Eurokinissi

Σε στάση εργασίας και κινητοποίηση στο υπουργείο Ναυτιλίας προχωρούν αύριο οι εργάτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης

Η κατάσταση αυτή αποτελεί προϊόν της ασυδοσίας των μεγαλοεργοδοτών, που θεωρούν τα μέτρα προστασίας «κόστος» που πρέπει να μειωθεί γιατί εμποδίζουν την καπιταλιστική κερδοφορία και οι οποίοι βρίσκουν στήριγμα από τις αντεργατικές πολιτικές των αστικών κυβερνήσεων.

Χαρακτηριστικά των συνθηκών που επικρατούν στους χώρους δουλειάς είναι τα όσα συμβαίνουν στον κλάδο του μετάλλου.

Το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας μαζί με το Σωματείο Ναυπηγοξυλουργών έχουν πολλές φορές αναδείξει τις μεγάλες ελλείψεις που υπάρχουν σε μέτρα υγιεινής και ασφάλειας.

Αύριο, Παρασκευή, για το λόγο αυτό τα δύο σωματεία καλούν σε τρίωρη στάση εργασίας (12 μ. - 3 μ.μ.), συγκέντρωση στις πέτρινες δεξαμενές Βασιλειάδη στη 1 μ.μ. και παρέμβαση στο υπουργείο Ναυτιλίας, ενάντια στη μετατροπή των χώρων δουλειάς σε «κρεματόρια».

Αφορμή της αγωνιστικής παρέμβασης αποτέλεσε το νέο σοβαρό εργατικό «ατύχημα» στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, που έγινε στις 11/1 κατά τη διάρκεια εργασιών βαφής στη θαλαμηγό «BLUE TITAN», στο ναυπηγείο «ΑΤΛΑΣ», εξαιτίας του οποίου ένας εργάτης χαροπαλεύει.

Τα Συνδικάτα επισημαίνουν ότι με προηγούμενα έγγραφά τους και παρεμβάσεις είχαν προειδοποιήσει και περιγράψει την κατάσταση που επικρατεί, όπως και τις μεγάλες ευθύνες της κυβέρνησης.

Συγκεκριμένα, στα μέσα Νοέμβρη του 2017, είχαν καταγγείλει την κυβέρνηση και το υπουργείο Εργασίας, που «με συστηματικό τρόπο υποβαθμίζουν τη λειτουργία των Μεικτών Επιτροπών Ελέγχου στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, του μοναδικού μηχανισμού ελέγχου για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων (...) Με έμμεσο τρόπο, μέσα από την υπολειτουργία τους, οδηγούν στην κατάργηση των Επιτροπών, σταματώντας ουσιαστικά την αποζημίωση των μελών που συμμετέχουν, με αποτέλεσμα οι εκπρόσωποι του ΤΕΕ και του Γενικού Χημείου του Κράτους να μην μετέχουν και έτσι να μην υπάρχει απαρτία. Επίσης, δεν παρέχεται καμία υλικοτεχνική υποδομή (μέσα ατομικής προστασίας των μελών, όργανα μέτρησης θορύβου, σκόνης, χημικών και βλαβερών παραγόντων, ρεύμα κ.λπ.) και δεν υπάρχει σταθερό μέσο μεταφοράς, με αποτέλεσμα πολλές μέρες να μη λειτουργούν οι Επιτροπές, γιατί δεν υπάρχει μέσο για να μετακινηθούν».

Τα σωματεία σημείωναν επίσης ότι «γεννιούνται σοβαρά ερωτήματα για την πορεία των παραβάσεων, προστίμων, μηνύσεων κ.λπ., που βεβαιώνουν οι Μεικτές Επιτροπές, εφόσον το υπουργείο Εργασίας αρνείται ουσιαστικά να μας ενημερώσει».

Στα τέλη Οκτώβρη του 2017 το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής είχε καταγγείλει ότι επισκευαστική επιχείρηση εκτελούσε σε πλοίο θερμές εργασίες χωρίς να υπάρχει σχετική άδεια. Παρότι οι υπεύθυνοι του συνεργείου συνελήφθησαν ο εισαγγελέας υπηρεσίας έδωσε εντολή να αφεθούν ελεύθεροι και έτσι γλίτωσαν το αυτόφωρο! Το Συνδικάτο, σχολιάζοντας την ενέργεια του εισαγγελέα, επισήμανε: «Με τι πρόσωπο οι εισαγγελικές αρχές θα ασκήσουν ποινικές διώξεις σε βαθμό κακουργήματος όταν θα έχουμε το επόμενο εργοδοτικό έγκλημα (...). 'Η μήπως δεν θα ασκηθεί δίωξη για κακούργημα... αλλά θα ασκηθεί δίωξη σε βαθμό πλημμελήματος, όπως κατά βάση γίνεται σε όλα τα μέχρι σήμερα εγκλήματα των εφοπλιστών σε βάρος μας;».

Με αφορμή τα παραπάνω και μπροστά στην αυριανή κινητοποίηση, τα Συνδικάτα επισημαίνουν: «Αυτή είναι η λεγόμενη "δίκαιη ανάπτυξη" για την οποία μας έχει πάρει τα αυτιά η κυβέρνηση. Είναι άλλωστε η ουσία της πολιτικής της κυβέρνησης, που δίνει την αίσθηση της ατιμωρησίας στους εργοδότες για να μην υπολογίζουν την ανθρώπινη ζωή (...) Απαιτούμε να πληρώσουν παραδειγματικά οι υπεύθυνοι. Εχουμε επανειλημμένα ζητήσει να δημοσιοποιηθεί η πορεία όλων των υποθέσεων που πιάστηκαν εργοδότες να μην τηρούν τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Αμεση επαναλειτουργία και ισχυροποίηση του θεσμού των Μεικτών Επιτροπών Ελέγχου για τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, σε 24ωρη βάση και τα Σαββατοκύριακα, με την υποστήριξη της απαραίτητης υλικοτεχνικής υποδομής».

Ενας άλλος χώρος όπου παρουσιάζονται σοβαρές ελλείψεις είναι και το εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα.

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει τα τελευταία χρόνια το Συνδικάτο Μετάλλου Φθιώτιδας, ένα από τα βασικά προβλήματα που σχετίζονται με την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων είναι η έλλειψη οργανογράμματος. Ετσι, κανείς δεν ξέρει πόσο πραγματικό προσωπικό χρειάζεται για να καλυφθούν οι ανάγκες της συγκεκριμένης παραγωγικής διαδικασίας και, επιπλέον, δεν ορίζονται οι ειδικότητες και τα συγκεκριμένα αντικείμενα εργασίας. Σήμερα, στη ΛΑΡΚΟ δουλεύουν περίπου 850 εργάτες, όταν υπολογίζεται ότι χρειάζονται περίπου 1.100. Η έλλειψη προσωπικού οδηγεί στην εντατικοποίηση της εργασίας, ενώ η ανάθεση τμημάτων της παραγωγής σε εργολάβους εμποδίζει την εξειδίκευση του προσωπικού που απασχολούν και το καθιστά περισσότερο ευάλωτο στις εργοδοτικές πιέσεις για ένταση της εργασίας και για δουλειά χωρίς τα αναγκαία μέτρα ασφάλειας.

