Εν μέσω επιδημίας του κορονοϊού υπάρχουν εξελίξεις που περνούν αθόρυβα, παρότι αφορούν τη «μεγάλη εικόνα» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην περιοχή και των παζαριών με την Τουρκία για επικίνδυνες διευθετήσεις σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, με τη σφραγίδα ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Για παράδειγμα, η κατάσταση παραμένει τεταμένη στον Εβρο, με χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες να αξιοποιούνται από την κυβέρνηση Ερντογάν στα γεωπολιτικά της παιχνίδια και στην άσκηση πίεσης προς την ΕΕ, προκειμένου να αποσπάσει στήριξη των σχεδιασμών της στη Συρία και στην ευρύτερη περιοχή. Αυτό ήταν άλλωστε και το αντικείμενο της προχτεσινής τηλεδιάσκεψης με Μέρκελ, Μακρόν και Τζόνσον. Τις προηγούμενες μέρες είχαμε επίσης την προσάραξη στην Κέα ενός πλοίου με μετανάστες και πρόσφυγες από την Τουρκία, με προορισμό την Ιταλία, ενώ μόλις προχτές διέρρευσε ότι στον Εβρο κατέπεσε - από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία - ένα τουρκικό στρατιωτικό drone, απ' αυτά που χρησιμοποιούνται στην κατόπτευση της περιοχής. Θυμίζουμε ότι η προσάραξη ενός καραβιού - όχι βέβαια στην Κέα αλλά - σε κάποιο ελληνικό νησί που η κυριότητά του αμφισβητείται από την Τουρκία είναι από βασικά σενάρια πρόκλησης «θερμού επεισοδίου», ενώ καθόλου αμελητέα υπόθεση δεν είναι και η πτώση ενός στρατιωτικού μέσου, εν μέσω έντασης στον Εβρο. Χρειάζεται επομένως επαγρύπνηση του λαού για τα ιμπεριαλιστικά σχέδια που «τρέχουν» και τις διευθετήσεις που «ψήνονται» στην περιοχή, για τις οποίες ενδεχομένως η αναμπουμπούλα του κορονοϊού θεωρείται και «ευκαιρία».
Η κατάσταση που διαμορφώνεται με τον κορονοϊό φέρνει «στον αφρό» τα τραγικά αποτελέσματα της πολιτικής που έχουν ακολουθήσει για τα συμφέροντα του κεφαλαίου όλες οι κυβερνήσεις. Τώρα φαίνεται τι σημαίνει οι λαϊκές οικογένειες, ακόμα και εκείνες με δυο εργαζόμενους, να έχουν «απόθεμα εισοδήματος» το πολύ για 2-3 μήνες (σύμφωνα με τις αστικές στατιστικές), να μην ξέρουν τι τους ξημερώνει σε περίπτωση που τους βρει κάποια έκτακτη κατάσταση. Τι σημαίνει να είναι στο έλεος της ενεργειακής φτώχειας, με το «ψαλίδι» στο χέρι των ενεργειακών ομίλων. Τι σημαίνει για τους νέους να είναι ανασφάλιστοι, το μέλλον δηλαδή που τους προδιαγράφουν τα αντιασφαλιστικά εκτρώματα, όπως ο νόμος Βρούτση - Κατρούγκαλου. Αλλά και τι σημαίνει να δουλεύεις «μαύρα» και με εργασιακές σχέσεις - «λάστιχο», τι σημαίνει «εποχικότητα» για τους εργαζόμενους στον Τουρισμό και όχι μόνο, να είσαι δηλαδή «επί ξύλου κρεμάμενος» με βάση το τι συμφέρει κάθε φορά το κεφάλαιο. Ολα αυτά είναι το αποτέλεσμα των μέτρων που ήρθαν μαζεμένα όλα τα προηγούμενα χρόνια με αφορμή την καπιταλιστική κρίση, ως «πρόσκαιρες» τάχα, αλλά «αναγκαίες» προσαρμογές, που ήρθαν για να μείνουν όπως απέδειξε η πείρα. Οι εργαζόμενοι μπορούν να αξιοποιήσουν την πείρα αυτή, να «κόψουν την όρεξη» σε κυβέρνηση και κεφάλαιο μπροστά στη νέα φουρνιά των μέτρων. Κυρίως όμως για να συγκρουστούν με τη λογική του «μη χείρον βέλτιστον» και της χαμοζωής, που τους οδηγεί από αδιέξοδο σε αδιέξοδο, για να σηκώσουν πιο ψηλά τη σημαία των δικών τους αναγκών, να περάσουν στην αντεπίθεση απέναντι σε ένα σύστημα που δεν υπολογίζει τίποτα μπροστά στο κέρδος.
