Το Φεστιβάλ θα κορυφωθεί στο κεντρικό τριήμερο της Αθήνας, στις 20, 21 και 22 Σεπτέμβρη, στον γνώριμο χώρο του πάρκου «Αντώνης Τρίτσης», στο Ιλιον.
Ηδη έχουν πραγματοποιηθεί με επιτυχία μια σειρά εκδηλώσεων μέσα στον Αύγουστο και το ταξίδι συνεχίζεται με κορύφωση τις εκδηλώσεις σε πρωτεύουσες νομών και μεγάλες πόλεις μέχρι τα μέσα του Σεπτέμβρη. Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων αυτών έχει ως εξής:
Θεσσαλονίκη, στο πρώην Στρατόπεδο «Παύλου Μελά» στις 13 - 15/9. Στις 14/9 θα μιλήσει ο Δημήτρης Κουτσούμπας, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Νέα Μουδανιά, στις 25/8.
Γιαννιτσά, στις 31/8. Θα μιλήσει ο Χρήστος Κυγιάκης, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ.
Βέροια, στην πλατεία Ελιάς, στις 7/9. Θα μιλήσει ο Νίκος Χριστάνης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Κατερίνη, στις 9/9. Θα μιλήσει η Θεανώ Καπέτη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Κιλκίς, στις 10 - 11/9. Θα μιλήσει η Ελένη Κυγιάκη, μέλος του Γραφείου Περιοχής της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.
Πάτρα, στο Νότιο Πάρκο, στις 14 - 15/9. Στις 15/9 θα μιλήσει ο Θοδωρής Χιώνης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Αίγιο, στην παραλία, στις 25/8. Θα μιλήσει ο Νίκος Καραθανασόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Ζάκυνθος, στην πλατεία Σολωμού, στη 1/9. Θα μιλήσει η Μαρίνα Λαβράνου, μέλος της ΕΠ Δυτικής Ελλάδας του ΚΚΕ.
Κεφαλονιά, στο Ξενία (Αργοστόλι), στις 2/9. Θα μιλήσει ο Νίκος Καραθανασόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Αγρίνιο, στο Παπαστράτειο Γυμνάσιο, στις 8/9. Θα μιλήσει ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Πύργος, στην κεντρική πλατεία, στις 8/9. Θα μιλήσει ο Δημήτρης Τζαβάρας, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ.
Λάρισα, στην κοίτη του Πηνειού, στις 14 - 15/9. Στις 14/9 θα μιλήσει ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Τρίκαλα, στο Μύλο Ματσοπούλου, στις 7/9. Θα μιλήσει η Μαρία Γαβαλά, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Βόλος, στο Πάρκο Ρήγα Φεραίου (Δημαρχείο), στις 7 - 8/9. Θα μιλήσει ο Κώστας Αβραμόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Καρδίτσα, στο Πάρκο Παυσίλυπο, στις 8/9. Θα μιλήσει ο Τάσος Τσιαπλές, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Γιάννενα, στο Πάρκο Λιθαρίτσια, στις 14 - 15/9. Στις 15/9 θα μιλήσει ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Λευκάδα, στο Ανοιχτό Θέατρο, στη 1/9. Θα μιλήσει ο Κώστας Μπάτσικας, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ.
Αρτα, στην πλατεία Σκουφά, στις 7 - 8/9. Στις 8/9 θα μιλήσει ο Νίκος Αμπατιέλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ.
Πρέβεζα, στις 8/9. Θα μιλήσει ο Νεκτάριος Τριάντης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Κέρκυρα, στην Ανω Πλατεία, στις 8/9.
Χαλκίδα, στο Πάρκο Δέλτα, στις 15/9. Θα μιλήσει ο Τηλέμαχος Δημουλάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Λαμία, στο Πάρκο Τσαλτάκη, στις 8/9. Θα μιλήσει ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Λιβαδειά, στο Διοικητήριο, στις 14/9. Θα μιλήσει ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Αλιβέρι, στις 23/8.
Κοζάνη, στον Δημοτικό Κήπο, στις 7 - 8/9. Στις 8/9 θα μιλήσει ο Κώστας Παρασκευάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Γρεβενά, στην Πλατεία (Ρολόι), στις 31/8. Θα μιλήσει ο Σωκράτης Μπουντόλος, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ.
Φλώρινα, στο Νέο Πάρκο, στη 1/9. Θα μιλήσει ο Σάκης Βαρδαλής, βουλευτής του ΚΚΕ.
