Διαβάστε σήμερα στο 4σέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία»:

• Αρθρο: Οι εργαζόμενοι στα «πεντάμηνα» με ψήφο στο ΚΚΕ να δώσουν δύναμη στη δύναμή τους.
• Συνέντευξη με συνδικαλιστές από κλάδους της Βιομηχανίας: Οι εργάτες δεν μπορεί να ψηφίζουν τα ίδια κόμματα με τα αφεντικά.
• «Ενεργός Γήρανση»: «Εργαλείο» για νέες αντιασφαλιστικές ανατροπές στα κράτη - μέλη της ΕΕ.
• Κριτήριο ψήφου οι θέσεις όλων των κομμάτων για το Ασφαλιστικό.

Από παλιότερη κινητοποίηση για το Ασφαλιστικό

Αυτό είναι το ασφαλιστικό σύστημα που ξεκίνησε να οικοδομείται την τελευταία 25ετία, με ιδιαίτερη ένταση στα χρόνια της κρίσης, στην Ελλάδα, αλλά και σε όλα τα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Πυρήνας των αντιασφαλιστικών ανατροπών όλα αυτά τα χρόνια, από «φιλελεύθερες», «σοσιαλδημοκρατικές», «αριστερές» κυβερνήσεις, είναι οι στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ για την απαλλαγή του κράτους και της εργοδοσίας από το «βάρος» της Ασφάλισης, με στόχο να γίνει πιο ανταγωνιστική η καπιταλιστική οικονομία της ΕΕ.

Το ίδιο γίνεται και τώρα, με το τρίτο μνημόνιο που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Ποτάμι, το οποίο, σε ό,τι αφορά και το Ασφαλιστικό, αποτελεί συνέχεια προηγούμενων ανατροπών, πηγαίνοντας ένα βήμα πιο πέρα τη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης, όπως τουλάχιστον τη γνώρισαν οι προηγούμενες γενιές των ασφαλισμένων.

Βασικές συνέπειες των μέτρων που έχουν ψηφιστεί και των μέτρων που έρχονται, είναι η συρρίκνωση ή και κατάργηση συντάξεων και παροχών, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, η ολοένα μειούμενη κρατική χρηματοδότηση. Επίσης, θεωρείται δεδομένη και μη αντιστρέψιμη η χρόνια καταλήστευση των αποθεματικών των Ταμείων, με τελευταία μεγάλη κλοπή αυτή του αποκαλούμενου «κουρέματος» με το PSI.

Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού η αντιασφαλιστική πολιτική έχει για συστατικό της στοιχείο τη συνέχιση της λεηλασίας των αποθεματικών και των περιουσιών των Ταμείων, λεία στα νύχια των κεφαλαιοκρατών.

Τα μέτρα που νομοθετήθηκαν πρόσφατα, σαν προαπαιτούμενα για το τρίτο μνημόνιο, είναι:

• Η μείωση των συντάξεων που προήλθε από: (α) Τη δέσμευση για παροχή κατώτατων ορίων σύνταξης και ΕΚΑΣ μόνο σε όσους έχουν συμπληρώσει τα 67 έτη και περικοπή του μη ανταποδοτικού μέρους καθώς και (β) την αύξηση της εισφοράς του κλάδου υγείας από 4% σε 6% και την καθιέρωση εισφοράς 6% στις επικουρικές.
• Η σταδιακή αύξηση των ορίων ηλικίας, ώστε από το 2022 η ηλικία συνταξιοδότησης να είναι τα 67 έτη για πλήρη σύνταξη ή τα 62 έτη με 40 έτη ασφάλισης.

Με το τρίτο μνημόνιο, τα κόμματα που το ψήφισαν δεσμεύθηκαν μεταξύ άλλων:

• Να μειώσουν τις σημερινές συντάξεις κατά 2,25 δισ. ευρώ για την τρέχουσα διετία (0,25% του ΑΕΠ φέτος και 1% του ΑΕΠ για το 2016). Οι μειώσεις αυτές, μέχρι το τέλος του προγράμματος (2018), θα αφαιρέσουν συνολικά από την τσέπη των συνταξιούχων πάνω από 7,5 δισ. ευρώ.
• Να ενοποιήσουν όλα τα Ταμεία σε ένα Ταμείο κύριας και σε ένα Ταμείο επικουρικής ασφάλισης. Σημειωτέον ότι μέχρι σήμερα, κάθε φορά που έγινε ενοποίηση Ταμείων, το αποτέλεσμα ήταν η εξίσωση των συντάξεων και των παροχών προς τα κάτω.
• Να προχωρήσουν την εφαρμογή της «ρήτρας μηδενικού ελλείμματος», που σημαίνει παραπέρα μείωση των επικουρικών συντάξεων, εκτός αν βρεθούν «ισοδύναμα», με το ίδιο εξοντωτικό αποτέλεσμα.
• Να καταργήσουν σταδιακά το ΕΚΑΣ.
• Να μειώσουν τις ήδη χαμηλές συντάξεις του ΟΓΑ κ.ά.

Προσπαθώντας να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις και προκειμένου να εγκλωβίσουν προεκλογικά λαϊκές συνειδήσεις, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ υπόσχονται τώρα ότι θα αντικαταστήσουν ορισμένα από τα μέτρα αυτά με άλλα «ισοδύναμα». Πρόκειται για αστείο ισχυρισμό, όχι μόνο γιατί αποφεύγουν συστηματικά να απαντήσουν ποια είναι αυτά τα «ισοδύναμα», αλλά κυρίως επειδή αν το κάνουν, θα αποδειχτεί ότι τα μέτρα αυτά είναι εξίσου αντιλαϊκά. Δηλαδή, ό,τι αφήνουν στη μια τσέπη του λαού, το παίρνουν από την άλλη.

Κι επειδή η αντιασφαλιστική πορεία της επόμενης κυβέρνησης είναι προδιαγεγραμμένη, αφού προγραμματικό τους κείμενο είναι το τρίτο μνημόνιο, οι δυο βασικοί διεκδικητές της διακυβέρνησης επαναλαμβάνουν τις γνωστές θολές υποσχέσεις, ότι θα χτυπήσουν τάχα την εισφοροδιαφυγή, την εισφοροαπαλλαγή, τη μαύρη εργασία, θα μειώσουν την ανεργία, για να αυξηθούν τα έσοδα των Ταμείων.

