Η διατήρηση και η επέκταση των μέτρων αυτών για τη «δημοσιονομική πειθαρχία», στο όνομα πλέον της διατήρησης των ρυθμών ανάπτυξης, επιβεβαιώνουν ότι σε αντίθεση με τα προκλητικά κυβερνητικά παραμύθια η αντιλαϊκή επίθεση όχι μόνο δεν τελειώνει στις 20 Αυγούστου, αλλά μπαίνει σε νέα φάση και κλιμακώνεται. Η ανάκτηση των απωλειών των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους όχι μόνο δεν είναι συνάρτηση της πορείας της καπιταλιστικής οικονομίας, όπως διατείνονται κυβέρνηση και αστικά επιτελεία, αλλά μπορούν να έρθουν μόνο σε σύγκρουση με αυτήν την πολιτική, σε σύγκρουση με τους στόχους του κεφαλαίου που υπηρετούν η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα.
Στο πλαίσιο αυτό την 1η Οκτώβρη κατατίθεται στη Βουλή το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού για το 2019, ενώ στην ίδια περίοδο εγκαινιάζεται ο κύκλος των αντιλαϊκών «αξιολογήσεων» στο πλαίσιο του καθεστώτος της «ενισχυμένης εποπτείας», όπως προβλέπεται στη συμφωνία της κυβέρνησης με την Ευρωπαϊκή Ενωση και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς «θεσμούς».
Το ελληνικό κράτος «θα σεβαστεί πλήρως τη δέσμευσή του να εξασφαλίσει ότι οι ετήσιοι προϋπολογισμοί θα επιτύχουν μεσοπρόθεσμα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ», επισημαίνεται στην πρόσφατη απόφαση του Γιούρογκρουπ αναφορικά με τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή στην πορεία κλιμάκωσης της αντιλαϊκής πολιτικής για τα επόμενα χρόνια, ενώ βέβαια οι επιμέρους στόχοι, όπως η ενίσχυση της φοροληστείας και η περαιτέρω κατακρεούργηση των κρατικών κονδυλίων που αφορούν στην κάλυψη ακόμη και στοιχειωδών αναγκών της λαϊκής οικογένειας, περιγράφονται και στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής (ΜΠΔΣ) 2019 - 2022, που ψηφίστηκε τον Ιούνη στη Βουλή μαζί με τις άλλες «παρεμβάσεις» της 4ης «αξιολόγησης».
Την ίδια ώρα, ο κρατικός προϋπολογισμός θα βρεθεί στο επίκεντρο της πρώτης λεγόμενης «μεταμνημονιακής» «αξιολόγησης», που αναμένεται να εκκινήσει στις αρχές Οκτώβρη με την επάνοδο των υψηλόβαθμων κλιμακίων του κουαρτέτου στην Αθήνα. Οπως αναφέρεται στην απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με την ενεργοποίηση του «ενισχυμένου εποπτικού πλαισίου», το ελληνικό κράτος «έχει δεσμευτεί επίσης να εφαρμόσει συγκεκριμένες δράσεις στους τομείς της φορολογικής και δημοσιονομικής διαρθρωτικής πολιτικής, της κοινωνικής Πρόνοιας, της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, των αγορών εργασίας και προϊόντων, των ιδιωτικοποιήσεων και της δημόσιας διοίκησης». Επίσης, η συμφωνία προβλέπει ρητά και κατηγορηματικά τις «ειδικές δεσμεύσεις της Ελλάδας που θα διασφαλίσουν τη συνέχιση και ολοκλήρωση των συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων τη μετα-προγραμματική περίοδο».
