Σάββατο 17 Ιούνη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΩΝ
Την εργασιακή ζούγκλα και τα μάτια σας...

Την κυβερνητική πολιτική στην αγορά εργασίας αναλύει και επικροτεί ο ΣΕΒ

Από τη φετινή παρουσία του πρωθυπουργού στην ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, στα τέλη Μάη

Eurokinissi

Από τη φετινή παρουσία του πρωθυπουργού στην ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, στα τέλη Μάη
Τη διαιώνιση και το παραπέρα βάθεμα της εργασιακής ζούγκλας που έχει ήδη διαμορφωθεί, χαιρετίζει ο ΣΕΒ, σημειώνοντας με έμφαση ότι ο «εργασιακός μεσαίωνας» αποτελεί προϋπόθεση της «βιώσιμης ανάπτυξης». Με τον τρόπο αυτό, οι βιομήχανοι επιβεβαιώνουν καθαρά για λογαριασμό τίνος νομοθέτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στο πλαίσιο του 4ου μνημονίου, την παγίωση του σημερινού άθλιου καθεστώτος διάλυσης των Συλλογικών Συμβάσεων και των μισθών.

Στο εβδομαδιαίο δελτίο του, ο ΣΕΒ σημειώνει χωρίς περιστροφές πως «η διατήρηση μιας σύγχρονης αγοράς εργασίας στην εποχή μετά το πέρας της προσαρμογής με τα μνημόνια αποτελεί απαραίτητο συστατικό μιας βιώσιμης αναπτυξιακής διαδικασίας».

Ειδικότερα, ο ΣΕΒ εστιάζει στη διατήρηση του κατώτερου μισθού στα σημερινά εξευτελιστικά επίπεδα, με ορισμό του από το αστικό κράτος, στη διατήρηση της υπερίσχυσης των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών, στη διατήρηση και παραπέρα ενίσχυση της «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας, ενώ για την προώθηση των παραπάνω ζητά να ενισχυθεί ο «κοινωνικός διάλογος».

Επί λέξει, οι βιομήχανοι αναφέρουν στο δελτίο τους: «Οι ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις σε όλα τα επίπεδα πρέπει να εκκινούν από το επίπεδο του κατώτατου μισθού όπως καθορίζεται από το κράτος, που θα πρέπει να είναι ο υπέρτατος θεματοφύλακας της ανταγωνιστικότητας της εθνικής οικονομίας... Είναι σημαντικό να διατηρηθεί η δυνατότητα υπερίσχυσης των συμβάσεων που συνάπτονται πιο κοντά στο επίπεδο της επιχείρησης», ενώ υποστηρίζει πως «... όσο περισσότερο ευέλικτη είναι η αγορά εργασίας, τόσο περισσότερο αυξάνονται και οι "κενές" θέσεις εργασίας...».

Επιδεικνύει τα αντεργατικά «επιτεύγματα»

Κατά συνέπεια, περιγράφουν το εξής - ιδανικό για τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητά τους - τοπίο στα Εργασιακά: Οποιαδήποτε σύναψη νέας σύμβασης να διαγράφει τα μέχρι τώρα εργασιακά δικαιώματα (π.χ. ύπαρξη προηγούμενων συμβάσεων, επιδόματα, πολυετίες) και στο επίπεδο των μισθών να ξεκινά από τον κατώτερο μισθό.

Αυτό αποτελεί πλέον εμπεδωμένη πρακτική του ΣΕΒ και άλλων εργοδοτικών ενώσεων, όταν προσέρχονται σε διαπραγματεύσεις με τα συνδικάτα, όπου αξιώνουν από τους εργαζόμενους να «ξεχάσουν» τις παλιές συμβάσεις και η διαπραγμάτευση να ξεκινά από τον κατώτερο μισθό που ισχύει σήμερα και όσα προβλέπει η επαίσχυντη Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.

Επιπλέον, ο ΣΕΒ συνδέει άμεσα τα συμφέροντα των βιομηχάνων με τη συνέχιση του καθεστώτος καθορισμού του κατώτερου μισθού από το αστικό κράτος, όπως και με την υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων, που σημαίνει, όπου αυτές υπάρχουν, ακόμα και όταν υπογράφεται κάποια κλαδική σύμβαση, στην πράξη να μην εφαρμόζεται... Και βέβαια ο ΣΕΒ βάζει ως προϋπόθεση της μείωσης της ανεργίας την ενίσχυση της «ευελιξίας», δηλαδή την παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

Προκύπτει επομένως το συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση μόνο τυχαία δεν νομοθέτησε με το 4ο μνημόνιο τον πυρήνα αυτών που αναδεικνύει ο ΣΕΒ, επιβεβαιώνοντας στην πράξη το ρόλο που έχει ως «ο υπέρτατος θεματοφύλακας της ανταγωνιστικότητας της εθνικής οικονομίας», δηλαδή του εγχώριου κεφαλαίου, όπως δίκαια χαρακτηρίζεται στο εβδομαδιαίο δελτίο των βιομηχάνων.

Μετά απ' όλα αυτά, ο ΣΕΒ δεν παραλείπει να απευθύνει και πρόσκληση προς τους «κοινωνικούς εταίρους» «για έναν καλόπιστο διάλογο για το μέλλον των εργασιακών σχέσεων στην Ελλάδα», επαληθεύοντας ότι αυτός ο διάλογος ήταν και είναι ο «Δούρειος Ιππος» για την παραπέρα συντριβή των εργατικών δικαιωμάτων, γεγονός που έχει αποδειχθεί στην πράξη και στο παρελθόν.

Σάπιο σύστημα που πρέπει να ανατραπεί

Επιπλέον, η ανάλυση των στοιχείων για την ανεργία που κάνει ο ΣΕΒ στο δελτίο του, καταρρίπτει και τον μύθο των καπιταλιστών πως για την αύξηση της ανεργίας και τη μείωση της απασχόλησης φταίει τάχα το γεγονός ότι οι άνεργοι δεν έχουν τα προσόντα που ψάχνουν οι επιχειρήσεις.