Ενα άλλο ζήτημα είναι η παλαιότητα του μηχανολογικού εξοπλισμού, που χρονολογείται από τη δεκαετία του 1970. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τις διαδικασίες που ακολουθούνται, τα υλικά που χρησιμοποιούνται, εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους. Χαρακτηριστικό ήταν το «ατύχημα» που έγινε το Δεκέμβρη του 2016 όταν τρύπησε ηλεκτροκάμινος και το ρευστό μέταλλο χύθηκε στο έδαφος, χωρίς ευτυχώς να υπάρξουν θύματα.

Το Συνδικάτο Μετάλλου Φθιώτιδας ανέφερε για το συγκεκριμένο περιστατικό ότι «κάηκαν οι ταινιόδρομοι μεταφοράς ασβέστη. Οι μεγάλες θερμοκρασίες που αναπτύχθηκαν στράβωσαν μεταλλικές εγκαταστάσεις. Προκλήθηκαν μεγάλες ζημιές. Παραλίγο να ερχόταν σε επαφή με φιάλες οξυγονοκόλλησης και αγωγό μεταφοράς οξυγόνου (εύφλεκτο αέριο), από τα οποία μπορούσαν να προκληθούν τρομακτικές εκρήξεις. Είναι άλλο ένα συμβάν από αυτά που το τελευταίο διάστημα όλο και πληθαίνουν». Και σε άλλο σημείο κατήγγειλε πως «το καμίνι τρύπησε γιατί εκτός από ελλιπή συντήρηση (κόστος), σίγουρα ρόλο έπαιξε και το υλικό τροφοδοσίας που για να δώσει μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε Ni (σ.σ. νικέλιο) γίνονται συνεχείς πειραματισμοί με νέες δοσολογίες αγνώστων συμπεριφορών που δημιουργούν κινδύνους. Ενώ το καμίνι λειτουργούσε, παράλληλα γίνονταν επισκευαστικές εργασίες σε αυτό, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι που έκαναν τις εργασίες, να κινδυνεύσουν να καούν ζωντανοί καθώς οι φιάλες οξυγονοκόλλησης που ήταν εκεί για τις εργασίες διέτρεξαν κίνδυνο να εκραγούν από τις υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύχθηκαν». Επιπλέον, το κλαδικό Συνδικάτο σημείωνε ότι η ΛΑΡΚΟ «δεν διστάζει να βάλει να εργαστούν εργαζόμενοι με μικρή εμπειρία στο εργοστάσιο, μόνοι τους, με κίνδυνο να μη γνωρίζουν ούτε προς τα πού να πάνε σε τέτοια γεγονότα».

Τις παραπάνω άσχημες συνθήκες συμπληρώνει η απουσία μέτρων, όπως τουαλέτες για το προσωπικό, μέτρηση του αέρα και της θερμοκρασίας ώστε να αποφεύγονται συνθήκες επικίνδυνες για τους εργαζόμενους, σύνταξη έκθεσης επαγγελματικού κινδύνου κ.ά.

Στο σημερινό 4σέλιδο «Εργαζόμενοι και Κοινωνική Συμμαχία» μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:

-- Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη - ΛΑΡΚΟ: Σοβαροί κίνδυνοι για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων με ευθύνη της κυβέρνησης και της εργοδοσίας

-- Εργαζόμενοι ΟΛΠ: Οταν οι αντεργατικές ανατροπές που συμφώνησαν COSCO - πλειοψηφία ΟΜΥΛΕ βαφτίζονται... επίτευγμα!

-- Νερό: Η πορεία της «απελευθέρωσης» και οι αρνητικές της συνέπειες για τους εργαζόμενους και το λαό

Το σύνολο των μετοχών της επιχείρησης, που ήταν ενταγμένο στο ΤΑΙΠΕΔ από το 2012 (74%), μεταβιβάζεται πλέον στο λεγόμενο «υπερταμείο», ενώ ήδη το 26% είναι στο χρηματιστήριο.

Οι υποψήφιοι «επενδυτές» είναι έτοιμοι να διεκδικήσουν τον έλεγχο της ΕΥΑΘ. Το επιχειρησιακό πρόγραμμα του ΤΑΙΠΕΔ, που εγκρίθηκε την περασμένη Δευτέρα από το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής (ΚΥΣΟΙΠ), προβλέπει την πώληση του 24% των μετοχών της ΕΥΑΘ.

Σημειώνεται πως η γαλλικών συμφερόντων «Suez» εδώ και πολλά χρόνια ενδιαφέρεται να βάλει στο χέρι την ΕΥΑΘ, στην οποία ήδη κατέχει το 5% του μετοχικού κεφαλαίου. Ενεργό φαίνεται να παραμένει και το ενδιαφέρον της κρατικής ισραηλινής εταιρείας «Mekorot», ενώ πρόσφατα δημοσιεύματα εμφανίζουν να παραμένει στο παιχνίδι της διεκδίκησης και ο επιχειρηματίας Ι. Σαββίδης.

Η Εταιρεία Υδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης ΑΕ δημιουργήθηκε το 1998 από τη συγχώνευση του Οργανισμού Υδρευσης Θεσσαλονίκης (ΟΥΘ) και του Οργανισμού Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (ΟΑΘ). Το 2001 αποφασίστηκε η εισαγωγή της ΕΥΑΘ ΑΕ στο χρηματιστήριο.

Από τότε ξεκίνησε η επέκτασή της σε νέες περιοχές εντός του νομού και παράλληλα η παράδοση πολλών λειτουργιών της σε ιδιώτες - εργολάβους, καθώς και η μείωση του προσωπικού. Συνολικά, μετά και τις προσλήψεις που έγιναν μέσα στο 2017, απέμειναν περίπου 350 εργαζόμενοι, από τους 800 που απασχολούνταν. Παράλληλα, αυξάνονταν διαρκώς οι εργασίες που δίνονταν σε εργολάβους: Από τη λειτουργία του βιολογικού, τη συντήρηση των αντλιοστασίων, τη λήψη ενδείξεων υδρομετρητών, τη διανομή τιμολογίων, την αντιμετώπιση των βλαβών κ.ά.

