-- Σήμερα, Παρασκευή, στις 6.30 μ.μ., στην αίθουσα του ΤΕΕ (Νίκης 4, 1ος όροφος) θα γίνει η Γενική Συνέλευση του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής (ΣΕΤΗΠ).

-- Το Σωματείο Επαγγελματικών Οδηγών Αττικής, Βοιωτίας και νήσων Αργοσαρωνικού πραγματοποιεί Γενική Συνέλευση την Κυριακή 19/3, στις 10.30 π.μ., στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά.

-- Το Σωματείο Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης - Βόρειας Ελλάδας καλεί τους εργαζόμενους σε Γενική Συνέλευση που θα γίνει την Κυριακή 19/3, στις 6 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.

-- Ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας καλεί σε Γενική Συνέλευση την Τετάρτη 22/3, στις 6.30 μ.μ., στα γραφεία του στο ΕΚΑ.

-- Η Ενωση Συνταξιούχων ΟΑΕΕ Αθηνών και Περιχώρων πραγματοποιεί εκλογοαπολογιστική Τακτική Γενική Συνέλευση στις 21/3, στις 10 π.μ., στην αίθουσα του ξενοδοχείου «ΤΙΤΑΝΙΑ» (Πανεπιστημίου 52). Αν δεν υπάρξει απαρτία η Γενική Συνέλευση θα πραγματοποιηθεί στις 28/3, την ίδια ώρα και στον ίδιο χώρο.

• Συνδικάτα - Ομοσπονδίες: Με καθημερινές δραστηριότητες, εντείνεται η προσπάθεια για την ενημέρωση των εργαζομένων και την οργάνωση αγωνιστικής απάντησης στην αντιλαϊκή επίθεση
• Εμπόριο: Η... «υγιής επιχειρηματικότητα» επιβάλλει την εργασιακή ζούγκλα - Χαρακτηριστικά αποσπάσματα από ατομικές συμβάσεις εργασίας που επιβάλλονται σε εργαζόμενους του κλάδου
• Ομοσπονδία Εργαζομένων στο Φάρμακο: Με παρέμβασή της αναδεικνύει το πραγματικό περιεχόμενο της ενδοκαπιταλιστικής διαπάλης για τις εξελίξεις στον κλάδο
• 107 χρόνια από την εξέγερση του Κιλελέρ: Την Κυριακή 19 Μάρτη ο αγωνιστικός γιορτασμός που διοργανώνει η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων - Το ιστορικό της ηρωικής εξέγερσης των Θεσσαλών κολίγων

Ουσιαστική η συζήτηση που αναπτύσσουν με τους εργαζόμενους σε χώρους δουλειάς τα μέλη της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Λάρισας

Στο επίκεντρο του σχεδιασμού, μαζί με την ενημέρωση των εργαζομένων, μπαίνει η οργάνωση κινητοποιήσεων για τα οξυμένα προβλήματα στους διαφορετικούς κλάδους και τους χώρους δουλειάς, οι οποίες με τη σειρά τους συνδέονται με την ανάγκη για απεργιακή απάντηση στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής. Η δραστηριότητα αυτή συνοδεύεται από το κάλεσμα για οργάνωση των εργαζομένων, συμμετοχή στη συλλογική πάλη, δυνάμωμα των σωματείων και των επιτροπών τους.

Σε αυτό το πλαίσιο, σύσκεψη με τη συμμετοχή συνδικάτων και επιτροπών οργάνωσε χτες η Ομοσπονδία Οικοδόμων, στην αίθουσα του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας, με σκοπό την ενιαία οργάνωση της πάλης στον κλάδο. Στη σύσκεψη συμμετείχαν εκτός των οικοδόμων, τα σωματεία των Ηλεκτρολόγων, των Μισθωτών Τεχνικών, των Εργαζομένων στην κατασκευή του μετρό, των Ξυλουργών.

Από τη χτεσινή σύσκεψη της Ομοσπονδίας Οικοδόμων

«Μέτρα και αντίμετρα συνιστούν ένα ενιαίο πλαίσιο για να εκφραστεί η αντιλαϊκή πολιτική», υπογράμμισε και πρόσθεσε πως η απάντηση, για να είναι αντάξια της επίθεσης στη ζωή των εργαζομένων, χρειάζεται να δοθεί και με απεργία.

Ο Γ. Τασιούλας αναφέρθηκε ακόμα στον αγωνιστικό εορτασμό της Πρωτομαγιάς, που φέτος θα είναι αφιερωμένος στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, προστασία των ανέργων, μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, είναι οι βασικοί άξονες πάνω στους οποίους σχεδιάζεται η δραστηριότητα του επόμενου διαστήματος. Παράλληλα, στο επίκεντρο βρίσκεται η προσπάθεια να δυναμώσουν τα «πόδια» των σωματείων στους χώρους δουλειάς, αφού, όπως τονίστηκε, «ένα κλαδικό συνδικάτο δεν αρκεί» από μόνο του, αλλά χρειάζονται σωματειακές επιτροπές, Επιτροπές Αγώνα και παραρτήματα στους χώρους δουλειάς και τις εργατογειτονιές.

Στην κατεύθυνση αυτή, με αιτήματα για αυτούς τους βασικούς άξονες, σήμερα Παρασκευή, η Ομοσπονδία και τα σωματεία της δύναμής της καλούν σε παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Εργασίας, στις 12 το μεσημέρι.

Ανάλογο σχέδιο βάζουν τα σωματεία. Το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας θα προχωρήσει σε Γενικές Συνελεύσεις σε όλα τα παραρτήματά του, για να συζητήσουν και να σχεδιάσουν τη δράση τους. Στο πρόγραμμά του εντάσσει την απεύθυνση στους οικοδόμους που δουλεύουν στους δήμους, μέσα από τα οχτάμηνα προγράμματα της «κοινωφελούς εργασίας». Στο πλαίσιο αυτό, μαζί με το Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής, καλεί τους εργαζόμενους στα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας» στο δήμο Αχαρνών σε συνέλευση, την Τρίτη 21/3, στις 8 π.μ., σε αίθουσα του Δημαρχείου.

