Πέμπτη 18 Μάρτη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Στη συλλογική πάλη η διέξοδος

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κοινή ανακοίνωση εξέδωσαν οι υπουργοί Εργασίας και Εθνικής Οικονομίας σε μια προσπάθεια να καθησυχάσουν τους εργαζόμενους για τα σκληρά αντιασφαλιστικά μέτρα που επωάζει η κυβέρνηση. Ταυτόχρονα αφήνουν αιχμές για μέσα ενημέρωσης που δρουν - όπως υποστηρίζουν - προβοκατόρικα και καλλιεργούν κλίμα ανασφάλειας. Ομως όσο και αν καθησυχάζουν τους εργαζόμενους οι υπουργοί της κυβέρνησης, κανέναν δεν πείθουν. Γιατί έχουν κάθε λόγο όχι μόνο να ανησυχούν αλλά και να οργίζονται, για το «κοστούμι» που τους ετοιμάζουν. Αλλωστε ο κίνδυνος είναι ορατός διά γυμνού οφθαλμού, όχι απ' αυτά που δε λέει η κυβέρνηση, αλλά από αυτά που ήδη έχει καταθέσει δημόσια. Και αυτά είναι και η μείωση των συντάξεων και η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και η ριζική ανατροπή της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης. Τα μέτρα αυτά, που έχουν ανακοινωθεί, θίγουν και τους ασφαλισμένους του ιδιωτικού τομέα και του δημόσιου.

Και πράγματι μπροστά σε αυτή την επίθεση η απάντηση δεν μπορεί να είναι η «ατομική». Η πραγματική διέξοδος, ατομική και συλλογική, είναι ο κοινός αγώνας για να μην περάσουν τα μέτρα. Βρίσκεται στη συντονισμένη πάλη για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής.

Υπεράσπιση του καπιταλισμού μέχρι ... υστερίας

Οσο βαθαίνει η οικονομική κρίση, τόσο αναδεικνύονται τα αδιέξοδα, η σαπίλα και τα όρια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Οσο οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα φτύνουν αίμα από τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης και τα σχέδια των ιμπεριαλιστικών κέντρων, τόσο περισσότερο υπάρχει η δυνατότητα να συνειδητοποιήσει ο λαός την ανάγκη να πάρει ο ίδιος στα χέρια του την ιδιοκτησία του πλούτου που παράγει.

Γι' αυτό το λόγο τα αστικά επιτελεία με την προπαγάνδα τους φροντίζουν να βάλουν τα πράγματα σε μια τάξη. Στην τάξη και την ασφάλεια που παρέχει ο καπιταλισμός στο κεφάλαιο, τα μονοπώλια, τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, την εργατική αριστοκρατία. Λένε λοιπόν: Τι να κάνουμε; Καπιταλισμό έχουμε, σ' αυτό το ταψί πρέπει να χορέψουμε. Γιατί ο σοσιαλισμός είναι χειρότερος. Μια εκδοχή αυτής της προπαγάνδας που ζητά από το λαό να υποταχθεί, να πληρώσει για να βγει αλώβητη η πλουτοκρατία από την κρίση, είναι αυτά που γράφει χτες στο ΒΗΜΑ ο Δ. Δανίκας. Τι λέει; «...στη συντριπτική του πλειοψηφία ο ελληνικός εργαζόμενος λαός εξακολουθεί να βολεύεται και να πορεύεται με τον καπιταλισμό (...) επειδή η ατομική ελευθερία είναι αδιαπραγμάτευτη ακόμη και με δυσθεώρητο κόστος οικονομικό. (...) Το εναλλακτικό, σοβιετικό μοντέλο καθόλου μα καθόλου πειστικό. (...) κάλλιο πέντε από καπιταλιστικό χέρι παρά δέκα πέτσινα από σοβιετικό καρτέρι».

Μόνο που η «ελευθερία» των αστών είναι τέτοια, που στέλνει στο θάνατο εργάτες (εργάτρια - μάνα δύο παιδιών πέθανε από την εξάντληση και την υπερκόπωση, δουλεύοντας σε πολυεθνική στη Ρουμανία), στέλνει στην ανεργία εκατομμύρια ανθρώπους, πολλοί εκ των οποίων οδηγούνται στην αυτοκτονία, εξαναγκάζει να δουλεύουν οι εργαζόμενοι μέχρι το θάνατο για να πάρουν μια σύνταξη λίγο πάνω από τα 350 ευρώ.

