ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Κοροϊδεύουν απροκάλυπτα τους εργαζόμενους

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πριν λίγες μέρες έπαιξε η είδηση σε διάφορα κανάλια ότι η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας (ΟΙΥΕ) και η ΕΣΕΕ θα προχωρήσουν σε κοινές κινητοποιήσεις για να μην καταργηθεί η Κυριακή αργία. Μάλιστα, η είδηση συνοδεύτηκε και από βαρύγδουπες δηλώσεις των συνδικαλιστών, όπως του γραμματέα της Ομοσπονδίας, Θ. Βασιλόπουλου.

Η κοροϊδία και ο εμπαιγμός απέναντι στους εργαζόμενους στο εμπόριο και τους αυτοαπασχολούμενους δεν έχουν τελειωμό. Την ίδια στιγμή που η ΕΣΕΕ λέει ότι διαφωνεί με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας προτείνει σε σχετικό υπόμνημά της τη λειτουργία των καταστημάτων τέσσερις Κυριακές το χρόνο. Θα πει, βέβαια, κάποιος άλλο 52 Κυριακές και άλλο 4 Κυριακές. Ανοίγει όμως αυτή η στάση και η θέση το δρόμο για την οριστική κατάργηση της αργίας της Κυριακής ή όχι; Δίνει η ΕΣΕΕ βήμα στην κυβέρνηση - που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου - με τη συμμετοχή σε «διάλογο», να καταργήσει την κυριακάτικη αργία ή δε δίνει; Τα ίδια ακριβώς κάνει και η πλειοψηφία της ΟΙΥΕ. Σε ανακοίνωσή της κάνει λόγο και για πρωτοβουλίες «συνεργασίας και συντονισμού με τις οργανώσεις των μικρομεσαίων εμπόρων (ΕΣΕΕ και ΓΣΕΒΕΕ) ενάντια στην επαπειλούμενη οριστική καταστροφή του κλάδου που θα συμβεί εάν καταργηθεί η Κυριακή αργία». Ποιον κοροϊδεύουν; Αφού η ΕΣΕΕ ήδη προτείνει το άνοιγμα των καταστημάτων τέσσερις Κυριακές το χρόνο. Μήπως λοιπόν οι πρωτοβουλίες συντονισμού έχουν να κάνουν με τα «παζάρια» στα κυβερνητικά τραπέζια του «διαλόγου» στη λογική του «μικρότερου κακού», που ακολουθεί η πλειοψηφία της ΟΙΥΕ για να πέσει στα «μαλακά» η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας; Ας μην ξεχνάμε ότι η ΟΙΥΕ προκήρυξε απεργία για την τελευταία Κυριακή του χρόνου, ως μορφή πάλης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακής αργίας, αλλά δεν κούνησε το δαχτυλάκι της για την οργάνωσή της στις μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου, ούτε επίσης σκέφτηκε να δημιουργήσει προϋποθέσεις κοινής πάλης με τους αυτοαπασχολούμενους. Ετσι, ντουφεκιά, που υπονομεύει αυτό τον αγώνα. Λεονταρισμοί στα λόγια η ΟΙΥΕ και υπονόμευση στην πράξη. Αυτό έκανε, αυτό κάνει.

Συνειδητό ψέμα ή προβοκάτσια;

Συνειδητό ψέμα ή χοντροκομμένη προβοκάτσια; Οπως και να το χαρακτηρίσει κανείς, το γεγονός έχει ως εξής: Σε πρόσφατη συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ, η οργανωτική γραμματέας της Ομοσπονδίας (από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ), ανέγνωσε απόσπασμα από τα πρακτικά της Βουλής (από τη συζήτηση του νομοσχεδίου για το Ιδρυμα Διά βίου μάθησης) και συγκεκριμένα από την τοποθέτηση του βουλευτή Χρήστου Γκόκα (ΠΑΣΟΚ), που έλεγε ότι πάγια θέση του κόμματός του είναι η αξιολόγηση στο Δημόσιο και ειδικότερα στην Εκπαίδευση. Μετά την παρουσίαση του αποσπάσματος η συνδικαλίστρια του ΣΥΡΙΖΑ απευθύνθηκε στους εκπροσώπους του ΠΑΜΕ λέγοντάς τους: «Ορίστε ποιοι είστε. Αλλα λέτε εδώ κι άλλα εκεί. Εδώ (στο ΔΣ της ΟΛΜΕ) καλείτε σε απειθαρχία στην αξιολόγηση και εκεί (στη Βουλή) το ΚΚΕ τάσσεται υπέρ»!

