Παρασκευή 17 Γενάρη 2020
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΕΞΑΜΗΝΟ 2020
Μπαράζ αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων με νέο πακτωλό χρημάτων στα μονοπώλια

Eurokinissi

«H Ζώνη του ευρώ συνεχίζει την επέκτασή της, αλλά με αλληλένδετους κινδύνους για τις προοπτικές και αβεβαιότητα στον ορίζοντα. Επιπλέον, επικρέμαται ο κίνδυνος μιας περαιτέρω παρατεταμένης περιόδου χαμηλής ανάπτυξης και πληθωρισμού που προκαλείται από την αναιμική παραγωγικότητα και τη γήρανση του πληθυσμού». Αυτό αναφέρει η «Σύσταση» του Συμβουλίου της ΕΕ, που εκδόθηκε στο πλαίσιο της έναρξης των διαδικασιών για το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο 2020, που αποτελεί το μνημόνιο διαρκείας απέναντι σε όλους τους λαούς της ΕΕ.

Σε αυτήν τη φάση, η συνεχιζόμενη τάση επιβραδυνόμενης «ανάπτυξης», η χαμηλή παραγωγικότητα και τα άλλα διαχειριστικά ζόρια έρχονται να οξύνουν τα αντιλαϊκά αντανακλαστικά με κατεύθυνση την κλιμάκωση των αναδιαρθρώσεων και βέβαια με τη διοχέτευση νέου πακτωλού κρατικής χρηματοδότησης προς τους ευρωπαϊκούς επιχειρηματικούς ομίλους με έμφαση στα μονοπώλια της αποκαλούμενης «πράσινης οικονομίας» (βλέπε και σχετικό θέμα σελ. 12).

Οι κεντρικές κατευθύνσεις του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου αποτυπώνονται και στην έκθεση της Κομισιόν αναφορικά με την «ετήσια στρατηγική για τη βιώσιμη ανάπτυξη 2020». Οπως χαρακτηριστικά τονίζεται «τώρα που αρχίζουν να διαφαίνονται δυσκολίες στον ορίζοντα, η Ευρώπη πρέπει να δημιουργήσει ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης που θα αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τις μακροπρόθεσμες προκλήσεις».

Σε αυτό το πλέγμα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εστιάζει σε 4 αλληλένδετους άξονες και συγκεκριμένα:

1. Οικονομικές προοπτικές της Ευρώπης. Μεταξύ άλλων, τονίζεται ότι «οι βραχυπρόθεσμες οικονομικές προοπτικές επισκιάζονται από ένα πολύ λιγότερο υποστηρικτικό οικονομικό και γεωπολιτικό περιβάλλον και υψηλή αβεβαιότητα», ενώ «οι παγκόσμιες προοπτικές ανάπτυξης είναι εύθραυστες», και οι εμπορικές εντάσεις στον μεταποιητικό τομέα και η γεωπολιτική αβεβαιότητα έχουν αρνητικό αντίκτυπο στις επενδυτικές αποφάσεις.

Οπως εκτιμούν, μέχρι το 2024 λόγω της γήρανσης του πληθυσμού, το εργατικό δυναμικό σε 11 κράτη - μέλη θα μειωθεί κατά περισσότερο από 3% σε σύγκριση με τα σημερινά επίπεδα, ενώ έως το 2060 το εργατικό δυναμικό της ΕΕ θα μειωθεί κατά 12%.

Η εξέλιξη αυτή σε συνδυασμό με την επί δεκαετίες τάση περιορισμού της αύξησης της παραγωγικότητας, σύμφωνα με την Κομισιόν, θα επιβαρύνει τη δυναμική της «ανάπτυξης» αλλά και τους κρατικούς προϋπολογισμούς στα επόμενα χρόνια. Περνώντας στο «ψητό» της χρηματοδότησης των ευρωπαϊκών μονοπωλίων υπογραμμίζουν πως ο «αντίκτυπος της υποβάθμισης του περιβάλλοντος αναμένεται να επηρεάζει ολοένα και περισσότερο την οικονομική δραστηριότητα, λόγω των συχνότερων ακραίων καιρικών φαινομένων και της επίπτωσης στην ανθρώπινη υγεία»...

2. «Νέο μοντέλο για την αντιμετώπιση αλληλένδετων βασικών προκλήσεων». Παραπέρα, κυριαρχεί η ανάγκη αναβάθμισης της ΕΕ στο πλέγμα των γεωπολιτικών ανταγωνισμών. Οπως λένε «ο ηγετικός ρόλος στον τομέα της προστασίας του περιβάλλοντος και η ύπαρξη μιας ισχυρής, καινοτόμου βιομηχανικής βάσης πρέπει να θεωρούνται οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, που παρέχουν στην ΕΕ το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα του πρωτοπόρου».

3. «Περιβαλλοντική βιωσιμότητα». Στο κάδρο των αντιλαϊκών παρεμβάσεων με άξονα την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων, πέρα από την Ενέργεια, βρίσκονται ο κατασκευαστικός τομέας, οι μεταφορές, η βιομηχανία, ο γεωργικός τομέας καθώς και οι υπηρεσίες. Σε αυτό το πλαίσιο, το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο ενισχύεται ως ολοκληρωμένος μηχανισμός με την παροχή «ειδικής καθοδήγησης» στα κράτη - μέλη σχετικά με τους τομείς στους οποίους απαιτούνται διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις.

Ετσι, η «Ευρώπη πρέπει να τα αξιοποιήσει όλα αυτά και να εξασφαλίσει πρόσθετα κίνητρα για τις επιχειρήσεις και τους επενδυτές, ώστε να μπορέσουν τα κράτη - μέλη να επιτύχουν τους φιλόδοξους στόχους για το κλίμα», για τα οποία «θα χρειαστούν αλλαγές στα φορολογικά συστήματα και στα συστήματα επιδοτήσεων, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι τα κίνητρα είναι φιλικά προς το κλίμα και το περιβάλλον, και να αυξηθεί η αναγκαία χρηματοδότηση για επενδύσεις».

