Κυριακή 17 Ιούλη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η 3η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ

Πρακτικά

H έκδοση αυτή εντάσσεται στη σειρά έκδοσης ντοκουμέντων από το Αρχείο του ΚΚΕ με απόφαση της ΚΕ. Η δημοσίευση των Πρακτικών της 3ης Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ είναι συμβολή στη μελέτη της Ιστορίας του Κόμματος.

Η 3η Συνδιάσκεψη πραγματοποιήθηκε στη Ρουμανία, τον Οκτώβρη του 1950. Μετά την ήττα του ΔΣΕ (Αύγουστος 1949), το ΚΚΕ υποχώρησε στις σοσιαλιστικές χώρες, όπου συγκεντρώθηκε ο κύριος όγκος των κομματικών δυνάμεων που συγκρούστηκαν με την εγχώρια αστική τάξη και τον αγγλοαμερικανικό ιμπεριαλισμό. Εντός της Ελλάδας, κομματικά μέλη παρέμεναν στις ανταρτοομάδες, στις φυλακές και τις εξορίες, ενώ λιγοστά ήταν τα μέλη στις μισοδιαλυμένες παράνομες κομματικές οργανώσεις, χωρίς ενιαία καθοδήγηση, ενώ επιχειρήθηκε μια πρώτη προσπάθεια αποκατάστασής της με την παράνομη αποστολή στην Ελλάδα του Ν. Μπελογιάννη (Ιούνης 1950).

Η 3η Συνδιάσκεψη αποτελεί το σημαντικότερο σώμα του Κόμματος μετά το 7ο Συνέδριό του (1945). Η σημασία της έγκειται στο γεγονός ότι είναι το κομματικό σώμα που επιχειρεί την πολιτική προσαρμογή του Κόμματος στη νέα φάση του συσχετισμού δυνάμεων, μετά την οργανωμένη υποχώρηση του ΔΣΕ (τέλος Αυγούστου 1949) και την έξοδο των δυνάμεών του από την Ελλάδα. Είναι η φάση ανασύνταξης των κομματικών δυνάμεων στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης φροντίδας χιλιάδων αναπήρων και παιδιών, ανασύνταξης των παράνομων δυνάμεών του στην Ελλάδα, προσδιορισμού των καθηκόντων του στις νέες συνθήκες συσχετισμού δυνάμεων, ενσωματώνοντας συμπεράσματα από την ηρωική δράση, αλλά και από τις αδυναμίες και τα λάθη του.

Ετσι, στην 3η Συνδιάσκεψη επιχειρήθηκε μια συνολική εκτίμηση της δράσης του στη δεκαετία του 1940, κατά την οποία το Κόμμα ηγήθηκε δύο ένοπλων αγώνων, του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ (1941-1944) και του ΔΣΕ (1946-1949). Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις: «Σύγχρονη Εποχή».

Σίλβιο Μπερλουσκόνι

Γρηγοριάδης Κώστας

Με τη διαδικασία του κατεπείγοντος εγκρίθηκε την Πέμπτη και την Παρασκευή από τη Γερουσία και τη Βουλή των Αντιπροσώπων της Ιταλίας νέα δέσμη μέτρων λιτότητας ύψους 79 δισεκατομμυρίων ευρώ εξαναγκάζοντας το λαό να πληρώσει για τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης. Οπως στη χώρα μας η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και οι άλλοι πρόθυμοι, έτσι και στη γειτονική Ιταλία, η κυβέρνηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και άλλες αστικές δυνάμεις προβάλλουν τα ελλείμματα και το χρέος για να στείλουν το λογαριασμό της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης στα λαϊκά στρώματα που ήδη, σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία, 1 στα 5 νοικοκυριά διαβιώνει σε συνθήκες φτώχειας.

Ανάμεσα στα μέτρα προβλέπεται μείωση της χρηματοδότησης της τοπικής διοίκησης, αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, «πάγωμα» των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων. Επιβάλλεται νέο «χαράτσι» 10 ευρώ από κάθε ασφαλισμένο που θέλει να συνταγογραφήσει φάρμακα και 25 ευρώ για τους ασθενείς που υποβάλλονται σε επείγουσες εξετάσεις και επισκέψεις στα εξωτερικά ιατρεία των ιταλικών νοσοκομείων. Εξάλλου, προηγούμενα έχει ανακοινωθεί πως θα ιδιωτικοποιηθούν οι εταιρείες «Enel» (ηλεκτρική ενέργεια), «Finmeccanica» (αμυντική βιομηχανία) και «Eni» (Εθνική Εταιρεία Υδρογονανθράκων).