Οπως, όμως, φαινόταν και από τα πρακτικά (που είχε στη διάθεσή της η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ) αυτή δεν είναι η τοποθέτηση του Γιάννη Γκιόκα (βουλευτή του ΚΚΕ), αλλά του Χρήστου Γκόκα (βουλευτή του ΠΑΣΟΚ).

Οταν οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ αποκάλυψαν την προβοκάτσια, η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίστηκε ότι έκανε λάθος και ζήτησε συγνώμη, ανασκεύασε και την πρωτομιλία της λέγοντας: «Εγώ δεν είπα ότι άλλα λέτε εδώ και άλλα εκεί, εγώ ρώτησα το ΠΑΜΕ τι συμβαίνει, αν ισχύουν αυτά που είπε ο βουλευτής του ΚΚΕ στη Βουλή»!

Το ψέμα όμως έχει κοντά ποδάρια. Γιατί: Τόσο το κείμενο της τοποθέτησης του βουλευτή του ΚΚΕ όσο και του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ ήταν στη διάθεση της εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα ήταν και τα δύο υπογραμμισμένα και φαίνονταν οι εκ διαμέτρου αντίθετες τοποθετήσεις τους...

Θέλουν ανασφάλιστη εργασία ως μέτρο κατά της ανεργίας

Την ανασφάλιστη εργασία για τη δήθεν αντιμετώπιση της ανεργίας προκρίνουν το Συμβούλιο των Δήμων και των Περιφερειών της Ευρώπης και η Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ). Σε συνάντηση που είχαν χτες ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ, Κ. Ασκούνης, και ο γενικός γραμματέας του Συμβουλίου των Δήμων και των Περιφερειών της Ευρώπης, Φ. Βάλιερ, με τον υπουργό Εργασίας, Γ. Βρούτση, του παρουσίασαν την πρότασή τους για την απασχόληση νέων σε μια σειρά δομών των δήμων, οι οποίοι συμπληρωματικά με το υπάρχον εργατικό δυναμικό θα εργάζονται ανασφάλιστοι για έναν περίπου χρόνο. Με τέτοιους εργαζόμενους, χωρίς δικαιώματα και μόνιμη δουλειά θέλουν να λειτουργήσουν μια σειρά σοβαρών δημοτικών κοινωνικών δομών που τώρα παραπέουν είτε λόγω έλλειψης χρημάτων, είτε λόγω έλλειψης προσωπικού.

Το πρόγραμμα που παρουσιάστηκε χτες στον υπουργό, το οποίο αποδέχτηκε, απευθύνεται σε άνεργους ηλικίας 18 έως 26 ετών. Το πρόγραμμα χρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και αφορά ένα εκατομμύριο ανέργους στην Ευρώπη και 50.000 στην Ελλάδα. Αυτοί θα απασχοληθούν σε δημοτικές υπηρεσίες, κοινωνικές δομές, παιδικούς σταθμούς, δημοτικές βιβλιοθήκες, κέντρα νεότητας, δημοτικά ιατρεία, δημοτικές αθλητικές εγκαταστάσεις, σχολεία, και άλλα. Πρόκειται για την επικαιροποιημένη μορφή των Stage που καταργούν τη μόνιμη και σταθερή δουλειά, πριμοδοτούν την ανασφάλιστη εργασία, υποβαθμίζουν τις παρεχόμενες υπηρεσίες και «αξιοποιούνται» αριθμητικά από τις κυβερνήσεις, ώστε να δείξουν δήθεν μείωση της ανεργίας.

