Στο σημερινό 4σέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία» μπορείτε να βρείτε:

• Ρεπορτάζ με στοιχεία για την ανεργία, την υποαπασχόληση και τον οικονομικά μη ενεργό πληθυσμό στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
• Αρθρο με αφορμή την αντιπαράθεση ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ για το θέμα της «αξιολόγησης» δημόσιων δομών και υπαλλήλων.
• Συμβασιούχοι αρχαιοφύλακες στο νησί της Δήλου: Εργασία και διαβίωση σε άθλιες συνθήκες.

Με το ίδιο θέμα είχε ασχοληθεί πρόσφατη ανάλυση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, στην οποία σημειωνόταν ότι τα ποσοστά επίσης της ανεργίας δεν επαρκούν για να αποδώσουν την πραγματική κατάσταση στην αγορά εργασίας και ότι αν στους επίσημα άνεργους συνυπολογιστούν οι υποαπασχολούμενοι και οι «μη ενεργά αναζητούντες εργασία», τότε το σχετικό ποσοστό ανεβαίνει στο 18% του εργατικού δυναμικού των χωρών της Ευρωζώνης. Φτάνει, δηλαδή, σε ποσοστό σχεδόν διπλάσιο από το επίπεδο που αποτυπώνουν τα επίσημα ποσοστά ανεργίας, σύμφωνα με τα κριτήρια της Eurostat (9,5%).

Ο όρος «υποτονικότητα της αγοράς εργασίας» (σ.σ. η επίσημη μετάφραση του όρου «labour market slack») περιγράφει, σύμφωνα με το Eurofound, «το έλλειμμα μεταξύ του όγκου εργασίας που επιθυμούν οι εργαζόμενοι και του πραγματικού όγκου της διαθέσιμης εργασίας. Περιγράφει την ανεκπλήρωτη ζήτηση για αμειβόμενη εργασία σε έναν πληθυσμό. Υπάρχει υποτονικότητα όταν υπάρχουν περισσότεροι εργαζόμενοι που επιθυμούν να εργαστούν σε δεδομένο αριθμό ωρών από τις διαθέσιμες θέσεις εργασίας που παρέχουν αυτές τις ώρες εργασίας». Με λίγα λόγια, είναι το φαινόμενο κατά το οποίο οι θέσεις και οι ώρες εργασίας που προσφέρονται από τους καπιταλιστές δεν μπορούν να καλύψουν την ανάγκη για δουλειά του ικανού προς εργασία πληθυσμού, δηλαδή των ήδη εργαζομένων, των ανέργων, αλλά και αυτών που η αστική στατιστική τούς κατατάσσει στον οικονομικά μη ενεργό πληθυσμό, γιατί θεωρεί, σύμφωνα με τα κριτήριά της, ότι δεν ψάχνουν για δουλειά.

Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι όσο χαλαρά είναι τα κριτήρια της αστικής στατιστικής για το ποιος είναι εργαζόμενος (φτάνει να δούλεψε έστω και μια ώρα, ακόμα και χωρίς αμοιβή, τη λεγόμενη βδομάδα αναφοράς, για να θεωρηθεί εργαζόμενος), τόσο αυστηρά είναι για να χαρακτηρίσει κάποιον άνεργο (για παράδειγμα να είναι άμεσα διαθέσιμος για εργασία και να αναζητούσε εργασία τις τελευταίες τέσσερις βδομάδες) και αν δεν πληροί τα κριτήρια (αν για παράδειγμα έψαχνε για εργασία τις τρεις και όχι τις τέσσερις τελευταίες), κατατάσσεται στον οικονομικά μη ενεργό πληθυσμό.

Σύμφωνα με την έκθεση, το 2015 στην Ευρωπαϊκή Ενωση υπήρξαν 22,8 εκατομμύρια άνεργοι, από έναν συνολικό πληθυσμό 330 εκατομμυρίων σε ηλικία εργασίας.

Επιπλέον 40 εκατομμύρια εργαζόμενοι βρίσκονται σε θέσεις μερικής απασχόλησης.

Εντεκα εκατομμύρια άτομα θεωρούνται ανενεργά, ωστόσο είναι είτε διαθέσιμα αλλά δεν αναζητούν εργασία (σε αυτούς περιλαμβάνονται και οι λεγόμενοι «αποθαρρυμένοι», δηλαδή όσοι σταμάτησαν να ψάχνουν για δουλειά, προφανώς γιατί δεν έβρισκαν), είτε αναζητούν εργασία αλλά δεν είναι άμεσα διαθέσιμοι. «Αυτές οι δύο ομάδες - σημειώνει η έκθεση - αποτελούν το ενδεχόμενο πρόσθετο εργατικό δυναμικό».