Οι εργαζόμενοι έχουν πληρώσει πολύ ακριβά την κερδοφορία της επιχείρησης και με τις μειώσεις μισθών. Συνολικά στα χρόνια των δύο πρώτων μνημονίων, από το 2009 με την ΣΣΕ, με κόψιμο επιδομάτων, δώρων κ.λπ., έχουν υποστεί μειώσεις της τάξης του 35%.

Οι εργασιακές σχέσεις που έχουν διαμορφωθεί είναι πλέον μια ολόκληρη «βεντάλια» για την ένταση της εκμετάλλευσης: Εργαζόμενοι με συμβάσεις Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου (ΙΔΑΧ). Εργαζόμενοι με «μπλοκάκια» που έληξαν οι συμβάσεις τους και τώρα εργάζονται με προσωρινή δικαστική διαταγή (ασφαλιστικά μέτρα). Εργαζόμενοι με 8μηνες συμβάσεις που προσλήφθηκαν μέσω ΑΣΕΠ. Πρακτικάριοι σπουδαστές. Πολλοί είναι και οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες λειτουργίας των Βιολογικών και της ΕΕΝΘ, στις αποκαταστάσεις βλαβών ύδρευσης - αποχέτευσης, στην καθαριότητα.

Συνολικά, από τις 650 - 700 θέσεις που προβλέπει το οργανόγραμμα της εταιρείας, περίπου το 50% αποτελούν εργαζόμενοι που απασχολούνται με ελαστικές σχέσεις εργασίας, κακοπληρωμένοι, με άθλιες συνθήκες και μέσα εργασίας, χωρίς να πληρώνονται για την υπερωριακή απασχόληση. Από τη δική τους πλάτη βγαίνουν το χαμηλό κόστος για την επιχείρηση και ταυτόχρονα τα κέρδη των εργολάβων. Ετσι μπορούν π.χ. οι εργολάβοι να κατοχυρώνουν τις εργολαβίες βλαβών και αποκαταστάσεων που προκηρύσσει η ΕΥΑΘ με «συμπιεσμένο τίμημα», δίνοντας εκπτώσεις 50% και 60%, με απείραχτα τα κέρδη τους.

Η υψηλή κερδοφορία και ρευστότητα, για την οποία κομπάζει η διοίκηση της εταιρείας, στηρίζεται επίσης στα λαϊκά νοικοκυριά που πληρώνουν ακριβά το νερό και κάθε υπηρεσία. Το μπαράζ αυξήσεων στα τιμολόγια ύδρευσης, που πήγε «πακέτο» με την πορεία ιδιωτικοποίησης, σταμάτησε μόνο προσωρινά λόγω της κρίσης, στις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας.

Η πλειοψηφία των λαϊκών οικογενειών, που αποτελεί και τον βασικό «πελάτη» της ΕΥΑΘ, σήμερα πληρώνει από 0,46 έως και 0,72 λεπτά το κυβικό μέτρο. Ενδεικτικό είναι το στοιχείο ότι από τους οικιακούς χρήστες η ΕΥΑΘ εισπράττει περίπου 25 εκατ. ευρώ, δηλαδή το 70% των εσόδων της, από την πώληση του νερού.

Πάνω σε αυτήν τη βάση, της έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και του χαρατσώματος των λαϊκών νοικοκυριών, όλα αυτά τα χρόνια και μέσα στην κρίση, η κερδοφορία της επιχείρησης είναι συνεχής. Μάλιστα, το α' εξάμηνο του 2017, η ΕΥΑΘ παρουσίασε αύξηση καθαρών κερδών πλέον του 76%. Τα μεικτά κέρδη της περιόδου άγγιξαν τα 16,95 εκατ. ευρώ, έναντι 15,9 εκατ. την προηγούμενη περίοδο, σημειώνοντας αύξηση 6,64%. Τα κέρδη μετά από φόρους διαμορφώθηκαν σε 9,7 εκατ. ευρώ, από 5,49 εκατ., σημειώνοντας αύξηση 76,58%.

Στο πλαίσιο των στόχων για αύξηση της κερδοφορίας της, η ΕΥΑΘ ξεκίνησε να υλοποιεί ένα επενδυτικό σχέδιο ύψους 165 εκατ. ευρώ, με ορίζοντα το 2023, με στόχο το διπλασιασμό της δυναμικότητας της Εγκατάστασης Επεξεργασίας Νερού Θεσσαλονίκης (ΕΕΝΘ) και σημαντική επέκταση της περιοχής ευθύνης της.

Η απόφαση ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ με πώληση πλειοψηφικού πακέτου μετοχών δεν είναι καινούργια. Το 2013 είχε βγει «στο σφυρί» το 51% της ΕΥΑΘ ΑΕ, διαδικασία που σταμάτησε το 2014 μετά την τότε απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία έβαζε εμπόδια στην πώληση της ΕΥΔΑΠ.

Τότε, με αφορμή τη δρομολογούμενη ιδιωτικοποίηση του πλειοψηφικού πακέτου της ΕΥΑΘ, κάποιοι «βγήκαν στα κάγκελα», προβάλλοντας μεν συνθήματα για το νερό ως κοινωνικό αγαθό, προωθώντας ωστόσο στην πραγματικότητα άλλες μορφές ιδιωτικοποίησης.

Δήμαρχοι, αυτοδιοικητικά και συνδικαλιστικά στελέχη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, βρέθηκαν να πρωτοστατούν στη διενέργεια τοπικού δημοψηφίσματος μέσα από το οποίο αναδείχθηκε η συντριπτική αντίθεση του λαού της Θεσσαλονίκης στην ιδιωτικοποίηση του νερού. Οι διοργανωτές πρότειναν... ιδιωτικοποίηση με μάνατζερ την τοπική κρατική διοίκηση και όχι το κεντρικό κράτος.

Στο μεταξύ, εμφανίστηκε και μια «πρωτοβουλία» με το όνομα «Κίνηση 136», με τη σημαία του «κοινωνικού ελέγχου» και με σύνθημα «136 ευρώ ανά πολίτη» για την εξαγορά της ΕΥΑΘ. Βρέθηκε τελικά να υποστηρίζεται από το ίδρυμα Μπιλ Γκέιτς και Αμερικανούς επενδυτές... «κοινωνικής ευθύνης», ενώ συμμετείχε στον πρώτο διαγωνισμό για την εξαγορά της ΕΥΑΘ.

Ακολούθησε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που μέχρι πριν σήκωνε τον... ανένδοτο. Επιχειρώντας να προβάλει αντίστοιχους συμβολισμούς, τοποθέτησε ως πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΥΑΘ ένα μέλος του κινήματος «Σώστε το Νερό». Στη συνέχεια η κυβέρνηση κλήθηκε να υλοποιήσει την ιδιωτικοποίηση, υποσχόμενη ότι το 51% θα παραμείνει στο Δημόσιο.

