Παπαγεωργίου Βασίλης

Το τελευταίο δεν είναι σωστό, καθώς ο ΣΥΝ, ως κύριος εκφραστής αυτής της «Αριστεράς», καλλιεργεί χρόνια τώρα και με συνέπεια τη λογική ανοχής και προσαρμογής στο σύστημα, με την ψήφιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ και την αποδοχή του «ευρω-μονόδρομου», με αντιλήψεις περί δήθεν εξανθρώπισης του καπιταλισμού, κοινωνικής συναίνεσης, κλπ., όπως και με αντίστοιχες πρακτικές συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ - στην Αυτοδιοίκηση, στο συνδικαλιστικό και, γενικότερα, στο μαζικό κίνημα, κλπ.

Με δυο λόγια, δηλαδή, η αφετηρία κόμματος κι αποχωρούντων είναι η ίδια. Αλλωστε, την ίδια λογική εξέφραζαν και πολλά από τα πρώην στελέχη του ΚΚΕ - τα οποία αποχώρησαν στις αρχές της δεκαετίας του '90 και βρίσκονται σήμερα στον ΣΥΝ - και αποτέλεσε τότε ένα από τα βασικά σημεία σύγκρουσης.

Το Συνήγορο του Πολίτη επισκέφθηκε προχτές ο υποψήφιος πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου, κι όταν τέλειωσε η επίσκεψη αράδιασε στους δημοσιογράφους, τα όσα -ή μερικά απ' όσα- ο πρώτος του είπε. Λες και είναι ο υποψήφιος αρχηγός κάποιου κόμματος της αντιπολίτευσης και όχι του κόμματος που κυβερνά τη χώρα, εδώ και 22 χρόνια (μείον το δίχρονο διάλειμμα της ΝΔ). Λες και δεν ήταν και είναι ακόμη βασικό στέλεχος της κυβέρνησης, εδώ και αρκετά χρόνια. Ισως κι ακόμη χειρότερα. Λες και τ' άκουγε για πρώτη φορά. Λες και δε ζει στην Ελλάδα...

.

Στις πολιτικές προγραμματικές θέσεις οι διαφορές του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ είναι εδώ και αρκετά χρόνια λιγοστές και, πάντως, δευτερεύουσας σημασίας. Συνήθως, αφορούν στη λεκτική παρουσίαση και τη μορφή άσκησης της ίδιας πολιτικής. Για παράδειγμα, και τα δυο αυτά κόμματα τάσσονται υπέρ της ΟΝΕ και του Συμφώνου Σταθερότητας, του ξεπουλήματος των δημοσίων επιχειρήσεων και των αντιλαϊκών διαρθρωτικών αλλαγών, των νόμων της αγοράς και της εμπορευματοποίησης της Παιδείας, της Υγείας και της Πρόνοιας, υπέρ της λιτότητας για τα λαϊκά στρώματα και των κάθε λογής προνομίων, κινήτρων και διευκολύνσεων προς το μεγάλο κεφάλαιο, κλπ, κλπ, αλλά το καθένα παρουσιάζει και εφαρμόζει την πολιτική αυτή με το δικό του τρόπο. Το γεγονός αυτό, όμως, δε μειώνει στο παραμικρό τον αντιλαϊκό χαρακτήρα και περιεχόμενο, είτε της μιας είτε της άλλης εφαρμογής. Ούτε μειώνει τις βαριές συνέπειες, σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, όπως φανερώνει και η πραγματικότητα. Δε μειώνει στο παραμικρό, επίσης, την ανάγκη να καταδικαστούν, τόσο η «πράσινη», όσο και η «γαλάζια» εκδοχή της αντιλαϊκής πολιτικής, από τους εργαζόμενους και τη νέα γενιά. Το αντίθετο, την κάνει ακόμη περισσότερο επιτακτική. Είτε, γιατί στα συρτάρια τους έχουν πολύ χειρότερα μέτρα και μόνον η αποφασιστική και μαζική καταδίκη τους μπορεί να παίξει ρόλο ουσιαστικής αντίστασης, είτε γιατί αποκλειστικά και μόνον η καταψήφισή τους αποτελεί την πρέπουσα απάντηση, τόσο στην άκρατη δημαγωγία της ΝΔ, όσο και την κοροϊδία της... νέας αλλαγής του ΠΑΣΟΚ.

Βέβαια, τελευταία, ελαχιστοποιούνται και οι όποιες διαφορές στην παρουσίαση της ίδιας πολιτικής, μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Περιοδείες και χειραψίες κάνει ο Κ. Καραμανλής, σπίτι - σπίτι και καφενείο - καφενείο θα πάει κι ο Γ. Παπανδρέου. Η Νατάσα είναι το «κρυφό ατού» του Κ. Καραμανλή, η Αντα διαμορφώνεται εσπευσμένα σε αντίστοιχο «χαρτί» του Γ. Παπανδρέου. Σε γυμναστήριο πηγαίνει ο τελευταίος και φορά κασκόλ, αντίστοιχα μέτρα παίρνει και ο αρχηγός της ΝΔ, αφήνοντας στην ντουλάπα του σπιτιού του το κοστούμι και τη γραβάτα και φορώντας σπορ ενδυμασία σε ορισμένες εμφανίσεις του. Και πάει λέγοντας...

