Το σημερινό τετρασέλιδο «Κομματική Ζωή και Δράση» φιλοξενεί ρεπορτάζ από εκδηλώσεις που διοργανώνουν αυτό το διάστημα Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ, στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 χρόνων του Κόμματος, «φωτίζοντας» πλευρές της ιστορικής αυτής διαδρομής, όπως και προς τιμήν των 70 χρόνων από την ίδρυση του ΔΣΕ. Περιέχει, επίσης, ρεπορτάζ από τις εκδηλώσεις που ξεκίνησαν προχτές Τετάρτη, από την ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ και το ΚΚΕ, για το Μπλόκο της Κοκκινιάς.

Ο Νίκος Πλουμπίδης

Σε μια μικρή έκθεση με φωτογραφικά και άλλα αρχειακά ντοκουμέντα, οι συγκεντρωμένοι μπορούσαν να δουν τις συγκλονιστικές εικόνες της εκτέλεσης του στελέχους του Κόμματος, της δίκης που προηγήθηκε, να διαβάσουν την απολογία του, το τελευταίο του γράμμα, καθώς και αρθρογραφία της εποχής, όπως το πρωτοσέλιδο των «Νέων» μετά την εκτέλεση: «Εξετελέσθη ζητωκραυγάζων υπέρ του ΚΚΕ»...

Στην εκδήλωση συμμετείχε αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Κώστα Παρασκευά, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, ενώ το «παρών» έδωσε και ο κομμουνιστής δήμαρχος Χαϊδαρίου, Μιχάλης Σελέκος. Στεφάνια κατατέθηκαν στο μνημείο εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ και του ΚΣ της ΚΝΕ.

Στο σύντομο χαιρετισμό του στην εκδήλωση, ο Πέτρος Αλέπης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, αναφέρθηκε στη γεμάτη από ηρωισμό ζωή του Νίκου Πλουμπίδη. Το εκτελεσμένο στέλεχος του ΚΚΕ κράτησε ψηλά τη σημαία του Κόμματος μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής του, ακόμα και όταν οι στρατοδίκες επιχείρησαν να τον φέρουν ενάντια στο Κόμμα, προσπαθώντας να αξιοποιήσουν τις λανθασμένες πληροφορίες που είχε τότε η ηγεσία του και λόγω αυτών τον είχε άδικα κατηγορήσει ως πράκτορα. Κρατώντας ηρωική και μεγαλειώδη στάση, όχι μόνο δεν κιότεψε, αλλά βρήκε το κουράγιο και με αταλάντευτη προσήλωση στο ΚΚΕ κατά την απολογία του, από κατηγορούμενος έγινε κατήγορος.

Μελετώντας τα ντοκουμέντα της έκθεσης

Το ΚΚΕ έχει αποκαταστήσει πλήρως τον Νίκο Πλουμπίδη από το 1958, με απόφαση Ολομέλειας της ΚΕ, ενώ στο Δοκίμιο Ιστορίας του Κόμματος τονίζεται πως η απόφαση για τον Πλουμπίδη ήταν άδικη.

«Η καλύτερη απάντηση σε όσους θέλουν να πλήξουν το ΚΚΕ μέσω της υπόθεσης Πλουμπίδη είναι τα λόγια του ίδιου του Πλουμπίδη: "Τιμή μου εγώ, πάνω από όλα, έχω την τιμή του Κόμματος"», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Π. Αλέπης στην ομιλία του, σημειώνοντας ότι αυτό που ενοχλεί όσους κατά καιρούς θέλησαν να «διορθώσουν» το ΚΚΕ, είναι ότι «το ΚΚΕ με 100 χρόνια απίστευτης δράσης δεν υπέστειλε ποτέ τη σημαία της πάλης, δεν πρόδωσε ποτέ το λαό. Οτι από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του, ως ώριμο τέκνο της ανάγκης πρόβαλε ανοιχτά την επιδίωξή του: το γκρέμισμα της σάπιας καπιταλιστικής κοινωνίας και την οικοδόμηση της ανώτερης, της σοσιαλιστικής κοινωνίας».

