Επιχείρηση «τρίχες κατσαρές». Κάπως έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί η θεματολογία της συντριπτικής πλειοψηφίας των χτεσινών φύλλων των αστικών εφημερίδων, των πρώτων εκδόσεων που κυκλοφόρησαν μετά το χτύπημα των ΗΠΑ στη Συρία. Η επιλογή των κύριων θεμάτων στα πρωτοσέλιδα είναι χαρακτηριστική: Για το νόμο Κατσέλη, για το πόσο κοστίζει το ταξίδι των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ στη Ρόδο, για την απλή αναλογική στις τοπικές εκλογές, για προσλήψεις που κάνει η κυβέρνηση, για τα εσωκομματικά της ΝΔ κ.λπ. Ούτε πόλεμος, ούτε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ούτε βομβαρδισμοί! Μπορεί λοιπόν να ήταν δύσκολο, αλλά το έκαναν κι αυτό: Εψαξαν να βρουν ό,τι πιο «ξεκάρφωτο» υπάρχει σε σχέση με την επιδρομή στη Συρία και την ελληνική εμπλοκή, για να υπηρετηθεί ο εφησυχασμός, το «δεν τρέχει τίποτα».
Αλλά κι εκεί που η επέμβαση έγινε πρωτοσέλιδο, όπως για παράδειγμα στην «Εφημερίδα των Συντακτών», διαβάζοντας κανείς το σχετικό ρεπορτάζ σχηματίζει την εικόνα ότι στη Συρία έπεσαν μερικές ...πασχαλιάτικες στρακαστρούκες για καμιά ώρα κι επομένως δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας. Ολοι λοιπόν ζυγισμένοι - στοιχισμένοι στο «αφήγημα» της κυβέρνησης και της αστικής τάξης. Οτι τα χτυπήματα ήταν «χειρουργικά», ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας και ότι η Ελλάδα δεν εμπλέκεται με κανέναν τρόπο στις επικίνδυνες εξελίξεις. Επομένως, γιατί να αντιδράσει κανείς στο ιμπεριαλιστικό έγκλημα; Αν όλα αυτά συνδυαστούν με το γεγονός ότι οι περισσότερες χτεσινές εφημερίδες έγραψαν ελάχιστα ή καθόλου, «θάβοντας» ουσιαστικά τις μαζικές κινητοποιήσεις του ΚΚΕ στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, σχηματίζεται η πλήρης εικόνα του κλίματος που θέλουν να καλλιεργήσουν.
Διαβάζουμε στον Τύπο ότι οι ΗΠΑ, που «κατεβάζουν» το αεροπλανοφόρο «Harry Truman» στη Μεσόγειο, ζητούν τη συνδρομή χωρών - μελών του ΝΑΤΟ στην περιοχή για να το συνοδεύσουν στο ...θεάρεστο έργο των ιμπεριαλιστικών επιχειρήσεων στη Συρία. Μάλιστα, όπως γράφτηκε, η συμβολή της Ελλάδας στη συνοδεία του αεροπλανοφόρου, κατά πάσα πιθανότητα με ένα υποβρύχιο, θεωρείται ήδη δεδομένη, ενώ ενδιαφέρον έχει εκφράσει και η Τουρκία, για υποστήριξη με δικά της μέσα. Ειδήσεις σαν κι αυτή κάνουν «φύλλο και φτερό» τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης περί «μη συμμετοχής» της Ελλάδας στις επιχειρήσεις και στους σχεδιασμούς των ΑμερικανοΝΑΤΟικών. Κι όχι μόνο αυτό. Την ίδια στιγμή που κλιμακώνονται οι τουρκικές αμφισβητήσεις στο Αιγαίο, Ελλάδα και Τουρκία συμπράττουν κάτω από τη φτερούγα του ΝΑΤΟ, για να συνοδεύσουν το αμερικανικό αεροπλανοφόρο στην επιδρομή του ενάντια στη Συρία. Τι έχουν να πουν για όλα αυτά οι κάθε λογής «τουρκοφάγοι», κυβερνητικοί και μη, που καλούν σε «εθνικά μέτωπα» και σε «συναίνεση» για να αντιμετωπιστεί η «εξ ανατολών» επιθετικότητα, αλλά δεν βγάζουν άχνα για το ΝΑΤΟ, όπου Ελλάδα και Τουρκία συνεργάζονται ως «σύμμαχοι» στις ιμπεριαλιστικές αποστολές, παρά τον μεταξύ τους ανταγωνισμό; Και με δεδομένη τη «σύσταση» Στόλτενμπεργκ, που καλύπτει την τουρκική επιθετικότητα και καλεί Ελλάδα και Τουρκία «να τα βρουν μεταξύ τους», τι έχουν να πουν όσοι υποστηρίζουν ότι με την αναβάθμιση της συμμετοχής της χώρας στο ΝΑΤΟ κατοχυρώνονται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, τα σύνορα, η ειρήνη, η «ασφάλεια» και η «σταθερότητα» στην περιοχή;