ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εκβιάζουν συμμόρφωση στις ανάγκες της πλουτοκρατίας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μια πρωτοφανής σε μέγεθος απόπειρα ιδεολογικής τρομοκράτησης ασκείται σε βάρος του λαού, όλο αυτό το διάστημα και τις τελευταίες μέρες παίρνει πιο οξυμένα χαρακτηριστικά, από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Στις αστικές εφημερίδες και στα τηλεοπτικά «παράθυρα», γίνονται καθημερινά πια εμβριθείς αναλύσεις για τα νέα «σκληρότερα μέτρα» που έρχονται. Και φυσικά, παρουσιάζονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να βγαίνει το νόημα πως, αφ' ενός, είναι αναπόφευκτα και ως εκ τούτου αναγκαία και, αφετέρου, πως δεν υπάρχει άλλη διέξοδος για το λαό. Σε αυτό το «παιχνίδι», από καιρού εις καιρόν, μπαίνουν και οι Ευρωπαίοι, όπως για παράδειγμα, στο χτεσινό πρώτο θέμα της «Καθημερινής», όπου γίνεται λόγος για «απειλές για την τρίτη δόση» και μέσω αυτού του τρόπου η ιδεολογική τρομοκρατία αυξάνεται, αφού αρχίζουν να λένε πως «δε θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις».

Δεν είναι, φυσικά, πρώτη φορά που ξετυλίγεται τέτοιου είδους προπαγάνδα, που στόχο έχει να τρομοκρατήσει το λαό. Η λογική είναι απλή: Αφού δε μπορούν να συγκαλύψουν την πραγματικότητα, κάνουν το ακριβώς αντίθετο. Τη διογκώνουν σε τέτοιο βαθμό, ώστε πλέον να φαίνεται τρομακτική, μη αντιμετωπίσιμη και μη αναστρέψιμη, για τον εργαζόμενο, που εκείνη την ώρα είτε παρακολουθεί το δελτίο ειδήσεων, είτε διαβάζει την εφημερίδα. Διότι, όταν η μόνη «διέξοδος» που προβάλλεται είναι η «αναγκαιότητα» αυτών των μέτρων, τότε η περιγραφή τους, μόνο να φοβίσει μπορεί.

Το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα μιας τέτοιας προπαγάνδας, είναι επίσης προφανές. Θέλουν τους εργαζόμενους στη γωνία, να νιώθουν και να νομίζουν πως δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα σε όλο αυτό τον καταιγισμό. Βέβαια, η προπαγάνδα που παίρνει αυτή την άγρια μορφή ιδεολογικής τρομοκρατίας, καταγράφει και την ανησυχία των επιτελείων της αστικής τάξης για την ενίσχυση της ταξικής ενότητας και οργάνωσης των εργαζομένων που μπορεί να οδηγήσει στον οριστικό απεγκλωβισμό τους και από τα ψευτοδιλήμματα και από την εξουσία της πλουτοκρατίας. Γιατί ξέρουν πως ολοένα και πλατύτερες λαϊκές δυνάμεις ακουμπούν στην πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για λαϊκή εξουσία και οικονομία ως μονόδρομο για το λαό.

Πιστή στη λυκοσυμμαχία

«Η κρίση χρεών και ελλειμμάτων καταδεικνύει με χαρακτηριστικό τρόπο τον κίνδυνο αποδιάρθρωσης της ΕΕ εξαιτίας της απουσίας κοινής οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης. Είναι απολύτως αναγκαίος ένας μηχανισμός στήριξης των υπερχρεωμένων χωρών χωρίς τη συμμετοχή τραπεζών και ιδιωτών που θα οδηγούσε σε μεγαλύτερη εξάρτηση από τις αγορές και τους κερδοσκόπους. Ομως αυτό δεν αρκεί. Επείγει η ανάγκη αναθεώρησης της πολιτικής που απορρέει από το Σύμφωνο Σταθερότητας, ώστε εκτός από τα ελλείμματα, να τεθεί πλαφόν, επί παραδείγματι 3%, και στα πλεονάσματα, ως ένα πρώτο βήμα αποκατάστασης της ενδοευρωζωνικής οικονομικής ανισορροπίας και ένδειξης ελάχιστης αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών - μελών».

