Οι δολοφόνοι του Μ. Καντάρη δεν έχουν ακόμα συλληφθεί. Αυτό όμως δεν εμποδίζει το ΛΑ.Ο.Σ. να υποδείξει την καταγωγή τους. Μπορεί οι δολοφόνοι να είναι μετανάστες, μπορεί και όχι, αυτό από πού κι ως πού ενοχοποιεί συνολικά τους μετανάστες ή συνολικά τους Ελληνες; Από πότε η πράξη ενός μπορεί να στιγματίσει τους πάντες; Λεπτομέρειες για το ΛΑ.Ο.Σ. αρκεί να υπηρετείται η μόνιμη επωδός των τοποθετήσεών του, που δεν είναι άλλη από το αίτημα «να τους διώξουμε»... Προσπερνά όμως το ποιος τους έφερε ή καλύτερα ποιος τους εξανάγκασε να εγκαταλείψουν πατρίδες και οικογένειες. Το προσπερνά γιατί στηρίζει με νύχια και με δόντια το σύστημα που τους ξερίζωσε από τις πατρίδες τους, τις οποίες αιματοκύλισε και βύθισε στο μαύρο σκοτάδι της εξαθλίωσης.
Ας προσπεράσουν και οι άνθρωποι του μόχθου την επικίνδυνη ρητορεία του ΛΑ.Ο.Σ. Ο εχθρός τους δεν είναι εκεί που δείχνει το μόρφωμα του κ. Καρατζαφέρη. Εκεί δε θα βρουν παρά ανθρώπους βασανισμένους, που αναζητούν στον ήλιο μοίρα και που η πλουτοκρατία εκμεταλλεύεται άγρια αφενός βγάζοντας από τον ιδρώτα τους τρελά κέρδη αφετέρου ενοχοποιώντας τους - διά των προθύμων τύπου ΛΑ.Ο.Σ. - για όλα όσα η ίδια διαπράττει συνολικά σε βάρος του λαού.
Είναι άλλο πράγμα να καταγγέλλει κανείς προβοκάτσιες, όποιο περίβλημα κι αν φέρουν οι φορείς τους, κι άλλο να «πατάει» σ' αυτές για να στηρίξει την άποψη που εξέφρασε χτες στον ρ/σ «Κόκκινο» ο βουλευτής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης: «(...) απόλυτη αντίθεση στη βία, μηδενική ανοχή στη βία απ' όπου κι αν προέρχεται (...) δεν υπάρχει δική μας και δική σας βία, δεν υπάρχουν δικοί μας και δικοί σας νεκροί, αυτά όλα λειτουργούν ως ένας φαύλος κύκλος».
Το «μονοπώλιο», όμως, της βίας το έχει η εξουσία του κεφαλαίου και το αστικό κράτος. Από εκεί εκπορεύονται και οι κάθε είδους προβοκάτσιες. Στόχος αυτής της βίας είναι πάντα η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ιδιαίτερα σήμερα που δημιουργούνται ευνοϊκές συνθήκες για τη ριζοσπαστικοποίηση συνειδήσεων, για πύκνωση των γραμμών του εργατικού λαϊκού κινήματος και της πάλης. Με τη βία της προβοκάτσιας επιδιώκεται ο εκφοβισμός και η καθήλωση. Αλλά δεν είναι η μόνη μορφή της αυτή. Βία δέχονται καθημερινά, και μάλιστα σκληρή, οι εργάτες στους τόπους δουλειάς, αυθαιρεσία και εργοδοτική τρομοκρατία, για να σκύβουν το κεφάλι και να σιωπούν στην κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων τους. Βία αιματηρή είναι τα εργατικά δυστυχήματα, οι εργάτες που πληρώνουν με τη ζωή τους τη δίψα του κεφαλαίου για περισσότερα κέρδη, άρα λιγότερα έως ανύπαρκτα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Βία δέχεται καθημερινά η εργατική λαϊκή οικογένεια με τη μορφή της φτώχειας και της ανέχειας. Και ίσως αυτή να είναι η χειρότερη μορφή βίας.
Η άποψη του Δ. Παπαδημούλη στην προέκτασή της αρνείται σε όλους αυτούς, τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, να απαντήσει στη βία που του ασκείται από μια οικτρή μειοψηφία με την ανάπτυξη της ταξικής πάλης. Το ίδιο έκανε προ ημερών ο Αλ. Τσίπρας, που ταύτισε τους μαζικούς λαϊκούς αγώνες με το χάος και την τυφλή βία και υπέδειξε σαν ικανό υποκατάστατο της ταξικής πάλης το ...δημοκρατικό δρόμο, δηλαδή τις εκλογές.
Ο λαός, όμως, θα απαντήσει αργά ή γρήγορα στη βία της πλουτοκρατίας. Η απάντηση σ' αυτήν τη βία και η συντριβή της μήτρας που τη γεννά είναι ιστορικό καθήκον της εργατικής τάξης.