Ολοι τους προσπαθούσαν να εγκλωβίσουν το λαό στην αναζήτηση μοντέλων ιδιωτικοποίησης, που όμως είχαν κοινό παρονομαστή την αποδοχή της θυσίας των λαϊκών αναγκών στο βωμό της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Το ΚΚΕ προειδοποιούσε από τότε ότι η όποια προσωρινή αναβολή της ιδιωτικοποίησης, το πάγωμα των διαγωνισμών πώλησης της ΕΥΑΘ, δεν σήμαιναν τέλος αυτής της πορείας, που αποτελεί κομβικό τμήμα της στρατηγικής του κεφαλαίου. Και καλούσε τους εργαζόμενους και συνολικά το λαό να μην εφησυχάζει. Να οργανώσει τον αγώνα του με στόχο την συνολική ανατροπή της πολιτικής εμπορευματοποίησης του νερού, της ίδιας της στρατηγικής που την επιβάλλει.

Το «τρέξιμο» της παραπέρα ιδιωτικοποίησης από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έρχεται να επιβεβαιώσει τα παραπάνω, τόσο ως προς την στρατηγική των μονοπωλίων, όσο και ως προς το περιεχόμενο που πρέπει να παίρνει η πάλη με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες.

Πρόκειται για μια πορεία που χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι η ΕΥΔΑΠ και το σύνολο των επιχειρήσεων που κατείχε ή ακόμα κατέχει το αστικό κράτος λειτουργούν με γνώμονα όχι την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών, αλλά την άμεση ή έμμεση συμβολή τους στην καπιταλιστική κερδοφορία. Γι' αυτό και το νερό, ένα από τα πολυτιμότερα για τη ζωή αγαθά, αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα, σε βάρος των λαϊκών νοικοκυριών που το έχουν ανάγκη.

Η Εταιρεία Υδρευσης και Αποχέτευσης Πρωτευούσης Ανώνυμη Εταιρεία (ΕΥΔΑΠ ΑΕ) είναι η μεγαλύτερη εταιρεία που δραστηριοποιείται στην αγορά του νερού στην Ελλάδα. Στον τομέα της ύδρευσης εξυπηρετεί περίπου 4.300.000 πελάτες και στον τομέα της αποχέτευσης 3.200.000 πελάτες.

Με το νόμο 2744/1999 η ΕΥΔΑΠ έσπασε σε δύο εταιρείες, την ΕΥΔΑΠ Παγίων και την ΕΥΔΑΠ ΑΕ. Στην ΕΥΔΑΠ Παγίων ανήκουν τα φράγματα, οι ταμιευτήρες, τα εξωτερικά υδραγωγεία και τα αντλιοστάσια που παραμένουν στο κράτος. Η ΕΥΔΑΠ ΑΕ είναι μια καθαρά εμπορική επιχείρηση, εισηγμένη στο χρηματιστήριο, που διαχειρίζεται τις υποδομές της ΕΥΔΑΠ Παγίων, ενώ κατέχει διυλιστήρια καθαρισμού νερού, βιολογικούς καθαρισμούς και πέντε μικρούς υδροηλεκτρικούς σταθμούς. Στόχος, το καπιταλιστικό κέρδος από την παραγωγή και εμπορία υπηρεσιών που αφορούν την ύδρευση και την αποχέτευση. Με προοπτική την επέκταση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και εκτός Αττικής το 2011 σύστησε την ΕΥΔΑΠ Νήσων.

Μέχρι τώρα το 34,03% της ΕΥΔΑΠ ΑΕ ανήκε στο Ελληνικό Δημόσιο, το 27,3% στο ΤΑΙΠΕΔ και το 38,67% σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Την περασμένη Δευτέρα το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής (ΚΥΣΟΙΠ) ενέκρινε το επικαιροποιημένο επιχειρησιακό πρόγραμμα του ΤΑΙΠΕΔ, που μεταξύ άλλων προβλέπει την πώληση σε ιδιώτες ενός ακόμα 11% των μετοχών. Την ίδια μέρα η κυβέρνηση ψήφισε το πολυνομοσχέδιο, με το οποίο μεταξύ άλλων περνούν οι μετοχές που κατείχε το Ελληνικό Δημόσιο στο λεγόμενο «υπερταμείο». Στο μεταξύ, η ΕΥΔΑΠ έχει εκπονήσει πενταετές επενδυτικό πρόγραμμα ύψους 1 δισ. ευρώ. Τα παραπάνω δείχνουν ότι στόχος είναι η γιγάντωση της επιχείρησης, την ίδια ώρα που ιδιωτικοποιείται περαιτέρω.

Το μόνιμο προσωπικό τη δεκαετία του '90, πριν ξεκινήσει η ιδιωτικοποίηση, ήταν 5.240 άτομα. Το 2016 έφθασε τα 2.294 άτομα. Δηλαδή, μειώθηκε κατά 56,2%, ενώ αυξάνεται ο όγκος εργασίας, γεγονός που οδηγεί στην εντατικοποίηση της εργασίας, ενώ η ΕΥΔΑΠ οφείλει ρεπό έως και δύο ετών σε εργαζόμενους.

Η παρακολούθηση της εξέλιξης του αριθμού του προσωπικού σε συνδυασμό με την εξέλιξη της λεγόμενης μισθολογικής δαπάνης (μισθοί και ημερομίσθια) δείχνουν τη μεγάλη πτώση των μισθών: Το 2009 απασχολούνταν στην ΕΥΔΑΠ 3.320 εργαζόμενοι και η συνολική δαπάνη για μισθούς και ημερομίσθια έφθασε τα 164.785.000 ευρώ. Το 2016 απασχολούνταν 2.294 εργαζόμενοι και η συνολική δαπάνη για μισθούς και ημερομίσθια έφθασε τα 81.311.000 ευρώ.

Δηλαδή, μέσα σε επτά χρόνια το προσωπικό μειώθηκε κατά 26% και η συνολική μισθολογική δαπάνη κατά 51%. Η μείωση της συνολικής μισθολογικής δαπάνης οφείλεται στη μείωση του προσωπικού, αλλά και στη μείωση των μισθών, αφού ο μέσος μεικτός μισθός μειώθηκε κατά 33,5%.