Καμπάνια εγγράφων νέων μελών, με βάρος στους νέους εργαζόμενους, οργανώνει το Σωματείο Ηλεκτρολόγων, δίνοντας συνέχεια στη θετική πείρα από την αυξημένη συμμετοχή νέων στις πρόσφατες αρχαιρεσίες του.

Την πείρα από τις κινητοποιήσεις γύρω από το οξυμένο πρόβλημα της Ασφάλισης για τους εργαζόμενους με «μπλοκάκια» μετέφεραν οι εκπρόσωποι του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών και των Επιτροπών Αγώνα Μισθωτών και Αυτοαπασχολούμενων Μηχανικών.

Ουσιαστική συζήτηση με τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς, για την ανάγκη να ορθώσουν αγωνιστικό τείχος ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, αναπτύσσουν τα μέλη της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Λάρισας που περιοδεύουν, καθημερινά, σε εργοστάσια της περιοχής.

Στο πλαίσιο των περιοδειών του σε μια σειρά επιχειρήσεις του νομού, ο πρόεδρος του ΕΚΛ, Τάσος Τσιαπλές, συζήτησε και με τους εργαζόμενους στην επιχείρηση ενδυμασίας «ΣΤΑΦ».

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε ο διάλογος με τους εργαζόμενους για το πού οδηγεί το διαρκές χαμήλωμα των απαιτήσεων, για την ανάγκη να βγουν συμπεράσματα από τις εξελίξεις και να μην περιμένει κάθε εργαζόμενος πότε θα οξυνθεί η κατάσταση στο χώρο που ο ίδιος δουλεύει.

«Οι εργαζόμενοι πρέπει να τινάξουν από πάνω τους τη μοιρολατρία που τους έχουν φυτέψει στο κεφάλι», σημείωσε ο Τ. Τσιαπλές, για να σχολιάσει μια εργαζόμενη: «Εγώ πιστεύω ότι κάνουμε υποχωρήσεις στα δικαιώματα, στις αμοιβές γιατί έχουμε ανάγκες, εγώ προσωπικά έχω ανάγκες. Είναι σημαντικό να ξέρω ότι έστω σε δύο μήνες, σε τρεις μήνες, κάποια στιγμή θα τα πάρω τα λεφτά μου».

«Δεν το ξέρεις, σε πληροφορώ. Παράδειγμα, τα σούπερ μάρκετ "Λάρισα", που οι εργαζόμενοι περίμεναν πολύ, αλλά λεφτά δεν πήραν...», απάντησε ο πρόεδρος του ΕΚΛ, ενώ στην παρατήρηση ότι «εκεί πτώχευσαν», τόνισε: «Γιατί, εδώ ποιος σας εγγυάται ότι όλα θα πάνε καλά για πάντα; Γιατί ο εργαζόμενος, για να πάρει τα δεδουλευμένα του, πρέπει να πάει στα δικαστήρια; Μάλιστα, υπάρχουν περιπτώσεις εργαζομένων που πήγαν στα δικαστήρια, τα κέρδισαν, αλλά δεν πήραν τίποτα. Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν 50 χιλιάδες εργαζόμενοι που δεν πληρώνονται. Αρα, από αυτό δεν θα γλιτώσεις όση υπομονή και να κάνεις, όσο και να σκύψεις το κεφάλι. Και πού θα πάει αυτό πράμα, συναδέλφισσα; Αυτή τη ζωή ονειρευόμαστε; Τα πράγματα μπορούμε να τα αλλάξουμε αν οργανωθούμε και παλέψουμε».

Σε ανοιχτή συνεδρίαση του Διοικητικού του Συμβουλίου αποφάσισε τους άξονες πάνω στους οποίους θα κινηθεί η δράση του μέχρι την Πρωτομαγιά ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας. Η συνεδρίαση έγινε προχτές, με τη συμμετοχή δεκάδων εργαζομένων από επιχειρησιακά σωματεία, Επιτροπές Αγώνα σε σούπερ μάρκετ και μεγάλα καταστήματα, καθώς και από την Επιτροπή Ανέργων του σωματείου.

Μπροστά στα νέα αντιλαϊκά μέτρα που φέρνουν κυβέρνηση και κουαρτέτο, αλλά και στα προβλήματα της εντατικοποίησης, των απολύσεων, των μειώσεων μισθών και δικαιωμάτων που αντιμετωπίζουν χιλιάδες εμποροϋπάλληλοι, το σωματείο σχεδιάζει πρωτοβουλίες με στόχο την οργάνωση και την αγωνιστική απάντηση των εργαζομένων, με προοπτική την κλιμάκωση με απεργία.

Οι απαράδεκτες ατομικές συμβάσεις στην «H&M», η εντατικοποίηση για τους εργαζόμενους στα σούπερ μάρκετ «Μαρινόπουλος» που χτυπά «κόκκινο» στο πλαίσιο της προετοιμασίας των νέων καταστημάτων, οι απολύσεις στα «My Market» για όποιον εργαζόμενο φτάνει τους 11 μήνες στη δουλειά, προκειμένου να μην αποκτά δικαίωμα αποζημίωσης, είναι μερικές από τις πλευρές που αναδείχθηκαν στη συζήτηση.

Στην ημερήσια διάταξη εξακολουθεί να βρίσκεται το ζήτημα της αλληλεγγύης στους ανέργους και τους απλήρωτους του κλάδου, όπως π.χ. στους εργαζόμενους στον «Καρυπίδη», ενώ συνολικά μέσα από τη δραστηριότητα που θα αναπτυχθεί σε χώρους δουλειάς, στόχος του σωματείου είναι η ενίσχυσή του με νέες εγγραφές, στην πορεία και προς τις αρχαιρεσίες του που θα γίνουν μέσα στους επόμενους μήνες.

Οι εξελίξεις, τα προβλήματα των εργαζομένων στον κλάδο και η δράση του Συλλόγου θα συζητηθούν και στη Γενική Συνέλευση, την Κυριακή 19/3, στις 7 μ.μ., στα γραφεία του Σωματείου.

Τις επόμενες μέρες προγραμματίζονται τα εξής:

-- Με κινητοποίηση την Πέμπτη 23/3, στις 6 μ.μ., στην Ομόνοια και πορεία στο υπουργείο Εργασίας, δίνει συνέχεια στη δράση του το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας.

