Για το κράτος κρίνεται ως πιο ...«συμφέρουσα» η πιθανότητα μιας ψευτο-αποζημίωσης παρά η επαρκής χρηματοδότηση για μέτρα αντισεισμικής θωράκισης

Πρόσφατα, με αφορμή τον μεγάλο σεισμό στην Τουρκία, η ανησυχία και στη χώρα μας δικαιολογημένα εντάθηκε. Τι θα γίνει σε έναν μεγάλο σεισμό; Εναν μεγάλο σεισμό που οι επιστήμονες λένε πως είναι φυσιολογικό να γίνει, αν όχι αναμενόμενο, δεδομένου ότι η Ελλάδα είναι η 1η σεισμογόνος χώρα στην Ευρώπη και 6η στον κόσμο.

-- Τα κτίρια, σε ένα ποσοστό της τάξης του 60%, είναι κατασκευασμένα χωρίς καθόλου αντισεισμικούς κανονισμούς ή με τον αντισεισμικό κανονισμό του 1959. Το 1984 και το 1985 στον κανονισμό αυτό έγιναν τροποποιήσεις και συμπληρώσεις με ορισμένες πρόσθετες διατάξεις εξαιτίας των μεγάλων σεισμών στη Θεσσαλονίκη (1978) και στις Αλκυονίδες (1981).

-- Η εφαρμογή του Νέου Ελληνικού Αντισεισμικού Κανονισμού (ΝΕΑΚ) καθυστέρησε ακόμη μία δεκαετία. Το 2000 και το 2003 με τον ΕΑΚ θεσπίστηκαν αλλαγές με αυστηρότερες διατάξεις και έγινε τροποποίηση του χάρτη με τις ζώνες σεισμικής επικινδυνότητας.

-- Ακόμα και ο πρωτοβάθμιος προσεισμικός έλεγχος των δημόσιων κτιρίων που θεσπίστηκε το 2001 έχει υλοποιηθεί μέχρι σήμερα μόνο σε ένα ποσοστό περίπου 25%. Τα αποτελέσματα του ελέγχου όπου έχει γίνει δεν έχουν δημοσιοποιηθεί. Και μάλιστα, αυτός ο πρωτοβάθμιος προσεισμικός έλεγχος δεν μπορεί να καλύψει την ανάγκη ουσιαστικού ελέγχου με μετρήσεις της ποιότητας και της ποσότητας των υλικών με σύγχρονα μέσα, με υπολογισμούς για την αντισεισμική ικανότητα της κατασκευής που θα λαμβάνουν υπόψη τα σύγχρονα σεισμολογικά δεδομένα για τον ελλαδικό χώρο και θα οδηγούν σε ενίσχυση και θωράκιση των κατασκευών.

-- Υπάρχουν σοβαρές, χρόνιες ελλείψεις σε επιστημονικό προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή στη Διεύθυνση Αποκατάστασης Επιπτώσεων από Φυσικές Καταστροφές (ΔΑΕΦΚ). Οι μηχανικοί της είναι οι αρμόδιοι να κρίνουν και την καταλληλότητα των κτιρίων. Οι μηχανικοί αυτοί αποστέλλονται από το ένα σοβαρό περιστατικό στο επόμενο χωρίς να ολοκληρώνεται η αποστολή τους στο προηγούμενο, για να φαίνεται ότι το κράτος αντιμετωπίζει τα προβλήματα από πυρκαγιές, πλημμύρες και σεισμούς. Με αποτέλεσμα να καθυστερούν οι ελλιπείς εγκρίσεις για τις αποκαταστάσεις των πληγέντων με τα προβλεπόμενα στην υπάρχουσα νομοθεσία.

-- Οι ελλείψεις που υπάρχουν σε υλικοτεχνική υποδομή και σε στελέχωση των άλλων αρμόδιων υπηρεσιών και φορέων, όπως είναι η Πολιτική Προστασία, η Πυροσβεστική, η ΕΜΑΚ, το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο, οι Κτιριακές Υποδομές κ.λπ., κεντρικά, στους δήμους και τις Περιφέρειες, είναι τεράστιες και καθιστούν τα όποια σχέδια αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών χαρτιά χωρίς ουσία.

-- Μεγάλες είναι οι ελλείψεις σε μηχανικούς, εργατοτεχνικό προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή στους δήμους και την Περιφέρεια για τις άμεσες επισκευές σχολείων, παιδικών σταθμών, κ.λπ.

Ολα τα παραπάνω είναι γνωστά σε όλες τις κυβερνήσεις διαχρονικά. Και η ανάγκη για άμεσο έλεγχο με κρατική ευθύνη των δημόσιων και κοινωφελούς χρήσης κτιρίων και υποδομών απλά δεν ικανοποιείται... Είναι χαρακτηριστικό ότι με το περιβόητο πρόγραμμα «ΗΛΕΚΤΡΑ», με το οποίο χρηματοδοτείται η ενεργειακή αναβάθμιση των κτιρίων του Δημοσίου (π.χ. σχολεία κ.λπ.), αυτό που απαιτείται είναι να υπάρχει συμπληρωμένος μόνο ο πρωτοβάθμιος ταχύς προσεισμικός έλεγχος. Με αποτέλεσμα στα παλαιά δημόσια κτίρια να καλυφθεί το κέλυφος με υλικά ενεργειακής αναβάθμισης και να είναι αδύνατος ο εντοπισμός ακόμη και ενδείξεων στατικής ανεπάρκειας στα φέροντα στοιχεία τους μετά από ισχυρές σεισμικές δονήσεις.

Την ίδια στιγμή λοιπόν που ξέρουν τα πάντα εδώ και χρόνια, διαχρονικά οι κυβερνήσεις δεν κάνουν τίποτα. Γιατί; Γιατί πολύ απλά ο σχεδιασμός τους γίνεται με γνώμονα τη διασφάλιση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Γι' αυτό άλλωστε χρηματοδοτείται η «πράσινη μετάβαση», δίνονται κίνητρα και γίνονται επενδύσεις για ενεργειακές αναβαθμίσεις των κτιρίων (δημόσιων και ιδιωτικών), αλλά ο προσεισμικός έλεγχος και η αντισεισμική θωράκιση κτιρίων και υποδομών δεν είναι προτεραιότητα γιατί δεν εξασφαλίζουν για το κεφάλαιο ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους. Δηλαδή, αναβαθμίζονται ενεργειακά κτίρια για τα οποία δεν είναι διασφαλισμένη η στατική τους επάρκεια...

Από αυτήν την άποψη αποτελούν εμπαιγμό και τα όποια μέτρα στεγαστικής συνδρομής του κράτους, για τα κτίρια που μετά από έναν ισχυρό σεισμό έχουν υποστεί βλάβες και χρήζουν επισκευής ή τα κτίρια που έχουν κριθεί «κόκκινα» και πρέπει να ανακατασκευαστούν. Τα τιμολόγια με τα οποία καλύπτουν ως δωρεά - κρατική αρωγή το 80% του κόστους επισκευής ή ανακατασκευής, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Ουσιαστικά καλύπτουν πολύ μικρότερο ποσοστό, ενώ υπάρχει περιορισμός για τα τετραγωνικά μέτρα που χορηγείται η αρωγή. Επίσης, οι διαδικασίες είναι χρονοβόρες και οι εγκρίσεις καθυστερούν με αποτέλεσμα και 5 χρόνια μετά από μία φυσική καταστροφή να μην έχουν υλοποιηθεί οι περισσότερες επισκευές και ανακατασκευές.

Οι κυβερνήσεις διαχρονικά μετά από έναν ισχυρό σεισμό παίρνουν μέτρα αποσπασματικά, που δεν ικανοποιούν ούτε στοιχειώδεις ανάγκες των λαϊκών οικογενειών και έχει διαπιστωθεί ότι η υλοποίησή τους γίνεται με μεγάλη χρονική καθυστέρηση (όταν δεν παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες). Και όπως ισχύει και σε άλλες καταστροφές, οι αποζημιώσεις είτε για σεισμούς είτε για πυρκαγιές είτε για πλημμύρες είτε σε δυστυχήματα, είναι περισσότερο συμφέρουσες οικονομικά από το να υπάρξει ολοκληρωμένος σχεδιασμός για προληπτικές παρεμβάσεις... Και αυτή η λογική, η λογική κόστους - οφέλους, όπως έχει καταγραφεί σε εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ως κατεύθυνση, είναι που απειλεί τη ζωή του λαού και τον αφήνει εκτεθειμένο σε κάθε κακό...

Πόσες είναι οι «Κοιλάδες των Τεμπών», οι ζώνες δηλαδή των ανυπολόγιστων κινδύνων στους οποίους είναι εκτεθειμένος ο λαός, εξαιτίας μιας πολιτικής που λογαριάζει σαν «κόστος δίχως όφελος» την ουσιαστική προστασία του;

Πόσες είναι οι γνωστές και άγνωστες απειλές που περιτριγυρίζουν τον λαό και τα παιδιά του, στις γειτονιές που ζουν, στις δουλειές που βγάζουν το ψωμί τους, στα σχολεία, στις συγκοινωνίες και το οδικό δίκτυο;

Τέτοια πεδία φωτίζει ο «Ριζοσπάστης» στις επόμενες σελίδες. Και εστιάζοντας σε καθένα απ' αυτά, δύσκολα κρύβεται και το «νήμα» που τα συνδέει.

