Σάββατο 19 Μάη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τα άλλοθι της βρωμιάς τους

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οσοι στην Κατοχή συνεργάστηκαν με οποιονδήποτε τρόπο με τους χιτλεροφασίστες κατακτητές, μετά την κατοχή χρησιμοποίησαν ως άλλοθι - για να κρύψουν το έγκλημα της συνεργασίας τους με τους ξένους κατακτητές - τη θεωρία του «κόκκινου» και «μαύρου» φασισμού, της εξομοίωσης της Σοβιετικής Ενωσης, που έδωσε εκατομμύρια νεκρούς στον αντιφασιστικό αγώνα, με τη χιτλερική Γερμανία, της ταύτισης του Χίτλερ που ματοκύλισε τον κόσμο με τον Στάλιν, έναν από τους ηγέτες του αντιχιτλερικού συνασπισμού.

Στο χώρο των Μέσων Ενημέρωσης, κύριος υποστηρικτής αυτής της της θεωρίας αναδείχτηκε το εκδοτικό συγκρότημα του κ. Λαμπράκη. Το γιατί και πώς είναι γνωστό. Αλλωστε υπήρξε από τους ένθερμους προπαγανδιστές της «νέας τάξης» του Γ` Ράιχ εκείνα τα μαύρα χρόνια και στη συνέχεια πρωτοπόρος όλων των αντιδημοκρατικών και αυταρχικών αλλαγών που συνέβησαν στη χώρα, υπερασπιστής των διώξεων των πολιτικών αντιπάλων των καθεστώτων της μισαλλοδοξίας, των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών. Το θέμα είναι ότι συνεχίζει και σήμερα την ίδια τακτική. Δεν έχει κανένας παρά να επισκεφτεί το «site» του συγκροτήματος στο Internet, όπου φιγουράρουν Χίτλερ και Στάλιν, ως συνυπεύθυνοι εγκλημάτων, εξαιτίας των «απολυταρχικών τους καθεστώτων», όπως διαφωτιστικά μάς γράφει!

Τι να τους πούμε; Οτι αποπνέει βρωμιά και δυσωδία όλη τους η ύπαρξη; Τσάμπα κόπος...

Υλικό για σκέψη

«Πώς να μην αναρωτηθούμε για την αποτυχία του συνασπισμού της Ελιάς, που ήταν στην εξουσία επί πέντε χρόνια και της οποίας η πολιτική ήταν προσανατολισμένη περισσότερο προς το κέντρο παρά προς την αριστερά και χαρακτηρίστηκε από επίμονο σεβασμό των ευρωπαϊκών φιλελεύθερων κριτηρίων σε βάρος μεγάλων προσδοκιών. Πρόκειται για μία προειδοποίηση και υπάρχει εδώ υλικό για σκέψη, για τις δυνάμεις της Αριστεράς σήμερα στην Ευρώπη». Η δήλωση ανήκει στον Ρομπέρ Υ, γγ του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος και «συνεταίρου» του Λιονέλ Ζοσπέν στην κυβέρνηση της χώρας του.

Για να δούμε, πόσο και πώς θα εκφραστεί στην πράξη το υλικό που προσφέρουν οι εμπειρίες της Ιταλίας.

Ο χώρος, του χώρου, ω χώρε!

Την ίδια μέρα που η Μ. Μάνη στο «Καρφί» κατακεραύνωνε το «Ριζοσπάστη» γιατί δεν έγραφε τίποτα (!) λόγω έλλειψης γραμμής(!) για το νέο απόκτημα της κεντροαριστεράς, τη δημιουργία δηλαδή του ...«Χώρου», η «Αυγή» έβριζε το «Ρ» για αυτά που έγραφε - ο «Ρ» - «ως αναμενόταν ειρωνικά» κατά του ...Χώρου.

Τώρα τι ακριβώς συμβαίνει; Κακή συνεργασία συνεργατών; Η Μάνη απλά δε διάβασε εκείνη τη μέρα «Ριζοσπάστη», αλλά έτσι της είπαν, έτσι έγραψε; `Η απλά ήθελαν να διαθέσουμε περισσότερο χώρο στην εφημερίδα μας για το ...Χώρο τους; Βέβαια, το «Καρφί» και η «Αυγή» βρίσκονται σε έναν ευρύτερο κοινό ιδεολογικοπολιτικά ...χώρο. Είναι σίγουρα αυτός που ονομάζεται αντι-ΚΚΕ χώρος. Είναι ακριβώς ο ίδιος που ενώνει όλους τους ανάλογους, παλιότερους και σύγχρονους «Χώρους»...