Την ίδια ώρα, και ενώ «η Ευρώπη πρέπει να επενδύσει ποσά - ρεκόρ στην έρευνα και την καινοτομία αιχμής, χρησιμοποιώντας την πλήρη ευελιξία του επόμενου προϋπολογισμού της ΕΕ, για να δοθεί έμφαση στους τομείς με το μεγαλύτερο δυναμικό», ομολογείται ξεκάθαρα η προετοιμασία και νέου κύκλου ανατιμήσεων στην Ενέργεια που βέβαια θα φορτωθεί στα λαϊκά νοικοκυριά, προκειμένου να τονωθεί το επενδυτικό ενδιαφέρον. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο «μπορεί επίσης να βοηθήσει τα κράτη - μέλη να εντοπίσουν και να εξετάσουν βασικά αντισταθμίσματα, για παράδειγμα με την αντιμετώπιση των κοινωνικών επιπτώσεων της αύξησης των τιμών της Ενέργειας μέσω των κατάλληλων κοινωνικών και φορολογικών πολιτικών».

Σε κάθε περίπτωση, η ΕΕ παράλληλα με την κρατική χρηματοδότηση και τις άλλες ενισχύσεις στα μονοπώλια της «πράσινης οικονομίας», «θα πρέπει να αξιοποιήσει τις ιδιωτικές επενδύσεις, θέτοντας την πράσινη και βιώσιμη χρηματοδότηση στο επίκεντρο της αλυσίδας επενδύσεων και του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Ευρώπης».

4. Αύξηση της παραγωγικότητας. Διαπιστώνουν ότι η αύξηση της παραγωγικότητας στην ΕΕ εξακολουθεί να είναι σημαντικά χαμηλότερη από το επίπεδο άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, καθώς από τη δεκαετία του 1980 τα κράτη - μέλη σταμάτησαν να συγκλίνουν με τις ΗΠΑ. Επιπλέον, μεταξύ των 100 μεγαλύτερων εισηγμένων στο χρηματιστήριο εταιρειών σήμερα, μόνο οι 23 είναι ευρωπαϊκές, έναντι 40 ευρωπαϊκών εταιρειών πριν από 10 χρόνια.

Σε αυτό το πλαίσιο, επανέρχονται στο «τροπάρι» των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, για «μια ισχυρή βιομηχανική βάση στην ΕΕ (...), ώστε να είναι ικανή να παράγει εσωτερικά τις τεχνολογίες που απαιτούνται για να παραμείνει στην πρώτη γραμμή του παγκόσμιου ανταγωνισμού».

Η «εμβάθυνση» της ΟΝΕ

Βέβαια στον άξονα της «ανταγωνιστικότητας» βρίσκεται και το ζήτημα της εμβάθυνσης της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης, που θα συζητηθεί στην προσεχή συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ, την ερχόμενη Δευτέρα 20/1.

Σύμφωνα με την έκθεση της Κομισιόν, η ΕΕ πρέπει να ολοκληρώσει την Οικονομική και Νομισματική της Ενωση, προκειμένου να διασφαλίσει ότι «όλα τα οικονομικά μέσα είναι έτοιμα και άμεσα διαθέσιμα στην περίπτωση που προκύψουν σημαντικοί δυσμενείς οικονομικοί κραδασμοί», ενώ ο «διεθνής ρόλος του ευρώ πρέπει να ενισχυθεί ώστε να αυξηθεί η ευρωπαϊκή επιρροή στον κόσμο και στις παγκόσμιες αγορές και να προστατευθούν οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, οι καταναλωτές και οι κυβερνήσεις από δυσμενείς εξωτερικές εξελίξεις».

Σε αυτήν τη φάση, μεταξύ άλλων δεσπόζουν η «Τραπεζική Ενωση» και η «Ενωση Κεφαλαιαγορών», με στόχο την ενίσχυση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και του διεθνούς ρόλου του ευρώ.

Η προσεχής συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ αναμένεται να επικεντρώσει και στα ζητήματα της αναβάθμισης του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), μεταξύ άλλων, με το ρόλο «διασώστη» «ύστατης καταφυγής» για τράπεζες της Ευρωζώνης, που θα βρεθούν αντιμέτωπες με κινδύνους κατάρρευσης, και αφού βέβαια προηγουμένως θα έχουν εξαντληθεί τα άλλα διαθέσιμα μέσα (π.χ. ανακεφαλαιοποιήσεις, «κουρέματα» κ.ά.).

Πρόκειται για ζητήματα γύρω από τα οποία συνεχίζουν να εκδηλώνονται οι ενδοαστικοί ανταγωνισμοί. Σύμφωνα με υψηλόβαθμο αξιωματούχο της Ευρωζώνης οι σχετικές συζητήσεις δεν έχουν προχωρήσει σημαντικά και όπως εκτίμησε στο άμεσο μέλλον δεν θα υπάρξει σύγκλιση σε ό,τι αφορά την πορεία ολοκλήρωσης της Τραπεζικής Ενωσης.

Σύμφωνα με παλαιότερη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η Τραπεζική Ενωση «θα πρέπει να ολοκληρωθεί με παράλληλη επίτευξη της μείωσης και του επιμερισμού των κινδύνων», με φόντο και το σχέδιο για τη διαμόρφωση «κοινού ταμείου» τραπεζικών διασώσεων.

Σε κάθε περίπτωση, η διαμόρφωση «κοινού ταμείου» διασώσεων προϋποθέτει τη ραγδαία συρρίκνωση της μάζας με τα «κόκκινα» τραπεζικά δάνεια, ειδικά στους σχετικά αδύναμους κρίκους, όπως είναι η ελληνική οικονομία, προκειμένου να επιμεριστούν οι κίνδυνοι, στο πλαίσιο της «αναλογικότητας» και των μέσων όρων που επικρατούν στην ΕΕ.


Α. Σ.

Στο σημερινό 4σέλιδο «Διεθνή και Οικονομία» μπορείτε να διαβάσετε:
  • ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΕΞΑΜΗΝΟ 2020: Μπαράζ αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων με νέο πακτωλό χρημάτων στα μονοπώλια
  • «ΝΕΑ ΠΡΑΣΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ»: Πακτωλός χρημάτων για τα «πράσινα» αρπακτικά και μέτρα απέναντι στους ανταγωνιστές
  • ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ: Απόδειξη των αντιλαϊκών παιχνιδιών και το αλισβερίσι Τουρκίας - Ιταλίας
  • ΓΕΡΜΑΝΙΑ - ΗΛΕΚΤΡΟΚΙΝΗΣΗ: Απειλούνται πάνω από 400.000 θέσεις εργασίας έως το 2030
«ΝΕΑ ΠΡΑΣΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ»
Πακτωλός χρημάτων για τα «πράσινα» αρπακτικά και μέτρα απέναντι στους ανταγωνιστές

Ενα τρισ. ευρώ μέχρι το 2030 και κάθε είδους στήριξη και προνόμια στα «πράσινα» αρπακτικά προβλέπει το επενδυτικό σχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη «Νέα Πράσινη Συμφωνία» που παρουσιάστηκε πρόσφατα, με βασικό στόχο το πώς η ιμπεριαλιστική ένωση και τα μονοπώλιά της δεν θα μείνουν πίσω στον ανταγωνισμό με τα υπόλοιπα ιμπεριαλιστικά κέντρα σε ό,τι αφορά και τις «πράσινες» επενδύσεις.

Το σχέδιο της Κομισιόν συμπεριλαμβάνει τρία βασικά στοιχεία: Την εισαγωγή μιας μορφής «δασμού άνθρακα» (carbon border tax) σε προϊόντα και υπηρεσίες τρίτων κρατών που δεν ακολουθούν τους στόχους που θέτει η ΕΕ, ώστε να προστατεύσει τα ευρωπαϊκά μονοπώλια από τον ανταγωνισμό, την αύξηση των ποσοτικών στόχων για τη μείωση των εκπομπών ρύπων εντός της ΕΕ με στόχο την επιτάχυνση των εν λόγω σχεδίων και αναδιαρθρώσεων, όπως και τη δημιουργία ενός ταμείου με τον ψευδεπίγραφο τίτλο της «δίκαιης μετάβασης» που θα χρηματοδοτεί περιφέρειες κρατών οι οποίες σήμερα είναι ιδιαίτερα εξαρτημένες οικονομικά από τη χρήση ορυκτών καυσίμων, χρηματοδοτώντας από έναν ακόμα δρόμο το άνοιγμα των νέων πεδίων κερδοφορίας στα «πράσινα» αρπακτικά.

Ως προς τους στόχους που θα πρέπει να επιτευχθούν μέχρι το 2030, το σχέδιο της Επιτροπής προβλέπει μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, τουλάχιστον κατά 40% συγκριτικά με το επίπεδο του 1990 και συμμετοχή κατά τουλάχιστον 32% των ανανεώσιμων πηγών στην τελική ενεργειακή κατανάλωση και τουλάχιστον κατά 32,5% στην «εξοικονόμηση Ενέργειας». Η χρηματοδότηση προβλέπεται να φτάσει στο 1%-2% του ΑΕΠ της ΕΕ και συμπεριλαμβάνει τις νέες αναγκαίες υποδομές, τους τομείς της έρευνας και τεχνολογίας, της βιομηχανικής αναδιάρθρωσης, των μεταφορών κ.ά.

Η πρόταση της Επιτροπής έλαβε την υποστήριξη του Ευρωκοινοβουλίου, το οποίο «πλειοδοτώντας» ζήτησε ακόμη μεγαλύτερα ποσοστά μείωσης των ρύπων μέχρι το 2030 συγκριτικά με το 1990, ενώ ως «λαγός» για λογαριασμό των ευρωμονοπωλίων ζητάει να ιδρυθεί σε επίπεδο ΠΟΕ ένας μηχανισμός που θα επιβλέπει την επιβολή του δασμού άνθρακα, ζητώντας επί της ουσίας η ΕΕ να προωθήσει πιο επιθετικά τα συμφέροντά της έναντι των ανταγωνιστών της σε ΗΠΑ, Κίνα, Ιαπωνία κ.ά.

Χρήμα με τη σέσουλα στα ευρωμονοπώλια

Πιο συγκεκριμένα, σχετικά με τις πηγές χρηματοδότησης της νέας «πράσινης» συμφωνίας, όπως περιέγραψε η Γερμανίδα πρόεδρος της Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, τα συνολικά κονδύλια θα προέλθουν κατά το ήμισυ από τον προϋπολογισμό της ΕΕ και τα υπόλοιπα από τον ιδιωτικό τομέα και τις εθνικές κυβερνήσεις που θα αναλάβουν τη χρηματοδότηση των σχετικών δράσεων. Το «ταμείο δίκαιης μετάβασης» θα έχει αρχικά κονδύλια ύψους 7,5 δισ. ευρώ, με ετήσια αναπροσαρμογή τους και θα κατευθυνθούν προς τις χώρες εκείνες που σήμερα οι οικονομίες τους παρουσιάζουν υψηλό βαθμό εξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα. Σύμφωνα με την Επιτροπή, η συνολική χρηματοδότηση για την υποστήριξη αυτών των χωρών μπορεί δυνητικά να ξεπεράσει τα 100 δισ. ευρώ την περίοδο 2021 - '27, ενώ θα υπάρξουν τρεις διαφορετικές πηγές χρηματοδότησης. Εκτός από το «ταμείο δίκαιης μετάβασης», δανειοδοτικά κονδύλια προς τα κράτη θα προέλθουν από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, για την «κινητοποίηση» επενδύσεων ύψους 25-30 δισ. ευρώ, αλλά και από το «InvestEU», που οι αρχικές εξαγγελίες κάνουν λόγο για κονδύλια που αναμένεται να φτάσουν μέχρι και τα 45 δισ. ευρώ.

Το μήνυμα ωστόσο της Επιτροπής προς κάθε κατεύθυνση είναι ότι τα κονδύλια του «ταμείου δίκαιης μετάβασης» δεν πρόκειται να εκταμιευθούν προς τις χώρες που δεν θα ακολουθήσουν πιστά το σχέδιο της «αποανθρακοποίησης» βάσει συγκεκριμένων στόχων που θα ελέγχονται από την Επιτροπή, «δείχνοντας» κυρίως προς χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπως η Πολωνία, που εκφράζουν σοβαρές επιφυλάξεις για την πλήρη υιοθέτηση του σχεδιασμού, καθώς διατηρούν πολύ υψηλό βαθμό εξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα για την παραγωγή κυρίως ηλεκτρισμού. Στην Πολωνία ειδικά το ποσοστό αυτό φτάνει σήμερα στο 80% του συνολικού μείγματος καυσίμων για την ηλεκτροπαραγωγή.

Αξίζει επίσης να σημειώσουμε τα όσα ανέφερε κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του σχεδίου ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, σχετικά με την επιθυμία μεγάλων επενδυτικών ομίλων να προχωρήσει άμεσα η ΕΕ στην υλοποίηση πολιτικών για την κλιματική αλλαγή. Οπως τόνισε χαρακτηριστικά, 44 από τα μεγαλύτερα επενδυτικά σχήματα στην Ευρώπη, που τα περιουσιακά τους στοιχεία αποτιμώνται συνολικά σε 6 τρισ. ευρώ, ζητούν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να υιοθετήσει όσο γίνεται πιο γρήγορα ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο για την «κλιματική ουδετερότητα», για να μπορέσουν να προχωρήσουν σε επενδυτικές αποφάσεις «μακράς πνοής»...