-- Περιοδείες οργανώνει το Παλλεσβιακό Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο, την Πέμπτη 23/3, το πρωί στους εργαζόμενους στο «Hot Spot» της Μόριας και το απόγευμα (6.30 μ.μ.) στα εμπορικά καταστήματα στην αγορά της Μυτιλήνης.

-- Συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στα νέα μέτρα οργανώνει η Λαϊκή Επιτροπή Μενιδίου, την Πέμπτη 23/3, στις 6.30 μ.μ., στην κεντρική πλατεία.

-- Η Επιτροπή Αγώνα Ναυτιλιακών - Τουριστικών Υπαλλήλων καλεί σε σύσκεψη, την Κυριακή 26/3, στις 10.30 π.μ., στα γραφεία της ΠΕΜΕΝ (Μπουμπουλίνας 21).

Μέσα από την παρέμβασή της, καλεί τους εργαζόμενους να μην ταυτίζονται με το εκάστοτε «παραμύθι» και τα συμφέροντα των αφεντικών, αλλά συσπειρωμένοι στα ταξικά σωματεία και την Ομοσπονδία να κλιμακώσουν την πάλη τους, να δείξουν σε κυβέρνηση - εργοδότες - «θεσμούς» ότι δεν αποδέχονται το μέλλον που τους επιφυλάσσουν.

«Το τελευταίο διάστημα», σημειώνει στην ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία, «παρακολουθούμε την έντονη παρέμβαση των φαρμακοβιομηχάνων που διατυπώνουν τις δικές τους απαιτήσεις απέναντι στην κυβέρνηση, την ΕΕ, τους θεσμούς.

Διαβάζουμε, λοιπόν, σε διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα που εκφράζουν τα συμφέροντα των φαρμακοβιομηχάνων στη μια ή την άλλη εκδοχή τους:

• "Τα διαρκώς αυξανόμενα ποσά που καλούνται να επιστρέψουν στο κράτος (rebate και clawback) οι φαρμακευτικές επιχειρήσεις, δημιουργούν ανυπέρβλητα εμπόδια στη λειτουργία των τελευταίων, σύμφωνα με τα συμπεράσματα της εν εξελίξει έρευνας της Hellas List"
• "Rebate - Clawback: καλές προθέσεις, κακό αποτέλεσμα (...) Το rebate και το clawback είναι δύο έννοιες που υιοθετήθηκαν από το υπουργείο Υγείας, με κύριο σκοπό τον περιορισμό των κρατικών δαπανών Υγείας. Πίσω από αυτές τις έννοιες, όμως, κρύβονται μεγάλες αλλαγές αλλά και ανωμαλίες στον κλάδο..."
• "...Πρόσθετες επιβαρύνσεις διαπιστώνει η φαρμακοβιομηχανία από το νέο ενοποιημένο rebate και μεταφορά σε αυτό της διαφοράς που θα προκύψει από τη μνημονιακή υποχρέωση για μείωση κατά 30% του clawback..."
• "Παράλληλα, το τέλος εισόδου στη λίστα συνταγογραφούμενων φαρμάκων ύψους 25%, αλλά και η απαίτηση για εισαγωγή τεχνογνωσίας στην αξιολόγηση τεχνολογίας υγείας μέσω έξι συγκεκριμένων χωρών, θα θέσουν εμπόδια πρόσβασης των ασθενών σε νέες θεραπείες..."
• "Με στόχο τη διατήρηση των ασθενών σε καινοτόμες θεραπείες και την βιωσιμότητα του συστήματος Υγείας οι προτάσεις του ΣΦΕΕ..."».

«Οι φαρμακοβιομήχανοι προβάλλουν τις αξιώσεις τους, συνδέοντάς τες με την υγεία του λαού. Οπως και η κυβέρνηση, προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρώτα και κύρια ενδιαφέρονται για την υγεία μας! Με αυτό τον τρόπο, έμμεσα και άμεσα, καλούν εμάς τους εργαζόμενους να ταυτιστούμε μαζί τους στον πόλεμο συμφερόντων τους, να γίνουμε συμμέτοχοι στα "προβλήματά" τους», αναφέρει χαρακτηριστικά η ΟΕΦΣΕΕ.

Αναδεικνύοντας την πραγματικότητα πίσω από αυτόν τον πόλεμο καπιταλιστικών συμφερόντων, η Ομοσπονδία υπογραμμίζει: «Είναι γεγονός ότι οι φαρμακοβιομήχανοι, όπως και όλοι οι κεφαλαιοκράτες, έχουν τις αντιπαλότητές τους για το ποιος θα πάρει μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά. Στο επίπεδο των συγκρουόμενων συμφερόντων τους, το ένα τμήμα τους προσπαθεί να προσεταιριστεί την πολιτική εξουσία προκειμένου να ενισχυθεί έναντι του άλλου. Σε αυτά τα πλαίσια εκδηλώνεται και η αντιπαράθεσή τους με τις εκάστοτε κυβερνήσεις, όπως και με τη σημερινή, κυβερνήσεις που συνολικά εκφράζουν τα συμφέροντα και την εξουσία της αστικής τάξης.

Διαπιστώνουμε, για παράδειγμα, την ύπαρξη μιας μη ομολογούμενης διαπάλης μεταξύ ελληνικών και πολυεθνικών, αυτών που διακινούν ή παράγουν τα γενόσημα και των άλλων που έχουν τα πρωτότυπα ή καινούρια φάρμακα.

Αυτή η διαπάλη διεξάγεται εις βάρος της υγείας μας και της Κοινωνικής Ασφάλισης, σε αυτό το μπιλιάρδο είμαστε η κόκκινη μπίλια που όλοι την "χτυπάνε".

Επιπλέον, η κάθε φαρμακευτική εταιρεία αξιοποιεί τη διαπάλη αυτή, για να φορτώσει στις πλάτες των εργαζομένων το όποιο "κόστος" έχει από την επιλογή της πολιτικής εξουσίας να συρρικνώσει το λεγόμενο "κοινωνικό κράτος", προκειμένου να ενισχύσει συνολικά το μεγάλο κεφάλαιο, χρηματοδοτώντας άλλες επιλογές του».