Τα παραπάνω βαδίζουν παράλληλα με την αύξηση του τζίρου και των κερδών. Στο ετήσιο δελτίο της ΕΥΔΑΠ το έτος 2008 παρουσιάζονται οι σχετικοί δείκτες που δείχνουν πως την περίοδο 2004 - 2008: Ο κύκλος εργασιών ανά εργαζόμενο αυξήθηκε κατά 50%. Τα μεικτά κέρδη (EBITDA) ανά εργαζόμενο αυξήθηκαν κατά 69%. Τα καθαρά κέρδη ανά εργαζόμενο κατά 658%. Παρόλο που δεν δίνονται παρόμοια στοιχεία για τα επόμενα έτη, ωστόσο από την επεξεργασία των στοιχείων προκύπτει αύξηση του τζίρου, των μεικτών κερδών και των καθαρών κερδών ανά εργαζόμενο και την περίοδο περίοδο 2004 - 2016.

Στα στοιχεία που δίνει η ΕΥΔΑΠ για το προσωπικό και τους μισθούς δεν περιλαμβάνονται - εκτός από τους συμβασιούχους ορισμένου χρόνου - εργαζόμενοι που απασχολούνται με ελαστικές μορφές εργασίας. Εκτιμάται ότι σήμερα οι εργαζόμενοι που απασχολούνται μέσω εργολάβων, «δουλεμπορικών» γραφείων και ως «πρακτικάριοι» φθάνουν περίπου τους 500 - 700, ενώ σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία το 2016 απασχολούνταν και 167 συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου.

Ετσι, η διορισμένη από την κυβέρνηση διοίκηση δημιουργεί και συντηρεί ένα στρατό εργαζομένων πολλαπλών ταχυτήτων. Εργαζόμενους με Συλλογικές Συμβάσεις και με ατομικές συμβάσεις, με διαφορετικές αποδοχές αλλά με τους ίδιους όρους και αντικείμενα εργασίας. «Πρακτικάριους», που είναι ακόμα πιο φθηνοί εργαζόμενοι αφού αμείβονται 20% χαμηλότερα από τον κατώτατο βασικό μισθό. Οι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου δεν καλύπτονται από την επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και τον Κανονισμό Προσωπικού, δεν τους δίνονται το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας και γάλα, δεν τους δίνονται άδειες γάμου, γονικά κ.ά.

Για την κατάσταση που επικρατεί μεγάλες ευθύνες φέρει και ο κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός στην Ομοσπονδία Εργαζομένων (ΟΜΕ ΕΥΔΑΠ).

Το 1999, μπροστά στην εισαγωγή της ΕΥΔΑΠ στο χρηματιστήριο, καλούσαν τους εργαζόμενους να αγοράσουν μετοχές, «πνίγοντας» τότε όποιες διαθέσεις υπήρχαν για αντίσταση στη μετοχοποίηση.

Στις δύο τελευταίες τριετείς Συμβάσεις, το 2012 και το 2015, αποδέχθηκαν τη μεγάλη μείωση των μισθών και την ενσωμάτωσαν μέσα στις Συμβάσεις, απορρίπτοντας την πρόταση της «Ενιαίας Συνδικαλιστικής Κίνησης» για οργάνωση της πάλης που μεταξύ άλλων θα βάζει στόχο την ανάκτηση των απωλειών.

Οπως απορρίπτουν χρόνια τώρα και την πρόταση της ΕΣΚ να είναι μέλη των σωματείων με πλήρη δικαιώματα όλοι οι εργαζόμενοι που απασχολούνται στην ΕΥΔΑΠ, ανεξαρτήτως σχέσης εργασίας. Ετσι, η πλειοψηφία στην Ομοσπονδία και οι αντίστοιχες στα σωματεία αρνούνται να γίνουν μέλη τους οι εργαζόμενοι με ελαστικές μορφές εργασίας, στηρίζοντας τη διαίρεση των εργαζομένων, τακτική που διευκολύνει το χτύπημα των δικαιωμάτων τους.

Σήμερα κάνουν ό,τι μπορούν για να δημιουργήσουν εικόνα θετικών εξελίξεων στην ΕΥΔΑΠ, και έτσι βάζουν τους εργαζόμενους στην αναμονή και δίνουν χρόνο στην κυβέρνηση και τη διοίκηση της ΕΥΔΑΠ να προχωρούν ανενόχλητα τα αντεργατικά τους σχέδια.

Η πορεία ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ, παράλληλα με τις συνέπειές της για τους εργαζομένους της, δεν αφήνει ανέγγιχτες τις λαϊκές οικογένειες.

Στο τιμολόγιο της ΕΥΔΑΠ το κόστος είναι υψηλότερο για την οικιακή κατανάλωση παρά για τις επιχειρήσεις. Στο οικιακό τιμολόγιο το πέρασμα από την πρώτη στη δεύτερη κλίμακα τιμωρείται με σχεδόν διπλασιασμό της τιμής, από τη δεύτερη στη τρίτη με τριπλασιασμό και πάει λέγοντας.

Συγκεκριμένα, το κόστος ανά κυβικό μέτρο (κ.μ.) για τα οικιακά νοικοκυριά είναι το εξής: Από 0 έως 5 κ.μ. το μήνα 0,35 ευρώ ανά κ.μ. Από 5 έως 20 κ.μ. το μήνα 0,64 ευρώ ανά κ.μ. Από 20 έως 27 κ.μ. το μήνα 1,83 ευρώ ανά κ.μ. Από 27 έως 35 κ.μ. το μήνα 2,56 ευρώ ανά κ.μ. Ανω των 35 κ.μ. το μήνα 3,2 ευρώ ανά κ.μ.

Αντίθετα, για τις επιχειρήσεις υπάρχουν μόλις δύο κλίμακες, με τις τιμές τους να διαφοροποιούνται ελάχιστα: Μέχρι 1.000 κ.μ. το μήνα 0,83 ευρώ ανά κ.μ., άνω των 1.000 κ.μ. το μήνα 0,98 ανά κ.μ.

Το 2017 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πήρε απόφαση επιβολής ενός νέου χαρατσιού για το νερό, το οποίο επιβάλλεται στο πλαίσιο εφαρμογής της ευρωενωσιακής Οδηγίας - πλαίσιο 2000/60 ΕΕ για τα νερά. Με τον τρόπο αυτό, θέλουν να φορτώσουν στα λαϊκά νοικοκυριά και το λογαριασμό των έργων για το νερό, που έχουν γίνει στο παρελθόν ή είναι σε φάση κατασκευής ή πρόκειται να κατασκευαστούν, καθώς στα τιμολόγια ύδρευσης και άρδευσης θα συνυπολογίζεται και το κόστος απόσβεσης αυτών των έργων. Διπλά πλήττονται οι μικρομεσαίοι αγρότες, καθώς θα πληρώσουν το χαράτσι τόσο για το πόσιμο, όσο και για το νερό άρδευσης. Η συγκεκριμένη απόφαση αναμένεται να εφαρμοστεί το επόμενο διάστημα.