Βεβαίως, όλα τα παραπάνω αποτελούν αρχικές κατευθύνσεις, αφού η «Νέα Πράσινη Συμφωνία» βασίζεται στο Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο (2021-2027), που ακόμη δεν έχει εγκριθεί και αποτελεί αντικείμενο διαπραγματεύσεων μεταξύ των κρατών - μελών και έντονων ανταγωνισμών στο εσωτερικό της ΕΕ.

Μοχλός πίεσης απέναντι στους ανταγωνιστές

Σε ό,τι αφορά την επιβολή του «δασμού άνθρακα», η πρόταση αποτελεί το αποτέλεσμα μιας συζήτησης που έχει ξεκινήσει από τις αρχές της περασμένης δεκαετίας, υπό τον φόβο της μετεγκατάστασης ευρωπαϊκών επιχειρήσεων εκτός ΕΕ, εξαιτίας της μείωσης στην ανταγωνιστικότητά τους στον διεθνή στίβο που επιφέρει η υιοθέτηση των πολιτικών μείωσης ρύπων. Το φαινόμενο που έχει επονομαστεί «διαρροή άνθρακα» και αφορά κυρίως τη μεταποίηση και ενεργοβόρες βιομηχανίες - βιομηχανία χάλυβα, τσιμέντου, αλουμινίου κ.ά. - επιχειρείται να αντιμετωπιστεί με την επιβολή δασμών σε ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες, βασικά στον τομέα των μεταφορών, από τρίτες χώρες που δεν υιοθετούν το «φιλοπεριβαλλοντικό» πλαίσιο της ΕΕ.

Παλιότερα έχουν δημοσιοποιηθεί διάφορες εκδοχές για το πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει ένας τέτοιου τύπου δασμός. Ενα από τα βασικά σενάρια προέβλεπε, για όσες επιχειρήσεις εξάγουν στην ΕΕ προϊόντα που έχουν «υψηλό αποτύπωμα άνθρακα», την αναγκαστική αγορά «δικαιωμάτων άνθρακα», όπως αναλόγως πράττουν οι ευρωπαϊκές μεταποιητικές επιχειρήσεις μέσω του συστήματος αγοράς ρύπων που λειτουργεί στην ΕΕ. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να οδηγήσει στην εξισορρόπηση τιμών των εισαγόμενων στην ΕΕ προϊόντων με εκείνα που έχουν παραχθεί στο εσωτερικό της, ωστόσο είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν οι «πράσινες» αιτιάσεις σε επίπεδο ΠΟΕ θα μπορούσαν να γίνουν αποδεκτές, καθώς, όπως είναι γνωστό, το υφιστάμενο πλαίσιο απαγορεύει τις «διακρίσεις» μεταξύ εσωτερικά παραγόμενων προϊόντων και εισαγόμενων.

Εκτός από τα ανταγωνιστικά ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως ΗΠΑ, Κίνα, Ιαπωνία και όχι μόνο, η επιβολή του «δασμού άνθρακα» αναμένεται να έχει άμεσες επιπτώσεις και σε χώρες της Ευρώπης που δεν είναι μέλη της ΕΕ, δηλαδή οι χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, η Μολδαβία, η Λευκορωσία και η Ουκρανία, οι οποίες διατηρούν ισχυρές εμπορικές σχέσεις με την ΕΕ και είναι παράλληλα χώρες που προσφέρουν «φιλικό επενδυτικό» περιβάλλον - ανάμεσα σε άλλα χαμηλό εργατικό κόστος, φορολογικούς συντελεστές κ.ά.

Απέναντι από τα λαϊκά συμφέροντα οι στόχοι του κεφαλαίου

Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν ότι η «Νέα Πράσινη Συμφωνία», που προωθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όχι μόνο δεν έχει καμία σχέση με την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά αντίθετα έχει βασικούς στόχους να δώσει κερδοφόρα επενδυτική διέξοδο σε διάφορα κεφάλαια που λιμνάζουν, που έχουν υπερσυσσωρευτεί, να αντιμετωπίσει την ενεργειακή υπεροχή των ΗΠΑ και της Ρωσίας στον τομέα των υδρογονανθράκων, όπως και να προωθήσει τα εμπορεύματα «πράσινης τεχνολογίας», στα οποία η ΕΕ έχει συγκριτικό πλεονέκτημα.

Τους στόχους αυτούς άλλωστε υπηρετεί και εξειδικεύει η κυβέρνηση της ΝΔ με το «Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα», που παρουσίασε πρόσφατα και είναι κομμένο και ραμμένο στο πώς θα στηρίξει τις νέες κερδοφόρες επενδύσεις των ομίλων σε βάρος του λαού, με τον μανδύα της δήθεν προστασίας του περιβάλλοντος.

Τα όσα περιγράφονται εκεί σηματοδοτώντας ένταση της ενεργειακής φτώχειας για το λαό, παραπέρα υπονόμευση των μεγάλων παραγωγικών δυνατοτήτων, αλλά και ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, υπογραμμίζουν το ποιος χάνει και ποιος κερδίζει από την υλοποίηση των «πράσινων» στόχων του κεφαλαίου, ότι ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα από τους στόχους των επιχειρηματικών ομίλων.


Φ. Κ.

ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ
Απόδειξη των αντιλαϊκών παιχνιδιών και το αλισβερίσι Τουρκίας - Ιταλίας

Από την κοινή συνέντευξη Ερντογάν - Κόντε την περασμένη Δευτέρα στην Αγκυρα
Από την κοινή συνέντευξη Ερντογάν - Κόντε την περασμένη Δευτέρα στην Αγκυρα
Η πρόσφατη (2 Γενάρη) τελετή με τις υπογραφές για τον αγωγό «East Med» ανατροφοδότησε την προσπάθεια της κυβέρνησης Μητσοτάκη και όλης της αστικής τάξης να οδηγήσουν το λαό σε εφησυχασμό, να πείσουν ότι υπάρχουν «σύμμαχοι πολύτιμοι για τη χώρα» οι οποίοι δήθεν θα συμβάλουν στην υπεράσπιση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων και στην απόκρουση της τουρκικής επιθετικότητας. Ωστόσο, τα χαμόγελα και η ικανοποίηση των κυβερνητικών στελεχών δεν μπορούν να κρύψουν τα σκληρά παζάρια που πολλές δυνάμεις επιδιώκουν με την Τουρκία. Είναι ενδεικτική η στάση της Ιταλίας, η οποία - καθόλου τυχαία - δηλώνει ότι στηρίζει μεν τον «East Med» (για μεταφορά φυσικού αερίου από τις πηγές της Νοτιοανατολικής Μεσογείου - Ισραήλ, Κύπρου μέσω Ελλάδας προς την ΕΕ), αλλά τον τελευταίο καιρό αναγνωρίζει όλο και περισσότερο το ρόλο της Αγκυρας στην περιοχή και ότι αυτός δύσκολα «παρακάμπτεται».