Τα παραπάνω αναφέρει σε ανακοίνωσή της η «Δημοκρατική Αριστερά», βαθύτατα πιστή στην ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία. Αν υπάρχει ο κίνδυνος που επισημαίνει, αυτός αφορά αποκλειστικά και μόνο εκείνους οι οποίοι επωφελούνται απ' την ύπαρξη της ΕΕ. Και σ' αυτούς δεν ανήκουν οι λαοί, που έχουν πια συσσωρευμένη εμπειρία και πρέπει να την «ακούσουν». Οι αντιθέσεις και η ανισόμετρη ανάπτυξη είναι απόλυτοι νόμοι του καπιταλισμού, μηδέ εξαιρουμένου του ευρωενωσιακού. Σε περίοδο κρίσης οι εκδηλώσεις τους γίνονται ιδιαίτερα αισθητές (και πρόκειται βεβαίως για αστειότητες τα περί αντιμετώπισής τους με ...πλαφόν στα πλεονάσματα). Κι αν στο πλαίσιο αυτό οι λαοί πρέπει να παρέμβουν δεν είναι βεβαίως στην κατεύθυνση πάλης για ισχυροποίηση της ΕΕ όπως τους καλούν μορφώματα τύπου «Δημοκρατικής Αριστεράς», αλλά στην κατεύθυνση ανάπτυξης της πάλης για απαλλαγή απ' τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, αξιοποιώντας και την «αχίλλειο πτέρνα» του ταξικού τους αντιπάλου, τις βαθιές αντιθέσεις του.

Υπερπροβολή των «εκλεκτών»

Ασφαλώς και δεν είναι η εκλογή των Καμίνη και Μπουτάρη το κυρίαρχο μήνυμα των εκλογών, όπως θέλουν να το παρουσιάσουν τα διάφορα καθεστωτικά παπαγαλάκια, διαστρέφοντας προκλητικά τη λαϊκή ετυμηγορία και επιχειρώντας να τη φέρουν στα αντιλαϊκά σχέδιά τους. Το μήνυμα του λαού ήταν ξεκάθαρο και ήταν μήνυμα αποδοκιμασίας και καταδίκης της αντιλαϊκής πολιτικής και των βάρβαρων μέτρων του μνημονίου και βέβαια των κομμάτων που τα στηρίζουν (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑΟΣ). Ταυτόχρονα, η ενίσχυση του ΚΚΕ επιβεβαιώνει την αυξανόμενη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών μαζών και τη συμφωνία τους στον άλλο δρόμο ανάπτυξης που δείχνει το Κόμμα. Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση απέτυχε παταγωδώς να εκβιάσει τη λαϊκή ψήφο και να πάρει την πολυπόθητη «επανανομιμοποίηση» της αντιλαϊκής πολιτικής, παρά τα πρωτοφανή εκβιαστικά διλήμματα που χρησιμοποίησε ο πρωθυπουργός. Η εκλογή των Καμίνη και Μπουτάρη δε δημιουργεί καμία προσδοκία στα λαϊκά στρώματα, γιατί και οι δύο είναι ένθερμοι υποστηρικτές του μνημονίου και του «Καλλικράτη» και θα αφιερώσουν την όποια «φρεσκάδα» τους ακριβώς για να περάσει η βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική. Γι' αυτό άλλωστε και τους υπερπροβάλλουν τα αστικά ΜΜΕ. Είναι «οι δικοί τους άνθρωποι»...

Να πληρώσει η πλουτοκρατία

Οσο περνάει ο καιρός, γίνεται συνεχώς πιο καθαρό ότι το κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η καπιταλιστική οικονομία είναι η βαθιά κρίση, η οποία, σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις, όχι μόνο θα τραβήξει σε χρόνο, αλλά και η όποια ύφεση-σταθεροποίηση προκύψει, θα είναι ασθενής και αβέβαιης προοπτικής. Τα αστρονομικά κονδύλια που επί χρόνια δίνονται για τη στήριξη του κεφαλαίου και τα αντιλαϊκά μέτρα που εδώ και δυο δεκαετίες επιβάλλονται σε βάρος των εργαζομένων, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, αποδείχθηκαν σταγόνα στον ωκεανό των σύγχρονων αξιώσεων των μονοπωλίων. Τα κίνητρα, οι φοροαπαλλαγές, η ιδιωτικοποίηση κλάδων στρατηγικής σημασίας για να εξασφαλιστούν επιχειρηματικά κέρδη, μπορεί να οδήγησαν σε ραγδαία αύξηση των ελλειμμάτων και των χρεών του δημοσίου, όμως το ξέσπασμα της κρίσης δεν μπόρεσαν να το αποτρέψουν. Η τεράστια συσσώρευση υπερκερδών, η πρωτοφανής συγκέντρωση κεφαλαίων και η συγκεντροποίηση της παραγωγής, αργά ή γρήγορα θα οδηγούσε σε αδιέξοδο και κρίση.