Επιχείρηση υφαρπαγής

Associated Press

Τον Τόνι Μπλερ, να τρώει -και, μάλιστα, με χαρακτηριστικό λαϊκό τρόπο- το παραδοσιακό «εργατικό» φαγητό των Αγγλων, ψάρι με πατατάκια, εικονίζει η διπλανή φωτογραφία. Και μη νομίζετε, πως κάποιος πονηρός «παπαράτσι» συνέλαβε τον Βρετανό πρωθυπουργό σε κάποια προσωπική του στιγμή. Κάθε άλλο. Η επίσκεψη και η φωτογράφιση του Τόνι Μπλερ σε λαϊκό «φαστ φουντ» αποτελεί μέρος της προεκλογικής εκστρατείας του Εργατικού Kόμματος ή της επικοινωνιακής τακτικής του, όπως αρέσκονται να την ονομάζουν ορισμένοι.

Βλέπετε, μπορεί ο Τόνι Μπλερ και η κυβέρνηση των Εργατικών να εφάρμοσε μια νεοφιλελεύθερη και αντιλαϊκή πολιτική. Μπορεί, η ανεργία να αυξήθηκε και τα λαϊκά γενικότερα προβλήματα να πολλαπλασιάστηκαν και να οξύνθηκαν, αλλά μπροστά στις εκλογές, ο αρχηγός των Εργατικών πρέπει να... αποδείξει τους δεσμούς του με τους Βρετανούς εργάτες. Οι εγχώριοι ομοϊδεάτες του ξεθάβουν τα ζιβάγκο του Α. Παπανδρέου και τις αντιδεξιές ρητορείες του μακαρίτη toy Κουτσόγιωργα. Ο Τόνι Μπλερ προτιμά, μια φορά στα τόσα χρόνια, να τρώει με τα χέρια ψάρι με πατατάκια... Ο στόχος τους, πάντως, είναι ο ίδιος: η υφαρπαγή της ψήφου του λαού.

Αντίσταση στην κρατική τρομοκρατία

Τελικά η κυβέρνηση αποδείχτηκε συνεπέστατη στις διακηρύξεις της. Κατέθεσε χτες στη Βουλή το νομοσχέδιο «για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος»! Αν ψηφιστεί από τη Βουλή θα ανοίξει - λένε - ο δρόμος για να παταχθούν οι τρομοκρατικές οργανώσεις, τα παράνομα κυκλώματα που θησαυρίζουν από το εμπόριο ανθρώπινων ζωών με την πορνεία ή τη λαθρομετανάστευση, οι συμμορίες που πουλούν το «λευκό θάνατο», ο οργανωμένος υπόκοσμος που εκβιάζει και ληστεύει, οι σπείρες διαρρηκτών, οι λαθρέμποροι... Κάπως έτσι παρουσιάζεται από την ...επικοινωνιακή προπαγάνδα της κυβέρνησης το νομοσχέδιο, που περιστέλλει, με πρόσχημα το χτύπημα του εγκλήματος, ατομικές ελευθερίες και ανθρώπινα δικαιώματα. Μάλιστα, θα ισχυριστεί ότι το «ψαλίδισμα», που γίνεται σ' αυτά, συμβαίνει γιατί ο κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα της «σιγουρότητος», όπως το επικαλείται στη διακήρυξή του ο Ρήγας Φεραίος!!! Το τελευταίο έχει αποτελέσει επιχείρημα του υπουργού Δικαιοσύνης, Μιχάλη Σταθόπουλου. Βέβαια, ο υπουργός «ξεχνά» ότι η Ρήγας αντιλαμβανόταν την ασφάλεια του πολίτη ως ασφάλεια απέναντι στις υπερβάσεις της κρατικής εξουσίας.