Με βάση και τα παραπάνω, ανάγλυφα προκύπτει το γεγονός ότι το ενισχυμένο εποπτικό πλαίσιο επεκτείνεται σε ολόκληρη την γκάμα της αντιλαϊκής πολιτικής και των αναδιαρθρώσεων. Εξάλλου, στα σκαριά βρίσκεται η υπαγωγή της ελληνικής οικονομίας στην «κανονικότητα» της διαδικασίας των «Ευρωπαϊκών Εξαμήνων», που με τη σειρά τους θα έρθουν να «κουμπώσουν» με τις ανά τρίμηνο «αξιολογήσεις» του «ενισχυμένου εποπτικού πλαισίου».
Οι στόχοι του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου 2019 - 2022 προβλέπουν:
Το τσεκούρωμα από τις περικοπές κύριων συντάξεων φτάνει στα 2,9 δισ. ευρώ, ενώ μέσω «περικοπών» στις επικουρικές συντάξεις προβλέπονται περαιτέρω «εξοικονομήσεις» ύψους 232 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση. Επιπλέον, το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο επιβεβαιώνει το πάγωμα των κύριων συντάξεων (λόγω αύξησης ΑΕΠ, πληθωρισμού) για την περίοδο μέχρι και το 2022.
Σε κάθε περίπτωση, η «καθαρή έξοδος» ενσωματώνει την πλήρη κατάργηση του ΕΚΑΣ από το Δεκέμβρη του 2019. Σημειώνεται ότι μέχρι φέτος κόπηκαν 808 εκατ. ευρώ, ενώ μέχρι το 2019 θα κοπούν συνολικά 853 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με το «συμπληρωματικό μνημόνιο» με την Ευρωζώνη.
Σε αυτό το φόντο, η ασύστολη κυβερνητική ψευδολογία περί ...φιλολαϊκών παρεμβάσεων και άλλων «αντιμέτρων» έρχεται αντιμέτωπη με κωδικούς του προϋπολογισμού. Σύμφωνα με το ΜΠΔΣ, τα κονδύλια για «προνοιακές παροχές» από 1,2 δισ. το 2018, κατακρεουργούνται στα 634 εκατ. για το 2019, δηλαδή κατά 566 εκατ. και σε ποσοστό 47,1%.
Επιπλέον, οι έμμεσοι φόροι (ΦΠΑ και άλλα χαράτσια) που φορτώνονται στη λαϊκή κατανάλωση, απογειώνονται από 35,2 δισ. φέτος στα 35,45 δισ. το 2019 (αύξηση 250 εκατ.) και στα 35,7 δισ. το 2020, δηλαδή κατά επιπλέον 250 εκατ. και σωρευτικά 500 εκατ. για την προσεχή διετία.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τα αντιλαϊκά μέτρα πολλαπλασιάζονται εν μέσω των επίσημων εκτιμήσεων σχετικά με τη σχετική ανάκαμψη του παραγόμενου ΑΕΠ με ρυθμό 2,4% το 2019 και 2,3% το 2020. Ταυτόχρονα, η ανάκαμψη των επενδύσεων στην ελληνική οικονομία για την επόμενη χρονιά εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στο 12,1% και στο 9,4% το 2020.
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση, επιχειρώντας να καλλιεργήσει στο λαό κάλπικες προσδοκίες, «σηκώνει» την απάτη των «αντιμέτρων» με το συνολικό «πακέτο» - πάντα με προϋπόθεση το βαθμό της «υπεραπόδοσης» - να εκτιμάται σε περίπου 2 δισ. το 2019.
Πρόκειται για απάτη ολκής αφού τα μέτρα που περιλαμβάνονται εκεί δεν αποτελούν αντίβαρο της αντιλαϊκής πολιτικής αλλά συμπλήρωμά της. Χαρακτηριστικό είναι ότι στα μέτρα ενσωμάτωσης - διαχείρισης της «ακραίας» φτώχειας που θα αφήνει πίσω της η αντιλαϊκή πολιτική, και τα οποία έχουν ως προϋπόθεση το παραπέρα σάρωμα των κοινωνικών παροχών, περιλαμβάνονται μέτρα που αφορούν ξεκάθαρα τη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων.