Πέρα από το γεγονός ότι τέτοιες εξαγγελίες γίνονται όλη την τελευταία 25ετία, σαν αντίδοτο στα αντιασφαλιστικά μέτρα, το βέβαιο είναι ότι ακόμα κι αν μια κυβέρνηση καταγράψει κάποιες καλύτερες επιδόσεις σε όλα τα παραπάνω, δεν πρόκειται να αναστραφεί η πορεία συρρίκνωσης των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων για όλες τις επόμενες γενιές.

Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος για τον οποίο αυτά τα κόμματα, όχι μόνο έχουν εξοβελίσει από το λεξιλόγιό τους, αλλά συκοφαντούν κι από πάνω έννοιες όπως «δημόσια, καθολική, κοινωνική ασφάλιση», που θα χρηματοδοτείται από το κράτος και τους εργοδότες.

Πολύ περισσότερο, λοιδορούν και προσπαθούν να απαξιώσουν το ώριμο και αναγκαίο αίτημα του ταξικού κινήματος για όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, συντάξεις και παροχές στα επίπεδα που επιβάλλουν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με δεδομένη την αλματώδη αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας και των επιτευγμάτων της επιστήμης και της τεχνικής σε όλους τους τομείς.

Δίπλα σ' αυτά τα κόμματα στέκεται όμως και η «Λαϊκή Ενότητα», η οποία εξαντλείται σε διαπιστώσεις για το Ασφαλιστικό και απευθύνεται στο λαό με θέσεις που οδηγούν από άλλο δρόμο στο ίδιο αποτέλεσμα.

Τα στελέχη της, που διετέλεσαν κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και φέρουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση στο Ασφαλιστικό, μιλάνε για κατάργηση ορισμένων από τους πλέον αντιλαϊκούς νόμους, αλλά στο διά ταύτα, συνδέουν την πορεία των Ταμείων και συνολικά του συστήματος από την ανάκαμψη της οικονομίας.

Συγκεκριμένα, στηρίζουν τη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος σε «ένα εθνικό, αναπτυξιακό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης». Συνδέουν δηλαδή το Ασφαλιστικό με την ανάκαμψη της οικονομίας, η οποία είναι καπιταλιστική και κινείται γύρω από το κέδρος των επιχειρηματικών ομίλων.

Θεμέλιος λίθος αυτής της οικονομίας είναι η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και αυτό οδηγεί σε διαρκή συρρίκνωση της τιμής της εργατικής δύναμης, των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων.

Με στόχο την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων χτυπιούνται τόσα χρόνια η μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα, γιγαντώθηκαν οι στρατιές των ημιαπασχολούμενων και των ανέργων, λεηλατήθηκαν τα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς τα αποθεματικά τους αντιμετωπίστηκαν ως κεφάλαια για να γίνουν επενδύσεις και όχι ως μέσο για την κάλυψη των αναγκών των ασφαλισμένων.

Ξανασερβίροντας τις αυταπάτες που καλλιέργησε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, η Λαϊκή Ενότητα - ΣΥΡΙΖΑ 2, διαβεβαιώνει ότι έχει σχέδιο ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας. Την ίδια ώρα, υπόσχεται ότι θα συρρικνώσει, μέχρι και θα εξαλείψει όλους εκείνους τους παράγοντες που επιδρούν αρνητικά στο Ασφαλιστικό, είναι όμως «εκ των ων ουκ άνευ» για τη μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους, δηλαδή για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Με άλλα λόγια, η κοροϊδία πάει σύννεφο...

Το πρόβλημα της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι ταξικό, καθώς φανερώνονται και σε αυτό τα όρια του εκμεταλλευτικού συστήματος που σαπίζει, που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Το Ασφαλιστικό, πέρα από τη σχετική αυτοτέλειά του ως ζήτημα, αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι που συνθέτει το παζλ της ενιαίας επίθεσης πάνω στην τιμή της εργατικής δύναμης. Το Ασφαλιστικό, όπως και το εισόδημα, ο χρόνος εργασίας, οι εργασιακές σχέσεις είναι πλευρές που οξύνουν την εκμετάλλευση και το ξεζούμισμα της εργατικής τάξης.

Ταυτόχρονα, οι εισφορές, τα αποθεματικά και τα διαθέσιμα των Ταμείων είναι ο συλλογικός κόπος και ιδρώτας των εργατών, είναι η κλεμμένη υπεραξία μιας ζωής. Γι' αυτό και αφετηρία στην πάλη των εργαζομένων πρέπει να είναι η υπεράσπιση και διεύρυνση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, η ανάκτηση των απωλειών από την περίοδο της κρίσης, η αποτροπή της παραπέρα συρρίκνωσής τους, όπως προβλέπουν παλιοί και νέοι νόμοι.

Ταυτόχρονα, όμως, για να είναι αποτελεσματικός αυτός ο αγώνας, πρέπει να «βλέπει» και να στοχεύει πιο μακριά. Η λύση του προβλήματος δεν εξαρτάται από έναν καλό ή όχι σχεδιασμό στο συγκεκριμένο ζήτημα. Απαιτείται κεντρικός σχεδιασμός και μια οικονομία που απέναντι από τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων θα βάζει τις σύγχρονες διευρυμένες λαϊκές ανάγκες.

Η στάση όλων των κομμάτων απέναντι στο ζήτημα της Ασφάλισης είναι κομβικό και αποτελεί κριτήριο για να καταψηφιστούν στις εκλογές. Η αποδυνάμωσή τους, η ταυτόχρονη ενίσχυση του ΚΚΕ δημιουργεί καλύτερους όρους, ώστε από την επόμενη κιόλας μέρα το κίνημα να κλιμακώσει την πάλη ενάντια σε παλιά και νέα μέτρα, σε ρήξη με την πολιτική που υπερασπίζεται την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων και το δρόμο της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Κινητοποίηση στο Τελωνείο των Κήπων στον Εβρο πραγματοποίησαν, χτες, αγρότες του Εβρου, που αντιδρούν στα φορολογικά μέτρα του νέου μνημονίου. Οι αγρότες κινήθηκαν με περίπου 100 τρακτέρ προς το Τελωνείο. Αρχικά η Αστυνομία τους σταμάτησε στον κόμβο στο Αρδάνιο, όμως κατάφεραν να φτάσουν στον προορισμό τους. Από τις 2 μ.μ. και για λίγες ώρες διέκοψαν τη διέλευση μόνο των φορτηγών. Η κινητοποίηση ολοκληρώθηκε χτες το βράδυ. Τους αγρότες, στο μπλόκο που έστησαν στα σύνορα, επισκέφθηκε κλιμάκιο της ΤΕ Εβρου του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Χρήστο Τρέλλη, περιφερειακό σύμβουλο Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης.