Καστοριά, στην πλατεία Βόρειας Παραλίας, στη 1/9. Θα μιλήσει ο Γιάννης Κανάτσιος, μέλος του Γραφείου Περιοχής της ΚΟ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.
Πτολεμαΐδα, στο Πέτρινο Σχολείο, στις 4/9. Θα μιλήσει ο Θανάσης Χαστάς, Γραμματέας της ΟΠ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.
Καβάλα, στο Πάρκο Φαλήρου, στις 14/9. Θα μιλήσει ο Δημήτρης Αρβανιτάκης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Δράμα, στον Δημοτικό Κήπο, στη 1/9. Θα μιλήσει ο Νίκος Φρέγκογλου, μέλος του Γραφείου Περιοχής της ΚΟ Ανατ. Μακεδονίας - Θράκης του ΚΚΕ.
Κομοτηνή, στην κεντρική πλατεία, στις 7/9. Θα μιλήσει ο Χρήστος Λαρίσης, μέλος του Γραφείου Περιοχής της ΚΟ Ανατ. Μακεδονίας - Θράκης του ΚΚΕ.
Αλεξανδρούπολη, στο Πάρκο Ακαδημίας, στις 8/9. Θα μιλήσει ο Ζήσης Λυμπερίδης, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ.
Ξάνθη, στο Αμφιθέατρο Κεντρικής Πλατείας, στις 20/9. Θα μιλήσει ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος, ευρωβουλευτής του ΚΚΕ.
Καλαμάτα, στο Πάρκο του Λιμενικού, στις 7 - 8/9. Στις 8/9 θα μιλήσει η Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Κόρινθος, στον Φλοίσβο, στη 1/9.
Τρίπολη, στο θεατράκι Σκακιέρας (Κλωνατζίδικα), στη 1/9.
Ναύπλιο, στις 8/9.
Ηράκλειο, στην πλατεία Ελευθερίας, στις 14 - 15/9. Στις 15/9 θα μιλήσει ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Χανιά, στο Φρούριο Ιτζεδίν, στις 15 - 16/9. Στις 16/9 θα μιλήσει ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Ρέθυμνο, στην πλατεία Μικρασιατών, στις 8/9.
Αγιος Νικόλαος, στη Λίμνη Αγίου Νικολάου, στις 9/9.
Μυτιλήνη, στο Κάστρο, στις 8/9. Θα μιλήσει η Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Κως, στο Πάρκο Ξενία, στις 25/8. Θα μιλήσει ο Θάνος Μπίμπας, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ.
Χίος, στο Κόκκινο Φαναράκι, στη 1/9. Θα μιλήσει ο Κυριάκος Ιωαννίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Κάλυμνος, στην πλατεία Χριστού, στη 1/9. Θα μιλήσει ο Νίκος Λάππας, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ.
Σάμος, στις 8/9. Θα μιλήσει ο Παναγιώτης Μεντρέκας, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ.
Ρόδος, στον Θερινό Κινηματοθέατρο, στις 9/9. Θα μιλήσει η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Αποσπάσματα από την παρέμβαση του ΚΚΕ στο θεματικό συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ με θέμα: «Το ελληνικό δημόσιο Πανεπιστήμιο σήμερα - Προκλήσεις και προοπτικές»
Σήμερα, ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του:
«Ως ΚΚΕ, θεωρούμε ότι οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι έχουν ευθύνη να πάρουν θέση στον αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων, διευρυμένων κοινωνικών αναγκών. Ενας αγώνας που εκ των πραγμάτων αφορά και τα πανεπιστήμια.
Υπ' αυτό το πρίσμα, των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών, τοποθετούμαστε με βάση και τις επεξεργασμένες θέσεις μας για την Ανώτατη Εκπαίδευση και στο θέμα της σημερινής συζήτησης, δηλαδή τις πολιτικές που μπορούν να απαντήσουν στις σημερινές προκλήσεις και τις προοπτικές του πανεπιστημίου.
Πρόκειται, μάλιστα, για μια συζήτηση εξαιρετικά επίκαιρη, καθώς την περίοδο αυτή η κυβέρνηση, με την αρωγή των διοικήσεων των ιδρυμάτων, επιδιώκει να προωθήσει με εμφατικό τρόπο την αναδιάρθρωση του χάρτη της Ανώτατης Εκπαίδευσης στη χώρα.
