ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ομολογεί ότι έλεγε καραμπινάτα ψέματα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τι λέει μέχρι στιγμής και ανεξαρτήτως πού θα καταλήξει τελικώς ο ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την πρόταση νόμου του ΚΚΕ για κατάργηση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και των εφαρμοστικών νόμων; Σε αδρές γραμμές λέει ότι δεν μπορούμε να την στηρίξουμε δεδομένων των στρατηγικών μας διαφορών και κυρίως αυτής που αφορά στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας.

Τι λέει δηλαδή; Ομολογεί ότι δε γίνεται η χώρα να παραμένει στην ΕΕ και ταυτόχρονα να καταργεί δανειακές συμβάσεις και μνημόνια και να εφαρμόζει μια άλλη φιλολαϊκή πολιτική. Ερχεται λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ στα λόγια του ΚΚΕ. Παραδέχεται έστω και εμμέσως ότι το μνημόνιο - αντιμνημόνιο δεν ήταν ποτέ το πραγματικό δίλημμα ούτε η πραγματική διαχωριστική γραμμή βρίσκεται ανάμεσα στις δυνάμεις που το εφαρμόζουν και σ' αυτές που το αντιπαλεύουν. Ομολογεί δηλαδή ότι έλεγε καραμπινάτα ψέματα στο λαό.

Δεν χρειαζόταν βεβαίως να το πει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό για το οποίο κραυγάζει η ίδια η πραγματικότητα σε όλες τις χώρες - μέλη της ΕΕ που με ή χωρίς μνημόνια εφαρμόζουν με πυγμή την ίδια πολιτική τσακίσματος των λαών προς όφελος των μονοπωλίων. Εχει όμως αξία να καταγραφεί αφού πάνω σ' αυτά τα κίβδηλα διλήμματα οικοδόμησε την προεκλογική εκστρατεία, κερδοσκοπώντας με την αγωνία του λαού.

Και θα συνεχίσει την κερδοσκοπία όσο μπορεί και όσο τον παίρνει, αφού τα γεγονότα είναι πεισματάρικα και αποκαλύπτουν την πολιτική του απατεωνιά. Ετσι χτες σε ανακοίνωσή του αναφέρει ότι δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που οδηγεί τη χώρα στην έξοδο απ' την Ευρωζώνη, αλλά η κυβερνητική πολιτική που απομονώνει τη χώρα και γι' αυτό η συγκυβέρνηση είναι υπόλογη.

Με κάθε τρόπο πασχίζει να κρύψει ότι κάθε κράτος - μέλος της ΕΕ δουλεύει εκεί για την πάρτη του, για τα συμφέροντα των αστών του καταρχήν και πως όλα μαζί ενιαία επιτίθενται στα λαϊκά δικαιώματα αφού αυτό προστάζει το συμφέρον των αστικών τους τάξεων. Πως οι όποιες συμμαχίες εντός της ΕΕ όταν συμβαίνει να υπάρξουν δεν υπερασπίζονται τους λαούς και το δίκιο τους. Οτι η αποδέσμευση απ' τη λυκοσυμμαχία, σε συνδυασμό με τη μετατροπή των μονοπωλίων σε λαϊκή ιδιοκτησία, δεν σημαίνει απομόνωση και καταστροφή, αντίθετα είναι προϋπόθεση δρομολόγησης φιλολαϊκών εξελίξεων και μπορεί να επιβληθεί από ένα λαό αποφασισμένο να πάρει τη ζωή του στα χέρια του.

