Τον ίδιο βρώμικο τρόπο επέλεξε η πρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ για να αντιδράσει στη γενική κατακραυγή και αποδοκιμασία που αντιμετώπισε στην ετήσια τακτική Γενική Συνέλευση του Οργανισμού που έγινε στις 23 Ιούνη 2012. Αναγόρευσε ως εχθρούς του ΕΔΟΕΑΠ, το ΚΚΕ και τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ!

Οταν, ως αποτέλεσμα της αγανάκτησης των ασφαλισμένων για το πετσόκομμα συντάξεων και παροχών, αλλά και της έκδηλης ανησυχίας για το μέλλον του Ταμείου, λόγω του «κουρέματος» των αποθεματικών και της αδιαφανούς διαχείρισής τους - γεγονός που έχει προκαλέσει και την αυτεπάγγελτη εισαγγελική παρέμβαση και τη διενέργεια έρευνας - αντιμετώπισε τη σχεδόν καθολική αντίδραση. Δέχτηκε βροχή ερωτήσεων, στις οποίες αδυνατούσε να δώσει πειστικές απαντήσεις, και έντονη κριτική από όλες τις μπάντες. Ακόμη και οι πολιτικοί της σύμμαχοι, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, υποχρεώθηκαν να κινηθούν στη γραμμή της αναζήτησης εκτονωτικών λύσεων. Απέναντι στις προτάσεις για άμεση ανάκληση όλων των περικοπών των συντάξεων και θεμελιωδών παροχών στους ασφαλισμένους, να επιστρέψουν κυβέρνηση και ΤτΕ τα κλεμμένα και «κουρεμένα» αποθεματικά του Ταμείου, να καλυφθούν οι ανάγκες του Ταμείου από κυβέρνηση και εργοδότες, και ταυτόχρονα καταψήφιση του διοικητικού - οικονομικού απολογισμού, με διαχειριστικό έλεγχο και άρση της εμπιστοσύνης στο ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ, αντέτειναν, χωρίς όμως αποτέλεσμα, την πρόταση για διαχειριστικό έλεγχο και «με συντεταγμένο τρόπο» προσφυγή στις κάλπες τον ερχόμενο Σεπτέμβρη για την ανάδειξη νέας διοίκησης. Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, η πρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ -και πρόεδρος της Συνέλευσης- αφού έκανε ό,τι μπορούσε για να «τεντώσει» τις διαδικασίες και με διάφορους εκφυλιστικούς τρόπους προσπάθησε να διαλύσει τη Γενική Συνέλευση, μετά από σχεδόν 7ωρο σφυροκόπημα, και προκειμένου να αποφύγει τις ψηφοφορίες, αποφάσισε ετσιθελικά ότι η Συνέλευση έπρεπε να διακοπεί και αποχώρησε, εν μέσω θύελλας αντιδράσεων. Ομως, η συνέλευση συνεχίστηκε με προεδρεύοντα τον αντιπρόεδρο του ΕΔΟΕΑΠ, παρόντα τα περισσότερα μέλη της διοίκησης, αλλά και τη σύμφωνη γνώμη της νομικής υπηρεσίας του Οργανισμού για τη νομιμότητα της συνέχισής της, και οι προτάσεις ψηφίστηκαν σχεδόν ομόφωνα.

Αντί όμως, η πρόεδρος - αλλά και η διοίκηση - του ΕΔΟΕΑΠ να σεβαστούν την απόφαση της Συνέλευσης, συνέχισαν στον ίδιο ολισθηρό αντιδημοκρατικό δρόμο. Σε προσωπική της δήλωση, που ανάρτησε στην επίσημη ιστοσελίδα του ΕΔΟΕΑΠ, η Ελ. Σπανοπούλου, αφού αμφισβήτησε για άλλη μια φορά τη νομιμότητα της απόφασης, προχώρησε σε... αντιπερισπασμό, με κατασκευασμένα ψέματα και αθλιότητες. Ζητώντας από τα μέλη του ΕΔΟΕΑΠ «με ψυχραιμία να σταθμίσουν ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός», επιχειρεί να αναδείξει ως τέτοιον το ΚΚΕ και τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, στοχοποιώντας τον Γ. Φιλιππάκη, μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ με τη «Δημοσιογραφική Συνεργασία» και υποψήφιο του Κόμματος στις πρόσφατες εκλογές. Αναφέρει: «Αν ο κλάδος επιλέξει να παραδώσει τον ΕΔΟΕΑΠ σε αυτούς που καθοδηγούν, βρίζουν και βιαιοπραγούν ενάντια σε δημοκρατικά εκλεγμένους εκπροσώπους του, τότε ο υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ Γιώργος Φιλιππάκης, χτυπώντας εμένα και άλλους συναδέλφους έδειρε τον ίδιο του τον εαυτό. Δεν αξίζει ούτε να τον μηνύσω! Αυτοί που βρήκαν την ευκαιρία, γιατί δυστυχώς τους δόθηκε, να επιχειρήσουν τη διοικητική άλωση του ΕΔΟΕΑΠ για παραταξιακά και κομματικά οφέλη είναι εκείνοι που διέλυσαν την ΕΣΗΕΑ και άφησαν τον κλάδο ανυπεράσπιστο στην πολιτική ασυδοσία, τα εργοδοτικά συμφέροντα και την ανεργία».