Απολύτως φυσιολογικό, οι γραφίδες των αστών, να συκοφαντούν το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε και να εκβιάζουν το λαό να υποτάσσεται στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Τα αντανακλαστικά της αυτοσυντήρησης του καπιταλιστικού συστήματος λειτουργούν, ειδικά τώρα που έρχεται ξανά στην επικαιρότητα το πόσο ξεπερασμένος είναι σαν κοινωνικοοικονομικός σχηματισμός. Και πασχίζουν οι άθλιοι αστέρες της δημοσιολογίας όσο μπορούν να προφυλάξουν τα αφεντικά. Και ας ξεπέφτουν...

«Υπευθυνότητα» για το κεφάλαιο

«Θα χρειαστεί να προσφύγουμε στο ΔΝΤ. Ούτως ή άλλως οι όροι του ΔΝΤ δεν είναι αυστηρότεροι απ' αυτούς της Ευρώπης. Μέχρι στιγμής έχουμε εισπράξει μόνο ευχετήρια από την Ευρώπη. Ισως λοιπόν πρέπει να σταματήσουμε πια αυτή την πολιτική τού "σφάξε με αγά μου να αγιάσω"». Αυτά δήλωσε χτες στο «Κανάλι 1» ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., Γ. Καρατζαφέρης, σε μια προφανή προσπάθεια να «καθησυχάσει» τα λαϊκά στρώματα και να καλλιεργήσει εφησυχασμό σχετικά με την προοπτική προσφυγής της χώρας στο ΔΝΤ που θα συνοδευτεί από νέα σκληρότερα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. Αλλωστε τα μέτρα είναι προαποφασισμένα είτε η «βοήθεια» προέλθει από τη «Σκύλλα» (ΕΕ) είτε από τη «Χάρυβδη» (ΔΝΤ). Κι αυτό το γνωρίζει ο ΛΑ.Ο.Σ. που όλο το τελευταίο διάστημα μοχθεί να πείσει το λαό ότι πρέπει να τηρήσει «σώφρονα» στάση, να αναφωνήσει «σφάξε με αγά μου να αγιάσω» και να δεχτεί αδιαμαρτύρητα το πετσόκομμα δικαιωμάτων του. Εξάλλου λίγο αργότερα ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος δήλωσε για τις απεργίες: «Οσο μαυρίζει ο ευρωπαϊκός περίγυρος, τόσο πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί στο εσωτερικό της χώρας. Επιβάλλεται εξαιρετική υπευθυνότητα από όλους»...

Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα έχουν μία μόνο επιλογή, που όσο περνάει ο καιρός αναδεικνύεται σε μονόδρομο και αδήριτη ανάγκη: να αναπτύξουν την κοινή τους πάλη σε κατεύθυνση σύγκρουσης με το κεφάλαιο και όσους προωθούν τα συμφέροντά του, η ΕΕ, το ΔΝΤ, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΛΑ.Ο.Σ.

Επικίνδυνη εμπλοκή

Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος αποτελούν η επίθεση στα εργασιακά - λαϊκά δικαιώματα από τη μια και η πιο βαθιά εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς από την άλλη. Απόδειξη αυτής της σύμφυσης αποτελούν οι εξελίξεις που ακολούθησαν τις επισκέψεις του πρωθυπουργού, Γ. Παπανδρέου, σε Βερολίνο, Παρίσι, Ουάσιγκτον. Το κλείσιμο της υπόθεσης των υποβρυχίων με τους όρους που υπαγορεύουν τα συμφέροντα της γερμανικής πολυεθνικής, οι διαβεβαιώσεις για την αγορά 6 φρεγατών από τους Γάλλους και οι προχτεσινές εξαγγελίες του υπουργού Εθνικής Αμυνας για αναβάθμιση του ρόλου της ελληνικής κατοχικής δύναμης στο Αφγανιστάν και στο Κόσσοβο και η συμμετοχή στην «αντιπυραυλική ασπίδα», αποτελούν ορισμένα από τα ανταλλάγματα της πολιτικής στήριξης και μαζί με τις προωθούμενες διευθετήσεις στο Αιγαίο σηματοδοτούν νέα δεινά για τους λαούς της περιοχής.

Επιβεβαιώνεται ότι η πλουτοκρατία και οι κυβερνήσεις της αξιοποιούν την καπιταλιστική κρίση για να προωθήσουν στρατηγικού χαρακτήρα διευθετήσεις, οι οποίες αναπόφευκτα, εξαιτίας της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης, είναι δυσμενέστερες για τις χώρες που βρίσκονται χαμηλότερα στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, παρά το γεγονός ότι η αστική τάξη και σ' αυτές τις χώρες βγαίνει συγκριτικά κερδισμένη. Για παράδειγμα, από την αναβάθμιση της συμμετοχής στο Αφγανιστάν, το οποίο αποτελεί μέτωπο βασικού ενδιαφέροντος για τις αμερικανικές πολυεθνικές, η ελληνική αστική τάξη φιλοδοξεί να κερδίσει κομμάτι της πίτας που μοιράζουν οι ιμπεριαλιστές, ή την αναβάθμισή τους, π.χ., στα Βαλκάνια, την ίδια ώρα που ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει δυσβάσταχτο κόστος και να εκτεθεί σε απρόβλεπτους κινδύνους.

Αποκαλυπτικός για τα παραπάνω ήταν ο Ε. Βενιζέλος από το βήμα της Βουλής. Αφού διαβεβαίωσε ότι «τώρα το τάγμα μας στο Αφγανιστάν αποκτά ενεργό και συγκεκριμένη εκπαιδευτική αποστολή», παραδέχθηκε την ύπαρξη κινδύνων, αφού, όπως είπε, η ελληνική πλευρά έχει ζητήσει να «διασφαλίζεται η υποδομή, που είναι αναγκαία για τη μετακίνηση των στελεχών μας, ιδίως έναντι του κινδύνου, των ατυποποίητων εκρηκτικών μηχανισμών». Για την ουσία της υπόθεσης, είναι χαρακτηριστική η απάντηση που έδωσε στο ερώτημα γιατί η Ελλάδα πρέπει να συμμετέχει στις ιμπεριαλιστικές αποστολές. «Η ενεργός και αξιόπιστη συμμετοχή μας - είπε - σε αυτού του είδους τις αποστολές στοχεύει πρωτίστως στη διαμόρφωση ενός πολύ μεγάλου διπλωματικού κεφαλαίου, που θωρακίζει τη χώρα στα πραγματικά μέτωπα άμυνας και ασφάλειας που έχει, δηλαδή σε σχέση με μία πιθανή σημειακή κρίση στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο». Και αυτά όταν οι «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, με την ανοχή αν όχι και υποδαύλιση από τους ιμπεριαλιστές, αμφισβητούν κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Με άλλα λόγια, η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, προσπαθεί να ταυτίσει στη συνείδηση του λαού το εθνικό συμφέρον με τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς πολιτικοστρατιωτικούς σχηματισμούς. Αυτό βεβαιώνει η διαχρονική συμμετοχή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές αποστολές, ξεκινώντας από την Κορέα το '50 και φθάνοντας στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και τη Σομαλία. Πού κατέληξαν όλα τα παραπάνω; Στην προωθούμενη συνδιαχείριση στο Αιγαίο, με ΝΑΤΟική ομπρέλα, στο πνεύμα των ίδιων ιμπεριαλιστικών διευθετήσεων, με χαμένο τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής. Να γιατί δε χωράει καμιά καθυστέρηση στην οικοδόμηση ισχυρών λαϊκών αναχωμάτων στην αντιλαϊκή πολιτική. Να γιατί επιβάλλεται το αντιπάλεμα των σχεδίων των μακελάρηδων, που θα φτάνει μέχρι τη διεκδίκηση της αποδέσμευσης της χώρας από όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.


Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ

Υποκρισία και παραπλάνηση...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΝΑ ΤΟΝ ΔΙΟΡΘΩΣΟΥΜΕ (με όλο το θάρρος) τον αγαπητό επίτροπο Ολι Ρεν που δήλωσε χτες ότι «η Ελλάδα έκανε το καθήκον της» για το δημόσιο χρέος και το δανεισμό.

Η τρέχουσα ελληνική κυβέρνηση «έκανε το καθήκον της» απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο. Οπως ακριβώς και η προηγούμενη...

Γιατί αν όταν λέει «Ελλάδα» έχει υπόψη του τον Ελληνα μισθωτό ή συνταξιούχο, ας περάσει μια βόλτα από τη χώρα να διαπιστώσει και μόνος του πόσο ...ισχυρή αίσθηση αυτού του «καθήκοντος» έχουμε.