Ο Π. Αλέπης στο βήμα της εκδήλωσης, μπροστά από το μνημείο

Το μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε, τέλος, ότι η καλύτερη τιμή σε αυτούς που έπεσαν για το δίκιο του λαού, που έφτασαν μέχρι το τέλος «ορθωστατούντες και ορθοβαδίζοντες», «είναι η καθημερινή σύγχρονη πάλη για να ορθώσει ο λαός το ανάστημά του, ενάντια στη μονοπωλιακή κυριαρχία, ενάντια στην αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. (...) Τη δουλειά που ξεκίνησαν οι κομμουνιστές πριν από 98 χρόνια, που σημάδεψαν με τα κόκκινα γράμματα τη σεμνή υπογραφή του λαού μας στις λεωφόρους του μέλλοντος τόσοι και τόσοι αγωνιστές, εμείς, κόντρα στον αρνητικό συσχετισμό, θα την πάμε μέχρι το τέλος. Γιατί το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός. Ο παρηκμασμένος καπιταλισμός αργά ή γρήγορα θα γίνει μια θλιβερή προϊστορία».

Από την εκδήλωση στη Δεσκάτη

Παρόμοια εκδήλωση πραγματοποίησε η ΤΕ Γρεβενών του ΚΚΕ και στο Κηπουρειό, χωριό που έδωσε πολλούς μαχητές στον ΕΛΑΣ και αργότερα στον ΔΣΕ, πληρώνοντας βαρύ φόρο αίματος ακόμη και με άμαχο πληθυσμό, αφού κάηκε από τους ναζί κατά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του 1944. Την εκδήλωση παρακολούθησε και ο Λοχαγός του ΔΣΕ Τάκης Παπαθανασίου, 92 ετών σήμερα.

Το πρόγραμμα περιελάμβανε προβολή βίντεο και έκθεση με φωτογραφικό υλικό από τη δράση του ΔΣΕ.

Την κεντρική ομιλία και στις δύο εκδηλώσεις έκανε η Γραμματέας της ΤΕ, Παναγιώτα Ντάγκα.

Στην ομιλία αναφέρθηκε, ανάμεσα στα άλλα, στην ίδρυση του ΔΣΕ στην περιοχή και στη μάχη της Δεσκάτης το Σεπτέμβρη του 1946, σημειώνοντας:

«Στις 28 Οκτωβρίου 1946, ιδρύθηκε στα βουνά της περιοχής, στην Τσούκα Αντιχασίων, το Γενικό Αρχηγείο ανταρτών, ενώ η επίσημη μετονομασία έγινε στις 27 Δεκεμβρίου με την έκδοση της Διαταγής του Γενικού Αρχηγείου, η οποία όρισε την ονομασία των αντάρτικων σωμάτων σε Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Είχε προηγηθεί, άλλωστε, στις 21 Οκτωβρίου, σύσκεψη καπετάνιων στην Ανθρακιά Γρεβενών, που προετοίμασε την ίδρυση του Γενικού Αρχηγείου.

Η εκδήλωση στο Κηπουρειό

Χιλιάδες σελίδες γράφτηκαν, πολλά ειπώθηκαν για την τρίχρονη αναμέτρηση. Αναμέτρηση που συνεχίζει να συγκεντρώνει το ενδιαφέρον μελετητών, ιστορικών, απλών ανθρώπων. Συγκεντρώνει το ενδιαφέρον και αυτών που στέκονται πολιτικά με το μέρος των καταπιεσμένων και κατατρεγμένων και νοιάζονται για το πώς θα ξημερώσουν καλύτερες μέρες για αυτούς. Συγκεντρώνει το ενδιαφέρον και αυτών που στέκονται στην αντίπερα όχθη, αυτών που με όπλο μια ψευδεπίγραφη επιστημοσύνη και μια χυδαία πένα, διαστρεβλώνουν, συσκοτίζουν αίτια και γεγονότα, συκοφαντούν για να αμφισβητήσουν σε τελική ανάλυση το ιερό δικαίωμα κάθε λαού να μην υποτάσσεται, να αμφισβητεί το δίκιο των εκμεταλλευτών και να το καταλύει.

Ο ΔΣΕ διεξήγαγε έναν αγώνα αναγκαίο. Και μόνο η περιγραφή της κατάστασης που είχε διαμορφωθεί στα 1945-46 θα αρκούσε για να καταδείξει αυτήν την αναγκαιότητα.