Αυτή την κρίση προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τώρα τα επιτελεία των αστών, που στην περίπτωση της Ελλάδας αξιοποιούν τα δημοσιονομικά ελλείμματα περισσότερο ως πρόσχημα, για να προωθήσουν τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις και αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη το σύστημα. Αλλωστε και στην Ελλάδα υπήρξαν φάσεις της ανάπτυξης του καπιταλισμού που τα ελλείμματα ήταν πολύ υψηλότερα ποσοστά του ΑΕΠ, αλλά τότε δεν ίδρωνε το αυτί κανενός, αφού αυτό συνέφερε τότε την πολιτική στήριξης του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του.

Τι θέλουν τώρα; Με μια κουβέντα, επιδιώκουν να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, ώστε να μπορούν να έχουν υψηλά κέρδη, από τις επενδύσεις κεφαλαίου. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Πρώτα και κύρια με τη μείωση αυτών που ...επενδύουν. Με τον εκτοπισμό των πλέον αδύνατων κεφαλαιοκρατών, ώστε μικρότερος αριθμός τους να μοιράζεται περισσότερα κέρδη. Με την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και το μαζικό κλείσιμο παραγωγικών μονάδων, ώστε οι λιγότερες που θα απομείνουν να έχουν μεγαλύτερα μερίδια αγοράς. Με τη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων, που σ΄ αυτή τη φάση εστιάζεται στην κατάργηση του βασικού μισθού - μεροκάματου. Με την μείωση και κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών. Με τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, ώστε ο ενδιαφερόμενος επιχειρηματίας να επιλέγει όποιους θέλει από τις στρατιές των ανέργων και να τους πληρώνει με τρεις κι εξήντα. Με τον λεγόμενο παραπέρα περιορισμό του κράτους και των κρατικών δαπανών, ώστε αφ' ενός ιδιωτικές επιχειρήσεις να παρέχουν επί πληρωμή υπηρεσίες που προσέφερε το δημόσιο και αφ' ετέρου για να μένουν κονδύλια που θα χρηματοδοτούν τους επιχειρηματίες. Με την παραπέρα εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, ώστε μέσω της ατομικής επιβάρυνσης-πληρωμής αυτών των υπηρεσιών, να εξασφαλίσουν περισσότερα έσοδα-κέρδη οι επιχειρηματίες. Με τη θέσπιση νέων κινήτρων και μεγαλύτερων φοροαπαλλαγών για το κεφάλαιο.

Ολα αυτά, θα αναφωνήσει κάποιος, θυμίζουν Μεσαίωνα και προκαλούν εφιάλτες. Δίκιο θα 'χει. Το κόστος για να σωθεί η πλουτοκρατία, αυτή τη φορά προϋποθέτει να ματώσει ολόκληρος ο λαός, απαιτεί την μαζική εξαθλίωση, οδηγεί στον πλήρη εξανδραποδισμό. Μόνο που τούτη τη φορά, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα, όλοι αυτοί που χρόνια πληρώνουν με αίμα τους σχεδιασμούς της άρχουσας τάξης, μπορούν πιο δυνατά, πιο αγωνιστικά, πιο αποφασιστικά να βροντοφωνάξουν και με την πάλη τους να διεκδικήσουν: «Την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία».

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Προσήλωση στην αντιλαϊκή πολιτική...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΣΑΦΕΣΤΑΤΟΣ Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ εκπρόσωπος, Γ. Πεταλωτής. Δεν έχουμε, λέει, «κάθετη» κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, απλώς μπορούν να υπάρχουν αποκλίσεις από αυτές...

Μόνο που έχει μπερδέψει λίγο τους μισθούς των εργαζομένων με τα ...σταυρόλεξα. Τα τελευταία έχουν «οριζοντίως» και «καθέτως», οι μισθοί και οι Συλλογικές Συμβάσεις όχι.

Κι όταν μιλάμε για κατακτήσεις και εργασιακά δικαιώματα δεκαετιών καλά θα κάνουν να καταλάβουν ότι δε χωράνε λεκτικά παιγνιδάκια, ούτε εξυπνάδες.