Η «ταμπακέρα» των ιδιωτικοποιήσεων

Ολα ρόδινα και «ανθηρά» στο γκέτο της Cosco αν πιστέψουμε το πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ στην «Καθημερινή». Η εφημερίδα λοιπόν μας ενημερώνει ότι «ο κινεζικός κολοσσός Cosco προωθεί τη μετατροπή του Πειραιά σε βασικό διαμετακομιστικό κόμβο, καθώς παράλληλα με τον τεχνολογικό εκσυγχρονισμό του προβλήτα ΙΙ που διαχειρίζεται, άρχισε να λειτουργεί και έναν υπερσύγχρονο αποθηκευτικό χώρο, εκτάσεως 7.000 τ.μ., ο οποίος είναι εγκατεστημένος στην ελεύθερη ζώνη των λιμενικών εγκαταστάσεων». Αφού παραθέτει μια σειρά τεχνικών λεπτομερειών για τον αποθηκευτικό χώρο, η εφημερίδα αναφέρει ακόμα ότι «τον Μάιο του 2012 η Cosco σημείωσε αύξηση της διακίνησης εμπορευματοκιβωτίων, μέσω του προβλήτα ΙΙ, κατά 130% σε σχέση με τον Μάιο του 2011, φθάνοντας στα 874 χιλιάδες teu. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της διοίκησης της Cosco, θα φθάσουν τα 2 εκατομμύρια teu έως τα τέλη του τρέχοντος έτους». Μάταια όμως θα ψάξει κανείς στο ρεπορτάζ να βρει κάτι για την «ταμπακέρα», ποια είναι, δηλαδή, τα οφέλη του ελληνικού λαού από αυτή την ιδιωτικοποίηση; Ποια είναι, για παράδειγμα, τα φορολογικά έσοδα του κράτους, ποια είναι τα έσοδα για τα ασφαλιστικά ταμεία, ποια είναι τα οφέλη για τα μικρομάγαζα και τις βιοτεχνίες της γύρω περιοχής; Πόσοι εργαζόμενοι και με ποιο εργασιακό καθεστώς απασχολούνται; Φυσικά, δεν πρόκειται για τυχαία παράλειψη. Τα στοιχεία αυτά υπάρχουν, αλλά δε δίνονται στη δημοσιότητα γιατί χαλάνε την εικόνα. Οχι μόνο για την κινέζικη πολυεθνική εταιρεία και το εργασιακό κάτεργο των εργαζομένων που δουλεύουν π.χ. με 700 ευρώ για όσες ώρες τη μέρα, πέρα από το 8ωρο, θέλει η Cosco, χωρίς πληρωμή υπερωριών, για να πιάσουμε ένα μόνο δείκτη του γκέτο που έχει δημιουργήσει στο λιμάνι του Πειραιά, αλλά γενικότερα για τις ιδιωτικοποιήσεις που προωθεί με φαστ τρακ διαδικασίες η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Πολύ περισσότερο που η Cosco προβάλλεται ως πρότυπο των μελλοντικών «επενδύσεων» από τον Α. Σαμαρά...

Τους ξενοδόχους ενημερώνουν οι «εκπρόσωποί» τους

Δεν πρόλαβε καλά - καλά να στεγνώσει το μελάνι στην κατάπτυστη συμφωνία που υπέγραψαν οι ξενοδόχοι και η συμβιβασμένη συνδικαλιστική ηγεσία της Ομοσπονδίας που προβλέπει μείωση των μισθών 15% και τα φαξ με τη νέα σύμβαση για την ενημέρωση των ξενοδόχων πήραν «φωτιά». Το εντυπωσιακό, στην προκειμένη περίπτωση, είναι ότι οι ξενοδόχοι ενημερώνονται για τη νέα σύμβαση από την ηγεσία της Ομοσπονδίας των εργαζομένων, πριν ακόμα και από την Ενωση των ξενοδόχων. Τέτοια πρεμούρα φαίνεται ότι έχουν οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ μην καθυστερήσουν οι ξενοδόχοι την εφαρμογή της, αφού λίγες ώρες μετά την ταφόπλακα που έβαλαν στα δικαιώματα και τους μισθούς των εργαζομένων, ο τουρισμός άρχισε να «ανακάμπτει»... όπως ενημέρωνε - όχι τυχαία - η πλειοψηφία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Αυτό άλλωστε ήταν από την αρχή το άγχος τους, δηλαδή από τη μια η αύξηση των τουριστών (με «ανταγωνιστικά» πακέτα) που θα φέρει χρήμα στα ταμεία των επιχειρήσεων του κλάδου και από την άλλη η μείωση των μισθών και η αφαίρεση δικαιωμάτων των εργαζομένων, ώστε σε κάθε περίπτωση η κερδοφορία των ξενοδόχων να μη θιγεί.