Το δίλημμα ήταν "υποταγή και ταπείνωση ή τα όπλα και αντεπίθεση" και το λαϊκό κίνημα επέλεξε το δεύτερο δρόμο. Και τον επέλεξε με μοναδικό τρόπο, όταν ΚΚ στη Δυτική Ευρώπη διάλεξαν την υποταγή στην αστική εξουσία.

Η τρομοκρατία στην περιοχή εντάθηκε τον Αύγουστο του 1946 και με τη δολοφονία από τα βασανιστήρια του ΕΛΑΣίτη Κ. Γκαμπούρη. Πολλοί αγωνιστές είχαν βρει σωτηρία και καταφυγή στα τμήματα των Καταδιωκομένων και στη συνέχεια στο αντάρτικο συγκρότημα Χασίων και Αλευρά.

Στις 21 Σεπτεμβρίου 1946, μετά από μια λεπτομερειακή αναγνώριση και σύμφωνα με το επεξεργασμένο σχέδιο, οι δυνάμεις των ανταρτών χτύπησαν τις κυβερνητικές δυνάμεις στη Δεσκάτη. Στη μάχη αυτή συντέλεσε η πετυχημένη ενέδρα των ανταρτών στις 17 Σεπτεμβρίου στη θέση Παλιούρι σε μια φάλαγγα αυτοκινήτων. Μας έδωσε αρκετά λάφυρα τα οποία βοήθησαν στην επίθεση της Δεσκάτης (6 καινούρια εγγλέζικα οπλοπολυβόλα, 13.000 σφαίρες, 150 οκάδες εκρηκτικό υλικό, έναν εγγλέζικο ολμίσκο με 150 βλήματα, 13 αιχμάλωτοι που έδωσαν πληροφορίες για τη φρουρά της Δεσκάτης με ακριβή εικόνα της διάταξης και των μέτρων ασφαλείας).

Ο εχθρός ήταν καλά οχυρωμένος στο ύψωμα Τέρτιμος (1.093 μ. υψόμετρο) με δύναμη διλοχίας περίπου 200 άντρες, 60 χωροφύλακες και 40 εξοπλισμένους από το κράτος πολίτες.

Ως οχύρωση είχαν χαρακώματα, συρματοπλέγματα, πολυβολεία και γενικά το ύψωμα ήταν καλά οχυρωμένο γιατί η θέση του ήταν δεσπόζουσα και δύσκολα πλησιάζεται χωρίς πυροβολικό ή άλλα βαριά όπλα.

Στην κατεύθυνση του κύριου χτυπήματος έπαιρναν μέρος 3 συγκροτήματα από τα Χάσια, Αντιχάσια και Βόιο:

Τη μάχη της Δεσκάτης την προκαθόρισε η κατάσταση που είχε δημιουργηθεί σε ολόκληρη την περιοχή Αντιχασίων, γιατί όλη η περιοχή ήταν λεύτερη πλην της Δεσκάτης.

Με ορμητική επίθεση και καταιγιστικά πυρά, οι αντάρτες αιφνιδίασαν τη νύχτα το στρατό. Το Αρχηγείο Στρατού αναφέρει για τη μάχη αυτή: "Ακολούθως προωθηθέντες προς το ύψωμα Τέρτιμος, επετέθησαν κατά των οργανωμένων θέσεων του λόχου. Επηκολούθησε σκληρός αγών και εντός ολίγου η μάχη εγενικεύθη... Δύο αξιωματικοί και 17 οπλίται έπεσαν μαχόμενοι επί του πεδίου της μάχης. Η υπόλοιπος δύναμη ηδυνήθη να αφιχθή εις Γρεβενά".

