Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής (της ΕΕ, των επιχειρηματικών ομίλων και όλων των κυβερνήσεων που τους στηρίζουν), σε συνδυασμό με τις γενικότερες αναδιαρθρώσεις, από τη μία, υποβαθμίζουν διαρκώς τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών των λαϊκών οικογενειών και, από την άλλη, κρατούν σε ομηρία χιλιάδες συναδέλφους, που με μια βαλίτσα στο χέρι περιμένουν να δουλέψουν ως συμβασιούχοι από άκρη σε άκρη στην Ελλάδα με ολιγόμηνες συμβάσεις. Χιλιάδες χαμένες ώρες, μαθήματα πανελλαδικώς εξεταζόμενα δε διδάσκονται, σε επαρχιακά, κυρίως, σχολεία το ωρολόγιο πρόγραμμα σταθεροποιείται μετά τα Χριστούγεννα, στην Ειδική Αγωγή διαλύεται η όποια σχέση εμπιστοσύνης μπορεί να δημιουργήσει ο εκπαιδευτικός με το μαθητή, στοιχείο απαραίτητο για την εκπαίδευση παιδιών με ειδικές ανάγκες.

Χιλιάδες συνάδελφοι σε ηλικίες που, πλέον, φτάνουν και τα 50 έτη, δεν μπορούν να κάνουν οποιονδήποτε προγραμματισμό, οικογένειες χωρίζονται στα τέσσερα σημεία της επικράτειας, αρκετοί δεν έχουμε στοιχειώδη περίθαλψη, επίδομα ανεργίας κ.ο.κ.

Σα να μην έφτανε η κοροϊδία, παίζουν και το βρώμικο παιχνίδι της διάσπασης των συναδέλφων μέσα από τα κριτήρια των υποτιθέμενων διορισμών. Οξύνουν έτσι την πάγια πληγή του κλάδου, της πολυδιάσπασης των συμβασιούχων σε ομάδες (προϋπηρεσία, επιτυχόντες ΑΣΕΠ, κάτοχοι μεταπτυχιακού, παιδαγωγική επάρκεια κ.τ.λ.). Χαρακτηριστικό είναι ότι αμέσως μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης, άνοιξε ολόκληρη συζήτηση και διαπάλη ανάμεσα στις διάφορες ομάδες που λειτουργούν στον κλάδο (24μηνίτες, 30μηνίτες κ.τ.ό.) για τα κριτήρια των διορισμών προκαλώντας έναν άγριο «εμφύλιο» μεταξύ των συναδέλφων και με διάφορα δικηγορικά γραφεία, σαν τα κοράκια να προσπαθούν να εκμεταλλευτούν αυτήν την κατάσταση, κοροϊδεύοντας, μιας και ισχυρίζονταν ότι το πρόβλημα θα λυθεί στις αίθουσες των δικαστηρίων. Το αποτέλεσμα ήταν αποκαλυπτικό: Ούτε ένας διορισμός μόνιμου εκπαιδευτικού, περίπου 21.000 συμβασιούχοι (14.000 Πρωτοβάθμια, 7.000 Δευτεροβάθμια) με ένα μήνα καθυστέρηση, αφού η πρώτη φάση προσλήψεων ξεκίνησε τέλος Σεπτέμβρη). Στην πρόσφατη συνάντηση των ΟΛΜΕ - ΔΟΕ με τον υπουργό Παιδείας επιβεβαιώθηκαν ο εμπαιγμός και η κοροϊδία της κυβέρνησης. Δεν υπήρξε, για μια ακόμα φορά, καμία δέσμευση για μόνιμους διορισμούς ώστε να καλυφθούν οι τεράστιες ανάγκες.