Στο δρόμο του αγώνα

Οσο και αν η κυβέρνηση «βαφτίζει το κρέας, ψάρι», δεν μπορεί να αλλάξει την πραγματική φύση της πολιτικής που σχεδιάζει και των μέτρων που θα πάρει. Με τη βοήθεια των μέσων ενημέρωσης που στηρίζουν τις αντιλαϊκές επιλογές της, η συγκυβέρνηση των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ επιδίδεται εντατικά στο παιχνίδι της παραπλάνησης, αυξάνοντας το μέγεθος της πολιτικής εξαπάτησης του λαού. Σ' αυτό το παιχνίδι, αδίστακτοι δημαγωγοί και προπαγανδιστές, χρησιμοποιούν ακόμη και αντιφατικές έννοιες, επιδιώκοντας να γεννήσουν ελπίδες στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, προκειμένου -με τη σειρά τους- να οδηγήσουν αρχικά σε ανοχή και στη συνέχεια στην υποταγή. Σ' αυτό το πλαίσιο, προκειμένου να στηρίξουν τα νέα μέτρα μιλούν για «περικοπές με... κοινωνική ευαισθησία», ή για την αναγκαιότητα να παρθούν τα μέτρα για να μη γίνουν «οριζόντιες περικοπές». Εφτασαν χτες να πουν ότι δε θα πάρουν μέτρα οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων της συγκυβέρνησης, την ίδια στιγμή που στο επίκεντρο των διαβουλεύσεων είναι ο προσδιορισμός πρόσθετων μέτρων που ξεπερνούν τα 11,5 δισ. ευρώ! Είναι οι ίδιοι που δε θεωρούν «νέο» το μέτρο της αύξησης του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης, από τον ερχόμενο Οκτώβρη, επειδή το έχουν ήδη αποφασίσει!

Τα μέτρα και η συνολική πολιτική τους είναι δεδομένα γι' αυτούς, οπότε όπως κι αν τα πουν, «ευαίσθητα» ή μη, «κάθετα» ή «οριζόντια», το ίδιο θα πονέσουν τους αποδέκτες τους, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τους αυτοαπασχολούμενους, τους συνταξιούχους. Είναι γενικευμένη η επίθεση. Η κυβέρνηση που ανέχεται και υλοποιεί τη φορολόγηση των άνεργων με βάση τεκμήρια ...διαβίωσης, δε θέλει και δεν μπορεί να εφαρμόσει μια διαφορετική πολιτική. Η ΕΕ, η τρόικα, οι πλουτοκράτες συνθέτουν μαζί με την κυβέρνηση και τα κόμματα που τη στηρίζουν έναν φρικαλέο αντιλαϊκό «πολτό», καύσιμο μιας ανελέητης «μηχανής» που παράγει οδύνη για το λαό. Η «ατζέντα» των νέων παρεμβάσεων έχει προσδιοριστεί μήνες πριν. Τα περίπου 4 και πλέον δισ. ευρώ που έχει αναλάβει να περικόψει το υπουργείο Εργασίας, τα έχει ήδη «ανακαλύψει» στις τσέπες των άνεργων, των ανάπηρων, των πολύτεκνων, των συνταξιούχων, των οικογενειών που τα έχουν μεγάλη ανάγκη. Τα επιδόματά τους θα κόψει. Ποια η διαφορά για το λαό των περικοπών «κοινωνικών παροχών» από τις «οριζόντιες περικοπές» μισθών και συντάξεων; Ενα είναι σίγουρο. Μεγαλύτερη σημασία από το πόσο μειώνεται ένα εισόδημα, έχει το υπόλοιπο που μένει για να ζήσει κάποιος. Καμιά λοιπόν «ευαισθησία» δεν μπορεί να βρει κανείς, όσο κι αν ψάξει, σ' αυτές τις περικοπές των κοινωνικών επιδομάτων.

