Γρηγοριάδης Κώστας

Εντάξει, κ. υπουργέ, σας καταλαβαίνουμε... Αν... επιμένετε, πάντως, μπορείτε να δώσετε στη δημοσιότητα, όχι μόνο το πόσα χρήματα έχασαν τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και πόσα κέρδισαν οι τράπεζες, οι μεγαλοβιομήχανοι και οι λιγοστοί «έχοντες και κατέχοντες» γενικότερα, από την εκμετάλλευση - για δεκαετίες και χωρίς το παραμικρό ουσιαστικά κόστος - των τεράστιων αυτών ποσών.

Μόνον ειρωνικά χαμόγελα προκαλούν, πλέον, οι κατά καιρούς και συχνά επαναλαμβανόμενες διακηρύξεις των κυβερνώντων, σχετικά με τη δημόσια διοίκηση, την καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη, κλπ., κλπ. Αλλωστε, σε πολλές περιπτώσεις πια, μόνο δημόσια δεν είναι, αφού προωθείται συστηματικά η εκχώρηση αρμοδιοτήτων και λειτουργιών σε κάθε λογής ιδιώτες.

Η διαδικασία μετατροπής του ροζ διπλώματος οδήγησης σε διεθνές αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των προαναφερομένων. Μια σφραγίδα βάζει η ΕΛΠΑ, στην οποία έχει εκχωρηθεί αυτή η αρμοδιότητα, πληρώνεις είκοσι χιλιάδες δραχμές και η δουλιά σου έγινε... Τέτοια προχειρότητα να κοστίζει αδικαιολόγητα τόσο ακριβά, μόνο σε ένα κράτος που διακηρύσσει «εκσυγχρονισμό» και «ενδιαφέρον για την καθημερινότητα του πολίτη» θα συνέβαινε...

Αντικατάσταση «ανθύπατου» πραγματοποιείται τον καιρό αυτό και θεωρούμε σκόπιμο να σας δώσουμε ορισμένες πληροφορίες, για το νέο εκπρόσωπο στη χώρα μας, της πέραν του Ατλαντικού «υπερδύναμης». Εχουμε και λέμε λοιπόν:

Ο νέος Αμερικανός πρεσβευτής ονομάζεται Τόμας Μίλερ και γεννήθηκε στο Ιλινόις του Σικάγο, το 1948. Εχει σπουδάσει στο πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν, παίρνοντας δίπλωμα Πολιτικών Επιστημών και δύο μεταπτυχιακά. Μιλά ελληνικά, ισπανικά, ταϊλανδέζικα, ινδονησιακά και ιαπωνικά. Μπήκε στο διπλωματικό σώμα το 1976 και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980 υπηρέτησε ως ειδικός αναλυτής για το Βιετνάμ, το Λάος και την Καμπότζη, ως ειδικός σύμβουλος του υφυπουργείου Πολιτικών Υποθέσεων και ως deputy principal officer στο προξενείο των ΗΠΑ, στο Τσιανγκ Μέι της Ταϊλάνδης. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, υπηρετεί σε θέση συμβούλου υπουργού και ασχολείται κυρίως με τη Μέση Ανατολή, μ' ένα διάλειμμα (1985 - 1987), που έρχεται στην Αθήνα ως στέλεχος της αμερικανικής πρεσβείας. Στη χώρα μας ξανάρχεται το 1994, ως νούμερο δύο μετά τον πρεσβευτή (επιτετραμμένος) και μένει μέχρι το 1997. Μετά αναλαμβάνει συντονιστής για το Κυπριακό, ενώ το 1999 γίνεται για πρώτη φορά πρεσβευτής και τοποθετείται στη Βοσνία, απ' όπου και μας ξανάρχεται.

Οι γνωρίζοντες περισσότερα, τον εμφανίζουν ως ιδιαίτερα δραστήριο και δυναμικό, που έχει ασχοληθεί - εκτός άλλων - και με το ζήτημα της «τρομοκρατίας». Οπως καταλαβαίνετε, η τοποθέτησή του δεν είναι καθόλου τυχαία...

Πλούσιο είναι το περιεχόμενο της φαρέτρας της επιχείρησης επιβολή της «νέας τάξης πραγμάτων» στην περιοχή των Βαλκανίων. Διαθέτει από μοντέλα, λαϊκές αοιδούς και μόδιστρους, μέχρι και συνεργασίες πανεπιστημίων. Διαβάστε την ακόλουθη ανακοίνωση και θα καταλάβετε: «Στις 20 - 23 Ιουνίου θα ολοκληρωθεί στην Κωνσταντινούπολη η δεύτερη επιμορφωτική συνάντηση ηγετών των χωρών της Βαλκανικής, με θέμα την πολιτική και οικονομική συνεργασία και ανάπτυξη, που διοργανώνει το Πρόγραμμα Κόκκαλη σε συνεργασία με το τουρκικό πανεπιστήμιο Σαμπάντσι. Στη συνάντηση συμμετέχουν 25 ηγέτες, που κατέχουν νευραλγικές θέσεις της πολιτικής και οικονομικής ζωής των χωρών τους, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης της ΠΓΔΜ, υπουργοί της σερβικής και τουρκικής κυβέρνησης, μέλη του ρουμανικής Γερουσίας, σύμβουλοι του Προέδρου της Βουλγαρίας και των πρωθυπουργών της Αλβανίας και της Ελλάδας».

Και κατ' αρχήν, βέβαια, δεν είναι κακό, να συζητούν μεταξύ τους εκπρόσωποι των βαλκανικών χωρών. Γίνεται, όμως, πολύ επιζήμιο έως επικίνδυνο, όταν όλες αυτές οι συναντήσεις και επαφές εντάσσονται στα ευρύτερα ιμπεριαλιστικά σχέδια αποσταθεροποίησης της περιοχής, όπως καλή ώρα γίνεται τώρα με την ΠΓΔΜ. Και το ερώτημα πλέον είναι, μετά τα Σκόπια τι; Ποιος έχει σειρά;

Γρηγοριάδης Κώστας

Εκτος πια, αν η προοπτική της στρατιωτικής παρουσίας είναι αυτή που θα οδηγήσει στο όποιο σχέδιο, για να μην πούμε ότι θα το διαμορφώσει κιόλας αναλόγως!

Ο Ακης, πάντως - θα τον είδατε - δήλωσε με τη μεγαλύτερη απλότητα που μπορεί να φανταστεί κανείς, ότι «εμείς είμαστε έτοιμοι». Απλώς ενημέρωσε, λέει, για τις λεπτομέρειες της αποστολής τον πρωθυπουργό στη συνάντηση που είχαν χτες. Είναι να μην «πάρουν το κολάι» δηλαδή!

Εκανε και ο Μπους σχετικές δηλώσεις χτες. Στόχος των Αμερικανών, είπε, είναι η σταθερότητα στην περιοχή. Εδώ θα είστε και θα είμαστε και θα τη διαπιστώσουμε τη σταθερότητα που θα επιτευχθεί.

ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ ο Γιάννος Παπαντωνίου, που ζήτησε την υιοθέτηση του «πρότυπου Μπλερ» για την οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας! Πρέπει να εκσυγχρονιστούμε λίγο και να πάμε μπροστά, μια και τόσο καιρό ακολουθούμε το «πρότυπο Θάτσερ». Ας μην ακολουθούμε πια με καθυστέρηση...

ΞΕΠΕΡΑΣΑΝ, λέγεται, τις προσδοκίες του υπουργού Υγείας Αλέκου Παπαδόπουλου οι αιτήσεις για τις θέσεις «μάνατζερ» των νοσοκομείων και είναι περιχαρής. Με τη διαφορά όμως ότι αυτοί που συνωστίζονται στις ουρές και στα ράτζα στα νοσοκομεία δεν πήγαν εκεί για οικονομικές συμβουλές. Γιατρούς θέλουν! Αλλιώς θα πηγαίνανε σε καμιά τράπεζα.