Συγκέντρωση καταδίκης της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, αύριο Παρασκευή 18 Σεπτέμβρη, στις 7 μ.μ., οργανώνουν στην πλατεία Ζαρντέν (οδός Παναγή Τσαλδάρη), στην Αμφιάλη, σωματεία του Πειραιά. Τη μέρα εκείνη συμπληρώνονται δύο χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Στην κινητοποίηση καλούν με ανακοίνωσή τους τα Σωματεία Μετάλλου Αττικής, Καραβομαραγκών, Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων Πειραιά, η Πανελλαδική Ενωση Ελαιουργοσαπωνοποιών, Καθαριστριών Πειραιά, ΠΕΜΕΝ, «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», ΠΕΕΜΑΓΕΝ, Λογιστών Πειραιά, Ιδιωτικής Υγείας Πειραιά, Επαγγελματιών Οδηγών, Παράρτημα Οικοδόμων Πειραιά, Συνταξιούχων ΙΚΑ Πειραιά και ΟΑΕΕ Πειραιά.

Στην κοινή ανακοίνωση, τα Σωματεία σημειώνουν ανάμεσα σε άλλα: «Καλούμε κάθε εργαζόμενη, κάθε εργαζόμενο, τις νέες και τους νέους των δήμων του Πειραιά να δώσουν το "παρών" στη συγκέντρωση. Να απαντήσουμε μαζικά, αποφασιστικά στην προσπάθεια αθώωσης, στη συνείδηση του λαού, της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής και των αφεντικών της».

ΑΠό παλιότερη κινητοποίηση με τη συμμετοχή και εργαζομένων στα «5μηνα»

Αυτή η σχέση εργασίας είναι άθλια και εντάσσεται στην προσπάθεια ΕΕ, κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και βιομηχάνων να κουρελιάσουν κάθε δυνατότητα να δουλεύουμε με δικαιώματα και αξιοπρέπεια. Οι δήμοι παίζουν εδώ και χρόνια το ρόλο της «μήτρας», όπου δοκιμάζονται όλες οι ελαστικές μορφές εργασίας (θυμίζουμε τα «stage», τα 2μηνα, 8μηνα, 11μηνα, συμβάσεις έργου, μπλοκάκια, ΚΟΙΝΣΕΠ κ.λπ.). Χαρακτηριστικό είναι ότι τους εργαζόμενους στα «πεντάμηνα» δεν τους θεωρούν εργαζόμενους, αλλά «ωφελούμενους».

Από τις «δουλεμπορικές» ΜΚΟ, που κρατούσαν το 5% του μισθού των εργαζομένων και η δράση των οποίων συνάντησε τη σθεναρή αντίσταση του ταξικού κινήματος, φτάσαμε στην εφαρμογή αντίστοιχων προγραμμάτων από τον ΟΑΕΔ. Ο μισθός, βέβαια, παραμένει εξευτελιστικός και όλες οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας καταστρατηγούνται.

Με την έναρξη του φετινού προγράμματος, οι ταξικές δυνάμεις, με καθοριστική συμβολή των κομμουνιστών στα σωματεία των ΟΤΑ και στα «πεντάμηνα», βρέθηκαν ξανά στην πρώτη γραμμή. Πιο έμπειροι, οργανώσαμε «επιτροπές πεντάμηνων» και μαζί με το πιο πρωτοπόρο τμήμα των εργαζομένων στους δήμους που συσπειρώνεται στο Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής, διεκδικήσαμε από την πρώτη στιγμή ίσα δικαιώματα, αλλά και μισθό.

Οργανώσαμε παρεμβάσεις στον ΟΑΕΔ, στα υπουργεία και στους δήμους. Εκλέχτηκε Συντονιστική Επιτροπή Πεντάμηνων στο πλάι του Συνδικάτου. Εκεί που κυριαρχούν οι ταξικές δυνάμεις, απαιτήσαμε να γράφονται οι πενταμηνίτες στα σωματεία, να φτιαχτούν στο πλάι των Σωματείων Επιτροπές Αγώνα και όλοι μαζί να δίνουμε καθημερινά τη μάχη. Ολο αυτό το διάστημα, οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, της Λαϊκής Ενότητας, υπονόμευσαν την προσπάθεια ή βρέθηκαν απέναντί μας. Σε πλήρη ταύτιση με τους εργοδότες, δεν αναγνωρίζουν τα «πεντάμηνα» ως εργαζομένους και δεν τους γράφουν μέλη στην Ομοσπονδία του κλάδου, την ΠΟΕ - ΟΤΑ.

Με τα πρώτα εργατικά «ατυχήματα», κάναμε άμεσα παρέμβαση στο υπουργείο Εργασίας. Εξασφαλίσαμε ότι κανένας συνάδελφός μας δε θα χάσει τη θέση του και ταυτόχρονα θα πληρώνονται μέχρι να αποκατασταθεί η υγεία τους.

Αποσπάσαμε δεσμεύσεις από το υπουργείο Εργασίας, που θα αποτυπώνονταν και σε συγκεκριμένη εγκύκλιο, η οποία όμως ποτέ δεν εκδόθηκε. Οργανώσαμε μεγάλη συγκέντρωση την Παρασκευή 4 Σεπτέμβρη και πετύχαμε να δεσμευτεί η υπηρεσιακή κυβέρνηση για την καταβολή του πρώτου μισθού στις 10 Σεπτέμβρη. Με νεότερες εγκυκλίους, το υπουργείο παραχωρεί πλέον και τις νόμιμες άδειες για τους «πενταμηνίτες».

