Τα φτηνά εργατικά χέρια και οι άλλες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» (βλέπε καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις) της «Ατζέντας 2010» επί καγκελαρίας του Σοσιαλδημοκράτη Γκ. Σρέντερ, που εκτόξευσαν την ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας, φαίνεται πως εμπνέουν τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν. Γι' αυτό, σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο, για πολλές από τις αντεργατικές «μεταρρυθμίσεις» που έχει εξαγγείλει ότι θα εφαρμοστούν από Σεπτέμβρη, ο Γάλλος Πρόεδρος μνημονεύει τον Γερμανό Σρέντερ. Θυμίζουμε ότι η «Ατζέντα 2010» άρχισε να εφαρμόζεται στη Γερμανία το 2003, με στόχο να μετατρέψει τον «ασθενή της Ευρώπης» στην ισχυρότερη οικονομία της Ευρωζώνης, όπως και έγινε. Τι «θεράπευσε» την γερμανική καπιταλιστική οικονομία; Μέτρα όπως οι νόμοι «Χαρτζ», που μείωναν περαιτέρω το εργασιακό «κόστος», με εξάπλωση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, οι οποίες υποκατέστησαν την πλήρη απασχόληση, «πάγωμα» μισθών, περικοπές στα επιδόματα πρόνοιας και ανεργίας. Τα αντεργατικά μέτρα και οι περικοπές στις δαπάνες του κράτους που αφορούν την κάλυψη κοινωνικών αναγκών είναι βασική προϋπόθεση για την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, ανεξάρτητα από το μέγεθος της οικονομίας. Το επιβεβαιώνει και ο Μακρόν, ομολογώντας ότι για να «πάει μπροστά» το γαλλικό κεφάλαιο, πρέπει να συνθλίβονται ολοένα και περισσότερο οι εργαζόμενοι στη Γαλλία.

Αν πάρει κανείς στα σοβαρά τις τοποθετήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή τον θάνατο της 42χρονης εργαζόμενης στην «Καρυπίδης», θα πρέπει να ξεχάσει ότι υπάρχει κυβέρνηση, που εφαρμόζει όλο το αντεργατικό πλαίσιο που κληρονόμησε από τους προκατόχους της και μάλιστα το εμπλουτίζει. Η ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Κούνεβα, μάλιστα, προτείνει να αξιοποιηθεί η «καλή ευρωπαϊκή πρακτική» των «εργατοδικείων», στο πλαίσιο ενός «αντιμνημονίου υπέρ των εργαζομένων», που θα βάζει στο στόχαστρο τους «αφερέγγυους εργοδότες» (!) Ξέχασαν άραγε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι με ρυθμίσεις της κυβέρνησης στο πλαίσιο του μνημονίου, σε περίπτωση πλειστηριασμού μιας επιχείρησης, οι απλήρωτοι εργαζόμενοι μένουν τελευταίοι στην ικανοποίηση των χρωστούμενων, αφού προηγούνται οι καπιταλιστές (τράπεζες, προμηθευτές κ.λπ.); Δεν έμαθαν ότι εδώ και μήνες οι εργαζόμενοι του Καρυπίδη διεκδικούν παρέμβαση από την κυβέρνηση για επίδομα επίσχεσης ή ανεργίας; Δεν άκουσαν ότι η κυβέρνηση, μόλις πρόσφατα, αρνήθηκε να πραγματοποιήσει συνάντηση με τους «διαδόχους» της εταιρείας, οι οποίοι αφήνουν τους εργαζόμενους στο δρόμο; Ας αφήσουν τα σάπια. Η αλήθεια είναι ότι εφαρμόζουν τα δύο δικά τους και τα δύο προηγούμενα (συνολικά τέσσερα) μνημόνια και ότι το μόνο «αντιμνημόνιο» που διαθέτουν είναι η αισχρή προσπάθεια που κάνουν να κοροϊδέψουν τους εργαζόμενους και το λαό.

Κάποτε ήταν ο Γ. Παπανδρέου που ως πρωθυπουργός δήλωνε ότι τον σταματούν στο δρόμο συνταξιούχοι, πρόθυμοι να χαρίσουν τις συντάξεις τους για να σωθεί η χώρα! Την πολιτική ξετσιπωσιά, βέβαια, ανέβασαν σε άλλο επίπεδο οι ΣΥΡΙΖΑίοι υπουργοί, οι οποίοι συνεχίζουν το ίδιο παραμύθι έπειτα από μια δεκαετία σχεδόν εντατικής λεηλασίας του λαού. Μετά τον υφυπουργό Κοινωνικής Ασφάλισης, Τ. Πετρόπουλο, που είχε δηλώσει πριν από λίγους μήνες στη Βουλή ότι πολλοί ελεύθεροι επαγγελματίες τον σταματούν και του εκφράζουν την ανακούφισή τους για τις χαμηλότερες εισφορές, σειρά πήρε προχτές ο υφυπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γ. Μπαλάφας, δηλώνοντας σε τηλεοπτικό σταθμό: «Ας μην είμαστε μίζεροι, βρε παιδιά (...) Εμποροι, βιοτέχνες και επαγγελματίες μάς θεωρούν ευεργέτες (...) Με σταματάει ένα μηχανάκι στο δρόμο, είναι γεγονός, σας διαβεβαιώ, του ανοίγω το αυτοκίνητο και μου λέει σας θεωρούν ευεργέτες (...)»! Είναι προκλητική η προσπάθεια της κυβέρνησης να καλλιεργήσει εικόνα αποδοχής, ως και ένθερμης στήριξης της πολιτικής της από το λαό που υποφέρει. Δεν είναι όμως αθώα, καθώς έχει στόχο να ενσωματώσει τις λαϊκές αντιδράσεις. Αλλωστε, δεν πέρασε πολύς καιρός απ' όταν στελέχη της κυβέρνησης χαιρέτιζαν τις εργατικές απεργίες ως ...υποστηρικτικές της προσπάθειας να κλείσει η διαπραγμάτευση, που στο τέλος επιφύλασσε ένα μνημόνιο «εις την τετάρτην» για το λαό...

1848 Γεννιέται ο Ιταλός κοινωνιολόγος Βιλφρέντο Παρέτο, ένας από τους θεμελιωτές της επιστήμης της κοινωνιολογίας.

1876 Η συνδιάσκεψη των μελών της Α' Διεθνούς στη Φιλαδέλφεια αποφασίζει τη διάλυσή της.

1904 Πεθαίνει ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας Αντον Τσέχοφ.

1927 Οι εργάτες της Βιέννης κατεβαίνουν σε απεργία διαμαρτυρίας κατά της δράσης των φασιστικών οργανώσεων. Στις τριήμερες διαδηλώσεις και οδομαχίες με τις δυνάμεις καταστολής, 85 εργάτες πέφτουν νεκροί και 1.057 τραυματίζονται. Εκατοντάδες εργαζόμενοι κλείνονται στις φυλακές.

1928 Συνέρχεται στη Μόσχα το 6ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς (15/7 - 1/8/1928), στο οποίο παίρνουν μέρος 515 αντιπρόσωποι από 66 κόμματα με 4.024.159 μέλη. Το Συνέδριο ψήφισε το Πρόγραμμα και το Καταστατικό της ΚΔ, ενώ κάλεσε τα Κομμουνιστικά Κόμματα να αγωνιστούν κατά του κινδύνου νέων πολέμων, για την ειρήνη, για την υπεράσπιση της ΕΣΣΔ, να στηρίξουν τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα - και ιδιαίτερα την Κινεζική Επανάσταση. Κάλεσε, τέλος, σε πάλη κατά των υπολειμμάτων των τροτσκιστών, καθώς και εναντίον του δεξιού οπορτουνισμού, ισχυροποιώντας τη λενινιστική ενότητα στις γραμμές τους.

1930 Γεννιέται ο Γάλλος φιλόσοφος Ζακ Ντεριντά.

1941 Καθιερώνεται ο θεσμός των Στρατιωτικών Επιτρόπων στον Κόκκινο Στρατό.

1942 Στην τοποθεσία Γούβα του Διδυμοτείχου πραγματοποιείται Συνδιάσκεψη 60 αντιπροσώπων από 15 Οργανώσεις του ΚΚΕ της γερμανοκρατούμενης περιοχής του Εβρου, όπου αποφασίζεται η συγκρότηση ένοπλων τμημάτων του ΕΛΑΣ.

1956 Ξεκινά τις εργασίες της η Α' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΕΔΑ (15 - 18/7/1956), με την οποία η ΕΔΑ μετατράπηκε σε ενιαίο κόμμα.

1958 Αμερικανοί πεζοναύτες αποβιβάζονται στον Λίβανο και Βρετανοί αλεξιπτωτιστές στην Ιορδανία, προκειμένου να στηρίξουν τις αντίστοιχες φιλοϊμπεριαλιστικές κυβερνήσεις που δοκιμάζονταν από εσωτερικές αναταραχές.

1964 Ιδρύεται η Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης (ΠΕΑΕΑ).

1965 Τον Ιούλη του 1965, η ενδοαστική αντιπαράθεση Ενωσης Κέντρου - ΕΡΕ κορυφώθηκε, με την πρώτη να έρχεται σε ρήξη με το Παλάτι (είχε χάσει την εύνοιά του). «Μήλον της Εριδος» το υπουργείο Αμυνας και ουσιαστικά ο έλεγχος του στρατού. Οταν ο βασιλιάς αρνήθηκε να υπογράψει το διάταγμα, με το οποίο ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου θα αναλάμβανε και υπουργός Αμυνας, ο τελευταίος παραιτήθηκε (15/7), εξέλιξη που πυροδότησε μαζικές λαϊκές αντιδράσεις, που διήρκεσαν 70 μέρες και καταγράφηκαν στην Ιστορία ως το «κίνημα των 70 ημερών» ή «Ιουλιανά».

Σύμφωνα με το Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ (Β' τόμος), «το ΚΚΕ [σ.σ. και κατά προέκταση η ΕΔΑ], ακολουθώντας τη γραμμή της "δημοκρατικής ομαλότητας", με την αναφανδόν υποστήριξη της Ενωσης Κέντρου, στέρησε το κίνημα από έναν ταξικό προσανατολισμό», εγκλωβίζοντάς το σε μια «ρεφορμιστική λογική» του «μικρότερου κακού».

1974 Εκδηλώνεται χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο. Πέντε μέρες μετά, εκδηλώνεται η τουρκική εισβολή.