Ταξικός συναγερμός για τη Σύμβαση

Κάθε μέρα που περνάει η καπιταλιστική κρίση που βαθαίνει και η κυβερνητική πολιτική για το ξεπέρασμά της προς όφελος των μονοπωλίων δείχνουν τα δόντια τους στην εργατική τάξη. Η δραματική αύξηση της ανεργίας, η κατακρήμνιση των μισθών, τα ατέλειωτα και δυσβάσταχτα χαράτσια, η απροκάλυπτη εμπορευματοποίηση της Υγείας, η αποδόμηση της όποιας Πρόνοιας υπήρχε, το χτύπημα των συντάξεων, απειλούν την ίδια την επιβίωση των εργαζομένων και της λαϊκής οικογένειας. Σε αυτήν την καταστροφική πορεία για το λαό, που υποθηκεύει το μέλλον όχι μόνο των σημερινών αλλά και των επόμενων γενεών, είναι επιτακτική ανάγκη να σηκωθούν εμπόδια, να χτιστεί λαϊκό τείχος παρεμπόδισης της ανελέητης λαίλαπας, αντίστασης και πάλης μέχρι την οριστική αποτροπή και ανατροπή της. Και αυτό το έργο μπορεί να το φέρει σε πέρας μόνο η εργατική τάξη μαζί με τους φυσικούς της συμμάχους. Μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο των δικών τους ταξικών αγώνων.

Απ' αυτή την άποψη, η πρόταση του ΠΑΜΕ για την οργάνωση της πάλης με στόχο την υπογραφή νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας το 2013 και την υπογραφή αντίστοιχα Συλλογικών Συμβάσεων στους κλάδους είναι υπόθεση κρίσιμης σημασίας. Είναι στρατηγικό σημείο εκκίνησης της πάλης που πρέπει να διεξάγει η εργατική τάξη και το κίνημά της για να μείνει όρθια, να μην αφεθεί στη μοιρολατρία, να βαδίσει αποφασιστικά σε νέες ταξικές αναμετρήσεις ενάντια στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους.

Γιατί, όσο είναι αλήθεια ότι οι αγώνες που έγιναν μέχρι τώρα, ήταν πίσω από το μέγεθος της επίθεσης που εξαπολύθηκε σε βάρος των εργαζομένων, άλλο τόσο είναι αληθές, πως χωρίς αυτούς, η κατάσταση θα ήταν ακόμα χειρότερη, οι απώλειες για το λαό θα ήταν ανεπανόρθωτες. Κανένας αγώνας δεν πήγε χαμένος και κανένας δε θα πάει χαμένος. Μόνο που μπροστά στις πρωτόγνωρες συνθήκες τις οποίες αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα, εξίσου πρωτόγνωρη και αποφασιστική πρέπει να γίνει η στάση τους, οι ίδιες οι αντιλήψεις τους για το περιεχόμενο των αγώνων, η συμμετοχή τους σ' αυτούς. Δεν μπορεί να υπάρχει σήμερα η παραμικρή αμφιβολία ότι τα συνδικάτα πρέπει να προετοιμαστούν για μακρόχρονους αγώνες, αγώνες σκληρούς που απαιτούν αντοχή, θυσίες και προσωπική προσφορά του καθενός και της καθεμιάς.