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ...ανέκδοτο αυτό για την υποτιθέμενη σύγκρουση Παπανδρέου - Μέρκελ. Μόνο αφελής μπορεί να είναι κανείς για να πιστέψει κάτι τέτοιο!

Αλλωστε, πώς γίνεται ο Γ. Παπανδρέου να είναι φίλος του Ν. Σαρκοζί και εχθρός της Α. Μέρκελ όταν ο Ν. Σαρκοζί είναι φίλος της Α. Μέρκελ αφού, όπως λένε, αμφότεροι έχουν κοινά συμφέροντα;

Σε κάθε περίπτωση οι εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση δεν εξηγούνται με όρους διπλωματικής σαπουνόπερας. Με άλλους όρους εξηγούνται, από αυτούς που δε θέλουν να ξέρει ο ελληνικός λαός.

Φυσικά δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι στην ΕΕ συγκρούονται ανηλεώς καθημερινά τα μονοπωλιακά συμφέροντα για το μεγαλύτερο κομμάτι στην πίτα της εκμετάλλευσης των λαών.

Εκεί οι ρόλοι είναι διάφοροι ανάλογα τα μερίδια αλλά και τις ...ειδικές αποστολές...

ΤΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ μας στην κρατική τηλεόραση για την κάλυψη της πορείας του Πολυτεχνείου. Εκανε ό,τι μπορούσε για να προβάλει ότι υπήρξε και ένα «μπλοκ» της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ.

Τι κι αν ήταν ολιγάριθμο, τι κι αν ήταν... χιλιόμετρα μακριά από τον κύριο όγκο της πορείας, μας το παρουσίασαν σαν να ήταν η καρδιά της κινητοποίησης.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εχουν υπερψηφίσει το μνημόνιο διαρκείας

Γρηγοριάδης Κώστας

Ελάχιστη σημασία πρέπει να δίνει ο λαός στους φραστικούς λεονταρισμούς και τα φτηνά επικοινωνιακά παιχνίδια των κυβερνώντων περί δήθεν "πολέμου" με τη Γερμανία. Οχι μόνο γιατί δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα αλλά γιατί, πέρα από τις όποιες ενδοϊμπεριαλιαστικές αντιθέσεις, κυρίως χρησιμοποιούνται για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του λαού ώστε να μπορέσουν περάσουν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα με τις μικρότερες δυνατές κοινωνικές αναταραχές. Επειδή λοιπόν ο πρωθυπουργός εμφανίζεται να διαφωνεί τάχα με το μόνιμο μηχανισμό στήριξης που προωθεί η Γερμανία, παραθέτουμε το απόσπασμα της τελευταίας Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις 29 Οκτώβρη: «Οι αρχηγοί κρατών ή κυβερνήσεων συμφωνούν ως προς την ανάγκη να θεσπίσουν τα κράτη - μέλη μόνιμο μηχανισμό για την αντιμετώπιση κρίσεων προκειμένου να διασφαλίζεται η χρηματοοικονομική σταθερότητα της ζώνης του ευρώ συνολικά και καλούν τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να έρθει σε διαβουλεύσεις με τα μέλη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου σχετικά με περιορισμένη τροποποίηση της συνθήκης (σ.σ. της Λισαβόνας). Μάλιστα, αμέσως μετά αποσαφήνιζε ότι στα χαρακτηριστικά του μόνιμου μηχανισμού περιλαμβάνονται «ο ρόλος του ιδιωτικού τομέα και ο ρόλος του ΔΝΤ»... Είναι ευνόητο ότι ο Γ. Παπανδρέου υπερψήφισε τη θεσμοθέτηση του μόνιμου μηχανισμού «διάσωσης» δηλώνοντας μετά τη σύνοδο ότι «είναι μια σημαντική εξέλιξη, θα έλεγα μια σημαντική νίκη, ότι σήμερα αποφασίζεται η δημιουργία ενός μόνιμου μηχανισμού στήριξης και σταθερότητας»... Ας αφήσουν λοιπόν τους θεατρινισμούς για το θεαθήναι...