Ενα «νήμα» που δεν είναι άλλο από το κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους για τους επιχειρηματικούς ομίλους, του μικρότερου κόστους για το κράτος. Ετσι στρώνεται το έδαφος για τις επόμενες τραγωδίες, που για να κρυφτεί η πραγματική τους αιτία, πάντοτε η προπαγάνδα κυβερνήσεων και προπαγανδιστών εστιάζει στο «ανθρώπινο λάθος», όπως λέει σήμερα η ΝΔ ή στα «ανθρώπων έργα» όπως έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια στιγμή, πάνω στα συντρίμμια, «πιάνουν από τα μαλλιά» την ευκαιρία για να «τρέξουν» ακόμα πιο αποφασιστικά την εγκληματική πολιτική τους, παρουσιάζοντας το «φαρμάκι» ως «φάρμακο», με άξονα τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Τα σχολεία λοιπόν δεν συντηρούνται, παρά το γεγονός ότι η χώρα μας είναι η πιο σεισμογόνος στην Ευρώπη, επειδή αυτό «κοστίζει». Τα μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς είτε θεωρούνται περιττές δαπάνες είτε υπονομεύονται στην πράξη από τις σχέσεις εργασίας - λάστιχο που απαιτεί το κεφάλαιο για φθηνή εργατική δύναμη. Η ασφάλεια επιβατών και εργαζομένων στις μεταφορές γίνεται όλο και πιο ασυμβίβαστη με την «απελευθέρωση», την ένταση της επιχειρηματικής δράσης. Αντίστοιχα οι κρατικοί οργανισμοί «μπλέκουν γραμμές και αρμοδιότητες» μόνο όταν έχουν να αντιμετωπίσουν ζητήματα προστασίας του λαού, όπως συμβαίνει με κρίσιμες υποδομές, την ίδια στιγμή που μεγάλα επιχειρηματικά project «σπρώχνονται» με fast track διαδικασίες, ξεπερνώντας κάθε είδους αγκύλωση. Τέτοιες «αγκυλώσεις» για παράδειγμα δεν υπάρχουν στους χωροταξικούς σχεδιασμούς που μετατρέπουν σε «χαβούζες» τις «πίσω αυλές» των αστικών κέντρων, όπως συμβαίνει με τις βιομηχανικές ζώνες σε Αττική, Θεσσαλονίκη κ.α., με εργαζόμενους και κατοίκους να καρδιοχτυπούν διαρκώς για ένα ενδεχόμενο Βιομηχανικό Ατύχημα Μεγάλης Εκτασης.

Τα παραπάνω είναι λοιπόν μερικά από τα «Τέμπη» που βασανίζουν τον λαό και τα παιδιά του, τα οποία βρίσκονται στο επίκεντρο της αγωνιστικής δράσης που συνεχίζεται αμείωτη εδώ και σχεδόν τρεις βδομάδες, μετά τη σιδηροδρομική τραγωδία. Την «υπογραφή» σε αυτά τα «εν δυνάμει εγκλήματα» βάζει η πολιτική του κέρδους, που την πάνε «τρένο» οι κυβερνήσεις πότε της ΝΔ και πότε του ΣΥΡΙΖΑ, πότε μόνοι και πότε με τα συμπληρώματά τους.

Με αυτήν την εγκληματική πολιτική έχει να αναμετρηθεί ο λαός. Γιατί δεν είναι μοιραίο κάθε τόσο να θρηνεί συναδέλφους, γείτονες και παιδιά του, την ίδια στιγμή που σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να ζει καλύτερα, με ασφάλεια, προλαμβάνοντας μια σειρά κινδύνους. Και μόνο με την πάλη του μπορεί να συγκρουστεί και να ανατρέψει το σάπιο και βάρβαρο σύστημα της εκμετάλλευσης, να απαντήσει επιθετικά στο δίλημμα «ή τα κέρδη τους ή η ζωή μας».

Ως τραγική χαρακτηρίζεται η κατάσταση των σχολικών κτιρίων στον δήμο Χαλκιδέων, με μία σειρά σχολικές μονάδες να στεγάζονται σε ενοικιαζόμενα κτίρια, με εμφανή προβλήματα, σε κοντέινερ.

Πρόσφατα η δημοτική αρχή εξέδωσε απόφαση απαγόρευσης χρήσης αιθουσών στο σχολικό συγκρότημα του Βούρκου, όπου στεγάζονται οι σχολικές μονάδες των ΕΠΑΛ, δηλαδή εκατοντάδες μαθητές, καθηγητές και εργαζόμενοι βρίσκονται σε αυτόν τον χώρο καθημερινά.

«Αυτή η απόφαση επιβεβαιώνει τις χρόνιες ανησυχίες γονιών, μαθητών, εκπαιδευτικών, που από το 2010 ακόμα αναδείκνυαν τα προβλήματα, αφού η τραγική κατάσταση των κτιρίων ήταν οφθαλμοφανής», σημειώνεται στην Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσε για το ζήτημα το ΚΚΕ προς τους υπουργούς Παιδείας και Εσωτερικών. Καθώς, όπως σημειώνεται, το παραπάνω δεν αποτελεί το μοναδικό ανησυχητικό γεγονός στην περιοχή, στην Ερώτηση παρατίθενται περιπτώσεις και άλλων σχολικών μονάδων.

«Μετά την πρόσφατη έντονη σεισμική δραστηριότητα στη περιοχή, σε σύνολο 131 σχολείων του δήμου, πραγματοποιήθηκαν έλεγχοι σε 5 δημοτικά, 3 νηπιαγωγεία, 3 γυμνάσια και 2 Λύκεια, δηλαδή σε 13 σχολεία μόνο.

Αρκετά από τα σχολεία, 23 τον αριθμό και κατά κύριο λόγο νηπιαγωγεία, στεγάζονται σε ενοικιαζόμενα ισόγεια πολυκατοικιών με μικρό ή μηδαμινό προαύλιο χώρο. Τέτοια είναι το 1ο, 2ο και 3ο Νηπιαγωγείο Δροσιάς, το ειδικό Νηπιαγωγείο στο Μπούρτζι, το 6ο, 7ο, 14ο και 17ο Νηπιαγωγείο Χαλκίδας, το 2ο Νηπιαγωγείο Βασιλικού κ.α.

Το 26ο Δημοτικό Σχολείο στο Μπαταριά στεγάζεται σε ισόγειο και υπόγειο πολυκατοικίας εδώ και 30 έτη, και μόλις φέτος ξεκίνησαν οι διαδικασίες ανέγερσης νέου κτιρίου.

Στο 1ο Δημοτικό της Ν. Αρτάκης πρόσφατα κατέρρευσε ψευδοροφή και από τύχη δεν υπήρξαν τραυματισμοί. Μάλιστα, το συγκεκριμένο κτίριο είναι χτισμένο το 1932 και έχει κριθεί διατηρητέο χωρίς τις απαραίτητες εργασίες αναστήλωσης ώστε να λειτουργήσει ως τέτοιο. Επιπλέον, στο συγκεκριμένο σχολείο εδώ και 15 έτη κάποιες τάξεις στεγάζονται σε κοντέινερ, τα οποία αυξήθηκαν μετά το συμβάν, ενώ το γραφείο των δασκάλων παραμένει στο "πάσχον" κτίριο.

Στα ΕΕΕΕΚ (Εργαστήρια Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης) φιλοξενούνται παιδιά "προσωρινά" σε κοντέινερ εδώ και 15 έτη. Οι υποδομές τα τελευταία χρόνια λόγω φθορών και αλλοίωσης των κατασκευαστικών υλικών έχουν γίνει εξαιρετικά επικίνδυνες για την ασφάλεια και την υγεία των παιδιών, με αποτέλεσμα πολλοί από τους γονείς να προτιμούν να κρατήσουν στο σπίτι τα παιδιά τους για να τα προστατέψουν. Παρά το γεγονός ότι έχουν κριθεί ακατάλληλα και ενώ οι διεργασίες για μετεγκατάσταση σε νέα κοντέινερ έχουν ξεκινήσει από τον Δεκέμβρη του 2020, γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί βρίσκονται σε αναμονή».

Οι βουλευτές του ΚΚΕ Γιώργος Μαρίνος και Διαμάντω Μανωλάκου, που υπογράφουν την Ερώτηση, καλούν τους αρμόδιους υπουργούς να απαντήσουν τι μέτρα θα παρθούν για την εξασφάλιση έκτακτου κονδυλίου από τον κρατικό προϋπολογισμό, στην Περιφέρεια Στερεάς και στον δήμο Χαλκιδέων, για να γίνουν άμεσα όλες οι αναγκαίες μελέτες και κατασκευές που επιβάλλονται στο κτίριο των ΕΠΑΛ στο Βούρκο.

Για να προχωρήσει ταχύτατος έλεγχος όλων των σχολικών κτιρίων της πόλης, η άμεση εκκένωση όσων είναι επικίνδυνα και να πραγματοποιηθούν οι απαραίτητες παρεμβάσεις σε όλα όσα αντιμετωπίζουν προβλήματα.

Για να στεγαστούν όλες οι σχολικές μονάδες σε σύγχρονα κτίρια που να πληρούν όλες τις απαραίτητες προδιαγραφές και να αποκτηθούν κατάλληλα οικόπεδα για την ανέγερση σχολικών κτιρίων με αυστηρή τήρηση των προδιαγραφών για τη στέγαση σχολικών μονάδων.

Eurokinissi

Σχολείο στο Δαμάσι μετά τον σεισμό του 2021. Πόσα τέτοια σχολικά κτίρια υπάρχουν ακόμα στη χώρα;

Σε αυτά τα σχολικά κτίρια, που είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες, με έλλειψη υποδομών (π.χ. γυμναστηρίων), με προκάτ αίθουσες στα προαύλια για στέγαση της δίχρονης Προσχολικής Αγωγής και όχι μόνο, οι μαθητές περνούν τουλάχιστον έξι ώρες καθημερινά. Σχολικά κτίρια στην πλειονότητά τους παλιά, με σχολικές μονάδες χτισμένες πριν από τους αντισεισμικούς κανονισμούς ακόμα και του 1959 ή και του 1985, που δεν έχουν υποβληθεί έως τώρα σε ουσιαστικό δευτεροβάθμιο έλεγχο.

