«Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!

Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!»

Αυτή η τελευταία φράση από το ποίημα «Τρία κόκκινα γράμματα» του Γ. Ρίτσου, που απήγγειλε ο ηθοποιός και υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ Παύλος Ορκόπουλος, ξεσήκωσε χτες το βράδυ τους χιλιάδες συγκεντρωμένους στον Πεδίον του Αρεως, στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ, με ομιλήτρια την ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος Αλ. Παπαρήγα.

«Εννιά δεκαετίες αγώνα και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», ήταν η απάντηση που ήρθε με μια φωνή από τα στόματα των χιλιάδων λαϊκών ανθρώπων, εργαζομένων, σπουδαστών της Αθήνας.

Η χτεσινή συγκλονιστική συγκέντρωση, μεγαλύτερη ακόμα κι απ' αυτή που διοργάνωσε το ΚΚΕ στο ίδιο μέρος πριν τις εκλογές της 6ης Μάη, με ιδιαίτερα μαζική την παρουσία της νεολαίας και των εργαζομένων, δήλωσε την ακλόνητη αποφασιστικότητα των κομμουνιστών, των φίλων και των ψηφοφόρων του ΚΚΕ να παλέψουν μέχρι την τελευταία ώρα για δυνατό ΚΚΕ στην κάλπη κι από τις 18 του Ιούνη να είναι με μεγαλύτερο πείσμα και αποφασιστικότητα μπροστά σε κάθε μάχη του λαού. «Εργατιά προχώρα, τώρα μια γροθιά, γκρέμισε μνημόνια και αφεντικά», ήταν το σύνθημα που ακούστηκε χτες ξανά και ξανά.

Χτες το βράδυ, οι κόκκινες σημαίες σηκώθηκαν ακόμα πιο ψηλά. Οι φωνές και τα συνθήματα ακούστηκαν ακόμα πιο δυνατά. Κόντρα στο ρεύμα της υποταγής, του φόβου και του εφησυχασμού, που θέλει το λαό στη γωνία.

Οταν οι προσυγκεντρώσεις έφτασαν από τους τρεις κεντρικούς δρόμους και συναντήθηκαν μπροστά από την εξέδρα, η ατμόσφαιρα πλημμύρισε αγωνιστική αισιοδοξία: «ΚΚΕ δυνατό η ελπίδα είναι εδώ».

Στη χτεσινή συγκέντρωση διαβάστηκε κείμενο, με μήνυμα αλληλεγγύης στον αγώνα του ΚΚΕ για να μην πληρώσει την καπιταλιστική κρίση ο λαός, από 54 Κομμουνιστικά Κόμματα από 43 συνολικά χώρες του κόσμου. Το κείμενο, και τα κόμματα που το υπογράφουν, δημοσιεύεται ολόκληρο στη σελίδα 7 του σημερινού «Ριζοσπάστη».

Εργάτη, άνεργε, αυτοαπασχολούμενε, νέα, αγρότη, συνταξιούχοι, γυναίκες,

Εμπρός για ισχυρό ΚΚΕ στην Βουλή και στο λαό.

Ακυρώστε τα σχέδια των εκμεταλλευτών και των κομμάτων τους, που θέλουν να αποδυναμώσουν, ακόμα και να απαλλαγούν από το ΚΚΕ. Για πιο ισχυρό ταξικό κίνημα στους τόπους δουλειάς, σε όλους τους κλάδους, στις συνοικίες, στα χωριά. Για να βάλουμε εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική και να νικήσει ο λαός. Που σημαίνει να απαλλαγεί οριστικά από το ζυγό των μονοπωλίων και της ΕΕ. Αυτό είναι πραγματική νίκη και απελευθέρωση του λαού.

Ισχυρό ΚΚΕ, το έμπειρο κόμμα που μπορεί στηριγμένο στον οργανωμένο λαό να βάλει στο κοινωνικό και πολιτικό περιθώριο το φασιστικό μόρφωμα της "Χρυσής Αυγής". Θα αντιπαλέψει τα σχέδια της άρχουσας τάξης να το χρησιμοποιήσει για να εξισώσει τον φασισμό με τον κομμουνισμό, μια εξίσωση που στρέφεται κατά του λαού και όχι μόνο κατά του ΚΚΕ.

Ο λαός έχει ζήσει αρκετές φορές σε κλίμα ανάτασης, ελπίδας ότι θα γίνει η πολυπόθητη αλλαγή στον τόπο, από μια νέα κυβέρνηση, από ένα νέο κυβερνητικό σχήμα. Και έχουν επίσης πολλές φορές διαψευστεί οικτρά οι ελπίδες που στήριξε σ' αυτά.

Ο λαός με την πάλη του, κατάφερε να αποσπάσει ορισμένες κατακτήσεις. Εμείς ως Κόμμα και ο λαός έχουμε πείρα στο να αποσπώνται και να περιφρουρούνται οι κατακτήσεις οι οποίες όμως άρχισαν να ανατρέπονται με την συνθήκη του Μάαστριχτ και την ένταξη στην ΟΝΕ. Το ΚΚΕ δεν έλειψε από κανένα αγώνα, μικρότερο ή μεγαλύτερο.

Ο λαός σήμερα έχει πολλές αποδείξεις για να βγάλει το συμπέρασμα ότι το κλίμα της ελπίδας δεν αντιστοιχεί πάντα στις πραγματικές εξελίξεις. Να θυμίσουμε ακόμα ότι η απογοήτευση από τα μεγάλα λόγια συνήθως οδηγούν σε συντηρητική αναδίπλωση.

Το λέμε στο παρά πέντε της νέας εκλογικής αναμέτρησης, καθώς υπάρχει κίνδυνος, αντί να γίνει ένα βήμα εμπρός να υπάρξει ένα βήμα πίσω. Το βήμα εμπρός κρίνεται και από την εκλογική δύναμη του ΚΚΕ.

Και αυτοί που θέλουν να θωρακίσουν την ανταγωνιστικότητα του ευρώ, άλλα και εκείνοι που θέλουν την διάλυσή του για λογαριασμό του κεφαλαίου, έχουν κάθε συμφέρον να θέλουν μια αδύναμη, παραιτημένη πρωτοπορία.

Μια είναι η απάντηση. Οσα και να κάνουν δεν υποχωρούμε. Δεν λυγίζουμε. Πάμε κόντρα στο ρεύμα της υποταγής. Δεν θα αλλάξουν την ζωή του λαού, η κεντροδεξιά και η κεντροαριστερά. Ο λαός πρέπει να μείνει όρθιος, να οργανωθεί, να αντεπιτεθεί, με εμπνευστή το ΚΚΕ, τις ριζοσπαστικές δυνάμεις που δρούμε μαζί. Οι επίδοξοι σωτήρες θα διαψεύσουν τις ελπίδες του λαού.

Είμαστε υποχρεωμένοι να προειδοποιήσουμε ότι δεν πρέπει να έχετε εμπιστοσύνη στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και αν η άνοδός του γέννησε νέες ελπίδες.

Σας το λέμε με το χέρι στην καρδιά, αν και ξέρουμε ότι αρκετοί εργαζόμενοι επιμένουν στις επιφυλάξεις τους. Αν επιμείνουν και στην κάλπη πολύ σύντομα θα μας θυμηθούν.

Το σύνθημα "απόψε πεθαίνει η δεξιά" του 1981 έχει αντικατασταθεί από το συριζαίικο σύνθημα "πέθανε ο δικομματισμός, ήλθε η ώρα της αριστεράς". Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει την πιθανή έλευσή του στην κυβέρνηση ως ειρηνική επανάσταση, ως κοσμογονία σαν να μην υπάρχει κρίση και αβέβαιες αντικειμενικά εξελίξεις. Δεν τις βλέπει, ή δεν θέλει να τις δει;

Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρόεδρος του ΣΕΒ, κατά την διάρκεια των διερευνητικών εντολών, δήλωσε ότι μπορεί και πρέπει να γίνει κυβέρνηση με την συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι με άλλη γλώσσα μιλάει στο λαό, με άλλη γλώσσα μιλά με τους πρεσβευτές των χωρών του G20.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, με εξαιρετικά αλαζονικό ύφος έφθασε να παραλληλίσει το κίνημα της Εθνικής Αντίστασης, το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ που πάλεψαν την πείνα, που έδωσαν τη μάχη της σοδειάς και απελευθέρωσαν την Ελλάδα, με τον ενδεχόμενο σχηματισμό της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, που αλλάζει τις θέσεις του σαν τα πουκάμισα και δεν πρόκειται να απαλλάξει την Ελλάδα από τα δεινά της κρίσης και της καπιταλιστικής ανάπτυξης με λιτότητα και μόνιμη, παρατεταμένη ανεργία.

Αναλογιστείτε: Δεν διανύουμε περίοδο καπιταλιστικής ανάπτυξης, όπως την ζήσαμε στα χρόνια της μεταπολίτευσης, διανύουμε περίοδο βαθιάς οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα και στην Ευρωζώνη, πράγμα που σημαίνει ότι ένα βήμα πίσω στην κάλπη μπορεί να οδηγήσει το λαό σε πισωγύρισμα, σε ήττα. Ο καπιταλισμός στην Ευρώπη ό,τι έδωσε τώρα θα το παίρνει, θα το ξαναπαίρνει. Είναι σε παρακμή.

Λαϊκή αντεπίθεση ή εσωτερική υποτίμηση και χρεοκοπία. Αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα για το λαό.

Προειδοποιούμε τι μπορεί να συμβεί ώστε να έχει ο λαός την απαραίτητη προετοιμασία να παρέμβει, να μη χάσει πολύτιμο χρόνο, και προ παντός να μη καταληφθεί ούτε από φοβία ούτε από επικίνδυνες αυταπάτες.

Πρώτο ενδεχόμενο: Να δρομολογηθούν και τελικά να συμφωνηθούν υπερεξουσίες στην Κομισιόν ώστε να εφαρμοσθεί ακόμα πιο αποτελεσματικά και ενιαία για τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης η αντιλαϊκή κοινοτική στρατηγική, σχετικά με μισθούς, συντάξεις, εργασιακά δικαιώματα, φορολογικό, εξωτερική πολιτική. Υπερεξουσίες που θωρακίζουν το αστικό πολιτικό σύστημα κάθε χώρας απέναντι στο λαϊκό κίνημα, στοχεύουν στον ανταγωνισμό των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών κολοσσών.

Επομένως είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο να οδηγηθεί η Ελλάδα σε αποχώρηση απ' τη σημερινή Ευρωζώνη.

Λαϊκή Αντεπίθεση δεν σημαίνει απλώς αγώνες. Αλλά κοινωνικοπολιτική συμμαχία ως κίνημα που θα εκφράζεται στην οργάνωση στους τόπους δουλειάς, λαϊκή συμμαχία με άμεση δράση για τα πιεστικά προβλήματα, με αίτημα την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο. Πάλη για φιλολαϊκή διέξοδο που αυτή ταυτίζεται με την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, δηλαδή με το λαό στην εξουσία.

Ακόμα και αν σχηματισθεί ισχυρή κυβέρνηση με πυρήνα την ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και αν ονομάζεται, οικουμενική ή εθνικού στόχου, η πολιτική ρευστότητα θα δυναμώσει, οι κυβερνήσεις θα ανεβοκατεβαίνουν, πιθανόν δύσκολα να σχηματίζονται. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να φοβηθούν την πολιτική αδυναμία του συστήματος κάτω από την δική του παρέμβαση. Αντίθετα θα πρέπει ο λαός να ετοιμάζεται να πρωταγωνιστήσει στις εξελίξεις, να βγουν νέες δυνάμεις στο προσκήνιο.

Ο Παύλος Ορκόπουλος απαγγέλλει το ποίημα του Γ. Ρίτσου «Κάπα Κάπα Εψιλον»

Αυτά τα εγγυώνται επίσημα οι κύριοι Σαμαράς και Τσίπρας. Εχουν πολλά να δούνε τα μάτια μας μετά τις εκλογές.

Από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ τόνισε ότι ο διαχωρισμός "μνημονιακών" και "αντιμνημονιακών" είναι παραπλανητικός. Ευθύνεται η καπιταλιστική κρίση, αυτή έφερε το μνημόνιο, και όχι το ανάποδο. Τα αντιλαϊκά μέτρα που υλοποιούνται σήμερα όχι μόνο ενάντια στον ελληνικό λαό αλλά και σε άλλους, με μνημόνια ή χωρίς, έχουν αποφασιστεί από τις Συνόδους της ΕΕ, από τη στρατηγική της ΕΕ μέχρι το 2020. Φιλολαϊκή ανάπτυξη μέσα στην ΕΕ δε γίνεται. Αυτό το μαρτυρά η κρίση που ξέσπασε στην Ευρωζώνη.

Καλούμε το λαό να δει καθαρά αυτό που συντελείται μπροστά στα μάτια του.

Η άρχουσα τάξη με ένα τμήμα του πολιτικού κατεστημένου, καθώς συνειδητοποιεί ότι το δίδυμο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ δεν έχει πέραση πια, τρέχει και δε φθάνει για να διαμορφώσει ένα νέο παραπλανητικό για το λαό πολιτικό σκηνικό. Ηδη κτίζεται με γρήγορους ρυθμούς ένας νέος διπολισμός, με παλιά υλικά, ανάμεσα σε μια κεντροδεξιά παράταξη με πυρήνα τη ΝΔ και μια κεντροαριστερή παράταξη με πυρήνα αρχικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Η άρχουσα τάξη δεν θέλει να συντριβεί η σοσιαλδημοκρατία, καθώς έχει δώσει πετυχημένες εξετάσεις ως σήμερα στην άμβλυνση του ριζοσπαστισμού, στο κουμαντάρισμα του κινήματος.

Το ΚΚΕ δεν μπορεί να πάρει την ευθύνη να στηρίξει ένα νέο ΠΑΣΟΚ, να εξαπατηθεί ο εργαζόμενος λαός για μια ακόμη φορά.

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ προς το ΚΚΕ γίνεται μόνο για ψηφοθηρία, αφού μας χωρίζει ουσιαστική προγραμματική διαφορά που δεν αφορά μόνο την προοπτική, αλλά και το παρόν. Την ίδια ώρα που καλεί δήθεν για συνεργασία, στελέχη του διαδίδουν δεξιά και αριστερά ψέματα και φήμες για το ΚΚΕ, για τη γραμμή του, την πολιτική του. Ο ΣΥΡΙΖΑ δε θέλει σύμμαχό του το ΚΚΕ. Επιθυμεί ΚΚΕ αποδυναμωμένο και μάλιστα με συμμετοχή στην κυβέρνηση για να μη βγάζει άχνα.

Το ίδιο έκανε και το ΠΑΣΟΚ που ήθελε αδύναμο ΚΚΕ, ειδικά όταν άρχισε να εγκαταλείπει τα σοσιαλιστικά συνθήματα και αναδεικνυόταν σε κόμμα εξουσίας του κεφαλαίου.

Θυμίζουμε την πείρα της περιόδου '90-'91 όταν έγινε προσπάθεια από τις ίδιες δυνάμεις, τα ίδια πρόσωπα να αυτοδιαλυθεί το ΚΚΕ και να διαχυθεί στον τότε Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου.

Το ΚΚΕ δεν έχει καμία θέση σε κυβερνήσεις που δεν θα ανακουφίσουν το λαό από τα οξυμένα προβλήματα, που δεν οδηγούν σε φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση.

Καλούμε το λαό να προβληματιστεί για το ότι κρατάμε αυτή τη στάση αν και ασκείται μεγάλη πίεση προς το ΚΚΕ. Μας θέλουν σε μια τέτοια κυβέρνηση για να λένε στο λαό μετά τις εκλογές: Μέχρι και το ΚΚΕ έβαλε νερό στο κρασί του, μη ζητάς πολλά τώρα.

Δεν φιλοδοξούμε να είμαστε αντιπολίτευση για πάντα, θα είμαστε όσο χρόνο χρειάζεται, μέχρι να γίνει ο λαός πραγματικός πρωταγωνιστής, ώστε να κατακτηθεί από το λαό η δική του εξουσία.

Ο δρόμος της αντιπολίτευσης, όσο χρειαστεί, δεν είναι καθόλου εύκολος δρόμος, ούτε χωρίς ευθύνες. Απαιτούνται θυσίες, ηρωισμός, αλλά και μέγιστη πολιτική ικανότητα, ιδιαίτερα σε κρίσιμες στιγμές όπου το Κόμμα οφείλει να αναλαμβάνει μεγάλες ιστορικές πρωτοβουλίες. Η ικανότητα να εκπληρώνει το Κόμμα την ιστορική του ευθύνη κατακτιέται μέσα στον καθημερινό αγώνα, βήμα το βήμα, με όπλο και την πολύτιμη ιστορική μας πείρα.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει το ενιαίο και αδιαίρετο τρίπτυχο: Αποδέσμευση της Ελλάδας από τη λυκοφωλιά της ΕΕ, μονομερή διαγραφή του κρατικού χρέους και λαϊκή εξουσία.

Η θέση αυτή σήμερα γίνεται περισσότερο επίκαιρη καθώς υπάρχει το ενδεχόμενο να εξετασθεί από την Κομισιόν η έξωση χωρών από την Ευρωζώνη και από την ΕΕ.