Απευθυνόμαστε σε κάθε απασχολούμενο στα «πεντάμηνα» και του λέμε: Αυτό που είδες, αυτό που με συνέπεια κάνουμε όλοι εμείς που σταθήκαμε στο πλευρό σου από την πρώτη στιγμή, τα μέλη του ΚΚΕ που δραστηριοποιούνται στο ταξικό κίνημα, είναι να διεκδικούμε με οργανωμένο και συλλογικό τρόπο ένα καλύτερο μέλλον για μας και τα παιδιά μας, σε σύγκρουση με όλους εκείνους που το μόνο που τους νοιάζει είναι να σε χρησιμοποιήσουν για πέντε μήνες και μετά να σε πετάξουν. Και ο αγώνας αυτός φέρνει αποτελέσματα.

Τα μέλη του ΚΚΕ το κάνουμε πάντα, για κάθε εργαζόμενο, αυτή είναι η ιδεολογία μας. Πιστεύουμε ότι η τάξη μας, η τάξη των εργαζομένων, η εργατική τάξη παράγει τον πλούτο σε κάθε σύγχρονη κοινωνία και με τον αγώνα και την ενότητά της μπορεί και θα καταφέρει να είναι αυτή που θα τον απολαμβάνει.

Σε καλούμε να μην αποδεχθείς ότι η χαμοζωή που βιώνεις είναι δική σου ευθύνη, ότι αυτό είναι το μέλλον σου. Σήμερα είναι εφικτό στη χώρα μας κάθε άνθρωπος να έχει ζωή με αξιοπρέπεια. Ζωή όπου η εργασία, η Υγεία, η ασφάλεια, η Παιδεία θα είναι εξασφαλισμένες για όλους. Αντί τον πλούτο που εσύ παράγεις με την εργασία σου να τον ληστεύουν μια χούφτα παράσιτα, που τα βλέπεις να ζουν στη χλιδή ενώ εσύ και η οικογένειά σου πεινάτε, μπορεί αυτός ο πλούτος να επιστρέφει σε σένα για να βελτιώνει συνεχώς τη ζωή σου.

Μέσα από τους αγώνες σου, τους αναγκάζεις να ακούσουν τη φωνή σου. Μέσα από τη συλλογική δράση, βλέπεις τη δύναμή σου. Σε αυτή την προσπάθεια δεν είσαι μόνος. Παλεύουμε μαζί σου σε κάθε χώρο δουλειάς, γιατί το μέλλον μας είναι κοινό και δεν μπορεί να είναι η σημερινή εξαθλίωση.

Στις εκλογές στις 20 Σεπτέμβρη σε καλούμε να δώσεις δύναμη στη δική σου δύναμη. Να ψηφίσεις το ΚΚΕ, για να μπορούμε όλοι μαζί, από καλύτερη θέση την επόμενη μέρα να αντιπαλέψουμε τις πολιτικές που καταστρέφουν τις ζωές μας. Για να ανοίξουμε το δρόμο της πραγματικής ανατροπής!

Δασκαλάκης Γεώργιος, μέλος του ΚΚΕ, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Λυκόβρυσης - Πεύκης

Τσελέντης Μάκης, μέλος του ΚΚΕ, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Κορυδαλλού

Από τη συμμετοχή συνδικάτων της Βιομηχανίας σε παλιότερη κινητοποίηση ενάντια στα μνημόνια, στην Αττική

-- Παρακολουθώντας τα επιχειρήματα των κομμάτων σ' αυτήν την προεκλογική περίοδο, ποιους στόχους εκτιμάτε ότι θέλουν να υπηρετήσουν;

Ακης Αντωνίου: Ο στόχος τους είναι, μέσα από νέα ψέματα, εκβιαστικά διλήμματα, ανούσιες αντιπαραθέσεις και τακτικισμούς, να αποσπάσουν τη λαϊκή συναίνεση στο βάρβαρο μνημόνιο που όλοι μαζί ψήφισαν.

Να εγκρίνουμε, δηλαδή, με την ψήφο μας την παραπέρα μείωση των μισθών και των συντάξεων, τη διεύρυνση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και των ατομικών συμβάσεων, την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, την αύξηση της φορολογίας για στοιχειώδεις υπηρεσίες σε Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία.

Ζητάνε από εμάς τους εργαζόμενους και τις οικογένειές μας να εγκρίνουμε με την ψήφο μας την πολιτική τους, να τους δώσουμε το «πράσινο φως» για να κλιμακώσουν την επίθεση σε βάρος μας. Θέλουν νομιμοποίηση μέσω και της ψήφου για το άγριο χαράτσωμα της λαϊκής οικογένειας στους παιδικούς σταθμούς, για να πληρώνουμε πιο ακριβά τα βασικά είδη διατροφής, να συνεχίσουν τα παιδιά μας να παραμένουν άνεργα και όταν βρίσκουν δουλειά, να τα εκμεταλλεύεται η εργοδοσία για 12 ώρες με 300 και 400 ευρώ, να μην μπορούμε να κάνουμε απεργία κ.ά.

Από την άλλη, ζητάνε από τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα να εγκρίνουν με την ψήφο τους τα δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ που θα δοθούν στις τράπεζες, στους βιομήχανους, στους εφοπλιστές. Να εγκρίνουν την παράδοση στο μεγάλο κεφάλαιο των αεροδρομίων, των λιμανιών, των σιδηροδρόμων, του ορυκτού και ενεργειακού πλούτου της χώρας.

Τελικά, στόχος τους είναι να χρησιμοποιήσουν την εργατική λαϊκή ψήφο για να συγκροτήσουν μια πιο ισχυρή, αδίστακτη και αυταρχική κυβέρνηση, η οποία θα υλοποιήσει το μνημόνιο που όλοι μαζί ψήφισαν, για να τσακίσουν τα δικαιώματά μας. Με δυο λόγια, να μας βάλουν «να βγάλουμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια».

-- Είναι συχνό φαινόμενο, μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση, πολλοί να δηλώνουν «κοψοχέρηδες», καθώς άλλο νόμιζαν ότι ψήφιζαν και άλλο τους βγαίνει μετά την κάλπη. Πόσο υπαρκτός είναι αυτός ο κίνδυνος μπροστά και στις εκλογές της Κυριακής;

Γιάννης Σχοινάς: Ο κίνδυνος σίγουρα είναι υπαρκτός, αλλά τώρα υπάρχουν καλύτερες προϋποθέσεις να βγουν ουσιαστικά συμπεράσματα, ώστε την επομένη των εκλογών να μην πούμε «την πάτησα ξανά», «δεν ήξερα». Τώρα υπάρχει μεγαλύτερη πείρα, για να αποκρουστεί η κοροϊδία, να μην εγκλωβιστούν οι εργαζόμενοι και ο λαός στα νέα ψέματα και τις υποσχέσεις, να μην υποκύψουν στις νέες απειλές και τους εκβιασμούς.