Ως εκ τούτου η μάχη για τις Συμβάσεις, ως ένα θεμελιακό προπύργιο των δικαιωμάτων της, της οργάνωσής της, της ίδιας της υπόστασής της, δεν μπορεί να είναι ζήτημα απλά μιας απόφασης. Απαιτείται γενικός ταξικός συναγερμός. Τώρα, άμεσα, σε κάθε εργοστάσιο και επιχείρηση το ζήτημα των Συλλογικών Συμβάσεων να ανοίγει με την έναρξη της βάρδιας. Να γίνει η καθημερινή «είδηση», το «πρωτοσέλιδο» σε κάθε εργατική παρέα, σε κάθε σύναξη, στη συνέλευση, στην περιοδεία, στο διάλειμμα, στο σχόλασμα... Να τίθεται ανοιχτά, πλατιά, μαζικά. Να γίνει υπόθεση όλων των διοικήσεων από το πρωτοβάθμιο σωματείο μέχρι την Ομοσπονδία και το Εργατικό Κέντρο. Με πρωτοβουλία και μεράκι από κάθε εργάτη, με σχέδιο και προγραμματισμό από τα συνδικάτα, να μετατραπεί στο γεγονός των επόμενων βδομάδων και μηνών. Να γίνει η αφετηρία για αντιστροφή της κατάστασης, το προσάναμμα για νέους ταξικούς αγώνες. Γιατί, στον τόπο αυτό, εκτός από τη «λίστα Λαγκάρντ» υπάρχουν και οι εργάτες.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Σημεία των καιρών...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Χαίρομαι γιατί είμαι στη Γερμανία, στη χώρα του Καντ και του Γκαίτε, του Μπετόβεν και του Αϊνστάιν, στη χώρα του Γκίντερ Γκρας και της Λογικής».

Ετσι ξεκίνησε την ομιλία του στο συνέδριο του Ιδρύματος Zeit-Stiftung της αστικής γερμανικής εφημερίδας «Die Zeit», στο Αμβούργο, ο Αλ. Τσίπρας κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής του στη Γερμανία.

Δεν έχουμε φυσικά κανένα πρόβλημα με τον Καντ και τον Γκαίτε, πολύ περισσότερο με τον Μπετόβεν και τον Αϊνστάιν, που εκτός από τεράστιος φυσικός ήταν και υπέρμαχος του σοσιαλισμού.

Εννοείται ότι δεν έχουμε πρόβλημα και με τη λογική. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του είναι που μάλλον έχουν τσακωθεί μαζί της καθώς από τα λογύδρια περί «φράου Μέρκελ» και Ελλάδας που είναι υπό κατοχή από τη Γερμανία που αράδιαζε μέχρι πρόσφατα (αθωώνοντας την ελληνική αστική τάξη και το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά τις κρίσεις), τώρα συναντιέται με τον Σόιμπλε και δηλώνει ότι επιθυμεί «φυσιολογικές σχέσεις με κυβερνήσεις που παίζουν σημαντικό ρόλο στα ελληνικά πράγματα» (δεν ξέρουμε αν εννοεί το ρόλο του κατακτητή). Αντίστοιχα, από τις βαρύγδουπες προεκλογικές εξαγγελίες για καταγγελία του μνημονίου έφτασε τώρα να λέει ότι «καλό είναι να καταγγέλλεις, αλλά το ζήτημα είναι να ψάξουμε για λύσεις».

Για το σοσιαλδημοκράτη με θητεία στα SS Γκίντερ Γκρας έχουμε τις ...επιφυλάξεις μας, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Αλλωστε, το νόημα της επίσκεψης ήταν να δώσει διαπιστευτήρια στη γερμανική αστική τάξη ότι μπορεί να στηριχτεί πάνω του. Και για τέτοιες δουλειές χρειάζεσαι καλό πρόσωπο...

Γρηγοριάδης Κώστας

Η «Αυγή» κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια

Γρηγοριάδης Κώστας

Είχαμε πει έγκαιρα ότι η «Αυγή» έχει αναλάβει συγκεκριμένο και πρωταγωνιστικό ρόλο στην αντιΚΚΕ επίθεση, με αιχμή τον «Ριζοσπάστη» και την απόφαση να προχωρήσει σε αναγκαστική μείωση του προσωπικού του. Η κλιμάκωση αυτής της επίθεσης ούτε τυχαία είναι, ούτε γίνεται για λογαριασμό μόνο του ΣΥΡΙΖΑ. Στο πλαίσιο της αναβάθμισης στη διαχείριση του συστήματος η «Αυγή» διεκδικεί επίμονα ρόλο πρωτεργάτη στο χτύπημα του Κόμματος, για λογαριασμό συνολικά των αστών. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος για τον οποίο σε χτεσινό της σχόλιο αναπαράγει αυτούσια την επιχειρηματολογία των αστικών Μέσων, ότι δηλαδή ο «Ριζοσπάστης» είναι μια καπιταλιστική επιχείρηση όπως όλες οι άλλες, στην οποία μάλιστα υπάρχει εργοδοσία με το πιο σκληρό πρόσωπο. Πάνω εκεί οικοδομεί σενάρια, που καμιά σχέση δεν έχουν με τον τρόπο λειτουργίας της εφημερίδας και στόχο έχουν να πλήξουν το ΚΚΕ και τη σχέση του συνολικά με τους εργαζόμενους. Οπως και σε άλλες περιπτώσεις, που θολώνουν από αντιΚΚΕ μένος, κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Το ΚΚΕ και η εφημερίδα του δεν ήταν και δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν σαν τον ΣΥΡΙΖΑ και τα Μέσα του, όσο κι αν από θέση αρχής το ΚΚΕ επιμένει να αντιμετωπίζει την «Αυγή» και το «Κόκκινο» ως κομματικά Μέσα και όχι ως καπιταλιστικές επιχειρήσεις, ξέροντας ότι οι δυσκολίες σ' αυτά είναι πολλαπλάσιες απ' ό,τι στα ΜΜΕ που ελέγχονται από την αστική τάξη και τα οποία λειτουργούν για να προωθούν τα συμφέροντα του κάθε επιχειρηματία. Γι' αυτό και ως τώρα δεν ακολουθούμε τις άτιμες μεθόδους τους παρά το γεγονός ότι αυτοί αντιμετωπίζουν ως εργοδοσία τα δικά τους ΜΜΕ. Αλλωστε, εκπαιδεύονται να διαχειριστούν την καπιταλιστική ανάπτυξη, για να μη ρωτήσουμε, αφού δεν πρόκειται να το πουν, πώς αντιμετώπιζαν την πολύ άσχημη οικονομική τους κατάσταση έως τώρα, δηλαδή πριν γίνουν αξιωματική αντιπολίτευση και «λαδώσει τ' αντεράκι τους» από χρήμα.

Ακουσον άκουσον!

Δε λέμε, η ζωή έχει και πολλές εκπλήξεις και πολλά σκαμπανεβάσματα. Είναι όμως και κάποια πράγματα που όταν τ' ακούς, δεν πιστεύεις ούτε στ' αυτιά σου ούτε σ' αυτόν που τα λέει.

Οποιος τύχαινε να παρακολουθήσει χτες τη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΓΣΕΕ θα άκουγε τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλο, να λέει: Δε συμφωνώ με θεωρίες συνωμοσίας που λένε ότι «ήρθαν να μας κλέψουν». Ο καπιταλισμός είναι αδηφάγο σύστημα!... Στην Ελλάδα καταργήθηκε το εργατικό δίκαιο. Τα ελεύθερα του «ελεύθερου κόσμου» αποδείχτηκαν τα πιο ανελεύθερα.

Ποιοι τα λένε αυτά; Αυτοί που εδώ και χρόνια έχουν «γανώσει» το κεφάλι των εργατών με ανακοινώσεις, αναλύσεις, ομιλίες για τα golden boys, την «αδιαφάνεια», το «νεοφιλελευθερισμό» που προκάλεσαν την κρίση. Αυτοί που «πίνουν νερό» στο όνομα του «ελεύθερου κόσμου» προστατεύοντας σαν κόρη οφθαλμού την ΕΕ, ένα από τα «άντρα» της ελευθερίας. Αυτοί που θέλουν ένα εύρωστο τραπεζικό σύστημα, χρηματοδότηση της παραγωγής για να ξεπεραστεί η κρίση και καλή ανταγωνιστικότητα. Αυτά τα έχουν σημαία τους ο πρόεδρος και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.

Σε λίγο, δεν αποκλείεται, από τη μια μεριά να στρογγυλοκάθονται στους «διαλόγους» παζαρεύοντας το τσάκισμα των εργατών κι απ' την άλλη να καταγγέλλουν τα μονοπώλια...