Επίσης, υπάρχει μια ακόμα κατηγορία «εργασιακής υποτονικότητας», των εργαζομένων που βρίσκονται σε ένα είδος διαθεσιμότητας, δηλαδή εργαζομένων που η εργασιακή σχέση τους έχει ανασταλεί αλλά δεν έχει διακοπεί. Το 2015 σε αυτό το καθεστώς βρίσκονταν περίπου 1 εκατομμύριο άτομα, αυξημένα κατά 25% σε σχέση με το 2008.

Συνολικά σε απόλυτους αριθμούς, η έκθεση εμφανίζει πληθυσμό περίπου 74 εκατομμυρίων που είναι άνεργοι (22,8 εκατ.), μερικώς απασχολούμενοι (40 εκατ.) και οικονομικά μη ενεργά άτομα που επιθυμούν να εργαστούν (11 εκατ.).

Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι στην έκθεση διατυπώνεται ο ισχυρισμός ότι μόνο το 25% των μερικώς απασχολούμενων «θέλει» να δουλέψει παραπάνω ώρες. Ακόμα, δεν δίνονται σαφή στοιχεία για την προσωρινή απασχόληση και για την εκ περιτροπής εργασία, που είναι και αυτές μορφές υποαπασχόλησης. Επίσης και ο τρόπος που μετριέται η μερική απασχόληση, συγκαλύπτει ένα μεγάλο μέρος από το πραγματικό μέγεθός της.

Συνοπτικά, η αποκαλούμενη «εργασιακή υποτονικότητα» φαίνεται να είναι μεγαλύτερη σε εύρος από αυτήν που δείχνει η έκθεση και με μεγαλύτερο βάθος.

Ετσι, για την Ελλάδα η έκθεση εμφανίζει μικρό ποσοστό «εργασιακής υποτονικότητας». Το 2015 υπολογιζόταν σε 28,8%, από το οποίο το 25,1% ήταν η ανεργία. Αυτή όμως η εκτίμηση βασίζεται σε μετρήσεις που κρύβουν ένα μεγάλο μέρος της πραγματικότητας. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, οι μερικώς απασχολούμενοι το δ' τρίμηνο του 2015 ήταν το 9,4% του συνόλου των εργαζομένων. Ομως, τα στοιχεία του ΙΚΑ δείχνουν ότι ήταν 28% (δεν περιλαμβάνεται η εκ περιτροπής απασχόληση). Από την άλλη, από το σύνολο των μερικώς απασχολούμενων η ΕΛΣΤΑΤ σημειώνει ότι το 70% έκανε αυτήν την επιλογή γιατί δεν μπορούσε να βρει πλήρη απασχόληση, όταν η έκθεση του Eurofound μιλά για 25%.

Οι μετρήσεις αυτές γίνονται από τα επιτελεία του κεφαλαίου όχι μόνο στην ΕΕ και στα κράτη - μέλη της, αλλά και σε άλλες χώρες, όπως στις ΗΠΑ. Ο λόγος που ασχολούνται με αυτές δεν είναι γιατί ενδιαφέρονται να αναδείξουν ως πρόβλημα τη γενίκευση των ελαστικών και ευέλικτων μορφών εργασίας. Αντιθέτως, θεωρούν τις μορφές αυτές αναγκαίες για το κεφάλαιο, γι' αυτό και η περαιτέρω προώθησή τους αποτελεί πάγια θέση των εργοδοτικών οργανώσεων στην ΕΕ.

Χαρακτηριστική είναι η τοποθέτηση του ΣΕΒ σε εβδομαδιαίο δελτίο του το 2016, όπου χαρακτηρίζει ακαμψίες τα δικαιώματα των εργαζομένων και δίνει την κατεύθυνση: «Η ευελιξία στην αγορά εργασίας πρέπει να επεκταθεί καθώς, επίσης νομοτελειακά, όταν αρχίσει η οικονομία να ανακάμπτει και η ζήτηση για εργασία να αυξάνει, ο ανταγωνισμός των επιχειρήσεων θα οδηγήσει σε προσλήψεις και σε υψηλότερες αμοιβές (σ.σ. το παραμύθι της ανάπτυξης). Και οι λειτουργούσες επιχειρήσεις, αλλά ακόμη περισσότερο οι νέοι επενδυτές, θα ανταποκριθούν καλύτερα στην αύξηση της ζήτησης εάν γνωρίζουν ότι μπορούν να αξιοποιήσουν το ανθρώπινο δυναμικό τους χωρίς τα προβλήματα που έβαζαν παλαιότερα οι ελληνικές πρωτοτυπίες. Αυτό που σήμερα οι συντεχνίες κατηγορούν ως "μείωση της προστασίας" της εργασίας, αύριο θα είναι η κινητήριος δύναμη για προσλήψεις και αυξήσεις αμοιβών». Και προσθέτει ότι «οι αλλαγές στην αγορά εργασίας είναι συνεχείς, εκθέτοντας τους εργαζόμενους συχνά στην εμπειρία αλλαγής των θέσεων εργασίας που κατέχουν - πολύ συχνότερα από ό,τι είχαμε συνηθίσει στην προηγούμενη γενιά».