Τώρα, αν τα «επιχειρήματα» που θα ακούσει θα είναι λεκτικά ή θα αποτελούνται από ...ντομάτες και άλλα προϊόντα της ελληνικής γης είναι ένα άλλο θέμα.

Βέβαια, με όλους αυτούς τους ...«ευρω-μυστήριους» τύπους, υφίσταται πάντα η απορία: Είναι όντως στον ...κόσμο τους (με βάση αυτά που λένε) ή υποκρίνονται ότι είναι;

Μάλλον προς το δεύτερο πρέπει να κλίνουμε γιατί είναι αδύνατον (ακόμη και γι' αυτούς) να μην καταλαβαίνουν πόσο αντιλαϊκά είναι τα μέτρα που εφαρμόζουν σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, ο πρωθυπουργός πρέπει να έχει σαφώς επηρεαστεί από την αμερικανική παιδεία του γιατί το περιβάλλον του μας παρουσιάζει το θέμα του δανεισμού της Ελλάδας από την ΕΕ σχεδόν σαν πόλεμο ....Βορείων και Νοτίων.

Από τη μια πλευρά οι ξανθοί ψυχροί Γερμανοί που μαζί με τους (εξίσου ξανθούς και ψυχρούς) Ολλανδούς και Αυστριακούς δε θέλουν να μας δώσουν χρήματα.

Από την άλλη, ο συμπονετικός, συναισθηματικός και καθ' όλα μελαχρινός και εκδηλωτικός, ευρωπαϊκός Νότος που επιθυμεί διακαώς το δανεισμό μας και την οικονομική σωτηρία μας.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, αυτή η υπόθεση έχει πάρει τα χαρακτηριστικά ...εβδομαδιαίου τηλεοπτικού σίριαλ, με σύγκρουση πολιτισμών, που όμως στο τέλος θα θριαμβεύσει η αγάπη.


Γρηγοριάδης Κώστας

Τι άλλο θα σκεφθούν άραγε για να δουλέψουν τον κόσμο; Για να κρύψουν πως όποιος και να είναι ο δανειστής η πολιτική που θα ακολουθηθεί θα είναι αντιλαϊκή;

Νέα πακέτα πίσω από τον κουρνιαχτό

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο κουρνιαχτός που σηκώνεται, σκόπιμα εν πολλοίς, γύρω από τα ατέλειωτα παζάρια με την ΕΕ και τα «τελεσίγραφα» προς τους «κακούς» Γερμανούς, θέλει να κρύψει από τα μάτια του εργαζόμενου λαού το βασικό: ότι αυτός θα πληρώσει το λογαριασμό και μάλιστα πανάκριβα. Κάθε φορά που υποχωρεί ο κουρνιαχτός αυτό που μένει είναι ένα νέο πακέτο βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων. Το τελευταίο πακέτο ύψους 4,8 δισ. ευρώ «προέκυψε» μετά την σκληρή μάχη που έδινε για βδομάδες ο Γ. Παπανδρέου για να πείσει τους «εταίρους» να βοηθήσουν την κυβέρνηση να περάσει τα «απαραίτητα μέτρα». Ηδη είναι έτοιμο το νέο πακέτο, που θα εμφανιστεί αμέσως μετά τη νέα «μάχη» που δίνει ο Γ. Παπανδρέου στις Βρυξέλλες και αφορά το ασφαλιστικό και το εργασιακό. Δηλαδή, το σάρωμα των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Αυτή την «αλληλεγγύη» ζητά πάνω απ' όλα η κυβέρνηση από τους εταίρους και το είπε με σαφήνεια ο Γ. Παπανδρέου: «Οχι δε χρειαζόμαστε χρήματα. Χρειαζόμαστε στήριξη για να υλοποιήσουμε το Πρόγραμμά μας, με το βέλτιστο δυνατό τρόπο», είπε μιλώντας προχτές στο πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης. Η μόνη «διευκόλυνση» που ζητά είναι «να μας επιτραπεί να δανειστούμε με επιτόκια αντίστοιχα με αυτά των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης ή της ΕΕ»... Το ζητούμενο όμως για το λαό δεν είναι αν και με ποιους όρους θα δανειστεί η κυβέρνηση, αλλά να μην τον οδηγήσουν στη χρεοκοπία προκειμένου να διασφαλίσουν την κερδοφορία του κεφαλαίου. Στο χέρι του είναι να αντιπαλέψει αυτή την πολιτική ώσπου να την ανατρέψει.

Θέλουν κι άλλο αίμα...

Τώρα που «το πλήθος των εργαζομένων υποβάλλεται σε εισοδηματικές θυσίες, εξαιρέσεις δεν χωρούν» και «ειδικά στη φορολογία, η οποία υποτίθεται ότι αποκαθιστά το αίσθημα της δίκαιης κατανομής των βαρών».

Αυτά λέει το χτεσινό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ» και ενώ με την πρώτη ματιά μπορεί να φανταστεί κανείς ότι τα λέει σωστά, το σωστό είναι ότι οι άνθρωποι γνωρίζουν πολύ καλά την τέχνη της προπαγάνδας. Ξέρουν πώς να στηρίζουν μια καθόλα αντιλαϊκή και ληστρική πολιτική σε βάρος των εργαζομένων και ταυτόχρονα να εμφανίζονται, φορώντας το μανδύα του ενδιαφέροντος για τη «δίκαιη κατανομή των βαρών»...

Ναι, είναι αλήθεια ότι οι εργαζόμενοι πληρώνουν πολύ ακριβά την κυβέρνηση που υποστηρίζει η συγκεκριμένη εφημερίδα. Την πληρώνουν και με την ονομαστική μείωση του μισθού τους και με τις υπέρογκες αυξήσεις στους έμμεσους φόρους και με τις συνεχείς ανατιμήσεις στην αγορά, την πληρώνουν όμως και με το αναφερόμενο φορολογικό νομοσχέδιο. Και πληρώνουν οι εργαζόμενοι τις κυβερνητικές επιλογές, προκειμένου να εξασφαλιστούν οι πόροι που χρειάζονται για τη στήριξη των εκπροσώπων του κεφαλαίου.

... για να ενισχυθεί το κεφάλαιο

Βέβαια, «ΤΟ ΒΗΜΑ» όταν λέει ότι δεν πρέπει να υπάρξουν εξαιρέσεις «ειδικά στη φορολογία», εννοεί και πάλι τα λαϊκά στρώματα. Εχει υπόψη του τους εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους, τους οποίους έχουν στήσει στον τοίχο, καταγγέλλοντάς τους για φοροδιαφυγή, επειδή δεν έκοψαν απόδειξη για ένα πουκάμισο, ή επειδή εκβιαζόμενοι από τους μεγαλοεπιχειρηματίες - προμηθευτές, δέχονται τα παραστατικά που εκείνοι τους σερβίρουν. Εχει υπόψη του τους αγρότες και τους πωλητές των λαϊκών αγορών, που τους διασύρουν για φοροδιαφυγή, επειδή δεν έχουν τάχα ταμειακές μηχανές στους πάγκους τους, προκαλώντας χασούρα στο Δημόσιο. Εχει υπόψη του, τους διάφορους ψιλικατζήδες και τους πλανόδιους πωλητές που δουλεύουν 12 και 14 ώρες τη μέρα για ένα νέτο - σκέτο μεροκάματο. Και μας λέει ότι μόνο αν βογγήξουν κι αυτοί από τη φορολογία, θα υπάρξει κοινωνική δικαιοσύνη.

Είναι ολοφάνερο. Ετσι συμφέρει τη συγκεκριμένη εφημερίδα (και τις άλλες της παρέας), αυτό λένε. Για όλους αυτούς «δίκαιη κατανομή των βαρών» είναι μαζί με τους μισθοσυντήρητους να στεγνώσουν και τα άλλα λαϊκά στρώματα της κοινωνίας. Κι αυτό επειδή μόνο έτσι θα μπορούν να διαιωνίζονται οι φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο, να φορολογούνται τα κέρδη των επιχειρήσεων με συντελεστή μόλις 24%, να εξασφαλίζονται κίνητρα και προνόμια για τις επιχειρήσεις, να ενισχύεται η εξουσία τους, η εξουσία του κεφαλαίου, συνολικά.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Μέτωπο για δωρεάν Υγεία

Το εφημεριακό «κραχ» στα δημόσια νοσοκομεία είναι μια μόνο πλευρά της εκρηκτικής κατάστασης που σώρευσαν αθροιστικά οι πολιτικές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων στην ώρα της ανάγκης. Είναι μέρος της αντιλαϊκής επίθεσης που εξαπολύεται ενάντια στο σύνολο των δικαιωμάτων των εργαζομένων, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία. Και αυτή η κατάσταση χρησιμεύει ως εφαλτήριο για παραπέρα περικοπές στις παροχές με στόχο την εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών υγείας προς δόξαν της επιχειρηματικής δραστηριότητας στο χώρο της Υγείας.

