Κυριακή 17 Απρίλη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΙΣΤΟΡΙΑ
70 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ
Μαζική διαφώτιση στην υπηρεσία του κεντρικού στόχου που είναι η νικηφόρα πολεμική δράση

«Για να γίνει ανταρτοπόλεμος πριν απ' όλα χρειάζονται ιδανικά που να φλογίζουν τους μαχητές και τα στελέχη να έχουν βάλει στην μπάντα φιλοδοξίες εγωισμούς και μικροϋπολογισμούς, απαλλαγμένοι από φιλοτομαρισμό. Ιδανικά και τέτοια προσόντα χαρακτηρίζουν μόνο έναν στρατό που προέρχεται από το λαό, που στηρίζεται σ' αυτόν, εκφράζει τους πόθους και τις λαχτάρες του λαού. Ο αντάρτης είναι μαχητής και ηγέτης μαζί. Εχοντας βαθειά επίγνωση τι θέλει, γιατί πολεμάει, είναι σε θέση ομαδικά και μόνος του να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε κατάσταση. Ολη του τη δράση και ύπαρξη τη στηρίζει όχι στον εξαναγκασμό και την τρομοκρατία αλλά στην συνειδητή πειθαρχία, στη θεληματική αυτοθυσία χωρίς υπολογισμό. Απ' τη στιγμή που αδράχνει το όπλο στα γερά του μπράτσα, η μόνη του επιθυμία είναι να βγάλει πέρα την αποστολή του, βέβαιος για το δίκιο του αγώνα που κάνει, για την νίκη του.

Αντέχει στην πείνα, στη γύμνια, στο κρύο και στη βροχή, στη συνεχή πορεία μέρα και νύχτα. Είναι γερό κορμί και καθαρή σκέψη.

Γι' αυτό όταν ο αντάρτης ξεκόβεται από το τμήμα του, όταν του ανατεθεί μια οποιαδήποτε αποστολή και η πιο δύσκολη, μόνος του πόθος είναι να βγάλει πέρα την αποστολή του, παρά τις δυσκολίες που μπορεί να συναντήσει» (από άρθρο για τη διαφώτιση στα τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας).

Πολύπλευρη διαφώτιση


Πώς διαμορφωνόταν, όμως, αυτός ο τύπος μαχητή; Οι εκθέσεις από τον τομέα της διαφώτισης που έχουν διασωθεί στο Αρχείο του ΚΚΕ δίνουν μια σειρά ενδιαφέροντα στοιχεία. Σε μια από αυτές σημειώνεται: «όλη η δουλειά της διαφώτισης πρέπει να αποβλέπει στο να εκλαϊκευθεί και κατανοηθεί το σύνθημα "Απάτητο Βίτσι, Απαρτος Γράμμος, ΔΣΕ Στρατός του λαού, Στρατός της νίκης". Γι' αυτό το σκοπό πρέπει να δοθεί υλικό που να δείχνει το χαρακτήρα του ΔΣΕ, τις ρίζες του με το λαό, την ηθικοπολιτική του υπεροχή, την ενότητα και αδελφότητα μέσα στο Δημοκρατικό Στρατό. Να δώσει την ποιοτική βελτίωση του ΔΣΕ, τη συμβολή των μαχητών και στελεχών στην προσπάθεια αυτή, τον μαζικό ηρωισμό, τα νέα στελέχη που αναδείχτηκαν μέσα στη σκληρή πάλη του ΔΣΕ, την ικανότητα του ΔΣΕ να δίνει μεγάλες μάχες».

Στην κατεύθυνση αυτή είχε αποφασιστεί η έκδοση μιας σειράς εντύπων που έφτανε έως και το επίπεδο του λόχου. Αλλά, παράλληλα, οργανώθηκε ειδική διαφωτιστική δουλειά που αγκάλιαζε όλα τα τμήματα.

Η ευθύνη του κομματικού πυρήνα

Για να βγει αυτή η δουλειά, το κέντρο βάρους έπεφτε στον κομματικό πυρήνα του ΚΚΕ σε κάθε μονάδα. Δόθηκε κατεύθυνση, ο κομματικός πυρήνας να «καταστρώνει επιτελικό σχέδιο με καθορισμένους στόχους δράσης, να μη διακρίνεται από προχειρότητα, να καθορίζει πλάνο καθηκόντων σε καθορισμένα χρονικά διαστήματα. Να μην πιάνει σπασμωδικά το ένα ζήτημα για να αφήσει το άλλο μισοτελειωμένο. Να έχει πρωτοβουλία και να δρα με οντότητα και ανεξαρτησία».