Οπως έχει χαρακτηριστικά επισημάνει και το Σωματείο Εργαζομένων στην ΚΤΥΠ, ο σεισμός στη Δυτική Αττική το καλοκαίρι του 2019 έδειξε σε πραγματικές συνθήκες (ευτυχώς με τα σχολεία κλειστά) ποια είναι η πραγματική κατάσταση «αφού σε έναν σχετικά μικρό σεισμό είχαμε δυσανάλογα μεγάλες ζημιές σε δεκάδες σχολεία». Μετά τον σεισμό του 2019, σύμφωνα με το Σωματείο, η ΚΤΥΠ έχει εικόνα μόνο για τα 355 σχολεία όπου έκανε ελέγχους. Με βάση αυτούς, σχεδόν τα μισά σχολεία είχαν βλάβες και το 8% εκκενώθηκαν λόγω σοβαρών βλαβών. Την ίδια στιγμή, η χώρα μας κατέχει την έκτη θέση στον κόσμο και την πρώτη στην Ευρώπη στις πιο σεισμογόνους χώρες.

Νέα Φιλαδέλφεια: «Γέφυρα» από θρανία σε πλημμυρισμένο σχολείο

Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσει κανείς το γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια έχουν γίνει μια σειρά από παρεμβάσεις σε σχολεία για να δημιουργηθούν νέες αίθουσες, αντιλαμβάνεται ότι ο έλεγχος για το κατά πόσον αυτές οι παρεμβάσεις έχουν επηρεάσει τη στατικότητα των κτιρίων είναι επιβεβλημένος. Σχετικό αίτημα έχει διατυπώσει η ΑΣΓΜΕ.

Οπως το έγκλημα στα Τέμπη και η άθλια κατάσταση της σχολικής στέγης «έχει ιστορία». Η αποδιοργάνωση της ΚΤΥΠ (πρώην ΟΣΚ), η αποψίλωση των Τεχνικών Υπηρεσιών των δήμων, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, έχουν σημάνει την αποποίηση κάθε κρατικής ευθύνης για τη στατική και αντισεισμική επάρκεια των σχολείων των παιδιών, επισημαίνουν οι γονείς, με τους δήμους να έχουν την ευθύνη για τα σχολικά κτίρια χωρίς τους αναγκαίους πόρους, ενώ τα νέα κτίρια κατασκευάζονται με το σταγονόμετρο.

Ολα τα παραπάνω είναι οι «ράγες» πάνω στις οποίες διενεργείται καθημερινά η εκπαιδευτική διαδικασία, με τις συνέπειες της πολιτικής που αδιαφορεί για την εξασφάλιση πραγματικά σύγχρονων, επαρκών, ασφαλών σχολικών υποδομών να καταγράφονται καθημερινά σε περιστατικά σε σχολεία όλης της χώρας.

Επιπλέον, τα σχολικά κτίρια, συνολικά οι σχολικές υποδομές, το μέγεθος, η κατασκευή τους συνδέονται άμεσα με τις συνθήκες στις οποίες γίνεται η διαπαιδαγωγική διαδικασία, με την κατάσταση αυτή να αποτελεί κομμάτι του συνολικού χτυπήματος στα μορφωτικά δικαιώματα, πέρα από την ασφάλεια μαθητών και εκπαιδευτικών. Σύγχρονα εργαστήρια, χώροι άθλησης και εκδηλώσεων, βιβλιοθήκες, προαύλια και αίθουσες κατασκευασμένα σύμφωνα με τις ανάγκες κάθε βαθμίδας αποτελούν σύγχρονη δυνατότητα που υπονομεύεται από τις «προτεραιότητες» κράτους και κυβερνήσεων στις οποίες δεν χωρούν τέτοιες υποδομές που έχουν ανάγκη οι μαθητές.

Εκδήλωση με θέμα «Η θυσία της αντισεισμικής θωράκισης από ΕΕ - κυβερνήσεις στον βωμό του καπιταλιστικού κέρδους και οι θέσεις του ΚΚΕ» πραγματοποιεί η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ τη Δευτέρα 20 Μαρτίου, στις 9.30 π.μ. στο Ευρωκοινοβούλιο (αίθουσα SPAAK 1C51), στις Βρυξέλλες.

Την εισηγητική ομιλία θα κάνει ο Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος, ευρωβουλευτής του ΚΚΕ.

Θα ακολουθήσουν εισηγήσεις από τους:

- Αφροδίτη Αυγερινού, περιφερειακή σύμβουλο Αττικής, μέλος του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλος της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ, με θέμα «Τι εμποδίζει την αντισεισμική θωράκιση της χώρας;».

- Δρ. Παναγιώτη Κλουκίνα, επίκουρο καθηγητή Γεωτεχνικής Σεισμικής Μηχανικής στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου του Greenwich, με θέμα «Η προσέγγιση της αγοράς στην αντιμετώπιση του κινδύνου έναντι φυσικών καταστροφών, σε αντιδιαστολή με τις λαϊκές ανάγκες».

Στη συνέχεια θα πραγματοποιήσουν παρεμβάσεις οι:

- Δημήτρης Λιοντόγλου, πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Γαλατά Χανίων.

- Φωτεινή Κουτράκη, πρόεδρος της Πρωτοβουλίας Πολιτών για την Διάσωση και Αειφόρο Ανάπτυξη της Πεδιάδας Ηρακλείου Κρήτης.

- Ασημίνα Γιαννιού, πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου Αρχιτεκτονικής ΕΜΠ.

Εκδήλωση με θέμα «Η θέσεις του ΚΚΕ για την αντισεισμική θωράκιση και προστασία» διοργανώνουν οι Κομματικές Οργανώσεις Κέντρου του Δήμου Θεσσαλονίκης, η ΤΟ Κατασκευών και η ΤΟ Πανεπιστημίων της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας, τη Δευτέρα 20 Μάρτη, στις 7 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Στην εκδήλωση θα μιλήσουν ο Ευθύμης Δημάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, Σεισμολόγος και ο Δημήτρης Μαβίδης - Πέσιτς, δημοσιογράφος, απεσταλμένος του «Ριζοσπάστη» και του 902.gr στις περιοχές του καταστροφικού σεισμού στην Τουρκία.

Eurokinissi

Πρόκειται για νόμους που τα αποτελέσματά τους «πληρώθηκαν» με το έγκλημα στα Τέμπη, όπως με τον διαχωρισμό του έργου σε εποπτικό έλεγχο και επιχειρησιακή λειτουργία - αρμοδιότητες που πριν τις ασκούσε ενιαία η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) - διαμορφώνοντας τις προϋποθέσεις για την ιδιωτικοποίηση και της αεροναυτιλίας. Βέβαια, αρκετά χρόνια πιο πριν ιδιωτικοποιήθηκαν η «Ολυμπιακή», η επίγεια εξυπηρέτηση, ενώ εκχωρήθηκε η λειτουργία αεροδρομίων της χώρας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, πεδία τεράστιας κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Ολα τα παραπάνω βαδίζουν πάνω στις κατευθύνσεις που έχει θέσει η ΕΕ για την «απελευθέρωση» των αερομεταφορών.

Επίσης, στο πλαίσιο της κατάτμησης του έργου, προωθήθηκε η σύνδεση των αποδοχών των εργαζομένων με τη μείωση των καθυστερήσεων, γεγονός που υποβαθμίζει την ποιότητα της εξυπηρέτησης της εναέριας κυκλοφορίας και καλλιεργεί το έδαφος για καταστρατήγηση των κανόνων ασφάλειας.

Χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτηση του ειδικού εισηγητή του ΚΚΕ, Μανώλη Συντυχάκη, για το νομοσχέδιο σχετικά με την «Αρχή Πολιτικής Αεροπορίας» και την ΥΠΑ, που έφερε στη Βουλή και ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ το 2020. Ο βουλευτής του Κόμματος τόνισε τότε ότι το νομοσχέδιο προσαρμόζει ακόμα περισσότερο τους κανόνες ασφάλειας των πτήσεων στην ανταγωνιστικότητα, δηλαδή «υποτάσσεται η αεροπορική ασφάλεια στη λογική του κόστους - οφέλους», με τραγικά αποτελέσματα. Και εξηγούσε ότι «η πίεση μέσω της σύνδεσης επιδόσεων και αποδοχών, προκειμένου για παράδειγμα να αυξήσει ο ελεγκτής τη χωρητικότητα του εναέριου χώρου για να μειωθούν οι καθυστερήσεις, οδηγεί σε παραβάσεις των κανόνων ασφάλειας».

Τότε η κυβέρνηση, μέσω του πρόσφατα παραιτηθέντος υπουργού Μεταφορών, Κ. Αχ. Καραμανλή, επικαλούνταν τους προηγούμενους νόμους του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι το δικό της νομοσχέδιο είναι συνέχεια αυτών των νόμων, με τον ΣΥΡΙΖΑ να επικεντρώνει την κριτική του στα «ανταλλάγματα» που θα έπρεπε να πάρει το κράτος για την κρατική ενίσχυση στην «Aegean» και όχι φυσικά στην ουσία του νομοσχεδίου.

Το ΚΚΕ προειδοποιούσε ότι η πίεση στους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας να διαχειρίζονται περισσότερα αεροπλάνα, για να μη μειώνεται το εισόδημά τους, θα οδηγήσει σε ελαστικοποίηση των κανόνων ασφάλειας, καθώς και ότι μείωση των αερολιμενικών σημαίνει και λιγότερους ελέγχους σε αεροπλάνα και αεροδρόμια. Επίσης, ότι «οι στόχοι οικονομικής αποδοτικότητας θα οδηγήσουν στη μείωση του κόστους για τις αεροπορικές εταιρείες, που χρεώνονται με τα αντίστοιχα τέλη. Αυτό σημαίνει ότι θα υποβαθμίζεται το παραγόμενο επίπεδο ασφάλειας, γιατί τα μέσα, ο εξοπλισμός και άλλα θα θυσιάζονται στον βωμό της μείωσης του κόστους».

