Τετάρτη 19 Απρίλη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η «διαφοροποίηση»...

«Εγώ δεν μιλώ 17 ώρες με κάποιον που με προσβάλλει! Εγώ εκπροσωπώ τη Γαλλία! Οι Γερμανοί δεν έχουν δει ποτέ απέναντί τους μια Γαλλία η οποία να τους λέει όχι». Αυτά είπε ο υποψήφιος της «αριστερής» σοσιαλδημοκρατίας στις γαλλικές εκλογές, Μελανσόν, απαντώντας σε άλλες αστικές δυνάμεις, που του κάνουν κριτική ότι όσα λέει για επαναδιαπραγμάτευση των καταστατικών αρχών της ΕΕ δεν γίνονται. Οπως ήταν λογικό, η δήλωση προβλήθηκε πολύ από τα ΜΜΕ, ως «διαφοροποίηση» Μελανσόν από το «αδελφό» κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια, η ουσία της δήλωσης είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα από τη ρηχή αυτή ανάλυση, καθώς περιγράφει ανάγλυφα το πόσο έχουν μεγαλώσει οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής ένωσης, πάνω στο έδαφος της καπιταλιστικής ανισομετρίας που αύξησε την απόσταση ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη, ακόμα και στο «σκληρό πυρήνα» της.

... και τα αυτονόητα

Το κλείσιμο αυτό της ψαλίδας προς όφελος της δικής τους αστικής τάξης διαπραγματεύονται στην πραγματικότητα οι αστικές πολιτικές δυνάμεις στη Γαλλία, με «δυνατό χαρτί» τους ότι εκπροσωπούν τη δεύτερη σε μέγεθος καπιταλιστική οικονομία της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Από αυτή την άποψη, είναι προφανές ότι δεν πάνε στα παζάρια με τους ανταγωνιστές τους με τους ίδιους όρους που πάει η ελληνική αστική τάξη, η οποία βέβαια αξιοποιεί άλλα «χαρτιά», όπως τη γεωστρατηγική της θέση. Η δήλωση Μελανσόν είναι επίσης ενδεικτική για το πόσο ρευστές είναι οι γραμμές ανάμεσα στον αστικό «ευρωσκεπτικισμό» και στους οπαδούς της «ολοκλήρωσης» της ιμπεριαλιστικής ένωσης, αλλά και για το πώς μπορούν να συναντιούνται πάνω σε στόχους του κεφαλαίου αστικές δυνάμεις με θεωρητικά «αβυσσαλέες» διαφορές. Αυτά τα «αυτονόητα» για την αστική τάξη είπε και ο Μελανσόν. Για τους λαούς ο δρόμος είναι σε αντιπαράθεση με όλα τα εναλλακτικά σχέδια που έχουν στη «φαρέτρα» τους οι αστοί και οι εκπρόσωποί τους.