Αθλιους συνειρμούς σε βάρος του ΚΚΕ επιχειρεί το «Εθνος» του περασμένου Σαββάτου, όπου παρουσιάζει μια φωτογραφία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ με τίτλο «Καταστολή» και λεζάντα όπου, μεταξύ άλλων, αναφέρει: «την επισήμανση ότι έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, "φαινομενικά, η μόνη λύση είναι η καταστολή" έκανε η Αλ. Παπαρήγα με αφορμή το χάος στο κέντρο της Αθήνας. Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αναγνώρισε ότι χρειάζεται μεγαλύτερη επιτήρηση μετά τις 10 το βράδυ, προσθέτοντας ότι δεν μπορεί να περιφρουρεί το κέντρο της Αθήνας η "Χρυσή Αυγή"»...
Το σχόλιο αφήνει να εννοηθεί ότι το ΚΚΕ ζητάει μεγαλύτερη καταστολή, τη στιγμή που το ΚΚΕ, μέσα από την τοποθέτηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, πρόβαλε ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο μέτρων αντιμετώπισης της κατάστασης σε όφελος Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων, ξεκαθαρίζοντας επίσης ότι η επιτήρηση από την Αστυνομία χρειάζεται «για να διαφυλάσσει από την εγκληματικότητα και όχι για να σπάνε τα κεφάλια διαδηλωτών».
Την ίδια στιγμή, σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ την περασμένη Παρασκευή τονίζεται: «Αυτήν ακριβώς την κατάσταση αξιοποιούν διάφοροι μηχανισμοί και υπηρεσίες, ρατσιστικές οργανώσεις και συμμορίες, που θέλουν να αναπτυχθούν φαινόμενα μίσους, αντιπαράθεσης και σύγκρουσης μεταξύ Ελλήνων και μεταναστών με βάση το χρώμα, την εθνική καταγωγή και το θρήσκευμα, για την καλλιέργεια της διάσπασης και της εχθρότητας μεταξύ των εργαζομένων, αλλά και για την προώθηση ευρύτερων αντιλαϊκών, αντιδραστικών σχεδιασμών. Επιδιώκουν, μέσω του κλίματος φόβου, αβεβαιότητας και τρομοκρατίας, να δικαιολογήσουν τη λήψη βάρβαρων μέτρων καταστολής. Στόχο δεν έχουν μόνο τους μετανάστες αλλά όλους τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Θέλουν να τσακίσουν το εργατικό λαϊκό κίνημα, να αποπροσανατολίσουν, να εγκλωβίσουν τη λαϊκή αγανάκτηση σε αντιδραστική κατεύθυνση, να συσκοτίσουν το ποιοι είναι οι μεγάλοι ληστές και εκμεταλλευτές του λαού, να βγάλουν λάδι την πλουτοκρατία και τα κόμματα που την υπηρετούν».
Ας μην παριστάνουν τους ανήξερους, λοιπόν, γιατί οι θέσεις του ΚΚΕ ήταν και είναι ξεκάθαρες.
Είναι, όμως, το ότι όλοι, από τον Σόιμπλε ως τον Πεταλωτή, έσπευσαν να μας ...καθησυχάσουν σχετικά με το ότι θα συνεχιστούν σαν να μην έγινε τίποτε οι σχέσεις Ελλάδας - ΔΝΤ!
Ο οργανισμός δουλεύει απρόσκοπτα και νυχθημερόν, οπότε δεν τον απασχολούν τέτοιες υποθέσεις, μας διαβεβαίωσαν. Είναι... «θεσμική» η σχέση και τίποτε δεν την πτοεί.
Τους είπε, άραγε, κανείς ότι ...έχουμε κάποιο σχετικό άγχος; Νομίζουν ότι στενοχωρήθηκε κανένας μήπως καθυστερήσει η εφαρμογή του μνημονίου και όποιων άλλων συμφωνιών έχουν υπογράψει;
Προφανώς, τους δικούς τους προβληματισμούς εκφράζουν, που καμία σχέση δεν έχουν με αυτά που απασχολούν τους εργαζόμενους και το λαό.
ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ, επειδή πολλά ακούσαμε - με αφορμή την υπόθεση Στρος-Καν - για τον άτεγκτο χαρακτήρα της αμερικανικής Δικαιοσύνης και για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους πάντες ως ίσους, θα συνιστούσαμε σε όσους τα λένε να είναι πιο... συγκρατημένοι.
Ας περιορίσουν κάπως το θαυμασμό τους για ένα σύστημα Δικαιοσύνης στο οποίο μπορεί να υπάρχει το Γκουαντάναμο (όχι ένα, αλλά πολλά).
Για ένα σύστημα που αθωώνει αστυνομικούς που δολοφονούν (θυμάστε την εξέγερση στο Λος Αντζελες), δε βρίσκει άκρη με την «Enron», επιτρέπει τη δράση της CIA, θεωρεί νόμιμες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
Αυτά για όσους πιστεύουν ότι μπορούν να μεταφέρουν... δικαστικά θρίλερ χολιγουντιανού περιεχομένου στην κοινή γνώμη με επιτυχία.
Είναι πραγματικά «συγκινητική» η προσπάθεια που καταβάλλουν σχεδόν στο σύνολό τους τα αστικά ΜΜΕ για να προστατεύσουν το ...«κύρος» και την «εικόνα» του Στρος Καν, ακόμα και μετά την άσκηση δίωξης για απόπειρα βιασμού, σεξουαλική επίθεση και ομηρία. Η απουσία του από τη διεύθυνση του ΔΝΤ εμφανίζεται από τα εγχώρια ΜΜΕ ως «δυσμενής» για τα ελληνικά συμφέροντα, γιατί ο επικεφαλής του ΔΝΤ ήταν τάχα φίλος και βοηθούσε στη διάσωσή της! Ιδού ορισμένοι τίτλοι για του λόγου το αληθές: «Η καμαριέρα μπλοκάρει την Ελλάδα - Σκληρότερη γραμμή προς τη χώρα προεξοφλεί το ΔΝΤ», «Πλήγμα για την ευρωζώνη και την Ελλάδα», «Φόβοι για εμπλοκή στο σχέδιο διάσωσης», «Φόβος για δεξιά στροφή στο ΔΝΤ» και άλλα παρόμοια. Είναι ολοφάνερο ότι αυτό που επιδιώκουν, προστατεύοντας το κύρος και την αξιοπιστία του διευθυντή του ΔΝΤ, είναι να υπερασπίσουν την ίδια τη βάρβαρη πολιτική που εφαρμόζει ως όργανο του παγκόσμιου καπιταλισμού. Θέλουν να «νομιμοποιήσουν» τη συμμαχία που έκανε η κυβέρνηση με το ΔΝΤ και την ΕΕ για να βάλει το πιστόλι στον κρόταφο του ελληνικού λαού και να περάσουν τα πλέον βάρβαρα μέτρα. Επιχειρούν επίσης να αποτρέψουν το ενδεχόμενο η ταπεινωτική και αηδιαστική αποχώρηση του Στρος Καν να προκαλέσει κάποια «ρωγμή» που μπορεί να αποτελέσει την απαρχή για μια αμφισβήτηση και ρήξη συνολικά με την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική και τον καπιταλισμό που σαπίζει σε όλο του το «σώμα».
«Πού τις είδαν τις παροχές;», αναρωτιέται με νόημα ο Α. Σαμαράς (στη συνέντευξή του στα «Νέα»), απαντώντας στην κριτική περί «επιστροφής στην παροχολογία του παρελθόντος», που δέχθηκε από την κυβέρνηση. Και, προκειμένου να μην αφήσει περιθώρια παρερμηνειών, συμπληρώνει απολογητικά: «Ουσιαστικά μόνο ένα είπαμε ότι πρέπει να γίνει άμεσα: η αποκατάσταση των πολύ χαμηλών συντάξεων και των επιδομάτων για τους πολύτεκνους». Δίκιο βουνό έχει ο πρόεδρος της ΝΔ. Αυτή είναι η μόνη παροχή - κοροϊδία που «τόλμησε» να συμπεριλάβει στο επικαιροποιημένο πρόγραμμά του και αυτή δεν ξεπερνά το 1-1,5 δισ. ευρώ, δηλαδή 0,50% του ΑΕΠ. Η ουσία όμως βρίσκεται αλλού. Οτι οι λεγόμενες παροχές προς τους «οικονομικά ασθενέστερους» θεωρούνται πλέον έγκλημα καθοσιώσεως και δεν συγχωρείται ακόμα και η εξαγγελία τους για ψηφοθηρικούς λόγους. Ο μόνος διαγκωνισμός που επιτρέπεται και ενθαρρύνεται είναι ποιος θα δώσει περισσότερα προνόμια και γενναιόδωρες παροχές στο μεγάλο κεφάλαιο. Και πράγματι σε αυτή την πλειοδοσία επιδίδονται καθημερινά δίνοντας στους επιχειρηματικούς ομίλους κυριολεκτικά τα πάντα, προπαγανδίζοντας ταυτόχρονα αυτήν τη στρατηγική της ενίσχυσης της κερδοφορίας του κεφαλαίου ως μονόδρομο για την «έξοδο από την κρίση». Είναι καιρός ο λαός να τελειώνει με τις ψευδαισθήσεις. Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου δεν αλλάζουν. Πρέπει να τα εγκαταλείψει αποφασιστικά, να χειραφετηθεί από την πολιτική τους και να συστρατευτεί με το ΚΚΕ για την ανατροπή της.