Αλλο πράγμα όμως να αποφασίσει ο λαός εθελοντικά να φύγει και να πάρει την ευθύνη στα χέρια του και άλλο να τον διώξουν κλοτσηδόν και να τον κρατούν στο χέρι με δάνεια, εξαγορές επιχειρήσεων, με υποθήκευση του πλούτου της χώρας.

Το ζήτημα της διαγραφής του χρέους δεν έχει καμία σχέση με το αίτημα για ρύθμιση του χρέους που εδώ και δύο χρόνια προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, για το διαχωρισμό του σε επαχθές και μη επαχθές.

Οι ίδιοι οι καπιταλιστές τον πρόλαβαν με το κούρεμα 21% αρχικά και μετά σε ποσοστό 50%, ενώ την ίδια ώρα έδεσαν το λαό με νέο δάνειο και δεσμεύσεις που κρατάνε ως το 2042.

Ακόμα και αν διαγράψουν το 100% του χρέους, η καπιταλιστική ανάπτυξη που θα ακολουθήσει θα φέρει νέα χρέη. Φαύλος κύκλος, που τον έχει ζήσει ο λαός της Ελλάδας.

Οπως είναι η στήριξη του ΕΟΠΥΥ, των ασφαλιστικών ταμείων, του τομέα της Υγείας - Πρόνοιας, από τα Κέντρα Υγείας ως τα πανεπιστημιακά νοσοκομεία, του ΟΑΕΔ, η προστασία των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και όχι μόνο των εξαθλιωμένων που έτσι και αλλιώς από τα ίδια τα πράγματα κάνουν στάση πληρωμών.

Διεκδικούμε μέτρα κατά των μονοπωλίων, άμεσα, το σύνθημα να πληρώσει η πλουτοκρατία πρέπει να αποκτήσει το επόμενο διάστημα ουσία, δυναμική. Αρκετά πλήρωσε ο λαός. Από το μόχθο του λαού πληρώθηκαν την τελευταία 10ετία της ανάπτυξης 150 δισ. ευρώ μόνο για τόκους χρέους. Από το μόχθο του λαού σχηματίσθηκε ο πακτωλός των 600 δισ. ευρώ που σχηματίσθηκε την περίοδο 2003-2009.

Για το ΚΚΕ μετράνε σε αξία τα εκατομμύρια των εργαζομένων, η απασχόληση των οποίων δεν αποτελεί κόστος, όπως διατείνονται τα άλλα κόμματα, αλλά πηγή παραγωγής πλούτου. Τους φυσικούς πόρους που διαθέτει η χώρα τούς αχρηστεύει και υποθηκεύει το μεγάλο κεφάλαιο. Μετράνε τα εργοστάσια και οι υποδομές. Μετράνε τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας στην υπηρεσία της κοινωνικής ανάπτυξης.

Η χώρα διαθέτει ένα ιδιαίτερα αξιόλογο και έμπειρο εργατικό δυναμικό, με υψηλή εξειδίκευση σε διάφορους κλάδους και τομείς, όπως ναυπηγεία, ενέργεια, κατασκευές, μεταφορές, χημική βιομηχανία, μεταλλουργία κλπ.

Η πλήρης απασχόληση του συνόλου των εργαζομένων θα είναι η βασική προϋπόθεση για τη συνεχή αύξηση της παραγωγής.

Η Ελλάδα έχει ορυκτό πλούτο, σημαντικές πλουτοπαραγωγικές πηγές, αξιοποιήσιμες για διάφορους τομείς της βιομηχανικής παραγωγής και για εξαγωγές.

Ο τομέας της βιομηχανίας μπορεί να αναπτυχθεί και να καλύψει ένα μεγάλο μέρος των εγχώριων αναγκών.

Ο τομέας της αγροτικής οικονομίας θα είναι από τους πρώτους που θα πρέπει να στηρίξει η λαϊκή εξουσία. Θα αξιοποιηθούν πλήρως τα εδαφικά και κλιματολογικά πλεονεκτήματα της δικής μας χώρας, η μηχανοποίηση που υπάρχει. Θα λυθεί το πρόβλημα της διατροφής, θα σταματήσει η εισαγωγή προϊόντων που μπορούμε να παράγουμε, άρα η διατροφική εξάρτηση από τα διεθνή μονοπώλια, η αιμορραγία σπατάλης χρημάτων για εισαγωγές.

Θα μπει τέρμα στην καταστροφή ενός μεγάλου μέρους της παραγωγής και των μικρομεσαίων αγροτών που οφείλεται κυρίως στην ένταξη και ενσωμάτωση της χώρας στην ΕΕ και την ΚΑΠ.

Στην πρόταση του ΚΚΕ η κτηνοτροφία της χώρας μπορεί να αποκτήσει μεγάλη ανάπτυξη με στόχο την πλήρη κάλυψη των αναγκών του πληθυσμού, καθώς θα απαλλαγεί η χώρα από την εξάρτηση από τα συμφέροντα των χωρών της Βόρειας Ευρώπης.

Θα αναπτυχθεί πλήρως η αλιεία και θα έχουν δουλειά όσοι εκτοπίστηκαν. Θυμίζουμε ότι η ΕΕ διέθεσε πάνω από 60 εκατομμύρια ευρώ από το μόχθο των λαών και τα έδωσε σε Ελληνες ψαράδες για να καταστρέψουν εκατοντάδες σκάφη, προκειμένου οι μεγάλοι στόλοι να ψαρεύουν ανεμπόδιστα στις ελληνικές θάλασσες.

Η λαϊκή εξουσία θα δώσει την πρέπουσα σημασία σε μια σειρά υπηρεσίες που θα προσφέρονται από το κράτος πραγματικά δωρεάν και σε υψηλό επίπεδο. Ολοι οι εργαζόμενοι θα έχουν το δικαίωμα να καλύπτουν την ανάγκη τους στη στέγη. Το εργατικό λαϊκό κράτος θα καλύπτει δωρεάν όλες τους τις ανάγκες για Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, Ασφάλιση, τις διακοπές και την αναψυχή, την προστασία των παιδιών και υπερηλίκων. Θα παρέχει πολύ φτηνές, και σε ορισμένες περιπτώσεις δωρεάν, υπηρεσίες μεταφορών, τηλεπικοινωνιών, ενέργειας, ύδρευσης κ.λπ.

Συνειδητοποιούμε την ευθύνη μας. Από την επομένη μέρα των εκλογών θα παλέψουμε ώστε: Να μη χρεωθεί και να μην πληρώσει ο λαός την πολιτική χρεοκοπία της κυβέρνησης είτε της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς θέλουμε να μη σβήσει η ελπίδα, να αποκτήσει δύναμη ο λαός.

Να αντιμετωπίσουμε μαζί με το λαό και τη νεολαία το κύμα της απογοήτευσης από τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής. Να αποτρέψουμε να κυριαρχήσει ο φόβος και η απογοήτευση, να μην καλλιεργηθεί το έδαφος της μεγαλύτερης συντηρητικοποίησης, της στροφής προς την αντίδραση.

Να συμβάλλουμε να σταθεί ο λαός όρθιος, μπροστά σε όποιες δυσκολίες, να οργανωθεί, να διεκδικήσει.

Η ελπίδα, η αγωνιστική ανάταση είναι θέμα και προσωπικής ευθύνης του καθένα και της καθεμιάς που ακολουθούν το δρόμο του ριζοσπαστισμού, έχουν αριστερή πολιτική σκέψη. Δεν μπορεί να σκέπτεται κάποιος ότι έτσι και αλλιώς το ΚΚΕ είναι εδώ, πάντα μαχητικό, αλλά ας στηρίξω μια κυβέρνηση της Αριστεράς, είτε για να μην έλθει ο Σαμαράς ή γιατί ίσως αυτή η κυβέρνηση κάτι παραπάνω μπορεί να κάνει. Δεν είναι δυνατόν να εκτιμά κάποιος, κάποια, τις θέσεις και τους αγώνες του ΚΚΕ, να μην έχει καμία εκτίμηση για την ΕΕ, και να μην εμπιστεύεται τη θέση του, με ποιες προϋποθέσεις, σε ποια κυβέρνηση θα δώσει τα πάντα, χωρίς να λυπάται κόπους και θυσίες.

Το ΚΚΕ δεν μπορεί να παίζει σε δύο ταμπλό: Να στηρίζει το έργο μιας κυβέρνησης που δε δίνει την παραμικρή εγγύηση, και την ίδια ώρα να την πολεμάει μέσα στο λαό.

Η ιστορική ευθύνη του ΚΚΕ δεν είναι να στηρίξει μια κυβέρνηση που δε δίνει ούτε μια εγγύηση ότι θα βγάλει τη χώρα από την κρίση προς όφελος του λαού, μια κυβέρνηση που παίζει με τον ενδεχόμενο κίνδυνο της μεγαλύτερης πτώχευσης, στηρίζεται στις ευχές του Ομπάμα, στον Ολάντ, στο Ραχόι και τους άλλους πρωθυπουργούς του Νότου.

Αποτελεί χρήσιμο μάθημα η πείρα των κομμουνιστικών κομμάτων της Ευρώπης, κομμάτων με μεγάλη κοινοβουλευτική δύναμη, ιστορία στους εργατικούς αγώνες, με σημαντικό κοινωνικό έργο. Η μείωση του ρόλου και της επιρροής τους έχει άμεση σχέση με τη γραμμή του ιστορικού συμβιβασμού, με τη συμμετοχή στις κυβερνήσεις της σοσιαλδημοκρατίας. Η απάρνηση της πολιτικής και ιδεολογικής αυτοτέλειάς τους έπαιξε καταστροφικό ρόλο.

Το εργατικό κίνημα στην Ευρώπη έχασε πολλά από το αδυνάτισμα και την υποκατάσταση των κομμουνιστικών κομμάτων από θολά, ευάλωτα αριστερά σχήματα. Εκτιμάμε ιδιαίτερα την αλληλεγγύη δεκάδων κομμουνιστικών κομμάτων στην Ευρώπη και σ' όλο τον κόσμο απέναντι στον λαό της Ελλάδας και στο Κόμμα μας.

Το ΚΚΕ διαθέτει πολύτιμη ιστορική και σύγχρονη πείρα, ικανότητα αντοχής και αγωνιστικής προσαρμογής σε συνθήκες απότομης ανόδου του κινήματος, αλλά και πισωγυρίσματος του εργατικού κινήματος. Μπορεί να συνδυάζει τα άμεσα και γενικότερα αιτήματα, να ενοποιεί αγωνιστικές δυνάμεις σε ενιαίο πολιτικό στόχο.

Το ΚΚΕ έχει επεξεργασμένη πολιτική συμμαχιών που δεν περιορίζεται και δεν εξαρτάται μόνο από τα πάνω, και μόνο ως συνεργασία πολιτικών δυνάμεων. Αφού αυτές μπορεί να υπάρχουν και να μη υπάρχουν όπως συμβαίνει σήμερα. Η πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ βασίζεται στο υπαρκτό και στέρεο βάθρο της συνεργασίας από τα κάτω προς τα πάνω, των κοινωνικών δυνάμεων, της εργατικής τάξης και των αυτοαπασχολουμένων στην πόλη και την ύπαιθρο, των κινημάτων των γυναικών και των νέων. Αλλωστε το υποκείμενο της ανατροπής θα είναι ο λαός.

Το ΚΚΕ δεν το βάζουν εύκολα στο χέρι. Δεν είναι ζήτημα ηθικής, είναι ζήτημα ταξικότητας στην αντίληψη και στην πρακτική του. Ξέρει να αποφεύγει τους τυχοδιωκτισμούς και τις προβοκάτσιες, πλεονέκτημα σε συνθήκες κρίσης όταν στον αγώνα μπορούν μαζικά να μπουν εργατικές λαϊκές μάζες χωρίς προηγούμενη πείρα.

Είναι απολύτως χρήσιμη για το λαό η πείρα του ΚΚΕ στη λαϊκή δράση κατά της συμμετοχής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στη διεθνιστική αλληλεγγύη, στο διεθνισμό της πάλης.

Το ΚΚΕ με ισχυρή αλλά και την πιο συμπαγή Κοινοβουλευτική Ομάδα, σε σχέση με τη ρευστότητα που θα υπάρχει στο επόμενο Κοινοβούλιο, θα καταθέτει και σχέδια νόμου και τροποποιήσεις για καίρια λαϊκά προβλήματα, θα υπάρχουν δυνατότητες σε ένα ή άλλο ζήτημα να υπάρχουν θετικές πλειοψηφίες. Τουλάχιστον εμείς θα το επιδιώξουμε.

Δώστε δύναμη στο ΚΚΕ για να τα βγάλετε πέρα απέναντι σε κάθε κυβέρνηση που θα επιτεθεί ακόμα πιο δυναμικά ενάντια στο λαϊκό εισόδημα και τα κοινωνικά δικαιώματα. Κλείστε τα αυτιά σας στους ψιθύρους που προσπαθούν να υφαρπάξουν ψήφους, με τον ίδιο τρόπο που ψιθυριστά έκανε πολλές φορές το ΠΑΣΟΚ.

Ισχυρό ΚΚΕ στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο χώρο των αυτοαπασχολουμένων, των ανέργων, των γυναικών, της νεολαίας.

Και κοιτάξτε να δείτε, μετά από κάθε εκλογική μάχη την τελευταία 20ετία, είχαμε τους περίφημους κοψοχέρηδες, ερχόντουσαν και λέγανε να μου κοβόταν το χέρι, έπρεπε να ψηφίσω ΚΚΕ. Τώρα βρισκόμαστε σε κρίση, δεν είναι μια περίοδος όπως οι προηγούμενες. Τώρα, με το να πεις να κόψω το χέρι μου, δεν κάνεις τίποτα.

Τώρα λοιπόν, άσε αυτούς που δεν το έχουν κάνει ποτέ, δεν το έχουν αποφασίσει, δεν το σκέφτονται, αλλά δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι ψήφιζαν ΚΚΕ και δεν το κάνανε την τελευταία περίοδο ή το σκέφτονται ανάμεσα στους δυο. Πρέπει να καταλάβουν το εξής πράγμα: Είναι πολυτέλεια σήμερα να μη σκεφτείς τι έρχεται τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια, θα είναι πραγματικά χαμένη ψήφος με αυτή την έννοια. Μα, δεν υπάρχει πιο χαμένη ψήφος σήμερα απ' την ψήφο που πάει σε κόμματα για να κυβερνήσουν και να διαχειριστούν την κρίση. Αυτή είναι η χαμένη ψήφος.

Ισχυρό λοιπόν ΚΚΕ. Αποκούμπι του λαού. Αλύγιστος υπερασπιστής του λαού και της νεολαίας. Εδώ η ψήφος θα πιάσει διπλά τόπο. Δεν πρόκειται να μετανιώσετε. Και στο κάτω κάτω, εδώ είμαστε, αν εμείς σας απογοητεύσουμε, ξέρετε πώς μπορείτε να μας τιμωρήσετε. Αλλά τα πράγματα δεν μπορεί να είναι μια αντιγραφή της περιόδου του '81 και παρακάτω. Εχουμε βαθιά κρίση, η διαμάχη στην ΕΕ είναι πολύ σκληρή.

Και να ξέρετε, η συμπεριφορά των πολιτικών παραγόντων και των κομμάτων, δεν είναι αυτή που φαίνεται καμιά φορά. Καμιά φορά πριμοδοτούν τον αντίπαλο για να νικήσει ο αντίπαλός τους προσωρινά, για να έρθει ο δικός τους μετά. Προσέξτε λοιπόν, αυτή είναι η θέση μας. Καλή ψήφο, καλή δουλειά και απ' τη Δευτέρα συνεχίζουμε. Απ' τη Δευτέρα συνεχίζουμε, δεν έχουμε την πολυτέλεια ούτε δυστυχώς της πίστωσης χρόνου, ούτε της αναμονής».

Σ΄αυτή τη μάχη τέλειωσαν τα άλλοθι. Για όλους και για τον καθένα και την καθεμιά από μας. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος γενικού και κομματικού, ακόμα κι αν ξεθαρρέψει και βγει στην πασαρέλα και το κρυμμένο μέσα στο σώμα των ψηφοφόρων των άλλων κομμάτων της μεταπολίτευσης μαύρο φίδι του φασισμού, εμείς εδώ είμαστε. Στο κόμμα, με το κόμμα, για το κόμμα του λαού. ΚΚΕ. Ετοιμοπόλεμοι. Δυνατοί εκεί που η ανάγκη απαιτεί και μας καλεί. Στη δουλειά που συνθλίβεται θ ε σ μ ι κ ά μέσα στη φωλιά των καπιταλιστών βαφτισμένη ΕΕ. Στα ρημαγμένα νοικοκυριά που μασάνε απελπισία και ζητιανεύουν φάρμακα παρακολουθώντας το τσίρκουλο των σωτήρων. Στα στεγνωμένα από μέσα νοσοκομεία και τα σχολειά που κλείνουν και αναρωτιέσαι αν θα ξανανοίξουν. Σε σταματημένα γιαπιά και κουφάρι ναυπηγεία. Σε μαγαζάκια υπό διάλυση και τεράστια λαμπερά γραφεία, πολυκαταστήματα και εταιρείες όπου ξεζουμίζονται εργαζόμενοι σε συνθήκες απάνθρωπου κι ατσαλάκωτου καπιταλισμού μετρώντας απολύσεις κάθε μέρα.