Σε ανακοίνωσή της, η ΚΟΒ ΕΥΔΑΠ παρουσιάζει, μεταξύ άλλων, ορισμένα χαρακτηριστικά στοιχεία από την πείρα της ιδιωτικοποίησης του νερού σε άλλες χώρες:

«Στη Βρετανία οι ιδιωτικοποιήσεις στη 10ετία του 1990 έφεραν άμεσα αυξήσεις 50% στην τιμή του νερού, που σε ορίζοντα 15ετίας έφτασαν το 245%. Ταυτόχρονα, υποβαθμίστηκαν οι παρεχόμενες υπηρεσίες ύδρευσης - αποχέτευσης.

Στην Αργεντινή, όταν το 1993 δόθηκε η διαχείριση του νερού και των αστικών λυμάτων στη SUEZ και σε μια ακόμα ισπανική εταιρεία, αύξησαν την τιμή του νερού κατά 85% έως το 2002, ενώ διαπιστώθηκε πως επεξεργάζονταν μόνο το 12% των λυμάτων και το 88% το έριχναν χωρίς επεξεργασία στον ποταμό Ρίο ντε λα Πλάτα, προκαλώντας τεράστια οικολογική καταστροφή.

Στο Παρίσι, η ιδιωτικοποίηση έφερε 265% αυξήσεις στο νερό σε διάστημα 13 ετών, ενώ στο Βερολίνο από το 1999 που δόθηκε για ιδιωτικοποίηση ποσοστό 49,9%, αυξανόταν κάθε χρόνο η τιμή του από 15 - 20%, ενώ το προσωπικό μειώθηκε κατά 2.000 εργαζόμενους».

Για τη συνεχή επιδείνωση της κατάστασης στο νερό, σημειώνει η ΚΟΒ ΕΥΔΑΠ, «είναι σαφείς οι ευθύνες όλων των αστικών κομμάτων. Τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όσο και αυτά που βρίσκονται στην αντιπολίτευση στηρίζουν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης που έχει προμετωπίδα την ιδιωτική πρωτοβουλία».

Ακόμα, καταγγέλλει τη στάση του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού και σημειώνει ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να απεγκλωβιστούν από αυτές τις δυνάμεις, να παλέψουν, ανάμεσα σε άλλα, «ενάντια σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης, άμεσης ή έμμεσης. Να διεκδικήσουν μείωση των τιμών χρήσης ηλεκτρικού, πετρελαίου, φυσικού αερίου, νερού για την κατανάλωση των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών, για τους αγρότες. Να παλέψουν για την ακύρωση του νομοθετικού πλαισίου της "απελευθέρωσης" στρατηγικών τομέων της οικονομίας, όπως η ύδρευση, η Ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές».

Η ΚΟΒ ΕΥΔΑΠ υπογραμμίζει στην ανακοίνωση ότι «η διαχείριση του νερού προς όφελος του λαού προϋποθέτει έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο. Απαιτεί εργατική εξουσία και κοινωνικοποιημένη οικονομία, όπου η γη, οι υδάτινοι πόροι, τα δάση, τα εργοστάσια επεξεργασίας νερού, τα δίκτυα ύδρευσης, άρδευσης, η υποδομή αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων θα αποτελούν κοινωνική ιδιοκτησία και όχι εμπόρευμα.

Απαιτεί επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, με ολοκληρωμένη διαχείριση των υδατικών πόρων. Σε αυτά τα πλαίσια, ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του νερού, που προτείνει το ΚΚΕ, θα υλοποιεί αυτή την πολιτική και ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Κατασκευών θα σχεδιάζει και θα υλοποιεί τα έργα που θα καλύπτουν το σύνολο των λαϊκών αναγκών για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, θα στηρίζει την εγχώρια αγροτική και βιομηχανική παραγωγή, θα επιδιώκει την ισόρροπη ανάπτυξη των περιφερειών, την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας.

Είναι απαραίτητο οι εργαζόμενοι στο νερό, συνολικά η εργατική τάξη, η νεολαία, οι γυναίκες, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, να συνδυάσουν την πάλη για τη μη ιδιωτικοποίηση του νερού με την πάλη για την υλοποίηση της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ, τη μόνη ικανή να εξασφαλίσει το νερό ως κοινωνικό αγαθό».

Eurokinissi

Η «Cosco», ως νέα διοίκηση του ΟΛΠ ΑΕ από τις 10/8/2016, έχοντας τη στήριξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου και του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, κρατώντας τους εργαζόμενους σε ομηρία, με την τροποποίηση του Γενικού Κανονισμού Προσωπικού του ΟΛΠ στις 21/8/2017, καθόρισε το νέο αντεργατικό πλαίσιο έντασης της εκμετάλλευσης, που αποτυπώθηκε στη συνέχεια στη Συλλογική Σύμβαση, με την παραπέρα μείωση των αποδοχών των υπαλλήλων στις διοικητικές υπηρεσίες, στους τεχνικούς και χειριστές. Η Σύμβαση αυτή δεν αφορά τους λιμενεργάτες, οι οποίοι υπογράφουν δική τους ΣΣΕ ανάμεσα στο σωματείο «Ενωση Μονίμων και Δοκίμων Λιμενεργατών ΟΛΠ» και τη διοίκηση του ΟΛΠ. Αυτή θα ακολουθήσει το επόμενο διάστημα. Σημειώνεται βέβαια ότι τον νέο αντεργατικό Γενικό Κανονισμό Προσωπικού της «Cosco» στον ΟΛΠ προσυπέγραψαν και η ΟΜΥΛΕ και η «Ενωση Μονίμων και Δοκίμων Λιμενεργατών ΟΛΠ».

Η νέα ΣΣΕ έκλεισε στις 27/12/2017, μετά από το παζάρι ανάμεσα στην «Cosco» και την εργοδοτική, κυβερνητική πλειοψηφία της διοίκησης της ΟΜΥΛΕ για το πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι προκειμένου να εξασφαλιστεί η κερδοφορία του μονοπωλιακού ομίλου.

Ετσι, όχι μόνο δεν καλύπτεται η απώλεια του 35% των αποδοχών των εργαζομένων που τσεκουρώθηκαν από τους μνημονιακούς νόμους (όπως ο ν. 4024/2011), αλλά με τα όσα προβλέπει ο Γενικός Κανονισμός Προσωπικού, με τον οποίο ανατράπηκαν τα ωράρια εργασίας και οι εργασιακές σχέσεις, οι εργαζόμενοι στην πραγματικότητα θα δουλεύουν παραπάνω, χωρίς να πληρώνονται.

