ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι ... φίλοι του λαού

Γρηγοριάδης Κώστας

Η πολιτική επιτοκίων της Εθνικής Τράπεζας κάνει επίκαιρη τη λαϊκή παροιμία, που λέει «άμα έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς». Πώς αλλιώς να σχολιάσει κανείς το γεγονός ότι χτες η διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας - διορισμένη από τη «σοσιαλιστική» κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - ανακοίνωσε νέες μειώσεις των επιτοκίων καταθέσεων και χορηγήσεων, που οδηγούν στην παραπέρα ενίσχυσης της τοκογλυφίας; Σαφές δείγμα γραφής, ότι η διοίκηση της Εθνικής κάνει περισσότερο τοκογλυφικούς τους όρους συναλλαγών με τους οικονομικά ασθενέστερους, αποτελεί και το γεγονός ότι μείωσε κατά μισή μονάδα μερικά (όχι όλα) από τα υψηλά επιτόκια και, επίσης, κατά μισή μονάδα τα ισχνά επιτόκια καταθέσεων δανείων.

Με δεδομένο ότι τα επιτόκια των δανείων στην πλειοψηφία τους είναι πάνω από 10% και το επιτόκιο καταθέσεων ταμιευτηρίου ήταν μόλις 4%, αν η Εθνική ήθελε να τηρήσει τα προσχήματα και τα ισχύοντα επίπεδα τραπεζικής τοκογλυφίας, θα έπρεπε να μειώσει τουλάχιστον 1,5 μονάδα τα επιτόκια των δανείων, για να «δικαιούται» να μειώσει κατά 0,5 μονάδα το επιτόκιο καταθέσεων ταμιευτηρίου.

Ομως, ελεύθερη αγορά έχουμε. Και, ελέω ελεύθερης αγοράς, οι τραπεζίτες, όπως και γενικά οι μεγαλοεπιχειρηματίες - είτε είναι φίλοι του πρωθυπουργού και «σοσιαλιστές», είτε γαλαζοαίματοι συντηρητικοί και νεοδημοκράτες - κάνουν ό,τι θέλουν για να αυξήσουν παραπέρα τα παχυλά υπερκέρδη. Και, φυσικά, άμα έχεις τέτοιους σοσιαλιστές, τι να τους κάνεις τους συντηρητικούς;

Δισεκατομμύρια για... πέταμα

Εκατοντάδες δισεκατομμύρια δραχμές έχουν πληρώσει μέχρι σήμερα οι Ελληνες εργαζόμενοι στους λεγόμενους συμβούλους - δηλαδή μεγάλες και συνήθως ξένες εταιρίες - που προσλαμβάνει η κυβέρνηση για την επίβλεψη των δημοσίων έργων. Αυτό το διάστημα «τρέχουν» δύο τέτοιοι διαγωνισμοί. Ενας για το τραμ και ένας για το Ολυμπιακό Χωριό. Η χαμηλότερη «ταρίφα» για τους συμβούλους αυτούς είναι τρία με τέσσερα δισ. δρχ. Κι αν θέλετε ακόμη ένα παράδειγμα, υπάρχει και η αντίστοιχη ιστορία του Μετρό της Αθήνας, έργο για το οποίο η εταιρία «Μπέχτελ» έβαλε στα ταμεία της περισσότερα από 40 δισ. δρχ.! Παρόμοιοι σύμβουλοι θα προσληφθούν για όλα τα αθλητικά και τα συγκοινωνιακά έργα ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων. Και, βέβαια, η τακτική αυτή δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ακόμη πλευρά της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων. Πολιτικής, που αποδείχνεται πολύμορφα ζημιογόνα. Οχι μόνο είναι ιδιαίτερα δυσβάσταχτο το κόστος της, για τη χώρα και τους εργαζομένους, αλλά και οδηγεί τους Ελληνες μηχανικούς και τη δημόσια διοίκηση στο περιθώριο.