Εχει νέους πρωτοπόρους που πυκνώνουν τις γραμμές της πραγματικής πρωτοπορίας. Νιάτα με ταξική συνείδηση και αταλάντευτα όνειρα, αυτοπεποίθηση και ρώμη και ελεύθερη βούληση να διεκδικήσουν τον πραγματικά καλύτερα κόσμο. Μια ΚΝΕ που σκέφτεται και πράττει και δεν παγιδεύεται όταν συγκρούεται στη βολή του...νεοκομμουνισμού, του νεοελληνισμού κι όλων των παλιών που κολλάνε ένα νέο και πουλιούνται στην τιμή της φρέσκιας σάρκας τροφή στ' αφεντικά.

Εχει κι άλλα σπαθιά ριζοσπαστών που βγαίνουν απ' τα θηκάρια κι εκτός εκλογικής διαδικασίας, από άλλες διαδρομές και κοινωνικές καταγωγές και αστράφτουν καθώς κατατίθενται στην πάλη του λαού, στο ΚΚΕ, για να ζήσει και να προκόψει με τα χέρια του, τη δουλειά του κι όχι με την άδεια και την χορηγία της προσωρινά κυρίαρχης τάξης.

Εμπρός λοιπόν, ως την τελευταία στιγμή με το ψηφοδέλτιο στο χέρι. Για λίγες ώρες ακόμα. Με και για το κόμμα που την επομένη των εκλογών θα είναι στην αταλάντευτη θέση του, ιστορική πρωτοπορία και δράση του αγώνα για να κυβερνήσει κι όχι να κυβερνηθεί ο λαός μας. Ας κοιτάνε όλοι τον «παίκτη» που βάζει γκολ. Το ΚΚΕ τερματοφύλακας και θεματοφύλακας είναι που σώζει από την ήττα το λαό και το εργατικό κίνημα, εδώ και τώρα που ολοένα και περισσότεροι βλέπουν και ξέρουν πως του έχουνε στημένο το παιχνίδι... Κανένα δίλημμα πια. Αντεπίθεση διαρκείας. Και με την ψήφο. Αλλά όχι μόνον μ' αυτήν.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα θα ασκήσει το εκλογικό της δικαίωμα στο 1090ό εκλογικό τμήμα στο 7ο- 10ο Λύκειο Περιστερίου (σχολικό συγκρότημα Χωράφα, Ιωαννίνων 82), την Κυριακή 17 Ιούνη και ώρα 12 το μεσημέρι.

Το πλήρες κείμενο έχει ως εξής:

«Τα κόμματα που υπογράφουν αυτήν την ανακοίνωση πιστεύουν ότι η μάχη που δίνει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας αυτήν την περίοδο έχει εξαιρετική σημασία για τους λαούς σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο, καθώς και για όλα τα κομμουνιστικά κόμματα. Η συνεπής πάλη των κομμουνιστών στην Ελλάδα ενάντια στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, η αγωνιστική δράση τους για να μην πληρώσει την καπιταλιστική κρίση ο εργαζόμενος λαός, αλλά οι καπιταλιστές, παίζουν σημαντικό ρόλο στο ανέβασμα της συνείδησης των λαών της Ευρώπης και όλου του κόσμου.

Ενοχλεί την αστική τάξη ότι το ΚΚΕ δε συμμετέχει σε αστικές κυβερνήσεις, ότι δε συμβιβάζεται με κυβερνήσεις που σε συνθήκες κρίσης θα εξασφαλίσουν μια ανάσα για το καπιταλιστικό σύστημα, ώστε να κερδηθεί χρόνος για να συνεχιστεί η ίδια αντιλαϊκή βαρβαρότητα.

Το ΚΚΕ δεν υποτάχθηκε και ούτε πρόκειται υποταχθεί στα συμφέροντα της αστικής τάξης και για αυτό επιδιώκουν να το χτυπήσουν στις εκλογές της 17ης Ιούνη. Είμαστε σίγουροι πως οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα θα εμποδίσουν αυτό το σχέδιο!

Τα κόμματά μας προωθούν το καθένα στη χώρα του ένα κίνημα αλληλεγγύης στην πάλη των Ελλήνων εργαζομένων και του ΚΚΕ. Η μάχη που δίνει το ΚΚΕ είναι και δική μας μάχη! Ο αγώνας των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των μικρομεσαίων αγροτών και της νεολαίας στην Ελλάδα είναι και αγώνας των λαών μας. Πάλη με την κοινωνική και λαϊκή συμμαχία, όχι για τη διάσωση και διαιώνιση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, όπως υποστηρίζουν οι ρεφορμιστικές θέσεις, αλλά για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση, του σοσιαλισμού».

1. Κομμουνιστικό Κόμμα Αζερμπαϊτζάν

2. Κομμουνιστικό Κόμμα Αιγύπτου

3. Κόμμα Δημοκρατίας και Σοσιαλισμού Αλγερίας

4. Κομμουνιστικό Κόμμα Αυστραλίας

5. Κομμουνιστική Πρωτοβουλία (Αυστρία)

6. Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας

7. Κόμμα Εργατών Βελγίου

8. Βραζιλιάνικο Κομμουνιστικό Κόμμα

9. Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας

10. Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας

11. Πόλος για την Κομμουνιστική Αναγέννηση στη Γαλλία (PRCF)

12. Ενωση Επαναστατών Κομμουνιστών Γαλλίας (URCF)

13. Κομμουνιστικό Κόμμα στη Δανία

14. Κομμουνιστικό Κόμμα Δανίας

15. Κομμουνιστικό Κόμμα Ελ Σαλβαδόρ

16. Κομμουνιστικό Κόμμα Εσθονίας

17. Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας

18. Κομμουνιστές - Λαϊκή Αριστερά, Κομμουνιστικό Κόμμα, Ιταλία

19. Κομμουνιστικό Κόμμα Κιργιστάν

20. Σοσιαλιστικό Κόμμα Λετονίας

21. Κομμουνιστικό Κόμμα Εργαζομένων Λευκορωσίας

22. Σοσιαλιστικό Λαϊκό Μέτωπο Λιθουανίας

23. Κομμουνιστικό Κόμμα Μάλτας

24. Κομμουνιστικό Κόμμα Μεξικού

25. Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Μεξικού

26. Κομμουνιστικό Κόμμα Μολδαβίας

27. Κομμουνιστικό Κόμμα Νεπάλ (Μαρξιστικό - Λενινιστικό)

28. Κομμουνιστικό Κόμμα Ονδούρας

29. Ουγγρικό Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα

30. Ενωση Κομμουνιστών Ουκρανίας

31. Κομμουνιστικό Κόμμα Πακιστάν

32. Παλαιστινιακό Κομμουνιστικό Κόμμα

33. Κομμουνιστικό Κόμμα Πολωνίας

34. Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας

35. Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας

36. Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ενωσης

37. Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας

38. Κομμουνιστικό Κόμμα Σλοβακίας

39. Κομμουνιστικό Κόμμα Σουηδίας

40. Συριακό Κομμουνιστικό Κόμμα (ενοποιημένο)

41. Κομμουνιστικό Κόμμα Τατζικιστάν

42. Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας

43. Κομμουνιστικό Κόμμα Βοημίας Μοραβίας

44. Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Φινλανδίας

45. Κομμουνιστικό Κόμμα Φιλιππίνων (PKP-1930)

Κοινό κείμενο αλληλεγγύης με το ΚΚΕ εξέδωσαν επίσης τα Κομμουνιστικά Κόμματα του Μπενελούξ:

• Κόμμα Εργατών Βελγίου (σ.σ. το κόμμα αυτό υπογράφει και την κοινή ανακοίνωση των 44 κομμάτων)
• Κομμουνιστικό Κόμμα Λουξεμβούργου
• Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Ολλανδίας

Ξεχωριστά μηνύματα αλληλεγγύης στο ΚΚΕ έστειλαν και τα παρακάτω κόμματα:

• Κομμουνιστικό Κόμμα Λιβάνου
• Κομμουνιστικό Κόμμα Νορβηγίας
• Πορτογάλικο ΚΚ
• Κομμουνιστικό Κόμμα Χιλής.

Ανοιχτή ήταν η στήριξη του Ολάντ στο β' γύρο των προεδρικών εκλογών από τον Μελανσόν, τον Γάλλο πολιτικό συνοδοιπόρο του ΣΥΡΙΖΑ. Η προσγείωση για όποιον πίστεψε την προεκλογική προπαγάνδα ήρθε γρήγορα και απότομα. Ο Πρόεδρος Ολάντ εμφανίστηκε ζητώντας τήρηση των δεσμεύσεων της Ελλάδας, εφαρμογή των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων. Ο νέος γαλλικός άνεμος ήταν τελικά προτάσεις για μεγαλύτερα κρατικά πακέτα ενίσχυσης στους μονοπωλιακούς ομίλους, που οδηγούν σε νέα κρατικά χρέη (τα οποία θα κληθούν να πληρώσουν οι λαοί), καθώς και η επαναδιαπραγμάτευση μεταξύ γαλλικού και γερμανικού κεφαλαίου για την κατανομή κερδών, απωλειών και των όρων κρατικού δανεισμού στην Ευρωζώνη.

Ετσι ήρθε η σειρά της Ισπανίας. Απ' τον Τσίπρα μέχρι τον Βενιζέλο, αστοί και οπορτουνιστές πολιτικοί εντόπισαν στη νέα συμφωνία της ισπανικής κυβέρνησης με την Κομισιόν (για τη στήριξη των ισπανικών τραπεζών με δανειοδότηση του ισπανικού κράτους) μια λιγότερο αντιλαϊκή λύση, αφού δεν οδηγεί άμεσα σε δανειακή σύμβαση με μνημόνιο και τρόικα «αλά ελληνικά».

Ομως, η αλήθεια είναι δύσκολο να συγκαλυφθεί απ' το εμπόριο ψεύτικης ελπίδας.

Το πρώτο μάθημα της Ισπανίας είναι ότι δεν απαιτείται μνημόνιο και τρόικα για να κλιμακωθεί η αντιλαϊκή επίθεση απ' την αστική τάξη κάθε κράτους - μέλους, με τη στήριξη της ΕΕ. Αρκεί η εφαρμογή απ' την κάθε αστική κυβέρνηση των γενικών κατευθύνσεων και δεσμεύσεων της ΕΕ για ανάπτυξη με φθηνότερη εργατική δύναμη, για αντιλαϊκή δημοσιονομική διαχείριση της κρίσης και της υπερχρέωσης του κράτους, για διασφάλιση της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίου. Πρόκειται για δεσμεύσεις που διαπερνούν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τη Στρατηγική της ΕΕ «Ευρώπη 2020», το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας.

Κοινή συνισταμένη όλων αυτών των κατευθύνσεων της ΕΕ είναι η θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων των κρατών - μελών απέναντι στα μονοπώλια της Κίνας, της Ινδίας, της Βραζιλίας, με τους γνωστούς μισθούς πείνας.

Στην Ισπανία ήδη η κυβέρνηση Ραχόι προωθεί ένα θηριώδες πακέτο αντιλαϊκών μέτρων και θυσιών ύψους 27,3 δισ. Περιλαμβάνει μέτρα φοροεπιδρομής στο λαό που ξεπερνούν τα 12 δισ., με αυξήσεις της έμμεσης φορολογίας και των τιμών για λαϊκή κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος. Προωθεί πάγωμα μισθών στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και περικοπές των δαπανών κοινωνικής πολιτικής στην Υγεία, στην Παιδεία, στους νομαρχιακούς προϋπολογισμούς.

Η τελευταία Εκθεση της Κομισιόν συστήνει επιπλέον νέα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης μετά την προηγούμενη του 2011, ελαστικότερες εργασιακές σχέσεις, μειώσεις μισθών και νέες επιδοτήσεις κεφαλαίου των μονοπωλιακών ομίλων.

Το δεύτερο μάθημα της Ισπανίας υπογραμμίζει ότι καμία αστική πολιτική διαχείρισης δεν μπορεί να ματαιώσει την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης και την ένταση της ανισόμετρης ανάπτυξης στην ΕΕ. Αναδεικνύει ότι η εκδήλωση της κρίσης οδηγεί σε κλιμάκωση της αστικής αντιλαϊκής επίθεσης, η οποία εξειδικεύεται με τα μνημόνια των δανειακών συμβάσεων (στις περιπτώσεις υπερχρέωσης του κράτους) και όχι το αντίστροφο.

Παρά τις θυσίες του ισπανικού λαού η κρίση στην ισπανική οικονομία βαθαίνει. Ο αστικός Τύπος φωτίζει μόνο την εκδήλωσή της στο χρηματοπιστωτικό τομέα. Ομως, η συρρίκνωση του όγκου της βιομηχανικής παραγωγής φτάνει στο 79% του επιπέδου του 2005 και ιδιαίτερα στο βιομηχανικό τομέα κατασκευών φτάνει στο επίπεδο του 42,6% του 2005. Πρόκειται για κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου που δε βρίσκει διεξόδους επένδυσης με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους.

Η επίσημη ανεργία έχει σπάσει πλέον το φράγμα του 24%. Το νέο πακέτο δανεισμού, ύψους 100 δισ. ευρώ, του ισπανικού κράτους για τη στήριξη των ισπανικών τραπεζών, αυξάνει τα επιτόκια κρατικού δανεισμού και το μέγεθος της κρατικής υπερχρέωσης. Το νέο δάνειο θα συνοδεύεται από εποπτεία του κουαρτέτου Κομισιόν, Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ΔΝΤ και Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Αρχής, ενώ το πιθανό επόμενο βήμα θα είναι η συνολική προσφυγή του ισπανικού κράτους στον προσωρινό μηχανισμό στήριξης (EFSF).

Ταυτόχρονα η ΕΕ στηρίζει ήδη την αστική επίθεση επιτάχυνσης των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων και ιδιωτικοποιήσεων, τη στιγμή που οι φορολογούμενοι σηκώνουν νέα βάρη για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Το τρίτο μάθημα της Ισπανίας αφορά στην όξυνση της διαπάλης μέσα στο σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης σχετικά με το μέλλον της, καθώς λόγω της κρίσης οξύνονται οι συνέπειες της ανισόμετρης ανάπτυξης και μεγαλώνει τελικά η απόσταση συμφερόντων της άρχουσας τάξης της Γερμανίας απ' τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία.

Στο γαλλικό αίτημα, με τη στήριξη της αμερικανικής κυβέρνησης Ομπάμα, να αναλάβει η Γερμανία μεγαλύτερα βάρη και ρόλο εγγυητή για το δανεισμό των υπερχρεωμένων κρατών της ΕΕ, η γερμανική κυβέρνηση αντεπιτίθεται. Μπροστά στην επόμενη Σύνοδο της ΕΕ καταθέτει για συζήτηση πλαίσιο βημάτων ενοποίησης της οικονομικής πολιτικής αλλά και πολιτικής ενοποίησης.

Καθυστερεί στην αποφασιστική στήριξη του ισπανικού και του ιταλικού κεφαλαίου ώστε η Ισπανία και η Ιταλία από ακόμα πιο εξασθενημένη θέση να δεχθούν ένα συμβιβασμό που διασφαλίζει τη γερμανική ηγεμονία. Στη γερμανική πρωτοβουλία αντιδρούν Γαλλία και ΗΠΑ. Φυσικά, η εμπλοκή των ΗΠΑ στη διαπάλη για το μέλλον της Ευρωζώνης δεν περιορίζεται μόνο στο στόχο του περιορισμού της γερμανικής ηγεμονίας, ούτε εξαντλείται στο πεδίο του ανταγωνισμού ευρώ - δολαρίου ως διεθνών αποθεματικών νομισμάτων. Διαπλέκεται με τον ανταγωνισμό για τον έλεγχο των αγορών, των ενεργειακών πηγών και τη διασφάλιση γεωπολιτικής υπεροχής ιδιαίτερα στο κρίσιμο πεδίο της Ανατολικής Μεσογείου. Ο λαός της Ελλάδας και των υπόλοιπων κρατών της ΕΕ, σε αντίθεση με την αστική τάξη, δεν έχει κανένα συμφέρον να εμπλακεί και να στοιχηθεί στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που οξύνονται.

Για το επόμενο διάστημα δύο ενδεχόμενα είναι πιθανά. Ενας ακόμα πιο αντιδραστικός μεσοπρόθεσμος συμβιβασμός, που θα δίνει υπερεξουσίες στην Κομισιόν για να κλιμακωθεί η αντιλαϊκή επίθεση σε όλα τα κράτη - μέλη ή μια αναμόρφωση της σημερινής Ευρωζώνης, με διαφορετικές επίσημες ταχύτητες και εξαναγκασμό σε αποχώρηση ορισμένων αδύνατων κρίκων, όπως η Ελλάδα. Οι πιθανότητες να συμβεί το δεύτερο ενδεχόμενο θα αυξηθούν στην περίπτωση που η Ισπανία και η Ιταλία προσφύγουν στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης χωρίς να έχει διαμορφωθεί ο νέος γαλλογερμανικός συμβιβασμός.

Η «μετάφραση» για την Ελλάδα αυτών των δύο ενδεχόμενων ισοδυναμεί στη μια περίπτωση με επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, παράταση στην εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων, νέο «κούρεμα» και υπογραφή νέου μνημονίου με έμφαση στην επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων και στην άλλη περίπτωση με την έξοδο της καπιταλιστικής Ελλάδας απ' την Ευρωζώνη με κρατική χρεοκοπία. Διάφορες παραλλαγές, όπως της προσωρινής εξόδου απ' την Ευρωζώνη, δεν αναιρούν το κύριο, την πορεία επιδείνωσης για τα λαϊκά στρώματα.