Μέχρι τώρα ξέραμε τους παλιούς υπηρέτες του κεφαλαίου, τα «παραδοσιακά» κόμματα της μεγαλοεργοδοσίας. Τώρα μάθαμε και τους νέους. Ολοι μας γνωρίζουμε τι μας περιμένει, όποιος κι αν κληθεί να φτιάξει κυβέρνηση, αφού το κυβερνητικό πρόγραμμα είναι ήδη αποφασισμένο: Είναι το μνημόνιο, που θα αναθεωρείται μόνο προς το χειρότερο μετά από κάθε τρίμηνο έλεγχο, όπως άλλωστε γινόταν και με τα προηγούμενα δύο μνημόνια.

Τώρα, όλοι μας γνωρίζουμε καλύτερα το ποιοι είναι μαζί μας και ποιοι είναι απέναντί μας, ποιοι είναι συνεπείς με αυτά που μας λένε προεκλογικά και ποιοι μας κοροϊδεύουν. Γνωρίζουμε αυτούς που όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν δίπλα μας, μας βοήθησαν να οργανώσουμε την πάλη μας, όταν οι άλλοι μας έλεγαν να περιμένουμε και να συνεργαστούμε με την εργοδοσία, μας καλούσαν να στηρίξουμε την κυβέρνηση. Αποδείχτηκε ότι ήθελαν να μας κάνουν συνένοχους στο έγκλημα, στο βάρβαρο μνημόνιο που όλοι μαζί ψήφισαν τελικά τον Αύγουστο που μας πέρασε.

Ολα αυτά τα χρόνια, όμως, έχουμε αποκτήσει πείρα και από αυτούς που «πρώτα κάνουν τη δουλειά» και μετά παριστάνουν τους «εξαπατημένους», τους «ανήξερους» και τους «μετανοούντες», για να μπάσουν το λαό στις ίδιες αυταπάτες από άλλη πόρτα. Χορτάσαμε πραγματικά όλα αυτά τα χρόνια από «μετανοούντες αντάρτες», όποιο προσωπείο κι αν φορούσαν.

Τέλος, οι εργαζόμενοι ξέρουν πλέον καλά «τι καπνό φουμάρει» και η φασιστική Χρυσή Αυγή, η οποία, πίσω από τις αντιμνημονιακές και αντισυστημικές κορόνες της, στηρίζει με λύσσα το σύστημα της εκμετάλλευσης, φτιάχνει δουλεμπορικά για να προσφέρει φτηνούς εργάτες στις επιχειρήσεις, φοβίζει όσους αντιστέκονται. Είναι εγκληματική οργάνωση, γιατί αυτή είναι η ιδεολογία της. Ο ρόλος της αποκαλύφθηκε στην επίθεση σε βάρος των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στο Πέραμα, στη δολοφονία του Π. Φύσσα, στις επιθέσεις σε βάρος μεταναστών.

-- Παρ' όλα αυτά, τα κόμματα που ζητάνε την ψήφο για να κυβερνήσουν ή να συγκυβερνήσουν, ισχυρίζονται ότι προσφεύγουν στην κρίση του «κυρίαρχου λαού» και αποθεώνουν τη δημοκρατία. Πώς το σχολιάζετε;

Φωτεινή Λυκουρέση: Να μας πουν αυτοί που κλίνουν σε όλες τις πτώσεις τη λέξη «δημοκρατία», γιατί, όταν ένας εργαζόμενος γίνεται μέλος του συνδικάτου, μπαίνει στη «μαύρη λίστα» της εργοδοσίας; Γιατί, όταν ένας εργαζόμενος μοιράζει ακόμα και μια προκήρυξη του σωματείου του, σε πολλές περιπτώσεις καλείται σε απολογία κι αν «δεν συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις» φτάνει μέχρι και να απολύεται, με διάφορα προσχήματα;

Στους χώρους που δουλεύουμε, αλλού μας απαγορεύουν και αλλού μας βάζουν σοβαρά εμπόδια για να κάνουμε γενικές συνελεύσεις. Οταν αποφασίζουμε απεργία, η εργοδοσία, μαζί με την κυβέρνηση, παίρνουν όλα τα μέτρα για να την εμποδίσουν, ενώ είναι συνηθισμένο φαινόμενο μετά την απεργία να ακολουθούν εκδικητικές - τρομοκρατικές απολύσεις.

Ακόμα πιο πέρα: Το δικαίωμα στη συνδικαλιστική δράση και την απεργία θεωρείται από την εργοδοσία και τα κόμματά της «κατάχρηση της ελευθερίας» και καταγγέλλεται ότι εμποδίζει «το δικαίωμα στην εργασία», δηλαδή στην απεργοσπασία. Αντίθετα, το να ψηφίζεις για τη Βουλή κάθε έξι μήνες, να κάνεις δημοψηφίσματα, θεωρείται από τους ίδιους «γιορτή της δημοκρατίας», «έκφραση της λαϊκής ετυμηγορίας».

Επομένως, ας αφήσουν τα ψέματα και την κοροϊδία. Ολοένα και περισσότεροι συνειδητοποιούν τι κρύβεται πίσω από το γνωστό «ζητάμε την ετυμηγορία του λαού», «να μιλήσει ο κυρίαρχος λαός». Θέλουν να μας κάνουν συνυπεύθυνους. Να αισθανθούμε ότι εμείς τάχα κυβερνάμε, ότι εμείς με την ψήφο μας τιμωρούμε, ανεβάζουμε και κατεβάζουμε κυβερνήσεις. Γνωρίζουν ότι δεν κινδυνεύουν από αυτήν τη «λαϊκή ετυμηγορία», γιατί, άσχετα από την κυβέρνηση που θα βγει, ίδια θα παραμένει η εξουσία.

