Εν μέσω επιδημίας του κορονοϊού υπάρχουν εξελίξεις που περνούν αθόρυβα, παρότι αφορούν τη «μεγάλη εικόνα» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην περιοχή και των παζαριών με την Τουρκία για επικίνδυνες διευθετήσεις σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, με τη σφραγίδα ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Για παράδειγμα, η κατάσταση παραμένει τεταμένη στον Εβρο, με χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες να αξιοποιούνται από την κυβέρνηση Ερντογάν στα γεωπολιτικά της παιχνίδια και στην άσκηση πίεσης προς την ΕΕ, προκειμένου να αποσπάσει στήριξη των σχεδιασμών της στη Συρία και στην ευρύτερη περιοχή. Αυτό ήταν άλλωστε και το αντικείμενο της προχτεσινής τηλεδιάσκεψης με Μέρκελ, Μακρόν και Τζόνσον. Τις προηγούμενες μέρες είχαμε επίσης την προσάραξη στην Κέα ενός πλοίου με μετανάστες και πρόσφυγες από την Τουρκία, με προορισμό την Ιταλία, ενώ μόλις προχτές διέρρευσε ότι στον Εβρο κατέπεσε - από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία - ένα τουρκικό στρατιωτικό drone, απ' αυτά που χρησιμοποιούνται στην κατόπτευση της περιοχής. Θυμίζουμε ότι η προσάραξη ενός καραβιού - όχι βέβαια στην Κέα αλλά - σε κάποιο ελληνικό νησί που η κυριότητά του αμφισβητείται από την Τουρκία είναι από βασικά σενάρια πρόκλησης «θερμού επεισοδίου», ενώ καθόλου αμελητέα υπόθεση δεν είναι και η πτώση ενός στρατιωτικού μέσου, εν μέσω έντασης στον Εβρο. Χρειάζεται επομένως επαγρύπνηση του λαού για τα ιμπεριαλιστικά σχέδια που «τρέχουν» και τις διευθετήσεις που «ψήνονται» στην περιοχή, για τις οποίες ενδεχομένως η αναμπουμπούλα του κορονοϊού θεωρείται και «ευκαιρία».
Η κατάσταση που διαμορφώνεται με τον κορονοϊό φέρνει «στον αφρό» τα τραγικά αποτελέσματα της πολιτικής που έχουν ακολουθήσει για τα συμφέροντα του κεφαλαίου όλες οι κυβερνήσεις. Τώρα φαίνεται τι σημαίνει οι λαϊκές οικογένειες, ακόμα και εκείνες με δυο εργαζόμενους, να έχουν «απόθεμα εισοδήματος» το πολύ για 2-3 μήνες (σύμφωνα με τις αστικές στατιστικές), να μην ξέρουν τι τους ξημερώνει σε περίπτωση που τους βρει κάποια έκτακτη κατάσταση. Τι σημαίνει να είναι στο έλεος της ενεργειακής φτώχειας, με το «ψαλίδι» στο χέρι των ενεργειακών ομίλων. Τι σημαίνει για τους νέους να είναι ανασφάλιστοι, το μέλλον δηλαδή που τους προδιαγράφουν τα αντιασφαλιστικά εκτρώματα, όπως ο νόμος Βρούτση - Κατρούγκαλου. Αλλά και τι σημαίνει να δουλεύεις «μαύρα» και με εργασιακές σχέσεις - «λάστιχο», τι σημαίνει «εποχικότητα» για τους εργαζόμενους στον Τουρισμό και όχι μόνο, να είσαι δηλαδή «επί ξύλου κρεμάμενος» με βάση το τι συμφέρει κάθε φορά το κεφάλαιο. Ολα αυτά είναι το αποτέλεσμα των μέτρων που ήρθαν μαζεμένα όλα τα προηγούμενα χρόνια με αφορμή την καπιταλιστική κρίση, ως «πρόσκαιρες» τάχα, αλλά «αναγκαίες» προσαρμογές, που ήρθαν για να μείνουν όπως απέδειξε η πείρα. Οι εργαζόμενοι μπορούν να αξιοποιήσουν την πείρα αυτή, να «κόψουν την όρεξη» σε κυβέρνηση και κεφάλαιο μπροστά στη νέα φουρνιά των μέτρων. Κυρίως όμως για να συγκρουστούν με τη λογική του «μη χείρον βέλτιστον» και της χαμοζωής, που τους οδηγεί από αδιέξοδο σε αδιέξοδο, για να σηκώσουν πιο ψηλά τη σημαία των δικών τους αναγκών, να περάσουν στην αντεπίθεση απέναντι σε ένα σύστημα που δεν υπολογίζει τίποτα μπροστά στο κέρδος.