Αυτά κρύβουν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, που επιχειρούν να εγκλωβίσουν τη λαϊκή συνείδηση στο σκηνικό του νέου αστικού διπολισμού. Μόνο το ΚΚΕ προετοιμάζει το λαϊκό κίνημα να οργανώσει την αντεπίθεσή του μπροστά στην επιδείνωση της κατάστασης που έρχεται για τους μισθωτούς και τους αυτοαπασχολούμενους.

Η διέξοδος που προβάλλει μαχητικά το ΚΚΕ για «αποδέσμευση απ' την ΕΕ με λαϊκή εξουσία» προσανατολίζει σωστά την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους, στις γειτονιές. Διασφαλίζει ότι οι σκληρές μάχες οι οποίες θα δοθούν το επόμενο διάστημα για την ανακοπή της αστικής επίθεσης και την απόσπαση προσωρινών κατακτήσεων δε θα ξεφουσκώσουν, θα ανοίγουν δρόμο γι' αυτή τη νικηφόρα προοπτική.

Αποτελεί τη μοναδική απάντηση στη διαβρωτική λογική του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, που καλούν το λαό να σκεφτεί «ρεαλιστικά» πόσα επιπλέον θα χάσει.

Στο πραγματικό δίλημμα «λαϊκή αντεπίθεση ή εξαθλίωση του λαού» η απάντηση είναι μία: Τώρα όσο το δυνατόν πιο ισχυρό ΚΚΕ.

Για τη διευκόλυνση των ετεροδημοτών, δρομολογούνται έναντι συμβολικής τιμής λεωφορεία από την Αθήνα με τους εξής προορισμούς: Πάτρα, Πύργο, Αγρίνιο, Αρτα, Γιάννενα, Κέρκυρα, Λαμία, Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Τρίκαλα, Καρδίτσα, Λακωνία, Βόνιτσα - Πρέβεζα - Λευκάδα.

Για οποιαδήποτε πληροφορία ή για διευκόλυνση, σε σχέση με τον τρόπο μετακίνησης, οι ετεροδημότες μπορούν να απευθύνονται στο Εκλογικό Κέντρο του ΚΚΕ στα γραφεία της ΚΟ Αττικής (Βερανζέρου και Κοτοπούλη, Ομόνοια) και στα τηλέφωνα: 210.3302.411 και 210.3301.106. Για όσους θέλουν να ταξιδέψουν στα νησιά του Αιγαίου μπορούν να απευθύνονται στα ίδια τηλέφωνα για το έγκαιρο «κλείσιμο» εισιτηρίων, αλλά και για να μάθουν τα δρομολόγια.

Επίσης, δρομολογούνται λεωφορεία: Από Θεσσαλονίκη προς Αθήνα (τηλέφωνο επικοινωνίας 2310.280.243). Από Λάρισα για Λαμία, Χαλκίδα, Αθήνα (τηλέφωνο 24102.51878). Από Βόλο για Αθήνα (τηλέφωνο 24210.29766). Από Φλώρινα, Καστοριά, Κοζάνη για Λάρισα, Βόλο, Αθήνα (τηλέφωνο 24610.40217).

Λεωφορεία θα δρομολογηθούν και από την ΚΟ Βορειοδυτικής Ελλάδας για όσους θέλουν να ταξιδέψουν για Αθήνα από τους Νομούς Θεσπρωτίας - Ιωαννίνων - Πρέβεζας - Αρτας - Λευκάδας - Αιτωλοακαρνανίας. Τηλέφωνα επικοινωνίας 26510.31755, 6978.169.982 και στα Γραφεία των ΝΕ του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Τα λεωφορεία δρομολογούνται ως εξής:

Αναχώρηση σήμερα Σάββατο 16/6, 10 π.μ., από Γιάννενα (Νομαρχία) με προορισμούς Πάτρα (Ρίο) - ΚΤΕΛ Κορίνθου - Αθήνα (πλ. Καραϊσκάκη) και ενδιάμεσες στάσεις σε Ηγουμενίτσα, Πρέβεζα, Βόνιτσα, Αγρίνιο. Επιστροφή τη Δευτέρα 18/6, 10.00 π.μ., από πλατεία Καραϊσκάκη. Επίσης, αναχώρηση σήμερα Σάββατο 16/6, 10 π.μ., από Γιάννενα (Νομαρχία) με προορισμούς Πάτρα (Ρίο) - ΚΤΕΛ Κορίνθου - Αθήνα (πλ. Καραϊσκάκη) και ενδιάμεση στάση στην Αρτα. Επιστροφή τη Δευτέρα 18/6, στις 10 π.μ. από πλατεία Καραϊσκάκη. Τέλος, αναχώρηση σήμερα Σάββατο 16/6, 10 π.μ., από Γιάννενα (Νομαρχία) με προορισμό Θεσσαλονίκη και ενδιάμεσες στάσεις πάνω στην Εγνατία. Επιστροφή τη Δευτέρα 18/6, στις 11 π.μ. από σταθμό ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης.

Πρόκειται για τα τηλεφωνικά κέντρα με αριθμούς: 213.1361500 και 213.1364500. Οι γραμμές λειτουργούν ως την Κυριακή από 08.00 έως τις 21.00. Επιπλέον, στην ιστοσελίδα του υπουργείου, στο σύνδεσμο http://www.ypes.gr/Services/eea/eea.htm βρίσκεται ηλεκτρονική φόρμα αναζήτησης του εκάστοτε εκλογικού κέντρου.

Εξάλλου, και στο διαδικτυακό τόπο του Δήμου Αθήνας www.cityofathens.gr, μέσω του banner «ΕΚΛΟΓΕΣ», οι εκλογείς μπορούν να πληροφορηθούν το εκλογικό τους τμήμα και να το εντοπίζουν από ηλεκτρονικό χάρτη που εμφανίζεται. Για την εξυπηρέτηση των εκλογέων οι παρακάτω υπηρεσίες του δήμου λειτουργούν έως αύριο Κυριακή:

Υπηρεσίες Λιοσίων 22 σήμερα Σάββατο 08.00 έως 24.00, αύριο Κυριακή 06.00 έως τη λήξη της μετάδοσης των αποτελεσμάτων.

ΚΕΠ δήμου, Σάββατο 08.00 έως 20.00, Κυριακή 07.00 έως 19.00.

Δημοτολόγιο (παλαιό δημαρχείο) Σάββατο 08.00 έως 20.00, Κυριακή 07.00 έως 19.00.

Δημοτικές Κοινότητες (πιστοποιητικά ταυτοπροσωπίας της 1ης Δημοτικής Κοινότητας εκδίδονται στο παλαιό δημαρχείο) Σάββατο 08.00 έως 20.00, Κυριακή 07.00 έως 19.00

Εκλογείς, που από σωματική αδυναμία (αναπηρία) ή λόγω γήρατος, ασθένειας ή αναλφαβητισμού δεν μπορούν να μπουν στο εκλογικό τμήμα και να ψηφίσουν μόνοι τους, δικαιούνται να ζητήσουν από την Εφορευτική Επιτροπή και ο δικαστικός αντιπρόσωπος υποχρεούται να τους δώσει κάθε δυνατή βοήθεια. Ακόμα και να εξέλθει από την αίθουσα ψηφοφορίας, βοηθώντας τους να ασκήσουν το δικαίωμά τους στον προαύλιο χώρο όπου έχουν προσέλθει.

Είναι γεγονός ότι το χρονικό διάστημα μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων όξυνε στο έπακρο τα εκβιαστικά κάλπικα διλήμματα για την ανάδειξη κυβέρνησης. Με τη μορφή «κεντροδεξιάς» με τη ΝΔ ή «κεντροαριστεράς» με το ΣΥΡΙΖΑ και βεβαίως με διαγκωνισμούς ποιος είναι ο καλύτερος διαπραγματευτής στην ΕΕ για να σώσει την καπιταλιστική οικονομία. Και δεν είναι τυχαίο. Η αστάθεια του αστικού πολιτικού συστήματος έχει δημιουργήσει ανησυχίες στην αστική τάξη της Ελλάδας και στους έξωθεν συμμάχους της τόσο στην ΕΕ όσο και στις ΗΠΑ. Μπροστά στην αστική τάξη, το κεφάλαιο, βρίσκεται το πρόβλημα των προβλημάτων του καπιταλισμού, η οικονομική κρίση που βαθαίνει στην Ελλάδα και στην ΕΕ με απροσδιόριστη τη χρονική διάρκειά της, αλλά και τα αδιέξοδα στη διαχείρισή της, ενώ ο λαός έχει οδηγηθεί σε ανεξέλεγκτη πτώχευση.

Γι' αυτό χρειάζεται πιο ισχυρό το ΚΚΕ, για να γίνει ισχυρό το αντίπαλο δέος, το εργατικό λαϊκό κίνημα που θα σηκώσει ασπίδα στον πόλεμο του κεφαλαίου, που θα αντεπιτεθεί, διεκδικώντας ικανοποίηση των αναγκών της εργατικής, της λαϊκής οικογένειας, που θα συγκρουστεί για να ανατρέψει στην πορεία το σάπιο σύστημα. Αλλά αυτός ο δρόμος απαιτεί ολόπλευρο δυνάμωμα του ΚΚΕ και εκλογικό. Είναι ευθύνη και καθήκον για το σήμερα και το αύριο των εργαζομένων.

Το πρόγραμμα του ΚΚΕ ξεκινάει από τα άμεσα και οξυμένα προβλήματα, όμως ολοκληρώνεται, και κανείς δεν πρόκειται να μας πείσει για το αντίθετο, για την ιστορική αναγκαιότητα της πάλης για την εργατική λαϊκή εξουσία. Λαϊκή κυριαρχία, πολιτική υπεράσπισης της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, κατοχύρωσης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και εργατική λαϊκή εξουσία είναι απολύτως συνυφασμένα. Εχει επίσης εμπλουτίσει το πρόγραμμά του με προτάσεις και αιτήματα για την άμεση ανακούφιση του λαού, των ανέργων, των εργατικών λαϊκών οικογενειών, των νέων ζευγαριών με μικρά παιδιά, των αυτοαπασχολουμένων που κυριολεκτικά έχουν χρεοκοπήσει, της φτωχής αγροτιάς, των νέων και των γυναικών, που όλοι οι αρνητικοί δείκτες είναι σε βάρος τους. Είμαστε ετοιμοπόλεμοι να δράσουμε από κοινού με το λαό, μέσα στο λαό, για να εξασφαλιστούν φάρμακα, περίθαλψη στα νοσοκομεία, στα Κέντρα Υγείας, εξειδικευμένα προγράμματα για τους συνταξιούχους με τις συντάξεις πείνας. Για να αντιμετωπιστεί ο άμεσος κίνδυνος στάσης πληρωμών μισθών και συντάξεων που αποτελεί πραγματική απειλή ως το τέλος του χρόνου, αν όχι από τον Αύγουστο. Για να μη μείνει η λαϊκή οικογένεια από φάρμακα και τρόφιμα σε περίπτωση άναρχης πτώχευσης, νέων Μνημονίων. Θα βρεθούμε στην πρώτη γραμμή στην περίπτωση που εξαπολυθεί στρατιωτική επίθεση στη Συρία και στη συνέχεια το Ιράν, καθώς αυτή προετοιμάζεται και από την ΕΕ, και από το ΝΑΤΟ, και βεβαίως από τις ΗΠΑ.

Μ' αυτές τις σκέψεις για την ώρα της κάλπης, δίνουμε στους αναγνώστες του «Ρ» τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών της 6ης Μάη 2012 (ψήφοι, ποσοστά, έδρες) κάθε εκλογικής περιφέρειας σε ενιαίους πίνακες.

Είτε με «κεντροδεξιά» είτε με «κεντροαριστερά», με κάθε άλλο «εναλλακτικό» συνδυασμό, η πραγματικότητα καθορίζεται από το γεγονός ότι τα μονοπώλια θα αλωνίζουν - διαγκωνιζόμενα και μεταξύ τους - στο επίπεδο της οικονομίας και της παραγωγής, θα συνεχίσουν να καθορίζουν τις «πραγματικότητες», να διαμορφώνουν και τις «λύσεις» για την επάνοδό τους σε συνθήκες διευρυμένης καπιταλιστικής κερδοφορίας και με το λαό τσακισμένο. Απόλυτα του χεριού τους είναι διάφοροι εμφανιζόμενοι καλοθελητές, όλοι όσοι, ανεξάρτητα από τους πολιτικούς φερετζέδες, αφήνουν στο απυρόβλητο, κάνουν γαργάρα την εξουσία των μονοπωλίων. Τα λαϊκά στρώματα μπροστά και στην κάλπη πρέπει να σταθμίσουν το γεγονός ότι όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου της υποταγής έχουν «κάνει γαργάρα» όλα τα μετεκλογικά χαράτσια, όπως ακριβώς κάνουν και με τη δανειακή σύμβαση. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ εκτοξεύει «κατηγόριες» σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για το γεγονός ότι άφησαν τα χαρατσόχαρτα για μετά τις εκλογές. Είναι ολοφάνερο το γεγονός ότι και αυτοί από την πλευρά τους παίζουν στο ίδιο αντιλαϊκό γήπεδο. Κατηγορούν τα άλλα κόμματα για το διαδικαστικό μέρος, για την ...καθυστέρηση, προκειμένου να αφήσουν στο απυρόβλητο την ουσία, ταυτόχρονα και το κεντρικό ζητούμενο της πολιτικής τους. Φτύνοντας κατάμουτρα και εμπαίζοντας τα βάσανα του λαού, αρκούνται στις γενικόλογες «καταγγελίες» του μνημονίου, στις προσπάθειες «επαναδιαπραγμάτευσης» κ.ο.κ. Ορισμένοι, οι πιο ...προχωρημένοι, διαπιστώνουν πως το μνημόνιο έχει ήδη ακυρωθεί, ότι είναι και «πολιτικά νεκρό», λες και τα χαράτσια που στέλνουν είναι από διαφορετικό «ευαγγέλιο».

Να και πώς διαμορφώνονται σήμερα ορισμένα από τα βασικά μεγέθη στο εσωτερικό της χώρας:

• Στα 2,4 δισ. ευρώ καταγράφονται στο 5μηνο φέτος τα εμφανιζόμενα πρωτογενή ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού, αυτά δηλαδή που έχουν διαμορφωθεί χωρίς την πληρωμή των τόκων για την εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους, που έχει φορτώσει στο λαό η πλουτοκρατία. Στο ίδιο διάστημα (Γενάρης - Μάης 2012) πλήρωσαν για τόκους στους μεγαλοδανειστές το αστρονομικό ποσό των 8,5 δισ. ευρώ, με αποτέλεσμα το γενικό έλλειμμα να απογειωθεί στα 10,9 δισ. ευρώ και αυτό παρά τη διάλυση των δαπανών που έχουν να κάνουν με τις στοιχειώδεις ανάγκες του λαού.
• Με στόχο την εμφάνιση «πρωτογενών πλεονασμάτων» από τον κρατικό προϋπολογισμό της ερχόμενης χρονιάς, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών στέλνει το μήνυμα της άμεσης αντιλαϊκής κλιμάκωσης με τη νομοθέτηση μέτρων ύψους 6 δισ. ευρώ που θα τεθούν σε άμεση εφαρμογή. Για το 2014, με βάση και το «μεσοπρόθεσμο πλαίσιο», θα κλιμακώσουν με ακόμη 6 δισ. ευρώ, προκειμένου να πιάσουν τις νόρμες της αντιλαϊκής πολιτικής που έχουν συμφωνήσει με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
• Στο αστρονομικό ύψος των 125 δισ. ευρώ, κοντά στο 60% του παραγόμενου ΑΕΠ, φτάνουν σήμερα τα δανεικά κεφάλαια των ντόπιων τραπεζών, η «εξάρτησή» τους στο σύστημα των κεντρικών τραπεζών της ΕΕ.
• Σε περισσότερα από 280 δισ. ευρώ, πάνω από το 135% του ΑΕΠ, διαμορφώνεται μετά και το «κούρεμα» το κρατικό χρέος τους. Είναι απόλυτο βέβαιο, το προεξοφλούν και οι ίδιοι, ότι η επιχείρηση διάσωσης του εκμεταλλευτικού συστήματος, μετά το βάθεμα και την εξάπλωση της καπιταλιστικής κρίσης, θα απαιτήσει ακόμη μεγαλύτερο «κούρεμα», την καταστροφή υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων, που σήμερα λιμνάζουν και αδυνατούν να βρουν κερδοφόρα διέξοδο στο πεδίο της παραγωγής.
• Ακόμη 18 δισ. ευρώ ήδη εκταμίευσαν μέσα από τη δανειακή σύμβαση οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (ΕΕ - ΔΝΤ - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) για τις ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των ντόπιων τραπεζών. Και πρόκειται μόνο για την κάλυψη των τρεχουσών αναγκών τους για ρευστότητα. Το συνολικό προβλεπόμενο πακέτο για τις τράπεζες φτάνει στα 50 δισ. ευρώ, τα οποία επίσης φορτώνουν στις λαϊκές πλάτες. Χωρίς αυτά οι τραπεζίτες δεν είναι σε θέση να κάνουν ούτε μισό βήμα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ που βάλλει λάβρος κατά του... μνημονίου κλείνει το μάτι στη συνοδευτική με αυτό δανειακή σύμβαση. Να πώς τοποθετείται, ήδη από την προεκλογική περίοδο, με το οικονομικό πρόγραμμα: «Τράπεζες στην υπηρεσία της κοινωνίας, μοχλός ανάπτυξης» - «Με κάθε πρόσφορο τρόπο εγγύηση των καταθέσεων και η ενίσχυση της ρευστότητας των τραπεζών και της οικονομίας» - «Ενίσχυση της ρευστότητας των τραπεζών». Ο,τι δηλαδή έχει συμφωνηθεί και στη δανειακή σύμβαση με την οποία μπουκώνουν τους τραπεζίτες τους. Δεσμεύεται επίσης να αυξήσει τα φορολογικά έσοδα κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες του παραγόμενου ΑΕΠ, ποσά που φτάνουν στα 8 δισ. ευρώ. Θα τα βρουν, λένε, από τη φορολόγηση του πλούτου, χωρίς καν να μπαίνουν στον κόπο να τον προσδιορίσουν. Βγαλμένη μέσα από τις εκθέσεις του ΔΝΤ είναι η «επανεξέταση όλων των ειδικών φορολογικών καθεστώτων και δημιουργία ενός σύγχρονου φοροεισπρακτικού μηχανισμού» που έχουν βάλει στο οικονομικό πρόγραμμά τους. Η φράση ούτε αθώα ούτε και τυχαία μπορεί να έχει «παρεισφρήσει» καθώς με το συγκεκριμένο εννοούν ορισμένες «ελαφρύνσεις» που ισχύουν για ειδικές κατηγορίες εργαζομένων και συνταξιούχων, «ειδικά καθεστώτα» που ισχύουν σε απομακρυσμένες περιοχές της χώρας.