«Σκληρή στάση» χωρίς «όπλα»

Ασφαλώς και δεν πρόκειται να μείνει η ΝΔ με σταυρωμένα τα χέρια απέναντι στο κόμμα Αβραμόπουλου. Υπάρχει όμως μια μικρή «λεπτομέρεια». Οι φιλικά προσκείμενες στη ΝΔ εφημερίδες -στην πλειοψηφία τους- την επομένη της αναγγελίας της απόφασης του δημάρχου κράτησαν, στην καλύτερη περίπτωση, «ίσες αποστάσεις», απέναντι στη ΝΔ και το κόμμα Αβραμόπουλου, πράγμα που ευνοεί βέβαια το δεύτερο. Ιδού οι χτεσινοί πρωτοσέλιδοι τίτλοι: «Ελεύθερος Τύπος»: «Αβραμόπουλος: Ο κύβος ερρίφθη - Μ. Εβερτ: Να διδαχθούμε από τα λάθη μας». «Απογευματινή»: «Πώς πήρε τη μεγάλη απόφαση - οι στόχοι, τα σχέδια και οι επιδιώξεις του Δ. Αβραμόπουλου». «Αδέσμευτος» (Ρίζου): «Το νέο κόμμα σε θερμοκοιτίδα! Πανικός στο πολιτικό κατεστημένο». «Αδέσμευτος» (Μήτση): «Τι φέρνει το κόμμα Αβραμόπουλου! Μόνο τρεις τάχθηκαν σαφώς ενάντια στο νέο κόμμα». Η «Καθημερινή»: «Εγώ ειμί το φως... Από τον άμβωνα του σωτήρος επαγγέλθηκε το νέο κόμμα». Η «Χώρα»: «Πού βρήκε τα λεφτά ο Αβραμόπουλος». Η «Βραδυνή»: «Ενότητα - Η βάση της ΝΔ ζητεί συσπείρωση».

Ανεξάρτητα από τους λόγους για τους οποίους ο φιλο-νεοδημοκρατικός Τύπος κρατάει αυτή τη στάση - δεν πρέπει να παραγνωρίζεται η «εμφύλια διαμάχη» για το ποιος εκπροσωπεί το κόμμα - το αποτέλεσμα δεν είναι διόλου ενθαρρυντικό για τη Ρηγίλλης. Φυσικά, η τελευταία θα αντιδράσει, αλλά τα πράγματα δεν είναι διόλου εύκολα. Καλά ξεμπερδέματα!

«Ολοι πίσω από τον πρόεδρο»

Μπορεί να είχε την πλειοψηφία στο εκλογικό σώμα ο Αλ Γκορ, αλλά αυτό δεν αποτέλεσε εμπόδιο, χάρη στο «δημοκρατικό» εκλογικό σύστημα, να χάσει την κυβέρνηση και να παραδώσει, μέσω των «ανεξάρτητων» δικαστηρίων, την εξουσία. Δεν έφτανε όμως αυτό στο σύστημα. Επρεπε ο «χαμένος» να βοηθήσει για την «επούλωση των πληγών» και την «αποκατάσταση της εικόνας» της «υπερδύναμης» σε ολόκληρο τον πλανήτη. Γι' αυτό ο Αλ Γκορ στην πρώτη ομιλία του δήλωσε ότι αποδέχεται την ήττα, «για το καλό της ενότητάς μας ως λαού και την ισχύ της δημοκρατίας μας». Και πρόσθεσε: «Αυτή είναι η Αμερική, και βάζουμε τη χώρα πάνω από το κόμμα και στεκόμαστε πίσω από το νέο μας Πρόεδρο». Τέλος, προειδοποίησε τη διεθνή κοινότητα να μην ερμηνεύσει τα όσα συνέβησαν τις τελευταίες 35 ημέρες στις ΗΠΑ ως αδυναμία, αλλά αντίθετα ως ένδειξη ισχύος της αμερικανικής δημοκρατίας. Με άλλα λόγια, ό,τι έγινε έγινε, τώρα ο κόσμος πρέπει να τρέμει και πάλι τον αρχιτρομοκράτη των λαών. Ελα όμως, που όλο και περισσότεροι λαοί αμφισβητούν και αντιπαλεύουν την «αυτοκρατορία» και περιφρονούν επιδεικτικά την «παντοδυναμία» της.

Αντιλαϊκά σχέδια «εν δράσει»

Δεν ήταν, βέβαια, κεραυνός εν αιθρία η αναγγελία του κόμματος Αβραμόπουλου. Χρόνια τώρα, στήνεται η όλη «επιχείρηση» συντήρησης και προβολής της «χρυσής εφεδρείας» του συστήματος. Ομως, η προχτεσινοβραδινή «επικοινωνιακή επίθεση» (διάβαζε πλύση εγκεφάλου), με αφορμή το «διάγγελμα» Αβραμόπουλου, έρχεται να υπογραμμίσει με έντονο τρόπο, τόσο τη δύναμη των ΜΜΕ και των ιδιοκτητών τους να επιβάλλουν στην τρέχουσα επικαιρότητα - και όχι μόνο - τον «εκλεκτό» τους, ακόμα και αν λέει κοινότοπες μπαρούφες, όσο και το ποιοι «κρύβονται» πίσω από το νέο επίδοξο «Μεσσία» της πατρίδας. Η «υπερπροβολή» του δημάρχου δεν οφείλεται βέβαια, όπως πονηρά ή αφελώς διατείνονται ορισμένοι, στην ικανότητά του για «δημόσιες σχέσεις», αλλά στο γεγονός ότι φαίνεται να αποτελεί για τα επόμενα χρόνια «επιλογή» του συστήματος, στο ρόλο του «υπομόχλιου», που θα βοηθήσει να οδηγηθούν οι πολιτικές εξελίξεις προς τα εκεί που θέλουν τα μεγάλα αφεντικά.

Ενα βασικό ερώτημα, που πρέπει να απαντηθεί, προκειμένου να γίνει αντιληπτή η αποστολή που έχει ανατεθεί στον Δ. Αβραμόπουλο, είναι γιατί τον έριξαν τώρα στη «μάχη». Μόλις, δηλαδή, οκτώ μήνες μετά τις εκλογές, όπου ο δικομματισμός ενίσχυσε σημαντικά τα ποσοστά του και φάνταζε «παντοδύναμος». Στο ίδιο διάστημα, όμως, φάνηκε ότι τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά για τις επιδιώξεις της άρχουσας τάξης. Το «δεύτερο κύμα του εκσυγχρονισμού» και των νεοφιλελεύθερων διαρθρωτικών αλλαγών έχει «βαλτώσει» επικίνδυνα και μόλις το τελευταίο διάστημα, αφού κινητοποιήθηκαν θεοί και δαίμονες, μπόρεσε η κυβέρνηση Σημίτη να «ξεκολλήσει» και να επισπεύσει το χρονοδιάγραμμα των νεοφιλελεύθερων αναδιαρθρώσεων. Ταυτόχρονα - και ίσως το σπουδαιότερο - είναι κάτι παραπάνω από φανερό ότι υπάρχει μια διαρκώς αυξανόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια και την ίδια στιγμή δεν υπάρχει κάποιο «όραμα», που θα επιστρατευτεί για να παραπλανηθούν οι λαϊκές μάζες ή να υφαρπαγεί η συναίνεσή τους στην αντιλαϊκή λαίλαπα.

Στη σημερινή συγκυρία, το πλασάρισμα του Δ. Αβραμόπουλου στην κεντρική πολιτική σκηνή αποτελεί μια εξόφθαλμη επιχείρηση αποπροσανατολισμού των λαϊκών μαζών, αφού είναι δεδομένο ότι οι προβολείς της δημοσιότητας, τουλάχιστον για τον επόμενο χρόνο, θα είναι μόνιμα στραμμένοι πάνω στις «κινήσεις» του δημάρχου. Οι ψηφοφόροι θα κρατούνται διαρκώς σε «αγωνία», για το τι, πότε και πώς θα κάνει ο δήμαρχος, θα υποβάλλονται σε διάφορα αστεία «διλήμματα», κ.ο.κ. Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να υποτιμηθεί το ενδεχόμενο, το νέο κόμμα να μην είναι μια ακόμη ευκαιριακή και αναλώσιμη απόπειρα (τύπου ΠΟΛ.ΑΝ.), αλλά να αποτελέσει τον «πολιορκητικό κριό» για μια μονιμότερη αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος. Να πάρουν, δηλαδή, σάρκα και οστά τα «πάγια» σενάρια της άρχουσας τάξης για την εμπέδωση ενός «τρίτου πόλου» στο δικομματισμό, ο οποίος, ως άλλοθι πλουραλισμού και αναχώματος της λαϊκής δυσαρέσκειας, θα χρησιμοποιηθεί για να στηρίζει τις εκάστοτε επιλογές των αφεντικών και σε κυβερνητικό επίπεδο. Ηδη, του έχουν στρώσει το δρόμο, εντοπίζοντας «πολιτικό κενό» στο πολιτικό σύστημα, το οποίο προορίζεται να καλύψει το νέο κόμμα.