Ο λαός δεν αντέχει ούτε «νέα» ούτε «παλιά» μέτρα. Από τώρα και στο εξής έρχονται μέρες και μήνες «φορτωμένοι» με πρόσθετα βάσανα και αδικίες. Ο μόνος που μπορεί να τα εμποδίσει και να ακυρώσει τα σχέδια συγκυβέρνησης - τρόικας - κεφαλαίου, είναι ο οργανωμένος αγώνας του λαού. Είναι ο ενιαίος ταξικός αγώνας των εργαζομένων με τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα. Είναι η ανυποχώρητη αντίσταση στην προγραμματισμένη βαρβαρότητα και η συσπείρωση των λαϊκών δυνάμεων. Η απάντηση θα δοθεί στους τόπους δουλειάς, στις λαϊκές γειτονιές. Και από αυτόν τον αγώνα δεν πρέπει να λείψει κανείς αδικημένος. Με στόχο, όχι μόνο να «μαλακώσει» η ανελέητη πολιτική τους, αλλά να ανατραπεί υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ

Στο σκοτάδι οδηγεί η πολιτική στην Ενέργεια

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κάποιοι τα έχουν «τακτοποιήσει» στο μυαλό τους. Λένε να αρθούν οι «στρεβλώσεις» στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας. Να ολοκληρωθεί η διαδικασία σύνδεσης της λιανικής με τη χονδρική τιμή. Να «απελευθερωθούν» και τα οικιακά τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος, «με το καλό». Να αλλάξει και ο μηχανισμός διαμόρφωσης της χονδρικής τιμής (Οριακή Τιμή Συστήματος). Να «καταργηθεί» και το τέλος ΑΠΕ, μέσω της διάχυσης στους λογαριασμούς και πολλά ακόμη.

Κι όλα αυτά, με σκοπό να έχει η ΔΕΗ - ό,τι απομείνει από αυτή - πλεονασματικούς ισολογισμούς. Να παίρνουν και οι ιδιώτες με μονάδες φυσικού αερίου το «κατιτίς τους». Να έχουν σίγουρα κέρδη οι παραγωγοί από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, τόσο οι παλιοί, όσο και οι νέοι. Να βγάζουν «μεροκάματο» και οι ιδιώτες που θα μπουν στο λιγνίτη, παρά τα υψηλά δικαιώματα ρύπων. Να «κονομάνε» κι αυτοί που θα «βάλουν χέρι» στα δίκτυα. Να πραγματοποιηθούν και οι μεγάλες διασυνδέσεις και να πουλιέται το ηλεκτρικό ρεύμα παντού και με μεγάλο κέρδος.

Υπάρχει όμως, ένα μεγάλο ερώτημα: Ποιος θα τα πληρώσει όλα αυτά; Αυτή την περίοδο, που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να δώσει νέα ώθηση στην πολιτική ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και να προχωρήσει σε νέες, αντιλαϊκές, παρεμβάσεις στην αγορά υπέρ του ενεργειακού κεφαλαίου, ο κόσμος, εργαζόμενοι στον τομέα, αλλά και καταναλωτές πρέπει να σκεφτούν πολύ καλά αν θα το επιτρέψουν.