Ο λαός πρέπει να ανησυχεί. Το οργανωμένο έγκλημα δεν μπορεί να αναπτυχθεί και να ανθίσει χωρίς την υποστήριξη τμημάτων και στελεχών του κρατικού μηχανισμού, τα οποία είναι αναγκαίο να βρίσκονται σε υψηλά κλιμάκιά του. Οι υποθέσεις διαφθοράς και διαπλοκής αστυνομικών και άλλων κρατικών υπαλλήλων με σπείρες, οι διώξεις σε βάρος επιχειρηματιών κυρίως για λαθρεμπόριο, αλλά και άλλου ...είδους δραστηριότητες έχουν πάρει τη μορφή ενός σίριαλ τα τελευταία χρόνια. Τα επεισόδιά του δείχνουν να είναι ατέλειωτα. Στον τομέα της εξυγίανσης του κρατικού μηχανισμού από τέτοια φαινόμενα, τα μέτρα των εκάστοτε κυβερνήσεων είναι ανύπαρκτα. Από την άλλη, η λεγόμενη τρομοκρατία έχει αποτελέσει έννοια - «λάστιχο», μέσα στην οποία μπορεί να ενταχθούν διαδηλωτές, που, κατά την κυβέρνηση, «κλείνουν τους δρόμους», «εμποδίζοντας τους λοιπούς πολίτες να πάνε στις δουλιές τους», αγρότες, που, με τα τρακτέρ, «μπλοκάρουν» τις εθνικές οδούς, ειρηνιστές, που διαμαρτύρονται κατά των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία, αλλά και άλλοι. Μ' αυτήν τη λογική της κυβέρνησης, οι χιλιάδες εργαζόμενοι που διαμαρτύρονται τις τελευταίες μέρες στους δρόμους πολλών πόλεων της χώρας, για τις προθέσεις της κυβέρνησης να στήσει στα «τρία μέτρα» το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, διατρέχουν τον κίνδυνο να χαρακτηριστούν ως τρομοκρατικές οι πράξεις διαμαρτυρίας τους. Κάπως έτσι είχε χαρακτηριστεί ο αποκλεισμός του υπουργείου Εργασίας πριν μερικές μέρες.

Εδώ δεν πρέπει να ξεχνά κανείς το θολό τοπίο της «τρομοκρατίας», που διαμορφώνει έναν κατάλληλο χώρο σκοπιμοτήτων, μέσα στο οποίο ψαρεύει η εξουσία. Οι κρατικές -ελληνικές και ξένες - μυστικές υπηρεσίες γνωρίζουν πολύ καλά να δημιουργούν γεγονότα, τα οποία αξιοποιούν κατάλληλα... Ολα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η κατεστημένη τάξη έχει βρει ήδη το άλλοθί της για την καταστολή που ετοιμάζει. Δε φοβάται ούτε την τρομοκρατία, την οποία «αξιοποιεί» ή «δημιουργεί», όπως θέλει, ούτε το οργανωμένο έγκλημα που κινείται στις παρυφές της. Αν ήθελε, θα είχε «καθαρίσει» και με τα δυο. Ομως, δε θέλει, γιατί η ύπαρξή τους αποτελεί την αιτιολογία της κατασταλτικής δράσης των κρατικών μηχανισμών. Από την άλλη, είναι φανερό ότι η άρχουσα τάξη νιώθει την απειλή από τα αποτελέσματα των αντικοινωνικών μέτρων, που οι διαχειριστές της εξουσίας της φορτώνουν στους εργαζόμενους. Οι τελευταίοι δε μένουν με σταυρωμένα χέρια. Αγωνίζονται. Αντιστέκονται. Είναι υπόθεση όλων μας, τελικά. Κανείς αύριο δε θα δικαιούται να λέει ότι δεν ήξερε...


Γιώργος ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ

Τα μηνύματα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΚΑΛΟ είναι, όποιος «ανοίγει» τους κύκλους, αυτός και να τους «κλείνει»! Στην προκειμένη περίπτωση, λοιπόν, ο πρωθυπουργός, που εξέφρασε στις χτεσινές δηλώσεις του τη συγκεκριμένη επιθυμία, ας πάρει πίσω τις προτάσεις και τις προθέσεις του κι ας πάει σπίτι του! Απλό δεν είναι;

Να ξέρει, μάλιστα, ο πρωθυπουργός ότι οι απεργίες των εργαζομένων δεν είναι παιγνίδι και δεν μπορεί να κάνει δηλώσεις, που να λένε, επί της ουσίας, «αρκετά παίξατε τους απεργούς, τώρα πηγαίνετε σπίτι σας».

Δηλαδή, πόσο πιο εύγλωττα μπορούν να το πουν πια οι εργαζόμενοι όλης της χώρας ότι η κυβερνητική πολιτική - τουλάχιστον για την Κοινωνική Ασφάλιση - τους βρίσκει κατηγορηματικά αντίθετους; Αν κάποιοι στην κυβέρνηση δεν καταλαβαίνουν, σημαίνει απλούστατα ότι δε θέλουν να καταλάβουν.

Και, βέβαια, τέτοιες αλαζονικές και προκλητικές συμπεριφορές, από την πλευρά της κυβέρνησης, δε μένουν απλήρωτες. Ούτε και αυτή εδώ θα μείνει έτσι, ας είναι σίγουροι...

ΟΣΟ ΓΙΑ τη Νέα Δημοκρατία, απ' ό,τι λέγεται, ετοιμάζει προτάσεις σχετικά με την εισαγωγή (συμπληρωματικά... λέει) του ιδιωτικού τομέα στην Κοινωνική Ασφάλιση. Αυτό είναι στα σίγουρα αντιπολίτευση. Στους εργαζόμενους όμως, όχι στην κυβέρνηση!

Α, ΜΑΛΙΣΤΑ. Εναν «ειδήμονα» για θέματα τρομοκρατίας, μας στέλνουν τώρα ως πρεσβευτή οι ΗΠΑ στην Ελλάδα, σύμφωνα τουλάχιστον με δημοσιεύματα. Ο Νίκολας Μπερνς αντικαθίσταται από τον Τομ Μίλερ.

Ενα πράγμα δε μας εξήγησε, όμως, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Οταν λέμε ειδικός σε θέματα τρομοκρατίας, εννοούμε ότι γνωρίζει να αντιμετωπίζει τρομοκράτες ή ότι γνωρίζει να τρομοκρατεί;

Γιατί, βέβαια, με τους νόμους που ψηφίζονται (ή θα ψηφιστούν), με τις συμφωνίες που γίνονται με τους Αμερικανούς και άλλους «συμμάχους» του ΝΑΤΟ (όσες γνωρίζουμε τουλάχιστον, μια και θα υπάρχουν και κάποιες που δε γνωρίζουμε), δεν απέχουμε και πολύ, από τη μετατροπή της Ελλάδας σε «τρομοκρατικό ορμητήριο» των ΗΠΑ για ολόκληρη τη Βαλκανική και την ευρύτερη περιοχή.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Τι λέει ο κ. Χρυσοχοΐδης;

Γρηγοριάδης Κώστας

Ηταν Πέμπτη μεσημέρι. Τα τελευταία τμήματα της μεγάλης και μαχητικής πορείας των εργαζομένων και της νεολαίας της Αθήνας περνούσαν ακόμη μπροστά από τη Βουλή, ενώ οι γύρω δρόμοι είχαν γεμίσει κόσμο, που σκορπίζονταν σε διάφορες κατευθύνσεις. Οσοι επέλεγαν, όμως, να ανηφορίσουν τον πεζόδρομο της Βουκουρεστίου συναντούσαν μπροστά τους μια διμοιρία αστυνομικών, που εμπόδιζε τους πάντες να περάσουν, ακόμη και όσους δήλωναν δημοσιογράφοι και με προορισμό τα γραφεία της ΕΣΗΕΑ, λίγο παραπάνω (Ακαδημίας και Βουκουρεστίου). Οταν απευθυνθήκαμε στον υπεύθυνο της διμοιρίας, μας απάντησε ότι βρίσκονται εκεί κατόπιν αίτησης της ΕΣΗΕΑ και μας παρέπεμψε, μάλιστα, σ' αυτή, για να μάθουμε το γιατί. Ο ισχυρισμός, όμως, αποδείχτηκε ψεύτικος και απόδειξη γι' αυτό το γεγονός, πως λίγη ώρα μετά, οι διοικήσεις των ΠΟΕΣΥ, ΕΣΗΕΑ, ΕΣΠΤ και ΕΠΗΕΑ κατάγγειλαν με ανακοίνωσή τους τη «βίαιη παρεμπόδιση των διοικήσεων να μεταβούν μετά το τέλος της πορείας στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ», ενώ έγινε και διάβημα στον υπουργό Δημόσιας Τάξης.

Τι λέει ο κ. Χρυσοχοΐδης για όλ' αυτά; Ποιος και γιατί έδωσε εντολή, να αποκλειστεί ο συγκεκριμένος και μόνο δρόμος; Γιατί έλεγε ψέματα ο υπεύθυνος της διμοιρίας;

Ανησυχίες...

Κατανοούμε πολύ καλά τις ανησυχίες του Ι. Κ. Πρετεντέρη. Προφανώς, ήθελε - όπως και κάποιοι άλλοι - οι τελευταίες εργατικές κινητοποιήσεις να λειτουργήσουν ως μοχλός εκτόνωσης των αγωνιστικών διαθέσεων και ανησυχεί, καθώς οι εξελίξεις αποδείχνουν φρούδες τις ελπίδες του.