Είτε με κεντροδεξιά είτε με κεντροαριστερά, είτε καταγγείλουν είτε «επαναδιαπραγματευτούν», τα χαράτσια - χαράτσια, θα τα αποστέλλουν σωρηδόν από την ερχόμενη εβδομάδα. Τα διαχειριστικά αδιέξοδα διαπιστώνονται και στις αλλεπάλληλες συσκέψεις του οικονομικού επιτελείου. Η «ελπίδα» τους για ανάκαμψη στα φορολογικά έσοδα και τα άλλα αντιλαϊκά χαράτσια μεταφέρεται στο διάδοχο κυβερνητικό σχήμα, αυτό που θα διαμορφώσουν στο μετεκλογικό σκηνικό και που ανάμεσα σε άλλα, πέρα και από τα νέα μέτρα που «αναγκαστικά» θα κλιμακώσουν, έχει να διαχειριστεί και τα σημερινά χαράτσια, αυτά που πέφτουν βροχή από την εκκαθάριση των φορολογικών δηλώσεων που υποβάλλονται φέτος και που αφορούν στα εισοδήματα του 2011.

Σύμφωνα με τους εφαρμοστικούς νόμους του κατά τα λοιπά ...«πολιτικά νεκρού» μνημονίου:

• Μαζί με τα εκκαθαριστικά της Εφορίας θα στείλουν και το τέλος «αλληλεγγύης» που αφορά στα λαϊκά εισοδήματα (πάνω από 12.000 ευρώ) που αποκτήθηκαν πέρσι. Και το συγκεκριμένο χαράτσι υπολογίζεται με βάση το μεγαλύτερο από το πραγματικό ή «τεκμαρτό» εισόδημα.
• Αυτοαπασχολούμενοι και μικροεπαγγελματίες, πέρα από το φόρο εισοδήματος, πέρα και από το «τέλος αλληλεγγύης», χαρατσώνονται και με το διογκωμένο από φέτος «τέλος επιτηδεύματος» (500 ευρώ για επαγγελματίες με έδρα σε πόλεις με πληθυσμό πάνω από 200 χιλιάδες και 400 ευρώ στις μικρότερες πόλεις).
• Με το κόλπο των «τεκμηρίων», μαζικές διαστάσεις παίρνει το χαράτσωμα ανέργων, οικονομικών ανήμπορων λαϊκών νοικοκυριών, με εισοδήματα κατά πολύ χαμηλότερα όχι μόνον από τα όρια της επίσημης φτώχειας, αλλά και από το κουτσουρεμένο αφορολόγητο (5.000 από 12.000 ευρώ).

Η καπιταλιστική κρίση έχει μπροστά μπόλικο δρόμο να διανύσει, βαθαίνει και εξαπλώνεται συνδυασμένα από κρίκο σε κρίκο στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ και μέσα στο λεγόμενο σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης. Φιλολαϊκή διέξοδος υπάρχει μόνο με αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής από τη λαϊκή εξουσία. Ο λαός μπορεί να κάνει αποφασιστικά το βήμα, βγάζοντας ισχυρό το ΚΚΕ στην κάλπη. Από καλύτερες θέσεις να περάσει στην οργανωμένη αντεπίθεση με το ταξικό κίνημα, να ξεχυθεί ορμητικά μπροστά για την ανατροπή της δικτατορίας των μονοπωλίων, με την εγκαθίδρυση της δικής του εξουσίας, για την ολόπλευρη ικανοποίηση των σύγχρονων ανθρώπινων αναγκών, χωρίς τα σαπρόφυτα τους καπιταλιστές και τις κρίσεις τους.

Αντιδράσεις στην Ελλάδα προκάλεσε την Παρασκευή πρωτοσέλιδο άρθρο των «Financial Times Deutschland» στα γερμανικά και στα ελληνικά, με το οποίο η εφημερίδα καλούσε σε πρώτο πρόσωπο τους Ελληνες ψηφοφόρους να «αντισταθούν στη δημαγωγία του ΣΥΡΙΖΑ», υποστηρίζοντας ότι «η καλύτερη επιλογή για τη χώρα σας θα ήταν μία κυβέρνηση συνασπισμού με αρχηγό τον Αντώνη Σαμαρά». Το δημοσίευμα καταδίκασαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, κάνοντας λόγο για «προσβλητική παρέμβαση», ενώ ο Δ. Παπαδημούλης του ΣΥΡΙΖΑ σχολίασε ότι «θεωρούν τη χώρα προτεκτοράτο» και ότι «το κατεστημένο της Γερμανίας, της Μέρκελ και του Σόιμπλε θέλει μια βολική κυβέρνηση, μια κυβέρνηση του χεριού τους».

Η συγκεκριμένη, όπως και παλιότερες παρεμβάσεις από αξιωματούχους και ΜΜΕ του εξωτερικού, ανεξάρτητα από το ύφος και την ένταση που έχουν κάθε φορά, είναι συνέπεια των ανταγωνισμών ανάμεσα σε μερίδες της πλουτοκρατίας, που συνδέουν τα συμφέροντά τους με τον έναν ή τον άλλο διεκδικητή της διακυβέρνησης στην Ελλάδα. Στη βάση αυτή, την οποία νομιμοποιούν όλα τα κόμματα που λένε «ΕΕ και ξερό ψωμί», ή ταυτίζονται με το ένα ή το άλλο ιμπεριαλιστικό κέντρο, εξελίσσεται ο πόλεμος στο παρασκήνιο, με δηλώσεις και προσπάθεια επηρεασμού της ελληνικής κοινής γνώμης, είτε με τρομοκρατία, είτε με τη διασπορά αυταπατών.

Σε σχόλιο για το δημοσίευμα των «Financial Times Deutschland» το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει: «Το προκλητικό δημοσίευμα των "Financial Times Deutschland" για τις εκλογές είναι απαράδεκτο και έχει πολλούς στόχους. Ενας από αυτούς είναι να ενισχύσει τα ψεύτικα διλήμματα που παγιδεύουν το λαό και να διαμορφώσει το νέο διπολισμό. Αυτή είναι η λυκοσυμμαχία της ΕΕ, οι κυβερνήσεις της και τα έντυπά της».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο ίδιος διαβεβαιώνει ότι καμιά ανησυχία δεν πρέπει να έχει το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο από το ενδεχόμενο να αναλάβει το κόμμα του τα γκέμια της αστικής διαχείρισης στην Ελλάδα. Δήλωσε στη διάρκεια της διακαναλικής συνέντευξης Τύπου: «Βεβαίως έχουμε δεσμεύσεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση, τις δεσμεύσεις αυτές δε θα τις απεμπολήσουμε. Δέσμευσή μας είναι να έχουμε στόχο τη δημοσιονομική εξισορρόπηση βεβαίως. Δέσμευσή μας είναι να έχουμε ένα χρέος το οποίο να μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε (....) Να ξεκαθαρίσω, λοιπόν, ότι το εθνικό σχέδιο ανόρθωσης και ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας θα είναι (...) φυσικά μέσα στα πλαίσια της υλοποίησης των γενικότερων δεσμεύσεων που προκύπτουν από τις συνθήκες».

Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και των αστικών κομμάτων, μιλάει για ανάπτυξη, από την οποία θα προκύψουν τάχα θέσεις εργασίας και λαϊκή ευημερία. Ακόμα και αν η Ελλάδα βγει από τον κύκλο της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, και σημειωθεί ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, αν γίνουν επενδύσεις και αυξηθεί ο παραγόμενος πλούτος, αυτή η ανάκαμψη δεν πρόκειται να καταργήσει την ανεργία, τους μισθούς πείνας, τις βάρβαρες εργασιακές σχέσεις, δε θα φέρει ειρήνη, ασφάλεια, σεβασμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων. Θα είναι ανάπτυξη με βαριά λιτότητα. Θα είναι ανάκαμψη που θα κρατήσει λίγο, θα ανακοπεί από νέο κύκλο ακόμα πιο βαριάς κρίσης.

Η εφημερίδα «Καθημερινή», μια κατεξοχήν εφημερίδα των αστών, έγραψε μέσα στη βδομάδα ότι μία μόνο θέση εργασίας δημιουργεί επένδυση 2,7 εκατ. ευρώ στους τομείς που σκοπεύει να διοχετεύσει κονδύλια η ΕΕ και η επόμενη ελληνική κυβέρνηση. Επειτα από την εξέταση 406 αποφάσεων υπαγωγής στον αναπτυξιακό νόμο, διαπιστώνεται ότι προβλέπεται η δημιουργία μόλις 84 θέσεων εργασίας για τα συγκεκριμένα έργα, που φθάνουν τα 224 εκατομμύρια ευρώ! Αυτή είναι η «ανάπτυξη» που οραματίζονται και υπόσχονται ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι θιασώτες της ΕΕ.

Η ενιαία στρατηγική τους υπέρ του ευρωμονόδρομου, είναι αυτή που σε μια πορεία θα εξαλείψει και τις όποιες διαφορές υπάρχουν σήμερα ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ. Οπως συνέβη παλιότερα ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ. Ηδη ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει θεαματική στροφή σε σχέση με αυτά που διακήρυττε πριν τις εκλογές της 6ης Μάη. Στο πλαίσιο της διακαναλικής συνέντευξης Τύπου την περασμένη Τρίτη, ο Αλ. Τσίπρας διεμήνυσε ότι στόχος τους είναι η «διαπραγμάτευση (...) Και αυτό θα το κοινωνήσουνε και στους εταίρους μας. Δε θα πάμε με μια διάθεση - ας το πω έτσι λαϊκά - τσαμπουκά, θα πάμε με μια διάθεση συνεννόησης».

Τι θα διαπραγματευτούν; «Ενα σχέδιο που θα έχει στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση και άρα την ανάπτυξη, ένα σχέδιο που θα έχει στόχο τη δίκαιη δημοσιονομική εξυγίανση και εξισορρόπηση, ένα σχέδιο που θα έχει στόχο διαρθρωτικές αλλαγές (...) με ένα τέτοιο σχέδιο μπορεί η Ελλάδα να ορθοποδήσει και η ευρωζώνη να μην οδηγηθεί στο χάος και στην καταστροφή». Ο στόχος -η καπιταλιστική ανάπτυξη και η διάσωση της Ευρωζώνης- προεξοφλεί την αντιλαϊκότητα των μέτρων που θα εφαρμοστούν για να επιτευχθεί.

Ο ίδιος διακήρυξε ότι στόχο έχουν «να επιβάλλουμε τη φορολογική δικαιοσύνη και όχι να πλήξουμε την ανταγωνιστικότητα»! Μόνο που δεν υπάρχει τρόπος να γίνει αναδιανομή του πλούτου υπέρ του λαού, δίχως να πληγεί η ανταγωνιστικότητα, δηλαδή η κερδοφορία των επιχειρήσεων. Για να διασφαλιστεί αυτή, προϋπόθεση είναι η διαρκής αφαίμαξη του λαού και οι φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο, το οποίο επιπλέον έχει τη δυνατότητα να σπέρνει τα «νόμιμα» κλεμμένα σε «οφ σορ» και άλλες απόλυτα ασφαλείς κρυψώνες.

Καθησυχάζοντας το μεγάλο κεφάλαιο σε σχέση με τις προθέσεις τους, ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε για τη φορολόγηση των εφοπλιστών ότι θα επιδιωχθεί μια «διαδικασία συνεννόησης και συμφωνίας, διότι θα γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι αν θέλουν να αποφύγουν τις εισφορές τους προς το Ελληνικό Δημόσιο έχουν τρόπους να το κάνουν, άρα εδώ θέλει μια συνεννόηση (...) ευελπιστούμε ότι θα βρούμε τη δυνατότητα να έχουμε από την πλευρά, αν όχι όλων, σημαντικού μέρους του εφοπλιστικού κόσμου την πρόθεση να βάλουν πλάτη».

Οι άλλοτε λεονταρισμοί μετατράπηκαν σε ικεσίες να προσφέρουν το κάτι τις τους. Η απάντηση βέβαια ήρθε απ' τους εφοπλιστές, οι οποίοι με επώνυμες (Ρέστης, Οικονόμου κ.ά.) και επίσημες δηλώσεις τους στο αμερικανικό πρακτορείο «Μπλούμπεργκ», προειδοποίησαν ότι αν πειραχτεί στο ελάχιστο το καθεστώς φοροασυλίας που απολαμβάνουν εδώ και εξήντα χρόνια, θα μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους εκτός Ελλάδας.

Αποκαλυπτικά τις διαχείρισης που θα ασκήσει είναι όμως και τα πρότυπα που προβάλλει προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Στις συγκεντρώσεις της Πάτρας και της Αθήνας ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε: «Αυτές τις μέρες η Ισπανία πέτυχε τη στήριξή της από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς, χωρίς μνημόνιο. Λέγοντας όχι στο μνημόνιο. Και δεν βγήκε απ' το ευρώ. Το όχι στο μνημόνιο του κεντροδεξιού Ραχόι στην Ισπανία είναι το όχι στο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα»!

Πρόκειται για καθαρή ομολογία για το πού το πάει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Ισπανία εφαρμόζει την πολιτική του μνημονίου χωρίς μνημόνιο εδώ και καιρό, με αποτέλεσμα τσακισμένα εργασιακά δικαιώματα, ένα τεράστιο ποσοστό ανεργίας, άγρια λιτότητα και φτώχεια για το λαό της χώρας.

Από την άλλη, δε χάνει ευκαιρία να δηλώσει νομιμοφροσύνη στον αμερικανικό καπιταλισμό. Με άρθρο του στους «Financial Times», ο Αλ. Τσίπρας αρχίζει με τη διαβεβαίωση ότι «προκειμένου να μην υπάρξει καμία αμφιβολία, το κόμμα μου -ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ- είναι αποφασισμένο να κρατήσει την Ελλάδα εντός της Ευρωζώνης» και συνεχίζει: «Ο Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα είχε δίκιο όταν είπε την προηγούμενη Παρασκευή: Ας κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αναπτυχθούμε τώρα, ακόμη κι αν κλειδώσουμε σε ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο σταθεροποίησης του χρέους και των ελλειμμάτων μας, και ας αρχίσουμε να τα μειώνουμε με σταθερό, λογικό τρόπο».

Επιπρόσθετα, μέσω της ίδιας εφημερίδας, ο Αλ. Τσίπρας διαβεβαίωσε ότι το κόμμα του είναι το μόνο που μπορεί «παράσχει οικονομική, κοινωνική και πολιτική σταθερότητα στη χώρα μας». Διαμήνυσε δηλαδή σε κάθε ενδιαφερόμενο ότι θα φροντίσουν να αμβλύνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή και να βάλουν το εργατικό λαϊκό κίνημα στον πάγο. Πρόκειται για στόχους των αστών για την επίτευξη των οποίων «ποντάρουν» στον ΣΥΡΙΖΑ, ευελπιστώντας η δήθεν «αριστερή κυβέρνηση» να καταφέρει ό,τι δεν κατάφεραν τα καθαρόαιμα κόμματά τους, να κερδίσει για λογαριασμό τους τον απαραίτητο χρόνο ώστε να εφαρμοστεί πλήρως η αντιλαϊκή πολιτική που έχουν ανάγκη.