«Διχασμός» και αντιθέσεις

Τον «διχασμό» σε όλες τις πτώσεις κλίνουν τα ΜΜΕ στις αναλύσεις τους για το δημοψήφισμα στην Τουρκία, όπου το αποτέλεσμα για τη μεταρρύθμιση του Συντάγματος ήταν οριακά υπέρ του «ναι». Πίσω από τις ερμηνείες περί «διχασμού» κρύβονται βέβαια πολλά περισσότερα από τις διαφορετικές απόψεις για το εύρος των εξουσιών που θα έχει ο επόμενος Πρόεδρος της χώρας. Τι λείπει εντελώς από το κάδρο όσων γράφονται και λέγονται αυτές τις μέρες; Η αστική τάξη της Τουρκίας, στο εσωτερικό της οποίας, όπως όλα δείχνουν, μεγαλώνουν οι αντιθέσεις και η αντιπαράθεση πάνω σε ζητήματα στρατηγικής σημασίας και προσανατολισμού, όπως οι διεθνείς συμμαχίες, η αναλογία κοσμικού - θρησκευτικού στη διάρθρωση του κράτους, οι σχέσεις με τα άλλα μουσουλμανικά κράτη, η στάση απέναντι στο κουρδικό στοιχείο στην Τουρκία και στην ευρύτερη περιοχή και άλλα. Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι οι διαφορετικές απόψεις πάνω σ' αυτά τα ζητήματα σχετίζονται με τη συνολικότερη ένταση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην περιοχή, από την οποία τροφοδοτούνται ανταγωνιστικά σχέδια της αστικής τάξης για το ρόλο της Τουρκίας τα επόμενα χρόνια. Οι αντιθέσεις αυτές αποδείχτηκαν και την περίοδο πριν το δημοψήφισμα από τις θέσεις των αστικών κομμάτων στην Τουρκία, την εφ' όλης της ύλης πολιτική αντιπαράθεση, που εκφράστηκε και στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Είναι αυτονόητο ότι η αντιπαράθεση αυτή δεν τελείωσε το βράδυ της Κυριακής. Οπως είναι βέβαιο ότι τα συμφέροντα της αστικής τάξης στην Τουρκία, σε οποιαδήποτε εκδοχή τους, δεν συναντούνται πουθενά με εκείνα του τουρκικού λαού.

Σινιάλο

Την περασμένη Πέμπτη 13 Απρίλη, η Ουάσιγκτον επέλεξε να ρίξει την υπερ-βόμβα της στο Αφγανιστάν, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα τη δράση του «Ισλαμικού Κράτους» στην περιοχή. Μόλις δυο μέρες πριν, την Τρίτη 11 Απρίλη, στο αμερικανικό περιοδικό «Stars and Stripes», που συνδέεται στενά με τις αμερικανικές Ενοπλες Δυνάμεις, δημοσιεύτηκε ανάλυση με τίτλο: «Η ρωσική πρωτοβουλία για την ειρήνη στο Αφγανιστάν ως υπονόμευση της επιχείρησης του ΝΑΤΟ». Το άρθρο ισχυριζόταν ότι η Μόσχα στηρίζει τους «Ταλιμπάν», παρέχοντάς τους και εξοπλισμό, ενώ σημειωνόταν ότι η επιμονή της Ρωσίας να προχωρήσει τις «ειρηνευτικές συνομιλίες» για το Αφγανιστάν θα μπορούσε να βλάψει περαιτέρω τους δεσμούς ΗΠΑ - Ρωσίας «που έχουν ήδη επιβαρυνθεί από όταν η Μόσχα εισέβαλε στην Ουκρανία το 2014 και παρενέβη στον εμφύλιο στη Συρία το 2015». Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι τα δύο γεγονότα είναι ασύνδετα μεταξύ τους, αλλά αυτές οι σκέψεις είναι «αθώες» σε μια περίοδο που οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα ισχυρότερα ιμπεριαλιστικά κέντρα του πλανήτη χτυπάνε «κόκκινο» και εκφράζονται σε κάθε περιφερειακή εστία αντιπαράθεσης. Το βέβαιο είναι ότι οι ΗΠΑ ήθελαν με την υπερ-βόμβα να στείλουν ένα ακόμη μήνυμα στους ανταγωνιστές τους, γεγονός που χρειάζεται στους λαούς να λειτουργήσει ως σινιάλο για τους κινδύνους που μεγαλώνουν σε βάρος τους από την ένταση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας σ' αυτούς.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

1587 Ο πρώην πειρατής Βρετανός ναύαρχος σερ Φράνσις Ντρέικ βυθίζει την ισπανική αρμάδα στο λιμάνι του Κάδιξ, δίνοντας τέλος στη θαλασσοκρατορία των Ισπανών και εγκαινιάζοντας την εποχή της ελισαβετιανής βρετανικής κυριαρχίας στις θάλασσες.