Για παράδειγμα, μεταξύ άλλων, προβλέπονται «αντίμετρα» 300 εκατ. ευρώ για την ενίσχυση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, που αφορά στην τόνωση της κρατικής χρηματοδότησης για επενδύσεις ισχυρών επιχειρήσεων και ομίλων («αναπτυξιακός νόμος» κ.ά.), 260 εκατ. σε προγράμματα «ενεργών πολιτικών απασχόλησης» (κρατική επιδότηση για το μισθολογικό «κόστος» των επιχειρήσεων) κ.ά.
Κατά τ' άλλα η κυβέρνηση θυμίζει το ανέκδοτο με τον Χότζα, παρουσιάζοντας ως «ανακούφιση» για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα ορισμένα μέτρα που «αν και όποτε» εφαρμοστούν απλά θα αναδιανέμουν τη φτώχεια, «ανακουφίζοντας» απ' όσα η ίδια έβαλε στις πλάτες των εργαζομένων.
Για παράδειγμα, στην περίπτωση του αφορολόγητου για ετήσιο εισόδημα 8.500 ευρώ, ενώ μέχρι σήμερα δεν φορολογείται, με τα ψηφισμένα μέτρα ο φόρος εισοδήματος θα φτάσει στα 570 ευρώ. Σε περίπτωση ενεργοποίησης των «αντιμέτρων» (ανάλογα με το «υπερπλεόνασμα»), ο συντελεστής «μειώνεται» στο 20% από 22% και έτσι η πρόσθετη επιβάρυνση για τον ίδιο φορολογούμενο θα φτάνει στα 519 ευρώ, έναντι 570 χωρίς την ενεργοποίησή τους...
Copyright 2017 The Associated |
Οι κόντρες μονοπωλιακών συμφερόντων και η γεωπολιτική αντιπαράθεση οξύνονται όσο περνά ο καιρός, καθώς συνδέονται με τον έλεγχο ενός σημαντικού μέρους της διεθνούς αγοράς και της μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου. Τα προσχήματα που επικαλούνται οι ξένες δυνάμεις, ώστε να «καλύψουν» τους ανταγωνισμούς, εστιάζονται γύρω από το ρόλο που φέρεται πως παίζει το Ιράν στην οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη των αντικαθεστωτικών Σιιτών ενόπλων Χούτι. Το κατηγορούν, μεταξύ άλλων, ότι θέλει να ελέγξει μελλοντικά περισσότερα στρατηγικά περάσματα και να περιορίσει τις μεταφορές πετρελαίου και φυσικού αερίου από ανταγωνιστικές χώρες της περιοχής, με πρώτη τη Σαουδική Αραβία.
Δεν είναι τυχαίο πως τις τελευταίες βδομάδες, το θερμόμετρο της έντασης γύρω από τα στρατηγικά περάσματα Μπαμπ αλ Μαντέμπ και τα Στενά του Ορμούζ στον Περσικό Κόλπο ανεβαίνει. Αμερικανοί, Ισραηλινοί, Αιγύπτιοι κ.ά. πραγματοποίησαν πριν από λίγες βδομάδες στρατιωτικές ασκήσεις μεγάλης κλίμακας, με σενάρια πιθανής σύγκρουσης με το Ιράν. Ανάλογα γυμνάσια μεγάλης κλίμακας πραγματοποίησε και το Ιράν, μετά και από την πρόσφατη επαναφορά των οικονομικών κυρώσεων από τις ΗΠΑ.
Copyright 2017 The Associated |
Μέσα στα τρία χρόνια του πολέμου έχουν σκοτωθεί δεκάδες χιλιάδες άμαχοι, έχουν τραυματιστεί εκατοντάδες χιλιάδες και έχουν εκτοπιστεί από τις εστίες τους εκατομμύρια από τον συνολικό πληθυσμό των περίπου 27 εκατομμυρίων Υεμενιτών. Πάνω από τα δύο τρίτα του πληθυσμού της χώρας (ανάμεσά τους 2,5 εκατομμύρια παιδιά) παλεύουν να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαΐ τη μέρα, ενώ τουλάχιστον 8,2 εκατομμύρια άλλοι λιμοκτονούν.