Το σχέδιο της ΔΗΜΑΡ για άμεση διακυβέρνηση της χώρας, που αναλύεται σε εφτά θέσεις και αποπνέει το «ρεαλισμό» της συμμόρφωσης στην ευρωενωσιακή φιλομονοπωλιακή στρατηγική, δεν άφησε ασυγκίνητο τον Α. Ανδριανόπουλο, γνωστό «ιέρακα» του καπιταλισμού, που δήλωσε ότι τη στηρίζει στις εκλογές. Ετσι, η ΔΗΜΑΡ κατέρχεται στην εκλογική μάχη με τις συστάσεις του Α. Ανδριανόπουλου και έχει αξία να σημειώσουμε τους λόγους για τους οποίους τη στηρίζει. Αναφέρει στη δήλωσή του: «(...) τα πιθανά δεδομένα είναι μόνο δύο. Το ένα είναι νίκη της ΝΔ, και σχηματισμός κυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ ή ίσως και με τη ΔΗΜΑΡ. Η απογοήτευση ενός κόσμου που θα έχει ποντάρει σε κυβέρνηση της Αριστεράς θα είναι τότε εκρηκτική. Κινητοποιήσεις θα συνταράξουν τη χώρα (...) Η άλλη εκδοχή είναι μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δίχως αυτοδυναμία. Μια ισχυρή ΔΗΜΑΡ θα συνέβαλλε τότε στο σχηματισμό κυβερνητικού σχήματος (...) Σε κάποιο κυβερνητικό σχήμα με ή υπό τον ΣΥΡΙΖΑ, η παρουσία της συνετής φωνής του Φώτη Κουβέλη πιθανότατα να ματαιώσει ακρότητες»! Επί της ουσίας η ΔΗΜΑΡ κέρδισε την εμπιστοσύνη του Α. Ανδριανόπουλου ακριβώς επειδή έχει σε όλους τους τόνους και δίχως μισόλογα αποσαφηνίσει ότι θα στηρίξει την πολιτική που έχουν ανάγκη τα μονοπώλια. Και ταυτόχρονα θα συμβάλει με κάθε μέσο για να απορροφηθεί η δεδομένη λαϊκή δυσαρέσκεια, πριν αυτή ριζοσπαστικοποιηθεί.

Πιο ξεκάθαρη ομολογία εκ μέρους του προέδρου της ΝΔ ότι το κόμμα του θέλει να αποτελέσει το «μαστίγιο» της πλουτοκρατίας για την επιβολή των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων διά πυρός και σιδήρου, δεν μπορούσε να υπάρξει. Μιλώντας για την «οικονομική διάσταση» του ζητήματος, ο Α. Σαμαράς αναγόρευσε την ασφάλεια ως την «πιο θεμελιώδη προϋπόθεση» για την ανάπτυξη και τις επενδύσεις, επιβεβαιώνοντας πανηγυρικά ότι όταν μιλάει για το «ιερό δικαίωμα» της ασφάλειας, αυτό αφορά πρώτα και κύρια στην ασφάλεια των επενδυτών, δηλαδή των επιχειρηματικών ομίλων και της πλουτοκρατίας έναντι του ταξικού κινήματος και των λαϊκών αγώνων, που στοχοποιούνται απροκάλυπτα ως υπ' αριθμόν ένα εχθρός.

Στην κατεύθυνση αυτή ήταν κάτι παραπάνω από σαφής: «Χωρίς δημόσια ασφάλεια δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη, δεν μπορεί να λειτουργήσει η αγορά, δεν μπορεί να λειτουργήσει η οικονομία, δεν μπορεί να λειτουργήσει το εμπόριο, δεν μπορεί να υπάρξει οργανωμένη παραγωγή, όταν όποιος θέλει κλείνει τα λιμάνια, όποτε θέλει, όταν όποιος θέλει παραλύει τους δρόμους κάθε μέρα, όταν όποιος θέλει κλείνει επιχειρήσεις, διώχνει επιχειρήσεις, ματαιώνει επενδύσεις, με μύρια όσα αστεία προσχήματα», τόνισε. Με δηλητήριο και ψέματα για το κίνημα, δείχνει τον πραγματικό «εχθρό» και βέβαια το μίσος του απέναντι στο ταξικό κίνημα και το ΠΑΜΕ.

«Ολα αυτά (σ.σ. οι λαϊκοί αγώνες) παραλύουν κάθε υγιή οικονομική δραστηριότητα, ακυρώνουν κάθε αναπτυξιακή προοπτική και τελικά διώχνουν θέσεις εργασίας», ισχυρίστηκε ανερυθρίαστα, όταν γίνεται φανερό ότι το σύστημα που υπερασπίζεται η ΝΔ και τα άλλα κόμματα πλην ΚΚΕ είναι αυτό που ανοίγει και κλείνει επιχειρήσεις με μόνο κριτήριο το κέρδος του κεφαλαιοκράτη. Η ανταγωνιστικότητα στον καπιταλισμό και η αναρχία της παραγωγής είναι αυτή που ευθύνεται για την απώλεια θέσεων εργασίας, που κορυφώνεται σε συνθήκες κρίσης, ενώ και σε περιόδους ανάπτυξης, η τάση ισοπέδωσης εργασιακών και άλλων δικαιωμάτων κάθε άλλο παρά ανακόπτεται.

Το μήνυμα που στέλνει ο πρόεδρος της ΝΔ στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους είναι ξεκάθαρο. Το κόμμα του δεν προσφέρει μόνο «γην και ύδωρ» στους επενδυτές - δηλαδή δωρεάν φιλέτα γης και υποδομές, μόνιμη φοροασυλία και απαλλαγή από εργοδοτικές εισφορές κ.ά. - αλλά εγγυάται επιπλέον φτηνή εργατική δύναμη και άρα εργαζόμενους δίχως εργασιακά δικαιώματα. Δεν διστάζει λοιπόν να βάλει ευθέως στο στόχαστρο το δικαίωμα της απεργίας και τις διαδηλώσεις στο κέντρο των πόλεων, προκειμένου να πείσει ότι μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια του κεφαλαίου έναντι του οργανωμένου εργατικού κινήματος.

Ακριβώς γι' αυτό «στο δωδεκάλογο για την ασφάλεια», περιλαμβάνονται μέτρα παρακολούθησης και καταστολής των διαδηλώσεων, όπως το δικαίωμα της αστυνομίας «να μαγνητοσκοπεί διαδηλώσεις», αλλά και να διαλύει διαδηλώσεις «με υδροφόρα οχήματα εφοδιασμένα με ειδικό μηχάνημα εκτόξευσης νερού υπό πίεση». Μάλιστα προανήγγειλε ένα νέο «δόγμα εσωτερικής ασφάλειας», το οποίο «θα αρχίζει από τις απειλές κατά της δημόσιας ασφάλειας και την ιεράρχησή τους, μέχρι τους μηχανισμούς προληπτικής και κατασταλτικής αντιμετώπισής τους σε βάθος χρόνου».

Παράλληλα, αφήνει σαφώς να εννοηθεί ότι οι νέες θέσεις εργασίας, που ψηφοθηρικά και δημαγωγικά υπόσχεται σε κάθε προεκλογική ομιλία ο πρόεδρος της ΝΔ, κάνοντας άθλιο εμπόριο στις πλάτες των εκατομμυρίων ανέργων, θα είναι θέσεις με μισθούς πείνας και απαλλαγμένες από εργασιακά δικαιώματα. Αυτός είναι ο βασικός λόγος που ο Α. Σαμαράς αναφέρει διαρκώς το εργασιακό κάτεργο της κινεζικής «Cosco» ως πρότυπο για τις επενδύσεις που θέλει να προσελκύσει.

Στις εγκαταστάσεις της κινεζικής πολυεθνικής, που έβαλε στο χέρι μια στρατηγικής σημασίας παραγωγική δραστηριότητα, ελέγχοντας επί της ουσίας το εσωτερικό και εξωτερικό εμπόριο της χώρας, τα εργασιακά δικαιώματα είναι έννοια απαγορευμένη και θερίζουν οι μισθοί της πείνας. Επιπλέον, ο πρόεδρος της ΝΔ καλεί τους εργαζόμενους να παραιτηθούν εθελοντικά από κάθε εργασιακό, ασφαλιστικό και συνδικαλιστικό δικαίωμα, προβάλλοντας το εκβιαστικό δίλημμα «δουλειά με μισθούς πείνας και δίχως εργασιακά δικαιώματα ή ανεργία».

«Η μετενέργεια είναι ένα πρόβλημα, ναι θα προσπαθήσω να την φέρω εκεί που ήταν. Από την άλλη πλευρά όμως όταν ο άλλος ως επιχειρηματίας δεν έχει ζήτηση για το προϊόν του, διώχνει κόσμο, ή κλείνει το μαγαζί του, ή την επιχείρησή του, η μετενέργεια ή ο κατώτατος μισθός είναι; Το θέμα είναι ότι δεν θα έχεις καθόλου μισθό γιατί θ' απολυθείς. Εκεί είναι για μένα η ανάγκη της ανάπτυξης των θέσεων εργασίας», δήλωσε χαρακτηριστικά σε τηλεοπτική συνέντευξή του (στο Mega), προαναγγέλλοντας στην ουσία συνέχιση και βάθεμα της εσωτερικής υποτίμησης στην Ελλάδα, δηλαδή παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης.

Είναι φανερό ότι οι διακηρύξεις του «όχι άλλη μείωση μισθών» και «όχι μισθοί Βουλγαρίας» είναι καθαρά δημαγωγικές και προσπαθούν να ρίξουν στάχτη στα μάτια του λαού. «Προσέξτε: αν δεν πάρουν μπροστά οι "μηχανές" της οικονομίας, τίποτε δεν σώζει ούτε μισθούς ούτε τις θέσεις εργασίας», τόνισε σε άλλη συνέντευξή του (στο «Πρώτο Θέμα»), καλώντας στην πραγματικότητα τους εργαζόμενους να παραιτηθούν εθελοντικά από κάθε εργασιακό δικαίωμα και το λαό συνολικά να δεχτεί να εξαθλιωθεί, προκειμένου να πάρουν μπροστά οι «μηχανές» της καπιταλιστικής οικονομίας, που ως γνωστόν λειτουργούν μόνο αν έχουν σίγουρα τα υπερκέρδη.

Ομως, ακόμα και αν έρθει η ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, αν γίνουν επενδύσεις και αυξηθεί ο παραγόμενος πλούτος, η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν πρόκειται να καταργήσει την ανεργία, τους μισθούς πείνας, τις βάρβαρες εργασιακές σχέσεις. Οι νέες θέσεις εργασίας που υπόσχεται ο πρόεδρος της ΝΔ θα είναι λίγες και σε καμία περίπτωση δεν αρκούν για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της ανεργίας και να ανακουφιστούν στο ελάχιστο τα εκατομμύρια των ανέργων.

Τα κοινοτικά κονδύλια που κραδαίνει διαρκώς ο Α. Σαμαράς για να πείσει ότι τάχα υπάρχουν «πολλά λεφτά της Ευρώπης» που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για «να πάρει μπροστά η οικονομία και να αλλάξει το κλίμα», όταν και εάν έρθουν θα πάνε κατευθείαν στα ταμεία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, δημιουργώντας ελάχιστες και προσωρινές θέσεις εργασίας.

Παράλληλα, επιδεικνύει την αποφασιστικότητά του να υλοποιήσει τα μέτρα άγριας λιτότητας, όπως αυτά προβλέπονται στο πακέτο του Ιούλη, ύψους 11,7 δισ. και να περικόψει ανελέητα τις κοινωνικές δαπάνες. «Πρέπει να πάμε να κτυπήσουμε στην καρδιά το σπάταλο κράτος. Δεν μιλάω για απολύσεις - δεν θέλω απολύσεις, δεν μιλάω για μειώσεις συντάξεων, δεν μιλάω για μειώσεις μισθών. Μιλάω για τομείς του Δημοσίου που έχουν διαφθορά και κλέψιμο εκτεταμένο», υποστήριξε ανερυθρίαστα, ισχυριζόμενος ότι τάχα η εξοικονόμηση θα γίνει από τις συντάξεις - μαϊμού και την μείωση των κονδυλίων για συμβούλους κ.ά.

Η πραγματικότητα όμως είναι ότι ο πρόεδρος της ΝΔ θεωρεί σπατάλη τις δαπάνες για τα ασφαλιστικά ταμεία και τις συντάξεις, για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τα νοσοκομεία, οι οποίες είναι οι μόνες που θα πετσοκοπούν άγρια, όπως και το λεγόμενο «μισθολογικό κόστος» στο Δημόσιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους.

Από την άλλη, είναι σκέτη απάτη οι υποσχέσεις για ανακούφιση των χαμηλοσυνταξιούχων, των πολύτεκνων, των φτωχών αγροτών των ορεινών περιοχών, κ.ο.κ., αφού έχει παραπέμψει τα πάντα στην επαναδιαπραγμάτευση που θα κάνει με τους δανειστές και εταίρους. Επίσης, μόνο ως θρασύτατη πρόκληση μπορούν να εκληφθούν οι εξαγγελίες του για τους δανειολήπτες, αφού πρόκειται για πιστό αντίγραφο των αποφάσεων των τραπεζών που ήδη εφαρμόζονται - όχι δόσεις για δάνεια μεγαλύτερες του 30% του μηνιάτικου και διευκολύνσεις για να πληρωθούν στο ακέραιο μέχρι το θάνατο...

Κατάργηση της αντεργατικής νομοθεσίας και ανακούφιση του λαού δεν μπορεί να υπάρξουν χωρίς σύγκρουση με την ΕΕ και τα μονοπώλια. Η ταξική πάλη είναι κινητήρια δύναμη των εξελίξεων προς όφελος του λαού και όχι η ταξική συνεργασία και συνεννόηση, οι διαπραγματεύσεις στα σαλόνια της ΕΕ

Από κοντά και ο ΣΕΒ, ζήτησε την κατάργηση της νομοθετικής διάταξης που προβλέπει τη μείωση του κατώτατου μισθού κατά 22% για τους μόνιμα απασχολούμενους (όχι για τους νεοπροσλαμβανόμενους), καθώς και την επαναφορά της παράτασης ισχύος της «μετενέργειας» για τις ΣΣΕ από τους 3 στους 6 μήνες μετά τη λήξη τους, όπως ίσχυε πριν.

Το καρέ συμπληρώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, στο πρόγραμμα που παρουσίασε, υπόσχεται την κατάργηση της πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου με την οποία μειώθηκαν οι κατώτατοι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα και την επαναφορά της μετενέργειας. Το γεγονός ότι όλοι εστιάζουν προεκλογικά στα δύο αυτά επιμέρους ζητήματα, καθόλου τυχαίο δεν είναι. Προσπαθούν να καλλιεργήσουν την ψευδαίσθηση στο λαό, που καίγεται στην κυριολεξία, ότι διαθέτουν φιλολαϊκό πρόγραμμα και έτσι να τρυγήσουν ψήφους.

Ολοι τους και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ζητάει να σχηματίσει και «αριστερή κυβέρνηση», αφήνουν σκόπιμα στο απυρόβλητο την εφιαλτική πραγματικότητα που ζουν οι εργαζόμενοι στην παραγωγή, ως συνέπεια των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων που ψήφισαν τα κόμματα του κεφαλαίου και η ΕΕ, κυρίως μετά το 1990. Είναι αυτονόητο ότι αυτή η πραγματικότητα δεν πρόκειται να αλλάξει ούτε στο ελάχιστο με τα όσα υπόσχονται σήμερα στο λαό τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου».

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν την πρώτη ευθύνη για την εργασιακή κόλαση, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρει πως τίποτα φιλολαϊκό δεν μπορεί να κάνει, επειδή δεν έχει στρατηγική σύγκρουσης με την ΕΕ και τα μονοπώλια. Γι' αυτό περιορίζεται αναγκαστικά σε αστείες εξαγγελίες, στα όρια των όσων αποδέχονται ή προτείνουν ο ΣΕΒ και η ΕΕ.

Εκατοντάδες είναι οι νόμοι και οι διατάξεις, που από το 1990 και έπειτα συμπιέζουν ολοένα και περισσότερο μισθούς και εργασιακά δικαιώματα, ευθυγραμμίζοντας την εθνική νομοθεσία με τις κατευθύνσεις, τις στρατηγικές και τις αποφάσεις της ΕΕ. Ολοι αυτοί οι νόμοι φέρουν την υπογραφή του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, οι οποίοι τώρα κόπτονται τάχα για τους μισθούς και τις συμβάσεις, όταν στα συρτάρια τους έχουν μέτρα για να τις ξετινάξουν στην κυριολεξία, μαζί με την ΕΕ.

Οσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι αφήνει στο απυρόβλητο και δε λέει τίποτα για το πυκνό πλέγμα της αντεργατικής νομοθεσίας, αλλά, αντίθετα, επιλέγει να δημαγωγήσει με δυο - τρεις χτυπητούς νόμους, για να ψαρέψει ψήφους στην απελπισία του εργατόκοσμου. Η προεκλογική του τακτική είναι αποκαλυπτική της στρατηγικής του. Από τη μια θεωρεί μονόδρομο την ΕΕ και την καπιταλιστική ανταγωνιστικότητα, άρα και τα αντεργατικά μέτρα που τη συνοδεύουν, και από την άλλη προσπαθεί να παίξει αναβαθμισμένο ρόλο στην ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας, με «αριστερή» φρασεολογία και σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα.

Ετσι, ενώ μιλάει για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα όρια πείνας που τον συμφώνησαν οι εργατοπατέρες και οι εργοδότες, ενώ υπόσχεται προστασία τάχα των Συλλογικών Συμβάσεων, με επαναφορά της μετενέργειας, αφήνει στο απυρόβλητο τους νόμους 3899/2010 και 4024/2011, που προβλέπουν την εισαγωγή των ειδικών επιχειρησιακών συμβάσεων, οι οποίες υπερισχύουν των κλαδικών. Νόμοι που πάτησαν πάνω σε προηγούμενο νομοθέτημα του 1990 (Ν. 1876/1990).