-- Πώς σχολιάζετε την ωμή παρέμβαση της μεγαλοεργοδοσίας σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου;

Γιάννης Σχοινάς: Δεν είναι τυχαίο ότι μπροστά στις εκλογές, οι Ενώσεις των εργοδοτών βγαίνουν η μία μετά την άλλη ή όλες μαζί και ζητάνε «σταθερή κυβέρνηση συνεργασίας», «να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις των μνημονίων» και άλλα παρόμοια. Προσπαθούν να επηρεάσουν την ψήφο του λαού σε κατεύθυνση αντίθετη προς τα πραγματικά του συμφέροντα.

Οπως δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ισχυρές μερίδες των εργοδοτών αγκάλιασαν τις δήθεν αυθόρμητες συγκεντρώσεις «υποστήριξης της κυβέρνησης» στο Σύνταγμα, στις οποίες καλούσαν κόμματα και συνδικαλιστικές πλειοψηφίες. Τέτοιες δραστηριότητες προβάλλονταν απ' όλα τα αστικά Μέσα σαν «λαϊκή παρέμβαση», κι ας συμμετείχαν σε αυτές η εργοδοσία και οι πιο απίθανοι «σαλονάτοι» τύποι.

Από την άλλη, οι απεργιακές συγκεντρώσεις και τα συλλαλητήρια των ταξικών συνδικάτων, του ΠΑΜΕ, θεωρούνται «ζημιά στην οικονομία», «ταλαιπωρία για τους υπόλοιπους εργαζόμενους», δημιουργούν «ασφυξία στην αγορά και τους εμπόρους του κέντρου», «αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό και στους τουρίστες».

Ολα αυτά επιβεβαιώνουν ότι αυτό που φοβάται η μεγαλοεργοδοσία και οι πολιτικές της δυνάμεις είναι ο συνεπής ταξικός αγώνας, που στο εργατικό κίνημα εκφράζεται από το ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα που συσπειρώνονται σ' αυτό. Είναι οι δυνάμεις αυτές που παλεύουν για την ανασύνταξη του κινήματος, την απαλλαγή του από τον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό, που αποτελεί φορέα της γραμμής του κεφαλαίου μέσα στο κίνημα.

Τώρα, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, εμείς, σαν ταξικά συνδικάτα στο χώρο της βιομηχανίας, θεωρούμε υποχρέωση απέναντι στους συναδέλφους μας να απαντήσουμε στην ωμή παρέμβαση της εργοδοσίας. Γι' αυτό συντάξαμε και διακινούμε πλατιά στους χώρους δουλειάς ένα κείμενο - κάλεσμα, για το πώς οι εργαζόμενοι οφείλουν να σταθούν μπροστά στην κάλπη, κρίνοντας από τη σκοπιά του ταξικού τους συμφέροντος.

-- Ποιο είναι, σε γενικές γραμμές, το περιεχόμενο του καλέσματος που απευθύνετε προεκλογικά στους εργαζόμενους;

Ακης Αντωνίου: Το κάλεσμα αυτό υπογράφεται από το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Αττικής, την Πανελλαδική Ενωση Εργατοϋπαλλήλων Ελαιουργοσαπωνοποιών, το Κλαδικό Συνδικάτο Ενέργειας, το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Αττικής, την Πανελλαδική Ενωση Λιθογράφων, το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας, την Ενωση Προσωπικού Πρακτορείων Εφημερίδων Αθηνών, το Συνδικάτο Εργαζομένων Φαρμάκου - Καλλυντικού Αττικής - Πειραιώς και Νήσων, το Κλαδικό Σωματείο Χαρτεργατών και το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας.

Κατ' αρχήν, είναι κρίσιμο ζήτημα να δράσουμε τώρα και να μην περιμένουμε λύσεις από την κάλπη. Να οργανωθούμε στα συνδικάτα μας και να οργανώσουμε την πάλη μας, να μπλοκάρουμε τα μέτρα του μνημονίου, να παλέψουμε για την ανάκτηση των απωλειών μας, την ικανοποίηση των αναγκών μας. Να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για κλιμάκωση της πάλης από την επομένη των εκλογών.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, πρέπει να αξιοποιηθεί και η ψήφος, ώστε να διευκολύνει και να μην εμποδίζει την ανάπτυξη της πάλης. Στις εκλογές πρέπει να αποδυναμωθούν οι δυνάμεις που στηρίζουν τους εχθρούς μας, την ΕΕ και την εργοδοσία, που παλεύουν για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου στις δικές μας πλάτες.

Χρειάζεται να ενισχύσουμε αυτούς που είναι πάντα δίπλα μας, πριν και μετά τις εκλογές, που δεν μας θυμούνται μόνο προεκλογικά, που θα ξαναείναι και πάλι από την επομένη των εκλογών στο πλευρό μας, στο πλευρό του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Αυτούς που στηρίζουν σταθερά τα αιτήματά μας, τα δικαιώματά μας, που αντιπαλεύουν με σταθερότητα και συνέπεια τους εχθρούς μας, την ΕΕ και την εργοδοσία, που παλεύουν για να πάρει ο λαός στα χέρια του τον πλούτο που παράγει.

Αυτό είναι που κρίνεται σε αυτές τις εκλογές και όχι το ποια δύναμη θα βγει πρώτη ή δεύτερη, αν η κυβέρνηση που θα συγκροτηθεί θα είναι μονοκομματική ή πολυκομματική. Αυτό που θα μετρήσει είναι αν και με την ψήφο μας, θα δημιουργήσουμε την επόμενη μέρα τις προϋποθέσεις για να συνεχίσουμε από καλύτερες θέσεις τον αγώνα, που θα είναι σκληρός και δύσκολος.

Το προφίλ του ηλικιωμένου, ο οποίος συνεχίζει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην «αγορά» μέχρι τα βαθιά γεράματα, προβάλλουν τώρα η ΕΕ και οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου

Για τα αποτελέσματα του Ευρωπαϊκού Ετους συζήτησε στις 9 Σεπτέμβρη η Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, επιβεβαιώνοντας ότι η ΕΕ και οι κυβερνήσεις στα κράτη - μέλη έχουν ψηλά στις προτεραιότητές τους τις αντιλαϊκές παρεμβάσεις που υπηρετούν το στόχο της «ενεργού γήρανσης».