Αλλα έτσι όπως την αντιλαμβάνονται τη λειτουργία της Υγείας οι κυβερνώντες, πιο εύκολα στα νοσοκομεία θα μπορεί κανείς να πραγματοποιήσει σεμινάρια περικοπών κονδυλίων, παρά αξονική τομογραφία!

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Οχι στην Ευρωπαϊκή Ενωση», «Εξω η Σουηδία από την ΕΕ», ήταν τα συνθήματα που κυριάρχησαν, κατά κοινή ομολογία, στις μεγάλες διαδηλώσεις της περασμένης Παρασκευής και του Σαββάτου. Αυτό είναι ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των διαδηλώσεων του Γκέτεμποργκ, το οποίο προσδίδει μια νέα ποιότητα σ' αυτό το κίνημα, που αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια και κάνει την εμφάνισή του σε κάθε Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Από ορισμένους θιασώτες της ΕΕ και απολογητές των πολιτικών της, τα γεγονότα του Γκέτεμποργκ είναι η έντονη έκφραση ενός προβλήματος, που ονομάζουν «δημοκρατικό έλλειμμα». Εν ολίγοις, ισχυρίζονται ότι οι μαχητικές αντιδράσεις οφείλονται εν μέρει στην άγνοια των λαών για το τι ακριβώς συμβαίνει στην ΕΕ και εν μέρει στην αδυναμία των «δεκαπέντε» να εξηγήσουν την πολιτική τους στους λαούς. Ούτε λίγο - ούτε πολύ, ότι είναι πρόβλημα «επικοινωνιακό»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η ΝΑ παραμένει, χρόνια τώρα, ένας κακορίζικος και φτωχοσυγγενής κρίκος του κρατικού μηχανισμού. Χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση, για τη μετάθεση σ' αυτήν ευθυνών της κεντρικής διοίκησης, χωρίς τους απαραίτητους πόρους και υποδομές. Για να διευρύνεται η πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας, της καταλήστευσης των λαϊκών εισοδημάτων και των ιδιωτικοποιήσεων. Ακόμη και οι Πολεοδομίες, στις οποίες αναφέρεται ο υπουργός, παρελήφθησαν σε χαμηλό οργανωτικό επίπεδο, με μειωμένο προσωπικό και ανεπάρκεια πόρων και στην κατάσταση αυτή παραμένουν. Για όλ' αυτά, την κύρια ευθύνη φέρει η κυβέρνηση, ενώ οι ευθύνες των νομαρχών βρίσκονται, κυρίως, στο γεγονός, πως συμβιβάστηκαν ή και αποδέχτηκαν ουσιαστικά την κατάσταση αυτή. Δεν την κατάγγειλαν από την πρώτη στιγμή και δεν οργάνωσαν τον αγώνα του λαού για την αντιμετώπισή της.

Και πέρα απ' όλ' αυτά, υπάρχουν οι τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης, για την πολιτική γης που έχει εφαρμόσει μέχρι σήμερα. Γιατί, πώς να το κάνουμε, ούτε τα αμέτρητα αυθαίρετα -μόνο στην Αττική υπολογίζονται γύρω στις 400.000 - ούτε οι καταπατήσεις δημοσίων εκτάσεων και τα κάθε λογής παρόμοια φαινόμενα οφείλονται στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και τη λιγόχρονη σχετικά ιστορία της. Η πολιτική της ολοένα και μεγαλύτερης εμπορευματοποίησης της γης, οι σχετικοί νόμοι και τα πάμπολλα «παραθυράκια» και «πόρτες», κλπ., κλπ., είναι αυτά που ανοίγουν την όρεξη και αφήνουν ελεύθερους τους δρόμους στην ασυδοσία των κυκλωμάτων και στους κάθε λογής «έχοντες και κατέχοντες».