Αυτές οι αντιλήψεις αφοπλίζουν το κίνημα, το αποπροσανατολίζουν, είναι βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης. Αντί λοιπόν το κίνημα να διεκδικήσει άμεσα διορισμούς μόνιμου προσωπικού, ώστε το εκπαιδευτικό σύστημα να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας, διορισμοί των οποίων οι ελλείψεις είναι στην πραγματικότητα πολύ περισσότερες από αυτές που δίνουν το υπουργείο και οι υπηρεσίες του, αν ικανοποιηθούν πάγια αιτήματα (15άρια τμήματα σε νηπιαγωγεία, Α' και Β' Δημοτικού, 20άρια τμήματα στις υπόλοιπες τάξεις του Δημοτικού, σε Γυμνάσια και Γενική Παιδεία των Λυκείων, 15άρια στους προσανατολισμούς, 10άρια στα εργαστήρια ΕΠΑΛ), ασχολείται με το ποιοι συνάδελφοι θα καλύψουν τους ελάχιστους, υποτιθέμενους διορισμούς. Καλλιεργούν έτσι συνειδητά το συντεχνιασμό, τη διάσπαση, οδηγούν τον κάθε συμβασιούχο να κοιτάει εξατομικευμένα το πρόβλημά του, με βάση τα «προσόντα» του. Τεράστιες ευθύνες έχει και η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ, που έχει μπει σε αυτό το παιχνίδι του υπουργείου με τις αποφάσεις της στο τελευταίο συνέδριο.

Η πραγματικότητα είναι ότι τα κενά στην Εκπαίδευση, με βάση τους υπολογισμούς του ίδιου του υπουργείου, είναι πολύ περισσότερα από τον αριθμό των συμβασιούχων που έχουν δουλέψει τα τελευταία χρόνια στα σχολεία.

Μονόδρομος για εμάς τους συμβασιούχους είναι η συμμετοχή μας στις ΕΛΜΕ και τους Συλλόγους, η διεκδίκηση αιτημάτων που μπορούν να διευκολύνουν την κατάσταση που ζούμε σήμερα (σίτιση, μεταφορές, επίδομα ανεργίας και υγειονομική κάλυψη για όλους, στέγαση), η πάλη μας για την κάλυψη των πραγματικών αναγκών μέσα από μαζικούς διορισμούς μόνιμου προσωπικού. Η συμμετοχή μας στο κίνημα με αυτήν τη γραμμή πάλης, που συγκρούεται με την κυβέρνηση, διεκδικεί τις πραγματικές ανάγκες μας, δεν πέφτει στην παγίδα των ελιγμών του υπουργείου, μπορεί να ενώσει τον κλάδο, να τσακίσει συντεχνιακές - διασπαστικές αντιλήψεις, να συμβάλει καθοριστικά στην αλλαγή συσχετισμών στο κίνημα.

Οταν την περασμένη Τετάρτη ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, δήλωνε με κυνισμό πως «σφραγίστηκαν» τα σύνορα από τις χώρες του βαλκανικού διαδρόμου με κοινή απόφαση των 28 κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αντέδρασε έντονα και χαρακτήρισε μονομερή ενέργεια το κλείσιμο συνόρων. Μάλιστα, η κυβέρνηση είπε ευθέως ότι κάτι τέτοιο δεν αποφασίστηκε στη Σύνοδο Κορυφής. Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση πιάστηκε στα πράσα, αφού και η ίδια συναίνεσε και υπέγραψε το σφράγισμα των συνόρων, που οδηγεί στον εγκλωβισμό δεκάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στη χώρα μας. Για άλλη μια φορά κοροϊδεύουν το λαό. Και το παίζουν δήθεν «απατημένοι σύζυγοι», επειδή - όπως ισχυρίζονται - οι «εταίροι» τους στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν τηρούν συμφωνίες και συνθήκες. Ομως, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και οι «εταίροι» της τηρούν κατά γράμμα τις αντιλαϊκές συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και τώρα βλέπουμε τα αποτελέσματα... Ας δούμε λίγο πιο συγκεκριμένα.

Αμέσως μετά τη Σύνοδο Κορυφής, πριν περίπου δέκα μέρες, συντάχθηκε κοινή Δήλωση των 28 αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ. Στο σημείο «2» της κοινής ανακοίνωσης αναφέρεται: «Οι αρχηγοί κρατών ή κυβερνήσεων υπενθύμισαν επίσης ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, στη Σύνοδο της 18ης και 19ης Φεβρουαρίου, αποφάσισε την επάνοδο σε κατάσταση πλήρους εφαρμογής του Κώδικα Συνόρων του Σένγκεν από όλα τα μέλη του χώρου Σένγκεν, συνεκτιμώντας τις ιδιαιτερότητες των θαλάσσιων συνόρων, καθώς και τον τερματισμό της προσέγγισης της διέλευσης χωρίς διατυπώσεις (wave-through). Οι ακανόνιστες ροές μεταναστών κατά μήκος της οδού των Δυτικών Βαλκανίων έχουν πλέον σταματήσει».

Κρατήστε αυτό το «...κατάσταση πλήρους εφαρμογής του Κώδικα Συνόρων του Σένγκεν», που το έχουν υπογράψει όλοι μηδενός εξαιρουμένου - και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δηλαδή - και πάμε να δούμε αναλυτικά τι γράφει αυτός ο Κώδικας, στην ενότητα «Τα εσωτερικά σύνορα». Λέει λοιπόν:

«Οταν υφίσταται σοβαρή απειλή για τη δημόσια τάξη ή την εσωτερική ασφάλεια, οι εν λόγω χώρες μπορούν εκτάκτως να επαναφέρουν τον έλεγχο στα εσωτερικά τους σύνορα, για περίοδο που δεν υπερβαίνει τις 30 ημέρες (με δυνατότητα παράτασης βάσει προϋποθέσεων που καθορίζονται από τον κώδικα) ή για την προβλέψιμη διάρκεια της σοβαρής απειλής. Η εν λόγω ενέργεια πρέπει να θεωρείται έσχατη λύση. Οταν προτίθενται να επαναφέρουν τον έλεγχο αυτό, ενημερώνουν το συντομότερο δυνατό τις άλλες χώρες της ΕΕ που συμμετέχουν στο χώρο Σένγκεν και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να ενημερωθεί αμελλητί, ενόψει πιθανών διαβουλεύσεων. Ταυτόχρονα, πρέπει επίσης να ενημερωθεί σχετικά και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο.

(...) Κατ' εξαίρεση και όταν μια σοβαρή απειλή για τη δημόσια τάξη ή την εσωτερική ασφάλεια σε μια χώρα της ΕΕ απαιτεί άμεση δράση, αυτή η τελευταία μπορεί να επαναφέρει συνοριακούς ελέγχους στα εσωτερικά σύνορά της αμέσως. Κοινοποιεί στη συνέχεια την απόφασή της στις άλλες χώρες της ΕΕ και στην Επιτροπή».

Με απλά λόγια, δηλαδή, αυτό που κάνουν η ΠΓΔΜ και άλλες χώρες όχι μόνο προβλέπεται από τις συνθήκες που ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του ζητούν να εφαρμοστούν, αλλά επικυρώθηκε κιόλας στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής και από τον Ελληνα πρωθυπουργό! Εχουν απίστευτο θράσος. Οχι γιατί λένε ωμά ψέματα. Οχι γιατί προσπαθούν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Αλλά γιατί την ίδια στιγμή, επιχειρούν να πείσουν το λαό ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση και όσες συμφωνίες απορρέουν από αυτή, εάν τηρηθούν κατά γράμμα, μπορούν να ωφελήσουν τους λαούς. Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν ότι μέσα στο πλαίσιο των αποφάσεων, των συνθηκών της ΕΕ, της δράσης των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών του ΝΑΤΟ και της Frontex, δεν μπορεί να υπάρξει λύση πραγματική, που να απαντά τόσο στις αιτίες του Προσφυγικού όσο και στις επιπτώσεις από αυτό.

Οι αντιδράσεις της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και των άλλων αστικών κομμάτων που συναίνεσαν στην πρόσφατη, μάλιστα, σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών στη στήριξη της πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ στο Προσφυγικό, είναι υποκριτικές. Επιβεβαιώνεται, για ακόμα μια φορά, ότι οι αποφάσεις των Συνόδων της ΕΕ περικλείουν επικίνδυνες εξελίξεις, τόσο για τους λαούς της ΕΕ όσο και βεβαίως για τους ίδιους τους πρόσφυγες και μετανάστες - θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.

Δεν χωράει αμφιβολία ότι σήμερα γίνεται ακόμα πιο επιτακτικό να δυναμώσει η αλληλεγγύη των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων στους πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στη χώρα μας, ταυτόχρονα με την πάλη ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και αποφάσεις της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, ενσωματώνοντας στις διεκδικήσεις και προτάσεις που άμεσα μπορούν να απαντήσουν στις επιπτώσεις του προβλήματος, στοχεύοντας πάντα σταθερά στις αιτίες του.