Με βάση το ν. 3899/2010 (άρθρο 13), εισάγονται οι ειδικές επιχειρησιακές ΣΣΕ με περιεχόμενο διάβρωσης του κατώτατου κλαδικού μισθού. Με το ν. 4024/2011 (άρθρο 37), νομοθετήθηκε η υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών ΣΣΕ. Επίσης, ο συγκεκριμένος νόμος δίνει τη δυνατότητα υπογραφής επιχειρησιακών ΣΣΕ σε περίπτωση απουσίας σωματείου και από ένωση προσώπων που εκπροσωπεί τα 3/5 του προσωπικού της επιχείρησης.

Ακριβώς αυτό το αντεργατικό νομοθετικό πλέγμα έδωσε τη δυνατότητα στους εργοδότες να επιβάλουν μαζικά επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις τσακίζοντας στην κυριολεξία τους μισθούς. Σύμφωνα με τα επίσημα (και υποτιμημένα) στοιχεία του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ), μέσα στις πρώτες 45 μέρες του 2012 υπογράφτηκαν 21.486 ατομικές συμβάσεις! Με την απειλή της απόλυσης, τα αφεντικά επέβαλαν μειώσεις μισθού μέσω των ατομικών συμβάσεων, που ξεκινούν από 21% και φτάνουν μέχρι και το 35%!

Ταυτόχρονα, μόνο από τα μέσα Φλεβάρη μέχρι και τις αρχές Μάη, οι εργοδότες έχουν επιβάλει την υπογραφή 87 επιχειρησιακών συμβάσεων σε όλη τη χώρα, οι οποίες αφορούν 3.561 εργαζόμενους.

Παράλληλα με το πετσόκομμα των μισθών μέσω ατομικών και επιχειρησιακών συμβάσεων, οι εργοδότες χρησιμοποιούν κάθε αντεργατικό νομοθέτημα προηγούμενων χρόνων για να επιβάλουν μαζικά τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, που συνοδεύονται από δραστικότατη μείωση μισθών. Πρόκειται για την αξιοποίηση του νόμου 1892/1990 - και όλων όσοι ακολούθησαν - που εισήγαγε το ειδικό θεσμικό πλαίσιο για τη μερική απασχόληση. Αλλά και των υπόλοιπων νόμων που καθιέρωσαν τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ (όπως άλλωστε και το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ που τους έφτιαξαν) δεν αγγίζει ούτε φραστικά τα νομοθετήματα που επιβάλλουν τη μερική απασχόληση και την εκ περιτροπής εργασία, αλλά, αντίθετα, λέει ότι θα επιβάλει κανόνες!

Με βάση την έκθεση του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) το α' δίμηνο του 2012 σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2011, υπήρξε:

• Αύξηση στη μετατροπή συμβάσεων από πλήρους απασχόλησης σε μερική της τάξης του 42% (από 18.713 αυξήθηκαν σε 32.420)!
• Αύξηση στην εκ περιτροπής εργασία έναντι της πλήρους απασχόλησης σε 21% με συμφωνία των εργαζομένων και με μονομερή απόφαση του εργοδότη κατά 149% (συνολικά από 7.540 αυξήθηκαν σε 26.542)!

Αν τα στοιχεία αυτά της σφαγής των θέσεων εργασίας πλήρους απασχόλησης συγκριθούν στο συγκρινόμενο διάστημα του Γενάρη - Φλεβάρη 2012 με το αντίστοιχο του 2010, οι αυξήσεις αγγίζουν:

• Το 324%, για μετατροπή σε μερική απασχόληση από πλήρη (από 11.622 σε 32.420)!
• Το 1.372% σε εκ περιτροπής εργασία από πλήρη, με συμφωνία εργαζόμενου - εργοδότη και σε 6.940% σε εκ περιτροπής εργασία με μονομερή απόφαση του εργοδότη.

Τα συγκεκριμένα στοιχεία φανερώνουν ότι το δικομματικό πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης έχει φροντίσει όλα τα προηγούμενα χρόνια να δημιουργήσει ένα τεράστιο οπλοστάσιο αντεργατικών νόμων, με στόχο το διαρκές φτήνεμα της τιμής της εργατικής δύναμης, για τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου. Μήτρα αυτών των νόμων είναι οι στρατηγικές της ΕΕ, με κύρια τη στρατηγική της Λισαβόνας και μετά την «Ευρώπη 2020», τις οποίες δεν αμφισβητεί ο ΣΥΡΙΖΑ, που σκόπιμα μιλάει μόνο για το μνημόνιο, κρύβοντας το αντεργατικό - αντιλαϊκό παγόβουνο που απλώνεται από κάτω.

Οι συγκεκριμένοι νόμοι, σε συνδυασμό με την εκτίναξη της ανεργίας που, σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή, ανήλθε στο 22,6% το πρώτο τρίμηνο του 2012, με τους ανέργους να φτάνουν τους 1.120.097 ανθρώπους, θα χρησιμοποιηθούν από τους εργοδότες, στο πλαίσιο της καπιταλιστικής αγοράς και του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής, ως μέσα για την παραπέρα μείωση των μισθών των εργαζομένων.

Μπροστά στις κάλπες του Ιούνη, ο Αντ. Σαμαράς δηλώνει ότι θέση της ΝΔ είναι «να μην πέσουν και άλλο οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα και να παγώσουν στα τωρινά επίπεδα». Καλεί ουσιαστικά τους εργαζόμενους να αποδεχτούν να ζουν με μισθούς των 400 και 500 ευρώ και να συνηθίσουν να «εργάζονται» όποτε και κάτω από όποιες συνθήκες απαιτούν οι εργοδότες.

Στο ίδιο πνεύμα, όταν ο Ε. Βενιζέλος δεσμεύεται ότι θα «προστατευτεί ο θεσμός των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, ώστε να λειτουργεί σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα η αγορά εργασίας», απαιτεί από την εργατική τάξη να συμβιβαστεί με τη στρατηγική της ΕΕ που προωθεί πολιτικές δραστικής μείωσης των μισθών σε θέσεις εργασίας «μερικής απασχόλησης», «κατάρτισης» και «επανακατάρτισης».

Οσο για τις πέτσινες διακηρύξεις του Αλ. Τσίπρα περί κατάργησης της πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου που μείωσε τους μισθούς, αποτελούν πυροτέχνημα, με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να κρύψει ότι δεν προτίθεται να καταργήσει κανένα αντεργατικό νόμο των προηγούμενων χρόνων. Να συγκαλύψει ότι ως πολιτικός φορέας που δηλώνει πίστη στην ΕΕ, υιοθετεί τη στρατηγική «Ευρώπη 2020», που συνδέει άρρηκτα την «ανάπτυξη» με την εφαρμογή των διαρθρωτικών ανατροπών στους μισθούς και τις εργασιακές σχέσεις, ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.

Κατάργηση της αντεργατικής νομοθεσίας και ανακούφιση του λαού δεν μπορεί να υπάρξουν χωρίς σύγκρουση με την ΕΕ και τα μονοπώλια. Η ταξική πάλη είναι κινητήρια δύναμη των εξελίξεων προς όφελος του λαού και όχι η ταξική συνεργασία και συνεννόηση, οι διαπραγματεύσεις στα σαλόνια της ΕΕ. Το απέδειξαν οι εργαζόμενοι στα Ποτά και στη Ζώνη, που με τα ταξικά τους σωματεία υπέγραψαν ΣΣΕ χωρίς μειώσεις και υποχωρήσεις στα επιδόματα και τα θεσμικά.

Ενας τέτοιος αγώνας, σε ρήξη με την εργοδοσία, την ΕΕ και τα κόμματά της, μπορεί σήμερα να ανοίξει το δρόμο για την κατάργηση αντεργατικών νόμων και αυξήσεις στους μισθούς, να υπερασπιστεί τις ΣΣΕ. Η ανάπτυξη ενός τέτοιου αγώνα προϋποθέτει οι εργαζόμενοι να πετάξουν έξω από τα σωματεία τους τους εργατοπατέρες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, τα δεκανίκια τους του ΣΥΡΙΖΑ, να εκλέξουν ταξικές διοικήσεις στα συνδικαλιστικά τους όργανα.

Για ένα τέτοιο εργατικό - λαϊκό κίνημα παλεύει το ΚΚΕ, μπολιάζοντας τους καθημερινούς αγώνες με την αναγκαιότητα και την πάλη για ανατροπή της αστικής εξουσίας, το κέρδισμα της εξουσίας από το λαό. Ισχυρό ΚΚΕ στις 18 Ιούνη, σημαίνει λαός πιο ικανός να αντιπαλέψει αποτελεσματικά τα χειρότερα που του ετοιμάζουν, ανεξάρτητα από το αν στην κυβέρνηση θα βρεθεί μια κυβέρνηση της κεντροδεξιάς με πυρήνα τη ΝΔ, ή της κεντροαριστεράς με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ.

Γρηγοριάδης Κώστας

Στην περίπτωση της «Χρυσής Αυγής» δεν είναι αρκετό να περιοριστούμε στο χαρακτηρισμό «εθνικιστική οργάνωση» που δίνει η ίδια για τον εαυτό της, όπως επαναλαμβάνουν τα στελέχη της και ο αρχηγός τους. Στη βάση των πολιτικοϊδεολογικών αντιλήψεων της «Χρυσής Αυγής» και ταυτόχρονα αντλώντας στοιχεία από την ιστορία του διεθνούς κινήματος, είναι φως φανάρι ότι η «Χρυσή Αυγή» είναι μια εθνικοσοσιαλιστική/φασιστική οργάνωση. Η επιλογή της να μην αυτοπροσδιορίζεται ως τέτοια αποτελεί μια κίνηση τακτικής, για ευνόητους λόγους. Ας δούμε μερικά στοιχεία.

Χρησιμοποιεί μια φρασεολογία αγανάκτησης («Οχι στο μνημόνιο της υποταγής», «Οχι στους πολιτικούς της διαφθοράς») όχι για την εκμετάλλευση του λαού από τα μονοπώλια, αλλά για το σημερινό αστικό πολιτικό σύστημα που παίρνει και εφαρμόζει αντιλαϊκά μέτρα επειδή είναι διεφθαρμένο και όχι επειδή στηρίζει το κεφάλαιο. Μιλά για «κατοχή» από την τρόικα αλλά στηρίζει γενικά τους Ελληνες κεφαλαιοκράτες, τα μονοπώλια. Επίσης, εναντιώνεται στη Γερμανία, αλλά συμφωνεί για συμμαχίες του κεφαλαίου με άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη όπως, π.χ., η Ρωσία, η Κίνα, κ.λπ.

Η «Χρυσή Αυγή» είναι παιδί του συστήματος. Οπως άλλωστε ήταν και οι ιδεολογικοί και πολιτικοί της πρόγονοι τη δεκαετία του 1920 - 1930 (Χίτλερ - Μουσολίνι κ.λπ.) που αξιοποιήθηκαν για την υπεράσπιση του καπιταλιστικού συστήματος και για τη διεξαγωγή του Β' Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Σπέρνει το μίσος ανάμεσα σε τμήματα των εργαζομένων, αναγορεύοντας ως εχθρό τον εργάτη που έχει άλλο χρώμα και άλλη θρησκεία και όχι το κεφάλαιο ανεξαρτήτως εθνικότητας, θρησκείας και χρώματος (θεωρία της «αρίας φυλής»).

Δεν είναι η πρώτη φορά που το σύστημα οργανώνει και ενισχύει αντιδραστικές δυνάμεις συνδεδεμένες με κρατικούς μηχανισμούς. Τέτοιο ρόλο είχε αναθέσει στον ΛΑ.Ο.Σ. το προηγούμενο διάστημα, σε τέτοιο ρόλο προετοίμασαν και προετοιμάζουν τη «Χρυσή Αυγή». Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι η σοσιαλδημοκρατία έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην άνοδο του ναζισμού και του φασισμού τις δεκαετίες 1920 και 1930, πρωτοστατώντας στην αντισοβιετική και αντικομμουνιστική εκστρατεία (βλέπε σήμερα στο ένθετο του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ αφιέρωμα στην υπόθεση της Βαϊμάρης). Αλλωστε, και στην περίπτωση της Γαλλίας, το Σοσιαλιστικό Κόμμα και προσωπικά ο Μιτεράν πρωτοστάτησαν στην ενίσχυση του Λεπέν.

Η Ιστορία έχει διδάξει ότι απέναντι στην περαιτέρω αντιδραστικοποίηση, που είναι φυσικό επακόλουθο σε συνθήκες κρίσης, η εργατική τάξη δεν πρέπει να υποστείλει τη σημαία του ταξικού αγώνα ενάντια στην εξουσία της αστικής τάξης.

Δυνάμεις όπως η «Χρυσή Αυγή» εκκολάφθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα στο έδαφος του αντικομμουνισμού, της συκοφαντίας των ταξικών αγώνων της εργατικής τάξης, στο έδαφος της ταύτισης ναζισμού - κομμουνισμού που προωθούν τα αστικά πολιτικά κόμματα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑ.Ο.Σ. διάφορα αστικά κέντρα, τα ΜΜΕ, τα αντικομμουνιστικά μνημόνια της ΕΕ.

Εχουν ευθύνη όλοι αυτοί που κηρύσσουν σε όλους τους τόνους το τέλος της ταξικής πάλης, το συμβιβασμό του εργάτη με τον κεφαλαιοκράτη. Εχουν ευθύνη όλοι αυτοί που με συκοφαντίες, ψέματα και λάσπη επιτίθενται όλα αυτά τα χρόνια και ιδιαίτερα μετά το 2007 ενάντια στο ΚΚΕ διαστρεβλώνοντας την πολιτική του γραμμή, τις θέσεις και τη δράση του. Εχουν ευθύνη όλοι αυτοί που υπέθαλπαν και ενθάρρυναν τις «μούντζες» και τα «γιαούρτια» ως μορφή πάλης, την τυφλή αγανάκτηση και την οργή με συνθήματα «να καεί η Βουλή» και «οι 300 στο Γουδή» στις πλατείες, που οδηγούν και σε αντιδραστικές επιλογές με την ψευδαίσθηση ότι είναι αντισυστημικές, κόντρα στο ΚΚΕ, που έθετε ως βασική γραμμή την οργάνωση στο εργοστάσιο, στο χώρο δουλειάς, την ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας για σύγκρουση με το κεφάλαιο, την εξουσία του και την ΕΕ. Και πρέπει να προβληματιστούν οι αριστεροί, οι ριζοσπάστες από το ρόλο και την επίδραση των πλατειών όχι μόνο στην τυφλή αγανάκτηση αλλά και στο πού οδηγούν τέτοια συνθήματα.

Οι εργάτες, οι λαϊκές οικογένειες που στενάζουν, αντιλαμβάνονται πλέον ότι απέναντί τους εκτός από τα αφεντικά, τις κυβερνήσεις τους, την Ευρωπαϊκή Ενωση και τη στρατηγική της, έχουν και τους Χρυσαυγίτες. Που επιτίθενται στο ΚΚΕ ακριβώς γιατί θέλουν δεμένο χειροπόδαρα το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Ενα οργανωμένο κίνημα στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές είναι το μόνο που μπορεί να τους αντιμετωπίσει και να τους θέσει στο περιθώριο. Γι' αυτό ο λαός πρέπει να διορθώσει την ψήφο του ως προς τη «Χρυσή Αυγή».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στο διά ταύτα, η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ ήταν και παραμένει απόλυτα ευθυγραμμισμένη με το γενικό συμφέρον της αστικής τάξης και στη βάση της ενιαίας υπεράσπισης του «ευρωμονόδρομου» ζητά να γίνει η συγκολλητική ουσία ανάμεσα στα κόμματα που την επομένη των εκλογών θα πρωταγωνιστήσουν στο σχηματισμό συγκυβέρνησης. Αλλωστε, τα οκτώ σημεία που παρουσίασε τη βδομάδα που μας πέρασε ο Ε. Βενιζέλος ως προϋποθέσεις για το σχηματισμό κυβέρνησης «εθνικής συνευθύνης» υπάρχουν με παραλλαγές και αποχρώσεις στα προγράμματα όλων των άλλων κομμάτων που πολιτεύονται με το σύνθημα «πάση θυσία στην ΕΕ».

Ενισχυτικά στα παραπάνω, το ΠΑΣΟΚ ανασύρει τις τελευταίες μέρες και τον μπαμπούλα της ακυβερνησίας, σε μια προσπάθεια να ενισχύσει το σχηματισμό κυβέρνησης ως βασικό κριτήριο ψήφου. Μαζί με τα άλλα κόμματα, συγκαλύπτει συνειδητά ότι όποια κυβέρνηση κι αν σχηματιστεί μετά τις 17 του Ιούνη, θα ασκήσει αντιλαϊκή διαχείριση, αφού όλοι όσοι προαλείφονται για κυβερνητικοί εταίροι δεσμεύονται από τη στρατηγική τους υπέρ της ΕΕ και της Ευρωζώνης, αλλά και από τη θέση τους για ανάπτυξη με μοχλό τους καπιταλιστές και τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Υπερασπιζόμενος τις βασικές επιλογές της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της συγκυβέρνησης Παπαδήμου, ο Ε. Βενιζέλος ισχυριζόταν τις προάλλες ότι στόχος της νέας κυβέρνησης θα πρέπει να είναι «να μείνει η Ελλάδα σταθερά μέσα στο ευρώ, να κρατηθεί το κεκτημένο της δανειακής σύμβασης και να αλλάξουν οι δυσμενείς όροι του μνημονίου». Οπως κάνουν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ, το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να διαχωρίσει τη δανειακή σύμβαση από το μνημόνιο, ποντάροντας μετεκλογικά σε ένα νέο συμβιβασμό με την τρόικα. Σε ένα «άλλο» δηλαδή μνημόνιο, που θα οδηγεί το λαό στην εξαθλίωση από τον παράδρομο και όχι από την κεντρική λεωφόρο.