Στη ρημαγμένη χώρα, με βασικό αντίπαλο τους Χούτι, επιχειρούν στρατιώτες του «αραβικού ΝΑΤΟ» από τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), την Αίγυπτο, ειδικές δυνάμεις στρατού από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τη Βρετανία και μισθοφόροι ακόμη και από την...Κολομβία.
Χιλιάδες βόμβες έχουν πέσει από σαουδαραβικά, αιγυπτιακά, ισραηλινά και αμερικανικά μαχητικά, ενώ ρόλο διεκδικούν και οι Σουδανοί στρατιώτες, αυτονομιστές του Νότου, υποστηρικτές του (εγκάθετου από τη Σαουδική Αραβία) Προέδρου Χάντι. Στρατιωτική δράση αναπτύσσουν και οι τζιχαντιστές της «Αλ Κάιντα» και του «Ισλαμικού Κράτους», που με τη βοήθεια δυτικών δυνάμεων κατάφεραν να «εγκατασταθούν» στην περιοχή, δίνοντας τα κατάλληλα προσχήματα για τη δράση ξένων ιμπεριαλιστών.
Οι μάχες επικεντρώνονται το τελευταίο διάστημα στο στρατηγικό λιμάνι Χοντέιντα, όπου η Σαουδική Αραβία και οι σύμμαχοί της ξεκίνησαν στις 13 Ιούνη επιχείρηση με στόχο την κατάληψή του. Μέχρι τώρα η επίθεση δεν έχει αποδώσει τα επιθυμητά αποτελέσματα στις δυνάμεις του συνασπισμού της Σ. Αραβίας, παρά την υπεροπλία τους.
Ο πόλεμος στην Υεμένη, παρότι συχνά παρουσιάζεται ως «σύγκρουση διά αντιπροσώπων» μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν, στην πραγματικότητα αποτελεί πεδίο ευρύτερων και παράλληλων συγκρούσεων, ενίοτε και ανάμεσα σε δυνάμεις - μέλη του ίδιου συνασπισμού.
Κόντρες υπάρχουν για παράδειγμα και στους κόλπους του «αραβικού ΝΑΤΟ», με κορυφαίους τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στη Σαουδική Αραβία, που είναι επικεφαλής, και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), που - ας μην ξεχνάμε - διαθέτουν και στρατιωτική βάση στην Ερυθραία της Ανατολικής Αφρικής, από όπου την περασμένη βδομάδα μετέφεραν 2.000 στρατιώτες και μισθοφόρους κοντά στο λιμάνι Χοντέιντα.
Τα ΗΑΕ συναγωνίζονται τη Σ. Αραβία και στην υποστήριξη των αυτονομιστών ενόπλων στη νότια Υεμένη, ενώ έχουν μετατρέψει το (επίσης στρατηγικό λιμάνι) Αντεν σε «χωράφι» τους, επαναφέροντας στο προσκήνιο σενάρια για τη νέα διχοτόμηση της χώρας, περίπου δυόμιση δεκαετίες μετά την ένωση της Βόρειας και της Νότιας Υεμένης.
Κόντρες υπάρχουν και ανάμεσα στο συνασπισμό της Σ. Αραβίας και τις ΗΠΑ, παρά τη στήριξη και τις «διευκολύνσεις» που παρέχουν οι τελευταίες σε στρατιωτικό επίπεδο και στον τομέα παροχής πληροφοριών αντικατασκοπείας. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις αρχές Ιούνη οι ΗΠΑ μαζί με τον ΟΗΕ ασκούσαν πιέσεις στο συνασπισμό της Σ. Αραβίας να μην ξεκινήσει την επίθεση στο λιμάνι Χοντέιντα, καμουφλάροντας τα δικά τους συμφέροντα πίσω από «ανησυχίες» για επιδείνωση της ήδη μεγάλης ανθρωπιστικής καταστροφής.