«Η σημερινή δοκιμασία, σημειώνεται σε σχετικό κείμενο, πρέπει να δυναμώσει τις γραμμές μας, να φανερώσει και να αναδείξει καινούργια αγωνιστικά διαμάντια που υπάρχουν μέσα στον πυρήνα. Τα στελέχη μας θα πρέπει να ξέρουν τούτο: ότι πρέπει σε καμιά περίπτωση να μη εγκαταλείπουν τη βάση, αλλά απεναντίας να ζουν σ' όλη τους την έκταση, όλα τα προβλήματα του πυρήνα. Να σταματήσουν οι ποδαράτες συνεργασίες, μα θα πρέπει να γίνονται μελετημένα, αναλυτικά, να ανοίγει τα φτερά των κατώτερων στελεχών. Να βοηθάνε τα κατώτερα στελέχη για την κατάστρωση σχεδίου και να μη τους παραφορτώνουν με ξερές εντολές αλληλοστοιβαγμένες. Να καθορίζεται μαζί το πλάνο δουλειάς και πρέπει να επιμένουμε για την πραγματοποίησή του».

Δινόταν κατεύθυνση όλα τα στελέχη να είναι ιδεολογικά καταρτισμένα «γιατί κάποτε θα χρειαστεί να αναπτύξουν πρωτοβουλία και θα πέσουν έξω αν το θεωρητικό, ιδεολογικό οπλοστάσιό τους είναι φτωχό. Τα στελέχη μας να μελετούν ένα προς ένα τα κομματικά μέλη και να τα τοποθετούν σωστά παίρνοντας υπόψη τις συνθήκες και τις ανάγκες. Τα στελέχη μας πρέπει νάχουν σωστή προοπτική που θα πει να βλέπεις σωστά τα προβλήματα του ΔΣΕ, του λαού, να βλέπεις ποιο είναι το κύριο, το βασικό, το πρωταρχικό καθήκον στη δοσμένη στιγμή γιατί έτσι θα πιάσεις το λαϊκό παλμό, τον παλμό του ΔΣΕ, να μετράς σωστά τις δυνάμεις σου από άποψη ποσότητας και ποιότητας και το βαθμό σύνδεσης με τις μάζες. Να βλέπεις σωστά τις προθέσεις και τα σχέδια του αντίπαλου, να μετράς σωστά τις δυνάμεις του και την ικανότητα διεύθυνσης των δυνάμεών του, να παίρνεις έγκαιρα όλα τα απαραίτητα μέτρα για να κάνεις πράξη τα καθήκοντα που απορρέουν από την ορθή προοπτική. Να αναπτύξουμε τα μέλη μας, να λένε τη γνώμη τους και να κάνουν προτάσεις.

Από την καλή λειτουργία του πυρήνα στο ΔΣΕ εξαρτάται η οργανωτική συνοχή, η μαχητική ικανότητα και αποφασιστική δράση του ΔΣΕ ενάντια στον εχθρό. Καλή λειτουργία μέσα στο ΔΣΕ έχει εκείνος ο πυρήνας που δουλεύει επίμονα για να ανεβάζει την πίστη και του τελευταίου αντάρτη για το δίκιο του αγώνα, την πίστη για τα ανώτερα ιδανικά και τους σκοπούς του αγώνα, την πεποίθηση για την ακατάβλητη δύναμη του λαού. Κάθε μέρα να ανεβάζει την ικανότητα του στρατού και της διοίκησης στην πολεμική τέχνη, να αντλώνται πείρα από την ίδια τη δράση και ζωή. Να φροντίζει για την εξασφάλιση ιματισμού, υπόδησης, τροφοδοσίας υγειονομικού υλικού κ.λπ. Ολο το κομματικό τμήμα να γίνει μια κυψέλη δουλειάς, να δουλεύουν και να ανυψώνουν τις αγωνιστικές αρετές στους αντάρτες, να αναπτύξουν την κομματικότητά τους, το πολιτικό κριτήριο, το ιδεολογικό επίπεδο».