Χυδαίος, αγοραίος αντικομμουνισμός περασμένων εποχών, που όμως δυστυχώς επανέρχεται. Αναμενόμενο όμως από ένα πρόσωπο που έχει ταχθεί να υπηρετεί πιστά το ευρωενωσιακό σύστημα του κεφαλαίου. (Εγραφε για παράδειγμα, ως πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αυτοδιαχειριζόμενων Ταμείων Υγείας Ελλάδας - ΟΑΤΥΕ, σε επιστολή της προς τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, στις 9 Φλεβάρη 2011: «Στη μακρόχρονη πορεία λειτουργίας τους, τα τέσσερα Ταμεία υπηρετούν το όραμα του εκσυγχρονισμού και της διαφάνειας στο χώρο της Υγείας και της βαθύτερης ευρωπαϊκής κοινωνικής σύγκλισης (...) Η εκλεγμένη Διοίκηση της Ο.Α.Τ.Υ.Ε. παρακολουθεί με μεγάλη προσοχή τις τελευταίες εξελίξεις και ιδιαίτερα την υπεράνθρωπη προσπάθεια που καταβάλλει η Πολιτεία αυτή τη δύσκολη για τη χώρα περίοδο, προκειμένου να αναχαιτίσει τους εμπόρους της Υγείας...». Ενώ, επίσης για παράδειγμα, μιλώντας ως αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ενωσης Αυτοδιαχειριζόμενων Ταμείων (ΑΙΜ) στο Ευρωκοινοβούλιο, στις 20 Οκτώβρη 2011, ζήτησε στο πλαίσιο της πολιτικής των τριών πυλώνων στο ασφαλιστικό σύστημα «να προωθηθεί η πολλαπλότητα των επιχειρησιακών μοντέλων Κοινωνικής Ασφάλισης, ως βασικό ζήτημα πολιτικής σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης»).

Το μέγεθος της αθλιότητας και της συκοφαντίας αποκαλύφθηκαν πανηγυρικά όταν στο διαδίκτυο ανέβηκαν βίντεο που αποδεικνύουν τους ψευδέστατους ισχυρισμούς της. Πρέπει να επισημανθεί επίσης ότι κανείς άλλος από τη διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ δεν τους υιοθέτησε, αλλά και δεν τους διέψευσε ως όφειλε να κάνει. Ομως, κόλαφος για την πρόεδρο αποτελεί η ανακοίνωση (12 Ιούλη) του Εποπτικού Οργάνου Δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ, στο οποίο συμμετέχουν τα εκλεγμένα μέλη των δύο Πειθαρχικών Συμβουλίων (πρωτοβάθμιου και δευτεροβάθμιου). Το οποίο αναφέρει μεταξύ άλλων:

«Στην προγραμματισμένη Συνέλευση της 23.06.12, η μαζική προσέλευση των ασφαλισμένων, με την έκδηλη ανησυχία για τα συμβαίνοντα στον ασφαλιστικό μας οργανισμό, εξασφάλισε την απαραίτητη παρουσία για την απαρτία και άρχισε η συνεδρίαση. Παρότι για πάνω από επτά ώρες συνεχίζονταν οι ομιλίες, εκατοντάδες μέλη, αγωνιώντας για την πορεία του Οργανισμού, συνέχισαν να παραμένουν στις θέσεις τους, αναμένοντας τις ψηφοφορίες. Και τότε συνέβη το πρωτοφανές και απαράδεκτο. Η πρόεδρος του ΔΣ Ελένη Σπανοπούλου, που προήδρευε στη Συνέλευση, επιχείρησε τη διάλυση της συνεδρίασης, δηλώνοντας ότι αποχωρεί και λύει τη Συνέλευση, λόγω ελλείψεως απαρτίας. Προκαλώντας τη γενική αγανάκτηση, που οδήγησε και σε επεισόδια σε βάρος της, τα οποία αναμφίβολα αποδοκιμάζονται. Η Συνέλευση συνεχίστηκε με την προεδρία του αντιπροέδρου (Π. Νεστορίδης) και στις ψηφοφορίες που ακολούθησαν το 90% και πλέον καταψήφισε τις προτάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου, ζητώντας και την παραίτησή του.

Το Εποπτικό Οργανο Δεοντολογίας καταγγέλλει ως απόλυτα αντιδεοντολογική την ως άνω συμπεριφορά της Ελένης Σπανοπούλου, που εντάσσεται σε μία προκλητική μεθόδευση με στόχο την αποτροπή της ψηφοφορίας. Επισημαίνεται πως ποτέ στο παρελθόν, παρότι λίγες δεκάδες (και όχι εκατοντάδες) μελών παρέμεναν μέχρι το τέλος των συνελεύσεων, καθώς η πλειοψηφία εργάζεται, κανένας και βέβαια ούτε η κα Σπανοπούλου έθεσαν θέμα απαρτίας. Το ΕΟΔ υπογραμμίζει ότι τέτοιες καταχρηστικές και απαράδεκτες συμπεριφορές, που καταφανώς έχουν στόχο τη φίμωση των συνελεύσεων, ουσιαστικά αποβλέπουν στην παρεμπόδιση της συνδικαλιστικής λειτουργίας και είναι απόλυτα αντιδεοντολογικές και καταδικαστέες».

Οσο για τα ψεύδη και τις συκοφαντίες, αναφέρει: «Δυστυχώς, τις επόμενες ημέρες η συνάδελφος Σπανοπούλου, πέρα από την ανακοίνωση του Διοικητικού Συμβουλίου, καταχώρησε στην ιστοσελίδα του ΕΔΟΕΑΠ και προσωπική της ανακοίνωση, όπου εμφανίζεται να αμφισβητεί τη νομιμότητα της Γενικής Συνέλευσης, ενώ στρέφεται και εναντίον συναδέλφου για επεισόδιο σε βάρος της, κατά τον ισχυρισμό της, κάτι που εκείνος, και όχι μόνο, καταγγέλλει ως απόλυτα ψευδές. Το ΕΟΔ επισημαίνει ότι η ιστοσελίδα του ΕΔΟΕΑΠ δεν αποτελεί προσωπικό φέουδο και είναι ανεπίτρεπτο να χρησιμοποιείται για διασυρμό του οποιουδήποτε συναδέλφου, με θέματα προσωπικού χαρακτήρα. Αποτελεί κατάχρηση της ιστοσελίδας του ασφαλιστικού Οργανισμού, απ' όπου και επιβάλλεται η άμεση αφαίρεση του κειμένου, με ευθύνη και του Διοικητικού Συμβουλίου».

Η συνέλευση έγινε, οι αποφάσεις της είναι δεδομένες και ο φτηνός αντιπερισπασμός και τα ψέματα δεν πέρασαν. Ομως το θέμα της υλοποίησης των αποφάσεων μένει ανοιχτό και επιβάλλεται να γίνει υπόθεση όλων των εργαζομένων. Οι αποφάσεις για το πετσόκομμα συντάξεων και παροχών παραμένουν σε ισχύ, ενώ οι διοικήσεις του ΕΔΟΕΑΠ και του ΕΤΑΠ ΜΜΕ (υπό τον έτερο εκλεκτό του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Τσουπαρόπουλο) συνεχίζουν να προωθούν την ενοποίηση των δύο Ταμείων, με ανομολόγητους αλλά προφανείς στόχους το μοίρασμα της φτώχειας και τη συρρίκνωση των παροχών όλων των ασφαλισμένων.

Αναδεικνύεται η ανάγκη οργάνωσης του αγώνα, όχι ενάντια σε εκείνο ή το άλλο πρόσωπο, αλλά απέναντι στην πολιτική που υπηρετούν, σε βάρος των εργαζόμενων και για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αυτή πρέπει να χτυπηθεί και για να γίνει αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να αλλάξουν τους συσχετισμούς. Να βάλουν στο περιθώριο τη συναίνεση και την υποταγή. Να ενισχύσουν τη γραμμή της αγωνιστικής σύγκρουσης.