Υποσχέσεις για «σθεναρή αντιπολίτευση» αφότου «περάσει η μπόρα» του κορονοϊού μοιράζουν διάφορα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, διαφημίζοντας παράλληλα τη συναίνεσή τους στους κυβερνητικούς χειρισμούς. Βέβαια, το κλίμα της «πολιτικής ομοψυχίας» ανάμεσα σε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπά αστικά κόμματα, που «σπρώχνεται» από διάφορες πάντες, δεν έπεσε από τον ουρανό. Πολλές φορές το τελευταίο διάστημα είχαμε τη δυνατότητα να το διαπιστώσουμε, με αφορμή άλλοτε τα Ελληνοτουρκικά, άλλοτε το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό κ.ο.κ. Στην προκειμένη περίπτωση, η συναίνεσή τους «χτίζεται» πάνω στην αντιλαϊκή πολιτική για την Υγεία, που υπηρετούν και οι δύο, βαθαίνοντας τη λειτουργία του δημόσιου συστήματος με όρους αγοράς, στην αγωνία τους για τις «αντοχές της οικονομίας», δηλαδή των επιχειρηματικών ομίλων, από την επιδημία, και βέβαια για τη διατήρηση της «κοινωνικής συνοχής». Οπως διαπιστώνουν μάλιστα τα αστικά επιτελεία, η ενίσχυση της «κουλτούρας πολιτικής συναίνεσης» είναι από τα «καλά» που θα αφήσει πίσω του ο κορονοϊός. Η συναίνεση αυτή όμως μεταφράζεται σε μεγαλύτερη ένταση της επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, σε βαθύτερη εμπλοκή στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, άρα και σε μεγαλύτερους κινδύνους για το λαό. Μεταφράζεται σε ξελάσπωμα της αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων σε όλα τα μέτωπα, και στόχος είναι η στράτευση των εργαζομένων σε σχεδιασμούς και συμφέροντα ξένα προς τα δικά τους. Είναι φανερό επομένως ότι όχι μόνο η πανδημία, αλλά και η αξιοποίησή της, κρύβουν πολλές απειλές από τις οποίες χρειάζεται να προστατευθεί ο λαός...
«Εχω "δέκατα" και βήχα. Ο ΕΟΔΥ μού λέει να κάτσω σπίτι και να μην κάνω εξέταση για κορονοϊό. Ο εργοδότης όμως μου ζητάει ιατρική βεβαίωση για να απουσιάσω από τη δουλειά. Τι να κάνω; Αλλιώς θα απολυθώ. Δεν έχω χρήματα για να κάνω τον έλεγχο σε ιδιωτικό διαγνωστικό. Να κάνω το τεστ με κίνδυνο αν δεν έχω ιό να τον κολλήσω και να φορτώσω το σύστημα, ή να μην κάνω τίποτα με κίνδυνο να υποστώ κυρώσεις από τον εργοδότη;». Αρκετά τέτοια ερωτήματα φτάνουν στην εφημερίδα μας τις τελευταίες μέρες από εργαζόμενους, που βαδίζουν στην ουσία στα τυφλά και αποτυπώνουν την ανυπαρξία ολοκληρωμένου σχεδίου γύρω από την αντιμετώπιση των συνεπειών από την εξάπλωση του κορονοϊού. Αλλο σχετικό ερώτημα, που παραμένει αναπάντητο από την κυβέρνηση, είναι π.χ. τι κάνει ο/η σύζυγος ενός πάσχοντος; Πώς θα απουσιάσει από την εργασία του αφού δεν νοσεί ο ίδιος, ενώ ο συγγενής του, που έχει συμπτώματα, δεν κάνει το τεστ, ακολουθώντας τις οδηγίες του ΕΟΔΥ; Οι πλευρές αυτές επιβεβαιώνουν ότι τα όποια μέτρα και οι συστάσεις από τα επιστημονικά επιτελεία σκοντάφτουν στη σκληρή για τους εργαζόμενους πραγματικότητα που επικρατεί στους χώρους δουλειάς και την οποία η κυβέρνηση επιτείνει, ενθαρρύνοντας με την πολιτική της την εργοδοτική αυθαιρεσία και αποθεώνοντας την ...ατομική ευθύνη όχι μόνο στην προστασία από τον κορονοϊό, αλλά και στις συνέπειες της διαχείρισης της επιδημίας από κυβέρνηση και εργοδοσία.