Ως ΚΚΕ, δε μας βρίσκει σύμφωνους η άποψη ότι οι αλλαγές αυτές γίνονται δήθεν χωρίς σχέδιο και στρατηγική, αν και κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει ότι πράγματι υπάρχουν και "ανορθογραφίες".
Με μια έννοια, μάλιστα, πρόκειται για "εθνική" στρατηγική, αφού οι διάφοροι κρίκοι αυτής της αλυσίδας προστίθενται διαδοχικά από τις κυβερνήσεις των τελευταίων αρκετών χρόνων, ανεξαρτήτως σύνθεσης. Το γεγονός ότι κάποιοι κρίκοι ενίοτε αντικαθίστανται από άλλους, προκειμένου να "δέσει" καλύτερα η αλυσίδα, δείχνει ακριβώς το ενιαίο της στόχευσης. Αυτό είναι και το νήμα που συνδέει, για παράδειγμα, το νόμο Γιαννάκου με το νόμο Διαμαντοπούλου και τους νόμους Μπαλτά και Γαβρόγλου που ακολούθησαν.
Εξάλλου, μόλις τον προηγούμενο μήνα συναντήθηκαν στο Παρίσι οι 48 υπουργοί Παιδείας του Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης, γιορτάζοντας τα 20 χρόνια από τη Διακήρυξη της Σορβόννης, η οποία κατέληξε έναν χρόνο αργότερα στην περίφημη Διακήρυξη της Μπολόνιας. Η υλοποίηση της πορείας αυτής αποτελεί διακηρυγμένο στόχο όλων των αστικών κομμάτων της χώρας και σε αυτήν την κατεύθυνση κινούνται όλες οι σχετικές παρεμβάσεις. Διαχρονικά, το ζητούμενο είναι η "εναρμόνιση" των πανεπιστημίων στη στρατηγική κατεύθυνση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων.
Βεβαίως, η σημερινή κυβέρνηση διακρίνεται για την αποφασιστικότητα με την οποία προωθεί τις σχετικές εξελίξεις. Το γιατί, δεν είναι δύσκολο να εξηγηθεί, αφού αγωνιά να παρουσιάσει στρωμένο το έδαφος για τη "μεταμνημονιακή" εποχή, δηλαδή την έξοδο από την κρίση για το κεφάλαιο, πάνω στα αποκαΐδια κατακτήσεων και δικαιωμάτων που άφησαν τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης.
Ως ΚΚΕ, επισημαίνουμε ότι η σημερινή ζοφερή κατάσταση προκύπτει ακριβώς στο έδαφος της πρόσδεσης των πανεπιστημίων στο άρμα των προτεραιοτήτων του κεφαλαίου και της επιχειρηματικής τους λειτουργίας, στο όνομα της δήθεν "αυτοτέλειάς" τους. Οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες παίρνουν ως δεδομένη αυτήν την κατάσταση, την παγιώνουν και την επιτείνουν.
Ποιος, όμως, δεν μπορεί πλέον να δει ότι ο προσανατολισμός των σπουδών στις απαιτήσεις και τις προτεραιότητες της αγοράς έχει οδηγήσει στη μετατροπή τους σε "ατομικό μενού" προσόντων και δεξιοτήτων, στην αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα;
Ποιος δεν μπορεί να δει ότι η επιχειρηματική λειτουργία των ιδρυμάτων πάει χέρι χέρι με την υποχρηματοδότησή τους από το κράτος, με την επέκταση των "ελαστικών" σχέσεων εργασίας για όλες τις κατηγορίες εργαζομένων, μεταξύ των οποίων και οι διδάσκοντες;
Μετά από πέντε χρόνια μηδενικών διορισμών στα πανεπιστημιακά ιδρύματα και ενώ τα κενά, οι αποχωρήσεις και οι "παγωμένες" προκηρύξεις αθροίζονται σε χιλιάδες, η κυβέρνηση έδωσε την τελευταία διετία μόλις 1.050 θέσεις, οι οποίες, φυσικά, δε φτάνουν ούτε για "ζήτω". Μάλιστα, από αυτές, σχεδόν το 65% παραμένουν ακόμα αδιάθετες! Προφανώς, ευθύνες γι' αυτό έχουν και οι διοικήσεις των ιδρυμάτων. Δεν μπορεί να παραγνωρίσει κανείς, όμως, ότι το θεσμικό πλαίσιο στο οποίο και αυτές κινούνται έχει και την κυβερνητική σφραγίδα.