Η επιλογή τους αυτή, από τη σκοπιά των ευρωπαϊκών μονοπωλιακών ομίλων και των κυβερνήσεών τους, είναι πέρα για πέρα δικαιολογημένη. Με μοχλό την «ενεργό γήρανση» η ΕΕ στοχεύει στην αύξηση της «απασχολησιμότητας» και σπρώχνει τα ηλικιακά όρια της συνταξιοδότησης όλο και πιο πάνω, αναγκάζοντας τους εργαζόμενους σε δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Αυτό μπορεί να γίνει είτε με απευθείας αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης είτε με τη θέσπιση συντάξεων πείνας, ώστε ο ηλικιωμένος να υποχρεώνεται να παραμείνει στην αγορά εργασίας, προκειμένου να επιβιώσει, καθώς ταυτόχρονα με την Κοινωνική Ασφάλιση, ξηλώνεται και ό,τι έχει απομείνει από τα δημόσια συστήματα Υγείας και Πρόνοιας.

Με άλλα λόγια, στο όνομα της «βιωσιμότητας» των ασφαλιστικών συστημάτων, η ΕΕ προωθεί ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση, επικαλούμενη μεταξύ άλλων τα δημογραφικά στοιχεία που καταγράφουν τάση γήρανσης του πληθυσμού. Η τάση αυτή είναι υπαρκτή, αλλά το αστικό κράτος ούτε μπορεί ούτε θέλει να αντιμετωπίσει τις πραγματικές αιτίες του δημογραφικού.

Υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος, αυτό που η ΕΕ ονομάζει «ασημένια οικονομία»: Οι μεγαλύτερης ηλικίας εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι ηλικιωμένοι αντιμετωπίζονται ως μια ανερχόμενη αγορά, από την οποία οι επιχειρήσεις προσδοκούν τόνωση της κερδοφορίας τους, εμπορευόμενες τις ανάγκες που έχει αυτή η ηλιακή ομάδα του πληθυσμού, ιδιαίτερα τις ανάγκες τους για υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας.

Στην Ελλάδα, ανάμεσα στα προαπαιτούμενα του μνημονίου που ψηφίστηκαν στη Βουλή τον περασμένο Αύγουστο, περιλαμβάνονται μια σειρά από αντιασφαλιστικά μέτρα, όπως νέα αύξηση στα ηλικιακά όρια για τη συνταξιοδότηση, έτσι ώστε από το 2022 αυτά να φτάσουν στα 67 έτη για όλους, μειώσεις συντάξεων και «ποινές» σε όσους συνταξιοδοτούνται κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου, πριν από το όριο των 67 ετών.

Τον Οκτώβρη έπεται συνέχεια, με νέα μέτρα για την Κοινωνική Ασφάλιση, πάντα στο όνομα της «βιωσιμότητας» των Ταμείων, την οποία προσπαθούν να συνδέσουν αποκλειστικά με τη γήρανση του πληθυσμού. Τα πράγματα δεν είναι όμως έτσι. Τα Ταμεία «βουλιάζουν» εξαιτίας της πολιτικής που υπηρετεί την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, πλευρά της οποίας είναι και η όξυνση του δημογραφικού προβλήματος, καθώς λόγω της εργασιακής ανασφάλειας και της οικονομικής αδυναμίας η πλειοψηφία των νέων ζευγαριών κάνουν λιγότερα παιδιά απ' ό,τι παλιότερα.

Στο πλαίσιο, όμως, αυτής της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, το κράτος έθεσε στη διάθεση του κεφαλαίου τα αποθεματικά των Ταμείων από τη δεκαετία του '50, θέσπισε ένα κάρο εισφοροαπαλλαγές για τους εργοδότες, αφήνει στο απυρόβλητο με προκλητικές ρυθμίσεις τους μεγαλομπαταχτσήδες, μειώνει τη χρηματοδότηση των Ταμείων από το κράτος, αυξάνει την ανεργία και τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, με άμεση αντανάκλαση στα μειωμένα έσοδα των ασφαλιστικών οργανισμών.

Με βάση όλα αυτά, η ΕΕ θέτει στόχο «τη δημιουργία μιας κουλτούρας ενεργού γήρανσης ως μιας διά βίου διαδικασίας και, κατά συνέπεια, τη διασφάλιση ότι ο ταχέως αυξανόμενος πληθυσμός που αποτελείται από άτομα ηλικίας πλησίον ή άνω των 60 ετών, ο οποίος είναι εν γένει υγιέστερος και διαθέτει καλύτερη μόρφωση από οποιαδήποτε προηγούμενη ηλικιακή ομάδα, έχει κατάλληλες ευκαιρίες για απασχόληση».

Δηλαδή, στην παρούσα φάση, ενδιαφέρεται να δουλεύει «διά βίου» το πιο έμπειρο κομμάτι του εργατικού δυναμικού που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, την ίδια ώρα που η ανεργία στους νέους τσακίζει κόκαλα. Να, λοιπόν, μία από τις μεγάλες και άλυτες αντιφάσεις του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης!

Επομένως, καμιά εντύπωση δεν προκαλεί το γεγονός ότι το ψήφισμα που υιοθέτησε το Ευρωκοινοβούλιο την περασμένη βδομάδα χαρακτηρίζει τους ηλικιωμένους «ωφέλιμο κεφάλαιο και κέρδος για την οικονομία και την κοινωνία». Μάλιστα, αναφέρεται στο «ανησυχητικό πρόβλημα» της ανεργίας των ατόμων ηλικίας άνω των 50 ετών.

Ομως, όσο κι αν ψάξει κανείς, δε θα βρει στο συγκεκριμένο κείμενο καμιά «ανησυχία» για το γεγονός ότι η σύνταξη γίνεται άπιαστο όνειρο για όλο και περισσότερους εργαζόμενους ή για τη μετατροπή των συντάξεων σε προνοιακά βοηθήματα, που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε την επιβίωση των συνταξιούχων.

Αυτή είναι μια πλευρά, αλλά όχι η μόνη, καθώς η «ενεργός γήρανση» αποδεικνύεται «πολυεργαλείο» για το κεφάλαιο. «Η γενική γήρανση του πληθυσμού συνοδεύεται από αύξηση των αναγκών για κοινωνική πρόνοια και υγειονομική περίθαλψη των ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας και των οικογενειών τους», διαπιστώνει το ψήφισμα και εκτιμά πως «η ενεργός και υγιής γήρανση δημιουργεί νέες κοινωνικές ανάγκες, για τις οποίες απαιτούνται επενδύσεις (...) Ιδίως στον τομέα της υγείας και της περίθαλψης ηλικιωμένων».