Για τη μάχη στη Δεσκάτη γράφει ο Ζιανός Θανάσης, αυτόπτης μάρτυρας της επιχείρησης: "Για πρώτη φορά θα κάναμε επίθεση σε τόσο γερά οχυρωμένη τοποθεσία και σε αντίπαλο που διέθετε και βαριά όπλα... Η μάχη άρχισε νύχτα αλλά κράτησε πολλές ώρες, ώσπου μας πήρε η χαραυγή. Από την πλευρά που μαχόμασταν εμείς το έδαφος ήταν γυμνό, με λίγους θάμνους και πολλές πέτρες. Βρήκαμε ισχυρή αντίσταση. Από ένα πολυβολείο μας βάζαν ασταμάτητα. Οι σφαίρες σφύριζαν συνεχώς πάνω από τα κεφάλια μας, αλλά το μέρος ήταν κάπως απότομο και μας προφύλαγε. Προχωρούσαμε με άλματα... Κοντεύαμε να βγούμε στην κορυφή από τη μια πλευρά του υψώματος. Τα πυρά όλο και αραίωναν. Από τη νότια πλευρά του υψώματος ο Ηλίας Αλευράς με το Συγκρότημά του το είχε καταλάβει κιόλας και είχε βγει στην κορυφή του... Οι αντίπαλοι, παρά το ότι ήταν γερά οχυρωμένοι, δεν άντεξαν μπροστά στην αποφασιστικότητά μας και στην ορμητικότητά μας και για να γλυτώσουν έτρεξαν προς τα Γρεβενά και άλλοι προς την Ελασσόνα, παρατώντας οπλισμό, αποθηκευμένα τρόφιμα και ρουχισμό. Τα λάφυρα που πήραμε ήταν πάρα πολλά. Μεταξύ των άλλων και ένας όλμος.

Αλλα τμήματά μας μπήκαν στη Δεσκάτη και την κατέλαβαν... Η μάχη της Δεσκάτης ήταν μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των ανταρτών το 1946".

Από όλες τις πλευρές, αριστερές, κεντρώες και δεξιές, ξορκίζεται η τρίχρονη αναμέτρηση ως αδελφοκτόνος πόλεμος, ως τρισκατάρατο κακό. Ελληνες όμως σκότωναν Ελληνες και το '45-'46. Ελληνες σκότωναν Ελληνες και τον Δεκέμβρη του '44. Ελληνες σκότωναν Ελληνες και στα χρόνια της Κατοχής. Ελληνες φυλάκιζαν, βασάνιζαν και δολοφονούσαν Ελληνες στα χρόνια του Μεταξά και πιο πριν. Ελληνες σκότωναν Ελληνες στα εκτελεστικά αποσπάσματα της δεκαετίας του '50. Ελληνες σκότωναν Ελληνες στη χούντα και στο Πολυτεχνείο.

Χτυπούν στο συναίσθημα για να κυριεύσουν το μυαλό και τη λογική. Σε όλες τις περιπτώσεις, συγκρούστηκαν δύο αντίθετοι κόσμοι. Και αυτοί οι αντίθετοι κόσμοι υπήρχαν και υπάρχουν αντικειμενικά, συγκρούονται με τον ένα ή άλλο τρόπο ούτως ή άλλως, όχι επειδή το θέλουν κάποια άκρα της κοινωνίας, ούτε επειδή το θέλουν κάποιοι βίαιοι, αιμοσταγείς και τυχοδιώκτες ηγέτες. Με ψυχολογικούς όρους δεν γράφεται ιστορία. Και δεν είναι αυτό κάτι που ισχύει τις τελευταίες δεκαετίες. Η ιστορία των κοινωνιών είναι η ιστορία της αδιάκοπης πάλης των από κάτω με τους από πάνω, που προσλαμβάνει και βίαια μέσα. Εκεί είναι που μπαίνει επί τάπητος το με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις, για πού θα τραβήξεις. Σε άλλες εποχές, με διαφορετικές κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, αυτό εκφράστηκε με το "φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους". Σε άλλες εποχές με το "όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα" ή με το "βροντάει ο Ολυμπος και πάλι"...

Το ΚΚΕ, με διασφαλισμένη την ιστορική του συνέχεια, περήφανο για τη συγκλονιστική ιστορία του, έμπειρο και διδαγμένο, συνεχίζει να διεξάγει σταθερά τον αγώνα για τα συμφέροντα του κόσμου της δουλειάς. Οι αρνητικοί συσχετισμοί πρέπει να αλλάξουν και θα αλλάξουν. Το ΚΚΕ μπορεί να γίνει ο φάρος της νέας και νικηφόρας αναμέτρησης για το σοσιαλισμό.