Στην κατάσταση αυτή έχουν συμβάλει και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που τα προηγούμενα χρόνια καλούσαν τους εργαζόμενους σε εκβιαστικά «δημοψηφίσματα» καλώντας τους να χάσουν δικαιώματα στο όνομα της «διατήρησης των θέσεων εργασίας και της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας».

Ιμπεριαλιστικά εγκλήματα διαρκείας

Γρηγοριάδης Κώστας

Μια «μικρή» είδηση που συμπυκνώνει όμως την απύθμενη υποκρισία και τη βαρβαρότητα των ΝΑΤΟικών ιμπεριαλιστών, που ξεκίνησαν τους βομβαρδισμούς κατά της Λιβύης, για να σώσουν τάχα «τους άμαχους πολίτες» και τώρα που οι άμαχοι φεύγουν πρόσφυγες αρνούνται ακόμα και να πλησιάσουν στις χώρες τους.

Μέσα στα εκατομμύρια των θυμάτων του πολέμου, συγκλονίζει το δράμα 100 προσφύγων από τη Λιβύη, οι οποίοι εδώ και μέρες περιπλανώνται στη Μεσόγειο πάνω σε ένα πλοίο του ισπανικού πολεμικού Ναυτικού, επειδή καμία χώρα δεν επιτρέπει τον ελλιμενισμό του! Το πλοίο συμμετείχε στο ναυτικό αποκλεισμό της Λιβύης από το ΝΑΤΟ, όταν εντόπισε περίπου 100 μίλια ανοιχτά των ακτών της χώρας ένα μικρό σκάφος το οποίο μετέφερε «περίπου 105 πρόσφυγες από τη Βόρεια Αφρική», όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος της ναυτικής διοίκησης του ΝΑΤΟ με έδρα τη Νάπολη. Στην επιχείρηση «έρευνας και διάσωσης» συμμετείχαν η Ιταλία και η Μάλτα, αλλά όμως καμία από τις δύο δε δέχτηκε στη συνέχεια να περιθάλψει τους πρόσφυγες, ανάμεσα στους οποίους βρίσκονται 17 γυναίκες, οι τέσσερις από τις οποίες είναι έγκυες, και οκτώ παιδιά. Η ιταλική κυβέρνηση επικαλέστηκε ότι το κέντρο υποδοχής προσφύγων στο νησί Λαμπεντούζα είναι υπερπλήρες, ενώ οι αρχές της Μάλτας υποστήριξαν ότι δεν ανήκουν στη δικαιοδοσία της Μάλτας, καθώς εντοπίστηκαν 141 μίλια μακριά από το νησί. Από τότε, η ισπανική φρεγάτα Almirante παραδέρνει στα νερά της Μεσογείου, περιμένοντας να ολοκληρωθούν οι διπλωματικές διαπραγματεύσεις για την τύχη των προσφύγων, αναφέρεται στο σχετικό τηλεγράφημα. Η οργή των λαών για τα εγκλήματα των ιμπεριαλιστών πρέπει να μετουσιωθεί σε συνειδητή απόφαση, για να γκρεμιστεί η δικτατορία των μονοπωλίων.

Αντεπίθεση

Η κυβέρνηση μιλά για επιλεκτική χρεοκοπία, δηλαδή επιλογή από την κυβέρνηση τι δε θα πληρώσει. Πρόκειται για ελεγχόμενη χρεοκοπία, προκειμένου να έχει τις λιγότερες δυνατές απώλειες το κεφάλαιο από την κρίση. Ως τώρα τα μνημόνια δικαιολογήθηκαν με την αναγκαιότητα της δανειοδότησης της Ελλάδας για να μη γίνει χρεοκοπία και στάση πληρωμών. Αλλά να που την ομολογούν. Βεβαίως, τα μνημόνια ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και χρεοκοπούν το λαό. Ο λαός είναι χρεοκοπημένος, άρα να βρίσκεται σε ετοιμότητα, να οργανωθεί ώστε με την πάλη του, με κάθε μορφή που θα αποφασίσει, να πληρώσουν κυβέρνηση και κόμματα του «ευρωμονόδρομου», κάθε απόπειρα στάσης πληρωμών μισθών, συντάξεων, ασφαλιστικών ταμείων, νοσοκομείων, σχολείων, κοινωνικών επιδομάτων κ.λπ. Αντεπίθεση για την προστασία του λαού από την ενδεχόμενη στάση πληρωμών σε όλα τα παραπάνω, για τη νίκη, με λαϊκή εξουσία και αποδέσμευση από την ΕΕ. Ο λαός πρέπει να πάρει στα χέρια του την ιδιοκτησία, να την αξιοποιήσει σε όφελός του, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό λαϊκό έλεγχο. Οταν θα αποτελούν κοινωνική λαϊκή περιουσία βασικοί κλάδοι παραγωγής, π.χ. επεξεργασίας πρώτων υλών, μεταποίησης, παραγωγής μηχανημάτων, ενέργειας, οι μαζικές μεταφορές, οι τηλεπικοινωνίες, το συγκεντρωμένο εμπόριο, με στόχο όσο το δυνατόν πιο αυτοδύναμη οικονομία και μείωση της εξάρτησης από το εξωτερικό εμπόριο και των συναλλαγών με καπιταλιστικές οικονομίες, όπου η γη θα κοινωνικοποιηθεί, το ίδιο και οι μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις στον αγροτικό τομέα, θα διαμορφωθούν κρατικές παραγωγικές μονάδες για την παραγωγή και επεξεργασία αγροτικών προϊόντων ως πρώτων υλών ή άμεσα καταναλώσιμων και δίπλα τους θα δημιουργείται ο παραγωγικός συνεταιρισμός για τη μικρή εμπορευματική παραγωγή, στην πόλη και την ύπαιθρο, μόνο έτσι θα αξιοποιούνται όλες οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας σε όφελος του λαού. Θα εξαλειφθεί η ανεργία, θα καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα σε Υγεία, Πρόνοια, Ασφάλιση, Παιδεία, Πολιτισμό, Αθλητισμό κ.λπ. Ολοι οι εργαζόμενοι θα απολαμβάνουν ισότιμα, με βάση τις ανάγκες τους, υπηρεσίες δημόσιας και δωρεάν Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, Ασφάλισης, αναψυχής, προστασίας των παιδιών και υπερηλίκων, πολύ φτηνές υπηρεσίες μεταφορών, τηλεπικοινωνιών, ενέργειας και ύδρευσης για λαϊκή κατανάλωση κ.λπ. Αυτός είναι ο δρόμος του λαού, αυτή είναι η διέξοδος που καλεί το ΚΚΕ το λαό να παλέψει με τη δική του συμμαχία, συμπορευόμενος μαζί του, και επειδή επιβεβαιώθηκε στις εκτιμήσεις του, και να τον επιβάλει.

Καμία εμπιστοσύνη

«Τα πράγματα είναι απλά. Υπάρχουν δύο επιλογές: ο δύσκολος δρόμος της αλλαγής και ο δρόμος της καταστροφής». Αυτό τόνιζε στη δευτερολογία του για το μεσοπρόθεσμο στις 29 Ιούνη ο πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής. Κι όμως, ο ίδιος με το θράσος που τον χαρακτηρίζει κάλεσε χτες από την Κω το λαό «να κλείσει τα αυτιά του στις σειρήνες της καταστροφολογίας και σε όσους ανεύθυνα θέλουν να σπείρουν τον πανικό, για όποιους λόγους(...) Αρκετά με την πολιτική του φόβου». Ομως η καταστροφολογία και η ιδεολογική τρομοκρατία είναι βασικό όπλο της κυβέρνησης για να τσακίσει τις αντιστάσεις του λαού και να περάσει τα βάρβαρα μέτρα. Στην ίδια ομιλία, για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός επαναλάμβανε το τρομακτικό παραμύθι ότι «η στάση πληρωμών θα σήμαινε παραδείγματος χάρη, την ανάγκη να αναστείλουμε τη λειτουργία όλων των νοσοκομείων, όλου του ΕΣΥ, για να μειώσουμε ακαριαία και βίαια τις δαπάνες μας, να κλείσουμε τα σχολεία των Ελληνόπουλων, να μειώσουμε τις συντάξεις όλων των συνταξιούχων κατά 70% - 80% ή να σταματήσουμε να καταβάλλουμε τους μισθούς όλων των δημοσίων υπαλλήλων». Καλούσε λοιπόν σε υπερψήφιση του μεσοπρόθεσμου γιατί έτσι «προστατεύουμε τον πολίτη από τη στάση πληρωμών», προσθέτοντας μάλιστα ότι «η δική μας δουλειά είναι να μη μάθει ποτέ, να μην ζήσει ποτέ τη στάση πληρωμών». Δύο βδομάδες μετά, ήταν ο ίδιος που μιλούσε στη γερμανική έκδοση των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» για το ενδεχόμενο «μερικής αδυναμίας πληρωμών»... Ο λαός πρέπει να πάψει να δείχνει την παραμικρή εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και τα κόμματα του κεφαλαίου και να περάσει στην αντεπίθεση διεκδικώντας όλα όσα του ανήκουν, κατακτώντας τη δική του εξουσία.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