Στις «επενδύσεις» και τις «ευκαιρίες» που δημιουργεί για τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις η γήρανση του πληθυσμού είναι αφιερωμένο το έγγραφο αναφοράς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 23ης Φλεβάρη 2015, με τίτλο: «Η ανάπτυξη της οικονομίας της τρίτης ηλικίας στην Ευρώπη» (Growing the Silver Economy in Europe).

Η ΕΕ χρησιμοποιεί τον όρο «Ασημένια Οικονομία» για να αναφερθεί στις «οικονομικές ευκαιρίες που προκύπτουν από τις δημόσιες δαπάνες και τα έξοδα των ίδιων των καταναλωτών, που σχετίζονται με τη γήρανση του πληθυσμού και τις ιδιαίτερες ανάγκες του πληθυσμού που υπερβαίνει την ηλικία των 50 ετών». Δεν παραλείπει, μάλιστα, να αποτιμήσει τις «ευκαιρίες» αυτές και σε τζίρο: «Μέχρι το 2020, η καταναλωτική δύναμη των ηλικιωμένων γενεών θα φτάσει τα 15 τρισ. δολάρια παγκοσμίως», σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ασφαλώς, το «ταμείο» γίνεται για λογαριασμό των ευρωπαϊκών μονοπωλιακών ομίλων:

«Η Ευρώπη βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση ώστε να επωφεληθεί από την παγκόσμια τάση γήρανσης του πληθυσμού» έναντι των ανταγωνιστών της, σημειώνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, και εξηγεί:

«Η τόνωση της αγοράς προϊόντων και υπηρεσιών που απευθύνονται στις ανάγκες των ηλικιωμένων ατόμων μπορεί να δημιουργήσει μια μαζική αναζωογόνηση των υπαρχουσών ή των αναδυόμενων αγορών (π.χ. ανεξάρτητη διαβίωση και έξυπνα σπίτια, υγεία και ευεξία, τουρισμός, κατάρτιση, αυτόνομα οχήματα, ρομποτική, ιατρικές συσκευές και θεραπείες). Σε πολλές από αυτές τις αγορές οι ευρωπαϊκοί οικονομικοί φορείς βρίσκονται σε ισχυρή θέση ώστε να ηγηθούν παγκοσμίως»...

Τη στρατηγική της ΕΕ, που οδηγεί σε δουλειά μέχρι τον τάφο και κατεδάφιση των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης, Υγείας και Πρόνοιας, κατήγγειλε η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, με αφορμή την πρόσφατη συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο. Στην ομιλία του ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Παπαδάκης σημείωσε τα εξής:

«Το εύηχο περιτύλιγμα της "ενεργού γήρανσης" κρύβει τη μελετημένη στρατηγική των μονοπωλίων, ΕΕ και κυβερνήσεων για την ολοκληρωτική κατεδάφιση των δημόσιων συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης, Υγείας και Πρόνοιας. Το κεφάλαιο χρειάζεται έμπειρο εργατικό δυναμικό για δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα, με σχέσεις εργασίας - λάστιχο, με μισθούς πείνας, να συμπληρώνουν κάποιο επίδομα φτωχοκομείου που θα βαφτίζεται σύνταξη. Η Υγεία γίνεται ατομική ευθύνη των ηλικιωμένων που πρέπει να πασχίζουν για "αυτόνομη διαβίωση", ενώ έχουν πληρώσει μια ζωή για ασφαλιστικές εισφορές. Και παράλληλα οι ηλικιωμένοι καλούνται να τροφοδοτούν τη νέα χρυσοφόρα "ασημένια οικονομία" των επιχειρήσεων που πουλάνε τις λεγόμενες υπηρεσίες "υγιούς" γήρανσης.

Αυτό είναι το καπιταλιστικό σύστημα που υπηρετείτε και έχει χρεοκοπήσει, οδηγεί στη βαρβαρότητα του να πληρώνεις μέχρι το θάνατο. Σε αυτή τη βαρβαρότητα οδηγούν τα μνημόνια και τα μέτρα που προωθούν τα κόμματα της ΕΕ, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να αντιτάξουν τη δική τους δύναμη και συμμαχία, στο δρόμο της ανατροπής αυτού του σάπιου συστήματος που δεν παίρνει από γιατρειά».

Πώς βλέπουν, όμως, οι ίδιες οι επιχειρήσεις την «ενεργό γήρανση» και την «ασημένια οικονομία»; «Οι ηλικιωμένοι δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται απλά σαν οικονομικό βάρος», σημειώνει σε άρθρο του στον ιστότοπο «Project Syndicate» ο διευθύνων σύμβουλος του φαρμακευτικού κολοσσού της «Novartis» και προσθέτει πως «στην πραγματικότητα, μπορούν να παίξουν θετικό ρόλο ως ενεργοί καταναλωτές». Επικαλείται, μάλιστα, την αμερικάνικη τράπεζα «Merrill Lynch», σύμφωνα με την οποία, στους ανθρώπους ηλικίας άνω των 50 ετών αναλογεί περίπου το 60% των καταναλωτικών εξόδων στις ΗΠΑ. Στη βάση αυτή, πολλές επιχειρήσεις έχουν ήδη αναγνωρίσει τις δυνατότητες της «οικονομίας της τρίτης ηλικίας» και έχουν ξεκινήσει να τις αξιοποιούν.

Μεταξύ αυτών, πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι που δραστηριοποιούνται στον κλάδο της Υγείας και του Φαρμάκου. «Προκειμένου να κρατήσεις τους εργαζόμενους για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στη δουλειά, είναι πολύ σημαντικό να τους διατηρήσεις υγιείς. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η βιομηχανία του κλάδου της Υγείας πρέπει να παίξει ιδιαίτερο ρόλο στις προσπάθειες να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις που δημιουργεί η γήρανση του πληθυσμού», εξηγεί ο ίδιος και προτείνει τον προσανατολισμό της έρευνας στην αντιμετώπιση προβλημάτων που είναι κοινά σε μεγαλύτερους σε ηλικία ασθενείς, ώστε να αντιμετωπιστεί η φθορά της παραγωγικότητάς τους.