Ο πραγματικός πόλεμος

Αφού άφησαν να «παίξει» επί δύο εικοσιτετράωρα, από χτες άρχισαν να το γυρίζουν το παραμύθι για τον «μαχόμενο με τη Γερμανία πρωθυπουργό» τα κυβερνητικά στελέχη. «Δεν πρόκειται για έναν ελληνογερμανικό πόλεμο, όπως ακούμε κατά κόρον αυτές τις ημέρες», θυμήθηκε να δηλώσει ο Γ. Πεταλωτής με καθυστέρηση δύο ημερών, χαρακτηρίζοντας ταυτόχρονα «πάντα φιλικές» τις σχέσεις με τη Γερμανία. Στο ίδιο μήκος κύματος ο Δ. Δρούτσας δήλωσε (στον «Real Fm») ότι οι δηλώσεις του πρωθυπουργού στη Σοσιαλιστική Διεθνή δε σημαίνουν ότι «βρισκόμαστε σε τροχιά σύγκρουσης π.χ. με τη Γερμανία ή ο κ. Παπανδρέου με την Κα Μέρκελ». Είναι ολοφάνερο ότι αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να εφαρμοστούν, με κάθε τρόπο, τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα του μνημονίου, αλλά και να λαμβάνονται διαρκώς νέα επειδή δεν «πιάνονται» οι στόχοι του. Αυτό που μένει λοιπόν για το λαό είναι η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, δηλαδή η κατάργηση του κατώτατου μισθού, η ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, το νέο πτωχολόγιο στο Δημόσιο, η κατάργηση ΔΕΚΟ και δημόσιων οργανισμών και απολύσεις εργαζομένων, αυξήσεις στα εισιτήρια αστικών συγκοινωνιών, στο πετρέλαιο κ.ο.κ. Ολα τα άλλα, δηλαδή τα κυβερνητικά παραμύθια, ο εργαζόμενος λαός τα ακούει βερεσέ... Ο πραγματικός πόλεμος είναι αυτός που έχει εξαπολυθεί σε βάρος του από κυβέρνηση - τρόικα - ΣΕΒ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ...

Πρώτη η ψυχή και μετά το χούι

Μπορεί η προβοκάτσια περί ανίερων εκλογικών συμμαχιών ανάμεσα στο ΚΚΕ και τη ΝΔ να ψυχορραγεί πριν ακόμα κάνουν τη βρώμικη δουλειά τους, υπάρχουν όμως κάτι ιπποκόμοι του ΠΑΣΟΚ που πρώτα θα τους βγει η ψυχή και μετά το χούι. Κλασικό παράδειγμα η εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ», η οποία, στη στήλη των σχολίων και υπό τον τίτλο «Τα μυστήρια της Θεσσαλίας», κάνει τη δική της(;) ανάλυση για τα αποτελέσματα των εκλογών στη συγκεκριμένη περιφέρεια για να καταλήξει σε άθλια υπονοούμενα για «υπόγειες διαδρομές» ψήφων, συντηρώντας τις βρωμιές που αυτές τις μέρες ξεστομίζει δεξιά και αριστερά ο υποψήφιος περιφερειάρχης του ΠΑΣΟΚ Παπατόλιας, ο οποίος έχασε και τις εκλογές. Η προβοκάτσια στη Θεσσαλία έχει απαντηθεί μέχρι τελευταίας ψήφου, τόσο με σχετικό δημοσίευμα στον «Ριζοσπάστη», όσο και με συνέντευξη Τύπου του Βαγγέλη Μπούτα, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιου περιφερειάρχη Θεσσαλίας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», μόλις προχτές. Για το «ΕΘΝΟΣ» όμως και τη δημοσιογραφία που υπηρετεί, αυτά είναι «ψιλά γράμματα». Θεματοφύλακας του ΠΑΣΟΚ και της πολιτικής του είναι και αυτή υπερασπίζεται με κάθε μέσο, ακόμα και με τη βρώμικη αναπαραγωγή της προβοκάτσιας, προσβάλλοντας με ψευτιές την αλήθεια και τους ίδιους τους αναγνώστες του.