Φυσικά, πολλά από τα παραπάνω, προς το παρόν, είναι «σενάρια επί χάρτου» και απλά γίνεται άλλη μια απόπειρα υλοποίησής τους. Σε κάθε περίπτωση, οι όποιες αναδιατάξεις γίνουν, έχουν στόχο τη διασφάλιση της σταθερότητας και αποτελεσματικότητας του δικομματικού συστήματος και θα στρέφονται, βέβαια, ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα. Ο μόνος τρόπος να χαλάσουν αυτά τα αντιλαϊκά σχέδια είναι οι εργαζόμενοι να μην παγιδευτούν και να τραβήξουν μπροστά, συγκροτώντας το δικό τους Μέτωπο. Το μόνο που μπορεί να επιβάλει μια εξουσία και μια πολιτική προς όφελος του λαού.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

«Αβραμοπούλεια» καμώματα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΟΤΑΝ ΛΕΕΙ ο Αβραμόπουλος για αυθόρμητες αντιδράσεις στήριξης στο κόμμα το οποίο εξήγγειλε, πώς το εννοεί ακριβώς; Τον συνεχάρη η γραμματέας του για το διάγγελμα επί παραδείγματι και στη συνέχεια ο θυρωρός στο Δημαρχιακό Μέγαρο;

Διότι αν παραιτούνταν, για παράδειγμα σήμερα, από τη Δημαρχία προκειμένου να γίνει τέλος πάντων πολιτικός αρχηγός, τότε θα δικαιολογούνταν ορισμένες «αυθόρμητες αντιδράσεις» ενθουσιασμού, κυρίως από τους μαγαζάτορες και τους μικρεμπόρους που τους έχει ταράξει στη φορολογία!

Ελπίζουμε μέχρι να εγκαταλείψει το θώκο και να βαδίσει στις λεωφόρους του «εκσυγχρονισμού» της χώρας, να μη θεσπίσει και καμιά φορολόγηση του... αέρα που αναπνέουμε στο κέντρο της Αθήνας ή καμιά ειδική εισφορά, όταν χαζεύει κανείς τις βιτρίνες στην Ερμου.

Οσο για τη δήλωση του ότι «απαξιοί να ασχοληθεί με τους πολιτικούς επικριτές του», τι να πούμε; Τώρα που την έκανε την απόπειρα, θα αντιληφθεί μια χαρά τι συμβαίνει και μάλλον θα γίνει λιγότερο «ψηλομύτης».

Οσο για τη φρασεολογία του, θα μπορούσε -πιστεύουμε- να κατασκευάσει τέλος πάντων κι αυτός καμιά λέξη. Κάτι έξυπνο βρε παιδί μου. Γιατί όσο και να το ψάξαμε το διάγγελμά του, όλοι τα έχουν ξαναπεί πολλάκις αυτά που ευαγγελίζεται. Ειδικά αυτή την «ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού», πια, έχουμε βαρεθεί να την ακούμε. Και είναι βέβαια μια από τις πολλές εκφράσεις στην πολιτική, που ο καθένας μπορεί να της δώσει ό,τι όνομα θέλει χωρίς κανένα κόστος.

Οσο γι' αυτά που λέει η Νέα Δημοκρατία, ότι δηλαδή πρέπει «ψύχραιμα» να αντιμετωπίσουν την κίνηση Αβραμόπουλου, δε διαφωνούμε. Λογικό φαίνεται. Πλην όμως άντε να είσαι ψύχραιμος όταν την ώρα που εμφανίστηκε το πρόβλημα γίνεται χαμός στο εσωτερικό σου; Κι ακόμα δεν είδαμε τίποτε να φανταστείτε.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αίσχοοοος!