Αναφερόμενη στην προσπάθεια των φαρμακοβιομηχάνων, αλλά και συνολικότερα των αστικών επιτελείων, να στρατεύσουν τους εργαζόμενους στην υπόθεση της καπιταλιστικής ανάκαμψης, για τη στήριξη της οποίας τσακίζεται η ζωή τους, η ΟΕΦΣΕΕ σημειώνει:

«Ολο το σύστημα προσπαθεί να μας πείσει ότι την κρίση που το ίδιο γεννά, θα πρέπει για το "αυριανό καλό μας" να την πληρώσουμε εμείς. Αλλά όχι μόνο αυτό. Χρειάζεται, μας λένε, να μηδενιστούν οι απαιτήσεις μας για ΣΣΕ, να δημιουργηθούν στο εργασιακό περιβάλλον συνθήκες "γαλέρας" και να προσευχόμαστε να είναι καλά οι εργοδότες για να έχουμε αυτού του τύπου εργασία. Η ζωή των εργαζομένων χειροτερεύει παρ' όλη την τεχνολογική και επιστημονική πρόοδο που θα μπορούσε να μας εξασφαλίσει μια πολύ καλύτερη ζωή, αν δεν σκόνταφτε στο κυνήγι του επιχειρηματικού κέρδους, στην ανταγωνιστικότητα, δηλαδή στις βασικές αρχές του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.

Αυτές τις αρχές υπερασπίζεται και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στη διαπραγμάτευσή της με ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ. Δεν συζητάνε για το πώς θα λυθούν τα προβλήματα των εργαζομένων, πώς θα ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες τους, αλλά για το πώς θα εξασφαλιστούν περισσότερα οφέλη για τους επιχειρηματικούς ομίλους, πώς αυτοί θα γίνουν πιο ανταγωνιστικοί (...).

Στον κλάδο μας, όπως και αλλού, οι εργοδότες από τη μια προσπαθούν να εγκαθιδρύσουν κλίμα φόβου και ανασφάλειας και από την άλλη να μας πείσουν ότι "μια οικογένεια είμαστε, κοινά είναι τα προβλήματα...", την ίδια στιγμή που δεχόμαστε ολομέτωπη επίθεση στα μέχρι σήμερα κατακτημένα δικαιώματά μας.

Είναι προφανές ότι παρά τις αντιπαραθέσεις τους οι εργοδότες στέκονται ενιαία ως τάξη απέναντί μας, είμαστε ο αντίπαλός τους, όταν εμείς σαν εργατική τάξη διεκδικούμε τη ζωή μας και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας στην Υγεία, την Παιδεία κ.λπ.

Παίρνουν μέτρα που εμποδίζουν τους αγώνες μας, ακριβώς γιατί μας φοβούνται.

Επομένως, οι εργαζόμενοι ούτε στο "παραμύθι" των αφεντικών πρέπει να ζουν, ούτε με τα συμφέροντα των επιχειρήσεων να ταυτίζονται, ούτε να διερωτώνται "αν μπορούμε να κάνουμε κάτι".

«Υπάρχει διέξοδος. Υπάρχει και η δύναμη που θα μας οδηγήσει σε αυτή», τονίζει η ΟΕΦΣΕΕ, «η συσπείρωση στα ταξικά σωματεία και στην Ομοσπονδία μας, στο ΠΑΜΕ. Να δείξουμε σε κυβέρνηση - εργοδότες - "θεσμούς" ότι δεν αποδεχόμαστε το μέλλον που μας επιφυλάσσουν. Να βάλουμε εμπόδια στα αντεργατικά μέτρα με κλιμάκωση του αγώνα μας με όλες τις μορφές.

Η δύναμη του οργανωμένου αγώνα που θα βλέπει ξεκάθαρα μπροστά του τον πραγματικό αντίπαλο και το δρόμο της ανατροπής του, για μια κοινωνία οργανωμένη στη βάση των δικών μας συμφερόντων, μια κοινωνία που κουμάντο στον πλούτο που παράγουμε, στον οποίο συγκαταλέγεται και το φάρμακο ως κοινωνικό αγαθό, θα κάνουμε εμείς».

Κινητοποίηση έξω από το κατάστημα της εταιρείας «Η & Μ» στη συμβολή των οδών Τσιμισκή και Κομνηνών, οργανώνει σήμερα Παρασκευή, στις 12 το μεσημέρι, η Ενωση Εμποροϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης, αντιδρώντας στις συμβάσεις υποταγής και εξαθλίωσης των εργαζομένων που προσπαθεί να επιβάλει η επιχείρηση.

Από την πρόσφατη κινητοποίηση του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας και της Επιτροπής Αγώνα εργαζομένων στην «H&M», ενάντια στις απαράδεκτες ατομικές συμβάσεις που προωθεί η επιχείρηση

Ενα χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα, έντασης της εκμετάλλευσης και κατοχύρωσης της εργοδοτικής ασυδοσίας, είναι οι ατομικές συμβάσεις εργασίας, τις οποίες μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι εκβιάζουν τους εργαζόμενους να υπογράψουν.

Μάλιστα, οι απαράδεκτες ατομικές συμβάσεις που παρουσιάζει σήμερα ο «Ριζοσπάστης», προέρχονται από χαρακτηριστικούς εκπροσώπους της περιβόητης «υγιούς επιχειρηματικότητας», την οποία διαφημίζει η κυβέρνηση, από μεγάλες επιχειρήσεις στον κλάδο του εμπορίου, με χιλιάδες εργαζόμενους και τεράστιους τζίρους.

Συγκεκριμένα, προέρχονται από μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ, οι οποίες συνολικά διαθέτουν περίπου 800 καταστήματα πανελλαδικά, απασχολούν γύρω στους 30.000 εργαζόμενους και ο κύκλος εργασιών τους έφτασε το 2015 τα 5 δισ. ευρώ, καθώς και από την πολυεθνική εταιρεία «H&M», η οποία διαθέτει μεγάλα εμπορικά καταστήματα ένδυσης και υπόδησης, σε πολλές περιοχές της χώρας.