Ο ίδιος, βέβαια, δεν κρύβει ότι «το μνημόνιο είναι οι όροι της δανειακής σύμβασης» και ότι στόχος της τελευταίας είναι από τη μια «η δημοσιονομική προσαρμογή» και από την άλλη «οι διαρθρωτικές αλλαγές». Τι λέει επομένως; Οτι οποιαδήποτε επαναδιαπραγμάτευση κι αν γίνει μετεκλογικά πάνω στους όρους του μνημονίου, η στρατηγική του στόχευση δεν πρόκειται να αλλάξει. Και αυτή δεν είναι άλλη από τη δημοσιονομική σταθερότητα, που επιτυγχάνεται με περικοπές και μέτρα λιτότητας και τις «διαρθρωτικές αλλαγές».

Δηλαδή, τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις σε εργασιακά, ασφαλιστικό, μισθούς, Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, ιδιωτικοποιήσεις, που συνιστούν το «λίπασμα» για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας. Πού οδηγούν όλα τα παραπάνω; Από τη μια σε νέα προνόμια για το κεφάλαιο και από την άλλη σε βάθεμα της φτώχειας και της εξαθλίωσης για το λαό. Αρκεί μια γρήγορη ματιά στις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ για το πρόγραμμα της λεγόμενης «κυβέρνησης εθνικής ευθύνης» για να καταλάβει κανείς ότι το ΠΑΣΟΚ καθώς και η ΝΔ δεν αλλάζουν, αλλά ως παραδοσιακά κόμματα της πλουτοκρατίας γίνονται ολοένα και πιο αντιδραστικά, όσο μεγαλώνουν τα ζόρια των αστών να διαχειριστούν προς όφελός τους την κρίση.

Το «σχέδιο εξόδου από την κρίση για την ανάπτυξη» που σερβίρει το ΠΑΣΟΚ, με υποσχέσεις για «υπεύθυνη αναθεώρηση» της δανειακής σύμβασης, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την εφαρμογή του συνόλου των αντιλαϊκών μέτρων εντός και εκτός μνημονίου, με μια χρονική παράταση από 1 μέχρι 3 χρόνια. Τα μέτρα αυτά συνοδεύονται από δεσμεύσεις για «αναπτυξιακές» παρεμβάσεις, οι οποίες συνίστανται σε νέα πακέτα ρευστότητας και φοροαπαλλαγές προς τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Για παράδειγμα, η «δημοσιονομική προσαρμογή», για την οποία δεσμεύεται το ΠΑΣΟΚ, θα έρθει μέσα από την εφαρμογή του πακέτου των μέτρων του δεύτερου μνημονίου, ύψους 11,5 - 14 δισ., που προβλέπει δραστικές μειώσεις μισθών, συντάξεων, κοινωνικών παροχών, επιδομάτων, μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης, ανατίμηση των τιμολογίων των ΔΕΚΟ, νέους άμεσους και έμμεσους φόρους στις πλάτες των λαϊκών νοικοκυριών.

Με τον ίδιο τρόπο, η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, την οποία υπόσχεται το ΠΑΣΟΚ, εδράζεται σε μέτρα όπως η άμεση ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, με το πρόσχημα ότι έτσι θα διοχετευτεί ρευστότητα στην αγορά. Υπόσχεται δηλαδή πακέτα με ζεστό χρήμα στους τραπεζίτες, κοροϊδεύοντας ότι από αυτά θα ωφεληθούν οι μικροί επιχειρηματίες, οι οποίοι είναι ήδη καταχρεωμένοι στις τράπεζες και αιμορραγούν από τη ληστρική φορολογία και τα άλλα μέτρα στήριξης των μονοπωλιακών ομίλων στον αδυσώπητο ανταγωνισμό.

Με την ίδια ακριβώς επιχειρηματολογία τάσσονται υπέρ της ανακεφαλαιοποίησης η ΝΔ και η ΔΗΜΑΡ. Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει υπέρμαχος της ανακεφαλαιοποίησης, όταν στα λόγια εμφανίζεται δημαγωγικά να ξιφουλκεί ενάντια στους «τοκογλύφους» τραπεζίτες. Κρύβει από το λαό ότι το PSI, για την εφαρμογή του οποίου δεσμεύεται, έφερε τη δανειακή σύμβαση και αυτή το μνημόνιο και ότι η συνέχιση της χρηματοδότησης των τραπεζών σημαίνει αυτονόητα και συνέχιση των μνημονίων, ανεξάρτητα αν αυτά θα ονομάζονται έτσι από μια ενδεχόμενη κυβέρνηση της κεντροαριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ, ή θα βαφτιστούν «εθνικά σχέδια ανασυγκρότησης», όπως τώρα λένε τα στελέχη του.

Αντίστοιχα, η δέσμευση του ΠΑΣΟΚ για επίσπευση της προκήρυξης των μεγάλων έργων μέσω του ΕΣΠΑ σημαίνει ότι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι θα βάλουν το επόμενο διάστημα στο χέρι κονδύλια τουλάχιστον 5,5 δισ. ευρώ, στα έργα οδοποιίας, στην ενέργεια, στο νερό, στα απορρίμματα, σε τομείς δηλαδή κερδοφόρους για το κεφάλαιο, που θα δοθούν για χρήση στο λαό με τσουχτερό αντίτιμο.

Τα ίδια λένε στα προγράμματά τους τα άλλα κόμματα και ο ΣΥΡΙΖΑ, που έχει αναγάγει το ΕΣΠΑ σε ατμομηχανή της «ανάπτυξης» που υπόσχεται. Κρύβει ότι η επιλεξιμότητα αυτών των έργων καθορίζεται από τις ανάγκες του κεφαλαίου και όχι του λαού, όπως και ότι οι επενδύσεις στις οποίες θα κατευθυνθούν έχουν ως προαπαιτούμενο την απασχόληση φτηνής εργατικής δύναμης και την ανταποδοτικότητα του έργου, σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.

Στο ίδιο πνεύμα, το ΠΑΣΟΚ υπόσχεται την επιτάχυνση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, με στόχο την πλήρη παράδοση στους μονοπωλιακούς ομίλους κρατικών υποδομών, επιχειρήσεων και του φυσικού πλούτου της χώρας. Η συνταγή είναι κοινή και για τους άλλους διεκδικητές μιας θέσης στη συγκυβέρνηση. Μεταξύ αυτών και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, αν και μιλάει γενικά και αόριστα για «εθνικοποιήσεις», όταν αναγκάζεται να γίνει συγκεκριμένος, αφήνει να διαφανεί ότι στόχος του είναι μια πιο διαφανής τάχα διαχείριση της παραπέρα παράδοσης στρατηγικών τομέων της παραγωγής στο μεγάλο κεφάλαιο.

Ακόμα και το φορολογικό σύστημα που προτείνει το ΠΑΣΟΚ θα βασίζεται - σύμφωνα με τον Ε. Βενιζέλο - στις «εκθέσεις όλων των ξένων ειδικών, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου», προαναγγέλλοντας νέα φορολογική αφαίμαξη και χαράτσια για τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Αξιοπρόσεκτη είναι, όμως, η ομοιότητα που έχει το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ με τα άλλα κόμματα και στο ζήτημα της διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, αλλά και στην ανακύκλωση της ανεργίας. Αναπαράγοντας «συνταγές» δοκιμασμένες στην ΕΕ και γραμμένες στα κιτάπια της, μιλάει για «δίχτυ κοινωνικής προστασίας για κάθε νοικοκυριό που βρίσκεται σε κατάσταση ανάγκης και ιδίως σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Μέτρα για την ανεργία, ιδίως την ανεργία των νέων: Κατάρτιση, νεανική επιχειρηματικότητα, κοινωφελής εργασία, προγράμματα αυτεπιστασίας των δήμων».

Το βήμα που έκανε ο λαός στις προηγούμενες εκλογές να εγκαταλείψει μαζικά το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ εκφράζει θετική δυναμική. Θα μείνει όμως ανολοκλήρωτο αν σ' αυτές τις εκλογές δε βρει ριζοσπαστική διέξοδο, με ψήφο στο ΚΚΕ. Σήμερα, αυτό που προβάλλει ως αναγκαιότητα για να σωθεί ο λαός, δεν είναι μόνο να καταδικαστούν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, αλλά η ίδια η στρατηγική του «ευρωμονόδρομου», άρα και τα κόμματα που τον υπηρετούν. Καμία φιλολαϊκή αλλαγή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς σύγκρουση και ρήξη με την ΕΕ και τα μονοπώλια, στο όνομα των οποίων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ και Καμμένος πίνουν νερό.

Να μην επιτρέψει ο λαός με την ψήφο του να επιστρέψει η ίδια διαχείριση από την πίσω πόρτα, είτε ενισχύοντας τις δυνάμεις του παλιού δικομματισμού, είτε τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεσμεύεται στην ΕΕ και γρήγορα θα σπείρει απογοήτευση και ηττοπάθεια, ενώ κρύβει ότι είναι ισχυρό το ενδεχόμενο η λαϊκή οικογένεια να βρεθεί αργά ή γρήγορα στη δίνη μιας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας. Ισχυρό ΚΚΕ για ισχυρό κίνημα την επόμενη μέρα. Για να σταθεί ο λαός όρθιος στα δύσκολα που έρχονται, να μην καταφέρουν να τον γονατίσουν με κεντροδεξιά ή κεντροαριστερή διαχείριση, για να πατήσει σε ακόμα πιο στέρεη βάση η νικηφόρα αντεπίθεση.

MotionTeam

Με ισχυρό ΚΚΕ και το λαό στη δράση υπάρχει ελπίδα

Δεν χρειάζονται εκτενείς περιγραφές για τη δραματική κατάσταση που ζει τα τελευταία χρόνια η πλειοψηφία του λαού, οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι λαϊκές οικογένειες. Ζουν στο πετσί τους: Την ανεργία, που θα αυξηθεί. Την ελαστική εργασία (σ.σ. μερική απασχόληση, συμβασιούχοι, εκ περιτροπής εργασία), που έχει φτάσει στο 50% της συνολικής απασχόλησης. Τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, που θα συνεχιστούν για τα «μεσαία» εισοδήματα. Τους αντεργατικούς νόμους, που κυριολεκτικά τα δίνουν όλα στους εργοδότες. Τις δημόσιες υπηρεσίες Υγείας που ολοένα συρρικνώνονται, υποβαθμίζονται και πωλούνται. Οι μικροί αγρότες ξεκληρίζονται, πωλούν σε εξευτελιστικές τιμές τα προϊόντα τους και οι καταναλωτές τα αγοράζουν πανάκριβα. Και άλλα πολλά...

Πώς θα τα αντιμετωπίσει αυτά μια κυβέρνηση που λέει ότι τα βασικά - δηλαδή όλα - θα μείνουν ως έχουν; Δεν μιλούν καν για σύγκρουση, για λαϊκό ξεσηκωμό που θα επιβάλλει κατακτήσεις. Ενδεικτικά, ορισμένα ζητήματα:

Το ΚΚΕ λέει την αλήθεια στο λαό γιατί είναι αδέσμευτο από επιχειρηματικούς ομίλους και τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ. Οι κομμουνιστές πολεμούν ασυμβίβαστα στη Βουλή, στους τόπους δουλειάς και στις γειτονιές ό,τι συνθλίβει τα λαϊκά στρώματα και τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας. Με αφετηρία τη μεγάλη αλήθεια, πως ο εργαζόμενος λαός παράγει όλον τον πλούτο που υπάρχει, κάνει πράξη το «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Οταν τα υπόλοιπα κόμματα τον τρομοκρατούν ή τον καθησυχάζουν για να μένει αμέτοχος - και άρα υποταγμένος - θεατής, το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις για να οργανωθεί και να προετοιμαστεί ο λαός. Το ΚΚΕ θέλει το λαό πρωταγωνιστή.

Το ΚΚΕ δεν έχει λείψει από κανένα μικρό ή μεγάλο λαϊκό αγώνα και μάλιστα δείχνοντας στους εργαζόμενους την προοπτική να πάρουν τον πλούτο της χώρας στα χέρια τους και να γίνει ο λαός κυρίαρχος στον τόπο του.

Ενα τέτοιο ΚΚΕ, πιο δυνατό στη Βουλή έχει ανάγκη η πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού. Αποτελεί την πιο εγγυημένη για τα συμφέροντά του κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, τη μόνη φιλολαϊκή αντιπολίτευση σε μια κυβέρνηση που θα είναι δέσμια των επιχειρηματικών συμφερόντων και του μονοπωλιακού, ιμπεριαλιστικού οργανισμού της ΕΕ. Γι' αυτό το ΚΚΕ δέχεται σφοδρή επίθεση από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και τα ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών, ότι δεν δέχεται να μπει σε μια τέτοια κυβέρνηση. Δεν του ζητούν, φυσικά, να μπει σε αυτή την κυβέρνηση για να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Του ζητούν να τα απεμπολήσει και να βρωμίσει τα χέρια του σε μια αντιλαϊκή διαχείριση. Γι' αυτό τα λαϊκά στρώματα, με την οργανωμένη δράση τους, να γίνουν οι πρωταγωνιστές στην κοινωνία και με την ψήφο τους να έχουν τη δική τους ισχυρή φωνή στη Βουλή.

Τη στήριξή τους στο ΚΚΕ στις αυριανές εκλογές, δηλώνουν οι:

• Αθανάσιος ΧΡΥΣΗΣ, Πρόεδρος Τοπικής Κοινότητας Κρανιάς Γρεβενών.
• Χρήστος ΤΣΙΑΡΑΣ, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός, Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Γρεβενών.
• Χρήστος ΓΙΟΥΤΣΟΣ, Πρώην Δήμαρχος Δήμου Κορεστών Καστοριάς.
• Δημήτρης ΣΤΟΥΜΠΟΣ, Πρόεδρος Συλλόγου Πολιτισμού, Περιβάλλοντος και Αιμοδοτών Καστοριάς.
• Γιώργος ΚΟΝΤΟΡΙΚΟΣ, εργαζόμενος στη ΔΕΗ Κοζάνης - Καλλιτέχνης.

Κάλεσμα ενίσχυσης του ΚΚΕ στις αυριανές εκλογές απευθύνουν νυν και πρώην συνδικαλιστές από τον κλάδο των αερομεταφορών με έγγραφο κάλεσμά τους προς τους συναδέλφους τους. Σε αυτό μεταξύ άλλων σημειώνουν:

«Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κάλεσμα απευθυνόμαστε σε όλους εσάς και ζητάμε με την ψήφο σας στο ΚΚΕ να βοηθήσετε να πάμε ένα βήμα μπροστά για όλους μας. Με δυνατό ΚΚΕ να γίνουμε εμείς πρωταγωνιστές των εξελίξεων».

Πιο κάτω τονίζουν ότι «οι εργαζόμενοι δεν έχουμε τίποτα θετικό να περιμένουμε από κεντροδεξιούς ή κεντροαριστερούς διαχειριστές του συστήματος. Θα καλούμαστε συνεχώς να επιλέγουμε ποιες ανάγκες μας θα θυσιάσουμε, ώστε να διασφαλιστεί η κερδοφορία των μονοπωλιακών επιχειρήσεων» και σε άλλο σημείο δηλώνουν πως «το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που είπε την αλήθεια στο λαό, που με συνέπεια, σταθερότητα και αποφασιστικότητα στάθηκε δίπλα στους αγώνες του κλάδου μας και συνολικά των εργαζόμενων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, που η ζωή δικαίωσε και επαλήθευσε τις εκτιμήσεις του. Μόνο το ΚΚΕ έχει πρόγραμμα λαϊκής συσπείρωσης και πάλης για τα προβλήματα σήμερα που γεννά η πολιτική των μονοπωλίων και παλεύει ενάντια στις κυβερνήσεις που την υλοποιούν, όποιο χρώμα κι αν έχουν».

Το κείμενο υπογράφουν οι εξής συνδικαλιστές:

Αγαπητός Αντώνης, Αδάμ Γιάννης, Αθανασόπουλος Βασίλης, Βαθιώτης Βασίλης, Βασταρδής Ανδρέας, Δανέζης Βαγγέλης, Εφραιμίδης Σταύρος, Καμπουρογιάννης Λάκης, Καπράλος Τάσος, Καραγιάννης Χριστόφορος, Καραδάκης Γιάννης, Μαργαρίτης Δημήτρης, Μπονάνος Λουΐζος, Παρασκευάς Νίκος, Παπαϊωάννου Βάλια, Σταμέλος Δημήτρης, Τσαρδάκη Νατάσα, Τσαρούχα Ανδριάννα, Τσιακίλος Κώστας, Τσίμος Αντώνης, Τζίμου Μαρία, Τρατράς Κλεάνθης, Τσίκλος Αρης, Ψωμάς Ξενοφώντας.