Γνωστό και χιλιοπαιγμένο το κόλπο της «καμένης γης», το έχουν παίξει πολλές φορές ΠΑΣΟΚ και ΝΔ όταν εναλλάσσονταν στη διακυβέρνηση.

Η «Αυγή» προετοιμάζει από τώρα τους εργαζόμενους να μην περιμένουν πολλά από την πολιτική ανάπτυξης που θα εφαρμόσει, πολιτική ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων, που δεν αφήνει περιθώρια όχι επαναφοράς στα προ κρίσης επίπεδα διαβίωσης του λαού, αλλά ούτε για στοιχειώδη μέτρα ανακούφισής του. Και «ρίχνει» από τώρα τις ευθύνες για τη δική του πολιτική στη σημερινή κυβέρνηση με τα «τετελεσμένα» της. Δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρει ότι δεν πρόκειται να εφαρμόσει φιλολαϊκή πολιτική και απλώς καλύπτει τα νώτα του, εκβιάζοντας ταυτόχρονα τους εργαζόμενους ότι πρέπει να γίνει γρήγορα κυβέρνηση, γιατί αλλιώς δε θα μπορεί να κάνει τίποτα!

«Η κρίση, μεταξύ άλλων, έδειξε τα όρια αντοχής της νομισματικής ένωσης, έδειξε το κενό της ανύπαρκτης πολιτικής ένωσης, και έδειξε επίσης ότι ο φεντεραλισμός ήταν απλώς ένα κενό γράμμα, η ομοσπονδία ελευθέρων κρατών ήταν μια ξεχασμένη διακήρυξη. Η κρίση ρευστότητας, η κρίση χρέους, η κρίση του χρηματοπιστωτικού τομέα, κάθε πτυχή της κρίσης αντιμετωπίστηκε διακυβερνητικά, όχι φεντεραλιστικά, με γνώμονα τον συσχετισμό ισχύος των κρατών - μελών και όχι τις παλαιές διακηρύξεις πίστης σε κοινά ιδεώδη σύγκλισης και συνοχής» («Καθημερινή», 14/3/2014). Δεν είναι πρώτη φορά που η αστική προπαγάνδα αντιμετωπίζει παρόμοια την Ευρωζώνη και την ΕΕ, με αφορμή τη συγκεκριμένη πολιτική διαχείρισης της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, φορτώνοντας σ' αυτήν τη μεγάλη ανισομετρία και τους ανταγωνισμούς Βορρά - Νότου. Και προβάλλει μια ιδιότυπη «νοσταλγία» για τα «ιδεώδη σύγκλισης και συνοχής», ακριβώς επειδή η κρίση ανέδειξε ανάγλυφα την ανυπαρξία τους. Σύγκλιση και συνοχή ήταν μύθος. Η ανισομετρία και η ανισοτιμία είναι στο DNA της ΕΕ, αφού είναι ένωση καπιταλιστικών κρατών. Εφαρμόζουν ενιαία αντιλαϊκή πολιτική, αλλά κάθε κράτος - μέλος ενδιαφέρεται για την ενίσχυση των δικών του μονοπωλίων. Και προχωρούν εν μέσω ανταγωνισμών και συμβιβασμών. Ολα τα υπόλοιπα είναι για αντιλαϊκή κατανάλωση...

Ενόψει εκλογών ο ΣΥΡΙΖΑ φέρεται να υποδέχεται μια ακόμα φουρνιά στελεχών του ΠΑΣΟΚ που βλέποντας ότι το παλιό πάει κατά διαόλου, προστρέχουν στο καινούργιο ΠΑΣΟΚ. Οι πληροφορίες λένε πως στο ευρωψηφοδέλτιο μια θέση προορίζεται για τον Κρίτωνα Αρσένη, τον πρώην ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ που ανεξαρτητοποιήθηκε πριν από λίγο καιρό. Μάλιστα, για την προετοιμασία των μελών του ΣΥΡΙΖΑ στην «Αυγή» δημοσιεύτηκε προχτές άρθρο - αγιογραφία του Κρίτωνα που εκπροσωπεί στο Ευρωκοινοβούλιο τα συμφέροντα της... «Καρέτα - καρέτα» κι άλλων του ζωικού βασιλείου. Την Τετάρτη που μας πέρασε ο Β. Αποστόλου, υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ για την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, ανακοίνωσε τους αντιπεριφερειάρχες. Για τη Φθιώτιδα επελέγη ο Δημήτρης Τιμπλαλέξης, γνωστό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στο νομό. Μάλιστα, η ιδιότητά του αυτή υπερτονίστηκε απ' τον Β. Αποστόλου, που είπε παρουσιάζοντάς τον: «Εκπαιδευτικός, έχει διατελέσει πρόεδρος της ΕΛΜΕ Φθιώτιδας και εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ. Υπήρξε γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Φθιώτιδας, αντινομάρχης Φθιώτιδας και πρόεδρος στο τωρινό Περιφερειακό Συμβούλιο»... Δεν είπε βεβαίως τι ακριβώς εκτιμήθηκε απ' το έργο του Τιμπλαλέξη αλλά τέτοιες ώρες τέτοια λόγια... Η πλατιά διεύρυνση που σάλπισε η ηγεσία γίνεται πράξη αφού δίχως αυτή κυβέρνηση δεν κατακτιέται. Οποιος ενδιαφέρεται δεν χρειάζεται παρά μια αντιμνημονιακή δήλωση και διαγράφεται μονοκονδυλιά ο πρότερος βίος...

Ο ΣΥΡΙΖΑ διά του κοινοβουλευτικού του εκπροσώπου υποσχέθηκε στη Βουλή ότι όλοι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο που απολύονται «θα επαναπροσληφθούν με μία κυβέρνηση της αριστεράς». Αλλά αφού έχουν σκοπό να τους επαναπροσλάβουν όταν γίνουν κυβέρνηση γιατί δεν υποστήριξαν την τροπολογία του ΚΚΕ που έθεσε το ζήτημα να γυρίσουν στις δουλειές τους το σύνολο των εργαζομένων που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα και όσων απολυθούν στο πλαίσιο της κινητικότητας στο δημόσιο τομέα; Ούτε καν τοποθετήθηκαν, «κάνοντας την πάπια». Η τακτική αυτή του ΣΥΡΙΖΑ είναι αντεργατική. Γιατί αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους στο Δημόσιο που βγαίνουν στην ανεργία σαν εκλογική πελατεία, καλλιεργώντας ταυτόχρονα φρούδες ελπίδες και κάλπικες υποσχέσεις, απραγματοποίητες. Αφού αποδέχεται το πλαίσιο της ΕΕ, είναι αδύνατο να υπερασπιστεί το δικαίωμα στη σταθερή δουλειά. Αλλωστε όλο πιο συχνά χρησιμοποιεί το επιχείρημα που λέει ότι η κυβέρνηση δημιουργεί τετελεσμένα που δεν θα μπορεί να αντιμετωπίσει μια κυβέρνηση της αριστεράς...