Κι όλ' αυτά, πασπαλισμένα με μπόλικη συνθηματολογία και δημαγωγία, για νέες αρχές και ξεκινήματα, για αλλαγές, ανατροπές και ρήξεις, με τη μέχρι σήμερα πορεία και τη ζοφερή για τους εργαζόμενους και το λαό πραγματικότητα. Λόγια του αέρα, ίσως πείτε. Και ναι και όχι, θα λέγαμε εμείς. Ναι, σε ό,τι αφορά στη δημιουργία ψεύτικων προεκλογικών εντυπώσεων, για δήθεν αυριανές φιλολαϊκές πολιτικές και μέτρα, είτε από τον έναν, είτε από τον άλλον. Οχι, όμως, σε ό,τι αφορά στις πολύ χειρότερες και πολύ περισσότερο αντιλαϊκές πολιτικές, που έχουν σκοπό να εφαρμόσουν, εάν καταφέρουν να ρίξουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων και τους αποσπάσουν τη δύναμη της ψήφου τους.

Αυτήν τη σπουδαία, παραγκωνισμένη σήμερα, γυναίκα -λογοτέχνιδα, επαναφέρει στο «φως» το ενδιαφέρον βιοεργογραφικό βιβλίο της Μοσχοβίας Α. Κασκούρα «Η θηλυκή παραφωνία του Νίκου Καζαντζάκη» (εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα»). Το γεγονός ότι ενώ παλιοί έγκριτοι μελετητές δεν το έπραξαν, ως όφειλαν, μια νέα κοπέλα, υποψήφια δρ Συγκριτικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Σορβόννης, κάνει μια μελετητική προσέγγιση του βίου και του έργου της Γαλάτειας, και των «σημαδιών» από τη ζωή της με τον Καζαντζάκη, καθώς και δικών της «σημαδιών» στη ζωή και το έργο εκείνου. Η μελετήτρια, συνοψίζοντας το ανισότιμο, ιδιαίτερα για τη γυναίκα, πολιτικο-κοινωνικό πλαίσιο της εποχής, τιμά, αφ' ενός την επαναστάτρια ιδεολογικά και συγγραφικά Γαλάτεια, και αφ' εταίρου, από σεβασμό στο συγγραφέα Καζαντζάκη, προσπαθεί να κατανοήσει και να εξηγήσει τη συμπεριφορά και απώθησή του από τη γυναίκα για την οποία έλεγε πριν την κατακτήσει «Την Γαλάτειαν και μίαν καλύβη» και τη χαρακτήριζε «Ενα από τα ωραιότερα και σπαρακτικότερα θεάματα που είδα στη ζωή μου. Μέσα σε μια στενοκέφαλη κοινωνία, η παρουσία της προξενεί σκάνδαλο στους αστούς. Μια κατακόκκινη αντάρτισσα, παραφωνία μέσα στην ασάλευτη σκλαβοπλανταγμένη ατμόσφαιρα της επαρχιώτικης σταχτόχρωμης ζωής».

Πενήντα μέρες έμειναν,

εφτά μόνο βδομάδες

κι άντε να δω τα έργα σας

στην κάλπη φουκαράδες,

άντε να δω αν βάλατε

μυαλό μες στο κεφάλι

ή το «κουκί» θα ρίξετε

στα ίδια «μούτρα» πάλι.

***

Πενήντα μέρες έμειναν,

κυλά ο καιρός σαν μπάλα

κι άντε να δω αν έχετε

επίγνωση μια στάλα,

αν ξέρει ο καθένας σας

σε ποια ανήκει τάξη

και τι οφείλει σαν λαός

στις εκλογές να πράξει!

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι περγαμηνές του Νοριέγκα δεν έχουν τόσες δάφνες σε πολεμικό πεδίο, αλλά ανάλογες σε διπλωματικό, ενώ οι εξαιρετικά στενοί δεσμοί του με τη μαφία του Μαϊάμι, τον κατατάσσουν στον πολύ στενό κύκλο των ανθρώπων του Προέδρου, που προσπαθούν να δρομολογήσουν τις εξελίξεις στη Λατινική Αμερική. Περιοχή, που για τον Νοριέγκα «βρίσκεται σε κρίση» ...σε μετάφραση: Η συνεχώς αυξανόμενη ανησυχία των ΗΠΑ για τις εξελίξεις και ανατροπές που συντελούνται στην αμερικανική υποήπειρο.

Ειρωνικό ή προφητικό; Οι δηλώσεις αυτές προηγήθηκαν της ετήσιας έκτακτης Συνόδου των Ηγετών των Κρατών της Αμερικανικής Ηπείρου, που έγινε στο Μοντερέι του Μεξικού και κατέληξε σε φιάσκο για τον Μπους. Δε χρειαζόταν, όμως, το αποτέλεσμα της Συνόδου ο Νοριέγκα, για να βρει ποιος φταίει για τις δύσκολες ώρες του «μεγάλου αφεντικού».. «Η Κούβα στηρίζει και υποκινεί στοιχεία, που προσπαθούν να αποσταθεροποιήσουν αμερικανικές δημοκρατικές κυβερνήσεις». Συμπληρωματικά βλέπει και «άξονα αποσταθεροποίησης», που δεν είναι άλλος από αυτόν που έχει δημιουργηθεί εξαιτίας των στενών, συντροφικών, δεσμών της Κούβας με τη Βενεζουέλα... Και ακονίζει τα μαχαίρια...