Στην τελευταία, μάλιστα, πραγματοποιούνται αυτήν την περίοδο κινητοποιήσεις ενάντια στις άθλιες ατομικές συμβάσεις, από κλαδικά Σωματεία Εμποροϋπαλλήλων και Επιτροπές Αγώνα των εργαζομένων στην επιχείρηση.

Αντίστοιχες συμβάσεις προωθούνται παντού, αφού το χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων είναι συνολικό, αποτελεί καθοριστική προϋπόθεση για την ενίσχυση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Βασικό χαρακτηριστικό των ατομικών συμβάσεων εργασίας που προωθούν οι μεγάλες επιχειρήσεις που προαναφέραμε, είναι το απόλυτο δικαίωμα του εργοδότη να ορίζει και να αλλάζει όποτε θέλει, τον τόπο που θα δουλέψει κάθε φορά ο εργαζόμενος, το πότε θα ξεκινάει και πόσο θα διαρκεί η εργασία, το είδος και το αντικείμενό της, όπως και να «δανείζει» τον εργαζόμενο.

Σε ό,τι αφορά τις αποδοχές, για τις οποίες η βάση υπολογισμού είναι ο κατώτατος μισθός, και με δεδομένο ότι οι περισσότερες ατομικές συμβάσεις αφορούν σε μερική απασχόληση, αυτές κυμαίνονται από 250 έως 350 ευρώ το μήνα καθαρά! Μάλιστα, τονίζεται ότι όποιο ποσό υπερβαίνει τα ψίχουλα αυτά, είναι «οικειοθελής παροχή» της εργοδοσίας, που προφανώς μπορεί να την κόψει όποτε θέλει.

Ενδεικτική είναι ατομική σύμβαση σε μια από τις μεγαλύτερες αλυσίδες σούπερ μάρκετ:

• «Η εταιρεία κατά την ελεύθερη κρίση της και ανάλογα με τις επιχειρηματικές της ανάγκες δύναται να τροποποιεί την ειδικότητα ή και να μετακινεί τον εργαζόμενο σε άλλο αντικείμενο εργασίας, είτε προσωρινά, είτε μόνιμα, ακόμη και σε ειδικότητα που δεν συνιστά αναβάθμισή του (...), καθώς και να του αναθέτει πρόσθετα καθήκοντα, ακόμα και μη συναφή προς την κύρια εργασία του, χωρίς αμοιβή επιπλέον της συμφωνημένης...».
• Ως προς τον τόπο εργασίας, αναφέρεται: «Η εταιρεία δικαιούται κατά την απόλυτη κρίση της και ανάλογα με τις επιχειρηματικές της ανάγκες να αποστέλλει, μετακινεί ή και να μεταθέτει τον εργαζόμενο και να δανείζει πλήρως ή μερικώς τις υπηρεσίες του...».
• Ως προς το ημερήσιο και εβδομαδιαίο ωράριο εργασίας, «η ακριβής ώρα έναρξης και λήξης αυτού, τυχόν αλλαγή τους, η παροχή εργασίας σε κυλιόμενες βάρδιες, ο καθορισμός της εκάστοτε βάρδιας, η εβδομαδιαία μέρα ανάπαυσης, και γενικώς όλα τα στοιχεία του ημερησίου και εβδομαδιαίου ωραρίου καθορίζονται και μπορούν να μεταβάλλονται ελεύθερα από την εταιρεία...».

Παρόμοιους απαράδεκτους όρους βρίσκουμε και στις ατομικές συμβάσεις που προωθεί η «H&M»:

• «Η εταιρεία διατηρεί κατά τρόπο ακέραιο, στο πλαίσιο του διευθυντικού της δικαιώματος, ανάλογα με τις παρουσιαζόμενες κάθε φορά ανάγκες της εταιρείας, την πρωτοβουλία όπως αλλάζει το συγκεκριμένο είδος εργασίας...».
• Τόπος εκτέλεσης των εργασιών θα είναι «κάθε τόπος όπου θα εκτελεί τα καθήκοντά του ο μισθωτός ανάλογα με τις παρουσιαζόμενες ανάγκες της εταιρείας. (...) η παρούσα σύμβαση επιτρέπει στην εταιρεία τη μετάθεση του μισθωτού (...) στην ευρύτερη περιοχή του νομού Αττικής ακόμα και στην παροδική, πρόσκαιρη, βραχεία ή μακρά αλλαγή τομέα ευθύνης του και σε έναν τέτοιο τομέα ακόμα και με αντικείμενο εντελώς διαφορετικό από αυτό του τομέα πρόσληψής του, χωρίς αυτό να επιφέρει βλαπτική μεταβολή στον μισθωτό»!
• Ο μισθωτός θα εργάζεται «σε ημέρες και σε ωράριο εργασίας σύμφωνα με τις ανάγκες της εταιρείας».

Σε μια τρίτη αλυσίδα σούπερ μάρκετ, ο εργαζόμενος αναγκάζεται να υπογράψει «σύμβαση δανεισμού» του από τη μια εταιρεία στην άλλη.

Είναι προφανές ότι οι όροι των συμβάσεων διαμορφώνονται σύμφωνα με τις ανάγκες των εργοδοτών, με «ευελιξία» σε όλα τα επίπεδα, χαντακώνοντας πλήρως τις ανάγκες των εργαζομένων και δίνοντάς τους μερικά ψίχουλα το μήνα...

Στο ίδιο πλαίσιο κινούνται και οι όροι των ατομικών συμβάσεων τις «H&M»:

• Η εργοδοσία αναφέρει ότι η θέση και τα καθήκοντα του μισθωτού «υπόκεινται σε αναθεώρηση από την εταιρεία ανά πάσα στιγμή και κατά τη διακριτική της ευχέρεια», ενώ έχει τη δυνατότητα να του αναθέτει «πρόσθετα καθήκοντα» τα οποία «σε καμιά περίπτωση δεν θα μεταβάλλουν τη θέση εργασίας που έχει ο εργαζόμενος, ούτε θα απαιτείται πρόσθετη αποζημίωση».
• Εχει ακόμα το δικαίωμα «κατά την αδέσμευτη κρίση της» να απασχολεί τον μισθωτό «σε οποιονδήποτε τόπο η εταιρεία διατηρεί καταστήματα και υποκαταστήματα, γραφεία και λοιπές εγκαταστάσεις στην Ελλάδα (...) εφόσον κάτι τέτοιο υπαγορεύεται από τις επιχειρησιακές ανάγκες της εταιρείας, χωρίς πρόσθετη αποζημίωση (π.χ. οδοιπορικά και άλλες δαπάνες)...»!