Δόξα και τιμή στον ηρωικό ΔΣΕ.

Δόξα και τιμή σε αυτούς που έπεσαν στα πεδία των μαχών.

Συνεχίζουμε».

Εκδήλωση τιμής και μνήμης στον επταχωρίτη Γιώργο Γιαννούλη, ηγετικό στέλεχος του ΔΣΕ, διοργανώνει η Επιτροπή Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, την Κυριακή 28 Αυγούστου, στις 11 π.μ., στην πλατεία Επταχωρίου Καστοριάς. θα μιλήσει η Θεανώ Καπέτη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Μεγάλο το ενδιαφέρον για την έκθεση αρχειακού υλικού και τις εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής»

Στην ομιλία του αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στις πρώτες Ομάδες Ενοπλων Καταδιωκόμενων Αγωνιστών, που συγκροτήθηκαν μετά την απελευθέρωση και έθεσαν τις βάσεις για τη δημιουργία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Η πρώτη ομάδα στο νομό Αιτωλοακαρνανίας ήταν του Βασίλη Τσέλιου (Γεροδήμος) στο Ξηρόμερο. Ο Β. Τσέλιος γεννήθηκε στον Αστακό και ήταν γιατρός. Διετέλεσε αρχηγός του Αρχηγείου Δ. Στερεάς Ελλάδας του ΕΛΑΣ, σκοτώθηκε σε μάχη το 1946 και αποκεφαλίστηκε.

Αλλη αντάρτικη ομάδα ήταν αυτή του Νίκου Κομπλίτση (Χελμός), ο οποίος γεννήθηκε στην Μπαμπίνη, διετέλεσε αρχηγός του Υπαρχηγείου Ξηρομέρου του ΕΛΑΣ και εκτελέστηκε το 1946 με απόφαση του Στρατοδικείου Λαμίας. Οι ομάδες αυτές, μαζί με άλλες, έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο, ώστε στα τέλη του 1946 να ιδρυθεί το Αρχηγείο Δυτικής Στερεάς του ΔΣΕ. Στη συνέχεια, το λόγο πήρε η Κατερίνα Κομπλίτση, εγγονή των αδερφών Κομπλίτση, για να πει τον όρκο του μαχητή του ΔΣΕ. Πριν την κεντρική ομιλία, χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυνε η αδερφή του Βασίλη Τσέλιου, Παρασκευή Μαρίνου - Τσέλιου, η οποία μετέφερε στην εκδήλωση οικογενειακές μαρτυρίες.

Την κεντρική ομιλία της εκδήλωσης έκανε ο Γιάννης Ποσοτίδης, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Δυτικής Ελλάδας του ΚΚΕ. Μεταξύ άλλων, απευθύνθηκε στη νεολαία και την κάλεσε να πατά γερά στη γνώση των αντικειμενικών - υλικών δεδομένων, για να μπορεί να έχει επίγνωση των δυσκολιών και της προοπτικής του αγώνα με βάση την ιστορική αναγκαιότητα για τη νέα σοσιαλιστική κοινωνία. Αναφέρθηκε στο πώς τα συμπεράσματα του αγώνα του ΔΣΕ έχουν τεράστια αξία για τη νικηφόρα προοπτική του αγώνα.

Προχτές, τη μέρα που συμπληρώθηκαν 72 χρόνια από εκείνη την Κυριακή του 1944, αγωνιστές της Αντίστασης, μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ βάδισαν στα βήματα της ηρωικής αντίστασης του Κοκκινιώτικου λαού. Στις εκδηλώσεις παραβρέθηκε μεταξύ άλλων η Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ και βουλευτής του ΚΚΕ.

Τα στεφανώματα ξεκίνησαν από την πλατεία Αγ. Νικολάου, εκεί που έγιναν οι πρώτες εκτελέσεις. Το σημείο αυτό βάφτηκε με αίμα πολλές φορές κατά τη διάρκεια της Κατοχής, καθώς οι Γερμανοί μαζί με τους ντόπιους συνεργάτες τους χρησιμοποίησαν το χώρο για εκτελέσεις προς «φρόνηση και παραδειγματισμό». Ομως, όπως τονίστηκε, ο ανυπότακτος λαός της πόλης όχι μόνο δεν πτοήθηκε από τις τρομοκρατικές πράξεις, αλλά έδωσε και έναν άλλο συμβολισμό στη συγκεκριμένη πλατεία, καθώς εκεί το ΕΑΜ, με μπροστάρη τους κομμουνιστές, διοργάνωνε τις πιο σημαντικές του απαγορευμένες από τους κατακτητές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις.

