Διαβάστε σήμερα στο τετρασέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία»:

-- Αναλυτικό ρεπορτάζ από την περιοδεία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, στο εργοστάσιο χημικής βιομηχανίας «ΜΟΡΝΟΣ» στη Θήβα.

-- Αποστολή του «Ριζοσπάστη» στη Λάρυμνα για τον απεργιακό αγώνα των εργαζομένων στις «Ελληνικές Ιχθυοκαλλιέργειες».

-- Η «σφαγή» των αναπήρων συνεχίζεται στα ΚΕΠΑ με «οδηγό» την Εκθεση του ΟΟΣΑ.

ΦΩΤΗΣ ΚΑΡΑΜΠΕΤΣΟΣ

Από κινητοποίηση της ΣΕΑΑΝ στο ΚΕΠΑ της Πειραιώς

Για την επόμενη εξέταση, ο γιατρός που τον παρέπεμψε είπε ότι δε χρειάζονταν νέες εξετάσεις γιατί «ούτε το χέρι ξαναφυτρώνει, ούτε οι βλάβες στην κλείδωση του αγκώνος του αριστερού χεριού και του γόνατου του αριστερού ποδιού είναι αποκαταστάσιμα». Ομως το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας - το διαβόητο ΚΕΠΑ - στις 26.11.2014 αποφάνθηκε ότι «το συνολικό ποσοστό αναπηρίας ανέρχεται σε 50% από 1.11.2014 έως και εφ' όρου ζωής». Δηλαδή, ο Γ. Καζαντζίδης δεν μπορεί να πάρει αναπηρική σύνταξη.

Και δεν είναι ο μόνος. Μέσα απ' τη διαδικασία της εκτίμησης της αναπηρίας απ' τα ΚΕΠΑ, από τους 210.000 επιδοματούχους ΑμΕΑ της απογραφής του 2012, σήμερα, με βάση τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, παίρνουν επίδομα μόνο 160.000. Επίσης, οι συνταξιούχοι αναπηρίας του ΙΚΑ, από το 14% έχουν πέσει κάτω από το 8%. Το βέβαιο είναι ότι όλοι αυτοί που κόπηκαν δεν είναι «ανάπηροι - μαϊμού», όπως προσπαθεί να τους παρουσιάσει η κυρίαρχη προπαγάνδα, για να δικαιολογήσει τις περικοπές, με τις οποίες λέει ότι «συμμαζεύονται» τα δημοσιονομικά του κράτους.

Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, είναι θύματα της αλλαγής των κριτηρίων για τον αντιεπιστημονικό προσδιορισμό της αναπηρίας. Για παράδειγμα, οι πάσχοντες από σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) παίρνουν κατά κανόνα ποσοστό αναπηρίας 35% - 50%, με αποτέλεσμα να μένουν χωρίς σύνταξη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Κι αυτό επειδή το μορφωτικό επίπεδο είναι κριτήριο που αξιοποιείται για να μειώνεται το ποσοστό αναπηρίας! Επίσης, η κατάσταση των ασθενών με ΣΚΠ μπορεί τη στιγμή της εξέτασης από τις επιτροπές να φαίνεται βελτιωμένη, αυτό όμως να είναι προσωρινό, λόγω του είδους της πάθησης.

Τέλος, υπάρχει συγκεκριμένη οδηγία προς τα μέλη των επιτροπών των ΚΕΠΑ ότι για προσωρινή ή μόνιμη σύνταξη δεν πρέπει να συνυπολογίζεται η εκτίμηση ότι κάποιοι ασφαλισμένοι μένουν ανίκανοι - προσωρινά ή μόνιμα - προς εργασία, εξαιτίας ατυχήματος ή ασθένειας, αγνοώντας ότι αυτοί έχουν πληρώσει για χρόνια ασφαλιστικές εισφορές.

Βέβαια, το «ξήλωμα» ακόμα κι αυτής της στοιχειώδους πρόνοιας για τους ανάπηρους, δεν ξεκίνησε τώρα, αν και ποτέ δεν υπήρξε αντίστοιχη των πραγματικών αναγκών. Για παράδειγμα, το 1995 (5/2), επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ο «Ριζοσπάστης» είχε αποκαλύψει ένα σχέδιο νόμου που συντάχθηκε απ' την τότε Διεύθυνση Πρόνοιας του υπουργείου Υγείας (Γενικός Γραμματέας ήταν ο σημερινός υπουργός Υγείας Παναγιώτης Κουρουμπλής), με τον τίτλο «Για την ανάπτυξη του Εθνικού Συστήματος Πρόνοιας».

Σχολιάζοντας τα 52 άρθρα του νομοσχεδίου, ο «Ριζοσπάστης» έγραφε: «Το προσχέδιο νόμου, που συνέταξε η κυβέρνηση, επιτρέπει τη δράση με πιο έντονο και απροκάλυπτο αυτή τη φορά τρόπο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και σ' αυτόν τον τομέα». Εκείνο το σχέδιο αποσύρθηκε, αλλά επανήλθε το 1998, επί κυβέρνησης Σημίτη, οπότε και ψηφίστηκε (νόμος 2646, ΦΕΚ Α' 1998, «Ανάπτυξη του Εθνικού Συστήματος Κοινωνικής Φροντίδας και άλλες διατάξεις»).

Από τότε, η έννοια της «Κοινωνικής Πρόνοιας» καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε απ' την «Κοινωνική Φροντίδα», η οποία κατέληξε σε «Κοινωνική Αλληλεγγύη»... Το βάθος όμως των ανατροπών ήταν πολύ μεγαλύτερο από τις αλλαγές στις φραστικές διατυπώσεις, καθώς, με το νόμο αυτό, διαλύθηκαν οι μεγαλύτεροι οργανισμοί και ιδρύματα Κοινωνικής Πρόνοιας που διέθετε έως τότε η χώρα. Επίσης, καθιερώθηκαν ως μέσα άσκησης πολιτικής πρόνοιας τα ερανικά συστήματα, τα ευρωενωσιακά προγράμματα με ημερομηνία λήξης για τις ΜΚΟ, η «φιλανθρωπική» και εθελοντική δράση. Ανοιξε, δηλαδή, ο δρόμος για τη μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση του τομέα της Πρόνοιας.

Εισηγητής απ' την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ γι' αυτές τις μεγάλες ανατροπές ήταν και πάλι ο σημερινός υπουργός Υγείας Π. Κουρουμπλής, ο οποίος μάλιστα, ως Γενικός Γραμματέας Πρόνοιας, ανακοίνωσε σε εθνικό δίκτυο το κόψιμο της σύνταξης της πολύτεκνης μητέρας. Η σύνταξη αυτή επανήλθε αργότερα για να κοπεί οριστικά με τα μνημόνια, επαληθεύοντας ότι αυτά υπηρέτησαν την εφαρμογή προαποφασισμένων αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, στρατηγικής σημασίας για το κεφάλαιο.

Σήμερα, κι ενώ από τότε πολλά έχουν αλλάξει προς το χειρότερο στον τομέα της Πρόνοιας, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όχι μόνο δε λέει τίποτα για ανάκτηση των απωλειών την περίοδο της κρίσης, αλλά δεν αρθρώνει κουβέντα ούτε καν για τα σφαγεία των ΚΕΠΑ. Αλλωστε, στην κριτική που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση μιλούσε μόνο για την ανάγκη να διεκπεραιώνονται οι υποθέσεις πιο γρήγορα και όχι ότι τα ΚΕΠΑ είναι μηχανισμός για το πετσόκομμα των αναπηρικών συντάξεων και των επιδομάτων των ΑμΕΑ, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ.

Ειδικότερα, στις προγραμματικές δηλώσεις της συγκυβέρνησης δεν ακούστηκε ούτε απ' τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε απ' τους ΑΝΕΛ τίποτε για την έκθεση του ΟΟΣΑ που αναφέρει ότι πρέπει να μειωθούν κατά 2/3 οι δαπάνες για τα επιδόματα των ΑμΕΑ και τις αναπηρικές συντάξεις. Ολα αυτά επαληθεύουν τις προειδοποιήσεις του αγωνιστικού αναπηρικού κινήματος ότι οι ανάπηροι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν και από τη νέα συγκυβέρνηση, αλλά πρέπει μόνοι τους να διεκδικήσουν οργανωμένα όχι μόνο την ανάκτηση των απωλειών, αλλά συντάξεις και παροχές Πρόνοιας στο ύψος των οξυμένων σύγχρονων αναγκών.

Πριν λίγες μέρες, ο Αλ. Τσίπρας υποδέχτηκε μετά βαΐων και κλάδων τον επικεφαλής του ΟΟΣΑ και ανήγγειλε τη συνεργασία της κυβέρνησης με τον ιμπεριαλιστικό Οργανισμό, προκειμένου να σχεδιαστούν και να προωθηθούν μεταρρυθμίσεις. Ο τομέας της Πρόνοιας δίνει αποκαλυπτικά παραδείγματα για το περιεχόμενο των μεταρρυθμίσεων που σχεδιάζει και προτείνει ο ΟΟΣΑ. Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, το Σεπτέμβρη του 2013 δημοσιοποιήθηκε έκθεση του Οργανισμού με θέμα «Μεταρρύθμιση των προγραμμάτων Κοινωνικής Πρόνοιας». Σ' αυτήν αναφέρεται ανάμεσα σε άλλα:

• Πριν την κρίση, για αναπηρικές συντάξεις και επιδόματα αναπηρίας καταβαλλόταν το 1% του ΑΕΠ. Στόχος είναι να μειωθεί κατά 30% - 60%, να πέσει δηλαδή στο 0,4% του ΑΕΠ. Μάλιστα η έκθεση αναφέρεται στο ΑΕΠ του 2009, που τα τελευταία χρόνια μειώθηκε κατά 27%!
• Δεν μπορεί κάποιος που είναι ικανός για οποιαδήποτε εργασία να λαμβάνει αναπηρική σύνταξη ή αναπηρικό επίδομα. Λες και το κράτος θα εξασφαλίσει στον ανάπηρο ή στον χρονίως πάσχοντα μια δουλειά ή λες και η ικανότητα προς εργασία μπορεί να καλύψει σε κάποιον τις ανάγκες του για στέγη, φάρμακα, τροφή, θέρμανση, μετακινήσεις κλπ.
• Κανένα επίδομα ή αναπηρική σύνταξη πάνω από 500 ευρώ, δηλαδή ψίχουλα στην κυριολεξία, αν υπολογίσει κανείς τις τεράστιες ανάγκες που προκύπτουν από την αναπηρία τους.
• Δεν μπορεί να δίνεται σύνταξη ή επίδομα σε κάποιον που έχει οικογενειακό εισόδημα πάνω από ένα συγκεκριμένο όριο («σκαλοπάτι»). Οπως υπογραμμίζει η ΣΕΑΑΝ, «σε όλη την έκθεση μιλάνε γι' αυτό το "σκαλοπάτι" χωρίς να το ορίζουν. Οπου το αναλύουν - στα ψιλά γράμματα - ορίζεται στα 800 ευρώ το μήνα και στα 9.600 ευρώ το χρόνο. Αν μια οικογένεια έχει ένα παιδί με αναπηρία και δουλεύει ο ένας γονέας και ξεπερνάει τα 9.600 ευρώ το χρόνο, δεν μπορεί να πάρει ούτε επίδομα, ούτε σύνταξη. Δηλαδή θα πρέπει με 900 ευρώ το μήνα να ζήσει μια τουλάχιστον τριμελής οικογένεια που - για παράδειγμα - μπορεί να έχει παιδί με αυτισμό».
• Τα περιουσιακά στοιχεία θα αποτελούν κριτήριο για αναπηρική σύνταξη ή επίδομα. «Δηλαδή αν ένας ανάπηρος έχει ένα σπίτι που νοικιάζει ή ένα σπίτι στο χωριό, δε θα μπορεί να παίρνει αναπηρική σύνταξη ή επίδομα; Εχει εξασφαλίσει τα έξοδα θεραπείας και φροντίδας; Το αντίθετο. Σήμερα ολόκληρες οικογένειες ζουν από τα προνοιακά επιδόματα, έχουν "γονατίσει" οικονομικά και ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης», σχολιάζει η ΣΕΑΑΝ.

• Το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Θεσσαλονίκης, μαζί με τις Επιτροπές Ανέργων Κέντρου, Τούμπας, Συκεών και Χαριλάου, διοργανώνουν σήμερα Πέμπτη στις 10.30 π.μ., παρέμβαση στο κεντρικό υποκατάστημα του ΙΚΑ στην Αριστοτέλους, διεκδικώντας πλήρη δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη με ανανέωση των βιβλιαρίων ΙΚΑ των ανέργων χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Η κάλυψη να είναι απ' το κράτος με χρηματοδότηση 100%, συμπεριλαμβανομένων και των οικογενειών τους.
• Η Λαϊκή Επιτροπή Καλλιθέας καλεί τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τις λαϊκές οικογένειες να συμβάλουν σήμερα Πέμπτη στη Μέρα δράσης για την ενίσχυση της λαϊκής αλληλεγγύης, με τη συλλογή τροφίμων για τις λαϊκές οικογένειες που τα έχουν ανάγκη, 10 π.μ. - 1 μ.μ. και 5 μ.μ. - 8 μ.μ., στο Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ (Αριστείδου 92).
• Αποκριάτικο πάρτι οργανώνει το Στέκι Εργαζομένων, Ανέργων και Νεολαίας Ελευσίνας, το Σάββατο 21/2, στις 9.30 μ.μ. (Νικολαΐδου 9).
• Με πρωτοβουλία της Επιτροπής Αγώνα Νέων Μεταναστών συνεχίζονται τα μαθήματα αλληλεγγύης, που εντάσσονται στο πλαίσιο των ενεργειών που αναλαμβάνει ο Ελληνικός Εργατικός Σύνδεσμος «ΑΤΛΑΣ», για την έμπρακτη στήριξη των νέων μεταναστών. Τα μαθήματα αρχίζουν το Σάββατο 21 Φλεβάρη, με δωρεάν τμήμα εκμάθησης της αγγλικής γλώσσας για νέους μετανάστες. Οσοι ενδιαφέρονται, μπορούν να επικοινωνήσουν: E-mail: greekatlas@outlook.com. Τηλέφωνα: 042.440.2644 και 043.256.3358.

Να συνεχιστούν απρόσκοπτα οι εργασίες στο «Μετρό Θεσσαλονίκης» και να ανακληθούν οι απολύσεις, ζητάνε οι βουλευτές του ΚΚΕ Σάκης Βαρδαλής και Ελένη Γερασιμίδου, με Ερώτηση προς τους υπουργούς Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού και Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

Υπενθυμίζουμε ότι τον «ασκό του Αιόλου» άνοιξε η απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου, που δικαιώνει την Ανάδοχο Κοινοπραξία κατασκευής του Μετρό, κρίνοντας ότι έχει το δικαίωμα να εγκαταλείψει αμέσως το έργο, χωρίς να εκπέσουν οι εγγυητικές. Σαν αποτέλεσμα, οι εργασίες έχουν σταματήσει ξανά. Ταυτόχρονα, η Κοινοπραξία ήδη έκανε αίτηση διάλυσης της σύμβασης, η ΑΕΓΕΚ αποχώρησε από το κατασκευαστικό κομμάτι του Μετρό, ενώ απολύθηκαν πενήντα και κλήθηκαν να συναινέσουν στην απόλυσή τους οι εκατοντάδες εναπομείναντες εργαζόμενοι.

Η ολιγοήμερη παράταση που δόθηκε για τις ομαδικές απολύσεις εκπνέει στις 20 Φλεβάρη, ενώ η «επιτροπή διαβούλευσης» διαπιστώνει την πρόθεση της Κοινοπραξίας να συνεχίσει την εκδίωξη του προσωπικού. Προβλήματα από τις καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση του έργου αντιμετωπίζουν και πολλές μικρές επιχειρήσεις που έτυχε να βρεθούν στο δρόμο του Μετρό και αναγκάζονται πλέον να βάλουν λουκέτο.

Με βάση τα παραπάνω, οι βουλευτές του ΚΚΕ απαιτούν: Να υπάρξει η άμεση επανεκκίνηση και η απρόσκοπτη πλέον συνέχιση των εργασιών στο Μετρό, σε κάθε τμήμα του έργου (ΤΒΜ, αρχαιολογικές ανασκαφές, τεχνικές εργασίες). Να σταματήσουν τώρα οι απολύσεις, να γίνει ανάκληση των απολύσεων και διασφαλιστεί η εργασία, με πλήρη δικαιώματα, για όλους τους εργαζομένους.

Για παράδειγμα, έχουμε αυτήν την περίφημη διαπραγμάτευση που γίνεται με την τρόικα, την ΕΕ κ.λπ. Από ό,τι φαίνεται, θα υπάρξει ένας νέος συμβιβασμός. Θα υπάρξει ένας νέος συμβιβασμός, ένα νέο μνημόνιο, άσχετα το πώς θα ονομαστεί. Θα είναι όμως μία συμφωνία, ένα πρόγραμμα που θα έχει να κάνει και με τους εταίρους και με την ελληνική οικονομία, την ελληνική κυβέρνηση, το ελληνικό κράτος. Θα έχει επιπτώσεις αυτό, τέτοιες ή αλλιώτικες, στους ίδιους τους εργαζόμενους, στον ίδιο τον λαό μας.

Και εδώ ένα ζήτημα που θέτουμε είναι ότι όλοι μας πρέπει να σκεφτούμε, όχι γύρω από έννοιες και όρους ή ονομασίες. Μπορεί τα μνημόνια να ονομαστούν προγράμματα, συμφωνίες, όπως και την τρόικα μπορείς να την ονομάσεις όπως θέλεις. Ομως το τρίο αυτό, δηλαδή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ - αυτοί που ήταν η τρόικα - θα υπάρχουν και είτε μιλάς μόνο με τους υπαλλήλους της τρόικας χαμηλόβαθμους, είτε υψηλόβαθμους, πάλι με αυτούς θα μιλάς. Αρα όπως και να ονομαστεί αυτό, θα εξακολουθεί να υπάρχει. Διότι το πρόγραμμα θα υλοποιείται σε συμφωνία του ελληνικού κράτους, της ελληνικής κυβέρνησης με την ΕΚΤ, με το ΔΝΤ, την ΕΕ.

Τα περισσότερα από αυτά ή όλα, αν θέλετε μέχρι στιγμής, φαίνεται ότι θα εξακολουθούν να ισχύουν, γιατί οι εφαρμοστικοί νόμοι, οι αντιλαϊκοί νόμοι έχουν ψηφιστεί και εξακολουθούν να ισχύουν και τώρα κανείς δε λέει ότι θα τους καταργήσει, είτε αμέσως είτε έστω σε ένα 6μηνο, είτε σε ένα χρόνο, γιατί μιλάμε για 350 τέτοιους νόμους που πλήττουν εργατικά δικαιώματα και άλλα τέτοια ζητήματα. Αρα, αυτό το θέμα μάς ανησυχεί.

Το υπόλοιπο 30% που αφορά μεταρρυθμίσεις και αλλαγές που προτίθεται η κυβέρνηση να κάνει και το έχει θέσει στις διαπραγματεύσεις που γίνονται, είναι κυρίως μεταρρυθμίσεις με βάση τον ΟΟΣΑ. Αλλά οι προτάσεις που έχει κάνει μέχρι τώρα αυτός ο οργανισμός πλήττουν τα λαϊκά στρώματα, είτε είναι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα, είτε του ιδιωτικού, είτε αφορούν άλλα ζητήματα με το Φορολογικό είτε ακόμα και με το Ασφαλιστικό. Και αυτά είναι ανοιχτά ακόμα και σε αυτό το 30%.

Να σας πούμε ειλικρινά τι μας ανησυχεί: Μιλάνε για τέλος της λιτότητας που θα έρθει με αυτό το 30% ή δεν ξέρουμε με οποιαδήποτε άλλα μέτρα. Ομως, την ίδια στιγμή για τέλος της λιτότητας μιλάνε και ο ΟΟΣΑ και το ΔΝΤ, μιλάει και η ΕΚΤ, δηλαδή όλοι αυτοί οι οργανισμοί οι οποίοι έχουν ρόλο να ξεζουμίζουν τους λαούς, για να έχει περισσότερα κέρδη το μεγάλο κεφάλαιο, τα μονοπώλια. Αρα, λοιπόν, αυτά τα μέτρα μας ανησυχούν και λέμε στον κόσμο να είμαστε σε ετοιμότητα, το λέμε και σε σας εδώ σήμερα, να τα αντιμετωπίσουμε. Είτε τα πολιτικά κόμματα είτε το εργατικό - λαϊκό κίνημα, είτε ο λαός.

Ο Δ. Κουτσούμπας μιλάει στους εργαζόμενους του εργοστασίου

Για μας δεν είναι εργασιακό κόστος αυτό. Για μας είναι αυτό που προσφέρει ο κάθε εργαζόμενος. Προσφέρει την εργατική δύναμή του, τη δουλειά του, τη σωματική του κούραση, την πνευματική του κούραση για να προσφέρει αυτό που προσφέρει στη δουλειά που είναι. Αρα, λοιπόν, δικαιούται να παίρνει καλό μισθό, εργασιακά δικαιώματα, ασφαλιστική κάλυψη, μόνιμη δουλειά και άλλα τέτοια ζητήματα. Δεν είναι εργασιακό κόστος.

Και με μικρή ανάπτυξη, πάλι θα ζητάνε από τους εργαζόμενους να βάλουν πλάτη, για να μεγαλώνει η κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων, για να μεγαλώνει η ανταγωνιστικότητά τους. Αυτή είναι η λογική αυτού του συστήματος μέσα στο οποίο ζούμε.

Το δεύτερο ζήτημα που δεν μας εμπνέει εμπιστοσύνη, είναι αυτό το ζήτημα της επανάπαυσης. Οτι μπορεί να έχουμε μία μικρή ανάκαμψη. Ανάκαμψη μπορεί να έχουμε τώρα για κανέναν χρόνο, μικρή και στην ελληνική οικονομία και στην Ευρωζώνη κ.λπ. Ομως η κατάσταση είναι ασταθής στην οικονομία του καπιταλισμού. Η Γερμανία έχει επιβράδυνση, η Γαλλία βρίσκεται επίσης στα πρόθυρα ύφεσης, η Ιταλία βρίσκεται ακόμα σε ύφεση, δεν την έχει ξεπεράσει, η Ισπανία επίσης, άλλες μεγάλες χώρες όπως, οι ΗΠΑ, τη σταθεροποίησαν πριν από λίγο καιρό όμως πάλι είναι ανοιχτά τα ζητήματα. Επιβράδυνση έχουν και άλλες μεγάλες οικονομίες. Η Ρωσία ήδη μπήκε σε ύφεση.

Αρα, λοιπόν, όλα αυτά ανησυχούν και αυτούς εκεί στην Ευρώπη, και άλλους, και το μεγάλο κεφάλαιο. Και εδώ στην Ελλάδα πρέπει να ανησυχούν και τους εργαζόμενους. Διότι όλοι αυτοί πριν πεινάσουν μαγειρεύουν και πάλι σε αυτήν την περίπτωση την πληρώνει ο λαός μας, θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι.

Αυτά, λοιπόν, είναι τα στοιχεία που μας ανησυχούν και αυτά δεν τα λέμε για να είμαστε απαισιόδοξοι ή για να μην υπάρχει ελπίδα. Ισα - ίσα στη λογική τη δική μας, ο εργαζόμενος και ελπίδα πρέπει να έχει και αισιοδοξία. Αλλά το θέμα είναι τι είδους ελπίδα και τι είδους αισιοδοξία. Να έχει ελπίδα στο δικό του αγώνα, στη συλλογική δράση, στη διεκδίκηση, στην πίεση σε όλα αυτά τα ζητήματα. Για αυτό θα έχετε ακούσει πολλές φορές να λέμε ότι δεν πρέπει να γίνουμε χειροκροτητές των εκάστοτε κυβερνητικών πολιτικών.

Ο ρόλος της εργατικής τάξης, του εργατικού - λαϊκού κινήματος, του συνδικαλιστικού κινήματος, όλων των εργαζομένων δεν πρέπει να είναι να χειροκροτάει τη μία ή την άλλη απόφαση πριν ακόμα τη δει καν ή με την ελπίδα που μπορεί να είναι πολύ θολή ακόμα. Αλλά να διεκδικεί, να πιέζει. Εμείς αυτό το ρόλο θέλουμε για τον εαυτό μας, γι' αυτό και μας έχετε ακούσει να λέμε ότι επιλέγουμε σε αυτήν τη φάση, έτσι όπως είναι η κατάσταση, να παίξουμε το ρόλο μιας ισχυρής, όσο γίνεται δυνατής, αντιπολίτευσης μέσα στη Βουλή.

Εργατικής, όμως, λαϊκής αντιπολίτευσης, από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων και να προωθούμε ζητήματα μέσα στη Βουλή, στην Ευρωβουλή και μέσα στο δρόμο με κινητοποιήσεις, οπουδήποτε μπορούμε, έτσι ώστε και να πιέζουμε, να διεκδικούμε, γιατί αυτό πρέπει να είναι η «κόκκινη γραμμή» που πρέπει να βάλει ο λαός μας, οι εργαζόμενοι, απέναντι στην εξουσία την κυβερνητική, την κρατική κ.λπ., δηλαδή να έχουμε ανάκτηση απωλειών από τα χρόνια της κρίσης.

Πληρώσαμε πολλά, οι εργαζόμενοι πληρώσανε πάρα πολλά τα χρόνια της κρίσης. Μειώθηκαν μισθοί, μειώθηκαν μεροκάματα, μειώθηκαν επιδόματα, δικαιώματα που είχαν κατακτηθεί με αγώνες τις προηγούμενες δεκαετίες και θα πρέπει να υπάρξει ανάκτηση αυτών των απωλειών και με ενίσχυση μισθών και με ενίσχυση δικαιωμάτων και με κατάργηση όλων αυτών των αντεργατικών νόμων που έχουν ψηφίσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Αυτήν τη γραμμή πάλης πρέπει να χαράξουμε και φυσικά για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης.

Και γιατί λέμε άλλο δρόμο ανάπτυξης; Γιατί εμείς στη δική μας αντίληψη και θέλουμε να το σκεφτείτε και εσείς εδώ, αυτό το κράτος, αυτό το σύστημα δεν φτιασιδώνεται με ημίμετρα. Οποια επιμέρους μέτρα ή προσπάθειες κι αν κάνει οποιοσδήποτε και ας έχει την καλύτερη των προθέσεων, δεν μπορεί, το σύστημα να φτιασιδωθεί και να δώσει λύσεις πραγματικά για τα εργατικά, τα λαϊκά συμφέροντα, για το λαό. Πάντα θα υπηρετεί τα μεγάλα συμφέροντα. Την ολιγαρχία του πλούτου, τα μονοπώλια, ξαναλέω πέστε ο καθένας όπως θέλετε αυτό το ζήτημα, θα είναι για την ελίτ - να το πω αλλιώς, με μια άλλη έκφραση τώρα που είναι και της μόδας. Δε θα είναι για τους εργαζόμενους.

Και από αυτήν την άποψη θα πρέπει να παλέψουμε, έτσι ώστε να υπάρξει σε μια πορεία, να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, να υπάρξει συνολική ανατροπή αυτής της κατάστασης, και του συστήματος, και του κράτους τους.

Αρα, ο λαός αυτό που πρέπει να κάνει είναι να οργανώσει τη δική του πάλη, την ενότητά του, εμείς τη λέμε λαϊκή συμμαχία, ανεξάρτητα με το τι ψηφίζει ο καθένας ή τι πολιτικές απόψεις έχει ή είχε χτες και προχτές. Αλλά με μία κατεύθυνση, να παλεύει ενάντια σε αυτό το σύστημα που γεννά προβλήματα και που έχει όνομα - είναι καπιταλιστικό. Θα πρέπει να παλέψει ενάντια σε αυτό το κράτος, θα πρέπει να παλέψει ενάντια σε αντιλαϊκούς νόμους, θα πρέπει δηλαδή να έχει κατεύθυνση, να είναι ενάντια στα μονοπώλια, στο μεγάλο κεφάλαιο, στο σύστημα αυτό που έχει την πραγματική εξουσία.

Αυτή θα πρέπει να είναι η κατεύθυνση της πάλης. Και ταυτόχρονα όποιες ανάσες ανακούφισης, να το παλεύουμε να τις διεκδικούμε, έτσι ώστε να παίρνονται και κάποια μέτρα ανακούφισης, να ανακουφίζεται ο λαός μας, από όλη αυτήν την κατάσταση και την ασφυξία που έχουμε βρεθεί όλα αυτά τα χρόνια. Σε αυτό το δρόμο πιστεύουμε ότι πρέπει να είναι η πάλη μας, ο αγώνας μας, σ' αυτήν την κατεύθυνση σας καλούμε.

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο Δ. Κουτσούμπας σημείωσε: «Ενας από τους πρώτους νόμους που εμείς θα καταθέσουμε να ψηφιστεί στη Βουλή είναι να καταργηθούν όλοι οι αντιλαϊκοί εφαρμοστικοί νόμοι των μνημονίων που αφορούν τους εργαζόμενους μέχρι σήμερα, που πάρθηκαν τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Σε αυτό σας καλούμε να μας υποστηρίξετε, να πιέσετε, διότι ήδη έχουν κάνει αλλαγή στις θέσεις τους άλλα κόμματα που το υπόσχονταν αυτό ότι θα το κάνουν αμέσως. Εμείς δεν λέμε αμέσως, ας γίνει μετά από μερικούς μήνες, αλλά το θέμα είναι ότι το έχουν βγάλει εντελώς από τον ορίζοντα. Γιατί, μιλάνε για άλλα πράγματα.

Θα καταθέσουμε πρόταση νόμου για άμεση ανακούφιση λαϊκών νοικοκυριών, αυτή τη στιγμή, δηλαδή απαλλαγές από φόρους, από δάνεια, πιέσεις κ.λπ. Θα καταθέσουμε προτάσεις νόμου για άμεση προστασία ανέργων, να δοθούν μεγαλύτερα επιδόματα κ.λπ., όπως και θα καταθέσουμε προτάσεις για επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού δηλαδή του δώρου των Χριστουγέννων, του δώρου του Πάσχα και των καλοκαιρινών διακοπών που έχουν καταργηθεί.

Θα καταθέσουμε νόμο για τα 751 ευρώ, όχι όμως τμηματικά και "να δούμε στο μέλλον", όπως λέει τώρα μετεκλογικά η κυβέρνηση, γιατί το γύρισε και σε αυτό, αλλά εδώ και τώρα. Το λιγότερο που πρέπει να παίρνει ένας εργαζόμενος να είναι αυτό και όχι να πάνε σε αυτό το μισθό και αυτοί που παίρνουν παραπάνω, αλλά αντίθετα να αυξηθούν. Αλλά το λιγότερο, αυτός που παίρνει 600, αυτός που παίρνει 500 να φτάσει τα 751. Να επανέλθουν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.

Και, βεβαίως, μια σειρά νόμων που αφορούν το συνταξιοδοτικό 13η, 14η σύνταξη, επαναφορά των κλεμμένων από τα αποθεματικά των Ταμείων, κατάργηση των νόμων που αυξάνουν την ηλικία συνταξιοδότησης που αφορούν και συνταξιούχους, αλλά αφορούν και νεότερες γενιές. Σε τελευταία ανάλυση, μας αφορά όλους μας γιατί έχει να κάνει και με την υγεία και μια σειρά άλλους τομείς.

Θα αξιοποιήσουμε την παραμικρή χαραμάδα που υπάρχει για να αποκαλύπτουμε πιο αποφασιστικά στο λαό τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στο Κοινοβούλιο και βεβαίως να παλεύουμε, να διεκδικούμε και για άμεσα ζητήματα. Κυρίως όμως αυτό που πρέπει να σκεφτούμε όλοι μαζί, είναι πώς θα ανοίξουμε το δρόμο, για να υπάρξει πραγματικά άλλος δρόμος ανάπτυξης για την ελληνική κοινωνία, για το λαό, που θα είναι για το συμφέρον του εργάτη, του μικροαγρότη, του μικροεπαγγελματία που υποφέρει, αυτό που λέμε λαϊκή οικογένεια».

Η τελευταία απάντηση που πήραν από την εργοδοσία ήταν ότι «η κατάσταση είναι ρευστή και δεν γνωρίζουμε πώς θα καταλήξουν τα εργασιακά». Επομένως «δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σε κανένα ποσοστό επαναφοράς των μισθών». Μέχρι τώρα, με συλλογικές αποφάσεις γενικών συνελεύσεων και συσκέψεων, κάνουν 3ωρες στάσεις εργασίας. Οπως ειπώθηκε από τους ίδιους, η εργοδοσία έχει απειλήσει ευθέως ότι αν συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις, θα προχωρήσει καταρχήν σε 20 απολύσεις.

«Η εργοδοσία κάθε φορά πατάει στο φόβο», ανέφερε ένας εργαζόμενος και συνέχισε: «Πρόπερσι υπογράψαμε τη διετή σύμβαση, με μειώσεις στους μισθούς από 6% έως 8% υποτίθεται για να βοηθήσουμε την επιχείρηση. Εργαζόμενοι είπαν ότι προκειμένου να χάσω τη δουλειά μου, ας μου μειώσουν τον μισθό. Τώρα αυτό δεν πρέπει να περάσει».

Η «ΜΟΡΝΟΣ» είναι η μεγαλύτερη βιομηχανία στον τομέα της. Παράγει ό,τι έχει σχέση με συσκευασίες, από ετικέτες και κεσεδάκια για τα παγωτά και γιαούρτια, μέχρι κιβώτια. Σύμφωνα με εκπροσώπους της διοίκησης, που συναντήθηκαν με τον Δ. Κουτσούμπα, το 2008 εμφανίστηκε κάμψη της παραγωγής και του τζίρου λόγω της καπιταλιστικής κρίσης. Τα τελευταία δύο χρόνια, ο τζίρος ανέκαμψε και αναμένεται να φτάσει φέτος τα 55 με 60 εκατομμύρια. Η εταιρεία έχει πελάτες μεγάλους πολυεθνικούς ομίλους, με τελευταία την «ΤΣΙΠΙΤΑ».

Την περασμένη Δευτέρα, ο αγώνας τους έφερε τα πρώτα αποτελέσματα: Η διοίκηση της επιχείρησης δεσμεύτηκε να καταβάλει μέχρι το τέλος του μήνα την τρέχουσα μισθοδοσία, να ξεκινήσει και να ολοκληρώσει την αποπληρωμή των μισθών που χρωστά.

Μετά απ' αυτή την εξέλιξη, η Γενική Συνέλευση αποφάσισε να αναστείλει την απεργία. Ετσι, από την Τρίτη οι εργαζόμενοι βρέθηκαν ξανά στο πόστο τους, οπλισμένοι με την πείρα από τον αγώνα που έδωσαν και αποφασισμένοι να συνεχίσουν στο δρόμο της οργάνωσης και της διεκδίκησης. «Οι μέρες αυτές ήταν μεγάλο σχολείο για όλους μας», τονίζουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε μαζί τους για τα προβλήματα που πυροδότησαν την απεργία, αλλά και για τον πρώτο απολογισμό από τις μέρες των κινητοποιήσεων.

Στον αγώνα που έδωσαν, πέρα από το Συνδικάτο Τροφίμων Φθιώτιδας και την Ομοσπονδία Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, τη συμπαράστασή τους εκφράσανε σωματεία και φορείς της περιοχής, μεταξύ των οποίων τα Συνδικάτα Μετάλλου, Τύπου και Χάρτου, Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων Φθιώτιδας, το Σωματείο Εργαζομένων στην «ΠΑΚΟ ΑΕ», η ομάδα Λοκρών της ΟΓΕ, η Ενωση Επαγγελματιών και Βιοτεχνών Αταλάντης, ο Ενωτικός Αγροτικός Σύλλογος Λοκρίδας, ο Σύλλογος Σπουδαστών ΤΕΙ Λαμίας.

Από τη συγκέντρωση αλληλεγγύης σωματείων και φορέων της Φθιώτιδας

Το καθεστώς των καθυστερήσεων στην πληρωμή έχει οδηγήσει στο να οφείλονται σήμερα οι μισθοί πολλών μηνών: Σε άλλους 4 και 5 μήνες, σε άλλους 12, ακόμα και 20 μήνες! Κάποιοι έχουν χάσει το λογαριασμό, δεν ξέρουν πόσα ακριβώς είναι τα χρήματα που τους χρωστά η επιχείρηση.

Η κατάσταση αυτή έχει φέρει τους εργαζόμενους με την πλάτη στον τοίχο, να μην μπορούν να πληρώσουν ενοίκια και λογαριασμούς, να ανταποκριθούν στα έξοδα για τα παιδιά τους που σπουδάζουν ή ακόμα και για να ζήσουν την οικογένειά τους. Ιδιαίτερα στους μετανάστες, οι περισσότεροι από την Ινδία, τα χρωστούμενα μηνιάτικα κατά κανόνα ξεπερνούν τους 10 μήνες: «Δε ζητάμε να μας χαρίσουν τίποτε. Αυτά τα λεφτά είναι ο ιδρώτας μας», λένε με αγανάκτηση.

Στις διαμαρτυρίες τους, όποτε ζητούσαν να πληρωθούν τον κόπο τους, οι εργαζόμενοι άκουγαν να επαναλαμβάνεται η ίδια απάντηση: «Βάλτε πλάτη, βοηθήστε κι όλα θα πάνε καλά». Κάθε φορά που «έβαζαν πλάτη» η επιχείρηση τους φόρτωνε μερικά ακόμα χρωστούμενα. Σχολιάζουν πως σκόπιμα η εργοδοσία δεν χρωστά σε όλους τους ίδιους μήνες, ώστε να μπορεί να τους διασπά, ακόμα και να φέρνει σε αντιπαράθεση τον έναν εργαζόμενο με τον άλλο.

Η είσοδος της επιχείρησης στην Τραγάνα, τις μέρες της απεργίας

Τα χρωστούμενα δεν αποτελούν το μόνο πρόβλημα, αφού και οι συνθήκες δουλειάς είναι άσχημες. Χωρίς ωράριο δουλεύουν οι εργαζόμενοι στο συσκευαστήριο, ανάμεσά τους δεκάδες γυναίκες. Η βάρδιά τους δεν τελειώνει παρά μόνο όταν συσκευαστεί όλο το νωπό προϊόν που φτάνει εκεί. Το αποτέλεσμα είναι να κλείνουν ακόμα και 12 συνεχόμενες ώρες στη δουλειά. «Στις 31 Δεκέμβρη, μέσα στο χιόνι, εμείς συσκευάζαμε ψάρια. Δεν τους νοιάζει αν έχουμε οικογένεια, αν έχουμε παιδιά στο σπίτι», λέει χαρακτηριστικά μια από τις εργαζόμενες.

Εκτός από ατελείωτα ωράρια, πρόβλημα αποτελεί και η εντατικοποίηση. Ετσι, στο συσκευαστήριο στην Τραγάνα το προσωπικό έχει μειωθεί σε 10 άτομα μετά από 5 απολύσεις που έγιναν. «Μόνο το κλαρκ δε μας έχουν βάλει να οδηγήσουμε ακόμα», περιγράφουν εργαζόμενες. Επιπλέον, η δουλειά γίνεται σε συνθήκες παρατεταμένης ορθοστασίας, σε μεγάλη υγρασία, με τα χέρια τους να βρίσκονται μόνιμα μέσα στον πάγο.

Στιγμιότυπο από την περιφρούρηση της απεργίας

Αντιδράσεις για όλα τα παραπάνω δεν προκλήθηκαν τώρα για πρώτη φορά. Και στο παρελθόν, κάποιοι εργαζόμενοι είχαν κινητοποιηθεί, είχαν διεκδικήσει το δίκιο τους. Τότε, όμως, η πλειοψηφία δεν είχε ακολουθήσει. Οι περισσότεροι από αυτούς απολύθηκαν. Παρ' όλα αυτά, η στάση τους δεν ξεχάστηκε. Ούτε και οι ίδιοι ξέχασαν τους συναδέλφους τους, αλλά βρέθηκαν τις προηγούμενες μέρες δίπλα στους απεργούς.

«Ο σπόρος είχε πέσει, τώρα ήρθε η ώρα να καρπίσει», είναι η διαπίστωση που κυριαρχεί, όταν στη συζήτηση μπαίνει ο απολογισμός του αγώνα. Χρειάστηκε λιγότερο από ένας μήνας για να γίνουν όλα όσα για χρόνια έμοιαζαν αδύνατα.

Οι απεργοί με το πανό του κλαδικού Συνδικάτου

Σήμερα, όλοι συμφωνούν πως είναι ανάγκη να μη δείξουν καμία επανάπαυση, να παραμένουν σε επιφυλακή και αγωνιστική ετοιμότητα. Να διαφυλάξουν τη μεγαλύτερη παρακαταθήκη που αφήνει η απεργία τους, ότι δηλαδή έμαθαν να παλεύουν σαν μια γροθιά, εργαζόμενοι σε διαφορετικές μονάδες, μετανάστες και Ελληνες, γυναίκες και άντρες.