Ο ρόλος της δημοκρατικής συνέλευσης

Βασικό εργαλείο για τη μαζική διαφωτιστική δουλειά ήταν οι δημοκρατικές συνελεύσεις σε κάθε μονάδα. Γράφει σχετικά ο Βασίλης Μπαρτζιώτας: «Η βασική λαϊκοδημοκρατική οργάνωση μέσα στον ΔΣΕ είναι η δημοκρατική συνέλευση της διμοιρίας. Αυτή πραγματοποιεί την ενότητα ανάμεσα στους μαχητές μας που μπορεί να ανήκουν σε διάφορα ΕΑΜικά και δημοκρατικά κόμματα και είναι το όργανο όπου οι μαχητές μας έχουν τη δυνατότητα να λένε τη γνώμη τους και να συμμετέχουν ζωντανά στη διαμόρφωση και ανάπτυξη του στρατού μας. Η δημοκρατική συνέλευση της διμοιρίας που μπορεί να γίνεται και τμηματικά κατά ομάδα δείχνει τον λαϊκοδημοκρατικό χαρακτήρα του ΔΣΕ που μέσα στα πλαίσια της σιδερένιας πειθαρχίας εξασφαλίζει το δημοκρατικό δικαίωμα στους μαχητές και τα στελέχη να συμμετέχουν ζωντανά στη ζωή του στρατού μας. Με τις δημοκρατικές συνελεύσεις ο μαχητής του ΔΣΕ παύει να είναι ένας άβουλος παράγοντας, μα αναπτύσσει την πρωτοβουλία του, ακονίζει τη σκέψη του, δίνει την πολύτιμη πείρα του και βοηθά πρακτικά στη λύση πολλών προβλημάτων. Να ξεκόψουμε απ' τον πανηγυρικό τρόπο που δίνουμε συνήθως στις δημοκρατικές συνελεύσεις και να γίνουν ένα εργαστήρι όπου θα σφυρηλατείται αδιάκοπα ο λαϊκός επαναστατικός στρατός μας».

Η πολιτική δουλειά υπηρετεί τον πόλεμο

Μαζική διαφώτιση, όμως, για ποιο σκοπό; Η απάντηση είναι απόλυτη: «Η πολιτική δουλειά πρέπει να γίνεται σήμερα με στρατιωτικούς ρυθμούς για τη μάχη για τον πόλεμο». Στο άρθρο του ο Β. Μπαρτζιώτας εντοπίζει την σύγχυση που υπάρχει ανάμεσα στη στρατιωτική εκπαίδευση και την πολιτική δουλειά, την υποτίμηση της δεύτερης: «Πολλοί αντιπαραθέτουν την πολιτική δουλειά στην πολεμική προσπάθεια. Ενώ ίσα ίσα η πολιτική μας δουλειά πρέπει νάχει σαν κεντρικό στόχο την ανάπτυξη της πολεμικής δραστηριότητας, την κατάκτηση της στρατιωτικής τέχνης, την πιο αποφασιστική διεξαγωγή του πατριωτικού πολέμου που κάνει ο ελληνικός λαός με ένοπλη πρωτοπορία του τον Δημοκρατικό Στρατό.

Ο μαχητής που κρατά γερά το όπλο του μαθαίνει με την πολιτική δουλειά πώς να το χρησιμοποιεί καλύτερα προς όφελος του λαού, είναι ένας συνειδητός μαχητής που ξέρει τις επιδιώξεις του ΔΣΕ την άμεση σύνδεσή του με το λαό και είναι έτοιμος κάθε ώρα και στιγμή να δώσει τη ζωή του για την υπόθεση του λαού».

Με τι όμως πρέπει να απασχολείται η πολιτική δουλειά; Ποιο είναι το περιεχόμενο, η ουσία της;

«Εμείς πόλεμο κάνουμε σήμερα και δεν έχουμε τον καιρό και τις δυνατότητες για να κάνουμε μεγαλύτερη διαφώτιση (...) Η πολιτική δουλειά αγκαλιάζει όλη μας τη δουλειά, όλες τις εκδηλώσεις του στρατού μας και δεν σημαίνει απλώς διαφώτιση. Η πολιτική δουλειά εξυπηρετεί τον πόλεμο (...) να απασχολούμαστε με μερικά απλά πράγματα όπως π.χ. πώς πάει η εκπαίδευσή μας, αν μάθαμε την λειτουργία των όπλων και την τακτική τους χρησιμοποίηση, να μελετάμε την πείρα από τις μάχες που δίνουμε, την συμπεριφορά προς τους αξιωματικούς και αναμεταξύ μας. Πώς πάει η πειθαρχία, να υπάρχει ψυχική ενότητα και πώς θα αναπτυχθεί, τα καλά και κακά παραδείγματα από την καθημερινή μας ζωή, πώς φυλάγουμε τα μυστικά του στρατού μας και άλλα παρόμοια πράγματα που θα μας κάνουν καλύτερους μαχητές. Ο πόλεμος, η πολεμική τέχνη, ζητήματα τακτικής, η σωστή χρησιμοποίηση του σαμποτάζ των ελεύθερων σκοπευτών, είναι τα προβλήματα που πρέπει να απασχολούν τις συνελεύσεις μας και όλη την πολιτική δουλειά».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