Απόρροια της πολιτικής αυτής είναι οι μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό που μεταξύ άλλων παρατηρούνται σε πολλά περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας, στον κλάδο των τηλεπικοινωνιακών υπαλλήλων της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, που διαμορφώνουν μια επικίνδυνη κατάσταση με σοβαρά κενά ασφάλειας.

Αυτήν τη στιγμή υπηρετούν μόλις 110 τηλεπικοινωνιακοί υπάλληλοι. Στο οργανόγραμμα, χωρίς απαραίτητα αυτό να αντιστοιχεί στις πραγματικές ανάγκες, προβλέπονται περίπου 180 θέσεις εργασίας, που σημαίνει ότι σχεδόν το 40% των θέσεων είναι κενές. Ως προς τις πραγματικές ανάγκες αρκεί να σημειωθεί ότι το 2010 ο αριθμός των υπαλλήλων έφθανε τους 320, για να συρρικνωθεί στη συνέχεια με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων.

Σύμφωνα με ενημερωτικό έγγραφο του Συλλόγου τους (Πανελλήνιος Σύλλογος Τηλεπικοινωνιακών Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας), οι τηλεπικοινωνιακοί υπάλληλοι στελεχώνουν όλα τα αεροδρόμια της χώρας, που φθάνουν τα 40, και ο ρόλος τους είναι να εξασφαλίζουν τη λειτουργία των αεροναυτικών τηλεπικοινωνιών καθώς και την ασφάλεια των πτήσεων, παρέχοντας την υπηρεσία AFIS (Airport Flight Information Service, Παροχή Πληροφοριών Πτήσεων Αεροδρομίου) και τις υπηρεσίες συνέγερσης, έρευνας και διάσωσης στην περίπτωση που παρουσιαστεί κάποιος κίνδυνος.

Οι μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό προκαλούν προβλήματα κυρίως σε 15 περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας (Αστυπάλαια, Ικαρία, Κάλυμνο, Κάρπαθο, Κάσο, Καστελόριζο, Καστοριά, Κοζάνη, Κύθηρα, Λέρο, Μήλο, Νάξο, Πάρο, Σητεία, Σύρο). Σε αυτά τα αεροδρόμια η εξυπηρέτηση των πτήσεων, η διαχείριση της αεροπορικής κίνησης και η στελέχωση των πύργων ελέγχου γίνονται αποκλειστικά από υπαλλήλους της AFIS.

Σε ορισμένα από αυτά τα 15 αεροδρόμια δεν υπηρετεί κανείς υπάλληλος σε μόνιμη βάση (!) και σε κάποια υπηρετεί μόνο ένας υπάλληλος ενώ χρειάζονται περισσότεροι. Τα κενά λοιπόν καλύπτονται με μετακινήσεις προσωπικού από το ένα αεροδρόμιο στο άλλο, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό.

Οι εργαζόμενοι που μετακινούνται σε αυτά ή οι λιγοστοί που υπάρχουν δουλεύουν σε συνθήκες εντατικοποίησης αυξάνοντας την ψυχολογική και σωματική πίεση. Αναγκάζονται να δουλεύουν συνεχώς, για πολλούς μήνες - χωρίς ρεπό, αργίες και άδειες - ακόμα και υπερωρίες για την εξυπηρέτηση έκτακτων περιστατικών, όπως οι αεροδιακομιδές ασθενών. Η εντατικοποίηση γίνεται ακόμα μεγαλύτερη αφού πολλοί από τους εργαζόμενους επιφορτίζονται με άλλα παράλληλα καθήκοντα.

Αρκετές είναι οι φορές που ένα από αυτά τα αεροδρόμια κλείνει γιατί ασθένησε ο μοναδικός υπάλληλος που υπηρετεί! Σε ανακοίνωση του Συλλόγου αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι στις 12 Νοέμβρη 2022 «στις 11.13 τοπική ώρα έκλεισε ο κρατικός αερολιμένας της Σύρου. Παρόμοια περιστατικά υπήρξαν το προηγούμενο διάστημα στους κρατικούς αερολιμένες Ικαρίας, Μήλου (3 φορές), Κοζάνης, Νάξου, Καστοριάς και του ακριτικού Καστελόριζου. Η αιτία είναι πάντα η ίδια, ασθένεια του μοναδικού υπαλλήλου του πύργου ελέγχου (...)».

Επίσης, για τη γενικότερη κατάσταση που επικρατεί εύγλωττη είναι η καταγγελία του Συλλόγου στις 16 Ιούλη 2022:

«Στα 11 από τα 15 παραμεθόρια αεροδρόμια που παρέχουν την υπηρεσία Πληροφοριών Πτήσεων, υπηρετεί μόνο ένας υπάλληλος, εξυπηρετώντας επιβατικές, νοσοκομειακές, στρατιωτικές πτήσεις καθ' όλο το 24ωρο, χωρίς ρεπό και άδεια. Στα 7 από τα 11 δεν υπάρχει κανείς μόνιμος υπάλληλος και (σ.σ. οι θέσεις) καλύπτονται με μετακινήσεις καθ' όλον τον χρόνο αφήνοντας κενά στελέχωσης στα υπόλοιπα αεροδρόμια.

(...) Η εξάντληση του προσωπικού που έχει απομείνει (αναγκάζεται να δουλεύει στα όρια της ανθρώπινης αντοχής του, χωρίς ρεπό - άδεια και χωρίς την απαιτούμενη ημερήσια ξεκούραση λόγω 24ωρου stand by για αεροδιακομιδές με φαινόμενα λιποθυμιών και απώλειας προσανατολισμού λόγω κόπωσης) και η εντατικοποίηση της εργασίας λόγω αύξησης της αεροπορικής κίνησης, διαμορφώνουν επικίνδυνες καταστάσεις για την ασφάλεια των πτήσεων - επιβαινόντων, την υγεία των συναδέλφων και την εξυπηρέτηση των αναγκών του επιβατικού κοινού και των κατοίκων των ακριτικών νησιών γενικότερα. Η μείωση των αποδοχών μας ήρθε να προστεθεί σαν το "κερασάκι στην τούρτα"».

Και σε αυτήν την περίπτωση αποδεικνύεται ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα «ανίκανο» αστικό κράτος, αλλά με ένα κράτος που δουλεύει στο «φουλ» για την εξασφάλιση της κερδοφόρας δράσης των επιχειρηματικών ομίλων. Γι' αυτό και σε αυτήν την περίπτωση όταν ο Σύλλογος προκήρυξε απεργία, για όλα τα παραπάνω προβλήματα, στις 11 Ιούλη 2022, το δικαστήριο τη χαρακτήρισε παράνομη, και βεβαίως δεν ήταν η πρώτη φορά.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του πώς αντιμετωπίστηκε η περίπτωση υπαλλήλου που αρρώστησε και έκλεισε το αεροδρόμιο λόγω της ασθένειάς του. Το κράτος, που αποδεικνύεται «ανίκανο» για την ουσιαστική στελέχωση αυτής της κρίσιμης υπηρεσίας, έστειλε εισαγγελική εντολή κι έτσι το αρμόδιο αστυνομικό τμήμα κάλεσε τον ασθενή υπάλληλο για να τον ρωτήσει αν είχε ενημερώσει την υπηρεσία του ότι στο συγκεκριμένο αεροδρόμιο υπηρετεί μόνο αυτός! Οπως λέει η παροιμία «φταίει ο γάιδαρος και βαράνε το σαμάρι»! Ο υπάλληλος απάντησε ότι αυτό είναι αρμοδιότητα της υπηρεσίας να γνωρίζει πόσο προσωπικό έχει και πώς το κατανέμει, αλλά σε κάθε περίπτωση ότι και ο ίδιος και ο Σύλλογος έχουν κάνει αναφορά με την οποία παρουσιάζουν το πρόβλημα και ζητούν ενίσχυση σε προσωπικό. Εδώ ας σημειωθεί ότι τέτοιες αναφορές έχουν φθάσει μέχρι και τη Βουλή με Ερωτήσεις που έχει καταθέσει το ΚΚΕ.

Παρ' όλα αυτά την ίδια ερώτηση απηύθυνε η αστυνομία και σε προϊστάμενο του υπαλλήλου. Ομως... οι ερωτήσεις σταμάτησαν όταν διαπιστώθηκε ότι και ο υπουργός ήταν ενημερωμένος.

Ας σημειωθεί ότι ο συγκεκριμένος υπάλληλος έχει «προσωπικό ρεκόρ» συνεχόμενων μερών εργασίας, χωρίς καμία μέρα ξεκούρασης, τις 247 μέρες! Και δεν είναι ο μόνος με τέτοια απάνθρωπα αρνητικά ρεκόρ.

Ποιος ξέρει... Μπορεί όταν γίνει κάποια «στραβή» να ανακαλύψουν στα πρόσωπα τέτοιων εξουθενωμένων υπαλλήλων, που δεν έχουν το δικαίωμα ούτε να αρρωστήσουν, τον επόμενο «αποδιοπομπαίο τράγο», αν κρίνει κανείς από τη συζήτηση γύρω από τους σταθμάρχες της Λάρισας.