Αποτυπώνοντας, εξάλλου, την προσπάθεια του κεφαλαίου να εντατικοποιήσει όσο μπορεί περισσότερο την εργασία, σε μια λίγο παλιότερη ατομική σύμβαση σημειώνεται χαρακτηριστικά: «Ο εργαζόμενος να θέτει στη διάθεση της εταιρείας κατά τη διάρκεια της απασχόλησής του όλη την εργατική του δύναμη».

Την ίδια ώρα, μάλιστα, που η εργοδοσία αναγκάζει τους εργαζόμενους να δεχτούν όλους αυτούς τους άθλιους όρους εργασίας, επιχειρεί να τους απαγορεύσει ουσιαστικά και τη συνδικαλιστική δράση, να τους απαγορεύσει να καταγγείλουν στο σωματείο τους οτιδήποτε συμβαίνει στο χώρο δουλειάς σε βάρος των ίδιων ή των συναδέλφων τους.

Χαρακτηριστικά, σε μία από τις παραπάνω ατομικές συμβάσεις, στο όνομα της περιβόητης «επιχειρηματικής εχεμύθειας», η εργοδοσία απαιτεί από τον εργαζόμενο να δεσμευτεί πως «...γενικά ό,τι συμβαίνει στην επιχείρηση, καθώς και ό,τι αφορά στις σχέσεις του εργαζόμενου με την εταιρεία και γενικά με το προσωπικό της, θα είναι πάντοτε απόλυτα εμπιστευτικού χαρακτήρα»!

Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις που το υπηρετούν, χτυπούν τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ), ανοίγουν δρόμο για τη γενίκευση και πλήρη επικράτηση επιχειρησιακών συμβάσεων κομμένων και ραμμένων στα μέτρα των επιχειρηματικών ομίλων, ακόμα περισσότερο για ατομικές συμβάσεις εργασίας, ακριβώς γιατί θέλουν τον κάθε εργαζόμενο μόνο του, να παζαρεύει τον εαυτό του σε μειοδοτικό διαγωνισμό, να προσφέρει όλο και πιο φτηνά την εργατική του δύναμη για λίγα ψίχουλα.

Η κυβέρνηση, σε ένα ρεσιτάλ εμπαιγμού, «κλαίει» για την εργασιακή ζούγκλα, διατηρώντας ωστόσο όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο πάνω στο οποίο αυτή βασίζεται και το ενισχύει παραπέρα: Με τροπολογίες παραπέρα ενίσχυσης των «δουλεμπορικών» γραφείων ενοικίασης εργαζομένων, με την πρόσφατη «νομιμοποίηση» της «άτυπης» μισθωτής εργασίας με «μπλοκάκι», με τα νέα αντεργατικά μέτρα που ετοιμάζει μαζί με το κουαρτέτο στο πλαίσιο της δεύτερης «αξιολόγησης». Είναι χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την οριακή μείωση της ανεργίας, που όμως οφείλεται ακριβώς στις πολιτικές που στηρίζουν και επεκτείνουν την «ευέλικτη» απασχόληση, τις επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις στα μέτρα των εργοδοτών, που μειώνουν παραπέρα την τιμή της εργατικής δύναμης. Από την άλλη, παρουσιάζει ως αντίδοτο τη δήθεν μάχη που δίνει για την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και συμβάσεων. Ομως, αυτό που εννοεί είναι οι ρυθμίσεις των όρων εργασίας στη γραμμή του «κοινωνικοεταιρισμού», που θα εγκρίνει τις αντεργατικές πολιτικές και πάλι με κριτήριο τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών.

Απέναντι στην εντεινόμενη επίθεση του κεφαλαίου, αναδεικνύεται η σημασία που δίνει το ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στον αγώνα για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με δικαιώματα, σε συνέχεια της πρωτοβουλίας που πήραν το περασμένο καλοκαίρι Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, με 530 συνδικαλιστικές οργανώσεις να ανταποκρίνονται στο κάλεσμα πάλης για ΣΣΕ με κριτήριο την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών των εργαζομένων και τις σύγχρονες ανάγκες τους.

Αναδεικνύεται συνολικότερα η αναγκαιότητα του καλέσματος του ΠΑΜΕ για ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, μαζικοποίηση και αναζωογόνηση των σωματείων, δράση σε ταξική κατεύθυνση που θα θέτει εμπόδια στην πολιτική του κεφαλαίου και θα δημιουργεί προϋποθέσεις για την ανατροπή της.

Την Κυριακή 19 Μάρτη, στις 12.30 μ.μ., στον τόπο της θυσίας των Θεσσαλών κολίγων, πραγματοποιείται η αγωνιστική συγκέντρωση για τον γιορτασμό της 107ης επετείου του Κιλελέρ, που οργανώνει η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων.

Ο φετινός γιορτασμός έρχεται μετά από τον συντονισμένο πανελλαδικό αγώνα που έδωσε στα μπλόκα η μικρομεσαία αγροτιά, ενάντια στην ΚΑΠ της ΕΕ και στην αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων που την οδηγούν στη φτώχεια και το ξεκλήρισμα.

Η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων καλεί όλους τους μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους να συμμετάσχουν στη συγκέντρωση, «για να στείλουμε μήνυμα στην κυβέρνηση ότι η απόφασή της να μην ικανοποιήσει ούτε ένα από τα δίκαια και ζωτικά αιτήματά μας όχι μόνο δεν μας οδηγεί στην αγωνιστική υποχώρηση, αλλά, αντίθετα, μας πεισμώνει περισσότερο κι είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε ακόμα πιο αποφασιστικά την πάλη μας». Και υπογραμμίζει: «Κολίγοι στα νέα "τσιφλίκια" των μεγαλοεπιχειρηματιών, των τραπεζιτών, των μονοπωλιακών ομίλων δεν θα γίνουμε».

Κάλεσμα συμμετοχής στη συγκέντρωση απευθύνει, επίσης, το Εργατικό Κέντρο Λάρισας (αναχώρηση πούλμαν στις 11 π.μ. από την πλατεία Λαού), καθώς και η Γραμματεία Μαγνησίας του ΠΑΜΕ (αναχώρηση πούλμαν στις 11.30 π.μ. από το δημαρχείο Βόλου).

Στα τσιφλίκια - το καθένα ήταν από 10.000 έως 100.000 στρέμματα - «δούλευαν» οι κολίγοι, που ήταν ακτήμονες οι οποίοι καλλιεργούσαν τα κτήματα και έδιναν μέρος της σοδειάς - τη λεγόμενη μορτή - στους τσιφλικάδες, ενώ πλήρωναν και φόρο στο κράτος (το λεγόμενο «φόρο αροτριώντων», που επέβαλε η κυβέρνηση Τρικούπη).

Δεμένοι με τα τσιφλίκια ήταν και οι λεγόμενοι προλετάριοι της υπαίθρου - παρακεντέδες και κουλουκτσήδες - που ήταν ακτήμονες χωρικοί, οι οποίοι χρησιμοποιούνται και από τους τσιφλικάδες, αλλά και από τους κολίγους, είτε ως εργάτες γης, είτε ως βοσκοί ή και για άλλες μορφές δουλειάς.

Οι κολίγοι δούλευαν μέσα σε ασφυκτικά σκληρές συνθήκες. Οργωναν με ξύλινο αλέτρι που το τραβούσε το βόδι, θέριζαν με το δρεπάνι, αλώνιζαν με το δοκάνι, μετέφεραν τη σοδειά με τη βοϊδάμαξα. Οι τσιφλικάδες και οι επιστάτες τούς φέρονταν σαν να ήταν ζώα. Τους υποχρέωναν να εργάζονται από ήλιο σε ήλιο, ακόμα και τις Κυριακές. Δεν τους επέτρεπαν να φιλοξενούν ανθρώπους στα σπίτια τους, να κυκλοφορούν στους δρόμους μετά τη δύση του ηλίου, είχαν λόγο και στο αν θα παντρεύονται. Επιπλέον, το αφεντικό είχε το δικαίωμα να ξεπαρθενεύει τα ανύπαντρα κορίτσια, να κοιμάται την πρώτη νύχτα του γάμου με τη νύφη - το λεγόμενο «δικαίωμα της πρώτης νύχτας» - να έχει τις παντρεμένες γυναίκες να συγυρίζουν το κονάκι του και να του κάνουν το κέφι.

Βεβαίως, οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν την απελευθέρωση από τους Οθωμανούς, ήταν πάντα και όλες στο πλευρό των τσιφλικάδων και αρνούνταν να ικανοποιήσουν το αίτημα των κολίγων, να ψηφίσουν γενικό νόμο περί απαλλοτριώσεων.

Και πριν την εξέγερση το 1910, κολίγοι είχαν ξεσηκωθεί σε πολλά μέρη της Θεσσαλίας, όπως το 1881 στα χωριά Σκάλαινα (Ρίζωμα) και Βάνια (Πλάτανος) των Τρικάλων, το 1883 στο Ζάρκο Τρικάλων, το 1895 στον Παλαμά και την Καρδιτσομαγούλα Καρδίτσας, το 1905 στον Πυργετό Λάρισας.

Το 1906 έρχεται από την Κεφαλονιά στον Πυργετό της Λάρισας ο Μαρίνος Αντύπας, για να αναλάβει επικεφαλής στα κτήματα του θείου του, του τσιφλικά Σκιαδαρέση. Αμέσως αρχίζει δράση, γυρνώντας τα χωριά της Θεσσαλίας, καλώντας τους κολίγους να ξεσηκωθούν κατά των τσιφλικάδων και να τους πάρουν τα κτήματα, ενώ οργανώνει τους πρώτους «αγροτικούς συνδέσμους». Οι τσιφλικάδες αντιδρούν και στις 9/3/1907 ο Ι. Κυριακός, επιστάτης του τσιφλικά Αρ. Μεταξά, δολοφονεί τον Αντύπα. Οι κολίγοι τον μεταφέρουν νεκρό στα χέρια τους σε μια μεγάλη απόσταση, από τον Πυργετό στα Τέμπη, η σορός του εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα και ενταφιάστηκε στο Ομόλιο.

Στις 22/2/1910, η «Πανθεσσαλική Επιτροπή» και το «Κοινό των Θεσσαλών» οργανώνουν συλλαλητήρια σ' όλη τη Θεσσαλία. Το μεγαλύτερο είναι αυτό της Καρδίτσας, όπου συμμετείχαν πάνω από 12.000 αγρότες αλλά και εργαζόμενοι, όπου πέφτει και ο πρώτος νεκρός κολίγος, ο Χρ. Σάλτας από το χωριό Ανώγειο, τον οποίο σκότωσε έφιππος χωροφύλακας.

Πέντε μόλις μέρες πριν το Κιλελέρ, την 1η (14) Μάρτη, 400 κολίγοι από τα Ορφανά Καρδίτσας, οπλισμένοι με γκράδες, σταμάτησαν το τρένο, λίγο παραπέρα από το σταθμό, δηλώνοντας πως αν δεν γίνει απαλλοτρίωση θα καταστρέψουν τη γραμμή.

Για το Σάββατο, 6 (19) Μάρτη 1910, είχε προγραμματιστεί αγροτικό συλλαλητήριο στη Λάρισα, με αίτημα την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών. Από τα ξημερώματα κολίγοι ξεκινούσαν από χωριά της περιοχής για την πόλη, κρατώντας μαύρες και κόκκινες σημαίες. Στις εισόδους της πόλης, αναπτύσσονταν δυνάμεις καταστολής, με τους καβαλάρηδες του ιππικού και τους χωροφύλακες.

Σ' ένα χωριουδάκι έξω από τη Λάρισα, στο Κιλελέρ (Κυψέλη), κολίγοι συγκεντρώθηκαν για να επιβιβαστούν στο τρένο και να πάνε στο συλλαλητήριο. Οταν ήρθε το τρένο από το Βόλο, θέλησαν ν' ανέβουν. Δεν έβγαλαν, όμως, εισιτήριο, θεωρώντας ότι, για μια φορά και γι' αυτή την ειδική περίπτωση, είχαν το δικαίωμα να ταξιδέψουν δωρεάν.

Στο τρένο επέβαινε και ο διευθυντής των θεσσαλικών σιδηροδρομικών γραμμών, Πολίτης, συνοδεύοντας τον Γερμανό δημοσιογράφο Φίσερ. Ακούγοντας ότι οι κολίγοι δεν θέλουν να πληρώσουν εισιτήριο, διέταξε τους σιδηροδρομικούς να τους κατεβάσουν από το τρένο. Οι κολίγοι, βλέποντας πως υπήρχε στρατός, κατέβηκαν. Οργισμένοι, όμως, από τις βρισιές του Πολίτη εναντίον τους, άρχισαν να διαμαρτύρονται και να πετροβολούν την αμαξοστοιχία.

Το τρένο έφυγε, αλλά σε μικρή απόσταση παραπέρα άλλη ομάδα κολίγων, γύρω στα 800 άτομα, με κόκκινες σημαίες, προσπάθησαν να το σταματήσουν, ζητώντας να τους μεταφέρει χωρίς εισιτήριο. Βρίζοντας, πάλι, χυδαία, ο Πολίτης ζήτησε από τον αξιωματικό που ήταν επικεφαλής των στρατιωτών από το Βόλο, να «προστατεύση την έννομον τάξιν». Κι αυτός διέταξε τους ευζώνους και τους φαντάρους να πυροβολήσουν εναντίον των κολίγων.

Τρεις αγρότες - ο Στέφανος Ακριβούσ(λ)ης ή Ευαγγέλου, ο Αντώνης Δημητρίου και ο Μπόκας - πέφτουν νεκροί από τα βόλια των τσολιάδων και τραυματίζονται πολλοί. Το τρένο συνεχίζει την πορεία του και φτάνει στο σταθμό του Τσουλάρ (Μελία), όπου είναι μαζεμένοι πολλοί κολίγοι. Σταματάει εκεί κι αρχίζει ο πετροβολισμός του. Οι τσολιάδες ξαναρίχνουν στο ψαχνό σκοτώνοντας τον Αθανάσιο Νταφούλη ή Σαρτζελαριώτη και τραυματίζοντας άλλους 15.

Οι δολοφονικές επιθέσεις του στρατού κατά των κολίγων γίνονται γνωστές στ' αδέλφια τους που είναι συγκεντρωμένοι στη Λάρισα κι αρχίζουν να διαμαρτύρονται. Οι δυνάμεις καταστολής ζητούν τη διάλυσή τους, αλλά αυτοί δεν υποχωρούν. Φωνάζοντας «κάτω οι τσιφλικάδες», κινούνται κατά κύματα προς την πλατεία της πόλης.

Στην οδό Φαρσάλων, στην είσοδο της πόλης, ο υπίλαρχος Χρύσης και ο ανθυπίλαρχος Σκανδάλης διατάζουν πυρ. Ο Αποστόλης Μπατάλας, από τη Νίκαια, τραυματίζεται βαριά και πεθαίνει λίγο αργότερα, ενώ τραυματίζονται κι άλλοι πολλοί. Τα θύματα θα ήταν πολύ περισσότερα αν κάποιοι υπαξιωματικοί από το Βόλο και τον Πειραιά, που είχαν φιλοαγροτικά αισθήματα και προοδευτικές ιδέες, δεν ζητούσαν από τους φαντάρους να μη «χτυπάνε στο ψαχνό».

Παρά τις άγριες επιθέσεις, οι αγρότες καταφέρνουν να φτάσουν στην πλατεία, μπροστά στο ξενοδοχείο «Πανελλήνιον», όπου πραγματοποιείται η μεγάλη συγκέντρωση και εγκρίνεται ψήφισμα υπέρ της απαλλοτρίωσης και της διανομής των τσιφλικιών. Ως απάντηση, η κυβέρνηση με διαταγή της κυνηγά τους «πρωταίτιους» της κινητοποίησης και το επόμενο διάστημα εκατοντάδες Θεσσαλοί αγρότες φυλακίζονται για μήνες και δικάζονται. Ο αγώνας τους όμως είχε αφήσει παρακαταθήκη...

Οπως τονίζει η ΚΕ του ΚΚΕ στο μήνυμά της για τα 107 χρόνια από την ηρωική εξέγερση των αγροτών του θεσσαλικού κάμπου (δημοσιεύτηκε ολόκληρο στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη», 5/3/2017), «τότε, ο αγώνας των κολίγων στράφηκε ενάντια στους τσιφλικάδες καταπιεστές τους με εξεγέρσεις, συγκρούσεις, στην κρατική καταστολή. Είχε νεκρούς αγρότες και εργάτες, κράτησε δεκαετίες, γιατί το αστικό κράτος, η αστική τάξη, σε συμμαχία με τους καπιταλιστές γαιοκτήμονες στο Θεσσαλικό Κάμπο, διατηρούσε τον φυσικό καταναγκασμό στην εκμετάλλευση των κολίγων, με προβοκάτσιες, αγροτοδικεία, ασκούσε όργιο βίας και τρομοκρατίας.

Σήμερα, οι αγώνες ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, άξιου συνεχιστή των προηγούμενων αστικών κυβερνήσεων, ανέδειξαν την αξία της οργάνωσης και του αγώνα, με τη συγκρότηση της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων που συσπειρώνει το οργανωμένο αγροτικό κίνημα της μικρομεσαίας αγροτιάς, τη σημασία της αγωνιστικής συμπόρευσης με την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης, τη νεολαία και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών».

«Οι σημερινοί αγώνες», τονίζει η ΚΕ του ΚΚΕ, «οφείλουν να δίνουν απάντηση στο πραγματικό δίλημμα για το λαό: Ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας ή νέα εξαθλίωση. Το ΚΚΕ προτείνει στους αγρότες τη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, ώστε να υπάρξει αντίσταση, στην προοπτική ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων και του καπιταλιστικού συστήματος, που οδηγεί το λαό στην εξαθλίωση».