Πολύς λόγος έγινε τις τελευταίες μέρες για τις αμερικανικές κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας, ως απόδειξη της «μεταστροφής» των ΗΠΑ απέναντι στην εισβολή στη Συρία. Το υποτιθέμενο «βαρύ χαρτί» των μελλοντικών κυρώσεων είναι οι δασμοί στις εισαγωγές χάλυβα από την Τουρκία, τους οποίους ο Τραμπ συνόδευσε με την απειλή ότι θα συντρίψει την τουρκική οικονομία αν η επιχείρηση στη Συρία δεν ευθυγραμμιστεί με τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή. Τα δεδομένα όμως δείχνουν μείωση των εξαγωγών από την Τουρκία στις ΗΠΑ κατά 23% σε αξία το 2018 και αντίστροφα μεγάλη αύξηση προς το Βέλγιο (227%), την Ιταλία (99%), την Ισπανία (78%) και μια σειρά άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Να σημειωθεί επίσης ότι τα τουρκικά προϊόντα αντιπροσωπεύουν στο σύνολό τους μόλις το 5% των αμερικανικών εισαγωγών. Μάλλον σαν «χάδι» ακούγονται επομένως οι κυρώσεις των ΗΠΑ στην τουρκική οικονομία, πόσο μάλλον που η εισβολή στη Συρία ξεκίνησε με το δικό τους «πράσινο φως». Το ίδιο ισχύει όμως και με τις ευρωπαϊκές κυρώσεις που υποτίθεται ότι συζήτησε το τελευταίο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ. Σύμφωνα με τον βουλευτή της ΝΔ Α. Συρίγο, «θα πρέπει να καταλάβουμε τη δύσκολη ισορροπία, που είναι ότι από τη μία πλευρά θέλαμε να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία και από την άλλη θέλαμε να της δοθούν χρήματα για το Μεταναστευτικό». Με άλλα λόγια, οι όποιες «πιέσεις» Ευρωπαίων και Αμερικανών στην Τουρκία να τερματίσει τη βρώμικη επιχείρηση στη Συρία είναι μέρος του παζαριού και της αντιπαράθεσης «όλων με όλους», που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη για την «επόμενη μέρα» στην περιοχή, εκθέτοντας σε μεγάλο κίνδυνο τους λαούς.

Δεν περνάει μέρα που το υπουργείο Εργασίας να μην ανακοινώσει κάποιο νέο «κατόρθωμα» για την εφαρμογή της «νομιμότητας» στην αγορά εργασίας. «Μηδενική ανοχή στην παραβατικότητα», «διπλασιάστηκαν οι έλεγχοι στην αγορά εργασίας» διαβεβαιώνει κάθε λίγο και λιγάκι το υπουργείο, καλλιεργώντας την εντύπωση ότι τα στελέχη του κοιμούνται και ξυπνούν με μοναδική έγνοια... πώς θα πατάξουν τους «παράνομους» εργοδότες! Και τα λένε αυτά χωρίς ίχνος ντροπής, τη στιγμή που στη Βουλή προωθείται για ψήφιση ακόμα ένα νομοσχέδιο, με το οποίο εξαλείφεται κάθε έννοια συλλογικής προστασίας των εργαζομένων, είτε με τον ενταφιασμό των κλαδικών συμβάσεων, είτε με το παραπέρα χτύπημα της συνδικαλιστικής οργάνωσης και δράσης. Δεν χρειάζεται επίσης να σημειώσουμε ότι η «αποτελεσματική λειτουργία του ΣΕΠΕ», που διαφημίζει η κυβέρνηση, πέρα από τις μεγάλες ελλείψεις σε υποδομές και μέσα, οι οποίες είναι διαχρονικές με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, δεν «γράφεται» σε «λευκό χαρτί», αλλά καθορίζεται κυρίως από το περιεχόμενο και την κατεύθυνση που έχουν κάθε φορά οι νόμοι και οι συγκεκριμένες εργασιακές σχέσεις που προκύπτουν απ' αυτούς. Οταν λοιπόν το λεγόμενο «εργατικό δίκαιο» έχει γίνει «φύλλο και φτερό», με χιλιάδες νόμους κομμένους και ραμμένους στα συμφέροντα της εργοδοσίας, για ποια «τήρηση της νομιμότητας» στην αγορά εργασίας μιλάει η κυβέρνηση, όταν αυτή ταυτίζεται με το «δικαίωμα» των επιχειρήσεων να κάνουν ό,τι θέλουν;

Η Ευρωπαϊκή Αρχή Εργασίας ξεκίνησε από χτες επισήμως τη λειτουργία της και σύμφωνα με τον αρμόδιο επίτροπο, ο ρόλος της είναι να αποτελέσει το «λάδι στη μηχανή της εσωτερικής αγοράς», ώστε να γυρίζει πιο ομαλά «ο τροχός της κινητικότητας του εργατικού δυναμικού». Το έργο της νεοσυσταθείσας Αρχής είναι να επιβλέπει την εφαρμογή ενιαίων όρων στην εργασιακή ζούγκλα και στα ασφαλιστικά συστήματα των κρατών - μελών, στη βάση των κατευθύνσεων και Οδηγιών της ΕΕ, ώστε να ευνοείται η κινητικότητα του εργατικού δυναμικού από χώρα σε χώρα, από κλάδο σε κλάδο, ακόμα και από επιχείρηση σε επιχείρηση. Η «δίκαιη κινητικότητα» και η «ελεύθερη κυκλοφορία» που διαφημίζουν η ΕΕ και όλες οι κυβερνήσεις της, ως «σύγχρονα» τάχα δικαιώματα των εργαζομένων, έχουν πυξίδα τις ανάγκες των μονοπωλιακών ομίλων, υπηρετούν τη μεγαλύτερη κερδοφορία των επιχειρήσεων και τη συρρίκνωση των πραγματικών εργατικών δικαιωμάτων. Με άλλα λόγια, ο «τρόχος της κινητικότητας» γυρίζει «πιο ομαλά» για τις επιχειρήσεις όταν πρόκειται για φθηνούς και «ευέλικτους» εργαζόμενους, που θα μετακινούνται με «ενιαία» πετσοκομμένα δικαιώματα από χώρα σε χώρα. Κι αυτό έρχεται να διασφαλίσει η νέα Αρχή.

1760 Γεννιέται ο Γάλλος πρώιμος θεωρητικός του ουτοπικού σοσιαλισμού, Ανρί ντε Σεν Σιμόν.

1849 Πεθαίνει ο Γαλλοπολωνός συνθέτης και πιανίστας Φρειδερίκος Σοπέν.

1860 Γεννιέται ο μουσουργός Διονύσιος Λαυράγκας.

1864 Ψηφίζεται το νέο Σύνταγμα της Ελλάδας, με το οποίο καθιερώνεται η βασιλευόμενη δημοκρατία.

1915 Η βρετανική κυβέρνηση προτείνει την παραχώρηση της Κύπρου στην Ελλάδα, με αντάλλαγμα την είσοδο της τελευταίας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο με τον ιμπεριαλιστικό συνασπισμό της Αντάντ. Η κυβέρνηση του Α. Ζαΐμη και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος αρνούνται, διατηρώντας την «ουδετερότητα» της Ελλάδας στον πόλεμο.

1915 Γεννιέται ο Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας Αρθουρ Μίλερ.

1938 Πεθαίνει ο ηγέτης της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας και της Β' Διεθνούς, Καρλ Κάουτσκι.

1941 Οι Γερμανοί κατακτητές παίρνουν σκληρά μέτρα για να χτυπήσουν εν τη γενέσει τους τις πρώτες ένοπλες αντιστασιακές ομάδες. Κύκλωσαν τα χωριά Ανω και Κάτω Κερδύλλια της επαρχίας Νιγρίτας του νομού Σερρών, συγκέντρωσαν όλους τους κατοίκους, ξεχώρισαν τους άρρενες από 15 έως 60 χρόνων, συνολικά 222 άτομα, τους έβαλαν να σκάψουν ομαδικό τάφο και τους εκτέλεσαν μπροστά στους δικούς τους. Στη συνέχεια, έκαψαν όλα τα σπίτια των δύο χωριών.

1947 Η λευκή τρομοκρατία εντείνεται επί κυβέρνησης του Φιλελεύθερου Θ. Σοφούλη. Δέκα εκτελεσθέντες στη Θεσσαλονίκη και άλλος ένας στο Κιλκίς έρχονται να προστεθούν στους ήδη 489 δολοφονηθέντες του αστικού καθεστώτος.

1961 Συνέρχεται το 22ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ (17-31/10/1961), στο οποίο μεταξύ άλλων επισημοποιείται η ρήξη με το Εργατικό Κόμμα Αλβανίας, που δεν έστειλε αντιπροσωπεία στο Συνέδριο.

1967 Πεθαίνει ο ΕΑΜίτης λογοτέχνης Λέων Κουκούλας.

1967 Συλλαμβάνεται η διάσημη τραγουδίστρια Τζόαν Μπαέζ, μαζί με 34 ακόμη άτομα, επειδή συμμετείχε σε διαδήλωση διαμαρτυρίας εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ.

1977 Επιχείρηση Δυτικογερμανών κομάντος πραγματοποιείται στο αεροδρόμιο του Μογκαντίσου της Σομαλίας. Οι κομάντος καταλαμβάνουν ένα απαχθέν αεροπλάνο της «Λουφτχάνσα» και απελευθερώνουν τους 86 επιβάτες του.