Επικαλούμενοι τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, οι συντάκτες του δελτίου διαπιστώνουν ότι τον Οκτώβρη του 2016, στους 884.331 ανέργους που αναζητούσαν εργασία τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, προσφέρονταν μόλις 13.031 κενές θέσεις! Δηλαδή, για κάθε μία κενή θέση προσφέρονταν να εργαστούν 68 άνεργοι.

Μάλιστα, απ' αυτές τις 13.031 προσφερόμενες θέσεις, οι 2.586 ήταν επιχορηγούμενες στο δημόσιο τομέα μέσα από τα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας», οι 139 ήταν θέσεις από τον ιδιωτικό τομέα, που όμως και αυτές επιχορηγούνταν, οι 9.301 ήταν θέσεις απόκτησης εργασιακής εμπειρίας, πάλι με το αζημίωτο για τις επιχειρήσεις, και μόνο 1.005 θέσεις προσφέρονταν από τον ιδιωτικό τομέα χωρίς την άμεση ή έμμεση στήριξη του κράτους!

Συμπερασματικά, ο ΣΕΒ διαπιστώνει ότι «η περαιτέρω μείωση της ανεργίας δεν θα είναι εύκολη υπόθεση, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό των ανέργων είναι σήμερα μακροχρόνια άνεργοι...». Σημειώνεται πως το 2016, το 70% των ανέργων ήταν άνεργοι πάνω από 12 μήνες.

Αν για τους καπιταλιστές αυτά τα στοιχεία γεννούν ανησυχία σε ό,τι αφορά τη «διαθεσιμότητα» και «καταλληλότητα» των ανέργων να παράξουν με τη δουλειά τους υπεραξία, για το κάθε εργατικό σπίτι είναι μια πρόσθετη απόδειξη ότι αυτό το σάπιο σύστημα, που λειτουργεί με μόνο κριτήριο τα κέρδη των λίγων, είναι ξεπερασμένο, δεν μπορεί να εξασφαλίσει στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες και πρέπει να ανατραπεί...

Στο σημερινό τετρασέλιδο «Διεθνή και Οικονομία» μπορείτε να διαβάσετε:

  • ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΩΝ: Μια αποκαλυπτική ανάγνωση και αναγνώριση της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης
  • ΓΑΛΛΙΚΑ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ: «Σχέδια επί χάρτου» για επενδύσεις στην Ελλάδα, με «διαβατήριο» διμερείς συμφωνίες και πρωτόκολλα συνεργασίας
  • G20: Η Αφρική με τον τεράστιο πλούτο και το εργατικό δυναμικό στο στόχαστρο των γερμανικών και ευρωπαϊκών μονοπωλίων
  • ΚΛΙΜΑ: Η κόντρα ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν αφορά τα συμφέροντα των λαών
ΓΑΛΛΙΚΑ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ
Επενδυτικό ενδιαφέρον, με «διαβατήριο» διμερείς συμφωνίες και συμπράξεις

Τη συμφωνία για «στρατηγική εταιρική σχέση» Ελλάδας - Γαλλίας και το «πρωτόκολλο συνεργασίας» ανάμεσα στους βιομήχανους των δύο χωρών επανέφερε στο προσκήνιο η πρόσφατη επίσκεψη στην Αθήνα του Γάλλου ΥΠΟΙΚ

Από τη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών Ελλάδας και Γαλλίας

Eurokinissi

Από τη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών Ελλάδας και Γαλλίας
«Είμαι εδώ για να προασπίσω τα γαλλικά συμφέροντα και τα ευρωπαϊκά», υπογράμμισε τις προάλλες ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, Μπρουνό Λεμέρ, στο πλαίσιο της επίσκεψής του στην Αθήνα και της συζήτησης που είχε με τον Ελληνα πρωθυπουργό.

Η φράση του αυτή, όπως και το ενδιαφέρον της Γαλλίας για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, δεν έχει να κάνει μόνο με τους συσχετισμούς εντός της Ευρωζώνης ή με τα γενικά συμφέροντα του γαλλικού κεφαλαίου, στο πλαίσιο της οικονομικής - νομισματικής ένωσης, αλλά και με το «επενδυτικό ενδιαφέρον» γαλλικών μονοπωλίων, ιδιαίτερα στον κλάδο της Ενέργειας και σε νευραλγικές υποδομές της ελληνικής οικονομίας.

Ολα αυτά υπό το πρίσμα της «στρατηγικής εταιρικής σχέσης» Ελλάδας - Γαλλίας που υπογράφηκε τον Οκτώβρη του 2015 στην Αθήνα, σε συνέχεια και αμέσως μετά την υπογραφή του 3ου μνημονίου με την Ευρωζώνη.

Σε αυτό το πλαίσιο και με αφετηρία το μπαράζ των αντιλαϊκών μέτρων που ακατάπαυστα ξεδιπλώνει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στο σημερινό «συμπληρωματικό» μνημόνιο με την Ευρωζώνη υπάρχει η ρητή πρόβλεψη για νέα συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με την κατάρτιση λίστας από 15 έως 20 «εμβληματικών σχεδίων» για την περίοδο μέχρι το 2020.

Οπως αναφέρεται, οι ελληνικές αρχές θα ολοκληρώσουν τη «στρατηγική ανάπτυξης», η οποία μεταξύ άλλων «θα πρέπει να στοχεύει στη δημιουργία, μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια, ενός ελκυστικότερου επιχειρηματικού περιβάλλοντος». Οι προτεραιότητες αφορούν τομείς όπως ο τουρισμός, οι τεχνολογίες πληροφορικής, οι μεταφορές, η φαρμακοβιομηχανία, η γεωργία και η μεταποίηση γεωργικών προϊόντων, όπως και η εφοδιαστική αλυσίδα.

Γίνεται, επομένως, φανερό ότι πίσω από την «κουρτίνα» της διαπραγμάτευσης στήνονται νέες επιχειρηματικές συμφωνίες, για την προσέλκυση κερδοφόρων επενδύσεων, εν μέσω έντονων ενδομονοπωλιακών και γεωπολιτικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων.