Ας μην παριστάνει, λοιπόν, τον Πόντιο Πιλάτο ο κ. Λαλιώτης. Στο κάτω κάτω της γραφής, φέρει και σοβαρότατες προσωπικές ευθύνες, αφού - εκτός των άλλων - είναι και ο μακροβιότερος υπουργός ΠΕΧΩΔΕ της μεταπολίτευσης. Και μόνο, πως δεν έχει εφαρμοστεί ακόμη το Κτηματολόγιο και βρίσκεται βυθισμένο στα βαλτόνερα της αβεβαιότητας, θα 'πρεπε να ήταν υπεραρκετό, για να σιωπούσε. Τουλάχιστον...

«Δεν πρέπει να επιτραπεί η οικιστική παρέμβαση του ανθρώπου στα δάση, γιατί η Αττική κάποτε ήταν δάσος μέχρι τους Αμπελόκηπους. Αν αρχίζουν να χτίζουν, στο τέλος η Πεντέλη θα γίνει Κολωνάκι». Η δήλωση ανήκει στον Νίκο Γιάσογλου, πρόεδρο της Επιτροπής κατά της Ερημοποίησης και έγινε στον «Αλφα Νιουζ».

Και δε θα είχαμε την παραμικρή αντίρρηση, να συμφωνήσουμε μαζί του, αν καταλαβαίναμε τι θέλει να πει ακριβώς. Προφανώς, τα ελάχιστα δάση που έχουν μείνει πλέον στην Αττική - ενώ κάποτε έφταναν μέχρι τους Αμπελόκηπους - είναι ένα τραγικό αποτέλεσμα της οικιστικής παρέμβασης του ανθρώπου στα δάση, όπως λέει ο κ. πρόεδρος. Μια παρέμβαση, που δεν έγινε τυχαία, ούτε επειδή αποφάσισαν ξαφνικά να μετακομίσουν από την περιφέρεια στην πρωτεύουσα εκατομμύρια Ελληνες, λόγω του καλού κλίματος της τελευταίας... Το υδροκέφαλο τέρας, που ονομάζεται πολεοδομικό συγκρότημα πρωτεύουσας, δημιουργήθηκε με συγκεκριμένες πολιτικές, νόμους και μέτρα, στη διάρκεια των τελευταίων πέντε περίπου δεκαετιών. Και το μεγαλύτερο ακόμη δυστύχημα, είναι το γεγονός πως οι ίδιες στην ουσία πολιτικές συνεχίζουν να εφαρμόζονται και σήμερα. `Η, μήπως, ξέχασε ο κ. πρόεδρος την πρόσφατη αντιπεριβαλλοντική αναθεώρηση του Συντάγματος;

Για όλ' αυτά, τι λέει ο κ. πρόεδρος της Επιτροπής κατά της Ερημοποίησης;

Δε λέμε, στην ουσία, πάντοτε ίδια ήταν η αντίληψη των ΗΠΑ για την παγκόσμια ειρήνη. Οταν, ο οποιοσδήποτε Πρόεδρος των ΗΠΑ και γενικότερα, οποιοσδήποτε Αμερικανός αξιωματούχος, μιλούσαν για ειρήνη, εννοούσαν την επιβολή των όρων και των συμφερόντων τους ή, με άλλα λόγια, τη γνωστή σε όλους «παξ αμερικάνα».