Τα χιλιοειπωμένα ψέματα της «απελευθέρωσης»

Θα δημιουργηθούν 8.000 νέες θέσεις εργασίας και θα μειωθούν οι τιμές σε ποσοστό 2,5% - 3%! Είναι δύο από τα χοντροκομμένα ψέματα που με ξεδιάντροπο τρόπο επαναλαμβάνουν τα κυβερνητικά στελέχη για να περάσουν την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Αυτά επαναλάμβανε χτες το πρωί στο ΣΚΑΪ ο υφυπουργός Ανάπτυξης, Θ. Σκορδάς, που δε δίστασε μάλιστα να δηλώσει ανερυθρίαστα ότι «αν το μέτρο αποτύχει τότε η κυβέρνηση θα το πάρει πίσω»! Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα όμως δεν πρέπει να ξεχνούν ότι οι κάλπικες υποσχέσεις και τα ψέματα για δημιουργία νέων θέσεων εργασίας συνοδεύουν σταθερά κάθε απελευθέρωση αγοράς, εννοείται και της αγοράς εργασίας, και κάθε ιδιωτικοποίηση που έχει γίνει τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν επαληθεύτηκαν στην πράξη. Αντίθετα, αποδείχθηκε ότι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, όπως οι απελευθερώσεις αγορών και οι ιδιωτικοποιήσεις, κατάργησαν τις σταθερές θέσεις εργασίας με πλήρες ωράριο και τις αντικατέστηκαν με προσωρινές, ευέλικτες και κακοπληρωμένες, προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα και να ανακάμψει η κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων. Το ίδιο ισχύει και για τις τιμές, που όπου έπεσαν αυτό έγινε προσωρινά για λόγους ενίσχυσης των μεριδίων της αγοράς και εξόντωσης των ανταγωνιστών και των «μικρών». Ομως, τα ασύστολα ψέματα, όπως αυτά που λένε τώρα για την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, είναι το τυράκι στη φάκα για να εγκλωβιστούν τα λαϊκά στρώματα στο μονόδρομο που υπηρετεί τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Ασφαλώς και τα γνωρίζουν αυτά οι κυβερνώντες, αλλά ψεύδονται συνειδητά για να γίνει η «δουλειά» και μετά ποιος τα θυμάται... Πάντα βέβαια συνοδεύουν τα ψέματα αυτά με τις απαραίτητες, κατά παραγγελία, «μελέτες», που δήθεν τεκμηριώνουν τις «αισιόδοξες» εκτιμήσεις τους. Το έργο όμως έχει χιλιοπαιχθεί και «τσιμπάνε» μόνο όσοι το θέλουν και έχουν καταπιεί αμάσητο το παραμύθι ότι ο λαός θα σωθεί από τους δυνάστες του, δηλαδή από την εξουσία των μονοπωλίων...

Απορρίψτε το «σχέδιο υπερεκμετάλλευσης» των νέων

Με το δικό τους σχέδιο παρέμβασης και δράσης στους εργαζόμενους και ιδιαίτερα στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης απαντούν οι δυνάμεις του ταξικού εργατικού κινήματος στο «Σχέδιο Δράσης» για την υπερεκμετάλλευση των νέων, που εξήγγειλε η κυβέρνηση την Πέμπτη 10 Γενάρη. Μπροστά, στην οργάνωση της μάχης, μπαίνει το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, με το συλλαλητήριο που οργανώνει την Πέμπτη 24 Γενάρη, στις 2 το μεσημέρι, στα Προπύλαια. Κάλεσμα μαζικής συμμετοχής έχουν απευθύνει το ΠΑΜΕ, Ομοσπονδίες και Συνδικάτα σε αυτό, η ΟΓΕ και το ΣΑΣΑ, ενώ αντίστοιχη κινητοποίηση θα γίνει και στη Θεσσαλονίκη.