Ακόμα, η έκθεση του Eurofound σημειώνει ότι «η ύπαρξη εφεδρικού εργατικού δυναμικού δίνει στους εργοδότες το πάνω χέρι στη σχέση τους με τους εργαζόμενους, ενδεχομένως προσφέροντας χαμηλούς μισθούς», δείχνοντας πώς το κεφάλαιο αξιοποιεί την ανεργία και την υποαπασχόληση.

Αυτό που απασχολεί τα αστικά επιτελεία είναι ο βαθμός αξιοποίησης του εργατικού δυναμικού από το κεφάλαιο, καθώς η εργατική δύναμη είναι ο μοναδικός παραγωγός της υπεραξίας, δηλαδή της πηγής των κερδών των καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Ο προβληματισμός τους αντανακλά μια αντικειμενική εξέλιξη: Τα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα, οι εφαρμογές τους στην παραγωγή, ενώ δίνουν αντικειμενικά τη δυνατότητα για γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου και ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής οδηγούν σε γενικευμένη αύξηση της εργασιακής «ευελιξίας», σε σταθερά μεγάλα ποσοστά ανεργίας και υποαπασχόλησης, όχι μόνο στη φάση της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και στη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Σε αυτό το πλαίσιο, μεταξύ των προβληματισμών των σχετικών ερευνών και αναλύσεων των αστικών επιτελείων είναι η «απώλεια ανθρώπινου κεφαλαίου», οι επιπτώσεις στην ίδια την παραγωγική διαδικασία, όπως π.χ. η μη μεταφορά εργασιακής εμπειρίας από τη μια γενιά εργατών στην άλλη, η αδυναμία του άνεργου που απουσιάζει μεγάλο διάστημα από την παραγωγή να ανταποκριθεί στη διαρκή εξέλιξή της. Ζητήματα που με τη σειρά τους επιδρούν στην αύξηση του καπιταλιστικού κέρδους. Τέλος, τους απασχολεί το ζήτημα της διαχείρισης της φτώχειας και της εξαθλίωσης, που εντείνουν η ανεργία και η υποαπασχόληση, η προσπάθεια αυτές να μη γίνονται ανεξέλεγκτες, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε απρόβλεπτες εργατικές - λαϊκές αντιδράσεις.

Συγκεκριμένα, το Σωματείο είχε επισημάνει ότι την Τρίτη 1/8 νοσηλεύονταν 33 ασθενείς με δύναμη τμήματος βραχείας νοσηλείας 23 κλινών, ενώ στο τμήμα οξέων περιστατικών νοσηλεύονταν 12 ασθενείς με αντίστοιχη δυνατότητα 10 κλινών. «Είναι αυτονόητο ότι σε τέτοιες συνθήκες δεν υπάρχουν προσωπικός χώρος ούτε προϋποθέσεις ηρεμίας που απαιτούνται, με συνέπεια να υποβαθμίζονται οι παρεχόμενες υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας, ενώ σαφώς τίθενται και σοβαρά ζητήματα ασφάλειας. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ υπάρχουν κάποιοι μικροί χώροι - προαύλια αυτοί δεν χρησιμοποιούνται λόγω έλλειψης προσωπικού, ενώ η γενικότερη κατάσταση της κλινικής και από άποψη χώρων και από άποψη τεχνικών προδιαγραφών χρήζει μεγάλων παρεμβάσεων και βελτιώσεων», σημείωνε μεταξύ άλλων στην ανακοίνωσή του.

Ενώ η ΔΥΠΕ χαρακτήρισε «καταστροφολογία» όσα καταγγέλλει το Σωματείο, δεν μπήκε στον κόπο να αναφέρει το παραμικρό στοιχείο για να διαψεύσει την παραπάνω εικόνα. Αντιθέτως, αναγκάστηκε να παραδεχτεί κι αυτή στην ανακοίνωσή της ότι η συγκεκριμένη κλινική είναι «πράγματι επιβεβαρημένη, από πλευράς εισαγωγών», χωρίς να αποσαφηνίσει σε τι ακριβώς συνίσταται και πού οδηγεί αυτή η «επιβάρυνση».