Πάντως, ας μην ξεχνά πως στο ερώτημα που προβάλλει «Πώς τελειώνει μια απεργία;» υπάρχει και η απάντηση: Με νίκη των απεργών. `Η, μήπως, ούτε να το σκέφτεται δε θέλει, αυτό το ενδεχόμενο;

Επιμένουν...

Πάντως, πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Ι. Κ. Πρετεντέρης δεν είναι ο μόνος, που εκφράζει ανοιχτά και δημόσια τις ...ανησυχίες του. Το ίδιο ...ανησυχεί και η ΑΕΚΑ (Κίνηση Μπίστη και λοιπών), η οποία σημειώνει - με πίκρα - σε ανακοίνωσή της, ότι η κυβέρνηση υπέστη «καθαρή ήττα», στην υπόθεση του Ασφαλιστικού και υπογραμμίζει την ανάγκη, ιδιαίτερα μετά την επιστροφή του Γ. Σουφλιά στη ΝΔ, «της διαμόρφωσης της ευρείας παράταξης της Κεντροαριστεράς».

Προφανώς, η ιταλική εμπειρία δεν επηρεάζει στο παραμικρό τις ...φιλοδοξίες ορισμένων...

Ο μόνος δρόμος

Associated Press

«Ο Μαμαντού θέλει μια θέση στην παγκόσμια αγορά», γράφει το μήνυμα της αφίσας, που αυτές τις μέρες βρίσκεται κολλημένη στους δρόμους των Βρυξελλών, με την ευκαιρία της εκεί διεξαγωγής της 3ης Ετήσιας Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών, για τα προβλήματα των 49 λιγότερο αναπτυγμένων χωρών του κόσμου.

Ο καθένας καταλαβαίνει, όμως, ότι το κρίσιμο ζήτημα δε βρίσκεται στο τι θέλει ο Μαμαντού και τα εκατοντάδες εκατομμύρια πάμφτωχων και πολύμορφα καταπιεζόμενων των χωρών αυτών - και πολλών άλλων ακόμη - αλλά στο αν μπορεί να βρει τη θέση που θέλει και δικαιούται μέσα στο σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο και τη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση. Στην τελευταία δεκαετία, το παγκόσμιο εμπόριο αυξήθηκε κατά 60%, αλλά μειώθηκε στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες. Μεγάλωσε το χάσμα μεταξύ των αναπτυγμένων χωρών και αυτών του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου. Ο παγκόσμιος πλούτος συνεχώς αυξάνεται, αλλά με πολύ γρηγορότερους ρυθμούς συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια, ενώ διογκώνονται οι στρατιές των ανέργων, των φτωχών και των απόκληρων.

Τα όποια «θέλω» του κάθε Μαμαντού έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των πολυεθνικών, με τον ιμπεριαλισμό και τη νέα τάξη του. Και η μόνη διέξοδος είναι η πάλη των λαών, για την οικοδόμηση ενός άλλου κόσμου, χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους και φτώχεια. Ενός κόσμου της κοινωνικής προκοπής και της δικαιοσύνης, της φιλίας και της ειρήνης.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Μπροστά, μόνο μπροστά

Τα λαϊκά στρώματα της χώρας βρέθηκαν και πάλι στο προσκήνιο, συμμετέχοντας στην προχτεσινή πανελλαδική απεργία, πλημμυρίζοντας για τρίτη συνεχή φορά το τελευταίο διάστημα τους δρόμους και τις πλατείες. Η υπόθεση της υπεράσπισης της Κοινωνικής Ασφάλισης συνεγείρει χιλιάδες και χιλιάδες συνειδήσεις και ο συντονισμός του αγώνα προχωράει και στεριώνει. Αλλωστε το σαφώς ποιοτικότερο χαρακτηριστικό των προχτεσινών απεργιακών συγκεντρώσεων ήταν ακριβώς η συμμετοχή εργατών, επαγγελματοβιοτεχνών και αγροτών, που από κοινού έστειλαν στην κυβέρνηση το μήνυμα ότι όχι μόνο δε θα περάσουν τα μέτρα της, αλλά και ότι τώρα είναι πιο ώριμοι και για τη διεκδίκηση νέων κατακτήσεων.