Σε κάθε περίπτωση, οι πλούσιες μοναρχίες του Κόλπου δεν ξεκίνησαν τον πόλεμο στην Υεμένη δίχως να έχουν εξασφαλίσει πρώτα το «πράσινο φως» και την πρακτική υποστήριξη των Δυτικών ιμπεριαλιστών. ΗΠΑ, Γαλλία και Βρετανία έχουν αναπτύξει εδώ και καιρό ειδικές στρατιωτικές δυνάμεις, με πρόσχημα πότε την «τρομοκρατία» και πότε την καταπολέμηση των Χούτι, με την κατηγορία πως στηρίζονται από το ανταγωνιστικό Ιράν. Η γαλλική εφημερίδα «Λε Φιγκαρό» αποκάλυψε πρόσφατα πως πλοία που πλέουν στην περιοχή μετέφεραν και Γάλλους κομάντος στο λιμάνι Χοντέιντα, όπου συνεργάζονται με τους στρατιώτες και τους μισθοφόρους των ΗΑΕ.
Με φόντο τις κινήσεις κλιμάκωσης ενός ήδη καταστροφικού πολέμου, αυξάνεται η κινητικότητα για προώθηση των συμφερόντων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων μέσω της «διπλωματικής οδού», για την περίπτωση που οι επιχειρήσεις στο λιμάνι Χοντέιντα δεν επιτύχουν ή φανεί πως αργούν να αποδώσουν.
Ο 67χρονος Βρετανός διπλωμάτης καριέρας Μάρτιν Γκρίφιθς, που έχει ανακατευτεί σε πολλούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους, με πιο νωπές τις περιπτώσεις των επεμβάσεων σε Λιβύη, Αφγανιστάν και Συρία, ανέλαβε το Φλεβάρη το ρόλο του «απεσταλμένου του ΟΗΕ στην Υεμένη». Κοντολογίς, ανέλαβε το ρόλο μεσολαβητή ανώτερος διπλωμάτης μίας χώρας (Βρετανία) που εξοπλίζει και στηρίζει στρατιωτικά και πολιτικά τις πιο ισχυρές δυνάμεις επίθεσης στην Υεμένη.
Ομως αυτό δεν είναι το μόνο «προσόν» του Γκρίφιθς, που ήταν μέχρι πρότινος στέλεχος του «Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Ειρήνης» της ΕΕ (EIP) και ιδρυτικό μέλος του «Κέντρου Ανθρωπιστικού Διαλόγου» στη Γενεύη. Ο Γκρίφιθς έχει υπηρετήσει κατά το παρελθόν και σε άλλα πόστα του ΟΗΕ (π.χ. «Γιούνισεφ»), ενώ έχει διατελέσει στέλεχος διεθνών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων αρωγής (π.χ. «Oxfam», «Save the Children»), οι οποίες θρέφονται από τη δυστυχία που δημιουργούν οι αναρίθμητες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις...
Ο Βρετανός διπλωμάτης, που θεωρείται «άνθρωπος του παρασκηνίου», ολοκλήρωσε στα μέσα Ιούνη τριήμερη επίσκεψη στην πρωτεύουσα της Υεμένης, Σαναά, αποτυγχάνοντας να πείσει τους ηγέτες των Χούτι να παραδώσουν το λιμάνι Χοντέιντα στον ΟΗΕ και να εγκαταλείψουν την περιοχή, με αντάλλαγμα τον «τερματισμό» της επίθεσης από το συνασπισμό της Σ. Αραβίας και των ΗΑΕ. Ενα μήνα μετά, κατάφερε να πείσει τις δύο πλευρές να συμμετάσχουν από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη σε ένα νέο γύρο διαπραγμάτευσης, πιθανώς στη Γενεύη της Ελβετίας.