Θαυμάστε αντικειμενική ενημέρωση στο κεντρικό τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων του «Σταρ», ώρα 6.00 μ.μ. την Πέμπτη 14/12. Πλήρης καταγραφή θεμάτων: Αβραμόπουλος και το κυοφορούμενο κόμμα του, τεκταινόμενα στη ΝΔ, Μπους, αίσιο τέλος για το λοχαγό που απήχθη στην Αμπχαζία, ατύχημα και τα χάλια του ΕΚΑΒ, τοξικομανής, μακάβριο λάθος με τους νεκρούς του «Σαμίνα», ρεπορτάζ αγοράς και επίθεση κρεοπώλη σε δημοσιογράφο, Κοσκωτάς, άντε πάλι Αβραμόπουλος, συνταγές του Χριστόδουλου για κουλουράκια στις γιορτές, αποκαλυπτικό ντεκολτέ της Αντζελας Δημητρίου, τραγουδιστής που κάηκε όταν πήγε να κάνει το σόου του, Ρουβάς, καιρός στη Νέα Υόρκη, Ν. Γκέιτζ, ταξίδια στο διάστημα, Μπιτλς, δώρα για μεγιστάνες, ξανά μανά Αβραμόπουλος, καιρός, αθλητικά, λήξη δελτίου, ώρα 8.15 μμ.

Οσο και αν περιμέναμε, δύο και πλέον ολόκληρες ώρες, δε βρήκαμε την είδηση της έναρξης του 16ου Συνεδρίου του ΚΚΕ. Τώρα γι' αυτά θα μιλάνε οι άνθρωποι,... άλλα είναι τα σημαντικά. Βέβαια, το «Σταρ» δεν ήταν το μοναδικό κανάλι με αντίστοιχη... ενημέρωση.

Να φωνάξουμε αίσχος; Μάλλον είναι λίγο...

Οι... παρενέργειες της εμπάθειας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δε χάνουν ευκαιρία ορισμένα ΜΜΕ, αλλά και δημοσιογράφοι, για να φανερώνουν έμπρακτα την εμπάθειά τους απέναντι στο ΚΚΕ. Κι όταν δε βρίσκουν αφορμή, την... εφευρίσκουν. Ετσι, ο Γρηγόρης Ρουμπάνης, στο χτεσινό του ρεπορτάζ για το 16ο Συνέδριο του Κόμματος στην «Ελευθεροτυπία», ειρωνεύεται το ΚΚΕ, γιατί τάχα από τις 87 αντιπροσωπείες ξένων κομμάτων και οργανώσεων, που είχε ανακοινωθεί ότι θα έρθουν στο Συνέδριο, ήρθαν τελικά 53, δηλαδή 34 λιγότερες! Το ίδιο σημειώνει και η Μ. Γύπαρη στο «Εθνος».

Βέβαια, η αλήθεια είναι, ότι το 16ο Συνέδριο παρακολουθούν 83 αντιπροσωπείες κομμάτων και οργανώσεων από 53 χώρες, κάτι που ανακοινώθηκε, άλλωστε, και στη διάρκεια της προχτεσινής, δημόσιας έναρξης των εργασιών του, με την παρουσία και των δημοσιογράφων. Το ίδιο έγραφε και το Δελτίο Τύπου, που στάλθηκε σε όλα τα ΜΜΕ. Φαίνεται, όμως, ότι κάποιοι δε σκαμπάζουν από τέτοια. Ακούν και διαβάζουν μόνον ό,τι αυτοί επιθυμούν να ακούσουν ή να διαβάσουν. Βλέπετε, η εμπάθεια προκαλεί διάφορες... παρενέργειες.

Ρεπορτάζ... φαντασίας

Βέβαια, τα προαναφερόμενα περιστατικά διαστρέβλωσης της πραγματικότητας δεν ήταν τα μοναδικά. Ο Λ. Σταυρόπουλος του «Βήματος»... είδε κι έγραψε για τη «... διά βοής εκλογή του 29μελούς προεδρείου». Προφανώς, η κανονικότατη ψηφοφορία, που πραγματοποιήθηκε στη διάρκεια της δημόσιας έναρξης και, μάλιστα, αφού προηγήθηκε ερώτηση στο Σώμα για την ενδεχόμενη ύπαρξη κι άλλων προτάσεων, δεν έγινε αντιληπτή...

