Η μόνιμη, σταθερή και πλήρης δικαιωμάτων εργασία αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα όλων των εργαζομένων, χωρίς καμιά απολύτως εξαίρεση. Γιατί το δικαίωμα στην εργασία είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ίδια την επιβίωση και το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή για τις εργατικές και λαϊκές οικογένειες.

Ομως, όλα αυτά τα χρόνια, το μεγάλο κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκφραστές (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) εντείνουν ολοένα την επίθεσή τους στο δικαίωμα αυτό. Το ΠΑΣΟΚ, ως κυβέρνηση, εφάρμοσε μια σειρά νόμων (μερική απασχόληση, δουλεμπορικά γραφεία, αντιασφαλιστικοί νόμοι κ.ά.), που προωθούν την επέκταση και διεύρυνση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης και ανατρέπουν τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.

Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει την πολιτική αυτή και, ταυτόχρονα, προσπαθεί να παραπλανήσει τους εργαζόμενους. Τρανταχτό παράδειγμα, το παιχνίδι που παίζει στις πλάτες των χιλιάδων συμβασιούχων στο δημόσιο τομέα, με τη συνδρομή του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ. Οι συνεχείς αναφορές τους στην κοινοτική οδηγία καλλιέργησαν, εκτός των άλλων, την αυταπάτη ότι οδηγεί στην αυτόματη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου στο Δημόσιο. Και στα πλαίσια αυτής της οδηγίας, εμφανίζεται ο υπουργός Εσωτερικών να συντάσσει ένα Προεδρικό Διάταγμα, το οποίο, στην πραγματικότητα, αποκλείει τη συντριπτική πλειοψηφία των συμβασιούχων και διαιωνίζει το καθεστώς της πολιτικής και εργασιακής ομηρίας τους.

Οσο για τον ιδιωτικό τομέα, εκεί όπου η «μαύρη εργασία», οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου - ακόμα και μιας μέρας - το δουλεμπόριο εργαζομένων και η μερική απασχόληση οργιάζουν, κανένα από αυτά τα κόμματα, ούτε και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, δε λένε λέξη. Μην τυχόν και θίξουν τα συμφέροντα της εργοδοσίας.

Το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλιά κανείς δεν πρόκειται να το χαρίσει στους εργαζόμενους. Μοναδική επιλογή αποτελεί η κοινή δράση των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με στόχο την αγωνιστική διεκδίκηση του δικαιώματός του στη δουλιά. Διεκδίκηση, που θα πρέπει να συνοδεύεται από την απαίτηση για κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, κατάργηση του θεσμού των εκτάκτων, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες και τομείς κοινωνικού χαρακτήρα.

Ο αγώνας αυτός για να χτυπήσει την καρδιά του προβλήματος πρέπει να αναδείξει τις αιτίες του, να συγκρουστεί και να έρθει σε ρήξη με τη σημερινή καπιταλιστική πραγματικότητα, με την αντεργατική πολιτική που την υπηρετεί και τους φορείς της. Απαραίτητη προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα του αγώνα αποτελεί η συσπείρωση και ενίσχυση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Προϋπόθεση, που συμβάλλει στη συγκρότηση του λαϊκού κοινωνικοπολιτικού μετώπου πάλης, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, που να αντιστοιχούν στα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων.