Την ανάλυση που έκανε ο «Ριζοσπάστης» στο κυριακάτικο φύλλο του για τη ζούγκλα στην αγορά εργασίας, την αύξηση της ευελιξίας και τη μείωση των μισθών, αλλά και τη συμβολή που είχε η συρρίκνωση του εγχώριου εργατικού δυναμικού στον στατιστικό περιορισμό της ανεργίας, επαληθεύουν σειρά μελετών που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Ενδεικτικά, στην εβδομαδιαία ανάλυσή της, η Alpha Bank αποδίδει στις εξής βασικές τάσεις τη σχετική στατιστική μείωση της ανεργίας: Στον «σταδιακό περιορισμό της διαρθρωτικής ανεργίας», καθώς «η μακρόχρονη αναζήτηση οδήγησε σε προσαρμογή των προσδοκιών σε σχετικά χαμηλότερες αμοιβές και σε ευέλικτες μορφές απασχόλησης ως συνέπεια των μεταρρυθμίσεων που έλαβαν χώρα τα προηγούμενα έτη». Στη «μείωση της κυκλικής ανεργίας ως αποτέλεσμα της εισόδου σε ανοδική φάση ορισμένων κλάδων της ελληνικής οικονομίας». Στη «μείωση του εργατικού δυναμικού (που) συνδέεται με την αύξηση των ατόμων που απογοητεύτηκαν μετά από πολυετή αναζήτηση ικανοποιητικής θέσης απασχόλησης και είτε αποσύρθηκαν από την αγορά εργασίας, είτε μετανάστευσαν στο εξωτερικό αποδυναμώνοντας το ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας». Μ' αυτά και μ' αυτά, λοιπόν, η κυβέρνηση εμφανίζει σήμερα την ανεργία στατιστικά μικρότερη απ' ό,τι την παρέλαβε και επιχαίρει προκλητικά για την ...αποτελεσματικότητα της πολιτικής της! Για την καταγραφή, να σημειώσουμε ότι η μερική απασχόληση, από το 6,5% του συνόλου των απασχολουμένων στο πρώτο τρίμηνο του 2010, έφτασε στο 10,5% στο πρώτο τρίμηνο του 2017, ενώ την περίοδο 2010 - 2015 ο αριθμός των Ελλήνων που μετανάστευσαν ανήλθε συνολικά σε 320.000 άτομα...

Συνεχίστηκαν (όπως ήταν αναμενόμενο) και το Σαββατοκύριακο οι «περισπούδαστες» αναλύσεις για την κατάσταση που διαμορφώνεται στον Ειρηνικό, τους «ανισόρροπους» ηγέτες ΗΠΑ και ΛΔ Κορέας, οι αναφορές σε λεπτομέρειες των πολεμικών σχεδίων κ.ο.κ. Το έργο, βέβαια, είναι χιλιοπαιγμένο. Και τι δεν έχουμε ακούσει σαν πρόσχημα όλα αυτά τα χρόνια, για δικτάτορες, τρομοκράτες, «ψυχοπαθείς» και «στραβοξυπνημένους»! Από τη Γιουγκοσλαβία και το Ιράκ παλιότερα, έως τη Λιβύη και τη Συρία πιο πρόσφατα, για να μην πάμε πιο πίσω. Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι το εξής: Οπου η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών γεννάει εντάσεις, επεμβάσεις και συγκρούσεις καπιταλιστικών κρατών και κέντρων, για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και δρόμων μεταφοράς Ενέργειας, αγορών, γεωστρατηγικών πόστων, εκεί λοιπόν, ένα βολικό, όσο και ψεύτικο, «σχήμα» είναι έτοιμο να εξηγήσει τα πάντα με τρόπο που να κρύβεται η ουσία των εξελίξεων. Μόνο και μόνο για να αθωωθεί ο ιμπεριαλισμός και τα εγκλήματά του, να στοιχηθεί ο λαός με τον έναν ή τον άλλο πόλο της αντιπαράθεσης και να χάσει από το στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, το σάπιο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και την αστική τάξη στο εσωτερικό της κάθε χώρας.