Ετσι, η "απάντηση" που προκρίνει η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση των τεράστιων διδακτικών κενών συνίσταται στην επέκταση του θεσμού των συμβασιούχων διδασκόντων, με τη γενίκευση των πανεπιστημιακών υποτρόφων, οι οποίοι ουσιαστικά υποχρεούνται να εργάζονται για 1 χρόνο χωρίς περαιτέρω προοπτική και με όρους αναντίστοιχους των αναγκών.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι αυτό δεν αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία, αλλά καθεστώς σε όλη την ΕΕ. Είναι χαρακτηριστικό, για παράδειγμα, ότι στην Αγγλία έχει εμφανιστεί μέχρι και το φαινόμενο του "outsourcing" πανεπιστημιακών δασκάλων, συχνά μάλιστα κι από θυγατρικές εταιρείες των πανεπιστημίων.
Κατά τη γνώμη μας, η πορεία των εξελίξεων μπορεί να εξηγηθεί αν εντοπιστεί ότι πίσω από τα επιμέρους στοιχεία τους βρίσκεται το κίνητρο της ενισχυμένης επιχειρηματικής λειτουργίας και της περαιτέρω συναρμογής των πανεπιστημίων με τις ιεραρχήσεις του κεφαλαίου.
Εξάλλου, ομολογημένος στόχος στις διάφορες εισηγήσεις για συγχωνεύσεις και μετεξελίξεις τμημάτων και ιδρυμάτων είναι η συνεργασία με τις επιχειρήσεις στις διάφορες βιομηχανικές ζώνες, η ίδρυση δομών βιομηχανικής - τεχνολογικής καινοτομίας, ώστε να επιταχύνεται η επιχειρηματική αξιοποίηση των ερευνητικών αποτελεσμάτων, όπως και η ίδρυση δομών, υπό την αιγίδα των πανεπιστημίων, για 2ετή προγράμματα προοριζόμενα για αποφοίτους ΕΠΑΛ, κατά παραγγελία των καπιταλιστών που δραστηριοποιούνται στην κάθε περιοχή, που θα προσφέρουν φτηνό εργατικό δυναμικό στις επιχειρήσεις μέσω της πρακτικής και της μαθητείας.
Παράλληλα, η προσέλκυση χρηματοδότησης, σε περιφερειακό επίπεδο, για τα νέα ιδρύματα και τμήματα, καθώς και τις άλλες δομές έρευνας και διασύνδεσης με τις επιχειρήσεις, αποτελεί ένα ακόμα εργαλείο για το σφιχταγκάλιασμα των ιδρυμάτων με τις ιεραρχήσεις του κεφαλαίου.
Κατά τη γνώμη μας, η συζήτηση για την περαιτέρω σύνδεση των ιδρυμάτων με τις ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς, ως δήθεν λύση στα πιεστικά προβλήματα των ιδρυμάτων και τις ανάγκες των φοιτητών, αναδεικνύει και τα ουσιαστικά αδιέξοδα και τις αντιφάσεις του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.
Για παράδειγμα, σε περίπτωση υλοποίησης της πρότασης για το "Συγκρότημα Ευρίπου" του ΕΚΠΑ, η προτεινόμενη Σχολή Αγροτικής Ανάπτυξης, Διατροφής και Αειφορίας έρχεται να προστεθεί σε άλλες σχολές με ομοειδή αντικείμενα εντός της Περιφέρειας Αττικής. Π.χ. Τμήματα Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων υπάρχουν τόσο στη Γεωπονική όσο στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, ενώ Διαιτολογίας υπάρχει και στο Χαροκόπειο. Τα επιστημονικά αντικείμενα που σχετίζονται με την Αειφορία και τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας ήδη αποτελούν μέρος των προγραμμάτων σπουδών σε διάφορα Τμήματα του ΕΚΠΑ, του ΕΜΠ, του ΠΔΑ κ.ά.
Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι η σπουδή να στοιχηθούν τα ιδρύματα πίσω από τις αναπτυξιακές προτεραιότητες του κεφαλαίου το μόνο που επιφέρει ως συνέπεια για τους φοιτητές είναι η υπονόμευση της εργασιακής τους προοπτικής, αφού ως πτυχιούχοι έτσι προσανατολισμένων προγραμμάτων σπουδών θα μένουν στον "αέρα" μόλις το κεφάλαιο, στο έδαφος του ανταγωνισμού, αποφασίσει να αναπροσαρμόσει τις προτεραιότητές του και τις ιεραρχήσεις του, μόλις αλλάξουν οι εσωτερικοί συσχετισμοί μεταξύ των κλάδων και μονοπωλιακών ομίλων.
Αντίστοιχα ισχύει και για την Ερευνα, αφού σε καθεστώς ανταγωνισμού για την προσέλκυση χρηματοδοτήσεων, το αποτέλεσμα είναι, από τη μια, η σπατάλη δυναμικού και πόρων και, από την άλλη, ο μονοσήμαντος προσανατολισμός ανάπτυξης της ερευνητικής δραστηριότητας.
Με την κάνουλα της χρηματοδότησης να ανοιγοκλείνει ανάλογα με τη φάση του οικονομικού κύκλου και τη σχετική θέση των διαφόρων κλάδων και μονοπωλίων στον ανταγωνισμό, ουσιαστικά αναιρείται κάθε δυνατότητα σχεδιασμού και συνέχειας στην ανάπτυξη ερευνητικής δραστηριότητας. Αυτό είναι και το βασικό, δομικό πρόβλημα της project - oriented χρηματοδότησης της Ερευνας, που αποτελεί και τη βάση της χειροτέρευσης των εργασιακών σχέσεων στο χώρο. Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό ότι οι πολλές πρόσφατες παρεμβάσεις της κυβέρνησης στο συγκεκριμένο χώρο φέρουν ακριβώς αυτήν τη σφραγίδα.
Ο ανταγωνισμός, η αυτοτέλεια και η επιχειρηματική δραστηριότητα, λοιπόν, όχι μόνο δεν είναι όρος βιωσιμότητας των ιδρυμάτων και των προοπτικών των αποφοίτων και των εργαζομένων, αλλά πηγή των προβλημάτων που σήμερα μαστίζουν τα ιδρύματα.
Αξίζει, ακόμα, να σημειώσουμε ότι οι πομπώδεις κυβερνητικές διακηρύξεις για τις αυξημένες χρηματοδοτήσεις - που όμως αφορούν δράσεις περιορισμένης χρονικής διάρκειας και πολύ πίσω από τις ανάγκες, και μάλιστα με όρους που αναπαράγουν τα υπάρχοντα προβλήματα, χωρίς να δίνουν ουσιαστικές απαντήσεις - αφορούν κατά μείζονα λόγο την αξιοποίηση πόρων που έχουν προκύψει από διεθνείς δανειακές συμβάσεις, τους όρους των οποίων η κυβέρνηση αρνείται να γνωστοποιήσει. Αυτά τα δάνεια, όμως, απαιτούν αποπληρωμή και είναι πικρή η πρόσφατη πείρα όλων για το τι συνεπάγεται αυτό και για ποιους.
Τα παραπάνω καθιστούν, κατά τη γνώμη μας, σαφές ότι μια τέτοια "εθνική στρατηγική" που, στις διάφορες παραλλαγές της και παρά τις μεταξύ τους διαφωνίες, υιοθετούν όλα τα αστικά κόμματα, ούτε δίνει ούτε και θα μπορούσε να δίνει απαντήσεις:
- Στις ανάγκες των φοιτητών για σύγχρονες, ολοκληρωμένες σπουδές χωρίς εμπόδια και φραγμούς, για δουλειά με πλήρη δικαιώματα πάνω στο αντικείμενο σπουδών.
- Για στελέχωση των ιδρυμάτων με το αναγκαίο μόνιμο και πλήρους απασχόλησης εκπαιδευτικό, διοικητικό και τεχνικό προσωπικό, με αξιοπρεπείς μισθούς.
- Για Ερευνα προσανατολισμένη στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.
Τα παραπάνω, κατά τη γνώμη μας, αποτελούν μια ακόμα απόδειξη για τους λόγους που οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι που ασφυκτιούν με τις εξελίξεις δεν πρέπει να δείχνουν καμία εμπιστοσύνη στα κόμματα του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, που διεκδικούν τη σκυτάλη για να "τρέξουν" στο δρόμο της ίδιας αδιέξοδης πορείας, στην οποία η καπιταλιστική ανάκαμψη εναλλάσσεται με την καπιταλιστική κρίση, αλλά να συμπορευτούν με το ΚΚΕ, ακόμα κι αν δεν συμφωνούν σε όλα μαζί μας.