Ισως ποτέ άλλοτε να μην κινδύνεψαν τόσο πολύ τα νοικοκυριά να μείνουν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, όσο τώρα. Κι αν ένας μεγάλος αριθμός έχει ήδη υποστεί διακοπή ηλεκτροδότησης - καθημερινές είναι οι ειδήσεις για οικογένειες που τις καταδικάζουν στο σκοτάδι - η υλοποίηση της πολιτικής κυβέρνησης και τρόικας θα οδηγήσει σε «απίστευτες» καταστάσεις...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την «έκπληξη» να την κάνει ο λαός

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Μέχρι στιγμής είναι η έκπληξη στο κυβερνητικό σχήμα». Ετσι αποκαλεί τον υπουργό Εργασίας Γ. Βρούτση η «Καθημερινή» και η αλήθεια είναι ότι δε στερείται επιχειρημάτων. Οπως επισημαίνει, ο εν λόγω υπουργός «εμφανίστηκε σαν έτοιμος από καιρό σε ό,τι αφορά τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής για τα επόμενα χρόνια». Το υπουργείο Εργασίας θα συνεισφέρει σχεδόν το ένα τρίτο του νέου πακέτου δημοσιονομικής προσαρμογής, των 11,5 δισ. για τη διετία 2013-2014, δηλαδή περίπου 4 δισ. ευρώ. Η εφημερίδα επικαλείται πηγές του υπουργείου Οικονομικών, οι οποίες «αναγνωρίζουν ότι η συνεργασία με τον κ. Βρούτση είναι άψογη, που σημαίνει ότι προς το παρόν δείχνει αποφασισμένος να αναλάβει το βάρος και το πολιτικό κόστος που του αναλογεί». Ομως ο υπουργός Εργασίας δεν είναι μόνο αποφασισμένος να πετσοκόψει τις συντάξεις και τα κοινωνικά και προνοιακά επιδόματα για να επιτευχθεί ο παραπάνω στόχος, αλλά «πέραν των περικοπών, ο κ. Βρούτσης πρέπει να φέρει εις πέρας μία ακόμη πρόβλεψη του μνημονίου, που είναι ο διάλογος για μια νέα εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας, μέσω της οποίας θα επιτυγχάνεται η μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος κατά 15% έως το 2015». Και η εφημερίδα καταλήγει: «Εάν πιστέψει κανείς τον παραιτηθέντα υφυπουργό κ. Ν. Νικολόπουλο, ο κ. Βρούτσης δεν αμφισβητεί ούτε αυτόν τον στόχο. Εάν επιτευχθεί μέσω μιας νέας σύμβασης, έχει καλώς. Εάν όχι, θα εφαρμόσει τον νόμο. Μέχρι στιγμής είναι η έκπληξη στο κυβερνητικό σχήμα». Καμία έκπληξη, γιατί ο Γ. Βρούτσης, όπως και όλοι οι υπουργοί της τρικομματικής κυβέρνησης, κάνουν τη «δουλειά» τους και είναι εξίσου αποφασισμένοι να φέρουν σε πέρας την αποστολή που τους έχει ανατεθεί. Την «έκπληξη» πρέπει να την κάνει ο λαός δείχνοντας το ανάστημά του και τη δύναμή του απέναντι στο μαύρο μέτωπο συγκυβέρνησης - πλουτοκρατίας - τρόικας (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ).

Ανησυχεί για την «αδιαφάνεια» στις ιδιωτικοποιήσεις...

