Το αποκρουστικό και απεχθές πρόσωπο του ιμπεριαλιστικού πολέμου απόκτησε από προχθές ένα ακόμη όνομα. Είναι η λέξη ΜΟΑΒ, από τα ακρωνύμια της αναλυτικής ονομασίας της νέας συμβατικής βόμβας των ΗΠΑ, η οποία είναι τηλεκατευθυνόμενη και η πορεία της ελέγχεται από δορυφόρους. Το βάρος της νέας βόμβας ανέρχεται στους 10 τόνους και η ισχύς της, είναι κατά 40% μεγαλύτερη από την αμέσως λιγότερο ισχυρή, την «Daisy Cutter», τη μεγαλύτερη βόμβα, που διέθεταν μέχρι τώρα οι αμερικανοί και την οποία χρησιμοποίησαν για το βομβαρδισμό των σπηλαίων Τόρα Μπόρα του Αφγανιστάν, στα τέλη του 2001.

Η δοκιμή της νέας βόμβας έγινε τις προάλλες με επιτυχία, στην αεροπορική βάση Εγκλιν της Φλόριντα, όπως ανακοίνωσε το αμερικανικό Πεντάγωνο και το μανιτάρι της έκρηξης έγινε ορατό από απόσταση πενήντα περίπου χιλιομέτρων. Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι αρνήθηκαν να δηλώσουν εάν θα χρησιμοποιήσουν τη νέα βόμβα στον επαπειλούμενο πόλεμο ενάντια στο Ιράκ, αλλά διοχέτευαν προς κάθε κατεύθυνση, ότι η τελευταία έχει τη δυνατότητα ολικής καταστροφής υπόγειων δικτύων και καταφυγίων, σχεδιασμένων να αντέχουν σε πλήγματα των μέχρι σήμερα υπαρχόντων συμβατικών βομβών.

Η κυβέρνηση δε θέτει ζήτημα ωραρίου καταστημάτων ανέφερε προχτές στη Βουλή ο υφυπουργός Εργασίας Λ. Τζιόλας, για να προσθέσει αμέσως μετά, αυτοδιαψευδόμενος, ότι στην Εθνική Επιτροπή Απασχόλησης (το καινούριο όργανο...«κοινωνικού διαλόγου»), μπορεί να υπάρξει σχετική συζήτηση. Με λίγα λόγια, «δεν είναι Γιάννης, είναι Γιαννάκης»!

Το θέμα βέβαια έχει ήδη τεθεί, με πρόσχημα την εξυπηρέτηση των επισκεπτών κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων και συντηρείται από πολυεθνικές του χώρου. Την ίδια ώρα συναντά την κατηγορηματική αντίδραση της ΓΣΕΒΕΕ, αλλά και των εργαζομένων του κλάδου, οι οποίοι βλέπουν ξεκάθαρα τον κίνδυνο μιας ακόμη ανατροπής στο ωράριο εργασίας. Η κυβέρνηση πήρε για άλλη μια φορά σαφή θέση με τα μεγάλα συμφέροντα και απέδειξε στην πράξη πόσο πραγματικά «κόπτεται» για τους μικρούς και μεσαίους επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους, καθώς και για τους εργαζόμενους. Αυτή ακριβώς η κατάσταση δείχνει από μια άλλη πλευρά τις δυνατότητες και την αναγκαιότητα αγωνιστικού συντονισμού μεταξύ εργαζομένων, ΕΒΕ και άλλων λαϊκών στρωμάτων.

«Ο Πρόεδρός μας απέτυχε: Να εξηγήσει γιατί θα πρέπει τόσοι νέοι μας να ετοιμαστούν να θυσιάσουν τη ζωή τους σε έναν πόλεμο κατά του Ιράκ. Να αποκαλύψει όλες τις πλευρές και τις συνέπειες ενός τέτοιου πολέμου, κυρίως όσον αφορά στις απώλειες αθώων πολιτών. Να προσδιορίσει το οικονομικό κόστος αυτού του πολέμου για τους Αμερικανούς πολίτες. Να αποσαφηνίσει με ποιον τρόπο ο πόλεμος κατά του Ιράκ θα λυτρώσει τον πλανήτη από την τρομοκρατία. Να ακούσει τη διεθνή κοινή γνώμη. Ολα αυτά, σε συνδυασμό με την αδιαφορία του Προέδρου για τις γνώμες των άλλων κρατών, δημιουργούν την εντύπωση ότι επιμένει στο δρόμο της αδικαιολόγητης βίας περιφρονώντας τη διπλωματία. Αρχισα να εργάζομαι στο ΥΠΕΞ γιατί αγαπώ αυτή τη χώρα. Σήμερα, βάζω μια τελεία και υποβάλλω την παραίτησή μου, για τους ίδιους λόγους που κάποτε ξεκίνησα την καριέρα μου: επειδή αγαπώ αυτή τη χώρα».