1772 Γεννιέται ο Αγγλος οικονομολόγος Ντέιβιντ Ρικάρντο, ιδεολογικός εκπρόσωπος της αγγλικής βιομηχανικής αστικής τάξης στην περίοδο της βιομηχανικής επανάστασης και της πάλης των αστών κατά της αριστοκρατίας των γαιοκτημόνων. Κύριο έργο του ήταν οι «Αρχές Πολιτικής Οικονομίας και Δημοσιονομίας» (1817). Ο Μαρξ σημείωνε ότι η μεγάλη συμβολή του Ρικάρντο στην Πολιτική Οικονομία βρίσκεται στο ότι επιχείρησε να μελετήσει τις οικονομικές σχέσεις του καπιταλισμού βασιζόμενος στη θεωρία της αξίας της εργασίας. Ετσι, δινόταν η δυνατότητα να αποκαλυφθούν οι εσωτερικοί νόμοι του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.

Ο Ρικάρντο αντέκρουσε τη θέση του Ανταμ Σμιθ ότι δήθεν η αξία καθορίζεται από την εργασία μόνο «στην πρωτόγονη κατάσταση της κοινωνίας» και απέδειξε ότι η αξία των εμπορευμάτων, της οποίας μοναδική πηγή είναι η εργασία του εργάτη, αποτελεί τη βάση των εισοδημάτων των διαφόρων τάξεων της αστικής κοινωνίας: Του εργατικού μισθού, του κέρδους, του τόκου, και της εγγείου προσόδου.

1882 Πεθαίνει ο Κάρολος Δαρβίνος, Αγγλος φυσιοδίφης, πατέρας της θεωρίας της εξέλιξης των ειδών και της φυσικής επιλογής.

1906 Πεθαίνει ο Γάλλος φυσικός Πιερ Κιουρί (βραβείο Νόμπελ 1903).

1931 Στο χωριό Μεταλλικό Κιλκίς η αστυνομία πυροβολεί τους χωρικούς που ξεσηκώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν για την αυθαίρετη σύλληψη δύο συγχωριανών τους. Από τις σφαίρες σκοτώθηκαν 2 αγρότες.

1936 Διαμαρτυρόμενοι για το κύμα εγκατάστασης Εβραίων, οι Αραβες της Παλαιστίνης με επικεφαλής τον Χατζ Αμίν Αλ Χουσεϊνί εξεγείρονται κατά των Βρετανών ιμπεριαλιστών που ελέγχουν την περιοχή.

1941 Σε συνεννόηση με τη χιτλερική Γερμανία, τα βουλγαρικά στρατεύματα εισβάλλουν σε Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα.

1943 Οι Γερμανοί πνίγουν στο αίμα την εξέγερση των Εβραίων στο γκέτο της Βαρσοβίας.

1959 Ξεκινά στην Αθήνα τις εργασίες του το Β' Πανσπουδαστικό Συνέδριο (19 - 25/4/1959).

1964 Συγκροτείται η «Ανανεωτική Ομάδα Δημοκρατικής Αριστεράς» (ΑΟΔΑ), με επικεφαλής τον Λευτέρη Αποστόλου, πρώην μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Βασική κατεύθυνση της ομάδας ήταν η στενότερη συνεργασία με την Ενωση Κέντρου.

1967 Πεθαίνει ο Γερμανός πολιτικός Κόνραντ Αντενάουερ, πρώτος καγκελάριος της ΟΔ Γερμανίας από το 1949 έως το 1963.

1970 Σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την επέτειο του πραξικοπήματος στην Ελλάδα, οι Ομοσπονδίες Λιμενεργατών της Ιταλίας αποφασίζουν να μποϊκοτάρουν τα ελληνικά πλοία από τις 19 έως τις 26 Απρίλη.

1971 Η Σοβιετική Ενωση εκτοξεύει το πρώτο διαστημικό εργαστήριο «Σαλιούτ». Τέσσερις μέρες αργότερα, το διαστημόπλοιο «Σογιούζ 10» συνδέεται με το «Σαλιούτ» και «αποβιβάζει» τρεις Σοβιετικούς επιστήμονες.

1995 Βόμβα σε παγιδευμένο αυτοκίνητο ανατινάζει πολυώροφο κτίριο στην Οκλαχόμα. Σκοτώθηκαν 168 άτομα.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