Ο Ν. Βοσδογάνης της «Εξουσίας», αφού κάνει κριτική στο γεγονός πως οι εργασίες του Συνεδρίου διεξάγονται «κεκλεισμένων των θυρών» -όπως λέει ο τίτλος του σχετικού ρεπορτάζ-... αποκαλύπτει τη... μεγάλη είδηση: «Την ίδια στιγμή όμως που οι πόρτες έκλειναν για τους εκπροσώπους του Τύπου, οι οποίοι κλήθηκαν να εγκαταλείψουν το κτίριο του Περισσού, η ΓΓ του κόμματος Αλ. Παπαρήγα προχωρούσε σε άνοιγμα προς άλλες, μικρότερες προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις και όχι κόμματα, δεχόμενη ότι η συνεργασία στα πλαίσια του μετώπου πάλης δεν προϋποθέτει την πλήρη συμφωνία με τις θέσεις του ΚΚΕ και ακόμη ούτε καν τη σύμπλευση με "τη στρατηγική αντίθεση με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό"» Δηλαδή, ο Ν. Β., όχι μόνο... κατάφερε να διεισδύσει στο «κεκλεισμένων των θυρών» Συνέδριο, αλλά και να... ακούσει την Αλ. Παπαρήγα, να ακυρώνει όλα όσα είχε πει πριν λίγο, στη δημόσια εισηγητική της ομιλία, για το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό μέτωπο!!! Πράγματι, έχει... φαντασία ο άνθρωπος.

Ιδιωτικοποιούνται... και οι γιορταστικές εκδηλώσεις

Μάλλον επιχειρηματίας ήθελε να γίνει ο Βασίλης Τράπαλης και όχι δήμαρχος. Σε μια βαθιά... εξομολογητική κίνηση, αποφάσισε, χωρίς καν να ενημερώσει το Δημοτικό Συμβούλιο, να αναθέσει ουσιαστικά τις χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις του δήμου στην εταιρία «Θρύλος ΑΕ», δηλαδή στον Σ. Κόκκαλη. Μάλιστα, ο δήμος λαμβάνει τη θέση του φιλοξενούμενου στο ίδιο του το σπίτι, καθώς στις σχετικές προσκλήσεις αναγράφεται: «Ο Θρύλος ΑΕ σε συνεργασία με το Δήμο Νίκαιας...».

Μερικοί φαίνεται πως έχουν χάσει κάθε αίσθηση του μέτρου. Και αυτό που τους κάνει ακόμα πιο επικίνδυνους είναι πως την εν λόγω απώλεια την πληρώνουν οι δημότες που υποτίθεται πως ο κάθε δήμαρχος υπηρετεί. Αν θυμόμαστε καλά, ο Β. Τράπαλης ήταν εκείνος που είχε υπογράψει σύμβαση παράδοσης της πληθώρας των αρμοδιοτήτων του δήμου σε ιδιωτικοοικονομικό οργανισμό, την οποία αναγκάστηκε να «θάψει», μετά την αποκάλυψη των παρανομιών του...

Πληθαίνουν τα δημοσιεύματα που θέλουν τον ΟΤΕ να επιβάλλει και νέα αύξηση (τουλάχιστον 11%) στα τιμολόγια της αστικής μονάδας. Μόλις τον Αύγουστο επιβλήθηκε η τελευταία (27%) και τότε η ηγεσία του Οργανισμού έκανε δηλώσεις ακόμα και για μείωση το 2001. Για το ποσοστό της αύξησης οψόμεθα, αλλά το χαράτσωμα θεωρήστε το σίγουρο. Επομένως, πάρτε τα μέτρα σας.

Κόντρα στην υγειονομική βαρβαρότητα

Στη Βουλή βρίσκεται το πρώτο νομοσχέδιο με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Βελτίωση και εκσυγχρονισμός του Εθνικού Συστήματος Υγείας» και όπως φαίνεται θα συζητηθεί πρώτο το 2001.

Θα ακολουθήσει το επόμενο νομοσχέδιο για τον Οργανισμό Διαχείρισης Πόρων Υγείας (ΟΔΙΠΥ), που θα συγκεντρώνει και θα διαχειρίζεται τους πόρους υγείας των μεγαλύτερων ασφαλιστικών οργανισμών (ΙΚΑ, ΟΓΑ, επαγγελματιών-εμπόρων, δημοσίου κ.ά.). Κι όσα Ταμεία δεν μπουν στον ΟΔΙΠΥ θα πληρώνουν για τις υπηρεσίες του δημοσίου βάσει ειδικού τιμολογίου.

Ακόμα, κατ' εντολήν της Ευρωπαϊκής Ενωσης ανοίγει το ασφαλιστικό και έως το καλοκαίρι η κυβέρνηση πρέπει να έχει ετοιμάσει το σχετικό νομοσχέδιο.