Παράλληλα, ανοίγει ο δρόμος για το άθλιο καθεστώς των εργολαβιών. Οπως όλα δείχνουν, αυτό που επιδιώκει η «Cosco» είναι να εφαρμοστούν και στους εργαζόμενους του ΟΛΠ όλα όσα επικρατούν στους «διπλανούς» εργαζόμενους, δηλαδή στη ΣΕΠ ΑΕ, στις προβλήτες του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ) που της παραχωρήθηκαν το 2009 για να τις μετατρέψει σε εργασιακό γκέτο: Εργολάβοι, ελαστικές μορφές εργασίας, σπαστά ωράρια κ.ά. είναι αυτά που κυριαρχούν, εντατικοποίηση της δουλειάς, παραβίαση των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας, εργατικά ατυχήματα και σοβαρά προβλήματα υγείας. Και όλα αυτά την ώρα που η «Cosco» καταγράφει κέρδη - ρεκόρ!

Πιο συγκεκριμένα, με τη νέα αντεργατική Σύμβαση μειώνονται τα μισθολογικά κλιμάκια από 36 σε 18. Ο βασικός μισθός στο ανώτατο μισθολογικό κλιμάκιο, από τα 1.442 ευρώ, μειώνεται στα 1.186 ευρώ. Το ανώτατο μισθολογικό κλιμάκιο καταβάλλεται σε εργαζόμενους πανεπιστημιακής εκπαίδευσης (ΠΕ) με 27 χρόνια υπηρεσίας. Στο 18ο κλιμάκιο από 879,41 ευρώ έπεσε στα 718 ευρώ. «Μαχαίρι» πέφτει και σε όλα τα επιδόματα.

Οσον αφορά το ξεπάγωμα του χρονοεπιδόματος, για το οποίο πανηγυρίζει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, ισχυριζόμενος ότι εξισορροπεί τις απώλειες στο βασικό μισθό και στα επιδόματα, αποτελεί χοντρή κοροϊδία αφού ακόμα και στο ανώτερο κλιμάκιο, δηλαδή στα 33 και πάνω χρόνια υπηρεσίας, η προσαύξηση στο βασικό μισθό είναι 46% από 64% που ήταν, δηλαδή μειώνεται κατά 20%.

Τεράστια κοροϊδία αποτελούν και οι κομπασμοί αυτών των δυνάμεων ότι επανέρχονται ο 13ος μισθός, το Δώρο Πάσχα και το επίδομα αδείας, όταν το 35% στη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων με βάση τους μνημονιακούς νόμους παραμένει σε πλήρη ισχύ. Το κατόρθωμά τους είναι οι ετήσιες αποδοχές που έπαιρναν οι εργαζόμενοι με 12 μισθούς να τα παίρνουν τώρα με 14.

Ομως, πέρα από τις μειώσεις παντού, στη Σύμβαση προδιαγράφεται και το παραπέρα χτύπημα στα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων. Χαρακτηριστικά, προβλέπεται, μόνο για τους εργαζόμενους που έχουν συμπληρώσει κατά την υπογραφή της Σύμβασης 27 έτη εργασίας, η καταβολή προσωποπαγούς «επιδόματος Ευδόκιμης Υπηρεσίας», ύψους 225 ευρώ το μήνα. Δηλαδή, δημιουργεί εργαζόμενους δύο ταχυτήτων στον ΟΛΠ, υποθηκεύει το εργασιακό μέλλον των επόμενων υπαλλήλων, παγιδεύει τους παλιότερους εργαζόμενους για να μην αντιδράσουν, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για εργολαβικούς υπαλλήλους.

Η νέα ΣΣΕ είναι συμπλήρωμα του αντεργατικού Γενικού Κανονισμού Προσωπικού (ΓΚΠ), τον οποίο διαμόρφωσαν από κοινού το προηγούμενο διάστημα η «Cosco» και η πλειοψηφία στη διοίκηση της ΟΜΥΛΕ. Με τον Γενικό Κανονισμό ανατράπηκαν ωράρια, το σταθερό πενθήμερο, σχέσεις εργασίας, κάτι που σημαίνει ότι οι απώλειες στις αποδοχές των εργαζομένων είναι ακόμα μεγαλύτερες, από τα όσα βλέπει κανείς από την πρώτη ανάγνωση της ΣΣΕ.

Συνοπτικά οι ανατροπές που επέφερε ο ΓΚΠ είναι οι εξής:

1. Χρόνος Εργασίας. Προβλέπει επιμήκυνση του εργάσιμου χρόνου. Το 7,5ωρο - 37,5ωρο που ίσχυε γίνεται 8ωρο - 40ωρο. Δηλαδή, οι εργαζόμενοι του ΟΛΠ, με βάση τη νέα ΣΣΕ και τον Γενικό Κανονισμό Προσωπικού, δουλεύουν πλέον παραπάνω και απλήρωτα! Επιπλέον, αλλάζει το καθεστώς απασχόλησης, καταργείται το σταθερό πενθήμερο (Δευτέρα - Παρασκευή). «Η εργασία τα Σάββατα, Κυριακές ή αργίες δεν θεωρείται υπερωριακή απασχόληση, εφόσον συμπεριλαμβάνεται στο νόμιμο εβδομαδιαίο χρόνο απασχόλησης του εργαζομένου», αναφέρεται στον Κανονισμό. Επομένως, αυτό που ισχύει πλέον για τους εργαζόμενους στον ΟΛΠ είναι δουλειά 7 μέρες τη βδομάδα χωρίς υπερωριακή αμοιβή.

2. Σχέσεις Εργασίας. Εισάγει τις σχέσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, τις «ευέλικτες» μορφές απασχόλησης, την απασχόληση και μεταφορά «όταν κρίνει η εταιρεία αναγκαίο», όπως σημειώνεται στον κανονισμό, δηλαδή, πιο απλά, εισάγει τον ενεργό και ανενεργό χρόνο εργασίας, όπως και την αλλαγή πόστων και ειδικοτήτων. Με βάση αυτό είναι «στον αέρα» ακόμα και τα επιδόματα που προβλέπονται στη ΣΣΕ, όπως αυτό που αφορά τις ειδικές συνθήκες και πληρώνεται σε τεχνικούς και χειριστές. Πέρα από το γεγονός ότι πετσοκόβεται, τώρα για τη χορήγησή του, σύμφωνα με όσα προβλέπει η ΣΣΕ, απαιτείται, ανάμεσα σε άλλα, ο υπάλληλος να «απασχολείται πλήρως στο αντικείμενο σύμφωνα με τις εκάστοτε ανάγκες και υποδείξεις της εταιρείας». Διευκρινίζεται ότι «ως πλήρης απασχόληση νοείται η συνεχής απασχόληση για χρονικό διάστημα τουλάχιστον ενός μήνα στη συγκεκριμένη θέση» και ότι «ο προγραμματισμός των υπαλλήλων που απασχολούνται στις ως άνω θέσεις γίνεται ανά μήνα από τον αρμόδιο manager». Με άλλα λόγια, πόστα και ειδικότητες καθορίζονται από την εταιρεία με βάση βέβαια τις ανάγκες και την κερδοφορία της.