Θετικές διεργασίες

Το αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών και στο δεύτερο γύρο επιβεβαίωσε το γεγονός ότι συντελούνται θετικές διεργασίες στις συνειδήσεις πλατιών δυνάμεων της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, στην ενίσχυση των οποίων το ΚΚΕ έχει συμβάλει καθοριστικά με την πολιτική, ιδεολογική του παρέμβαση και δράση. Επιβεβαιώθηκε και στους δύο γύρους ότι η λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και της ΝΔ είναι βαθιά. Εκφράστηκε με τη σημαντική ενίσχυση των ψηφοδελτίων που στήριξε το ΚΚΕ. Ηταν το μοναδικό κόμμα με άνοδο σε ψήφους και ποσοστά. Οι ψήφοι υπέρ της «Λαϊκής Συσπείρωσης» δεν υποδήλωναν απλώς διαμαρτυρία, όπως πολλοί έσπευσαν να ισχυριστούν. Εκφράζουν σε ένα βαθμό και πολιτική συμφωνία με το ΚΚΕ, αναγνώριση της πρωτοπόρας του δράσης. Είναι ψήφοι με πολιτικό περιεχόμενο. Η αποχή, επίσης, περισσότερο από κάθε άλλη φορά είχε πολιτικά χαρακτηριστικά και διεμήνυσε, έστω και με ανολοκλήρωτο τρόπο, σε σχέση με την έκφραση ριζοσπαστισμού, την αμφισβήτηση της διακυβέρνησης των υφιστάμενων αστικών κομμάτων.

Ζητούμενο σήμερα είναι οι διεργασίες αυτές να μη μείνουν ανολοκλήρωτες. Πρόκειται για ανάγκη που προκύπτει απ' τα ίδια τα πράγματα, καθώς ο λαός αντιμετωπίζει ήδη τις βαρύτατες συνέπειες της εφαρμοζόμενης πολιτικής, ενώ νέες βάρβαρες ανατροπές βρίσκονται προ των θυρών. Απαιτείται οι διεργασίες στις εργατικές λαϊκές συνειδήσεις να βαθύνουν σε ριζοσπαστική κατεύθυνση, να μετουσιωθούν σε απόφαση για οργάνωση στα ταξικά συνδικάτα, στους τόπους δουλειάς και κατοικίας, για συμπόρευση με το ΚΚΕ στον αγώνα για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα υπηρετεί αποκλειστικά τα λαϊκά συμφέροντα.

Το ΚΚΕ θα κάνει ό,τι περνά απ' το χέρι του ώστε αυτές οι διεργασίες να αποκρυσταλλωθούν σε λαϊκή χειραφέτηση, ταξική συνειδητοποίηση και πλατιά συμμετοχή στο οργανωμένο εργατικό λαϊκό κίνημα, στην πάλη για φιλολαϊκή διέξοδο. Θα αναλάβει πρωτοβουλίες συνάντησης με εργατικά λαϊκά στρώματα που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έκαναν το βήμα απεγκλωβισμού από την πολιτική ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Για τη διαμόρφωση μιας μεγάλης και ισχυρής λαϊκής συμμαχίας αντεπίθεσης και ανατροπής. Για να υψωθούν εμπόδια στα νέα βάρβαρα μέτρα που φέρνουν μαζί κυβέρνηση - πλουτοκρατία - τρόικα. Για να ληφθούν επειγόντως μέτρα για την προστασία των ανέργων, των χαμηλοαμειβόμενων, των λαϊκών οικογενειών που συνθλίβονται από τις συνέπειες της κρίσης.

Πρέπει ο λαός να κάνει το επόμενο βήμα. Γνωρίζοντας ότι η επίθεση στα δικαιώματά του θα δυναμώσει, να μη δείξει εμπιστοσύνη στη ΝΔ, ούτε στα σχέδια που εξυφαίνονται για αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού και στοχεύουν στη λαϊκή χειραγώγηση και στο να ανακόψουν τη ριζική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων. Τώρα οι εργαζόμενοι, οι λαϊκοί άνθρωποι, οι νέοι, οι γυναίκες να οργανωθούν στα ταξικά συνδικάτα και το ΠΑΜΕ, στους άλλους μαζικούς λαϊκούς φορείς, να δυναμώσουν το μετωπικό σχήμα ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ, ΟΓΕ, να συμμετέχουν δραστήρια στη δράση για την ικανοποίηση των αναγκών τους κόντρα στην πολιτική των μονοπωλίων και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Να κάνουν το βήμα στο δρόμο της λαϊκής συμμαχίας και πάλης που προτείνει το ΚΚΕ, εγκαταλείποντας οριστικά το δρόμο των μονοπωλίων, της ΕΕ, που υπηρετούν τα αστικά κόμματα. Οσο πιο γρήγορα κάνει το βήμα, τόσο λιγότερα θα είναι τα δεινά που θα υποστεί από την κρίση και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού.