Την ανάλυση που έκανε ο «Ριζοσπάστης» στο κυριακάτικο φύλλο του για τη ζούγκλα στην αγορά εργασίας, την αύξηση της ευελιξίας και τη μείωση των μισθών, αλλά και τη συμβολή που είχε η συρρίκνωση του εγχώριου εργατικού δυναμικού στον στατιστικό περιορισμό της ανεργίας, επαληθεύουν σειρά μελετών που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Ενδεικτικά, στην εβδομαδιαία ανάλυσή της, η Alpha Bank αποδίδει στις εξής βασικές τάσεις τη σχετική στατιστική μείωση της ανεργίας: Στον «σταδιακό περιορισμό της διαρθρωτικής ανεργίας», καθώς «η μακρόχρονη αναζήτηση οδήγησε σε προσαρμογή των προσδοκιών σε σχετικά χαμηλότερες αμοιβές και σε ευέλικτες μορφές απασχόλησης ως συνέπεια των μεταρρυθμίσεων που έλαβαν χώρα τα προηγούμενα έτη». Στη «μείωση της κυκλικής ανεργίας ως αποτέλεσμα της εισόδου σε ανοδική φάση ορισμένων κλάδων της ελληνικής οικονομίας». Στη «μείωση του εργατικού δυναμικού (που) συνδέεται με την αύξηση των ατόμων που απογοητεύτηκαν μετά από πολυετή αναζήτηση ικανοποιητικής θέσης απασχόλησης και είτε αποσύρθηκαν από την αγορά εργασίας, είτε μετανάστευσαν στο εξωτερικό αποδυναμώνοντας το ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας». Μ' αυτά και μ' αυτά, λοιπόν, η κυβέρνηση εμφανίζει σήμερα την ανεργία στατιστικά μικρότερη απ' ό,τι την παρέλαβε και επιχαίρει προκλητικά για την ...αποτελεσματικότητα της πολιτικής της! Για την καταγραφή, να σημειώσουμε ότι η μερική απασχόληση, από το 6,5% του συνόλου των απασχολουμένων στο πρώτο τρίμηνο του 2010, έφτασε στο 10,5% στο πρώτο τρίμηνο του 2017, ενώ την περίοδο 2010 - 2015 ο αριθμός των Ελλήνων που μετανάστευσαν ανήλθε συνολικά σε 320.000 άτομα...

Συνεχίστηκαν (όπως ήταν αναμενόμενο) και το Σαββατοκύριακο οι «περισπούδαστες» αναλύσεις για την κατάσταση που διαμορφώνεται στον Ειρηνικό, τους «ανισόρροπους» ηγέτες ΗΠΑ και ΛΔ Κορέας, οι αναφορές σε λεπτομέρειες των πολεμικών σχεδίων κ.ο.κ. Το έργο, βέβαια, είναι χιλιοπαιγμένο. Και τι δεν έχουμε ακούσει σαν πρόσχημα όλα αυτά τα χρόνια, για δικτάτορες, τρομοκράτες, «ψυχοπαθείς» και «στραβοξυπνημένους»! Από τη Γιουγκοσλαβία και το Ιράκ παλιότερα, έως τη Λιβύη και τη Συρία πιο πρόσφατα, για να μην πάμε πιο πίσω. Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι το εξής: Οπου η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών γεννάει εντάσεις, επεμβάσεις και συγκρούσεις καπιταλιστικών κρατών και κέντρων, για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και δρόμων μεταφοράς Ενέργειας, αγορών, γεωστρατηγικών πόστων, εκεί λοιπόν, ένα βολικό, όσο και ψεύτικο, «σχήμα» είναι έτοιμο να εξηγήσει τα πάντα με τρόπο που να κρύβεται η ουσία των εξελίξεων. Μόνο και μόνο για να αθωωθεί ο ιμπεριαλισμός και τα εγκλήματά του, να στοιχηθεί ο λαός με τον έναν ή τον άλλο πόλο της αντιπαράθεσης και να χάσει από το στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, το σάπιο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και την αστική τάξη στο εσωτερικό της κάθε χώρας.