Αρκεί να γίνει κοινός τόπος το βασικό: Οτι και πρέπει και μπορούμε να ζούμε καλύτερα από σήμερα, σε μια κοινωνία χωρίς ανεργία, φτώχεια, εκμετάλλευση και πολέμους. Οτι όσους "εκσυγχρονισμούς" και "ριζοσπαστικές", "καινοτόμες" παρεμβάσεις κι αν κάνουν στην Ανώτατη Εκπαίδευση οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, ό,τι κι αν πλασάρουν ως "νέο" οι σύγχρονοι απολογητές των αδιεξόδων του καπιταλισμού, το πραγματικά σύγχρονο και νέο είναι να απολαμβάνει ο λαός τον πλούτο που παράγει.
Να χρησιμοποιούνται τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, όλα όσα δημιουργούνται από το μόχθο του μυαλού και των χεριών της εργατικής τάξης, για να μπορούμε να δουλεύουμε όλοι με καλύτερες συνθήκες, με λιγότερο γενικό εργάσιμο χρόνο, αλλά και με εργασιακό εισόδημα και κοινωνικές υπηρεσίες που θα εξασφαλίζουν πολύ καλύτερο επίπεδο ζωής, αντίστοιχο με αυτό που αρμόζει στις σύγχρονες δυνατότητες, αλλά και ανάγκες μας.
Χρειάζεται να σηκωθεί μέτωπο ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ, με προμετωπίδα το αίτημα για ουσιαστική αναβάθμιση όλων των τμημάτων και σπουδών. Μόνη ουσιαστική διέξοδος είναι η πάλη για ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, η πάλη για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης που κριτήριο δεν είναι τα κέρδη των μονοπωλίων, αλλά οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Ως ΚΚΕ, στεκόμαστε αρωγοί στον αγώνα των πανεπιστημιακών δασκάλων, υποστηρίζουμε τα δίκαια αιτήματά τους σε σχέση με το μισθολογικό κ.λπ. Δεν αρκούμαστε, όμως, απλώς στην έκφραση της συμπαράστασης αυτής.
Απευθύνουμε κάλεσμα συμπόρευσης στον αγώνα προκειμένου τα ιδρύματα να απεμπλακούν από τα δεσμά του κεφαλαίου, να ανοίξει ο δρόμος για την οργάνωση των σπουδών και της επιστημονικής έρευνας με βάση τις πραγματικές, σύγχρονες ανάγκες του λαού μας, για να δουλεύουν οι εργαζόμενοι και οι διδάσκοντες απερίσπαστοι, με πλήρη δικαιώματα και ανακτημένες τις απώλειες της κρίσης».
Στο Ποδοχώρι Καβάλας, την Παρασκευή 17 Αυγούστου, στις 8.30 μ.μ., στην τοποθεσία «Τζιρίφ», θα γίνει προφεστιβαλική εκδήλωση, όπου θα μιλήσει ο Ζήσης Λυμπερίδης, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ. Θα ακολουθήσει λαϊκό γλέντι.
Το πρόγραμμα άνοιξε με σύντομο καλλιτεχνικό πρόγραμμα αφιερωμένο στα 100χρονα του ΚΚΕ και στην ιστορία του νησιού, και στη συνέχεια ανέβηκε στο βήμα η Γεωργία Λαρδά, Γραμματέας του Τομεακού Συμβουλίου Ικαρίας της ΚΝΕ. Μεταξύ άλλων επισήμανε ότι 50 χρόνια μετά την ίδρυση της ΚΝΕ «η αναγκαιότητα της ύπαρξης της Νεολαίας του ΚΚΕ δεν έπαψε να επιβεβαιώνεται ούτε στιγμή. Είναι υπαρκτή ανάγκη να υπάρχει πρωτοπόρα Νεολαία που να δείχνει τη διέξοδο της άλλης κοινωνίας, μιας κοινωνίας δίχως φτώχεια, πολέμους και εκμετάλλευση».
Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Σπύρος Χαλβατζής, στέλεχος του ΚΚΕ, που έκανε αναφορά στις πολιτικές εξελίξεις, στην επιθετικότητα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με τη βοήθεια της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑΛ) και των άλλων αστικών κομμάτων, σε βάρος της εργατικής τάξης, συνολικά του λαού, ώστε να εξασφαλιστεί ολοένα και φτηνότερη εργατική δύναμη για την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, δηλαδή τη «δίκαιη ανάπτυξη», που έχει ως αποτέλεσμα την άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων και στη «μεταμνημονιακή» εποχή, τη φτώχεια, την ανεργία, την έλλειψη στοιχειωδών υποδομών και έργων για την αντιπυρική, αντισεισμική και αντιπλημμυρική προστασία, με αποτέλεσμα ο λαός να θρηνεί εκατοντάδες νεκρούς.
Εκλεισε την ομιλία του φορτίζοντας συγκινησιακά το κλίμα, με ειδική αναφορά στους αγωνιστές, σε ονόματα - θρύλους, όπως Γιάννης Σαλάς, Γιάννης Μαλαγάρης, Αντώνης Καλαμπόγιας, Στέφανος Παπαγιάννης, Στρατής Τσαμπής, Γιάννης Τσερμέγκας, Στέφανος Παπαγιωργάκης, Φίλιππος Μαυρίκης, Σταματία Βιτσαρά, Ολγα Μαλαχία, Λαμπρινή Ραντά - Καπλάνη και άλλοι πολλοί «που χαράχτηκαν στη μνήμη και στη συνείδηση του ικαριώτικου λαού και όχι μόνο. Για τους αγωνιστές του εργατικού - λαϊκού κινήματος, αλλά και για τους Νικαριώτες πρωτομάχους, οι νεότεροι αγωνιστές - κομμουνιστές κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ. Γιατί αυτοί χάραξαν τον μοναδικό δρόμο που πρέπει να βαδίζουμε καθημερινά, αταλάντευτα, μέχρι τη νίκη του λαού. Μέχρι την εργατική - λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό».
Στο χώρο λειτούργησαν έκθεση για την 100χρονη πορεία του Κόμματος και τον αντικομμουνισμό στα σχολικά βιβλία, την οποία επιμελήθηκε ομάδα από μέλη της ΚΝΕ, έκθεση φωτογραφίας με στιγμιότυπα από το 27o Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ στην Πάτρα, παιδότοπος με ειδικά διαμορφωμένο χώρο για παιχνίδι απόδρασης, το οποίο γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία, κ.ά.
Το Σάββατο 11 Αυγούστου έγινε προφεστιβαλική εκδήλωση στον Μανταμάδο της Λέσβου. Χαιρετισμό απηύθυνε ο Γραμματέας της ΟΒ Μανταμάδου, Γιώργος Χιωτέλλης, προβλήθηκε βίντεο αφιερωμένο στα 50 χρόνια από την ίδρυση της ΚΝΕ, ενώ την κεντρική ομιλία έκανε η Αναστασία Βελλή, Γραμματέας του Τομεακού Συμβουλίου Λέσβου. Η Α. Βελλή αναφέρθηκε στις πολιτικές εξελίξεις και σημείωσε πως το Μεταναστευτικό - Προσφυγικό παραμένει ζωντανό στις ζωές των κατοίκων της Λέσβου, καθώς το νησί έχει μετατραπεί σε αποθήκη ψυχών, ενώ ταυτόχρονα οι τελευταίες αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ θα χειροτερέψουν τις συνθήκες εγκλωβισμού των κατατρεγμένων προσφύγων και μεταναστών. Τόνισε πως «η διέξοδος για το λαό βρίσκεται στην πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, που είναι η μόνη ρεαλιστική, γιατί είναι η μόνη πραγματικά φιλολαϊκή. Ο δρόμος για τη νεολαία είναι μέσα από την οργανωμένη πάλη της ΚΝΕ».
Στην εκδήλωση εντυπωσίασε το μουσικοαφηγηματικό δρώμενο που παρουσιάστηκε από μέλη και φίλους της ΚΝΕ, αφιερωμένο στα 100 χρόνια του ΚΚΕ.
Την ίδια μέρα, το Φεστιβάλ πέρασε και από τη Νάξο, όπου έγινε εκδήλωση στην πλατεία Δημαρχείου. Το πρόγραμμα άρχισε με τέσσερις εξαίσιους μικρούς οργανοπαίχτες, με παραδοσιακά όργανα, που καταχειροκροτήθηκαν μαζί με τον δάσκαλό τους, ο οποίος συμμετέχει στον Πολιτιστικό Σύλλογο Φιλωτίου Νάξου.