Τη Δευτέρα 13/1 ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζουζέπε Κόντε βρέθηκε στην Αγκυρα, επιλέγοντας να συζητήσει στην παρούσα φάση με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρ. Τ. Ερντογάν για ένα από τα βασικότερα «θέματα των ημερών», δηλαδή τη Λιβύη, αλλά και να επισημάνει ότι εκτός από την ΕΕ «σημαντικό ρόλο» στις εξελίξεις «θα έχουν επίσης η Τουρκία και η Ρωσία». Σημειωτέον, μετά τη συνάντηση Κόντε - Ερντογάν ανακοινώθηκε πως το 2020 θα επαναληφθεί μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια η «Σύνοδος Στρατηγικού Διαλόγου», που οι δύο χώρες έχουν θεσπίσει αλλά δεν είχε γίνει από το 2012.

Ιταλικές επικρίσεις για τη στάση απέναντι σε Σάρατζ και Τουρκία

Η επίσκεψη Κόντε έγινε ενώ από τις αρχές Δεκέμβρη οι ΥΠΕΞ των δύο χωρών είχαν ήδη μια σειρά τετ α τετ (στους «5ους Μεσογειακούς Διαλόγους», στη Ρώμη, ο Τούρκος ΥΠΕΞ ήταν βασικός ομιλητής), με πιο χαρακτηριστική την επίσκεψη του Ιταλού ΥΠΕΞ Λουίτζι ντι Μάγιο στην Αγκυρα, την παραμονή της συνάντησης που είχε στο Κάιρο με τους ομολόγους του από Αίγυπτο, Γαλλία, Ελλάδα και Κύπρο, στις 8/1. Δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο το γεγονός ότι στο Κάιρο ο ντι Μάγιο δεν υπέγραψε το κοινό ανακοινωθέν των τεσσάρων ομολόγων του, με πολλούς να αποδίδουν τη στάση αυτή στο ότι η Ρώμη συμμετείχε στη συνάντηση ως «παρατηρητής» - που βέβαια κι αυτό από μόνο του είναι ενδεικτικό. Σε δηλώσεις του στις 10/1, ο ίδιος ο Ιταλός ΥΠΕΞ ξεκαθάρισε: «Το κοινό ανακοινωθέν ήταν πολύ δυσμενές απέναντι στην κυβέρνηση Σάρατζ και την Τουρκία, που παραμένει σύμμαχός μας. Καλώ όλες τις πλευρές να είναι ισορροπημένες, ειδικά τους Ευρωπαίους εταίρους». Μιλώντας δε στη «Λα Ρεπούμπλικα», εξήγησε: «Η ιταλική κυβέρνηση εξέφρασε αμφιβολίες και ανησυχίες για το κοινό ανακοινωθέν, που μας φάνηκε υπερβολικά μη ισορροπημένο προς την κυβέρνηση του Προέδρου Σάρατζ» - την οποία η Αγκυρα έχει αναγορεύσει σε κρίσιμο σύμμαχό της στη Μεσόγειο.

Μελετώντας τις πυκνές εξελίξεις σε όλη την περιοχή, το ιταλικό κεφάλαιο ξεχωρίζει κινδύνους και ευκαιρίες που εμφανίζονται για τη δική του γεωπολιτική θέση και την αναβάθμισή της. «Μετά από χρόνια απραξίας και δυσκολιών, η Ιταλία βρίσκεται σε ένα σημαντικό σταυροδρόμι», σημείωσε σε άλλη του συνέντευξη ο ντι Μάγιο και περιγράφοντας τις φιλοδοξίες της Ρώμης να διερευνήσει οφέλη από πολύπλευρες συμμαχίες, συνέχισε: «Στη Λιβύη διεξάγεται ένας πόλεμος με ξένες εμπλοκές. Επιδίωξη της Ιταλίας είναι να φέρει στο ίδιο τραπέζι όλους τους παίκτες που έχουν επιρροή στην περιοχή, την Τουρκία και τη Ρωσία, όπως και την Αίγυπτο και τις ΗΠΑ». Συμφωνώντας με δημοσιογράφο που παρατήρησε ότι «έχουμε χάσει το ρόλο μας στη Λιβύη», ο ντι Μάγιο υπογράμμισε: «Δεν θα κρύψω ότι πρέπει να επανορθώσουμε γι' αυτό και πρέπει να το κάνουμε με συγκεκριμένη και πιο ρεαλιστική προσέγγιση (...) Σε κάθε περίπτωση, στη Λιβύη και συνολικά στη Μεσόγειο έχουμε δεσμούς με βαθιές ρίζες, μπορούμε αλλά και οφείλουμε να ανακτήσουμε το φυσικό ρόλο μας, της "χώρας αναφοράς" στην περιοχή. Στη Λιβύη, όπως και στη Συρία, διεξάγεται ένας πόλεμος διά αντιπροσώπων. Τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι πολλά και οι παίκτες διάφοροι... Είναι απαραίτητο να επεκτείνουμε το πεδίο της εστίασής μας και να πιέσουμε κάθε πλευρά που συμμετέχει σε αυτήν την αντιπαράθεση, άμεσα ή έμμεσα, να εμπλακεί σε μια διαπραγμάτευση για λύση». Σ' αυτό το πλαίσιο, αναφερόμενος στο ρόλο της Τουρκίας και της Ρωσίας ο ντι Μάγιο υπογράμμισε ότι «η Ιταλία πρέπει αναμφίβολα να βρει το κουράγιο να αναγνωρίσει ότι αυτές οι δυο χώρες είναι δύο κρίσιμοι διαμεσολαβητές για τη σταθερότητα στη Λιβύη» και όχι μόνο.