Οπως μας πληροφορεί η χτεσινή «Αυγή», ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας κατέθεσε προχτές Ερώτηση προς τον αρμόδιο υπουργό, με θέμα το «Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων Δημόσιας Περιουσίας». Θα περίμενε κανείς ότι η Ερώτηση θα ήταν καταγγελτική του έργου που έχει αναλάβει το συγκεκριμένο Ταμείο, της εκποίησης δηλαδή της δημόσιας περιουσίας, με το πρόσχημα της κάλυψης του δημόσιου χρέους. Αντί αυτού όμως, και αφού πρώτα κάνει μια καταγραφή των προς εκποίηση οργανισμών που έχει αναλάβει το Ταμείο, ο Αλ. Τσίπρας επικεντρώνει στο γεγονός ότι «μέχρι σήμερα, από το Πρόγραμμα αυτό το Ελληνικό Δημόσιο, έχει αποκλειστικά μόνο δαπάνες για αμοιβές, μισθούς και αποζημιώσεις, παχυλά αμειβομένων φίλων και προσκείμενων στην κυβέρνηση προσώπων, χωρίς την εκτέλεση οποιουδήποτε ουσιαστικού έργου το οποίο να εξυπηρετεί το συμφέρον του Ελληνικού Δημοσίου». Δηλαδή, το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι το Ταμείο απασχολεί καλοπληρωμένους φίλους της κυβέρνησης, οι οποίοι μάλιστα, δεν έχουν μέχρι σήμερα να επιδείξουν έργο! Αφού όμως η δουλειά τους είναι να οργανώσουν την παραπέρα ιδιωτικοποίηση στρατηγικών τομέων της παραγωγής και υποδομών του δημοσίου, αυτό που προκύπτει από την Ερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι οι μισθοί τους θα ήταν δικαιολογημένοι αν είχαν καταφέρει να ιδιωτικοποιήσουν μια δυο επιχειρήσεις! Συνειδητός αποπροσανατολισμός από την ουσία του ζητήματος των ιδιωτικοποιήσεων με τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι διαφωνεί γιατί θέλει άλλου τύπου ιδιωτικοποιήσεις, όπως συμπράξεις δημόσιου ιδιωτικού τομέα. Και συγκαλύπτει ότι συμφωνεί με την ενίσχυση των μεγαλοεπιχειρηματιών και μέσω των ιδιωτικοποιήσεων.

... και για τους μισθούς των τεχνοκρατών

Σε τέτοιες αντιφάσεις οδηγεί η στρατηγική υπέρ της ανάπτυξης που στηρίζεται στο κεφάλαιο, το οποίο για να κάνει επενδύσεις διαπλέκεται με διάφορους τρόπους με το αστικό κράτος, είτε με ιδιωτικοποιήσεις, είτε με ΣΔΙΤ. Υπέρμαχος αυτής της στρατηγικής είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ, γι' αυτό η εναντίωσή του στις ιδιωτικοποιήσεις καταντάει να είναι για το χαμηλό τίμημα και την «αδιαφάνεια» που τις συνοδεύει. Αυτό είναι το πνεύμα και της Ερώτησης Τσίπρα, ο οποίος μεταξύ άλλων ζητάει να μάθει ποιο είναι το σύνολο των δαπανών από το κράτος για τη λειτουργία όλων των υπηρεσιών που σχετίζονται με τις ιδιωτικοποιήσεις. Την ίδια ώρα δηλαδή που η κυβέρνηση και η ΕΕ ετοιμάζονται να μπάσουν τους καπιταλιστές βαθύτερα σε τομείς ζωτικής σημασίας για τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας, όπως το νερό, η Ενέργεια και άλλους, ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί στο λαό να αγριέψει με την κατασπατάληση χρήματος που γίνεται με τους μισθούς των τεχνοκρατών που έχουν αναλάβει το τεχνικό κομμάτι των ιδιωτικοποιήσεων και να αφήσει σε δεύτερη και τρίτη μοίρα το γεγονός ότι ο δημόσιος πλούτος περνάει ολοένα και περισσότερο στους ιδιώτες.

Σπέρνουν αυταπάτες

Συναγερμός πρέπει να ηχήσει σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε φτωχογειτονιά, σε κάθε σπίτι εργατικής λαϊκής οικογένειας. Στα μέτρα που έχουν ήδη παρθεί και εφαρμόζονται, σπρώχνοντας βαθιά στην ανέχεια τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, η συγκυβέρνηση ετοιμάζεται να προσθέσει κι άλλα, ακόμα πιο οδυνηρά. Κανέναν δεν πρέπει να καθησυχάζουν τα φληναφήματα περί δήθεν «ισοδύναμων μέτρων» που τάχα θα αποτρέψουν παραπέρα μειώσεις μισθών και συντάξεων. Τα μέτρα αυτά θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στην αφαίρεση «κομματιού» από μισθούς και συντάξεις. Θα αφαιρέσουν όμως και ζωτικής σημασίας παροχές από ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων, τους οποίους αυθαίρετα κατατάσσουν σε μεσαία και ανώτερα εισοδήματα. Πρόκειται για «ισοδύναμα» ταξικά αντιλαϊκά μέτρα, των οποίων τις συνέπειες θα βιώσει γρήγορα και επώδυνα ο λαός.