Ακολούθησε βιντεοπροβολή για τα 50 χρόνια της ΚΝΕ και στη συνέχεια μίλησε ο Ορέστης Σιώπης, μέλος της Επιτροπής Αιγαίου του ΚΣ της ΚΝΕ. Στην ομιλία του αναφέρθηκε στους στίχους από το «Καπνισμένο τσουκάλι» του Γιάννη Ρίτσου που συνθέτουν το φετινό σύνθημα του Φεστιβάλ, τονίζοντας: «"Ηταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ. Δύσκολος δρόμος!... Σίγουρος δρόμος...Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος!"Αυτοί οι στίχοι κυριολεκτικά αναδεικνύουν το αγωνιστικό νήμα που συνδέει την προηγούμενη με την επόμενη γενιά αγωνιστών. Αναδεικνύουν το νήμα αγώνων και προσφοράς που συνδέουν το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του, με το εργατικό κίνημα του Μεσοπολέμου και το κατοπινό εργατικό κίνημα που φτάνει έως τις μέρες μας (...) Δεν αναφερόμαστε σε όλη αυτήν την πορεία του ενός αιώνα μόνο και μόνο για να τιμήσουμε τους χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες που έδωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν στην υπόθεση του σοσιαλισμού. Μελετάμε και διδασκόμαστε από αυτήν την πορεία, καθώς προσφέρει πολύτιμα διδάγματα για το σήμερα».
Ακολούθησε συγκρότημα της ΚΝΕ με λαϊκά, ρεμπέτικα, αλλά και τραγούδια του αγώνα, και η βραδιά ολοκληρώθηκε με παραδοσιακό ναξιώτικο γλέντι από τους Πέτρο και Γιάννη Φρατζέσκο.
Ταμπλό για τα 100χρονα του ΚΚΕ, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για Ναξιώτες που έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα, αλλά και η «Γωνιά του Κόκκινου Αερόστατου» για τους μικρούς φίλους, πλαισίωναν τον χώρο της εκδήλωσης.
Την Κυριακή 12 Αυγούστου, έγινε φεστιβαλική εκδήλωση στο λιμάνι της Μύρινας στη Λήμνο, την οποία χαιρέτισε η Γραμματέας της Οργάνωσης Λήμνου της ΚΝΕ, Αντωνία Αγά, και ακολούθησε προβολή ντοκιμαντέρ αφιερωμένου στα 50 χρόνια της ΚΝΕ. Στη συνέχεια προβλήθηκε φωτογραφικό αφιέρωμα στη ζωή και τη δράση του Γιάννη Ρίτσου και ακολούθησε θεατρική διασκευή από το «Καπνισμένο Τσουκάλι», που ο ποιητής έγραψε όταν ήταν εξόριστος στο νησί, στο Κοντοπούλι. Την παράσταση παρουσίασε θεατρική ομάδα αποτελούμενη από μέλη και φίλους της ΚΝΕ και του ΚΚΕ, η οποία ενθουσίασε το κοινό.
Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Βασίλης Αμπελογιάννης, μέλος της Κομματικής Επιτροπής Αιγαίου του ΚΚΕ, που αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, τονίζοντας τις ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία σπέρνει αυταπάτες ότι τάχα το ΝΑΤΟ προστατεύει τα σύνορά μας, και επισημαίνοντας: «Οι λαοί των Βαλκανίων και της ευρύτερης περιοχής δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν μεταξύ τους. Αντίθετα, έχουν κοινό συμφέρον να αγωνιστούν ενάντια στην πολιτική των ιμπεριαλιστών, του "διαίρει και βασίλευε" στα Βαλκάνια, ενάντια στην πολιτική της χρησιμοποίησης υπαρκτών ή και ανύπαρκτων μειονοτικών προβλημάτων, για να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Να αγωνιστούν ενάντια στην πολιτική αλλαγής των συνόρων, διαμελισμού των κρατών, δημιουργίας προτεκτοράτων. Ενάντια στις κυβερνήσεις των κρατών που χαράζουν την πολιτική τους για να εξυπηρετήσουν την κερδοφορία του κεφαλαίου, κόντρα στα δικά τους συμφέροντα».
Η εκδήλωση έκλεισε με πολιτικά και νεανικά τραγούδια από τοπικά μουσικά νεανικά σχήματα.