Υποσχέσεις για «σθεναρή αντιπολίτευση» αφότου «περάσει η μπόρα» του κορονοϊού μοιράζουν διάφορα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, διαφημίζοντας παράλληλα τη συναίνεσή τους στους κυβερνητικούς χειρισμούς. Βέβαια, το κλίμα της «πολιτικής ομοψυχίας» ανάμεσα σε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπά αστικά κόμματα, που «σπρώχνεται» από διάφορες πάντες, δεν έπεσε από τον ουρανό. Πολλές φορές το τελευταίο διάστημα είχαμε τη δυνατότητα να το διαπιστώσουμε, με αφορμή άλλοτε τα Ελληνοτουρκικά, άλλοτε το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό κ.ο.κ. Στην προκειμένη περίπτωση, η συναίνεσή τους «χτίζεται» πάνω στην αντιλαϊκή πολιτική για την Υγεία, που υπηρετούν και οι δύο, βαθαίνοντας τη λειτουργία του δημόσιου συστήματος με όρους αγοράς, στην αγωνία τους για τις «αντοχές της οικονομίας», δηλαδή των επιχειρηματικών ομίλων, από την επιδημία, και βέβαια για τη διατήρηση της «κοινωνικής συνοχής». Οπως διαπιστώνουν μάλιστα τα αστικά επιτελεία, η ενίσχυση της «κουλτούρας πολιτικής συναίνεσης» είναι από τα «καλά» που θα αφήσει πίσω του ο κορονοϊός. Η συναίνεση αυτή όμως μεταφράζεται σε μεγαλύτερη ένταση της επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, σε βαθύτερη εμπλοκή στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, άρα και σε μεγαλύτερους κινδύνους για το λαό. Μεταφράζεται σε ξελάσπωμα της αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων σε όλα τα μέτωπα, και στόχος είναι η στράτευση των εργαζομένων σε σχεδιασμούς και συμφέροντα ξένα προς τα δικά τους. Είναι φανερό επομένως ότι όχι μόνο η πανδημία, αλλά και η αξιοποίησή της, κρύβουν πολλές απειλές από τις οποίες χρειάζεται να προστατευθεί ο λαός...
1895 Οι Γάλλοι κινηματογραφιστές και εφευρέτες του κινηματογράφου, Ογκίστ και Λουί Λιμιέρ, δημιουργούν την πρώτη τους ταινία με τίτλο «Εξοδος από το εργοστάσιο Λιμιέρ» («La sortie des usines Lumiere»), που αποτυπώνει την έξοδο των εργατών από το εργοστάσιό τους.
1914 Γεννιέται ο ελληνικής καταγωγής Καναδός μαθηματικός Λεωνίδας Αλάογλου, που διατύπωσε το ομώνυμο θεώρημα
1914 Πεθαίνει ο Ιταλός ηφαιστειολόγος Τζουζέπε Μερκάλι, γνωστός για την κλίμακα μέτρησης της έντασης των σεισμών την οποία δημιούργησε.
1920 Η Γερουσία των ΗΠΑ καταψηφίζει τη Συνθήκη των Βερσαλλιών και συνάπτει χωριστή Συνθήκη Ειρήνης με τη Γερμανία μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Ακολούθως, οι ΗΠΑ δεν μετέχουν στην Κοινωνία των Εθνών (πρόδρομο του ΟΗΕ), από την οποία θα συνεχίσουν να απέχουν καθ' όλη τη διάρκεια του Μεσοπολέμου.
1944 Οι Γερμανοί εισβάλλουν στην πρώην σύμμαχό τους Ουγγαρία και την καταλαμβάνουν. Αιτία υπήρξε η προσέγγιση της ουγγρικής κυβέρνησης του Μίκλος Χόρτι με τους Συμμάχους (πλην της Σοβιετικής Ενωσης), με την προοπτική αλλαγής στρατοπέδου με αντάλλαγμα τη διατήρηση της εξουσίας στην Ουγγαρία.
1964 Τίθεται σε λειτουργία το μεγάλο τούνελ των Αλπεων, που συνδέει την Ελβετία και την Ιταλία.
1970 Πραγματοποιείται η πρώτη συνάντηση στην Ιστορία μεταξύ των ηγετών της Ομοσπονδιακής (Δυτικής) και της Λαοκρατικής Δημοκρατίας (Ανατολικής) της Γερμανίας, Βίλι Μπραντ και Βίλι Στοφ αντίστοιχα.
Στο χτεσινό «Σαν σήμερα» γράφτηκε: «Στην επανάσταση του 1948-1949 στη Γερμανία μετείχαν ενεργά τόσο ο Καρλ Μαρξ, όσο και ο Φρίντριχ Ενγκελς», αντί του σωστού, που είναι: «Στην επανάσταση του 1848-1849 στη Γερμανία...».