Η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, εκπροσωπώντας πολιτικά το μεγάλο κεφάλαιο και ακολουθώντας με προσήλωση την ευρωενωσιακή στρατηγική καρατόμησης κάθε δικαιώματος των λαών, με ή χωρίς μνημόνια, ετοιμάζεται να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη των εργαζόμενων, αφαιρώντας απ' αυτήν 11,5 καταρχήν δισ., με σφαγιασμό κοινωνικών παροχών και επιδομάτων, δαπανών για Υγεία και Παιδεία. Το «μάρμαρο» της καπιταλιστικής κρίσης, θα κληθούν για πολλοστή φορά να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Την αποστολή του λογαριασμού, που εκ μέρους των αστών διεκπεραιώνει η κυβέρνηση, είναι προφανές ότι διευκολύνουν άλλες δυνάμεις της αντιπολίτευσης που δίνουν τη μάχη των εντυπώσεων, ωθώντας το λαό να εκτρέψει την οργή του σε ανώδυνα για το σύστημα κανάλια.

Είναι ενδεικτική η χτεσινή τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ που υπέδειξε σαν αντίπαλο την τρόικα και μάλιστα τα φυσικά πρόσωπα που απαρτίζουν την αντιπροσωπεία της στην Ελλάδα, ζητώντας από την κυβέρνηση να διεκδικήσει συνομιλίες σε «ανώτερο» επίπεδο με τους δανειστές! Ολες οι πολιτικές δυνάμεις, εκτός από το ΚΚΕ, τάζουν στο λαό «αναδιαπραγμάτευση» και την ίδια ώρα βρίσκεται σε εξέλιξη το αντιλαϊκό παζάρι για τη χρονική επιμήκυνση του «Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου». Αυτό που ξεκάθαρα φαίνεται πλέον, είναι ότι η λεγόμενη «αναδιαπραγμάτευση» δεν είναι τίποτε άλλο παρά η χρονική επέκταση των μέτρων που ήδη πάρθηκαν, ταυτόχρονα με το ρυθμό κλιμάκωσης των επόμενων αντιλαϊκών πακέτων που έχουν σχεδιάσει. Ο λαός δεν πρόκειται να βρει ανακούφιση από την «αναδιαπραγμάτευση» που του τάζουν.

Απέναντι σε όλους αυτούς που με μοιρασμένους ρόλους τρομοκρατούν, καλλιεργούν αυταπάτες και αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, τα ίδια οφείλουν πλέον με «πυξίδα» το δίκιο και τα συμφέροντά τους, με εμπιστοσύνη στη δύναμή τους, να ακολουθήσουν το μόνο δρόμο που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες τους. Να αποκρούσουν τους εκβιασμούς και τις αυταπάτες, να συμπορευτούν με το ΚΚΕ και τις ταξικές δυνάμεις στο εργατικό λαϊκό κίνημα. Να οργανωθούν στους κλάδους, στους τόπους δουλειάς, στις εργατικές λαϊκές συνοικίες, να αναπτύξουν τον αγώνα τους για την απόκρουση των βάρβαρων μέτρων, για την απόσπαση μέτρων ανακούφισής τους. Με πλήρη συνείδηση ότι αυτός ο αγώνας θα είναι τόσο πιο αποτελεσματικός, όσο φωτίζεται από το στόχο για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για την οικοδόμηση της λαϊκής εξουσίας.