Οι σημερινοί αγώνες της μικρομεσαίας αγροτιάς είναι συνέχεια της πάλης των κολίγων που ξεσηκώθηκαν για να πάρουν τη γη από τους τσιφλικάδες. Με τον σκληρό αγώνα τους και με το αίμα τους τα κατάφεραν. Σήμερα, όμως, οι μικρονοικοκυραίοι του χωριού βρίσκονται υπό την απειλή μεγαλοεπιχειρηματιών που επιχειρούν ν' αρπάξουν τη γη τους. Και συνειδητοποιούν ότι χρειάζεται να ξεσηκωθούν ξανά για να κρατήσουν τα χωράφια τους και να παραμείνουν στον τόπο τους.

Τότε, οι κολίγοι είχαν απέναντί τους τις κυβερνήσεις που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των τσιφλικάδων. Τώρα, οι μικρομεσαίοι αγρότες έχουν απέναντί τους τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που υπηρετούν τα σχέδια των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Αυτές οι κυβερνήσεις, εφαρμόζοντας την Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τις συμφωνίες στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, προωθούν το μαζικό ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς και τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών και μεγαλοεπιχειρηματιών.

Τ' αποτελέσματα αυτής της πολιτικής είναι ορατά και «διά γυμνού οφθαλμού» και οι συνέπειες τραγικές για τους μικρομεσαίους αγρότες. Τις δυο τελευταίες δεκαετίες, με την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, που εφαρμόζουν οι εναλλασσόμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, πάνω από 350.000 αγροτικά νοικοκυριά χρεοκόπησαν και ξεκληρίστηκαν. Η αγροτική συρρίκνωση οδήγησε στην εγκατάλειψη και την ερήμωση των χωριών, επέκτεινε και βάθυνε τη φτώχεια στην ύπαιθρο. Ταυτόχρονα, έχουμε συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου με τη λειτουργία μεγάλων αγροτοβιομηχανικών και εμποροβιομηχανικών επιχειρήσεων, οι οποίες αποκομίζουν τεράστια κέρδη, εκμεταλλευόμενες την αγροτική παραγωγή και κερδοσκοπώντας σε βάρος και των παραγωγών και των καταναλωτών αγροτικών προϊόντων.

Ενάντια σ' αυτή την πολιτική στρέφεται η πάλη των μικρομεσαίων αγροτών. Οι πρωτοφανείς σε όγκο και δυναμισμό αγροτικοί αγώνες που αναπτύχθηκαν όλα αυτά τα χρόνια - ιδιαίτερα στη δεκαετία του '90 - και συνεχίζονται, κατάφεραν, μεν, να βάλουν εμπόδια στις αρνητικές εξελίξεις, αλλά δεν τις απέτρεψαν. Και δεν τις απέτρεψαν επειδή οι αγώνες στους δρόμους δε συνδυάστηκαν με την πολιτική καταδίκη των κομμάτων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που συνεχίζουν να κυβερνούν.

Σήμερα, λοιπόν, προβάλλει επιτακτική η ανάγκη συγκρότησης ενός ισχυρού αγροτικού κινήματος ρήξης και ανατροπής, το οποίο, σε συμπαράταξη με το κίνημα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, θα παλεύει για την ανατροπή της αντιαγροτικής - αντιλαϊκής πολιτικής και για την εφαρμογή μιας άλλης, υπέρ των συμφερόντων της μικρομεσαίας αγροτιάς και προς όφελος του ελληνικού λαού.

Προϋπόθεση γι' αυτό είναι ο αγώνας να στοχεύει και στην αλλαγή των συσχετισμών δύναμης σε βάρος της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και υπέρ του ΚΚΕ, που αντιμάχεται, με συνέπεια, την αντιαγροτική - αντιλαϊκή πολιτική. Χρειάζεται η φτωχή αγροτιά ν' απαλλαγεί, εντελώς, από τις αυταπάτες ότι μπορεί να βρει τη σωτηρία της, ή και να δει καλύτερες μέρες, όσο θα κυβερνούν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και η αγροτική οικονομία της χώρας μας θα βρίσκεται στα «δόκανα» της ΚΑΠ, του ΠΟΕ και των επιχειρηματιών του κεφαλαίου που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα.