Η παραπέρα κλιμάκωση του αγώνα, με πολύμορφες κινητοποιήσεις, είναι απαίτηση που έρχεται από παντού. Ολος αυτός ο κόσμος που βγήκε στο δρόμο, που ξεπέρασε τις ατομικές λύσεις και πήρε θέση στη συλλογικότητα του αγώνα, πρέπει ακόμα πιο βαθιά να συνειδητοποιήσει πως ό,τι κερδήθηκε μέχρι σήμερα, το «πάγωμα» των απαράδεκτων κυβερνητικών μέτρων, η προσωρινή υποχώρηση, η χρήση τακτικών ελιγμών, το ξεμασκάρεμα (έως ένα βαθμό) του «κοινωνικού διαλόγου», είναι το αποτέλεσμα του κοινού ενωτικού ταξικού αγώνα του. Τα βήματα, που έχουν γίνει, δίνουν καινούριες δυνατότητες στο λαϊκό κίνημα να δώσει από καλύτερες θέσεις τις μάχες που έρχονται. Χρειάζεται όμως έτσι σταθερά και με συνέπεια να συνεχιστούν, γιατί πάντα υπάρχει ο κίνδυνος στο δρόμο «να χυθεί η καρδάρα». Και εξηγούμαστε: Μπροστά και μόνο μπροστά πρέπει να πάνε οι εργαζόμενοι. Προτάσεις όπως αυτές της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, για τη διατήρηση και μόνο της σημερινής κατάστασης, δεν μπορεί να αποτελέσουν στόχο πάλης. Παρά τη μέχρι τώρα στάση των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που στην ουσία σύρθηκαν από την πίεση των ταξικών δυνάμεων, πρέπει να υπάρξει επαγρύπνηση. Δείγματα γραφής υπάρχουν και παλιότερα (νόμος για μερική απασχόληση, οχτάωρο), αλλά και τελευταία πριν και μετά την απεργία, με κελεύσματα διαλόγου και προσπάθειες να «βρεθεί λύση με την κυβέρνηση».

Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει να καταλάβουν ότι κατακτήσεις και νέα δικαιώματα δεν έρχονται μέσα από διαλόγους, αλλά μόνο με όρους διεκδίκησης, κινήματος και ταξικής πάλης. Δεν πρέπει να αφήσουν σε καμιά ηγεσία το οποιοδήποτε παζάρεμα. Πρέπει να σκεφτούν την καθοριστική πρωτοπόρα συμβολή που είχαν όλο αυτό το διάστημα οι ταξικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ. Το πλαίσιο αιτημάτων που πρόβαλε και προβάλλει δε συντηρεί τη σημερινή άσχημη κατάσταση των εργαζομένων, αλλά θέτει αιτήματα και στόχους που έχουν σαν κριτήριο τις διευρυμένες σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας. Η πάλη για δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση συνδυάζεται με την πάλη για δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας, με μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, αύξηση των μισθών και συντάξεων. Να δοθούν πίσω τα κλεμμένα από εργοδοσία και κράτος, να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι καμία παραπάνω εισφορά για την Ασφάλιση, στην προοπτική της μείωσης και απαλλαγής των εργαζομένων από τις ασφαλιστικές εισφορές.

Τα περί «διευρυμένης τριμερούς χρηματοδότησης», που προβάλλουν οι ηγεσίες των «κοινωνικών διαλόγων» και της συναίνεσης, δεν πρέπει να «θαμπώσουν» στα μάτια των εργαζομένων ότι αυτοί είναι οι μοναδικοί παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου που δικαιούνται να βελτιώσουν και τους όρους διαβίωσης και να απαιτήσουν μια αξιοπρεπή ζωή όταν αποχωρήσουν από το στίβο της εργασίας. Γι' αυτό ξαναλέμε, μπροστά, μόνο μπροστά μπορούν να πάνε τώρα οι εργαζόμενοι, με κλιμάκωση του ενωμένου, ταξικού ανυποχώρητου αγώνα τους.

Στα ύψη

Αναστημένος

ο λαός

που χρόνια

είχε σκύψει,

απ' τα δεσμά του

λύθηκε

και φτερουγάει

στα ύψη

κι από ψηλά

που ανέβηκε

τη δύναμή του

δείχνει

και σε λιγάκι

«κεραυνούς»

στ' αφεντικά

θα ρίχνει!

*

Αναστημένος

ο λαός

που ήταν βαθιά

στο μνήμα,

σημαίες πάλης

σήκωσε

και πίσω πια

ούτε βήμα,

μπροστά γερά

θα προχωρεί,

με όραμα

τη νίκη

για μια ζωή

καλύτερη,

που, δίκαια,

του ανήκει!


Ο οίστρος



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