RIZOSPASTIS

Σημειώνεται ότι ήδη από την αρχή του χρόνου, 10 τουλάχιστον εργαζόμενοι έχουν χάσει τη ζωή τους την ώρα της δουλειάς, ενώ άλλοι τόσοι είναι εκείνοι που τραυματίστηκαν, σύμφωνα μόνο με τα όσα έχει καταγράψει ο «Ριζοσπάστης». Αυτή η μαύρη λίστα είναι κατά πολύ μεγαλύτερη καθώς δεν έχουν συμπεριληφθεί οι σιδηροδρομικοί, εργαζόμενοι στη «Hellenic Train», που έχασαν τη ζωή τους στο δυστύχημα στα Τέμπη, ενώ υπάρχουν θανατηφόρα «ατυχήματα» που δεν έχουν γίνει γνωστά αλλά και εργαζόμενοι που πέθαναν ή υποφέρουν από χρόνια νοσήματα εξαιτίας «επαγγελματικών» ασθενειών που δεν καταγράφονται στη χώρα μας. Μιλάμε δηλαδή για τουλάχιστον έναν νεκρό εργάτη τη βδομάδα, κάτι που αποδεικνύει ότι δεν φταίει ούτε η «κακιά η ώρα» ούτε ο «εργαζόμενος που δεν φόρεσε το κράνος του», όπως προκλητικά λένε τα παπαγαλάκια της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων.

Σύμφωνα μάλιστα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία που έχουν δοθεί, η εργατική τάξη, το 2020, δηλαδή σε συνθήκες λοκντάουν, θρήνησε 66 νεκρούς, αφού, σύμφωνα με την Επιθεώρηση Εργασίας, συνέβησαν 6.610 εργατικά «ατυχήματα», εκ των οποίων το 1% ήταν θανατηφόρα.

Ενοχος και αυτήν τη φορά το κυνήγι του κέρδους από τους ομίλους. Είναι αυτό που ορίζει αν και σε ποιο βαθμό θα ληφθούν μέτρα για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία ή, με άλλα λόγια, κανείς εργοδότης δεν παίρνει μέτρα που θα μειώσουν ή θα σταθούν εμπόδια στην κερδοφόρα δράση της επιχείρησής του, ειδικά όταν ξέρει ότι απολαμβάνει της «ασυλίας» ενός νομικού πλαισίου που έχει διαμορφωθεί από τις κυβερνήσεις ειδικά των τελευταίων χρόνων.

Πρόκειται για ένα σκηνικό που έχει φαρδιές - πλατιές τις υπογραφές των ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ. Οι τραγικές ελλείψεις σε μέτρα ασφάλειας και οι ανύπαρκτοι έλεγχοι «πάνε πακέτο» με την εντατικοποίηση, τη δουλειά - λάστιχο, τη γενικευμένη εργολαβοποίηση αλλά και τα αυξημένα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, που φέρνουν τους εργαζόμενους αντιμέτωπους με ολοένα και μεγαλύτερους κινδύνους για την ασφάλεια και την ίδια τη ζωή τους.

Στο κριτήριο του κέρδους υπακούει και η πολιτική όλων των κυβερνήσεων που φροντίζουν συστηματικά για την υποστελέχωση των Επιθεωρήσεων Εργασίας και τις επίσης μεγάλες ελλείψεις τους σε υλικοτεχνική υποδομή. Με άλλα λόγια, φροντίζουν για την αποδυνάμωση μιας υπηρεσίας που είναι επιφορτισμένη με τον έλεγχο της τήρησης των μέτρων για την Υγεία και Ασφάλεια και των συνθηκών εργασίας.

Ο αριθμός των ελέγχων - επανελέγχων από τον κρατικό μηχανισμό παραμένει στον πάτο. Ενδεικτικά, το 2021 έγιναν περίπου 31.000 έλεγχοι - επανέλεγχοι από τις Επιθεωρήσεις Εργασιακών Σχέσεων και σχεδόν 26.000 έλεγχοι - επανέλεγχοι από τις Επιθεωρήσεις για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία. Με δεδομένο ότι στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται περίπου 346.000 επιχειρήσεις μαζί με τα παραρτήματά τους (στοιχεία Ετήσιας Εκθεσης ΕΡΓΑΝΗ 2022), η Επιθεώρηση Εργασιακών Σχέσεων θα χρειαστεί σχεδόν 11 χρόνια για να ελέγξει κάθε χώρο δουλειάς. Ενώ η Επιθεώρηση για την Υγεία και την Ασφάλεια θα χρειαστεί 13 ολόκληρα χρόνια! Πρακτικά, αυτό που εξασφαλίζεται μέσα από τη διαχρονική και συνειδητή υποστελέχωση και υποβάθμιση της Επιθεώρησης, απ' όλες τις κυβερνήσεις, είναι το περιβάλλον εκείνο ώστε η εργοδοσία να ξεσαλώνει, αφού ξέρει ότι είναι σχεδόν απίθανο να ελεγχθεί. Και αν ελεγχθεί, θα αναλάβει το κόστος μιας ποινής, έχοντας ήδη κάνει πολλαπλάσια «εξοικονόμηση» όλο το προηγούμενο διάστημα.

Τελευταίο «βήμα» προς την εξασφάλιση αυτής της ασυλίας είναι το φιρμάνι που έβγαλε η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, ύστερα από αίτημα του διοικητή της Επιθεώρησης Εργασίας, λέγοντας ότι δεν χρειάζεται να συντάσσεται έκθεση έρευνας για εργατικά «ατυχήματα» «ήσσονος σοβαρότητας»!

Η κατεύθυνση αυτή, που έρχεται λίγο καιρό μετά τη μετατροπή της Επιθεώρησης σε «Ανεξάρτητη Αρχή» (νόμος Χατζηδάκη), προκειμένου να απαλλάσσονται οι κυβερνήσεις από τις πολιτικές τους ευθύνες, γεννά το εξής ερώτημα: Αν στα «ήσσονος σοβαρότητας ατυχήματα» - πέρα από το αν θα συνταχθεί έκθεση ή όχι - δεν γίνεται ουσιαστικός έλεγχος, πώς μπορεί να διαπιστωθεί αν οι αιτίες που το προκάλεσαν δεν υπάρχει κίνδυνος να προκαλέσουν ένα σοβαρότερο εργατικό «ατύχημα» στο μέλλον; Αλλωστε, πολλά μικροατυχήματα σε χώρους δουλειάς είναι ενδείξεις για μη τήρηση μέτρων ασφάλειας, κάτι που μπορεί να προκαλέσει σοβαρότερα μέχρι και θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα». Ετσι, ο έλεγχος των συνθηκών «ήσσονος σοβαρότητας ατυχήματος» είναι ουσιαστικά και ένας προληπτικός έλεγχος, που με βάση τις κρατικές κατευθύνσεις «παύει» να υπάρχει, γιγαντώνοντας τους κινδύνους για τους εργαζόμενους.

Από εκτροχιασμό βαγονιού του Μετρό τον Μάη του 2021

Υπενθυμίζεται ότι ο «Ριζοσπάστης» την Τρίτη 7 Μάρτη 2023 είχε δημοσιεύσει αποσπάσματα από έγγραφο πραγματογνωμόνων, οι οποίοι από το 2018 ακόμα ζητούσαν από τη «ΣΤΑΣΥ ΑΕ» («Σταθερές Συγκοινωνίες», θυγατρική του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Αθήνας) να τους προσκομίσει συγκεκριμένα στοιχεία, προκειμένου να αποφανθούν «σχετικά με την τήρηση των προβλεπόμενων στον νόμο ή μη μέτρων ασφάλειας»! Στο ίδιο δημοσίευμα παρουσιάζαμε καταγγελίες μελών της Επιτροπής Εργαζομένων για την Υγεία και Ασφάλεια (ΕΥΑΕ) στη ΣΤΑΣΥ ΑΕ.

Μετά το δημοσίευμα απευθυνθήκαμε στη ΣΤΑΣΥ διατυπώνοντας συγκεκριμένες ερωτήσεις. Τι έγινε μετά το πόρισμα που συνέταξαν οι πραγματογνώμονες; Διαπιστώθηκαν προβλήματα, ποια είναι και πώς αντιμετωπίστηκαν; Λειτουργεί ή όχι το σύστημα ΑΠΣ. Αν δεν λειτουργεί, ποια είναι η αιτία; Πώς σχολιάζει η διοίκηση της ΣΤΑΣΥ τις διαπιστώσεις της ΕΥΑΕ; Μέχρι και σήμερα δεν έχουμε πάρει καμιά απάντηση...

Σήμερα υπενθυμίζουμε τα όσα έθιγε το δημοσίευμα.

Ξεκινάμε από το έγγραφο των πραγματογνωμόνων στο οποίο αναφέρονται τα εξής: «(...) Στο πλαίσιο της επείγουσας καταγγελίας του κ. εισαγγελέως Πλημμελειοδικών Αθηνών, προκειμένου να αποφανθούμε σχετικά με την τήρηση των προβλεπόμενων στον νόμο ή μη μέτρων ασφάλειας στο τμήμα της γραμμής του ΗΣΑΠ από τον σταθμό Μοναστηράκι έως το σταθμό Αττική, μήκους 3 χιλιομέτρων περίπου (σ.σ. δηλαδή όλο το υπόγειο τμήμα της Γραμμής 1)» ζητούν να τους προσκομιστούν μια σειρά στοιχείων, όπως:

« -- Σχέδια κατόψεων και διαγραμμάτων με αποτύπωση των εφαρμοζόμενων συστημάτων ασφαλείας καθώς και τεχνικές προδιαγραφές αυτών.

-- Στοιχεία σχετικά με την εφαρμογή συστήματος προστασίας συρμών.

-- Σχέδιο διαχείρισης και εφαρμογής καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης.

-- Στοιχεία συστήματος αερισμού σταθμών και σηράγγων καθώς και του συστήματος απαγωγής καπνού από σήραγγες και σταθμούς και σενάρια λειτουργίας τους σε περιπτώσεις πυρκαγιάς.

-- Εγγραφα σχετικά με τις ενέργειές σας για την υλοποίηση των υποδείξεων μέτρων και μέσων πυροπροστασίας από την Πυροσβεστική Υπηρεσία και την έκδοση πιστοποιητικού ενεργητικής πυροπροστασίας» κ.ά.