Ακολούθησαν καταθέσεις στεφανιών σε σημεία της πόλης που σηματοδοτούν τη θηριωδία των κατακτητών αλλά και την ηρωική αντίσταση του λαού της Κοκκινιάς: Στο μνημείο ομήρων Κατοχής, όπου τιμήθηκε η μνήμη των Κοκκινιωτών που κλείστηκαν στο κολαστήριο του Χαϊδαρίου μετά τις εκτελέσεις, ενώ 1.500 από αυτούς στάλθηκαν όμηροι στα στρατόπεδα του γερμανικού Ράιχ, αλλά και όλων των αντιφασιστών και ομήρων στις κατακτημένες χώρες.

Σε κάθε στάση, διαβάζονταν λίγα λόγια για την ιστορία που σφράγισε τα αιματοβαμμένα σοκάκια της Κοκκινιάς

Στην πλατεία Ηρώων, ένα ακόμα μετερίζι του αγώνα της περιόδου 1941 - '44, όπου ΕΛΑΣίτες αντιμετώπισαν υπέρτερες δυνάμεις Γερμανών και συνεργατών τους και γράφτηκε μια ακόμα σελίδα της ένδοξης μάχης της Κοκκινιάς. Στην οδό Μαινεμένης, όπου στις 17 Αυγούστου αλλά και το Μάρτη του '44 εκτελέστηκαν αγωνιστές.

Καταλήγοντας στο σημείο κορύφωσης της θυσίας, όπου για να τσακίσουν την ηρωική αντίσταση του Κοκκινιώτικου λαού, οι Γερμανοί μαζί με τους συνεργάτες τους έστησαν το Μπλόκο. Είχε προηγηθεί η αντιστασιακή δράση του λαού της Κοκκινιάς με αποκορύφωνα τη Μάχη της Κοκκινιάς (6-8 Μάρτη 1944), με τη συνοικία να αποτελεί «ελεύθερο έδαφος» μέσα στην κατεχόμενη Αθήνα. Οι Γερμανοί συγκέντρωσαν στην πλατεία Οσίας Ξένης όλους τους άνδρες 14 - 60 ετών, με τους χαφιέδες να υποδεικνύουν τους αγωνιστές και τους δήμιος να εκτελούν στον παρακείμενο χώρο της Μάνδρας.

Στιγμιότυπο από τα στεφανώματα

Εκδήλωση μνήμης και τιμής για τον υποστράτηγο του ΔΣΕ, διοικητή του Αρχηγείου Δυτικής Μακεδονίας του ΔΣΕ Νίκο Θεοχαρόπουλο (Σκοτίδα), διοργανώνουν οι Κομματικές Οργανώσεις Φλώρινας και Καστοριάς του ΚΚΕ, την Κυριακή 21 Αυγούστου, στις 12 μ., στο Βατοχώρι του Δήμου Πρεσπών, όπου βρίσκεται η προτομή του. Ο Νίκος Θεοχαρόπουλος (Σκοτίδας) σκοτώθηκε στην περιοχή αυτή, στις 11 Αυγούστου του 1949. Στην εκδήλωση θα μιλήσει η Μιμίκα Ναλπαντίδου, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης λειτουργούσαν στο χώρο έκθεση για τη ζωή και το έργο του Θέμου Κορνάρου, με υλικό από το Αρχείο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, καθώς και έκθεση του Πολιτιστικού Συλλόγου Σίβα «ΘΕΜΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ», με εκδόσεις και προσωπικά αντικείμενα του κομμουνιστή λογοτέχνη. Εξάλλου, χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυνε η πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Σίβα, Ευαγγελία Ανδρουλιδάκη.