Η δυσαρέσκεια της ΔΥΠΕ έχει να κάνει με το γεγονός ότι το Σωματείο διεκδικεί τα δικαιώματα εργαζομένων και ασθενών και δεν αποδέχεται το ρόλο του χειροκροτητή της κυβερνητικής πολιτικής στην Υγεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι εγκαλεί το Σωματείο γιατί στην ανακοίνωσή του «δεν είπε ότι για πρώτη φορά με το πρόσφατο νομοσχέδιο για την Ψυχική Υγεία δημιουργείται ένα ενδιάμεσο αποκεντρωμένο σύστημα διοίκησης με αποφασιστικές και διακριτές αρμοδιότητες και πλήρη διοικητική υποστήριξη, ενώ σε κάθε επίπεδο διοίκησης συμμετέχουν οι Λήπτες Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας». Πρόκειται για το νόμο που πήρε τη σκυτάλη από την αντιδραστική μεταρρύθμιση που ξεκίνησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις στον τομέα της Ψυχικής Υγείας, στην κατεύθυνση των κανονισμών και οδηγιών της ΕΕ, συνεχίζοντας τα βήματα στην πορεία μετατροπής του σε ένα ακόμα πεδίο δραστηριοποίησης των επιχειρήσεων.

«Είμαστε σε επικοινωνία με τους θεσμούς αλλά και την κυβέρνηση ώστε να δοθεί μία οριστική λύση όπως αυτή που δόθηκε για την καθαριότητα των δήμων», ανέφερε χαρακτηριστικά. Είναι γνωστό ότι οι επικουρικοί γιατροί, αν και καλύπτουν βασικές ανάγκες του συστήματος Υγείας, αντιμετωπίζονται διαχρονικά από τις κυβερνήσεις ως φτηνό ευέλικτο επιστημονικό δυναμικό με μειωμένα δικαιώματα, ενώ δουλεύουν κάτω από τη συνεχή ανασφάλεια και την απειλή της ανεργίας.

Ομως, η «λύση» που υιοθέτησε για τους συμβασιούχους η κυβέρνηση όχι μόνο δεν εξασφαλίζει το δικαίωμά τους στη δουλειά, αλλά θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια πολλούς από αυτούς στην ανεργία, μέσα στους επόμενους μήνες. Την ίδια στιγμή, προϋπόθεση για να παραμείνει ένα μέρος των εργαζομένων στη δουλειά και να προσληφθούν ως τακτικό προσωπικό, είναι οι δήμοι να καλύπτουν τη σχετική δαπάνη εξολοκλήρου από τα ανταποδοτικά δημοτικά τέλη.

Το «πατρόν» με βάση το οποίο ετοιμάζεται το «κοστούμι» για τους επικουρικούς γιατρούς σημαίνει, από τη μια, απολύσεις επικουρικών και, από την άλλη, κάλυψη της μισθοδοσίας των γιατρών από τα ίδια τα νοσοκομεία, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τα βάρη που θα φορτωθούν στις πλάτες των ασθενών.

Το σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλές οικογένειες λόγω της πολύμηνης καθυστέρησης στις πληρωμές από τον ΕΟΠΥΥ μιας σειράς θεραπειών των παιδιών, καταγγέλλει ο Σύλλογος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Κορίνθου. Συγκεκριμένα, εργαζόμενοι και άνεργοι γονείς αναγκάζονται να περιμένουν για περισσότερο από έξι μήνες μέχρι να καταβληθούν από τον ΕΟΠΥΥ τα ποσά που δικαιολογεί για θεραπείες των παιδιών τους. «Οι πληρωμές αφορούν λογοθεραπείες, εργοθεραπείες και ψυχοθεραπείες των παιδιών που δεν σηκώνουν αναβολές και καθυστερήσεις», υπογραμμίζει ο Σύλλογος.

Στη συνάντηση που είχε με το Σύλλογο, η μία και μοναδική υπάλληλος που ασχολείται με τις αιτήσεις των οικογενειών επιβεβαίωσε ότι οι γονείς θα αναγκαστούν να περιμένουν ένα εξάμηνο μέχρι να τους πιστωθούν τα χρήματα που έχουν καταβάλει. Στο μεταξύ, όπως καταγγέλλει ο Σύλλογος, οι οικογένειες θα πρέπει να εξακολουθήσουν να καταφεύγουν σε δανεικά για να πληρώνουν τις συνεδρίες των παιδιών αλλά και να στερούνται βασικά αγαθά προκειμένου να μη διακόψουν τις απαραίτητες θεραπείες.