Σταθερά και μεθοδικά, λοιπόν, η κυβέρνηση προχωρά στην αμερικανοποίηση του ασφαλιστικού και υγειονομικού συστήματος. «Βασική αρχή είναι ο διαχωρισμός ανάμεσα σε αυτόν που παράγει τις υπηρεσίες υγείας και σε αυτόν που τις έχει ανάγκη και τις αγοράζει», όπως είπε ο Δ. Ρέππας απ' το καλοκαίρι ακόμα.

Απλά αυτό σημαίνει ότι ο χρήστης πληρώνει είτε άμεσα είτε έμμεσα μέσω της ασφάλισής του.

Η κυβέρνηση επιχειρεί να δικαιολογήσει αυτές τις επιλογές στηριγμένη στη δυσαρέσκεια που προκαλούν οι ανεπάρκειες του δημόσιου συστήματος υγείας. Αλλά δε βγάζει ούτε «κιχ» για το ποιος ευθύνεται γι' αυτή την κατάντια, μια και είναι οι πολιτικές λιτότητας που η ίδια εφάρμοσε μέχρι τώρα. Επιχειρεί ακόμη να επικαλύψει αυτές τις «οιονεί αγορανομικές πράξεις» με βαρύγδουπες εκφράσεις για ανοιχτά νοσοκομεία όλη τη μέρα και με δυνατότητα επιλογής του γιατρού. Ομως, δε βγάζει τσιμουδιά για το ότι σε κάθε κίνηση θα πληρώνει ο ασθενής.

Βέβαια, προσπαθεί να παρακάμψει τις ανησυχίες λέγοντας ότι θα πληρώσουν τα ασφαλιστικά ταμεία. Αλλά με τι να πληρώσουν τα ασφαλιστικά ταμεία όταν τα έχει στραγγαλίσει οικονομικά η ίδια η κυβέρνηση; Ηδη χρωστά στο ΙΚΑ 1,3 τρισ. - που θα ξεπληρώσει σε 15 χρόνια και το Ιδρυμα οδηγείται σε δανεισμό για να πληρώσει τις συντάξεις. Το ίδιο συμβαίνει με τον Οργανισμό Απασχόλησης Επαγγελματιών και Εμπόρων (ΟΑΕΕ): Του χρωστά πάνω από 111 δισ. και το Ταμείο για να πληρώσει τις συντάξεις χρησιμοποιεί τα χρήματα του κλάδου υγείας.

Ποιος λοιπόν θα πληρώσει;

Εκείνος βέβαια που θα έχει. Εκείνος που θα μπορεί να κάνει την πρόσθετη ιδιωτική ασφάλιση τόσο για την υγεία όσο και για την ασφάλιση.

Ηδη οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες είναι πεπεισμένες για την καθιέρωση του λεγόμενου τριφασικού συστήματος ασφάλισης και τρίβουν τα χέρια τους.

Μέχρι τώρα η αντίσταση στην υγειονομική βαρβαρότητα εκφράστηκε κυρίως απ' τους εργαζόμενους στα Δημόσια Νοσοκομεία, που κατάλαβαν ότι διακυβεύεται το εργασιακό τους μέλλον. Επίσης, συμμετείχαν και οι γιατροί των νοσοκομείων του Λεκανοπεδίου, ενώ μαχητικό ήταν το «όχι» των φοιτητών των Ιατρικών Σχολών.

Ομως, αυτές οι αλλαγές δεν αφορούν μόνο τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία και τους επαγγελματίες της υγείας. Αφορούν όλο τον πληθυσμό που ζει σε αυτή τη χώρα. Οχι μόνο για να μην περάσουν οι αντιλαϊκές και αντιδραστικές ρυθμίσεις και σχέδια της κυβέρνησης, αλλά και για να διεκδικηθεί μια ικανοποιητική, σύμφωνη με τις απαιτήσεις των καιρών και ίση υγεία και ασφάλιση για όλους.

Χρειάζεται, λοιπόν, η συστοίχιση όλων για να μην κλείσουν κι άλλες πόρτες, αλλά, αντίθετα, να ανοίξουν όσο το δυνατόν περισσότερες...

«Νέο» κόμμα

Ο κύριος

ο «Τίποτα»

όνειρα κάνει

δίπατα

θώκους ψηλούς

ορέγεται

για το... λαό,

να λέγεται

και «νέο» κόμμα

φτιάχνει