Αυτά, περίπου, είναι τα λόγια μιας επιστολής που έφθασε στις αρχές της βδομάδας στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Της επιστολής παραίτησης από το Αμερικανικό διπλωματικό σώμα του Τζον Μπράουν, ανώτερου Αμερικανού διπλωμάτη, ο οποίος έχει υπηρετήσει ως πρέσβης σε Λονδίνο, Πράγα, Κρακοβία, Κίεβο, Βελιγράδι, Μόσχα και από το 1997 εργαζόταν στους τομείς του Τύπου και του Πολιτισμού. Οταν μερικά από τα «καλύτερα παιδιά» σου διατυπώνουν τέτοιες απόψεις, τότε τι σχόλιο να κάνει κανείς...

Δεκαπέντε ολόκληρα λεπτά στάση εργασίας είχε κηρύξει για προχτές η πουλημένη ηγεσία της ΣΕΣ. «Εμείς θα κάνουμε τριάντα λεπτά στάση», ανακοίνωσαν οι του «φόρουμ» της ΓΣΕΕ, ενώ -πιο «ευρωπαϊστής»- ο πρόεδρος του ΕΚΑ έμεινε στα 15 λεπτά. Σε κάθε εκδοχή της η στάση εργασίας απλά δεν έγινε. Και πώς να γίνει όταν η σχετική απόφαση ήταν μόνο για να ανακοινωθεί από τα «μίντια» ως «αγωνιστική πρωτοβουλία» των κυβερνητικών και εργοδοτικών συνδικαλιστών; Οταν βασικό τους επιχείρημα για να μην πάρουν απόφαση για απεργία στις 21 Μάρτη είναι το επιχείρημα του ΣΕΒ ότι «δεν αντέχει η οικονομία»; Οι άνθρωποι ακούνε πως πρόκειται να κατέβει εργάτης στο δρόμο και παθαίνουν κάτι. Από γνώση, βέβαια, γιατί κατανοούν πως στο δρόμο του αγώνα διαμορφώνονται συνειδήσεις κόντρα στη συναίνεση και την υποταγή.

Δυστυχώς δεν αρκεί πια μόνο μια βρεγμένη σανίδα. Σκούπα, σάρωμα χρειάζονται. Κι όσο οι συσχετισμοί στα συνδικάτα θα είναι αυτοί που επιτρέπουν στους Πολυζωγοπολο-Φελώνηδες να οργώνουν, τα πράγματα θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Ενα από τα τραγικά βέβαια στην ιστορία είναι πως αυτοί οι ίδιοι που αρνούνται σήμερα στην εργατική τάξη το δικαίωμα να απεργήσει θα εμφανιστούν αύριο στη Βαγδάτη για να εκφράσουν τη συμπάθειά τους στα θύματα του πολέμου. Του πολέμου που και αυτοί στην πράξη στηρίζουν με νύχια και με δόντια...