Δύο μέλη της ΕΥΑΕ από την 1η Μάρτη 2022 έχουν θέσει ζήτημα μη λειτουργίας του συστήματος Αυτόματης Προστασίας Συρμών (από την αγγλική ορολογία «Automatic Train Protection», στο εξής ΑΠΣ ή ATP ) στη Γραμμή 1, δηλαδή στον Ηλεκτρικό. Ενα σύστημα που ελέγχει την ταχύτητα των συρμών και αποτρέπει μεταξύ άλλων τη σύγκρουσή τους.

Σημειώνουν: «Σύμφωνα λοιπόν με τα ανωτέρω, υπάρχει ένα σύστημα σηματοδότησης το οποίο δεν έχει τεθεί σε πλήρη λειτουργία εδώ και 18 χρόνια». Ρωτούν τη διοίκηση της ΣΤΑΣΥ «ποιες ενέργειες θα κάνετε έτσι ώστε να τεθεί σε πλήρη λειτουργία το ΑΤΡ και ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα».

Η απάντηση της διοίκησης της ΣΤΑΣΥ στις 16 Μάρτη 2022 αναφέρει: «Η ενεργοποίηση του συστήματος ATP στους συρμούς της Γραμμής 1 θα γίνει όταν η διαθεσιμότητα των συρμών το επιτρέψει»...

Από τότε πέρασαν πάνω από 11 μήνες. Πριν λίγες μέρες το Σωματείο Ηλεκτροδηγών και Λοιπών Εργαζομένων ΣΤΑΣΥ, απευθυνόμενο με επιστολή προς τη ΣΤΑΣΥ, σημειώνει: «Στη Γραμμή 1 έχει εγκατασταθεί το ίδιο πακέτο σηματοδότησης (σ.σ. εννοεί το ΑΠΣ) εδώ και χρόνια. Ομως, για κάποιους λόγους, οι συρμοί των ΗΣΑΠ κινούνται με το παλαιό σύστημα "Indusi". Οι μόνοι συρμοί που κινούνται με το σύστημα ΑΠΣ είναι δανεικοί από το μετρό». Και προσθέτει δείχνοντας τη σημασία λειτουργίας του συγκεκριμένου συστήματος: «Η ΑΠΣ "εγγυάται" για την ομαλή λειτουργία, αλλά πάνω από όλα για την ασφαλή λειτουργία των συρμών έναντι σφαλμάτων, άρα και του δικτύου».

Ακόμα, η ΕΥΑΕ σε πολυσέλιδη έκθεσή της τον Γενάρη του 2022 αναφέρει σωρεία προβλημάτων, που αν ισχύουν θέτουν σε κίνδυνο την ασφαλή λειτουργία των συρμών. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

-- «Εχει διαπιστωθεί ότι υπάρχουν έξοδοι κινδύνου οι οποίες δεν πληρούν τις προδιαγραφές ή και δεν υπάρχουν καθόλου»!

-- «Εχει διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχει επαρκής σήμανση για τις εξόδους διαφυγής από τη σήραγγα. Αναλυτικότερα, δεν υπάρχουν φωτεινές πινακίδες που να δείχνουν την πλησιέστερη έξοδο διαφυγής από τη σήραγγα. Υπάρχει κίνδυνος εγκλωβισμού των επιβατών, λόγω αποπροσανατολισμού σε περίπτωση πυρκαγιάς ή σεισμού, σε συνδυασμό με τη διακοπή τηλεπικοινωνιών».

-- «Το σύστημα τηλεπικοινωνιών παρουσιάζει πλήθος προβλημάτων. (...) Αυτό δημιουργεί προβλήματα και ενέχει αυξημένο κίνδυνο ατυχήματος».

-- Αναφερόμενη σε ένα άλλο σύστημα ασφάλειας (ΑΤΟ, από την αγγλική ορολογία «Automatic Train Operation») που λειτουργεί στις Γραμμές 2 και 3 τονίζει: «Εχουν εντοπισθεί πλήθος προβλημάτων όσον αφορά το σύστημα ΑΤΟ στις Γραμμές 2 και 3. Το κυριότερο πρόβλημα εντοπίζεται στον ρυθμό πέδησης του συρμού όταν εισέρχεται στον σταθμό. Αυτό που κυρίως συμβαίνει είναι να μην ακινητοποιείται ο συρμός στο σωστό σημείο, με αποτέλεσμα το πρώτο όχημα να βρίσκεται εκτός αποβάθρας».

-- Η πλειοψηφία των εργαζομένων έχει διδαχθεί μόνο μια φορά διαδικασίες λειτουργίας και γι' αυτό «όποια διαδικασία έχει διδαχθεί θα έχει ξεχαστεί». Ενδεικτικά αναφέρεται ότι «οι οδηγοί Συρμών στη Γραμμή 1 έχουν εκπαιδευτεί για τη διαφυγή ατόμων από τις εξόδους κινδύνου μια φορά» σε διάστημα μιας περίπου 20ετίας!

-- «Δεν υπάρχουν ικανοποιητική οργάνωση, εκπαίδευση και ενημέρωση του προσωπικού σε θέματα πυροπροστασίας. Για αρκετά χρόνια δεν έχουν γίνει ασκήσεις πυρασφάλειας και απεγκλωβισμού επιβατών ή και εργαζομένων στους χώρους της ΣΤΑΣΥ. Ομοίως και σε περιπτώσεις ισχυρού σεισμού».

Τα ερωτήματα λοιπόν είναι αμείλικτα για ένα μεταφορικό μέσο που καθημερινά μεταφέρει εκατομμύρια επιβατών και κινείται είτε εξολοκλήρου είτε κατά τμήματα υπογείως. Πλέον κανείς δεν μπορεί να κάνει τον «ανήξερο», ούτε να κωφεύει στις συγκεκριμένες καταγγελίες των εργαζομένων.

Πάνω από 50 χρόνια έχει να συντηρηθεί η δεύτερη μεγαλύτερη γέφυρα της χώρας!

Η γέφυρα αποτελεί τμήμα της Εθνικής Οδού Κοζάνης - Λάρισας. Λίγες μέρες νωρίτερα είχε ανακοινωθεί από τις αρμόδιες αρχές η απαγόρευση διέλευσης της γέφυρας από οχήματα άνω των 3,5 τόνων, ενώ το 2020, για τους ίδιους λόγους, είχαν τοποθετηθεί φανάρια προκειμένου να ρυθμιστεί η κίνηση σε αυτήν.

Αν και πρόκειται για κομβικό έργο υποδομής, που συνδέει όχι μόνο τα Σέρβια, το Βελβεντό και τα γύρω χωριά με την Κοζάνη, αλλά συνολικά την περιοχή με τον δρόμο προς Αθήνα, η γέφυρα παρέμεινε χωρίς καμία συντήρηση για δεκαετίες, με αποτέλεσμα να εντοπιστούν πρόσφατα σοβαρά προβλήματα στους τένοντες, καθιζήσεις και ρωγμές σε διάφορα σημεία.

Στις αρχές του 2020, είχε πραγματοποιηθεί οπτικός έλεγχος στη γέφυρα, κατά τον οποίο είχε διαπιστωθεί έκπτωση στην ασφάλεια κατασκευής της.

Μιλώντας τότε στο ΑΠΕ, ο καθηγητής Γεφυροποιίας Στέργιος Μητούλης επισήμανε ότι «τα κεντρικά τμήματα των προβόλων δεν συνδέονται καλά με το κατάστρωμα της γέφυρας και υπάρχει ορατός κίνδυνος να πέσουν», ενώ δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο «να υπάρξουν τοπικές καταρρεύσεις εξαιτίας των εκτεταμένων βλαβών που μπορεί να παρουσιάσουν οι πρόβολοι το επόμενο διάστημα».

Ακολούθησε νέα τεχνική επιθεώρηση, που ολοκληρώθηκε το 2022 (!), δηλαδή δύο χρόνια μετά, κρίνοντας ότι η κατάσταση της γέφυρας έχρηζε παρεμβάσεων, χωρίς όμως να χαρακτηρίζεται ανησυχητική, και ότι το πρόβλημα σχετιζόταν με την αναμενόμενη φθορά του χρόνου.

Οταν όμως εργολαβικά συνεργεία ξεκίνησαν εργασίες συντήρησης σε τμήματα της γέφυρας, διαπιστώθηκε ότι το πρόβλημα ήταν πολύ μεγαλύτερο. Η προηγούμενη καταγεγραμμένη επιθεώρηση της γέφυρας είχε γίνει το 1995, μετά από σεισμό, όπου δεν διαπιστώθηκε μεν κάτι ανησυχητικό, όμως δεν υπήρχε έκθεση με τα συμπεράσματα του ελέγχου ούτε αρχείο με όσα είχαν γίνει τα χρόνια που είχαν προηγηθεί. Σύμφωνα με δηλώσεις, στο «Πρώτο Πρόγραμμα», του Αθ. Βούρα, μηχανικού και προϊστάμενου στο Τμήμα Εκτέλεσης Συγκοινωνιακών Εργων στη Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, στα πάνω από 50 χρόνια λειτουργίας της γέφυρας δεν είχαν γίνει ποτέ εργασίες συντήρησης!

«Η μόνη συντήρηση, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, ήταν η αλλαγή ασφαλτοτάπητα που έγινε πριν από μερικά χρόνια και το κλείσιμο των αρμών που υπήρχαν ανάμεσα στα τμήματα της γέφυρας», είπε ο ίδιος, και πρόσθεσε ότι η μεταφορά της αρμοδιότητας του εθνικού οδικού δικτύου στις υποστελεχωμένες υπηρεσίες της Περιφέρειας έχει οδηγήσει στην ουσιαστική παύση των παρεμβάσεων συντήρησης. Χαρακτηριστικά, ανέφερε ότι στο Τμήμα Εκτέλεσης Συγκοινωνιακών Εργων της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, το οποίο είναι αρμόδιο για ένα γερασμένο δίκτυο 560 χιλιομέτρων, με δεκάδες από αυτά έως και 60 - 80 ετών, εργάζονται όλοι κι όλοι 4 υπάλληλοι...