Ποιος - μιας κάποιας ηλικίας και πάνω τουλάχιστον - δε θυμάται τους «ομηρικούς» καβγάδες ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, όταν εναλλάσσονταν στην αστική διαχείριση; «Φως» ο ένας, «σκοτάδι» ο άλλος. Κι ας ενάλλασσαν με συνέπεια τη σκυτάλη της ίδιας πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου. Μετά από μερικά χρόνια έκαναν κυβέρνηση μαζί και ψήφιζαν μνημόνια παρέα για να περάσει το κεφάλαιο τον «κάβο» της καπιταλιστικής κρίσης. Ποιος δε θυμάται τις κορόνες της κυβέρνησης της «πρώτη φορά αριστεράς» για τους «προηγούμενους» που τα «ξεπουλάγαν όλα», σε αντίθεση με τους ίδιους, που «διαπραγματεύονταν σκληρά», για λογαριασμό βέβαια του κεφαλαίου όπως αποδείχθηκε λίγο μετά, όταν παρέα με τους «προηγούμενους» ψήφιζαν το τρίτο μνημόνιο; Τι επιβεβαιώνουν οι παραπάνω «αναμνήσεις»; Οτι οι «διαχωριστικές γραμμές» των αστικών κομμάτων και οι κορόνες παραμερίζονται πάρα πολύ εύκολα, αφού βάση «συμπόρευσης» υπάρχει και μάλιστα «στέρεη», αν ρίξει κανείς μια ματιά στο πώς στρατεύονται στους κάθε φορά «εθνικούς» στόχους του κεφαλαίου. Καλό είναι να τα θυμάται αυτά ο λαός, τώρα που βλέπει τις υποτιθέμενες «άγριες» κόντρες να βρίσκονται σε εξέλιξη και τους «σκληρούς» χαρακτηρισμούς να δίνουν και να παίρνουν πιο γρήγορα κι από μπαλάκι στην παραλία.

1769 Γεννιέται ο Γάλλος επαναστάτης, στρατηγός και κατόπιν αυτοκράτορας της Γαλλίας, Ναπολέων Βοναπάρτης.

1785 Γεννιέται ο Βρετανός συγγραφέας Τόμας Ντε Κουίνσι.

1909 Τη νύχτα της 14ης προς 15η Αυγούστου, με πρωτοβουλία του Στρατιωτικού Συνδέσμου (συνωμοτική οργάνωση αποτελούμενη κυρίως από κατώτερα και μεσαία στελέχη του στρατού), πραγματοποιείται το Κίνημα στου Γουδή, το οποίο έφερε από την Κρήτη τον Ελ. Βενιζέλο για να αναλάβει την πρωθυπουργία.

1914 Ανοίγει η διώρυγα του Παναμά, κατά την κατασκευή της οποίας πέθαναν σχεδόν 5.600 εργάτες.

1931 Ογκώδη αγροτικά συλλαλητήρια πραγματοποιούνται στην Καρδίτσα και τα Φάρσαλα.

1940 Ενώ το καταδρομικό «Ελλη» βρισκόταν αγκυροβολημένο έξω από το λιμάνι της Τήνου, συμμετέχοντας με μεγάλο σημαιοστολισμό στον εορτασμό της Παναγίας, τορπιλίζεται από ιταλικό υποβρύχιο, 3 ολόκληρους μήνες πριν από την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου.

1945 Ο Κόκκινος Στρατός απελευθερώνει την Κορέα από τους Ιάπωνες ιμπεριαλιστές.

1945 Η συνέλευση αντιπροσώπων των παράνομων επαναστατικών ομάδων κηρύσσει ανεξάρτητη την Ινδονησία.

1947 Η Ινδία κηρύσσει την ανεξαρτησία της από τη βρετανική κυριαρχία.

1950 Παραμονές του 10ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ αρχίζει στο Εκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών η δίκη 118 συνδικαλιστών με βάση τον ΑΝ 509/1947. Από αυτούς, οι 8 καταδικάστηκαν σε θάνατο, οι 2 σε ισόβια και οι υπόλοιποι σε μικρότερες ποινές. Στο τέλος της δίκης, οι καταδικασθέντες σε θάνατο δήλωσαν: «Δε μας φοβίζει ο θάνατος. Αγωνιστήκαμε με όλες μας τις δυνάμεις σαν τίμια συνδικαλιστικά στελέχη διά τα δίκαια των εργαζομένων. Τώρα δίνουμε ευχαρίστως και τη ζωή μας ολοκαύτωμα στον αγώνα αυτόν».

1951 Ιδρύεται η Ενιαία Δημοκρατική Νεολαία Ελλάδας (ΕΔΝΕ), η νεολαία της ΕΔΑ.

1953 Πραξικόπημα κατά του δημοκρατικά εκλεγμένου πρωθυπουργού του Ιράν Μ. Μοσαντέχ, υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία, πετυχαίνει την ανατροπή του και την εγκαθίδρυση στρατιωτικής δικτατορίας και την επάνοδο της απόλυτης μοναρχίας.

1960 Το Κονγκό αποκτά την ανεξαρτησία του από τη Γαλλία.

1960 Οι πρώτοι μαύροι εγγράφονται στα σχολεία των λευκών στη Βιρτζίνια.

1964 Η σοβιετική κυβέρνηση απαντά σε έκκληση του Μακαρίου ότι δεν θα μείνει αδιάφορη σε περίπτωση στρατιωτικής επίθεσης εναντίον της Κύπρου.

1971 Για να περιορίσει την εκροή αμερικανικού συναλλάγματος στο εξωτερικό, ο Πρόεδρος Νίξον αναστέλλει τη μετατρεψιμότητα του δολαρίου σε χρυσό, βάζοντας νάρκη στα θεμέλια του παγκόσμιου νομισματικού συστήματος.