Το ίδιο έγινε και τις μέρες αυτές. Πρωτεύουσα θέση κατείχε στα μπαγκάζια του Τζ. Μπους, που περιοδεύει τις μέρες αυτές στην Ευρώπη, η διαβόητη «αντιπυραυλική ασπίδα». Και, βέβαια, τα επιχειρήματα, που τη συνοδεύουν, ισχυρίζονται πως η προώθηση της αντιπυραυλικής ομπρέλας γίνεται για λόγους άμυνας και με σκοπό την εξασφάλιση της παγκόσμιας ειρήνης. Στην πραγματικότητα, όμως, η «αντιπυραυλική ασπίδα» δίνει σαφέστατη και πολύ μεγαλύτερη υπεροπλία στις ΗΠΑ, αφού τις καθιστά απρόσβλητες από οποιαδήποτε απειλή. Θα μπορεί, επομένως, να χρησιμοποιεί (είτε ως απειλή είτε και στην πράξη) τα δικά της πυρηνικά όπλα, χωρίς το φόβο αντιποίνων και ανάλογης απάντησης. Και πέρα απ' όλ' αυτά, η προώθηση των σχεδίων αυτών συνιστά ευθεία παραβίαση της συμφωνίας ΑΒΜ, για τον έλεγχο των εξοπλισμών και θα οδηγήσει σε νέο γύρο εξοπλιστικού πυρετού, με ό,τι σοβαρούς και μεγάλους κινδύνους το γεγονός αυτό συνεπάγεται για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια.

Ξυπνάνε

οι λαοί

σ' όλα τα κράτη

όπου επιβλήθηκε

η «Ενωση»

- απάτη,

ξυπνούν

και κυνηγάνε

τους «ηγέτες»,

που τους κινούν

τα τραστ

σαν μαριονέτες!

*

Ξυπνούν παντού

κι ενώνονται τα πλήθη

η μαύρη «Ενωση»

κανέναν πια

δεν πείθει,

ξυπνούν

και φτύνουν

την «Ευρώπη»,

που στήσαν

αργυραμοιβοί

και κερδοσκόποι!

*

Ξυπνούν παντού

κι αντρειεύει πια

η πάλη,

για μια Ευρώπη

των λαών,

ειρηνική,

μεγάλη!

Στο απολύτως δημοκρατικό «όχι» των Ιρλανδών, που καταψήφισαν στο πρόσφατο δημοψήφισμα τη Συνθήκη της Νίκαιας, γεγονός που σήμαινε την υποχρεωτική αναθεώρηση της Συνθήκης και την αναβολή επ' αόριστον της διαδικασίας διεύρυνσης της ΕΕ, απάντησαν ότι ακόμη και η λαϊκή ετυμηγορία δεν πρόκειται να ανακόψει την πορεία και το μέλλον της Ευρώπης! Με άλλα λόγια, στα παλαιά μας τα υποδήματα τι λένε οι Ιρλανδοί, ή οι Δανοί πέρσι, που καταψήφισαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Η Συνθήκη θα εφαρμοστεί είτε σας αρέσει είτε όχι, «άθλιες μάζες». Πρώτο μάθημα δημοκρατίας και ανεκτικότητας της διαφορετικότητας, όπως αρέσκονται να την ονοματίζουν.

Οι διαδηλωτές, οι οποίοι κατόρθωσαν να απομονώσουν από μόνοι τους τους «γνωστούς σκίνχεντ» που προκαλούσαν, σχημάτιζαν ένα πολύχρωμο μεν εξαιρετικά δυναμικό πλήθος δε, με αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα. Την ίδια ώρα που οι δεκαπέντε ηγέτες των κρατών-μελών της Ενωσης, ως πιστοί εκφραστές των συμφερόντων των μονοπωλίων, αποκαλούσαν τους διαδηλωτές από τρομοκράτες έως συμμορίες αλητών, η σουηδική αστυνομία επιτελούσε το «θεάρεστο» έργο της εκτελώντας τις εντολές τους. Τα όπλα τους με τα αληθινά πυρά εξέφραζαν την πιο ωμή κρατική βία, ποτίζοντας με το αίμα των διαδηλωτών τους δρόμους του Γκέτεμποργκ.