Συνδεόμενα συμφέροντα ιταλικής και ρωσικής αστικής τάξης

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ιταλία εκφράζει ενδιαφέρον για το συντονισμό της με τη Ρωσία. Το βάρος αυτού του συντονισμού ίσως μεγαλώνει τώρα που ο «Turkish Stream» ξεκίνησε να λειτουργεί και εξετάζεται η επέκτασή του και μέσω Ιταλίας (ουσιαστικά η σύνδεσή του με τον ΤΑΡ, που διασχίζει την Αδριατική και καταλήγει στη νότια Ιταλία), κάτι που θα αναβαθμίσει την αξία της Ιταλίας ως «ενεργειακής πύλης» της Ευρώπης. Αλλωστε, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η απουσία της Ιταλίας από την τελετή για τον «East Med» στο Ζάππειο στις 2 Γενάρη. H κυβέρνηση Μητσοτάκη επικαλέστηκε ...«τεχνικούς λόγους» που «ανέστειλαν» για λίγο το επίσημο «ΟΚ» της Ρώμης στη συμφωνία. Παλιότερα, πάντως, η κυβέρνηση Κόντε είχε εκφράσει επιφυλάξεις για τον «East Med» και τη συμμετοχή της σε αυτόν. Επίσης, διάφορα ΜΜΕ θυμήθηκαν τους ήπιους τόνους με τους οποίους το γεωτρύπανο της «Eni» είχε αποχωρήσει από την κυπριακή ΑΟΖ προ μηνών, όταν παρενοχλήθηκε από τουρκικά πολεμικά πλοία.

Ταυτόχρονα, επιβεβαιώνεται ότι μόνιμη «ανησυχία» για το ιταλικό κεφάλαιο είναι πώς θα ανακτήσει ή έστω μειώσει το προβάδισμα και της Γαλλίας: Της άλλης ευρωπαϊκής υπερδύναμης με την οποία πάντα κονταροχτυπιόταν για τον πρώτο ρόλο στη Μεσόγειο, αφού οι θέσεις που κατοχυρώνει σε μια τόσο σημαντική γεωστρατηγικά περιοχή έχουν ευρύτερες προεκτάσεις. Ο ιταλικός κολοσσός «Eni» ανοίγεται εδώ και χρόνια στους υδρογονάνθρακες της Μεσογείου, όπου υψηλές προσδοκίες έχει και η γαλλική «Total».

Λυκοσυμμαχίες μονοπωλιακών συμφερόντων

Ενδεικτικό πάντως είναι ότι ο ρόλος της Τουρκίας και της Ρωσίας συνυπολογίζεται και από την ΕΕ στο σύνολό της. Χαρακτηριστικά, ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Ζοζέπ Μπορέλ, στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Αγκυρα επέλεξε να εγκωμιάσει την «εποικοδομητική γλώσσα» που οι ηγέτες Τουρκίας - Ρωσίας χρησιμοποίησαν όταν στο περιθώριο των εγκαινίων του «Turkish Stream» συζήτησαν και τοποθετήθηκαν από κοινού και για τη Λιβύη και για τη Συρία και για το Ιράν. Προηγουμένως όμως είχε εκφράσει και ανησυχία για το ότι «Τουρκία και Ρωσία άλλαξαν την ισορροπία στο ανατολικό τμήμα της Μεσογείου και δεν μπορούμε να δεχτούμε η ίδια κατάσταση να αναπαραχθεί στη Λιβύη».

Είναι λοιπόν δεδομένες και η ανησυχία της ΕΕ και ταυτόχρονα η προσπάθεια συνδιαλλαγής. Αυτό το κλίμα ανταγωνισμού (π.χ. της ΕΕ με τη Ρωσία, τις ΗΠΑ, ή του ανταγωνισμού στο εσωτερικό της λυκοσυμμαχίας) και πρόσκαιρων συνεργασιών κυριαρχεί στη σημερινή φάση εξέλιξης του καπιταλισμού στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο. Και στο ζήτημα του Κυπριακού ή των διεκδικήσεων στο Αιγαίο η ΕΕ ασκεί «άσφαιρη» κριτική στην Τουρκία, επί της ουσίας ενισχύοντας το παζάρι που γίνεται για γενικότερες διευθετήσεις.

Ολα τα παραπάνω ξεμπροστιάζουν τα παραμύθια περί «σταθερών συμμάχων» τα οποία αραδιάζουν τα αστικά επιτελεία στη χώρα μας για να επαναπαύσουν το λαό, όπως τα περί «συμμαχίας του Νότου» ή «Ελλάς - Γαλλία συμμαχία», ή τα περί «εγγυητών των κυριαρχικών δικαιωμάτων» και άλλα βαρύγδουπα. Η διαρκής ρευστότητα και τα σκληρά αντιλαϊκά παζάρια είναι τα μόνα σταθερά χαρακτηριστικά των συνεργασιών των εκπροσώπων των μονοπωλίων. Σ' αυτό το έδαφος είναι που οι αστικές τάξεις της Ιταλίας και της Τουρκίας αξιολογούν παλιές και νέες συμμαχίες και κινήσεις, σ' αυτό το έδαφος κλιμακώνονται και οι τουρκικές προκλήσεις σε βάρος της Ελλάδας και άλλων χωρών.


Α. Μ.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ - ΗΛΕΚΤΡΟΚΙΝΗΣΗ
Απειλούνται πάνω από 400.000 θέσεις εργασίας έως το 2030

Κύμα απολύσεων έχουν προαναγγείλει οι γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες για να επενδύσουν σε ηλεκτροκίνηση και αυτόνομη οδήγηση, αλλά και εξαιτίας της αυτοματοποίησης

Η VW ανακοίνωσε πως θα πιάσει το στόχο για 1 εκατ. ηλεκτρικά αυτοκίνητα το χρόνο, δυο χρόνια νωρίτερα...

Copyright 2019 The Associated

Η VW ανακοίνωσε πως θα πιάσει το στόχο για 1 εκατ. ηλεκτρικά αυτοκίνητα το χρόνο, δυο χρόνια νωρίτερα...
«Πρέπει να κερδίζουμε σαφώς περισσότερα χρήματα από τα αυτοκίνητά μας για να μπορέσουμε να επενδύσουμε στο μέλλον (...) Οι νέοι ανταγωνιστές μας σε ΗΠΑ και Κίνα έχουν "γκαζώσει" πολύ και πρέπει να καταβάλουμε απίστευτη προσπάθεια για να πιάσουμε το ρυθμό».