Το «Σχέδιο Δράσης για την ενίσχυση της Απασχόλησης και της Επιχειρηματικότητας των Νέων», που ανακοίνωσε η τρικομματική κυβέρνηση, περιλαμβάνει 20 προγράμματα, τα περισσότερα παλιά αλλά και επτά νέα, που αφορούν νέους από 15 έως 35 ετών: Ανάμεσα σε αυτά βρίσκονται επιδοτήσεις προς τους εργοδότες, προγράμματα πρακτικής άσκησης και μαθητείας, πάμφθηνης δηλαδή και ανασφάλιστης εργασίας, δράσεις ολιγόμηνης απασχόλησης, προγράμματα προώθησης της νεανικής και γυναικείας «επιχειρηματικότητας», που έχουν δοκιμαστεί και στο παρελθόν αλλά ήταν αναποτελεσματικά, ενώ έφεραν σε χειρότερη μοίρα, με χρέη, όσους και όσες εντάχθηκαν σ' αυτά. Με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας διαμορφώνουν σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα για τους νέους, συμπιέζουν τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων, εμπαίζουν τους ανέργους παρουσιάζοντας την «επιχειρηματικότητα» σαν δρόμο που μπορεί να τους βγάλει από τη φτώχεια.

Ο «πόλεμος» που υποτίθεται πως έχει κηρύξει η κυβέρνηση στην ανεργία θύματα έχει τα εργασιακά, μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Η πείρα που υπάρχει από τα προγράμματα που έχουν εφαρμοστεί μέχρι σήμερα, μπορεί να οδηγήσει σε ασφαλή συμπεράσματα: Τα προγράμματα που πολλαπλασιάζονται δεν εμπόδισαν τα ποσοστά της ανεργίας να καταγράφουν συνεχώς νέα ρεκόρ. Συνέβαλαν όμως στη διεύρυνση του αριθμού όσων δουλεύουν χωρίς Συλλογική Σύμβαση, να παίρνουν αρκετά μικρότερο και από τον κατώτατο μισθό, χωρίς να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ή συντάξιμο ένσημο.

Η αποκάλυψη των στόχων του «Σχεδίου Δράσης» και η απόρριψή του πρέπει να γίνει υπόθεση συνολικά της εργατικής τάξης και των παιδιών της. Σ' αυτή την κατεύθυνση, η δράση που αναλαμβάνουν τα συνδικάτα για πλατιά ενημέρωση των εργαζομένων, συζήτηση στους χώρους δουλειάς, για να οργανωθεί η συμμετοχή στην κινητοποίηση αλλά και να δυναμώσει συνολικά η δράση για την οργάνωση των νέων στο κίνημα, πρέπει να δυναμώσει ολόπλευρα. Σε πρώτη προτεραιότητα πρέπει να μπουν οι εργασιακοί χώροι στους οποίους δουλεύουν νέοι κάτω από το καθεστώς της μαθητείας ή στα πλαίσια της πρακτικής τους άσκησης, χώροι όπου ήδη εφαρμόζονται τα προγράμματα αυτά, όπως τα πεντάμηνα της «κοινωφελούς εργασίας» στους δήμους όλης της χώρας, αλλά και οι σπουδαστές σε ΙΕΚ και ΤΕΙ, οι μαθητές των Νυχτερινών.

Το συλλαλητήριο ενάντια στο «Σχέδιο Δράσης» πρέπει να γίνει αφετηρία για την ένταση της παρέμβασης του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος στην εργαζόμενη και άνεργη νεολαία. Σηματοδοτεί πλατύ κάλεσμα και σε όσους ήδη βρίσκονται ή στην πορεία ενταχθούν στα διάφορα προγράμματα, να μην αποδεχθούν το παρόν και το μέλλον του «αναλώσιμου», του «προσωρινά απασχολούμενου», του «φθηνού και ευέλικτου» που σχεδιάζουν γι' αυτούς. Να οργανωθούν στα σωματεία και να παλέψουν για μέτρα ουσιαστικής προστασίας για τους ανέργους, για σταθερή δουλειά, για σύγχρονα εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα.