Ανησυχία έχει προκαλέσει στην άρχουσα τάξη των ΗΠΑ και τα πολιτικά της φερέφωνα και βεβαίως την κυβέρνηση Μπους, η αλλαγή κλίματος που διαμορφώνεται στη Λατινική Αμερική (από το Μεξικό μέχρι την Παταγωνία). Γι' αυτό επισπεύστηκε η πρόσφατη περιοδεία του Αμερικανού Προέδρου σε χώρες αυτής της περιοχής, με «κυβερνήσεις - υπηρέτες» και κάποιες που θέλει να ουδετεροποιήσει ή να αποσπάσει με το μέρος του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Παρ' όλα αυτά, και στις περιπτώσεις των «υπηρετών» Κολομβίας, Γουατεμάλας και Μεξικού, που κατέληξε την περασμένη Τρίτη, και σε αυτές των άλλων χωρών, Βραζιλίας και Ουρουγουάης, παντού συνάντησε μαζικές διαδηλώσεις. Τα λαϊκά κινήματα και αυτών των χωρών δεν «τσιμπάνε» στα φληναφήματα του αρχιδολοφόνου περί «ευαισθησίας για τα τεράστια προβλήματα φτώχειας και μιζέριας που αντιμετωπίζουν», «ότι θα βοηθήσει στην ανάπτυξη» ή ακόμα και στον «αναλφαβητισμό με τη διάδοση της ...αγγλικής γλώσσας».

Στο Σάο Πάολο, στο Μοντεβιδέο, στην Μπογκοτά, στη Γουατεμάλα και το Μεξικό (παρότι μαζί με τον σύμμαχό του Καλντερόν κρύφτηκαν σε ένα θέρετρο) οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, απαίτησαν να σταματήσουν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και οι απειλές κατά των λαών που αντιστέκονται στα συμφέροντα των ΗΠΑ και των πολυεθνικών και χαράσσουν μια πολιτική αντίστασης και διεκδίκησης εθνικής ανεξαρτησίας.

Ο Μπους και ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, βλέποντας ότι η αμφισβήτηση της επικυριαρχίας τους σε αυτήν την περιοχή φουντώνει, προσπάθησε αξιοποιώντας ανθρώπους του όπως οι Πρόεδροι Αλβαρο Ουρίμπε (Κολομβία), Οσκαρ Μπέργκερ (Γουατεμάλα), Φελίπε Καλντερόν (Μεξικό) να βρει αντίβαρο στις κινήσεις συνεργασίας σε αμοιβαία βάση που αναπτύσσονται στην περιοχή από την Μπολιβαριανή Βενεζουέλα του Ούγο Τσάβες, τη Βολιβία του Μοράλες, το Εκουαδόρ του Ραφαέλ Κορέα και βεβαίως τη σοσιαλιστική Κούβα. Ο Μπους επιχειρεί να μπει «σφήνα» στην επιρροή που ασκεί η φιλολαϊκή κυβέρνηση του Τσάβες, κυρίως στον τομέα της ενέργειας, στα κοινωνικά και εκπαιδευτικά προγράμματα αλληλεγγύης που αναπτύσσουν Κούβα και Βενεζουέλα.

Στη Βραζιλία κατάφερε να υπογράψει, παρά τις ποικίλες αντιδράσεις από λαϊκές οργανώσεις, με την κυβέρνηση του Ιγνάσιο Λούλα ντα Σίλβα συμφωνίες για τη λεγόμενη «οικολογική ενέργεια» με τη χρήση αιθανόλης. Κίνηση που, βεβαίως, έχει στρατηγικό χαρακτήρα για τα γεωπολιτικά «παιχνίδια» παγκόσμια και τη δήθεν «ευαισθησία για το περιβάλλον», που εκδηλώνεται και από άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Στην Ουρουγουάη προχώρησε σε σύσφιξη των εμπορικών συναλλαγών με την κυβέρνηση Ταμπαρέ Βάσκες, που προήλθε από τη συνεργασία ενός πλατιού μετώπου που είχε δεσμευτεί για φιλολαϊκές αλλαγές. Στην Κολομβία είναι ξεκάθαρο ότι προώθησε παραπέρα τη στρατηγική του συνεργασία με το αντιδραστικό καθεστώς Ουρίμπε για το «Σχέδιο Κολομβία», που έχει στοιχίσει δεκάδες χιλιάδες νεκρούς στο λαϊκό κίνημα. Ταυτόχρονα, επαναβεβαίωσε ότι αυτή η χώρα στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ για όλη την ήπειρο και ειδικά ενάντια στη Βενεζουέλα είναι πρώτη προτεραιότητα, γι' αυτό και θα στηριχτεί με όποιο κόστος. Στη Γουατεμάλα και το Μεξικό εξασφάλισε δύο μόνιμους υποτακτικούς συμμάχους. Φυσικά, πολλά από την εν λόγω περιοδεία θα βγουν στην επιφάνεια πολύ αργότερα και άλλα πάλι καθόλου. Αυτό, πάντως, που είναι σίγουρο είναι ότι ο μεγάλος πρωταγωνιστής ήταν τα λαϊκά κινήματα, που σηκώνουν το ανάστημά τους στον ιμπεριαλισμό. Και αυτό είναι το πιο αισιόδοξο μήνυμα από αυτή τη γωνιά του πλανήτη.