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, πραγματοποιήθηκε μουσικοθεατρικό αφιέρωμα από τη θεατρική ομάδα της ΚΝΕ, με αναφορές σε έργα και χειρόγραφα του Κορνάρου («Στρατόπεδο του Χαϊδαριού», «Τα παιδιά της θύελλας», κ.ά), αρθρογραφία της εποχής, μαρτυρίες και αφιερώματα συνεξόριστων και συντρόφων του, όπως οι Γιώργος Φαρσακίδης και Γιάννης Ρίτσος και άλλα ντοκουμέντα, από το Αρχείο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Το θεατρικό αναλόγιο «έντυσαν» επιλογές από το έργο των κομμουνιστών καλλιτεχνών Μάνου Λοΐζου, Ναζίμ Χικμέτ, καθώς και πρωτότυπες μελωδικές συνθέσεις και στίχοι.

Τέλος, προς τιμήν του κατέθεσαν στεφάνια στο μνημείο στην πλατεία του χωριού, εκ μέρους του ΚΚΕ ο Πάνος Καραγιώργος, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ, εκ μέρους της ΚΝΕ ο Γιώργος Περατσάκης, μέλος του Γραφείου του Συμβουλίου Περιοχής Κρήτης της ΚΝΕ, και εκ μέρους του Πολιτιστικού Συλλόγου Σίβα, η Ευαγγελία Ανδρουλιδάκη.

Από την έκθεση αρχειακού υλικού για τον Θέμο Κορνάρο

«Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να τιμήσουμε τον αγωνιστή που έμεινε φυλακισμένος στο τρομερό στρατόπεδο του Χαϊδαρίου, που συλλαμβάνεται ξανά στις μάχες της Αθήνας το Δεκέμβρη του '44, που εξορίστηκε στη Μακρόνησο και στον Αη - Στράτη (...) Για τον κομμουνιστή δημιουργό που είχε καθαρό ποιος ήταν ο σκοπός του: "Ξέρω πού πηγαίνω και τι θέλω. Βρήκα την πόρτα που φέρνει πέρα από τον κατάκλειστο κάμπο, και πάω να συναντήσω το Λαό που μάχεται, και να γίνω ένας από τους πρακτικογράφους των αγώνων του" (...)

Ο Θέμος Κορνάρος, καταγόμενος από τη γνωστή οικογένεια των Κορνάρων, γεννήθηκε το 1906 στον Σίβα. Ο αγρότης πατέρας του ξόδεψε όλη την περιουσία του στον αγώνα κατά των Τούρκων καταχτητών, όπου συμμετείχε ως οπλαρχηγός. Ο γιος κληρονόμησε από τον πατέρα του τη φωτιά της ανυποταγής. Σε ηλικία 12 χρόνων, ανήσυχο πνεύμα καθώς ήταν, εγκατέλειψε το νησί προς την ηπειρωτική Ελλάδα για να μπορέσει δουλεύοντας εδώ κι εκεί να χορτάσει τη δίψα του για γνώση και να συνεχίσει τις σπουδές του στο Γυμνάσιο.

Εικόνες από την περιπετειώδη εφηβική ζωή του, οπότε ασχολήθηκε με ποικίλα επαγγέλματα σε διάφορες γωνιές της χώρας (...) δίνει στο τελευταίο βιβλίο του "Το ξεκίνημα μιας γενιάς, από τα βαλτονέρια της μεγάλης Ιδέας" (...) Απ' αυτό μαθαίνουμε ότι για να φοιτήσει στο Γυμνάσιο, όπου διέπρεπε στις εκθέσεις, πουλούσε στα διαλείμματα κουλούρια και κοιμόταν σε ένα εγκαταλειμμένο βαγόνι. Τα καλοκαίρια προσπαθούσε να εξοικονομήσει τα έξοδα της σχολικής χρονιάς δουλεύοντας εργάτης στα χωράφια, σε γυαλάδικο και όπου αλλού έβρισκε μεροκάματο. Σ' αυτές τις περιπλανήσεις δέθηκε με την τάξη του, την εργατική, που εκείνα τα χρόνια έκανε τα πρώτα της βήματα για να διαχωριστεί από την αστική επιρροή με την καθοδήγηση των κομμουνιστών (...)

Πλήθος κόσμου συμμετείχε στην εκδήλωση

Η τόσο ενοχλητική στην κυρίαρχη τάξη συγγραφική και δημοσιογραφική δραστηριότητά του, από τις στήλες, μάλιστα του "Ριζοσπάστη", αλλά και το γεγονός ότι την περίοδο εκείνη γίνεται μέλος του ΚΚΕ, ήταν το ασφαλές διαβατήριο για να εξοριστεί ανάμεσα στους πρώτους από τη δικτατορία του Μεταξά (...)

Προς το τέλος της Κατοχής συλλαμβάνεται από τους Γερμανούς (...) Οδηγείται σε άθλια φυσική κατάσταση στο φοβερό στρατόπεδο του Χαϊδαριού (...) Τον Δεκέμβρη του '44, συλλαμβάνεται από τους Εγγλέζους (...) Αργότερα στη Μακρόνησο και τον Αη - Στράτη (...) Στη δικτατορία των συνταγματαρχών δεν συνελήφθη, και αυτό τον πίκρανε. Αφηγείται η Τατιάνα Μιλλιέξ: "Ο αξέχαστος Θέμος Κορνάρος έκλαιγε. Εκλαιγε αυτό το θηρίο, γιατί δεν τον πιάσανε. Το θεωρούσε ατιμωτικό"».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας της, αναφερόμενη στις σύγχρονες εξελίξεις, υπογράμμισε: «Ο λαός βιώνει προβλήματα για το μεροκάματο, την απληρωσιά, τη σύνταξη, την αβάσταχτη φορολογία και τα χαράτσια, την κατάσχεση του σπιτιού, την απαράδεκτη κατάσταση στην Υγεία και την Παιδεία. Τον καλούν να ματώσει κι άλλο, για να έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη (...) Πιο φθηνό μεροκάματο για τους εργάτες για να είναι κερδοφόρα τα μονοπώλια, λουκέτα στα μικρομάγαζα, στις μικρές επιχειρήσεις, για να έχει όλη την πίτα της αγοράς το μονοπώλιο, οι αγρότες να γίνουν φαμέγοι στα χωράφια τους για να έχουν όλη τη γη και την παραγωγή μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις και τράπεζες.

Την ίδια ώρα που ο λαός στενάζει στα γκισέ της εφορίας, βιομήχανοι, εφοπλιστές, τραπεζίτες, μεγαλέμποροι απολαμβάνουν με νόμο φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις, επενδυτικά κίνητρα, χαρίσματα από τούτη και τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Για να έρθει τάχα η ανάπτυξη (...)

Η ουσία αυτής της πολιτικής, που υλοποιεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και οι προκάτοχοί της, η πολιτική και η στρατηγική που υπηρετούν, το ίδιο το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, φέρνουν κι άλλους μεγάλους κινδύνους και συμφορές για το λαό. Ολα τα κόμματα, πλην ΚΚΕ, πανηγύρισαν τη συμφωνία ΕΕ με την Τουρκία για το Προσφυγικό, που μετατρέπει τη χώρα μας σε αποθήκη ψυχών. Ολα τα άλλα κόμματα πανηγύρισαν για τις αποφάσεις της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ (...)

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει τεράστιες ευθύνες, γιατί συμμετέχει, όπως οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς για λογαριασμό του ελληνικού κεφαλαίου, ενώ καλλιεργεί ψεύτικες ελπίδες ότι η Ελλάδα μπορεί να είναι "νησίδα" σταθερότητας σε μια ταραγμένη περιοχή. Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, απαιτείται λαϊκή αγωνιστική ετοιμότητα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις επεμβάσεις, στη συμμετοχή της χώρας μας σε αυτές (...)

Το ΚΚΕ βαδίζει προς τη συμπλήρωση 100 χρόνων ζωής, αγώνων και θυσιών, παραμένοντας "το πιο νέο" κόμμα, γιατί πρεσβεύει το νέο, το αναγκαίο, το μοναδικά προοδευτικό μέλλον για την ανθρωπότητα: Την απαλλαγή της εργατικής τάξης από την εκμετάλλευση, τη θεμελίωση μιας νέας οικονομίας και νέας κοινωνίας (...) Σ' αυτόν τον αγώνα, σ' αυτήν την πάλη ο Θέμος είναι παρών (...)».