Συμφωνία με άξονα τα «συγκριτικά πλεονεκτήματα»

Ανάμεσα σε άλλα, η διακρατική συμφωνία Ελλάδας - Γαλλίας προβλέπει:

  • «Ανταλλαγή απόψεων σχετικά με βέλτιστες πρακτικές αξιοποίησης των ευρωπαϊκών διαρθρωτικών πόρων και επενδυτικών κεφαλαίων και την από κοινού συνεισφορά στην επιτυχία των ευρωπαϊκών πρωτοβουλιών που αποσκοπούν στην ενίσχυση των επενδύσεων, της απασχόλησης και της ανάπτυξης, ιδίως του προγράμματος Γιούνκερ».
  • Συνεργασία για την κατασκευή του Διαδριατικού Αγωγού Φυσικού Αερίου (ΤΑΡ), σχέδια διασύνδεσης δικτύων φυσικού αερίου μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας, Ελλάδας και Ιταλίας και Κύπρου και Ελλάδας, αύξηση δυναμικότητας αεριοποίησης του τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου Ρεβυθούσας και κατασκευή τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης.
  • Συνεργασία μεταξύ ελληνικών και γαλλικών επιχειρήσεων για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας (διασύνδεση δικτύου ηλεκτρισμού στις Κυκλάδες, σχέδιο διασύνδεσης ηπειρωτικής Ελλάδας με την Κρήτη, εκσυγχρονισμός των δικτύων μεταφοράς και διανομής ηλεκτρισμού/ υποσταθμοί).
  • Ανάπτυξη κοινών σχεδίων για τη διαχείριση και αξιοποίηση απορριμμάτων και αποβλήτων, καθώς και για τη διαχείριση των υδάτων.
  • Ενθάρρυνση γαλλικών επιχειρήσεων να ανταποκριθούν στο πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων στην Ελλάδα και ιδιαίτερα για τη διαχείριση των υδάτων σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Μάλιστα, στο «συμπληρωματικό» μνημόνιο με την Ευρωζώνη γίνεται ειδική αναφορά στον νέο κανονισμό σε ό,τι αφορά τα τιμολόγια στις εταιρείες ύδρευσης - αποχέτευσης (ζήτημα το οποίο ήδη δρομολόγησε η κυβέρνηση), ενώ επίσης, όπως προβλέπουν οι ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, θα προετοιμάσουν τα επιχειρηματικά σχέδια και τις επενδύσεις για τα επόμενα πέντε χρόνια.
  • Στήριξη επενδυτικών σχεδίων στον τομέα της ανάπτυξης, της εξοικονόμησης Ενέργειας και των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, όπως η ηλιακή, η αιολική, η γεωθερμία και η βιομάζα.
Επενδύσεις και συμπράξεις

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, καταγράφονται ήδη ορισμένες «εμβληματικές» επενδύσεις και συμπράξεις γαλλικών μονοπωλίων στην Ελλάδα. Ορισμένες από αυτές είναι οι εξής:

  • Το μονοπώλιο της Ενέργειας «Total», με επιχειρηματική παρουσία και στην Ελλάδα, δραστηριοποιείται στην αναζήτηση, ανάπτυξη και παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου.
  • Η EDF είχε εκδηλώσει επενδυτικό ενδιαφέρον για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Παράλληλα, μέσω της θυγατρικής εταιρείας της «Edison», από κοινού με τα ΕΛΠΕ, διαχειρίζονται μονάδες ηλεκτροπαραγωγής στην Ελλάδα.
  • Η «Suez Environnment» εδώ και πολύ καιρό καλοβλέπει την ΕΥΑΘ, στην οποία ήδη κατέχει το 5% του μετοχικού κεφαλαίου.
  • Η «Vinci» κατασκεύασε τη Γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου, ενώ παράλληλα σε συνεργασία με ελληνικούς επιχειρηματικούς ομίλους κατασκευάζει οδικούς άξονες στη χώρα κ.ά.

Να θυμίσουμε ότι η πλευρά του ΣΕΒ, ήδη από το 2015, έχει αναθερμάνει τους δεσμούς της με γαλλικά μονοπώλια και τους επιχειρηματικούς ομίλους, ενώ στο πλαίσιο των επαφών που είχαν τότε στο Παρίσι, οι Ελληνες βιομήχανοι υπέγραψαν «πρωτόκολλο συνεργασίας» με τον γαλλικό Επιχειρηματικό Σύνδεσμο Βιομηχάνων και Εργοδοτών - MEDEF.

Τον Οκτώβρη του 2015 (αμέσως μετά την υπογραφή του 3ου μνημονίου) κλιμάκιο του ΣΕΒ, υπό τον πρόεδρό του, Θ. Φέσσα, συναντήθηκε στο Παρίσι με τους βιομήχανους της Γαλλίας, ενώ ο ΣΕΒ έκανε λόγο για ανάπτυξη κοινών δράσεων, «μετά την ολοκλήρωση της πρώτης επισκόπησης προόδου του ελληνικού προγράμματος σταθερότητας».

Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, οι βιομηχανικοί σύνδεσμοι των δύο κρατών συγκρότησαν «κοινή ομάδα εργασίας», με στόχο την προώθηση επενδύσεων σε βιομηχανικά δίκτυα υψηλής προστιθέμενης αξίας και τη διαμόρφωση μιας «συνεκτικής ενεργειακής πολιτικής με ανταγωνιστικό κόστος».

Αναβάθμιση της συνεργασίας με σχέδιο ΣΕΒ

Κατά τ' άλλα, οι εγχώριοι βιομήχανοι προσβλέπουν στις επερχόμενες παρεμβάσεις και τις αναδιαρθρώσεις μέσω και της λεγόμενης «Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής», που με τη σειρά της αποτελεί τμήμα του «επικαιροποιημένου» μνημονίου με την Ευρωζώνη:

«Σε ρόλο καταλύτη, απαιτούνται και επενδύσεις σε μεγάλα έργα υποδομών, με τη σύμπραξη του ιδιωτικού τομέα, έργα που να έχουν εμπορική αξία ώστε να αναζητηθούν επενδυτές και χρηματοδότηση στις διεθνείς αγορές», επισημαίνει χαρακτηριστικά ο ΣΕΒ, έχοντας «ένα το κρατούμενο» τον στρατηγικό σχεδιασμό για τις υποδομές που παρουσίασε τις προάλλες το αρμόδιο υπουργείο.

Η λίστα του ΣΕΒ με τα «εμβληματικά έργα» περιέχει και μια σειρά τομείς που «κουμπώνουν» με το γαλλικό ενδιαφέρον, δίνοντας άλλη διάσταση στη διακρατική συμφωνία και το «πρωτόκολλο συνεργασίας» του 2015. Ταυτόχρονα, βέβαια, τέτοια σχέδια και προοπτικές ενεργοποιούν και ανατροφοδοτούν ανταγωνισμούς ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους άλλων κρατών, που προσβλέπουν στην ανάπτυξη της δικής τους κερδοφορίας από τη δραστηριοποίησή τους σε τομείς της ελληνικής οικονομίας.

Εντελώς ενδεικτικά, στη «λίστα» του ΣΕΒ βρίσκονται λιμάνια, μαρίνες, αεροδρόμια, υδατοδρόμια, η διασύνδεση δικτύων ηλεκτρισμού Ελλάδας - Ιταλίας και ηπειρωτικής Ελλάδας - Κρήτης, πάρκα εφοδιαστικής αλυσίδας, ύδρευση - αποχέτευση - άρδευση - διαχείριση αποβλήτων - επεξεργασία λυμάτων, ψηφιακές υπηρεσίες παντού, αξιοποίηση ορυκτού πλούτου, ανάπλαση αστικών οικιστικών και εμπορικών περιοχών κ.ά.

Η αντιπαράθεση των καπιταλιστών για το περιβάλλον ξένη προς τα λαϊκά συμφέροντα

Η καπιταλιστική παραγωγή είναι ο κύριος υπεύθυνος για τη μόλυνση του περιβάλλοντος
Η καπιταλιστική παραγωγή είναι ο κύριος υπεύθυνος για τη μόλυνση του περιβάλλοντος
Με αφορμή την απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης υπό τον Ντόναλντ Τραμπ, την 1η Ιούνη, να βγάλει τις ΗΠΑ από τη λεγόμενη Συμφωνία του Παρισιού για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, έχει ξεκινήσει μια συζήτηση σε παγκόσμιο επίπεδο που συμβάλλει στον αποπροσανατολισμό των λαών για το ποια είναι η κύρια αιτία των περιβαλλοντικών προβλημάτων. Επιχειρείται να κρυφτεί ότι ο πραγματικός κίνδυνος για το περιβάλλον είναι ο ίδιος ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, που όλοι υπερασπίζονται, είτε επιχειρηματολογούν υπέρ είτε κατά της εν λόγω Συμφωνίας. Οσο το αποκλειστικό κίνητρο της παραγωγής είναι το καπιταλιστικό κέρδος, όσο υπάρχει ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, οι ισχυροί μονοπωλιακοί όμιλοι θα εκμεταλλεύονται τις πρώτες ύλες, θα καταστρέφουν ολόκληρες περιοχές, δεν θα παίρνουν μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος από την παραγωγική τους δραστηριότητα λόγω «κόστους», θα ρυπαίνουν με τα απόβλητά τους θάλασσες, γη και αέρα. Ταυτόχρονα, η δήθεν ευαισθησία με τη χρήση των λεγόμενων «πράσινων» μεθόδων, δηλαδή την παραγωγή Ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές, στον καπιταλισμό δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ακόμα πηγή κερδοφορίας για τα μονοπώλια. Δεν είναι τυχαίο ότι μονοπώλια που δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα, από τη Γερμανία και κάποιες άλλες χώρες της ΕΕ, την Κίνα, αλλά και τις ίδιες τις ΗΠΑ, εμφανίζεται να πρωτοστατούν στην εκστρατεία κατά των ορυκτών καυσίμων, θέλοντας να θωρακίσουν τα δικά τους συμφέροντα.

Από τα πανηγύρια στο Παρίσι το 2015, όταν επιτεύχθηκε ο προσωρινός συμβιβασμός για το κλίμα

hajue staudt

Από τα πανηγύρια στο Παρίσι το 2015, όταν επιτεύχθηκε ο προσωρινός συμβιβασμός για το κλίμα
Οι ενδεχόμενοι συμβιβασμοί που επιτυγχάνονται ανάμεσα στους εκπροσώπους των μονοπωλίων, όπως και η Συμφωνία του Παρισιού του 2015 με αφορμή τις υπαρκτές επιπτώσεις από την κλιματική αλλαγή, στην πραγματικότητα ούτε θέλουν ούτε και μπορούν να αντιμετωπίσουν την καταστροφή του περιβάλλοντος, αφού δεν πειράζουν στο ελάχιστο την αιτία, το σκοπό της παραγωγής, δηλαδή την κερδοφορία των καπιταλιστών.

Η υποκρισία της ίδιας της Συμφωνίας του Παρισιού

Αξίζει να δούμε τι πραγματικά προβλέπει η Συμφωνία - συμβιβασμός του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή του Δεκέμβρη του 2015. Πρόκειται επί της ουσίας για μια υποτιθέμενη δέσμευση των 195 χωρών που την υπογράφουν, «να διατηρήσουν την αύξηση του παγκόσμιου μέσου όρου θερμοκρασίας σε λιγότερο από 2 βαθμούς Κελσίου το χρόνο κάτω από τα προβιομηχανικά επίπεδα» και ταυτόχρονα «να συνεχίσουν τις προσπάθειες για περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας σε 1,5 βαθμούς Κελσίου», κάτι που σημαίνει πως το 2030 υποτίθεται θα έχει σταματήσει η χρήση ορυκτών καυσίμων.

Τα «μέτρα μείωσης της υπερθέρμανσης» θα εφαρμόζονται σε εθελοντική βάση και δεν υπάρχουν δεσμευτικοί όροι, ενώ διατυπώνεται ο όρος των λεγόμενων «εθνικών συνεισφορών της κάθε χώρας», που θα ελέγχονται κάθε 5 χρόνια, για να αναπροσαρμόζονται, αν δεν έχουν πιαστεί, οι στόχοι, χωρίς να υπάρχουν κυρώσεις. Η τύχη της Συμφωνίας του Κιότο του 1997, που περιείχε και δεσμευτικούς όρους αλλά δεν τηρήθηκε από ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία και στη συνέχεια από Ρωσία και άλλες μεγάλες χώρες, είναι χαρακτηριστική της υποκρισίας των εκπροσώπων των καπιταλιστικών χωρών.

Στη Συμφωνία, ακόμη, δεν προβλέπεται καμία «πρόσθετη χρηματοδότηση των αναπτυσσόμενων χωρών» όπως αυτή που υπήρχε στη Συμφωνία του Κιότο ή σε αυτή της Κοπεγχάγης το 2009, που ακολούθησε, όπου γινόταν λόγος για 100 δισ. δολάρια το χρόνο έως το 2020 για να βοηθηθούν χώρες που εξάγουν ορυκτά καύσιμα σε αναπτυγμένες χώρες. Το ποσό αυτό όχι μόνο δεν καλύφθηκε, αλλά και με τη Συμφωνία του Παρισιού επανέρχεται ως επιδιωκόμενος στόχος. Στην πραγματικότητα, όπως διαπιστώνουν και οι υπηρεσίες του ΟΗΕ, στα ειδικά ταμεία για το κλίμα πάνε μόλις 2 δισ. δολάρια το χρόνο και με τους πιο αισιόδοξους υπολογισμούς ο υποτιθέμενος στόχος καλύπτεται κατά το 1/5 ή 20 δισ. δολάρια το χρόνο σε αναπτυσσόμενες χώρες για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Η Συμφωνία προβλέπει και τον λεγόμενο μηχανισμό συμψηφισμού των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, δηλαδή την αγορά ρύπων ή «πιστώσεις άνθρακα» από τις φτωχότερες χώρες ώστε να προσμετράται στη συνεισφορά συνήθως πλουσιότερων και πιο αναπτυγμένων χωρών. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι αλλάζει η ορολογία στο κείμενο της Συμφωνίας και δεν γίνεται αναφορά σε «αγορά άνθρακα», αλλά σε «διεθνώς μεταφερόμενο αποτέλεσμα περιορισμού εκπομπών ρύπων» και αντί για «μηχανισμό καθαρής ανάπτυξης», κάνει λόγο για «μηχανισμό που συνεισφέρει στον περιορισμό των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και στηρίζει την αειφόρο ανάπτυξη». Δηλαδή, και με τη βούλα, το εμπόριο ρύπων συνεχίζεται.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι στη διαπραγμάτευση που έγινε, υπήρξε έντονη διαπάλη όταν εκπρόσωποι κυβερνήσεων της Αφρικής και της Ασίας έθεσαν ζήτημα «κλιματικών επανορθώσεων και αποζημιώσεων» από τις πλουσιότερες χώρες, για φαινόμενα πλημμυρών και άλλων καταστροφών που αποδίδονται στην κλιματική αλλαγή και οι ίδιες υφίστανται. Οι ΗΠΑ πρώτες, τότε με κυβέρνηση Ομπάμα, απείλησαν με κατάρρευση των συνομιλιών, λέγοντας ότι το θέμα είναι εκτός ορίων. Επίσης, χαρακτηριστικό είναι ότι από τη Συμφωνία εξαιρούνται οι διεθνείς μεταφορές και οι αερομεταφορές, που σύμφωνα με επιστημονικές μετρήσεις έχουν τώρα τις ίδιες επιπτώσεις με τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου της Γερμανίας και της Νότιας Κορέας, που έχουν ποσοστά εκπομπής της τάξης του 2,56% και του 1,85% στην παγκόσμια κατάταξη. Πρώτη στην εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα είναι η Κίνα με 20,09% και ακολουθείται από τις ΗΠΑ με 17,89%, τη Ρωσία με 7,53%, την Ινδία με 4,10%, την Ιαπωνία με 3,75% κ.ο.κ (σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνουν υπηρεσίες του ΟΗΕ για το 2015).

Ακόμα, η ΕΕ, που οι χώρες - μέλη της στο σύνολό τους έχουν υπογράψει τη Συμφωνία του Παρισιού, έχει υποτίθεται δεσμευτεί για μείωση των αερίων του θερμοκηπίου έως το 2030 στο 40% σε σύγκριση με το 1990. Επίσης ότι το 27% της Ενέργειας που θα καταναλώνεται το 2030, να προέρχεται από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, αλλά και να υπάρξει διασύνδεση της ηλεκτρικής αγοράς.

Γίνεται κατανοητό ότι το καπιταλιστικό σύστημα που σαπίζει, είναι το υπόβαθρο για την εκδήλωση τεράστιων οικολογικών καταστροφών και για τις ιμπεριαλιστικές πολεμικές επεμβάσεις των ΗΠΑ, της ΕΕ και των συμμάχων τους - στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία και την Κίνα - στη Μέση Ανατολή, την Ασία, την Αφρική, που καταστρέφουν και ξεριζώνουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές, μνημεία της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς, το φυτικό και ζωικό πλούτο, τις υποδομές.

Οι «αποφάσεις» του Ρίο, του Γιοχάνεσμπουργκ, του Κιότο, της Κοπεγχάγης, οι προηγούμενοι συμβιβασμοί - συμφωνίες, οι λεγόμενοι «στόχοι της χιλιετίας», δεν απέτρεψαν το θάνατο, τη δίψα εκατομμυρίων ανθρώπων, την πείνα, τις επιδημίες και φυσικές καταστροφές, που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, όπως και τις επιπτώσεις από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Το ίδιο θα γίνει και με τη Συμφωνία του Παρισιού.

Η κίνηση Τραμπ και οι αντιδράσεις των άλλων

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντ. Τραμπ, αιτιολόγησε την απόφαση απόσυρσης από τη Συμφωνία του Παρισιού εμφανιζόμενος ως υπερασπιστής των Αμερικανών εργαζομένων και ταυτόχρονα του αμερικανικού κεφαλαίου. Παρουσίασε στοιχεία της ιδιωτικής εταιρείας Οικονομικών Συμβούλων «National Economic Research Associates», ότι «η συμμόρφωση με τους όρους της συμφωνίας θα μπορούσε να κοστίσει μέχρι και 2,7 εκατομμύρια θέσεις εργασίες έως το 2025, σε τομείς όπως η αυτοκινητοβιομηχανία, οι κατασκευές». Με βάση την ίδια μελέτη, έως το 2040 θα μειωνόταν η παραγωγή χαρτιού κατά 12%, τσιμέντου κατά 23%, σιδήρου κατά 38%, άνθρακα κατά 86%, φυσικού αερίου κατά 31%, με το κόστος για την οικονομία να υπολογίζεται σε 3 τρισ. δολάρια.

Χωρίς, βεβαίως, να μπορεί να εξακριβωθεί η πραγματική βάση αυτών των στοιχείων, ο στόχος είναι να καταδειχτεί ότι η Συμφωνία είναι ασύμφορη και τιμωρητική για ορισμένα αμερικανικά μονοπώλια. Ετσι, ο Τραμπ λέει ότι θα επαναδιαπραγματευτεί μια πιο δίκαιη συμφωνία, ώστε να μην ευνοούνται οι ανταγωνιστές των ΗΠΑ, Κίνα, Ινδία κ.λπ., που σημείωσε ότι μπορούν να αυξάνουν τις εκπομπές αερίων για τα επόμενα 13 χρόνια, αφού οι μετρήσεις γίνονται με βάση τη βιομηχανική παραγωγή της δεκαετίας του '90, που ήταν σαφώς κατώτερη.

Αυτό που στην πραγματικότητα προβάλλεται, είναι η διάθεση των αμερικανικών μονοπωλίων να διατηρήσουν την πρωτοκαθεδρία τους έναντι ανταγωνιστών που τα απειλούν, κυρίως από Κίνα, Γερμανία. Στον τομέα της Ενέργειας, τα τελευταία χρόνια, οι ΗΠΑ, λόγω της εξόρυξης υδρογονανθράκων (πετρέλαιο και φυσικό αέριο) από το σχιστόλιθο με τη μέθοδο της υδραυλικής ρωγμάτωσης «Hydraulic fracturing» - μια διαδικασία με σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις για το περιβάλλον - έχουν καλύψει σημαντικό τμήμα της εσωτερικής αγοράς, ενώ αυξάνουν την εξαγωγική δραστηριότητα. Επίσης, η επιδιωκόμενη από τον Τραμπ ενίσχυση της εγχώριας βιομηχανίας προϋποθέτει αυτή να απαλλαγεί από κοστοβόρες διαδικασίες για μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος. Το ενδεχόμενο αυτό, που θα μπορούσε να δώσει πλεονέκτημα σε αμερικανικά μονοπώλια, είναι που ανησυχεί τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Κίνα, τη Ρωσία και άλλες χώρες που εμφανίζονται να νοιάζονται για την περιβαλλοντική καταστροφή. Αυτό φάνηκε ανάγλυφα και στην πρόσφατη Σύνοδο ΕΕ - Κίνας, όπου οι δύο πλευρές προσβλέπουν σε επενδύσεις σε τομείς όπως η αυτοκινητοβιομηχανία (ηλεκτροκίνηση), οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, το φυσικό αέριο, η διαχείριση των απορριμμάτων.

Ειδικά το ζήτημα της ηλεκτροκίνησης είναι από αυτά για τα οποία ασκείται κριτική και στον Τραμπ στο εσωτερικό, καθώς ισχυρά μονοπώλια του τομέα τον προειδοποιούν ότι θα χάσει τα ηνία με την ...απομόνωση από τη διεθνή κοινότητα στο θέμα του κλίματος. Χαρακτηριστική η περίπτωση του δισεκατομμυριούχου Ελον Μασκ, συμβούλου της «Tesla» και της «SpaceX», που παραιτήθηκε από σύμβουλος του Προέδρου. Επίσης, πολλά από τα μονοπώλια του ίντερνετ και των νέων τεχνολογιών ακολουθούν την ίδια κριτική στάση απέναντι στην απόφαση Τραμπ.

Την ίδια ώρα και κυβερνήτες πολιτειών της χώρας δηλώνουν ότι θα εφαρμόσουν τη Συμφωνία του Παρισιού, παρά την αποχώρηση της χώρας από αυτή. Ολους αυτούς, βεβαίως, δεν τους πήρε ο πόνος για το μέλλον του πλανήτη, αλλά αυτό που επιδιώκουν είναι η εξασφάλιση των δικών τους συμφερόντων με το προσωπείο του ...οικολόγου.

Για τους λαούς μονόδρομος η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου

Οι παραπλανητικές κορόνες περί κακού Τραμπ και δήθεν καλών άλλων δεν μπορεί να εγκλωβίζει λαϊκές δυνάμεις. Ολο και περισσότερο αποδεικνύεται ότι η ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος είναι ασύμβατη με τα συμφέροντα των μονοπωλίων, την εξουσία τους και τις διακρατικές συμμαχίες τους. Αυτό που πρέπει πρωτίστως να συνειδητοποιηθεί, είναι ότι στον πυρήνα του προβλήματος είναι το κίνητρο της παραγωγής, του δρόμου ανάπτυξης που ακολουθεί κάθε κοινωνία. Η καπιταλιστική ανάπτυξη, που τελικά ταυτίζεται με την εξασφάλιση της κερδοφορίας των επενδύσεων, οι οποίες προϋποθέτουν την εκμετάλλευση, τη λεηλασία του πλούτου που παράγουν οι εργάτες, των δικαιωμάτων τους και του περιβάλλοντος, των φυσικών πόρων της Γης και της χρήσης τους ως πηγής κερδοφορίας, πρέπει να αντικατασταθεί από την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, την επιστημονικά σχεδιασμένη ανάπτυξη, που θα καλύπτει τις διευρυμένες λαϊκές ανάγκες σύμφωνα με τις δυνατότητες της εποχής. Αυτό απαιτεί εργατική - λαϊκή εξουσία, ανατροπή του συστήματος εκμετάλλευσης. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για τον οποίο αξίζει να παλέψουν οι λαοί, προκειμένου να εξασφαλιστεί το μέλλον και των επόμενων γενιών.


Δ. Κ.

G20 - ΑΦΡΙΚΗ
Μεγάλες δυνατότητες - σφοδροί ανταγωνισμοί στην τεράστια και πλούσια «μαύρη ήπειρο»

Ηγετικός ο ρόλος της Γερμανίας για τη διείσδυση γερμανικών και ευρωπαϊκών μονοπωλιακών ομίλων, ενώ παράλληλα εντείνεται η στρατιωτική παρουσία των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων

Η Α. Μέρκελ μιλά στο συνέδριο που έγινε την περασμένη βδομάδα στο Βερολίνο
Η Α. Μέρκελ μιλά στο συνέδριο που έγινε την περασμένη βδομάδα στο Βερολίνο
Οι μεγάλοι ρυθμοί ανάπτυξης, οι άφθονες πλουτοπαραγωγικές πηγές, η τεράστια αγορά και ο αυξανόμενος πληθυσμός, και μάλιστα νεαρής ηλικίας, έχουν στρέψει την προσοχή των μονοπωλιακών ομίλων και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων προς την Αφρική. Ετσι, στο συνέδριο «G20 - Αφρική - Συνεργασία - επενδύοντας σε ένα κοινό μέλλον» που έγινε την περασμένη βδομάδα στο Βερολίνο, ενόψει της Συνόδου Κορυφής της G20 στις 7 - 8 Ιούλη στο Αμβούργο, σηματοδότησε τις μεγάλες δυνατότητες και ευκαιρίες που ανοίγονται για το κεφάλαιο στην τεράστια και πλούσια αφρικανική ήπειρο.

Πρωταγωνιστικός είναι ο ρόλος της γερμανικής κυβέρνησης που - στο πλαίσιο και της φετινής γερμανικής προεδρίας στην G20 - ιεραρχεί πολύ υψηλά τη διείσδυση των γερμανικών και ευρωπαϊκών μονοπωλιακών ομίλων στην Αφρική. Χαρακτηριστικά η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ έχει μιλήσει για «ένα σχέδιο Μάρσαλ». Είναι προφανές ότι η «μαύρη ήπειρος» αποτελεί ανερχόμενο πεδίο σφοδρών ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ενώ αποτέλεσε ξεχωριστή ενότητα και στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της G7 στην Ιταλία.

Με βασικά «εργαλεία» την «καταπολέμηση της φτώχειας», την «παγκοσμιοποίηση χωρίς αποκλεισμούς» και το σταμάτημα των «προσφυγικών ροών από την Αφρική προς την Ευρώπη», ουσιαστικά κλιμακώνεται η διείσδυση των μονοπωλιακών ομίλων, στην αναζήτηση διεξόδων για τα κεφάλαιά τους. Η εντονότερη παρουσία των μονοπωλιακών ομίλων και οι επενδύσεις που σχεδιάζονται να γίνουν, διαιωνίζουν την εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου και των λαών, ενώ παράλληλα οξύνουν τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, σε μια ήπειρο που ήδη μαστίζεται από τη φτώχεια και τους πολέμους.

Μεγάλες δυνατότητες και ευκαιρίες για το κεφάλαιο

Προπαγανδιστικό φυλλάδιο της γερμανικής προεδρίας της G20
Προπαγανδιστικό φυλλάδιο της γερμανικής προεδρίας της G20
Ηγέτες από τη Γουινέα, την Αίγυπτο, την Ακτή Ελεφαντοστού, το Μάλι, την Γκάνα, την Τυνησία, τη Ρουάντα, το Νίγηρα, τη Σενεγάλη και άλλα κράτη συμμετείχαν στο συνέδριο, με το οποίο οι χώρες της G20 «θέλουν να διερευνήσουν νέες δυνατότητες για οικονομική ανάπτυξη, επενδύσεις και σταθερότητα στην Αφρική». Πυρήνα των συζητήσεων αποτελεί η πρωτοβουλία «Σύμφωνο με την Αφρική», δηλαδή η προώθηση «μεταρρυθμίσεων» σε αφρικανικές χώρες ώστε να γίνουν ελκυστικές οι ιδιωτικές επενδύσεις και να χρηματοδοτηθεί η βελτίωση των υποδομών. Μέχρι στιγμής έχουν ενταχθεί η Τυνησία, το Μαρόκο, η Σενεγάλη, η Ακτή Ελεφαντοστού και η Ρουάντα και αναμένεται να προστεθούν η Γκάνα και η Αιθιοπία.

Σε αυτό το πλαίσιο, η γερμανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα επαγγελματικής κατάρτισης και απασχόλησης για την προσέλκυση επενδύσεων ύψους 300 εκατ. ευρώ για το 2017 σε κράτη που χαρακτηρίζονται «πρωταθλητές στις μεταρρυθμίσεις», δηλαδή την Τυνησία, την Ακτή Ελεφαντοστού και την Γκάνα. Αλλα κράτη που είναι υποψήφια για να ενταχθούν στη λίστα της G20 με τα «μεταρρυθμιστικά κράτη» είναι το Μαρόκο, η Ρουάντα, η Σενεγάλη και η Αιθιοπία.

«Ηδη σήμερα έχουμε μια αξιοσημείωτη οικονομική δυναμική σε ορισμένες χώρες της Αφρικής (...) εν μέρει και μια μεγαλύτερη ανάπτυξη σε σχέση με τις βιομηχανικές και αναδυόμενες οικονομίες της G20», σημείωσε η Αγκελα Μέρκελ. «Αυτό δείχνει τις δυνατότητες που υπάρχουν στα αφρικανικά κράτη, για παράδειγμα στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας ή στην ψηφιακή εξέλιξη», συμπλήρωσε. Ο Γερμανός υπουργός Ανάπτυξης, Γκερντ Μούλερ, υπογράμμισε πως οι 8 από τις 12 πιο γοργά αναπτυσσόμενες χώρες του κόσμου είναι στην Αφρική.

Επίσης η καγκελάριος τόνισε τη σημασία που έχει η συμβολή των αστικών κυβερνήσεων των χωρών της Αφρικής σε αυτή την καπιταλιστική παραγωγική ανασυγκρότηση: «Πρέπει να επικεντρωθούμε περισσότερο στη δική τους οικονομική ανάπτυξη, των χωρών αυτών. Χρειαζόμαστε μία πρωτοβουλία με την Αφρική και όχι για την Αφρική. Οι αφρικανικές χώρες θέτουν με την Ατζέντα 2063 και τις δικές τους προδιαγραφές και έχουν ξεκαθαρίσει προς τα πού να κατευθυνθεί η ανάπτυξη». Στο πλαίσιο του «Συμφώνου με την Αφρική», «κάθε χώρα θα πρέπει να παρουσιάσει πού βλέπει αναγκαιότητα ανάπτυξης και πώς μπορούμε να βοηθήσουμε ώστε να πετύχουν τα σχέδια ανάπτυξης», συμπλήρωσε η Μέρκελ.

Ιδιαίτερα κρίσιμος παράγοντας για τους μονοπωλιακούς ομίλους είναι ο νεαρός πληθυσμός και χαρακτηριστικά η καγκελάριος αντιπαρέβαλε τον γερμανικό μέσο όρο ηλικίας, που είναι τα 43 χρόνια, με τα 15 χρόνια που είναι στο Νίγηρα, στο Μάλι και άλλες αφρικανικές χώρες. Ετσι, τονίστηκε η ανάγκη για εκπαίδευση και κατάρτιση του πληθυσμού, για ενίσχυση του ρόλου των γυναικών στην παραγωγή, «αλλιώς το σχέδιο ανάπτυξης δεν θα έχει επιτυχία», είπε η Μέρκελ. Ετσι, στο πλαίσιο της G20 και του «Συμφώνου με την Αφρική» «θα ασχοληθούμε ιδιαίτερα με την εκπαίδευση των γυναικών και την προώθηση της γυναικείας επιχειρηματικότητας», ώστε να «βελτιώσουμε τις προϋποθέσεις για να ξεδιπλώσει η Αφρική την ανάπτυξη και τη δυναμική που χρειαζόμαστε».

Ενταση της στρατιωτικής παρουσίας και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων

Με τη «σταθερότητα» και την «εγγυημένη ασφάλεια» στην περιοχή να αποτελούν βασική προϋπόθεση για τη διείσδυση των μονοπωλίων στην Αφρική, εντείνεται η στρατιωτική παρουσία των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Με το πρόσχημα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας», τα καπιταλιστικά κράτη προσπαθούν και με στρατιωτικά μέσα να εδραιώσουν την παρουσία τους και οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται. Οπως είπε η Μέρκελ απευθυνόμενη στους Αφρικανούς ηγέτες, «μου το έχετε εξηγήσει: Θέλουμε να καταπολεμήσουμε την τρομοκρατία, αλλά δεν έχουμε υποστήριξη».

Μάλιστα το γερμανικό υπουργείο Αμυνας είχε ανακοινώσει πριν λίγους μήνες ότι ο γερμανικός στρατός συνεργάζεται στενά με τον γαλλικό στην εκπαίδευση αφρικανικών στρατιωτικών δυνάμεων, ώστε να ανταποκριθούν και εκτός συνόρων κατά ισλαμιστών στρατιωτών και της «παράνομης» μετανάστευσης. Η υπουργός Αμυνας, Ούρσουλα φον ντε Λάιεν, υπογράμμιζε «την επείγουσα ανάγκη να εργαστούμε πιο στενά με τις αφρικανικές χώρες για την ώθηση της οικονομικής τους ανάπτυξης και ασφάλειας».

«Μόνο εκεί όπου η ασφάλεια είναι εγγυημένη μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη. Και βρίσκω πολύ θαρραλέο ότι ορισμένες χώρες, για παράδειγμα για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας στο Μάλι και στις γειτονικές χώρες, αναλαμβάνουν οι ίδιες ευθύνη», είπε η Μέρκελ. Αναφέρθηκε μάλιστα στο σχετικό αίτημα της Γαλλίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για να στείλει εκεί δυνάμεις κατοχής, τονίζοντας και τη γερμανική «συνεισφορά»: «Είμαστε εδώ, η γερμανική πλευρά, για να τους υποστηρίξουμε». Να σημειωθεί ότι στο Μάλι, στην άκρη της Σαχάρας, βρίσκεται η δεύτερη μεγαλύτερη - μετά το Αφγανιστάν - γερμανική στρατιωτική αποστολή εκτός συνόρων, με 941 στρατιώτες, αλλά και με βαρύ εξοπλισμό, όπως πολεμικά ελικόπτερα, με διακηρυγμένο στόχο «την ενίσχυση της κυβέρνησης και τη σταθεροποίηση στην περιοχή Σαχέλ», δηλαδή την εξασφάλιση των συμφερόντων των γερμανικών μονοπωλίων.

Εδώ θα παίξει ενεργό ρόλο το προωθούμενο κοινό Ευρωπαϊκό Ταμείο Αμυνας, στη δημιουργία του οποίου πρωτοστατούν Γαλλία και Γερμανία. Ανάμεσα σε άλλα, αποστολή του Ταμείου Αμυνας θα είναι και η «σταθεροποίηση» - δηλαδή ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις - στη ζώνη Σαχέλ στην Κεντρική Αφρική. Σε σχετικό βίντεο η Α. Μέρκελ δήλωσε ότι «η ευρωπαϊκή αμυντική συνεργασία θα συντονίζεται στενά με το ΝΑΤΟ (...) Η Ευρώπη έχει έντονο ενδιαφέρον για τη σταθεροποίηση της Αφρικής».


Ε. Μ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