«Η πολιτική των ΗΠΑ αναφορικά με το Ιράκ δεν είναι κάτι που καθορίστηκε τον τελευταίο μήνα», δήλωσε ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας, Κόλιν Πάουελ, ενώπιον της Επιτροπής Προϋπολογισμού της Βουλής, προσθέτοντας ότι αυτή η πολιτική οικοδομήθηκε από την εποχή του Πολέμου στον Κόλπο, το 1991, και επ' ουδενί καθοδηγείται από το Ισραήλ, ή από «εθνικές ομάδες»... Ποιος ο λόγος της διευκρίνισης και της συγκεκριμένης αναφοράς στο Ισραήλ; Τυπικά, επρόκειτο για απάντηση με αφορμή ερώτηση του γερουσιαστή Τζιμ Κόλμπι, ο οποίος χρησιμοποίησε τη φράση «εθνικές ομάδες», παραπέμποντας στις παρατηρήσεις που έκανε ο βουλευτής Τζιμ Μόραν, ότι η εβραϊκή κοινότητα στις ΗΠΑ δίνει τις κατευθυντήριες γραμμές για τη χάραξη της αμερικανικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή και την περιοχή του Κόλπου. Ουσιαστικώς, είναι εκδήλωση, με ένταση μάλιστα, του διαγκωνισμού και των αντιθέσεων που σπαράσσουν και τις ίδιες τις ΗΠΑ, ειδικά τη στιγμή που βρίσκονται, σε διπλωματικό επίπεδο πάντα, σε δυσμενή θέση. Δεν είναι παράδοξο ότι η φιλολογία περί επηρεασμού της αμερικανικής πολιτικής έχει κορυφωθεί ενώπιον του αδιεξόδου. Στο κλίμα αυτό, εντάσσεται και το προχτεσινό δημοσίευμα της «Ουάσιγκτον Ποστ», για την έρευνα του FBI, «ώστε να διαπιστώσουμε εάν τα ντοκουμέντα αλλοιώθηκαν, προκειμένου να επηρεαστεί η αμερικανική εξωτερική πολιτική ή εάν δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο μιας καμπάνιας παραπληροφόρησης μυστικών υπηρεσιών μιας ξένης χώρας», χώρα που, φυσικά, δεν κατονομάζεται, αλλά ουκ ολίγοι «κακοήθεις» έσπευσαν, πάλι, να δαχτυλοδείξουν το Ισραήλ. Ακόμη και έτσι να μην είναι, η άκρατη φλυαρία περί επηρεασμού της «υπερδύναμης» από μία τρίτη χώρα κατορθώνει να κεντράρει το κάδρο στα ξύλινα πόδια της και να την κάνει να γίνεται ακόμη πιο ...μοναχική και επικίνδυνη.

Η Θεοδώρα (500-548), της οποίας ο βίος πριν τη γνωριμία της με τον Ιουστινιανό διασύρθηκε με τα «Ανέκδοτα» του συγκαιρινού της Προκοπίου, ήταν κόρη του Κυπρίου αρκουδιάρη Ακάκιου. Η Θεοδώρα, με τις αδελφές της, Κομιτώ και Αναστασία, από μικρή συμμετείχε σε θεάματα στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης. Αργότερα, έγινε η πιο φημισμένη ορχηστρίδα και «συμποσιάστρια» πλουσίων και αξιωματούχων. Μετά τη σχέση της με τον άρχοντα Εκήβολο, άρχισε να συναναστρέφεται «σοφούς». Ετσι, γνώρισε και τον ασήμαντο στην όψη Ιουστινιανό, ο οποίος, μαγεμένος από την ομορφιά και την ευφυία της, την έκανε Αυγούστα, την τίμησε στο έπακρο και επηρεασμένος από την πολιτική οξυδέρκεια και τις μονοφυσιτικές πεποιθήσεις, έστρεψε το ενδιαφέρον του στην Ανατολή και συγκρούστηκε για χάρη της με τον πάπα και με άξιους συνεργάτες του - που φοβόταν η Θεοδώρα, λ.χ., με τον Ιωάννη Καππαδόκη.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ετσι, οι σφαίρες των εκτελεστών δεν έριξαν νεκρό μόνον τον Ζόραν Τζίντζιτς. Εριξαν μοιραία την «αυλαία» στο πρώτο κεφάλαιο της μετά-Μιλόσεβιτς εποχής και διακυβέρνησης της χώρας από τον πολυκομματικό συνασπισμό της DOS. Εναν συνασπισμό που - ας μην ξεχνάμε... - γεννήθηκε σε «θερμοκήπιο» της Ουγγαρίας με τις οδηγίες και τα αδρά κεφάλαια της Ουάσιγκτον...

Ο πρωθυπουργός - μάνατζερ «έφυγε». Ο διάδοχος δε θα αργήσει να βρεθεί, μόνο που είναι αμφίβολο αν θα σταθεί στο «ύψος» των απαιτήσεων των πραγματικών «εντολοδόχων» του προκατόχου του. Οι «Συμπληγάδες» ρευστότητας του σερβικού πολιτικο-οικονομικού σκηνικού, με δεδομένες τις ανεπούλωτες πληγές του πολέμου, το ανεπίλυτο στάτους κβο στο Κοσσυφοπέδιο και την εκκρεμότητα επανεμφάνισης των αυτονομιστών στα Βαλκάνια, δεν περιμένουν...