Από πέρσι, που άρχισε η εφαρμογή της νέας ΚΑΠ, οι μικρομεσαίοι αγρότες βλέπουν ν' αγριεύει η επίθεση εναντίον τους. Είδαν το εισόδημά τους να μειώνεται δραστικά, με τις περικοπές στις καλλιέργειες και τη συρρίκνωση της παραγωγής, με το πετσόκομμα των επιδοτήσεων, τη μείωση των τιμών και την αύξηση του κόστους παραγωγής. Δυναμικές και, άλλοτε, προσοδοφόρες καλλιέργειες, όπως το βαμβάκι, το καλαμπόκι, τα σιτηρά, η βιομηχανική ντομάτα, κ.ά., έχουν καταστεί ασύμφορες για τους μικρούς παραγωγούς κι εγκαταλείπονται, κι άλλες, όπως ο καπνός και τα τεύτλα, πάνε προς εξαφάνιση. Ακρως αρνητικές είναι και οι εξελίξεις στην κτηνοτροφία, όπου τα «καρτέλ» αλωνίζουν σε βάρος παραγωγών και καταναλωτών.

Ταυτόχρονα, εντείνεται η διατροφική εξάρτηση της χώρας από τις πολυεθνικές κι αυξάνονται τα διατροφικά σκάνδαλα, καθώς στο τραπέζι της λαϊκής οικογένειας προσφέρονται υποβαθμισμένα ποιοτικά και επικίνδυνα για την υγεία προϊόντα, που είναι και πανάκριβα.

Μπροστά σ' αυτή την προοπτική οι μικρομεσαίοι αγρότες, με την πάλη τους, προβάλλουν άμεσα αιτήματα που σχετίζονται με το δικαίωμά τους να καλλιεργούν τη γη τους, να παράγουν και να εξασφαλίζουν βιώσιμο εισόδημα.

Ζητούν:

ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΗ, από τον κρατικό προϋπολογισμό, του εισοδήματος που έχασαν οι αγρότες στην περασμένη καλλιεργητική περίοδο, λόγω εφαρμογής της νέας ΚΑΠ.

ΚΑΤΩΤΕΡΕΣ τιμές εγγύησης σε όλα τα αγροτικά προϊόντα, που θα διασφαλίζουν βιώσιμο αγροτικό εισόδημα.

ΚΑΤΑΒΟΛΗ ολόκληρης της επιδότησης κι επιστροφή του συνόλου του ΦΠΑ που πλήρωσαν οι αγρότες για την αγορά αγροτικών μέσων και εφοδίων.

ΜΕΙΩΣΗ του κόστους παραγωγής με έλεγχο στις τιμές των αγροτικών εφοδίων και την κατασκευή των έργων αγροτικής υποδομής.

ΠΛΗΡΗ ασφάλιση της αγροτικής παραγωγής και του αγροτικού κεφαλαίου από τον ΕΛΓΑ, που θα είναι αποκλειστικά δημόσιος και θα επιχορηγείται σταθερά από το κράτος.

ΔΙΠΛΑΣΙΑΣΜΟ των αγροτικών συντάξεων και μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης των αγροτών στα 60 χρόνια για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες.

ΕΠΙΛΥΣΗ των κοινωνικών προβλημάτων των αγροτών και των άλλων κατοίκων της υπαίθρου με αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν και αναβαθμισμένη Παιδεία και Υγεία και με ανάπτυξη των πολιτιστικών και αθλητικών υποδομών.

Η κυβέρνηση της ΝΔ αρνείται την ικανοποίηση των αγροτικών αιτημάτων, δείχνει το σκληρό αντιαγροτικό πρόσωπό της και την αποφασιστικότητά της να συνεχίσει, μέχρι τέλους, τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στον αγροτικό τομέα.

Το ΠΑΣΟΚ, που ως κυβέρνηση διακρίθηκε ιδιαίτερα για την αποφασιστικότητά του στην αντιαγροτική πολιτική, ως αξιωματική αντιπολίτευση στηρίζει, επί της ουσίας, την κυβέρνηση της ΝΔ να την περάσει. Οχι μόνο διαλαλεί τη συμφωνία του στη νέα ΚΑΠ - που η κυβέρνησή του ψήφισε - αλλά κάνει ό,τι μπορεί για να πείσει τον αγροτικό κόσμο ότι αυτή είναι μονόδρομος για την ελληνική αγροτική οικονομία. Είναι, δε, χαρακτηριστικό ότι όχι μόνο δε στήριξε τις αγροτικές κινητοποιήσεις, αλλά ούτε καν κατήγγειλε την κυβέρνηση για την άρνησή της να ικανοποιήσει τα δίκαια αγροτικά αιτήματα. Στην πρόσφατη περιοδεία του στη Θεσσαλία ο Γ. Παπανδρέου προσπάθησε, με «φιλοαγροτικές κορόνες», να ξεγελάσει τον αγροτικό κόσμο για να υφαρπάσει την ψήφο του, αλλά δεν έκρυψε ότι το κόμμα του τάσσεται υπέρ των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Θα υποστηρίξουμε τους ισχυρούς επαγγελματίες αγρότες». Κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι ευθύνεται για τη μείωση των τιμών των αγροτικών προϊόντων και του αγροτικού εισοδήματος και την αύξηση του κόστους παραγωγής, αλλά δεν είπε ότι αυτό οφείλεται στην ΚΑΠ και στις συμφωνίες του ΠΟΕ, που ο ίδιος, ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, υπέγραψε.

Αλλά και ο ΣΥΝ στο «ίδιο γήπεδο παίζει», με το να «ευλογεί» την ΚΑΠ. Κι ενώ κάνει πως ενδιαφέρεται για τον αγώνα των μικρομεσαίων αγροτών, σπεύδει να συμπαραταχτεί με τις συμβιβασμένες ηγεσίες της ΠΑΣΕΓΕΣ και της ΓΕΣΑΣΕ και να συμπαρασταθεί στους αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ, που εκπροσωπούν τους μεγαλοαγρότες και στηρίζουν την αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης.

Το ΚΚΕ στηρίζει τους αγώνες της μικρομεσαίας αγροτιάς κατά της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ και οι κομμουνιστές βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της πάλης.

Δε στέκεται απλώς στις διαπιστώσεις για τη σημερινή κατάσταση στην αγροτιά, αλλά προβάλλει και τη συνολική πρόταση διεξόδου υπέρ του λαού.

Σήμερα, υπάρχει ανάγκη ανάπτυξης του αγροτικού τομέα, με την αξιοποίηση της έρευνας, της τεχνολογίας και της επιστήμης, για την ικανοποίηση των διατροφικών αναγκών του λαού, με φτηνά και υγιεινά αγροτικά προϊόντα. Η καπιταλιστική διακυβέρνηση από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ γίνεται τροχοπέδη στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και στον αγροτικό τομέα. Χρειάζεται, λοιπόν, μια άλλη διακυβέρνηση που θα εφαρμόζει μια άλλη πολιτική, η οποία με εργαλείο ένα δημόσιο, λαϊκό τομέα, θα προωθεί ολοκληρωμένη αγροτική ανάπτυξη υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.

Μέσα από το δρόμο της εθελοντικής συνένωσης των μικρών και μεσαίων αγροτών σε μεγάλους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, με κοινή γη, κοινή καλλιέργεια και μηχανήματα, με δυνατότητα μεταποίησης και εμπορίας των προϊόντων και με τη στήριξη εξειδικευμένων δημόσιων οργανισμών και φορέων, ο αγροτικός τομέας μπορεί και να γνωρίσει αλματώδη ανάπτυξη.

Πάνω σ' αυτό το δρόμο πάλης καλεί το ΚΚΕ να συσπειρωθεί η μικρομεσαία αγροτιά.