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ακόμα και να είχαν ληφθεί νωρίτερα πρωτοβουλίες για έργα συντήρησης στη γέφυρα, αυτά θα αντιμετώπιζαν δυσκολίες, διότι τα σχέδια και οι μελέτες μηχανικού για την κατασκευή της γέφυρας αγνοούνταν για χρόνια από το ελληνικό κράτος!

Τα σχέδια βρέθηκαν το 2022 όταν παρέδωσε αντίγραφό τους στα ιταλικά Γενικά Αρχεία του Κράτους ο γιος του μηχανικού που σχεδίασε τη γέφυρα, Ρικάρντο Μοράντι. Μάλιστα, επιπλέον ανησυχία για τη γέφυρα των Σερβίων προκαλεί το γεγονός ότι ορισμένες τεχνοτροπίες που εφαρμόστηκαν από τον Μοράντι, είχαν εφαρμοστεί και στη γέφυρα που το 2018 κατέρρευσε στη Γένοβα, σκοτώνοντας 43 ανθρώπους, την οποία σχεδίασε ο ίδιος.

Τις ανησυχίες επιβεβαίωσε στη συνέντευξή του ο κ. Μητούλης, ο οποίος είπε ότι το σύστημα προεντάσεως στη γέφυρα της Γένοβας αλλά και των Σερβίων, «που είχε επιλέξει τότε ο Ιταλός καθηγητής, ο οποίος πίστευε ότι το σκυρόδεμα προστατεύει τους τένοντες της γέφυρας, δεν ισχύει εδώ και 20 χρόνια».

Οι εναλλακτικές που πλέον έχουν να επιλέξουν οι εργαζόμενοι, οι επαγγελματίες, τα σχολικά λεωφορεία, γενικά οι χιλιάδες κάτοικοι της περιοχής αλλά και ενδεχομένως ασθενοφόρα και πυροσβεστικά οχήματα δεν χαρακτηρίζονται ιδιαίτερα ασφαλείς.

Η παρακείμενη γέφυρα Ρυμνίου είναι επίσης γερασμένη και δεν διαθέτει φωτισμό! Σε διάφορα σημεία του τοπικού οδικού δικτύου υπάρχουν καθιζήσεις και μεγάλες λακκούβες, ενώ το τμήμα του δρόμου Ρυμνίου - Τριγωνικού, που είχε σχεδιαστεί για να οδηγεί στην Εθνική Οδό Κοζάνης - Λάρισας, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και διέθετε πινακίδα «Εισέρχεστε με δική σας ευθύνη»...

Το οδικό δίκτυο της χώρας δεν διαθέτει μόνο ετοιμόρροπες από την έλλειψη συντήρησης γέφυρες. Υπάρχουν και αυτές που ήδη έχουν πέσει και βρίσκονται στην άλλη Περιφέρεια, όπου οι αστικές κυβερνήσεις έχουν προαναγγείλει πολλαπλές φορές «κοσμογονία» καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη, το 2017 και το 2018, είχαν καταρρεύσει δύο γέφυρες! Η πρώτη στον Ιασμο Ροδόπης, στον ποταμό Κομψάτο, που αποτελούσε τμήμα της Παλαιάς ΕΟ Ξάνθης - Κομοτηνής. Μάλιστα, στη συγκεκριμένη περιοχή είχε σημειωθεί παλαιότερα πτώση άλλης γέφυρας, αυτής του ΟΣΕ.

Η δεύτερη κατάρρευση έγινε μέρα μεσημέρι μέσα στην πόλη της Καβάλας, όπου από τύχη δεν υπήρξαν θύματα, σε ένα από τα κεντρικότερα σημεία του οδικού δικτύου της πόλης και είχαν εγκλωβιστεί εκεί ένα ΙΧ και ένα γερανοφόρο όχημα μαζί με τους οδηγούς τους.

Και σε αυτήν την περίπτωση τα προβλήματα ήταν ήδη γνωστά και είχαν τεθεί μάλιστα σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου 5 μήνες πριν, από τη «Λαϊκή Συσπείρωση» Καβάλας. Το ότι ήταν ήδη γνωστή η κατάσταση της γέφυρας στη διοίκηση, αναγκάστηκε να το παραδεχτεί και η τότε δήμαρχος σε δηλώσεις της σε τοπικό τηλεοπτικό σταθμό, δηλώνοντας ότι η κακή κατάσταση της γέφυρας επισημάνθηκε και από ειδικό επιστήμονα. Ωστόσο δεν έκαναν τίποτε, γιατί κατά την κυνική δήλωση της δημάρχου, «γέφυρες δεν γίνονται κάθε μέρα». Με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» να σχολιάζει τότε ότι «η "τύχη" δεν θα είναι κάθε φορά με το μέρος μας!».

Παρά τα «σήματα κινδύνου» λοιπόν που προηγήθηκαν και σε αυτές τις περιπτώσεις, τα παραδείγματα αυτά είναι ενδεικτικά για τις ιεραρχήσεις και τις προτεραιότητες του αστικού κράτους, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων.

Στη Δυτική Μακεδονία, αυτές αφορούν την εξασφάλιση πακτωλού χρημάτων, με fast-track διαδικασίες για τις «πράσινες» μπίζνες και για να διασφαλίζονται μεγάλα κέρδη για τις κατασκευαστικές εταιρείες και τα «πράσινα» αρπακτικά στην Ενέργεια. Στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη αυτές αφορούν επίσης τα μεγάλα ενεργειακά πρότζεκτ, τους αγωγούς και τις αποθήκες του LNG, τα σχέδια για μετατροπή της περιοχής σε κόμβο όχι μόνο εμπορευμάτων αλλά και επικίνδυνων πολεμικών σχεδίων της αμερικανοΝΑΤΟικής μηχανής του πολέμου. Ιεραρχήσεις και προτεραιότητες που καλύπτουν με πυκνή σκιά τις ανάγκες του λαού.

Το ίδιο κράτος είναι που θεωρεί κόστος την ανάπτυξη και στελέχωση των Τεχνικών Υπηρεσιών, αφήνοντάς τες ξηλωμένες από εξειδικευμένο επιστημονικό δυναμικό που θα μπορούσε να συμβάλει τόσο στις μελέτες όσο και την πρόληψη και συντήρηση των γεφυρών, του οδικού δικτύου και άλλων υποδομών. Ετσι πλέον υπάρχουν, σύμφωνα με έρευνα του 2019, πάνω από 3.000 γέφυρες στο παλιό εθνικό και επαρχιακό δίκτυο, οι περισσότερες άνω των 40 ετών, χωρίς καμία μέριμνα ελέγχου και συντήρησής τους.

INTIME NEWS

Εμπόλεμη ζώνη θύμιζε η έκρηξη στον ΑΔΜΗΕ τον Φλεβάρη του 2021

Και η εμπειρία που υπάρχει από τέτοιες καταστροφές τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς, δείχνει στην πράξη τι σημαίνει «κράτος εχθρικό για τον λαό», που τον εκθέτει σε ανυπολόγιστους κινδύνους, ενώ η σύγχρονη τεχνολογία θα μπορούσε σε μεγάλο βαθμό να αξιοποιηθεί για την πρόληψη, κάτι που υπονομεύεται από τη λογική «κόστους - οφέλους».

Είναι χαρακτηριστικό ότι περίπου 200 είναι οι περιοχές σε όλη τη χώρα που υπάγονται και τυπικά στη λεγόμενη «Οδηγία Σεβέζο», η οποία πήρε το όνομά της από την ομώνυμη πόλη της Ιταλίας που έζησε την κόλαση ενός ΒΑΜΕ το 1976.

Στη χώρα μας, λοιπόν, τέτοιες περιοχές είναι ή υπάρχουν σε Θριάσιο, Πειραιά, Πέραμα, Ανατολική Αττική, Θεσσαλονίκη, Κόρινθο, Κρήτη, Καβάλα κ.α., και όσο κι αν προσπαθούν διαχρονικά οι κυβερνήσεις να καθησυχάζουν αφού υπάρχει τάχα η «νομοθεσία», η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.

Κι αυτό γιατί κάθε επιχειρηματικός όμιλος εξετάζει το αν και ποια μέτρα θα λάβει με κριτήριο την επίδραση που θα έχουν αυτά στην κερδοφορία του. Ταυτόχρονα, το αστικό κράτος θωρακίζει την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου με την απουσία ουσιαστικού ελέγχου για την εφαρμογή της υπάρχουσας νομοθεσίας, αλλά και με τη διατήρηση κενών στη νομοθεσία, ώστε να μην εφαρμόζεται αυτή αποτελεσματικά. Είναι τόσο μικρός ο αριθμός των Επιθεωρητών Υγείας και Ασφάλειας της Εργασίας και των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος (βλ. και σελ. 21), που για να γινόταν έστω και μια απλή επίσκεψη για έλεγχο σε όλους τους χώρους, θα απαιτούνταν χρόνια...

Ασπρόπυργος, Ιούλης 2022: Πυρκαγιά και εκρήξεις σε εργοστάσιο παραλίγο να τινάξουν στον αέρα την περιοχή

Συνολικά η περιοχή φιλοξενεί περίπου 10 χιλιάδες ρυπογόνες βιομηχανίες και παράγει σημαντικό μέρος του ΑΕΠ της χώρας, για το οποίο καμαρώνουν κυβερνήσεις και αστική τάξη, δηλητηριάζοντας τη ζωή κατοίκων και εργαζομένων, παίζοντας με την ασφάλεια όλων των κατοίκων του Λεκανοπεδίου.