Με αυτές τις ξεκάθαρες κουβέντες για τους νόμους του κέρδους και του ανταγωνισμού στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, ο επικεφαλής της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας «Volkswagen» (VW), Χέρμπερτ Ντις, ανακοίνωσε τον περασμένο Μάρτη μπροστά σε 20.000 υπαλλήλους του τα σχέδια του ομίλου να καταργήσει 5.000 - 7.000 θέσεις εργασίας έως το 2023. Τα λόγια του αποτυπώνουν γλαφυρά πως η εξέλιξη της τεχνολογίας, αντί να συμβάλει στη βελτίωση της ζωής και των εργασιακών συνθηκών, στη μείωση του εργάσιμου και αύξηση του ελεύθερου χρόνου, στην αύξηση μισθών και δικαιωμάτων, στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής αποτελεί «απειλή» για τους εργαζόμενους. Πολύ περισσότερο, οι εργαζόμενοι καλούνται να θυσιαστούν για τις επενδύσεις, τον ανταγωνισμό, τα κέρδη.

Μέσα στο 2019, οι γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες - η μια πίσω από την άλλη, σαν ντόμινο - ανακοίνωσαν χιλιάδες απολύσεις η καθεμιά. Παράλληλα, ζητούν μέτρα στήριξης (και τα παίρνουν) από τη γερμανική κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών/Χριστιανοκοινωνιστών (CDU/CSU) - Σοσιαλδημοκρατών (SPD), ενώ ορισμένες επεκτείνονται με επενδύσεις σε άλλες χώρες (π.χ. Κίνα, Τουρκία κ.α.).

Κινδυνεύουν σχεδόν οι μισές θέσεις εργασίας

Η «στροφή» των επιχειρηματικών ομίλων της αυτοκινητοβιομηχανίας προς την ηλεκτροκίνηση θα οδηγήσει στην κατάργηση έως και 410.000 θέσεων εργασίας στη Γερμανία μέχρι το 2030, επισημαίνουν σύμβουλοι της κυβέρνησης σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «Handelsblatt».

Μόνο στην παραγωγή κινητήρων και κιβωτίων ταχυτήτων, περίπου 88.000 θέσεις εργασίας θα κινδυνεύσουν, σύμφωνα με το δημοσίευμα, που επικαλείται έκθεση της Εθνικής Πλατφόρμας για το Μέλλον της Κινητικότητας (NPM), μιας επιτροπής που συμβουλεύει τη γερμανική κυβέρνηση.

Οι μηχανές των ηλεκτρικών αυτοκινήτων αποτελούνται από λιγότερα μέρη και απαιτούν λιγότερη συντήρηση σε σχέση με τους κινητήρες εσωτερικής καύσης, γεγονός που θα οδηγήσει σε απολύσεις, ανέφερε η έκθεση. Παράλληλα, η παραγωγή οχημάτων θα αυτοματοποιηθεί ακόμα περισσότερο και δεν θα διατηρηθεί το σημερινό επίπεδο θέσεων εργασίας, ανέφερε σύμφωνα με τη «Handelsblatt» ο πρόεδρος της NPM, Χένινγκ Κάγκερμαν.

Το 2018, η απασχόληση στη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία έφτασε τους 834.000 εργαζομένους - το υψηλότερο επίπεδο από το 1991 - δηλαδή σχεδόν οι μισές θέσεις εργασίας κινδυνεύουν.

«Ντόμινο» απολύσεων, «μερικής συνταξιοδότησης», μερικής απασχόλησης

Τους προηγούμενους μήνες έχει σημειωθεί ένα ντόμινο ανακοινώσεων για απολύσεις και σταδιακή κατάργηση θέσεων εργασίας από όλες τις μεγάλες γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες - «Volkswagen», «Daimler», «Audi», «Opel» - με την αιτιολόγηση της ηλεκτροκίνησης.

Στη VW η σταδιακή κατάργηση επιπλέον 5.000 - 7.000 θέσεων εργασίας έως το 2023 θα γίνει - σύμφωνα με τον όμιλο - εξαιτίας της αυτοματοποίησης ορισμένων εργασιών, αλλά και εξαιτίας των ...επενδύσεων που προτίθεται να κάνει στην ηλεκτροκίνηση, στην ψηφιοποίηση και την αυτόματη οδήγηση.

Πρόκειται για το δεύτερο «πρόγραμμα λιτότητας» που εφαρμόζει ο όμιλος από το 2016 - με τη σύμφωνη γνώμη του επιχειρησιακού «σωματείου» - προβλέποντας την κατάργηση 30.000 θέσεων εργασίας παγκοσμίως, από τις οποίες οι 23.000 στη Γερμανία.

Η κατάργηση των θέσεων εργασίας θα γίνει μέσω της «μερικής συνταξιοδότησης» εργαζομένων που απέχουν τουλάχιστον τρία χρόνια έως τη συνταξιοδότηση και οδηγεί σε μείωση των τελικών τους αποδοχών. Η επιχείρηση υπολογίζει πως μέχρι το 2023 στη «μερική συνταξιοδότηση» θα μπορούν να ενταχθούν 11.000 υπάλληλοί της. Με τις περικοπές, την αυτοματοποίηση ορισμένων εργασιών και τον περιορισμό των μοντέλων VW, τα κέρδη του ομίλου θα αυξηθούν κατά 5,9 δισ. ευρώ το χρόνο, ανακοίνωσε ο όμιλος στους εργαζόμενους, ενώ ταυτόχρονα «η παραγωγικότητα στα εργοστάσια θα πρέπει να αυξηθεί κατά 5% το χρόνο, ώστε να σημειωθεί αύξηση κερδών και περιθωρίου κέρδους».

Ο Χ. Ντις πρόσθεσε ότι βλέπει «ακόμη μεγαλύτερους κινδύνους να έρχονται», καθώς ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο χρειάζεται κατά 30% λιγότερους εργαζόμενους για να κατασκευαστεί σε σχέση με έναν κινητήρα εσωτερικής καύσης. «Σε αυτό θα είναι δύσκολο να προσαρμοστούμε μόνο με πρόωρη μερική συνταξιοδότηση», είπε, προσθέτοντας ότι αυτό ισχύει τόσο για τους εργαζόμενους στην παραγωγή όσο και στη διοίκηση.

Και σαν κερασάκι στην τούρτα, δεν δίστασε να αναφερθεί στην κλιματική αλλαγή, δείχνοντας την κατανόησή του για τις μαθητικές κινητοποιήσεις «της Παρασκευής», που εκφράζουν το φόβο για το μέλλον του πλανήτη μας! «Πρέπει και θέλουμε να συμβάλουμε στον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη», είπε μιλώντας στους μελλοντικούς άνεργους υπαλλήλους του...