Ο Σύλλογος διεκδικεί: Την άμεση καταβολή των καθυστερούμενων και τρεχουσών πληρωμών σε όλες τις οικογένειες. Τη στελέχωση των υπηρεσιών έτσι ώστε να εξυπηρετηθούν και να εξυπηρετούνται άμεσα και χωρίς καθυστερήσεις οι λαϊκές οικογένειες. Αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας.

Το κατάστημα ισχυρίζεται ότι έχει πάρει ...άδεια, λόγω της καφετέριας που λειτουργεί στο εσωτερικό του. Οπως τονίζει, όμως, το Σωματείο, καμία «άδεια» δεν του δίνει το δικαίωμα «να ανοίγει όλο το κατάστημα και να λειτουργεί ταμεία αυτές τις μέρες. Είναι παράνομο, δεν καλύπτεται από κανένα νόμο που αφορά τη λειτουργία των μεγάλων σούπερ μάρκετ». Επιπλέον, το Σωματείο προσθέτει πως η εργοδοσία παρατείνει σε μόνιμη βάση το ωράριο, συνεχίζοντας να εξυπηρετεί πελάτες μέχρι τις δέκα και τις έντεκα το βράδυ...

Την παράταση του ωραρίου των εμπορικών καταστημάτων μέχρι τις 4 μ.μ., την οποία αποφάσισε για την παραμονή του Δεκαπενταύγουστου ο Εμπορικός Σύλλογος του νησιού, καταγγέλλει το Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων Χίου.

«Το σίγουρο είναι ότι πάντα κάτι θα βρίσκουν. Μια είναι τα μπάνια του λαού, η άλλη η πρώτη Κυριακή των εκπτώσεων, οι Τούρκοι τουρίστες το Σάββατο και τις Κυριακές, κρουαζιερόπλοιο το μεσημέρι, πανσέληνος στις 30 Φλεβάρη... Το μόνο που δεν βρίσκουν είναι τα δικαιώματα των εργαζομένων. Αυτά τα έχουν θάψει στα χρηματοκιβώτιά τους οι διάφοροι όμιλοι, μαζί με τα εκατομμύρια που έχουν βγάλει στις πλάτες μας. Για αυτούς ακριβώς δουλεύει ο Εμπορικός Σύλλογος Χίου», σημειώνει στην ανακοίνωσή του το Σωματείο. Καλεί τους εργαζόμενους να βάλουν «φρένο» στην προσπάθεια να γίνουν καθεστώς τα ωράρια - «λάστιχο», να οργανωθούν στο Σωματείο και να έρχονται σε επαφή μαζί του για κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζουν στο χώρο δουλειάς.

MotionTeam

Βέβαια, και οι δύο θέλουν να υλοποιηθεί η διαδικασία, παρά τις όποιες διαφορές μπορεί να έχουν οι προτάσεις τους. Και το λέμε αυτό γιατί η ουσία είναι ότι το γενικό κριτήριο της «αξιολόγησης» εργαζομένων και υπηρεσιών είναι το αν και σε ποιο βαθμό υλοποιούνται οι κατευθύνσεις ενός θεσμικού πλαισίου που επιβάλλει την καλύτερη και ταχύτερη προσαρμογή του κρατικού μηχανισμού στις ανάγκες και τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Εχει ιδιαίτερη σημασία να δούμε λίγο καλύτερα μερικά ζητήματα σχετικά με την «αξιολόγηση» των εργαζομένων και των υπηρεσιών του Δημοσίου.

Εδώ και μήνες κυβέρνηση, φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης, δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, ισχυρίζονται ότι ο νόμος αυτός διαφέρει από τους προηγούμενους γιατί αυτό που κάνει είναι μια «καλή αξιολόγηση», σε αντίθεση με τις «κακές αξιολογήσεις» των προηγούμενων κυβερνήσεων. Ισχυρίζονται ότι η «αξιολόγηση» αυτή έχει τάχα να κάνει με τη «γνώση του αντικειμένου, το ενδιαφέρον και τη δημιουργικότητα, τις υπηρεσιακές σχέσεις, την αποτελεσματικότητα της εργασίας». Τώρα, σε όλους αυτούς έχει προστεθεί ουσιαστικά και η ΝΔ, αφού, όπως αναφέραμε και παραπάνω, εγκαλεί την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επειδή δεν ολοκληρώνει τη διαδικασία της «αξιολόγησης».

Συνδέεται, επίσης, άμεσα με τους νόμους για το μισθολόγιο, τον υπαλληλικό κώδικα κ.ά. Για παράδειγμα, «μετά από τρεις ετήσιες συνεχόμενες αξιολογήσεις (σ.σ. που κρίνουν τον εργαζόμενο "ανεπαρκή") δύναται να αναστέλλεται η αυτόματη μισθολογική του εξέλιξη» (άρθρο 12, Ν.4354/2015). Υπάλληλοι που έχουν διανύσει τα δύο πρώτα έτη της δοκιμαστικής υπηρεσίας τους δεν μονιμοποιούνται αν «υπάρχει δυσμενής έκθεση αξιολόγησης των ουσιαστικών προσόντων» (άρθρο 40 υπαλληλικού κώδικα).

Ακόμα, μόνιμος υπάλληλος «ο οποίος εγγράφεται σε δύο διαδοχικούς πίνακες μη προακτέων στον ίδιο βαθμό, παραπέμπεται (...) προς κρίση στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο, το οποίο (...) μπορεί να τον απολύσει ή να τον υποβιβάσει κατά έναν βαθμό» (σχετικά άρθρα 83, 95 και 152 του υπαλληλικού κώδικα).

Θα προκύψουν απολύσεις από όλη αυτή τη διαδικασία; Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του ισχυρίζονται πως κάτι τέτοιο δεν θα γίνει και πως η «αξιολόγηση» σχετίζεται με τις μετακινήσεις προσωπικού. Ωστόσο, απολύσεις εργαζομένων προκύπτουν και θα προκύψουν από τον καθορισμό νέων οργανογραμμάτων (είναι σε εξέλιξη και θα φέρουν συγχωνεύσεις και καταργήσεις υπηρεσιών) και από τις προωθούμενες αναδιαρθρώσεις στο Δημόσιο (εκχώρηση υπηρεσιών και αρμοδιοτήτων στον ιδιωτικό τομέα, ιδιωτικοποιήσεις, είσοδος και επέκταση των εργολάβων στις δημόσιες υπηρεσίες κ.ά.). Επιπλέον, οι απολύσεις στο Δημόσιο είναι κατεύθυνση της ΕΕ και απαίτηση του ΣΕΒ, ο οποίος ζητά να απολυθούν οι μισοί δημόσιοι υπάλληλοι.

Αυτό εννοούν όταν λένε «μικρότερο κράτος» και ακριβώς αυτό «φωτογραφίζουν» ο νέος κρατικός προϋπολογισμός αλλά και οι προβλέψεις των κρατικών προϋπολογισμών μέχρι το 2019, όπου οι μισθολογικές δαπάνες είναι μειωμένες κατά 2,5 δισ. ευρώ.

Η λεγόμενη «αξιολόγηση» συνδέεται με το χαρακτήρα του κράτους, του αστικού κράτους, που υπηρετεί τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου και αποτελεί εργαλείο θωράκισής του. Με τη βία της «αξιολόγησης», συνολικά με τις αναδιαρθρώσεις στο Δημόσιο, ενισχύουν την ταξική επιθετικότητα του κράτους απέναντι στους δημοσίους υπαλλήλους, στο λαϊκό κίνημα. Αναπροσαρμόζουν κάποιες κρατικές λειτουργίες ώστε να υπηρετεί πιο αποτελεσματικά τη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Επιδιώκουν να δυναμώσει η τάση υποχώρησης, συμβιβασμού και χειραγώγησης των δημοσίων υπαλλήλων.

Στοχεύουν στην ενίσχυση της επιχειρηματικής λειτουργίας στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, γενικότερα επιδιώκουν να συρρικνωθούν οι υπάρχουσες κρατικές κοινωνικές υπηρεσίες. Με την «αξιολόγηση» στοχεύουν στην προώθηση σαρωτικών ιδιωτικοποιήσεων, στην παράδοση ολόκληρων τομέων και υπηρεσιών σε ιδιώτες, προκειμένου να ενισχύσουν την κερδοφορία τους. Για παράδειγμα: Ανταποκρίνεται ένας υπάλληλος ή ένας προϊστάμενος σε όσα επιβάλλει η νομοθεσία (μνημόνια, ευρωπαϊκές Οδηγίες και νόμοι που έχουν ψηφίσει τα αστικά κόμματα και κυβερνήσεις) σχετικά με την επίσπευση των διαδικασιών αδειοδότησης ή παροχής διευκολύνσεων σε επιχειρηματικούς ομίλους; Τότε θα παίρνει «άριστα», με όσα «κίνητρα» συνοδεύουν τις καλές του επιδόσεις. Και αντίστροφα, η αρνητική «αξιολόγηση» θα κρέμεται σαν πέλεκυς πάνω από το κεφάλι του εργαζόμενου, ακονισμένος για κάθε χρήση...

Οι οργανισμοί και η δομή τους, το μητρώο επιτελικών στελεχών, η «αξιολόγηση», η στοχοθεσία και η κινητικότητα αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια των αναδιαρθρώσεων στο Δημόσιο, του νέου «Καλλικράτη», των αναμορφωμένων λειτουργιών του. Η «αξιολόγηση» δεν έχει καμία σχέση με την ανάγκη επιστημονικής, τεχνικής, επαγγελματικής στήριξης των δημοσίων υπαλλήλων, ώστε οι ίδιοι και οι κρατικές κοινωνικές υπηρεσίες να γίνουν καλύτερες, σύγχρονες, πιο ποιοτικές στην παροχή αναβαθμισμένων κοινωνικών υπηρεσιών για τα λαϊκά στρώματα. Δεν έχει ως σκοπό την ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών, την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών ή την εξάλειψη των αιτιών που οδηγούν στην υποβάθμιση αυτών των υπηρεσιών.

Η θέση και η στάση των εργαζομένων απέναντι στην «αξιολόγηση» αντικειμενικά πρέπει να έχει να κάνει με το περιεχόμενο και τους σκοπούς που αυτή υπηρετεί. Είναι γεγονός ότι υπάρχουν και θα υπάρχουν προβλήματα απόδοσης στην εργασία κάποιων δημοσίων υπαλλήλων, ακόμα και απαράδεκτα φαινόμενα που μπορεί να προκαλούν δικαιολογημένα την αγανάκτηση άλλων εργαζομένων που θέλουν να εξυπηρετηθούν ή να ολοκληρώσουν μία συνδιαλλαγή με το Δημόσιο. Γι' αυτά τα φαινόμενα, όμως, υπάρχει το αντίστοιχο θεσμικό - νομικό πλαίσιο, με το οποίο μπορούν ν' αντιμετωπιστούν.

Επειδή στα αστικά μέσα ενημέρωσης ένα από τα αγαπημένα θέματα είναι η συκοφάντηση, ότι οι εργαζόμενοι δεν θέλουν αξιολόγηση επειδή «είναι τεμπέληδες», «φοβούνται ότι θα αποκαλυφθεί η ανεπάρκειά τους» κ.λπ., το ζήτημα είναι το περιεχόμενο της «αξιολόγησης», οι σκοποί και οι επιδιώξεις που προωθεί μέσω αυτής το ταξικό κράτος.

Με κήρυξη απεργιακής κινητοποίησης στο 3ο δεκαήμερο του Αυγούστου απαντά το Συνδικάτο Μετάλλου Φθιώτιδας στην απόλυση οκτώ εργολαβικών εργατών από τη διεύθυνση του εργοστασίου της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα. Η ακριβής ημερομηνία της απεργίας αναμένεται να οριστικοποιηθεί και να ανακοινωθεί τις επόμενες μέρες.

Το Συνδικάτο απαιτεί την κατάργηση του σκλαβοπάζαρου όλων των εργολαβιών και την ενσωμάτωση όλων των εργαζομένων από τις εργολαβίες στη ΛΑΡΚΟ, με συμβάσεις αορίστου χρόνου. Αμεση επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων. Ουσιαστικά μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Νέες προσλήψεις εργατοτεχνικού, διοικητικού και επιστημονικού προσωπικού, αξιοποιώντας με προτεραιότητα τους επιστήμονες που εργάζονται ήδη στη ΛΑΡΚΟ ως εργατικό προσωπικό σήμερα κ.ά.

Υπενθυμίζεται ότι οι οκτώ εργαζόμενοι είχαν απολυθεί στις αρχές του Αυγούστου λόγω αντικατάστασης του εργολάβου μέσω του οποίου απασχολούνταν στη ΛΑΡΚΟ, ενώ τους οφείλονταν δεδουλευμένα και ένσημα. Μάλιστα, η εργοδοσία δεν δίστασε να παίξει βρώμικο παιχνίδι με το μεροκάματο των εργατών. Ετσι, ενώ οι απολυμένοι επέστρεψαν στις θέσεις εργασίας τους, κάτω από την πίεση που άσκησαν οι αγωνιστικές παρεμβάσεις του Συνδικάτου και η αλληλεγγύη των συναδέλφων τους, μια μέρα μετά βρέθηκαν ξανά αντιμέτωποι με την απόλυση και την ανεργία. Συγκεκριμένα, ενώ στις 8 Αυγούστου πήγαν για δουλειά, μια μέρα μετά «οι φύλακες είχαν εντολή από τη διεύθυνση να μην αφήσουν τους εργαζόμενους να πάνε στην εργασία τους (...). Οι εργαζόμενοι με ευθύνη της ΛΑΡΚΟ είναι εκτός της εργασίας τους και χωρίς καταγγελία σύμβασης στο χέρι, την ίδια ώρα η εργολάβος έχει αντικείμενο εργασίας στη ΛΑΡΚΟ», καταγγέλλει το Συνδικάτο.

Εικόνες εγκατάλειψης στο εξωτερικό...

Οι μόνιμοι εργαζόμενοι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού και η λειτουργία του αρχαιολογικού χώρου και του μουσείου εξαρτάται από τους συμβασιούχους αρχαιοφύλακες. Ο αριθμός των συμβασιούχων κινείται ανάμεσα σε 20 και 30 εργαζόμενους, ανάλογα με την περίοδο του έτους. Φέτος, απασχολούνται στο νησί και εργαζόμενοι μέσα από το οχτάμηνο πρόγραμμα της «κοινωφελούς εργασίας» του ΟΑΕΔ.

Οι εργαζόμενοι κατοικούν στους οικίσκους που υπάρχουν στο νησί. Ωστόσο, οι συνθήκες διαβίωσής τους είναι πολύ άσχημες. Τα οικήματα είναι παλιάς κατασκευής, ενώ η συντήρησή τους είναι κακή αν όχι εντελώς ανύπαρκτη. Η όψη των κτιρίων αποπνέει εγκατάλειψη. Ετοιμόρροπες πόρτες, μικρά παράθυρα που κάνουν τα δωμάτια να μοιάζουν με κελιά, τοίχοι με ρωγμές και γκρεμίσματα, είναι η πρώτη εικόνα που αντικρίζει κανείς. Στο εσωτερικό των οικίσκων τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα: Σε πολλές περιπτώσεις από την οροφή εξέχουν σίδερα, υπάρχουν τρύπες στους τοίχους, πέφτουν χαλίκια και πέτρες.

Σε αντίστοιχο χάλι βρίσκεται και ο εξοπλισμός των οικημάτων. Οι πιο «τυχεροί» από τους εργαζόμενους βρίσκουν ένα μικρό ψυγείο και ένα φουρνάκι που λειτουργεί στο οίκημα που τοποθετούνται. Οι πιο «άτυχοι» πρέπει να ψάξουν στους οικίσκους ώστε να αντικαταστήσουν τον εξοπλισμό που δεν λειτουργεί. Ακόμα και το να κάνει ένας εργαζόμενος μπάνιο μπορεί να μετατραπεί σε Γολγοθά, όταν δεν λειτουργούν ο θερμοσίφωνας και τα υδραυλικά. «Σε άλλον οικίσκο έμενα και σε άλλον πήγαινα για να κάνω ένα μπάνιο», περιγράφει εργαζόμενη που δούλεψε ως συμβασιούχος στο νησί τους περασμένους μήνες.

Η υδροδότηση, και στις περιπτώσεις που γίνεται χωρίς προβλήματα, δεν εξασφαλίζει πόσιμο νερό. Το νερό στο νησί είναι αφαλατωμένο και οι εργαζόμενοι πρέπει να προμηθεύονται πόσιμο νερό από τη γειτονική Μύκονο. Το ίδιο ισχύει και για τα είδη διατροφής, προσωπικής υγιεινής, και πάει λέγοντας. Ολα πρέπει να τα προμηθεύονται από τη Μύκονο.

...και το εσωτερικό των οικίσκων

Στις συνθήκες αυτές δεν είναι σπάνιες οι ασθένειες και τα προβλήματα υγείας. Ομως, στο νησί δεν υπάρχει γιατρός. Οπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, ακόμα και όταν ταξιδέψουν για να απευθυνθούν στο Κέντρο Υγείας της Μυκόνου τα κενά και οι ελλείψεις που υπάρχουν σε αυτό τους αναγκάζουν να στραφούν σε ιδιώτες και να επωμιστούν, εφόσον έχουν τη δυνατότητα αυτή, το ανάλογο κόστος. Για παράδειγμα, συμβασιούχος που ασθένησε με βρογχικό άσθμα έπρεπε να απευθυνθεί σε ιδιώτη γιατρό αφού το Κέντρο Υγείας δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει ακτινογραφίες.

Το «κερασάκι» στην τούρτα των προβλημάτων βάζουν οι καθυστερήσεις που σημειώνονται στην καταβολή της μισθοδοσίας των συμβασιούχων. Οπως εξηγούν εργαζόμενοι, είναι απαραίτητο να έχουν φροντίσει να αποταμιεύσουν χρήματα για τα βασικά τους έξοδα και τη συντήρησή τους πριν υπογράψουν τη σύμβαση και ταξιδέψουν στο νησί. Αλλιώς οι καθυστερήσεις, που φτάνουν τους δύο και τρεις μήνες, μπορούν να τους αφήσουν χωρίς τα απολύτως απαραίτητα για την επιβίωση...