3. «Αξιολόγηση». Προβλέπει σύστημα «αξιολόγησης», για να προετοιμάσει απολύσεις με βάση κριτήρια παραγωγικότητας.

4. Οι απολύσεις εργαζομένων μπορούν να γίνουν πια με απλή καταγγελία της Σύμβασης απ' την εταιρεία. Οι ισχυρισμοί του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού ότι θα γίνονται μέσα από συμβούλιο, είναι «στάχτη στα μάτια», όταν είναι γνωστό πως οι συσχετισμοί στο συμβούλιο είναι αρνητικοί για τους εργαζόμενους.

5. Εισάγει το διευθυντικό δικαίωμα της εταιρείας για ζητήματα που δεν προβλέπονται στον Κανονισμό. Η εταιρεία θα καθορίζει ακόμα και το χρόνο έναρξης και λήξης της βάρδιας κ.ά.

Η νέα ΣΣΕ και ο Γενικός Κανονισμός Προσωπικού, πέραν των άλλων, δηλαδή το χτύπημα των εργαζομένων του ΟΛΠ σε αντιστοιχία με την εκμετάλλευση των εργολαβικών εργαζομένων στις προβλήτες του ΣΕΜΠΟ, είναι προετοιμασία και για τη μετατροπή του λιμανιού του Πειραιά και ολόκληρης της λιμενικής λεκάνης, που φτάνει μέχρι την Ελευσίνα (Εμπορευματικό Κέντρο Θριασίου) σε Ειδική Οικονομική Ζώνη, που σημαίνει επιβολή καθεστώτος εργασιακής ζούγκλας, χωρίς συγκροτημένα εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, καταβαραθρώνοντας την τιμή της εργατικής δύναμης, για την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και την προσέλκυση επενδύσεων.

Η κυβέρνηση έχει ήδη στρώσει το δρόμο. Το σχετικό θεσμικό πλαίσιο είναι έτοιμο αφού στις 16/2/2017 ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα ψήφισαν το νόμο για τη σύσταση «Εθνικού Μητρώου Φορτοεκφορτωτών Λιμένος και Ξηράς», από το οποίο εξαίρεσε τους εργαζόμενους (χειριστές φορτοεκφορτωτικών μηχανημάτων, λιμενεργάτες κ.ά.) του λιμανιού του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης και των άλλων λιμανιών της χώρας που είναι ανώνυμες εταιρείες, καθώς και τα διαμετακομιστικά κέντρα (logistics).

Σε αυτόν το νόμο πάτησε και ο νέος Γενικός Κανονισμός Προσωπικού για τους εργαζόμενους του ΟΛΠ, αφού για τους μη πιστοποιημένους εργαζόμενους, η ασφάλειά τους, οι αμοιβές τους, οι κανονισμοί διεξαγωγής φορτοεκφορτωτικών εργασιών, ακόμα και τα μέτρα πρόληψης, υγιεινής και ασφάλειας και προστασίας της υγείας τους καθορίζονται από την εργοδοσία και όχι με βάση όσα προβλέπει η νομοθεσία για τους πιστοποιημένους εργαζόμενους.

Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός στην ΟΜΥΛΕ, με τη στήριξη διαφόρων αστικών ΜΜΕ, εμφάνισε την απαράδεκτη ΣΣΕ που υπέγραψε ως... επίτευγμα και προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων (!), για να κρύψει ότι αυτό που προστατεύει είναι η θωράκιση των συμφερόντων της εργοδοσίας, του ομίλου της «Cosco».

Στην ίδια κατεύθυνση, ο υπουργός Ναυτιλίας, Π. Κουρουμπλής, για να στηρίξει το κυβερνητικό παραμύθι της «δίκαιης ανάπτυξης», χαρακτήρισε τις ανατροπές σε βάρος των εργαζομένων «άνοιξη για τα δύσκολα μνημονιακά χρόνια που προηγήθηκαν». Ενώ σε συνέντευξή του σε ραδιοφωνικό σταθμό, σύμφωνα με δελτίο Τύπου του υπουργείου, αναφέρθηκε στο «ευνοϊκό κλίμα που έχει δημιουργήσει η κυβέρνηση στον τομέα των επενδύσεων και στις εργασιακές σχέσεις, με αποτέλεσμα να συνάπτονται ΣΣΕ όπως η πρόσφατη στον ΟΛΠ». Βέβαια, όσο και αν προσπάθησε να πείσει ότι εργαζόμενοι και εργοδότες έχουν κοινά συμφέροντα, δεν μπόρεσε να κρύψει ότι στο «διά ταύτα» αυτό που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι να εξασφαλίσει την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων: «Τόνισε ιδιαίτερα - συνεχίζει το δελτίο Τύπου - την επιτυχία με την οποία προχωρεί η επένδυση στο λιμάνι του Πειραιά, αλλά και με την οποία ολοκληρώνεται η αξιοποίηση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, δύο διαδικασίες στις οποίες διαφυλάχτηκαν πλήρως τα δικαιώματα των εργαζομένων».

Η «Δημοκρατική Ενότητα Λιμανιών» καλεί τους εργαζόμενους να βγάλουν τα συμπεράσματά τους και να δουν ξεκάθαρα ποιος είναι ο αντίπαλός τους, να αποφασίσουν με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν πίσω.

Να αποτινάξουν από πάνω τους τα τσιράκια της «Cosco», αλλάζοντας το συσχετισμό δυνάμεων στα σωματεία στις ερχόμενες αρχαιρεσίες και να παλέψουν σε ταξική γραμμή, συστρατευόμενοι με τη «Δημοκρατική Ενότητα», με το ΠΑΜΕ, απέναντι στα συμφέροντα των μονοπωλίων, των ενώσεών τους, όπως η ΕΕ, και στο εκάστοτε πολιτικό τους προσωπικό.

Να πάρουν την οργάνωση του αγώνα στα χέρια τους, με Γενικές Συνελεύσεις στα σωματεία για κλιμάκωση του αγώνα, απορρίπτοντας τον ΓΚΠ, τη ΣΣΕ.

Διεκδικώντας: Ενιαία ΣΣΕ για όλους τους εργαζόμενους στα λιμάνια με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους τους εργατοϋπαλλήλους σε όλα τα λιμάνια της χώρας με 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών - αντεργατικών νόμων όλων των μνημονίων. Αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις. Μέτρα για την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων. Πάλη για την ανασύνταξη και αντεπίθεση του εργατικού κινήματος, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης.