Κυριακή 19 Φλεβάρη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κοροϊδεύουν και τρομοκρατούν

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Τελείωσε η πλάκα. Παίζουμε με τη μοίρα της χώρας...» κραύγαζε εν εξάλλω ο υπουργός Οικονομικών Ε. Βενιζέλος, κατά τη συνεδρίαση της επιτροπής της Βουλής για το νέο μνημόνιο. Μόνο που δυο χρόνια πρωτοφανούς λεηλασίας σε βάρος της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων δε συνιστούν «πλάκα», ούτε κανένας γελάει μ' αυτήν. Δυο χρόνια ο λαός γίνεται αποδέκτης ενός οργίου εκβιαστικών διλημμάτων, τρομοκρατίας, καταστροφολογίας προκειμένου να επιτευχθεί η υποταγή του στη βαρβαρότητα όπου τον έχουν ρίξει. Το περασμένο Σαββατοκύριακο ο εκβιασμός εκτινάχτηκε στα ύψη, απ' τον ίδιο τον πρωθυπουργό, απ' τους προέδρους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, απ' τους βουλευτές τους στη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή. Η επιχειρηματολογία τους που άγγιζε τα όρια της εσχατολογίας, πανομοιότυπη αναπαράχθηκε απ' το σύνολο του αστικού έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου σε ένα συγχρονισμένο μπαράζ με στόχο τις εργατικές λαϊκές συνειδήσεις.

Κρατάει βέβαια χρόνια αυτή η ιστορία. Ο λαός θυμάται, πρέπει να θυμάται. Τις θυσίες για να μπούμε στην ΟΝΕ, που τις ακολούθησαν άλλες για να μείνουμε σ' αυτήν, έπειτα κι άλλες στο όνομα της δημοσιονομικής σταθερότητας, της αντιμετώπισης της κρίσης δήθεν χρέους και πάει λέγοντας. Ο Γολγοθάς για το λαό είναι ατελείωτος, όλο και πιο ανηφορικός. Και έπρεπε χτες, πρέπει τώρα, να σταματήσει να ανηφορίζει. Τώρα να πάρει τη ζωή του στα χέρια του. Μπορεί, έχει τη δύναμη και η χώρα έχει τις δυνατότητες, για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης που στο κέντρο του θα έχει τις εργατικές λαϊκές ανάγκες, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με αποδέσμευση απ' την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του χρέους. Ο λαός να αναφωνήσει ότι πράγματι «τελείωσε η πλάκα». Είναι ώρα δράσης, ανειρήνευτης πάλης εναντίον των παρασίτων που ρουφάνε το αίμα του και των πολιτικών τους εκπροσώπων, για ανατροπή της εξουσίας τους και οικοδόμησης της λαϊκής εξουσίας.

Τα φανάρια στην Αθήνα και ο «Καλλικράτης»

Σοβαρούς κινδύνους αντιμετωπίζουν καθημερινά οδηγοί, αλλά και πεζοί στο κέντρο της Αθήνας, εξαιτίας της μη λειτουργίας δεκάδων φαναριών σε κεντρικούς οδικούς άξονες. Ο περιφερειάρχης, Γ. Σγουρός, λέει ότι δε δίνει λεφτά το υπουργείο Υποδομών για τη συντήρηση των οδικών αξόνων που καλύπτουν περίπου 550 χιλιόμετρα. Γι' αυτό το λόγο, η Περιφέρεια Αττικής αρνείται να ασκήσει την αρμοδιότητα - που προβλέπεται από τον «Καλλικράτη», όπως είναι η συντήρηση και λειτουργία των φαναριών.

Αν θυμόμαστε καλά, ο περιφερειάρχης, Γ. Σγουρός - ο οποίος τώρα αντιδρά - δεν ήταν και αυτός στους υπερασπιστές του «Καλλικράτη», που αποθέωναν πριν από τις τοπικές εκλογές το νόμο, στο όνομα της δήθεν ενίσχυσης της Τοπικής Διοίκησης με νέες, κρατικές αρμοδιότητες; Δεν ήταν αυτός, όπως και οι υπόλοιποι εκπρόσωποι των ηγεσιών της Τοπικής Διοίκησης που πρόσκεινται σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ και ΛΑ.Ο.Σ., που έκαναν λόγο για... ενδυνάμωση της Τοπικής Διοίκησης κόντρα στο συγκεντρωτισμό του κράτους;

Απλά, θυμίζουμε ότι δεν είναι η μοναδική επίπτωση από την εφαρμογή του «Καλλικράτη». Ηδη, πρόβλημα υπάρχει με τα προνοιακά επιδόματα και τη μεταφορά των μαθητών. Οι παιδικοί σταθμοί απορρίπτουν συνεχώς αιτήσεις γονέων, ενώ επιβάλλουν τροφεία. Η πολιτική της εμπορευματοποίησης υπηρεσιών και αρμοδιοτήτων επετεύχθη και τώρα γκρεμίζονται και τα ελάχιστα. Σημαντικές ευθύνες γι' αυτήν την κατάσταση έχουν τα κόμματα που στήριξαν τον «Καλλικράτη», αλλά και οι δήμαρχοι και περιφερειάρχες που κορόιδευαν το λαό και μιλούσαν για «επανάσταση στο χώρο της αυτοδιοίκησης».

Οι αξιώσεις των μονοπωλίων

Η λαίλαπα των αντιλαϊκών - αντιδραστικών μέτρων που σφαγιάζει ό,τι έχει μείνει όρθιο από τις λαϊκές κατακτήσεις σε όλα τα επίπεδα για τη στήριξη της κυριαρχίας των μονοπωλίων και των κερδών του κεφαλαίου που περνάει μέσα από την πτώχευση του λαού, περιλαμβάνει και μια σειρά μέτρα που αφορούν τη λειτουργία της αγοράς. Η κατάργηση της υποβολής τιμοκαταλόγων χονδρικής, στοιχείων κόστους και των συμφωνιών μεταξύ προμηθευτών και λιανεμπόρων, η κατάργηση της απαγόρευσης της πώλησης των προϊόντων κάτω από το κόστος, και της πώλησης συγκεκριμένων προϊόντων, όπως το βρεφικό γάλα, από εξειδικευμένα καταστήματα, η απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των πρατηρίων είναι μερικά από τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο νέο μνημόνιο μεταξύ κυβέρνησης - τρόικας στο κεφάλαιο «πακέτο μεταρρυθμιστικών μέτρων για τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος». Στην πραγματικότητα, ικανοποιούνται μια σειρά από πάγιες αξιώσεις πολυεθνικών και επιχειρηματικών ομίλων για την ενίσχυση της μονοπωλιακής τους δράσης και της απόλυτης κυριαρχίας τους στην αγορά, μέσα από την κατάργηση και των τελευταίων υποτυπωδών διατάξεων. «Βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος» για ποιους; Πρόκειται για «εργαλεία» στα χέρια των μονοπωλίων που θα δώσουν τη χαριστική βολή σε χιλιάδες μαγαζιά και βιοτεχνίες, με στόχο την επιτάχυνση της απόλυτης κυριαρχίας των μονοπωλίων σε βάρος των μικρών ΕΒΕ και των εργαζομένων. Αυτό είναι το «επιχειρηματικό περιβάλλον» του «ανταγωνισμού» που επιδιώκουν κυβέρνηση - τρόικα - πλουτοκρατία.

Υποκρισία

Μνημείο κοροϊδίας και υποκρισίας αποτελεί η συνέντευξη Τύπου που έδωσαν ο πρόεδρος και ο γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Βόλου, πριν από την τελευταία 48ωρη απεργία. Οπως αναφέρει η Γραμματεία Μαγνησίας του ΠΑΜΕ ανάμεσα στα άλλα είπαν: «Θέλουν πληθυσμό που δε θα μιλάει και δε θα σηκώνει το κεφάλι», «...θα πρέπει ο κάθε εργαζόμενος να καταλάβει ότι πηγαίνοντας στη δουλειά είναι σαν να επικροτεί τις αποφάσεις που λήφθηκαν», «...να μην επιτραπεί η είσοδος σε κανέναν Βουλευτή», «καλώ όλους τους Βουλευτές όχι μόνο του Νομού μας, αν έχουν αίσθημα ευθύνης, που δεν έχουν, έστω και την ύστατη στιγμή να πράξουν το σωστό».

Ξεπερνούν κάθε όριο προκλητικότητας. Οπως τονίζει και το ΠΑΜΕ: «Αυτοί οι κύριοι δεν είναι που πριν λίγο καιρό έλεγαν ότι οι αγώνες κλείνουν τα εργοστάσια; Αυτοί δεν εγκαλούσαν το ΠΑΜΕ γιατί δίνει τον αγώνα της οργάνωσης της πάλης των εργατών, ενάντια στον αντιλαϊκό καταιγισμό; Αυτοί δεν είναι που ενορχηστρωμένα, με τον ΣΕΒ, τους βουλευτές ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. και το Επιμελητήριο καλούσαν τους Χαλυβουργούς του Βόλου στην απεργοσπασία, για το καλό του Μάνεση και της "τοπικής οικονομίας"; Τους έπιασε σήμερα ο πόνος για τα νέα μέτρα, ενώ πριν από μια βδομάδα αποκαλούσαν τους διαδηλωτές εργάτες έξω από την πύλη της Χαλυβουργίας "μισθοφόρους διαδηλωτές" και την απεργία τους "κομματική φιέστα"»; Αλλά έτσι είναι. Οσο φουντώνει η οργή των εργατών θα δυναμώνουν και οι προσπάθειες των εργατοπατέρων να τους βάλουν τρικλοποδιές και να εγκλωβίσουν την αγανάκτηση σε αδιέξοδα μονοπάτια.

Οι μετανάστες

Στις αρχές του 20ού αιώνα το μεταναστευτικό ρεύμα από διάφορες χώρες του κόσμου προς τις ΗΠΑ είχε πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Κάθε χρόνο έφταναν εκεί ένα περίπου εκατομμύριο ξένοι για να εγκατασταθούν και να δουλέψουν στις βιομηχανίες των πόλεων ή στην ύπαιθρο.

Το κύμα των μεταναστών άρχισε να προκαλεί αρνητικά συναισθήματα στους ντόπιους για τους νεοφερμένους και στη συνέχεια ρατσιστικές συμπεριφορές. Ετσι, «Οι μετανάστες» γράφτηκαν με αφορμή αυτά τα φαινόμενα.

Ο Γιάννης Βεργόπουλος, Ελληνας μετανάστης από την Πάτρα, μαζί με άλλους Ελληνες εγκαθίσταται στο Στόουν Σίτι προκειμένου να ξεχειμωνιάσει και να επιστρέψει την άνοιξη στην κύρια εργασία του που είναι η εγκατάσταση σιδηροδρομικών γραμμών. Στην πόλη αυτή, όμως, οι μετανάστες αντιμετωπίζουν την ξενοφοβία και το ρατσισμό αρκετών ντόπιων με επικεφαλής τον Κεν Χάντερ.

Το μυθιστόρημα του Τάσου Αυγερινού, μάς δείχνει τη σύγκρουση ντόπιων και μεταναστών, όπως αυτή εξειδικεύεται ανάμεσα στον Βεργόπουλο και τον Χάντερ. Η τραγική κατάληξή της αναδεικνύει έντονα τα αδιέξοδα στα οποία ωθεί η καπιταλιστική κοινωνία τους εργαζόμενους, είτε αυτοί είναι ντόπιοι είτε μετανάστες. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Ναμπίλ Αλ Αράμπι

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την παροχή «υποστήριξης, διπλωματικής και υλικής, στη συριακή αντιπολίτευση» υιοθέτησε στην τελευταία του απόφαση ο Αραβικός Σύνδεσμος υπό την προεδρία του Ναμπίλ Αλ Αράμπι, υπό την ασφυκτική πίεση του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (των αντιδραστικών μοναρχιών της περιοχής), που αναδεικνύεται σε «μακρύ χέρι» κυρίως του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Την ίδια λογική υιοθέτησε και η μη δεσμευτική απόφαση της ΓΣ του ΟΗΕ, την Πέμπτη το βράδυ, ζήτημα που αποτελεί ισχυρό μήνυμα των κλιμακούμενων πιέσεων που θα ασκηθούν από τους ιμπεριαλιστές, με αιχμή την απομάκρυνση του προέδρου Ασαντ. Στην ίδια ρότα και η ΕΕ και το κοινό ψήφισμα των κομμάτων του κεφαλαίου στο Ευρωκοινοβούλιο.

Ανεξάρτητα από την όποια δικαιολογημένη κριτική μπορεί να κάνει κανείς στο καθεστώς Ασαντ, η υπόθεση της Συρίας θυμίζει το σκηνικό που έστησαν οι ιμπεριαλιστές στη Λιβύη. Και εκεί στήθηκε ένοπλη αντιπολίτευση, με τη στήριξη μυστικών υπηρεσιών και επιχειρήσεων και εκεί προβλήθηκε η «προστασία του λαού». Ομως και οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που στηρίζουν την απομάκρυνση του Ασαντ και αυτές που προβάλλουν αντιρρήσεις, όπως η Ρωσία και η Κίνα, έχουν άλλα κίνητρα. Τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλίων υπερασπίζονται σε μια κρίσιμη γεωστρατηγικά περιοχή.

Οσο οι λαοί της περιοχής δεν είναι αυτοί που θα καθορίζουν τις τύχες τους, η κατάσταση θα οξύνεται. Βασική προϋπόθεση για να αλλάξουν προς το συμφέρον τους οι εξελίξεις είναι να μπαίνουν εμπόδια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, με την πάλη ενάντια στις ντόπιες αστικές τάξεις και τους ιμπεριαλιστές προστάτες τους.


Ε.Μ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