Οι άγριες περικοπές στις εφημερίες, που ξεσηκώνουν τώρα τους νοσοκομειακούς γιατρούς, είναι έκφραση του ίδιου οικονομικού στραγγαλισμού και της απαξίωσης των δημόσιων νοσοκομείων. Η κρατική χρηματοδότηση έχει ελαχιστοποιηθεί και η χρηματοδότησή τους μετατέθηκε στα ασφαλιστικά ταμεία. Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας έμεινε γυμνή και ετοιμάζονται νέες εκχωρήσεις στους δήμους, στις περιφέρειες και στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις μέσω του σχεδίου «Καλλικράτης». Τα χρέη και τα ελλείμματα, η έλλειψη προσωπικού, ο ανεπαρκής ιατροτεχνολογικός εξοπλισμός στα δημόσια νοσοκομεία προϋπήρχαν και επιδεινώνονται. Η κυβέρνηση χρηματοδότησε τη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας με 8 φορές μικρότερο ποσό από το αντίστοιχο του 2009. Θα αρκούσε το 1/45 από τη χρηματοδότηση των 28 δισ. ευρώ στους τραπεζίτες, για να προσληφθούν οι τουλάχιστον 25.000 νοσηλευτές και 4.500 γιατροί που λείπουν και να καλυφθούν οι στοιχειώδεις ανάγκες για τις εφημερίες των νοσοκομείων.

Κι όμως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αδίστακτα βάζει τη ζωή του αρρώστου στην ώρα της ανάγκης στη ζυγαριά των Βρυξελλών και «κόβει» τις δυνατότητες να έχει ο άρρωστος το γιατρό και το νοσηλευτή στην αντιμετώπιση της αρρώστιας. Μαζί με την ασφάλεια του ασθενούς καρατομούνται οι αποδοχές και σαλαμοποιούνται οι εργασιακές σχέσεις, με τα stage, τους επικουρικούς - γιατρούς και νοσηλευτές - και τις συμβάσεις έργου. Οι κυβερνήσεις του δικομματισμού - με την πλάτη των δυνάμεων του ευρωμονόδρομου - πριμοδότησαν προκλητικά τους επιχειρηματίες της Υγείας. Οι τζίροι των επιχειρήσεων Υγείας εκτινάχτηκαν από 574 εκατ. ευρώ το 1998, σε 1.985 εκατ. ευρώ το 2008 διασφαλίζοντας απίστευτα περιθώρια κέρδους. Μόνο οι ιδιωτικές κλινικές την τελευταία πενταετία εξασφάλισαν μεικτό περιθώριο κέρδους 20,6%. Και την ίδια ώρα τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν αιματηρά χαράτσια για την πρόσβασή τους στις υπηρεσίες υγείας. Το 39,7% των συνολικών δαπανών υγείας βγαίνει από την τσέπη του ασθενούς ανεβάζοντας την Ελλάδα στην πέμπτη θέση των ιδιωτικών δαπανών υγείας παγκοσμίως. Είναι ένα κεφαλικό χαράτσι 722 ευρώ το χρόνο. Δεν είναι λοιπόν ουδέτερη αυτή η κυβερνητική επίθεση. Ενισχύει την κερδοφορία του κεφαλαίου, οδηγεί στην εξαθλίωση όλων των λαϊκών στρωμάτων.

Γι' αυτό και η πάλη για αποκλειστικά δημόσιες, δωρεάν και αντίστοιχες των σύγχρονων αναγκών υπηρεσίες υγείας για όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης πρέπει να γίνει υπόθεση όλου του λαού σε συμπαράταξη και με τους εργαζόμενους στην Υγεία. Είναι ένα κρίσιμο μέτωπο που εντάσσεται στην πορεία ανασύνταξης και αντεπίθεσης του λαϊκού κινήματος για την ανατροπή της πολιτικής του κεφαλαίου και την εγκαθίδρυση της Λαϊκής Εξουσίας και Οικονομίας.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