Τι ακριβώς υπεράσπιζε η κυβέρνηση με την επίδειξη πυγμής προχτές μπροστά στο άγαλμα του Τρούμαν; Τα γκλομπς ανεβοκατέβαιναν στα κεφάλια των διαδηλωτών όχι μόνο επειδή η κυβέρνηση νιώθει υποχρεωμένη να τιμήσει τη μνήμη του ανθρώπου που έριξε τις ατομικές βόμβες σε Χιροσίμα - Ναγκασάκι, εγκαινίασε τη χρήση ναπάλμ στο Γράμμο και στο Βίτσι και ματοκύλισε το λαό της Κορέας. Οταν τα ΜΑΤ αφιονισμένα ρίχνονται με μανία και απρόκλητα σε παιδιά που διαδηλώνουν, εκτοξεύοντας χημικά και ανείπωτες βρισιές, με τον επικεφαλής να διατάζει επίμονα «τη φυσούνα, τη φυσούνα», από την αγωνία του μη σωριαστεί το άγαλμα στο έδαφος... Οταν τη μια στιγμή κυβερνητικά στελέχη βεβαιώνουν πως πρόκειται για απλές προσαγωγές και την επόμενη στιγμή «άνωθεν» ανακοινώνονται συλλήψεις... Οταν ο εισαγγελέας «πείθεται» τελικά από τον εξωφρενικό ισχυρισμό ότι ένα άοπλο παιδί πλάκωσε στο ξύλο έναν πάνοπλο αστυνομικό και σε συνεννόηση με «άνωθεν», το παραπεμπτικό γράφει «επικίνδυνη σωματική βλάβη σε βάρος αστυνομικού»... Οταν ενώ το αίμα τρέχει απ' το κεφάλι, ο ασφαλίτης παίρνει «άνωθεν εντολή» να αρπάξει από τα χέρια του γιατρού τον χτυπημένο... Ε, τότε έχουμε μπροστά στα μάτια μας μια άλλης ποιότητας καταστολή. Ετσι, βήμα βήμα, «άνωθεν» παρεμβάσεις διόρθωναν τυχόν «παραλείψεις» στην αμείλικτη στάση του κρατικού μηχανισμού απέναντι σε μια συμβολική πράξη καταδίκης του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Πόσο «άνωθεν» και από πού, δεν ξέρουμε. Μπορούμε όμως σίγουρα να υποθέσουμε ότι αφορά τις πολυποίκιλες και πολυπλόκαμες συνδέσεις των μηχανισμών καταστολής, της ΓΑΔΑ κ.ά. της ίδιας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με επιτελεία των ΑμερικανοΝΑΤΟικών συμμάχων της. Τελικά, στον Τρούμαν η κυβέρνηση υπεράσπισε την επιλογή εμπλοκής της στην επέμβαση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στη Συρία.
Απάντηση του λαού είναι το δυνάμωμα της πάλης.
Από την πρώτη στιγμή του νέου εγκλήματος, δεκάδες φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι σε όλη τη χώρα ενεργοποιήθηκαν άμεσα, συγκάλεσαν τα ΔΣ τους, πήραν αποφάσεις καταδίκης του πολέμου, οργάνωσαν κινητοποιήσεις χτες και τη Δευτέρα, καταδικάζοντας τη νέα επιδρομή στη Συρία και απαιτώντας την απεμπλοκή της χώρας μας. Οι εκλεγμένοι στα ΔΣ με την «Πανσπουδαστική ΚΣ» ήταν αυτοί που μπήκαν μπροστά σε αυτήν τη διαδικασία, ενημέρωσαν και κινητοποίησαν τους φοιτητές.
Γιατί όσο νέος και άπειρος κι αν είναι κανείς, σίγουρα δεν μπορεί να θεωρήσει ότι δεν τον αφορά ο πόλεμος. Δεν μπορεί κανείς να εφησυχάζει με αυτήν τη νέα όξυνση στην περιοχή μας, σε μια περίοδο που βαίνουν κλιμακούμενοι οι ανταγωνισμοί για τον έλεγχο ενεργειακών πηγών, δρόμων, σφαιρών επιρροής. Γιατί τα θύματα των μακελάρηδων είναι πάντα οι λαοί.
Κι απέναντι σ' αυτές τις εξελίξεις, που χαρακτηρίστηκαν από την άγρια καταστολή, εκπρόσωποι των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ σε κάποιες περιπτώσεις έδειξαν για άλλη μια φορά απαράδεκτη στάση στα ΔΣ όπου συζητιόταν το ψήφισμα καταδίκης της επίθεσης στους διαδηλωτές. Η ΔΑΠ, για παράδειγμα, στη ΣΤΕΦ Πειραιά (σύλλογος του οποίου είναι μέλος ένας από τους τραυματίες διαδηλωτές που πήγαν στο νοσοκομείο) δεν εμφανίστηκε καν στο ΔΣ, αδιαφορώντας για τους συμφοιτητές της που χτυπήθηκαν, ενώ σε ΔΣ της Κρήτης οι δυνάμεις της έφτασαν στο σημείο λίγο - πολύ να ζητούν την καταδίκη των συλληφθέντων φοιτητών, λέγοντας ότι... οι αποφάσεις της δικαιοσύνης πρέπει να γίνονται σεβαστές! Στην Πάτρα η ΠΑΣΠ είδε «επεισόδια» μπροστά από το άγαλμα του Τρούμαν και όχι μανιασμένη επίθεση των ΜΑΤ, ενώ στο Γεωπονικό της Αθήνας ισχυρίστηκαν ότι το άγαλμα του μακελάρη είναι... «δημόσια περιουσία» και οι διαδηλωτές πήγαν να την βανδαλίσουν!