Είναι μήπως τίποτα από τα παραπάνω «άγνωστα» στις κυβερνήσεις; Κι όμως, την ίδια στιγμή, ακόμα και σήμερα, μετά από τόσα «ατυχήματα» που έχουν συμβεί, απουσιάζει η κατάρτιση ενός λεπτομερούς σχεδιασμού, τόσο για την πρόληψη όσο και για την άμεση αντιμετώπιση ενός Βιομηχανικού Ατυχήματος Μεγάλης Εκτασης. Ενός ατυχήματος που μπορεί να προέλθει είτε από πυρκαγιά είτε από έναν ισχυρό σεισμό, ακόμα και από «ανθρώπινο λάθος», στο οποίο οι αρμόδιοι θα αναζητήσουν και πάλι το «άλλοθι».

Σε αυτήν την περιοχή λοιπόν δεν έχει πραγματοποιηθεί ποτέ (ή τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια) μια άσκηση με ευθύνη του κράτους για την άμεση εκκένωσή της, χιλιάδες είναι οι εργάτες που περνούν εκεί τη μισή ζωή τους, που δεν έχουν ενημερωθεί με επίσημο τρόπο τι να κάνουν σε περίπτωση ατυχήματος. Κανένας δεν γνωρίζει πόση ώρα χρειάζεται για την ασφαλή μετακίνηση ενός μέρους ή του συνόλου των εργαζομένων σε ασφαλές σημείο άπαξ και σημάνει συναγερμός.

Το προσωπικό, τα μέσα και οι υποδομές για μεταφορά, επικοινωνία, πυρόσβεση, παροχή πρώτων βοηθειών, περίθαλψη και αποκατάσταση της υγείας του πληθυσμού κ.λπ. δεν επαρκούν. Δεν υπάρχουν οι αναγκαίοι χώροι καταφυγής του πληθυσμού. Ενώ, το μοναδικό νοσοκομείο της περιοχής, το «Θριάσιο» Νοσοκομείο, στενάζει από τις ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές.

Οι διαστάσεις του προβλήματος γίνονται ακόμα πιο σαφείς αν αναλογιστεί κανείς ότι από εκεί περνάει η μία από τις δύο εξόδους διαφυγής από ολόκληρο το Λεκανοπέδιο, η Εθνική Οδός Αθηνών - Κορίνθου, η οποία ακόμα και σε «ομαλές συνθήκες», δίχως κάποιο «ατύχημα», γίνεται απροσπέλαστη.

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν συμφωνήσει και διαμορφώσει ενιαίο σχέδιο για να συνεχίσει η περιοχή της Δυτικής Αττικής να συγκεντρώνει το σύνολο των ρυπογόνων δραστηριοτήτων. Μαζί ψήφισαν τη δημιουργία του νέου, 3ου ΧΥΤΑ, ενώ συνολικά η επιχειρηματική δράση που αναπτύσσεται σε όλη την έκταση του Θριασίου είναι ακριβώς η υλοποίηση όσων προέβλεπαν τα «αναπτυξιακά συνέδρια» και «σχέδια» τόσο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ όσο και της ΝΔ.

Στο φόντο αυτό, λοιπόν, κάθε τόσο οι κάτοικοι της Δυτικής Αττικής είναι αντιμέτωποι με κάποια πυρκαγιά σε βιομηχανική εγκατάσταση, εισπνέουν τα επικίνδυνα τοξικά αέρια που απελευθερώνονται. Πρόσφατη είναι η μεγάλη έκρηξη μέσα στη νύχτα στο απαρχαιωμένο Κέντρο Υπερυψηλής Τάσης του ΑΔΜΗΕ στον Ασπρόπυργο, που βύθισε στο σκοτάδι μεγάλο μέρος ολόκληρης της Αττικής, ενώ μόλις το περασμένο καλοκαίρι φωτιά ξέσπασε σε αποθήκη με παλέτες, η οποία επεκτάθηκε σε διπλανό εργοστάσιο με εύφλεκτα υλικά και λιπαντικά, απειλώντας με τον εφιάλτη του «ντόμινο». Λίγο καιρό πριν, η έκρηξη σε αποθήκη με μπουκάλες υγραερίου και προπανίου, λίγα μέτρα από τα διυλιστήρια, ήταν άλλο ένα «καμπανάκι κινδύνου», το οποίο δεν άκουσαν κυβέρνηση και τοπικές αρχές.

Ποια ήταν η ...άμεση αντίδραση της Πολιτικής Προστασίας και στα παραπάνω μεγάλα ατυχήματα; Μηνύματα μέσω «112» για να κλειδαμπαρωθούν οι κάτοικοι στα σπίτια τους και να κρατάνε την ανάσα τους γιατί τα αέρια είναι τοξικά.

Στον αντίποδα, το ΚΚΕ έχει πολλές φορές επισημάνει την εγκληματική ανυπαρξία των απαραίτητων μέτρων πρόληψης, αναδεικνύοντας σχετικές διεκδικήσεις, όπως να εξασφαλιστεί με ευθύνη του κράτους η εκπόνηση ολοκληρωμένων μελετών επικινδυνότητας ανά περιοχή και να υπάρξει ανάλογος σχεδιασμός αντιμετώπισης, λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των κινδύνων και την αλληλεπίδρασή τους. Να εξασφαλιστούν επαρκές, μόνιμο, κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό έκτακτης ανάγκης, επαρκής εκπαίδευση των εμπλεκόμενων φορέων, τακτική ενημέρωση και εκπαίδευση των κατοίκων, με ευθύνη και χρηματοδότηση του κράτους, κρατική χρηματοδότηση για ανάπτυξη της έρευνας σε αυτήν την κατεύθυνση. Να στελεχωθούν όλα τα Κέντρα Υγείας, με επαρκές μόνιμο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων, όπως αντίστοιχα και τα νοσοκομεία.

Τους κινδύνους για τον λαό της Δυτικής Θεσσαλονίκης από τη γειτνίαση κατοικημένων περιοχών με βιομηχανίες και βιοτεχνικές εγκαταστάσεις, αποθήκες με χημικά προϊόντα κ.ά., διυλιστήρια, υποσταθμούς και εγκαταστάσεις της ΔΕΗ, υποδομές φυσικού αερίου, αναδεικνύει η ΤΕ Δυτικής Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, με αφορμή την πυρκαγιά που εκδηλώθηκε τη Δευτέρα 13/3 σε εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο έξω από τη Σίνδο και τα σύννεφα μαύρου καπνού που έπνιξαν την περιοχή.

Μια πυρκαγιά που έκαψε μεγάλες ποσότητες πλαστικών απελευθερώνοντας επικίνδυνους ρύπους στον αέρα. Και το μοναδικό «μέτρο» που έλαβε η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας ήταν, μέσω του αρμόδιου αντιπεριφερειάρχη Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος, να κάνει συστάσεις στους κατοίκους της Σίνδου και της Χαλάστρας να κλείσουν τα παράθυρα στα σπίτια τους...(!). Ενώ μέχρι και την Παρασκευή δεν δόθηκαν απαντήσεις σχετικά με την προέλευση και τον λόγο αποθήκευσης των πλαστικών στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο.

Οπως αναφέρει η Οργάνωση του Κόμματος, «για ακόμα μια φορά επιβεβαιώνεται ότι το κράτος δεν προσφέρει καμιά προστασία στον λαό από τέτοιου είδους φαινόμενα, που αυξάνουν την πιθανότητα ενός βιομηχανικού ατυχήματος μεγάλης έκτασης. Το πλήθος παρόμοιων περιστατικών γκρεμίζει το αφήγημα περί "εξυγίανσης" και "αναβάθμισης" των περιοχών που συγκεντρώνουν τέτοιους κινδύνους, όπως είναι οι κατοικημένες περιοχές του δήμου Δέλτα και Ευόσμου - Κορδελιού, που γειτνιάζουν με βιομηχανικές συγκεντρώσεις.

Το πλήθος των εγκαταλελειμμένων βιομηχανικών και βιοτεχνικών εγκαταστάσεων, τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας και οι άθλιες εργασιακές συνθήκες στις βιομηχανίες που λειτουργούν, εγκυμονούν σταθερά κινδύνους για τους κατοίκους και τους εργαζόμενους.

Το κράτος και διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις έχουν δημιουργήσει το πλαίσιο ασυδοσίας για τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, να θυσιάζουν τα πάντα στον βωμό του καπιταλιστικού κέρδους εις βάρος της ασφάλειας της ανθρώπινης ζωής».

Αναδεικνύει ότι «το ζήτημα των επικίνδυνων συνθηκών ζωής της πόλης, η γύμνια των σχετικών υποδομών του κρατικού μηχανισμού, οι απαράδεκτες ελλείψεις στη νομοθεσία, στην εκπαίδευση και την ενημέρωση των κατοίκων μπορούν και πρέπει να έρθουν στο προσκήνιο μέσα από τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Με διεκδικήσεις για ουσιαστικό έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης από τους κρατικούς μηχανισμούς. Για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, για να ληφθούν όλα τα αναγκαία τεχνικά και οργανωτικά μέτρα για την προστασία εργαζομένων και πληθυσμού από ΒΑΜΕ και φυσικές καταστροφές, για την πρόληψη εργατικών ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών, με ουσιαστικό κρατικό έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης. Για να εντοπιστούν και να απομακρυνθούν οι άγνωστες ποσότητες αποβλήτων, πιθανά επικίνδυνων, που το κεφάλαιο κρύβει σε εγκαταλελειμμένες και μη βιομηχανικές εγκαταστάσεις».

Και καλεί τους εργαζόμενους και τη νεολαία να ανοίξουν αυτήν την ελπιδοφόρα προοπτική, βάζοντας στο στόχαστρο της πάλης τους τον πραγματικό αντίπαλο, το κράτος και το σύστημα του κεφαλαίου, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις που το υπηρετούν.