Αντίστοιχα, ο όμιλος «Daimler» («Mercedes Benz» κ.ά.) ανακοίνωσε το Νοέμβρη πως θα καταργήσει τουλάχιστον 10.000 θέσεις εργασίας παγκοσμίως μέσα στα επόμενα χρόνια, προκειμένου να μειώσει το εργασιακό «κόστος» και να επενδύσει στην ηλεκτροκίνηση.

Οι θέσεις εργασίας αφορούν σε πρώτη φάση το διοικητικό προσωπικό και με την κατάργησή τους ο όμιλος προσδοκά να «εξοικονομήσει» περίπου 1,4 δισ. ευρώ τα επόμενα τρία χρόνια. Από τους περίπου 300.000 εργαζόμενους της «Daimler», οι 175.000 είναι στη Γερμανία.

Οπως σημείωσε ο επικεφαλής του Τμήματος Προσωπικού τoυ ομίλου, Βίλφριντ Πορτ, «ο κλάδος της αυτοκίνησης βρίσκεται ενώπιον των μεγαλύτερων αλλαγών στην ιστορία του» και η ηλεκτροκίνηση απαιτεί μεγάλες επενδύσεις. Ο ίδιος τόνισε ότι οι περικοπές προσωπικού θα επιδιωχθεί να γίνουν με προγράμματα «οικειοθελούς αποχώρησης» ή «οικειοθελούς μείωσης του εργάσιμου χρόνου».

Επίσης, η «Audi» ανακοίνωσε την κατάργηση 9.500 θέσεων εργασίας και τη δημιουργία 2.000 νέων, στον κλάδο της ηλεκτροκίνησης και των ψηφιακών εφαρμογών. Πριν από λίγες μέρες, η «Opel» ανακοίνωσε πως σχεδιάζει να περικόψει έως και 4.100 θέσεις εργασίας (εργοστάσια Ρουσελσχάιμ, Αϊζεναχ και Καϊζερσλάουτερν), τις μισές μέσω προγράμματος εθελουσίας εξόδου έως το 2025. Οι άλλες μισές θέσεις θα περικοπούν σε δύο φάσεις μέχρι το 2029.

«Η συμφωνία», σημείωσε ο επικεφαλής της «Opel», Μίχαελ Λοσέλερ, «θα βελτιώσει σημαντικά την ανταγωνιστικότητά μας». Η «Opel» απασχολεί σήμερα 30.000 εργαζόμενους, εκ των οποίων περισσότεροι από 16.000 στη Γερμανία.

Αλλες 5.000 θέσεις στη Γερμανία ανακοίνωσε πως θα καταργήσει η αμερικανική «Ford», μέσω «οικειοθελών αποχωρήσεων» και «πρόωρης συνταξιοδότησης». Στόχος του ομίλου είναι μέσω των περικοπών η «εξοικονόμηση» τουλάχιστον 500 εκατ. ευρώ που θα εξασφαλίσει, όπως λέει, την ανταγωνιστικότητά του στην Ευρώπη. Η «Ford» έχει περίπου 24.000 εργαζόμενους στη Γερμανία, και συγκεκριμένα 18.000 στην Κολωνία, 6.000 στο Σααρλούις και 200 στο Ααχεν, αναμένεται δε ότι όλα τα εργοστάσια θα επηρεαστούν από τις απολύσεις. Επιπλέον, απασχολεί εργαζόμενους μέσω εργολαβικών εταιρειών, των οποίων ο αριθμός είναι αδιευκρίνιστος.

Στόχος 1 εκατ. σταθμοί φόρτισης

Παράλληλα, οι επιχειρηματικοί όμιλοι απολαμβάνουν όλο και περισσότερο κρατικό χρήμα, προνόμια και φοροαπαλλαγές, τόσο για τη μετάβαση στην ηλεκτροκίνηση όσο και συνολικά για την ενεργειακή μετάβαση. Η γερμανική κυβέρνηση με ένα ολόκληρο πακέτο μέτρων - και χρήματα του γερμανικού λαού - «θωρακίζει» τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και προωθεί τις πωλήσεις γερμανικών ηλεκτρικών οχημάτων.

Ετσι τίθεται ο στόχος η Γερμανία να αποκτήσει 1 εκατ. σταθμούς φόρτισης για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα μέχρι το 2030, ανακοίνωσε πριν λίγους μήνες η καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, προσθέτοντας ότι σήμερα η Γερμανία διαθέτει μόλις 20.000 δημόσιους σταθμούς φόρτισης.

Ο Στέφαν Βάιλ, πρωθυπουργός του κρατιδίου της Κάτω Σαξονίας, όπου εδρεύει η «Volkswagen», έχει τονίσει ότι μέχρι το 2021 θα πρέπει να δημιουργηθούν 100.000 τέτοιοι σταθμοί στο κρατίδιο και να απλοποιηθεί η νομοθεσία περί ιδιοκτησιακού καθεστώτος, ώστε να κατασκευαστούν περισσότεροι δημόσιοι και ιδιωτικοί σταθμοί φόρτισης. «Η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία βρίσκεται ενώπιον πολύ απαιτητικών καιρών και χρειάζεται ενεργή συμμετοχή εκείνων που χαράσσουν πολιτική», σχολίασε.

Oλα τα παραπάνω αποτελούν ενδεικτικό παράδειγμα για το πώς τα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα - και μάλιστα σε μια από τις πιο προηγμένες καπιταλιστικές χώρες - τα οποία αυξάνουν την παραγωγικότητα της εργασίας, μετατρέπονται σε καταστροφικές δυνάμεις για την κοινωνία στα «χέρια» του κεφαλαίου. Αντί να μειώνεται ο γενικός εργάσιμος χρόνος, αυξάνεται η εντατικοποίηση όσων εργάζονται, ενώ συνυπάρχει και άλλοτε διογκώνεται η «δεξαμενή» των ανέργων. Οι μισθοί καθηλώνονται ή και μειώνονται, συνολικά τα εργατικά δικαιώματα συμπιέζονται, αυξάνεται η ηλικία συνταξιοδότησης και οι επιχειρηματικοί όμιλοι καθορίζουν - με βάση τα κέρδη - τι θα παραχθεί, αν θα παραχθεί, πού και με τι όρους.


E. M.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