Από την προηγούμενη Δευτέρα άρχισαν να αποστέλλονται στους 667.229 ασφαλισμένους του ΟΓΑ οι ειδοποιήσεις με τις νέες αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές που θα καταβάλουν για το δεύτερο εξάμηνο του 2015. Η αύξηση των εισφορών επιβλήθηκε με τις διατάξεις του νόμου 4387/2016 και διαμορφώνεται στο 10%, αντί του 7% επί των ποσών των ασφαλιστικών κατηγοριών που ισχύουν.

Ετσι, η πραγματική αύξηση σε σχέση με τα ποσά που πλήρωσαν οι αγρότες το πρώτο εξάμηνο του 2015, κυμαίνεται από 23,28% έως 30,87%, ανάλογα με την ασφαλιστική κατηγορία του καθενός. Βέβαια, θα ακολουθήσουν και πρόσθετες αυξήσεις τα επόμενα χρόνια, που σταδιακά θα διαμορφώσουν τις εισφορές των αγροτών στον ΟΓΑ στο 20% επί του φορολογητέου εισοδήματος μόνο για την κύρια σύνταξη, 6,95% επί του εισοδήματος για τον κλάδο Υγείας και 0,5% για την Αγροτική Εστία.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΟΓΑ, οι εισφορές θα πρέπει να εξοφληθούν μέχρι τις 30 Ιούνη, διαφορετικά θα επιβάλλεται προσαύξηση κατά 8% ετησίως. Η προσαύξηση αυτή υπάρχει και σε όλες τις ήδη ληξιπρόθεσμες εισφορές και υπολογίζεται από την 1η του μήνα που έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες. Τέλος, ασφαλισμένοι με ληξιπρόθεσμες οφειλές άνω των 5.000 ευρώ, οι οποίες έχουν διαβιβαστεί στο ΚΕΑΟ, θα λάβουν ειδοποιητήριο μόνο με την τρέχουσα ασφαλιστική εισφορά.

Σε πανελλαδική σύσκεψη, με θέμα τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας του κλάδου, καλεί κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία η Ομοσπονδία Γάλακτος, Τροφίμων και Ποτών. Η σύσκεψη θα γίνει την Κυριακή 26 Ιούνη, στις 11 π.μ., στα γραφεία της Ομοσπονδίας (Πειραιώς 1, 7ος όροφος), με στόχο την ενημέρωση για την πορεία των διαπραγματεύσεων μεταξύ της Ομοσπονδίας και των εργοδοτών για τις Συμβάσεις.

Ηδη έχει πραγματοποιηθεί συνάντηση με τον ΣΕΒ, στις 10 Ιούνη, με πρωτοβουλία της Ομοσπονδίας. Στη συνάντηση αυτή κατατέθηκαν τα σχέδια των τεσσάρων ΣΣΕ τα ίδια με της περσινής χρονιάς (Αναψυκτικών, Γάλακτος, Τυροκομίας, Τυποποιημένων Τροφίμων), τα οποία προβλέπουν την κατοχύρωση των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, όπως αυτά είχαν διαμορφωθεί με τις τελευταίες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ) που είχαν υπογραφεί το 2009. Επιπλέον, κατατέθηκε ΣΣΕ για τους εργαζόμενους στον υποκλάδο της Πτηνοτροφίας, που βασίζεται στην τελευταία σύμβαση που υπογράφηκε το 2010. Νέα συνάντηση έχει οριστεί για τις 23 Ιούνη.

«Από τη μεριά του ΣΕΒ δεν υπήρχε απάντηση πάνω στα σχέδια ΣΣΕ. Στην συνάντηση επιβεβαιώθηκε η πάγια τακτική που είχε όλα τα προηγούμενα χρόνια και που είναι η όλο και παραπέρα καθυστέρηση της υπογραφής νέων ΣΣΕ», αναφέρει η Ομοσπονδία σε ανακοίνωσή της. Καλεί τα σωματεία σε όλο τον κλάδο να κάνουν τις ΣΣΕ αντικείμενο συζήτησης στις συνεδριάσεις των ΔΣ, σε Γενικές Συνελεύσεις, να οργανώσουν περιοδείες, εξορμήσεις και μαζικές διαδικασίες, με στόχο να γίνει η υπογραφή των συμβάσεων υπόθεση όλων των εργαζομένων.

«Η υπογραφή των ΣΣΕ είναι ένα βήμα στην κατεύθυνση να αναπληρωθούν οι μεγάλες απώλειες που είχαμε όλα αυτά τα χρόνια. Ταυτόχρονα, θα είναι η βάση για παραπέρα αυξήσεις και διεύρυνση των δικαιωμάτων μας συνολικά στον κλάδο», καταλήγει η Ομοσπονδία.

Από Γενική Συνέλευση των οικοδόμων σε μεγάλο εργοτάξιο της Αττικής

-- Θα σας πω. Ειδικά το ΚΚΕ, πολύ πρόσφατα, τέλος Δεκέμβρη του περασμένου χρόνου, δηλαδή πριν κάποιους μήνες, έκανε ευρεία Ολομέλεια της ΚΕ, όπου συζητήσαμε τα προβλήματα του συνδικαλιστικού κινήματος, την αναγκαιότητα ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Και εκεί θέσαμε πολλά προβλήματα, όπως, για παράδειγμα, τη συμμετοχή των εργαζομένων στις συνελεύσεις, την αναγκαιότητα οπωσδήποτε εκεί που εμείς είμαστε πλειοψηφία σε ΔΣ ή που έχουμε κάποιες δυνάμεις να παλεύουμε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στους τόπους δουλειάς, μέσα από τις συνελεύσεις τους, τα σωματεία τους να αποφασίζουν, όχι μόνο την απεργία, την πορεία, το περιεχόμενο, τις θέσεις κ.λπ.

-- Αρα, να αποφασίζουν οι εργαζόμενοι...

-- Βεβαίως πρέπει να αποφασίζουν. Εμείς ξέρετε τι, θέτουμε το ζήτημα: Ακόμα κι όταν πει μια Ομοσπονδία που ανήκει στο ΠΑΜΕ, αποφασίζει το ΔΣ απεργία. Μετά πάει, πρέπει να πηγαίνει, το κάνουν, να πηγαίνει στα σωματεία κάτω στη βάση σε συνελεύσεις και να αποφασίζουν οι εργαζόμενοι. Σημαίνει ότι οι συνδικαλιστές πρέπει να περιδιαβαίνουν μέσα στους τόπους δουλειάς, κάτι που δεν το κάνει η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ.

Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, με τις συγκεκριμένες πλειοψηφίες τους, όχι με τη σύμφωνη γνώμη βεβαίως τη δική μας, των κομμουνιστών συνδικαλιστών, αλλά με τη δράση των άλλων δυνάμεων, παίρνουν μια απόφαση και λένε εντάξει... βγάζουν μια αφίσα, δε συζητάει κανένας, δεν πάνε ούτε καν οι ίδιοι στους χώρους δουλειάς με το κύρος που έχουν, το όποιο, που δεν έχουν αλλά τέλος πάντων, γι' αυτό και δεν πάνε. Να πάνε μέσα στο εργοστάσιο, σ' ένα χώρο δουλειάς και να μιλήσουν. Να πουν «ρε παιδιά, αποφασίσαμε απεργία, για ποιο λόγο; Γι' αυτό. Συμφωνείτε; Ελάτε να συμμετέχετε». Οι μόνοι που πάνε είναι οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ, οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, τα ταξικά συνδικάτα τα οποία πραγματικά «φτύνουν αίμα» για να έχει επιτυχία μια απεργία.

-- Κύριε Γενικέ, να το κάνουμε πιο σαφές...

-- Αλλά δεν είναι αυτό που λέει ο νόμος.

-- Ρωτάω συγκεκριμένα: Σας βρίσκει σύμφωνο η Γενική Συνέλευση να παίρνει απόφαση για απεργία;

-- Μα έτσι είναι. Αλλά άκουσε να δεις, δε λέει αυτό ο νόμος. Ο νόμος λέει το 50% + 1 του συνόλου των εργαζομένων. Αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι. Αυτό γίνεται για να μην αποφασίζεται στον αιώνα τον άπαντα απεργία. Να σας πω το εξής: Υπάρχει ένα κλαδικό συνδικάτο, οποιοδήποτε, τροφίμων, ιματισμού, που έχει τα παραρτήματά του σε όλα τα εργοστάσια. Για να έχει το 50 + 1 του συνόλου των εργαζομένων από όλα τα εργοστάσια... ξέρετε τι συνδικαλιστικό κίνημα υπάρχει; Ξέρετε τι άλλους νόμους πρέπει ταυτόχρονα να βάλεις που να επιβάλλει στην εργοδοσία, όχι να εμποδίζει αλλά να τους βοηθά στο να συμμετέχουν στις συνελεύσεις;

Εδώ, τώρα, με την τρομοκρατία που υπάρχει, για να κάνουν μια απεργία οι εργαζόμενοι φοβούνται τον εργοδότη τους. Σου λένε «θα χάσω τη δουλειά μου», κι όταν έχει μεγάλο πρόβλημα ανεργίας...

-- Μια πλειοψηφία όμως πρέπει να υπάρχει. Ποιος θα την καθορίζει;

-- Ακούστε να δείτε. Η εθελοντική οργάνωση είναι επίσης στοιχείο της δημοκρατίας και της εργατικής - λαϊκής συμμετοχής. Δεν μπορεί να επιβάλεις στον άλλον και να τον βάζεις μέσα στον αριθμό, όταν δεν θέλει να συμμετάσχει ενεργά μέσα στο συνδικάτο του. Δεν μπορείς να πάρεις απόφαση ότι υποχρεωτικά θα είναι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, καταλάβατε; Λοιπόν, αυτό είναι πολύ μεγάλο ζήτημα, είναι μια συζήτηση που γίνεται όχι δεκαετίες, αιώνες πλέον, από την ύπαρξη του καπιταλισμού, ανάμεσα στους εργάτες. Δεν είναι τίποτα τωρινό. Και πάντα γίνεται με τέτοιο στόχο, να βάλουν εμπόδια. Μη νομίζετε ότι τους πήρε ο πόνος τους βιομήχανους, που λένε στην κυβέρνηση «προχώρα, βάλε το 50 + 1». Τι, για να εκφράζονται δημοκρατικά οι απεργίες και οι εργαζόμενοι; Μην τρελαθούμε τώρα...

-- Αρα, εσείς τι προτείνετε για τις Γενικές Συνελεύσεις;

-- Ε, τώρα σας είπα, εάν δεν καταλάβατε τόση ώρα τι λέω... Κατάλαβαν οι τηλεθεατές.

-- Πρακτικά...

-- Πρακτικά πρέπει να αποφασίζουν πλειοψηφικά, με 50 + 1 οι παρόντες. Τόση ώρα το λέω.

-- Γραμματέα, και στον τελευταίο σύλλογο υπάρχει ο κανόνας της απαρτίας πάντως. Πρέπει να υπάρχει απαρτία.

-- Ναι, βέβαια, γιατί μετά ξέρετε πού θα πάμε; Θα σας πω εγώ: Από τι νομιμοποιείται αυτό το Κοινοβούλιο και αυτή η κυβέρνηση όταν πάει το 30% και ψηφίζει;

-- Θέλω να πω ότι αν σε μια συνέλευση πάνε 10 και αποφασίσουν οι 6 από τους 10 για τους χίλιους...

-- Αυτό επίσης δεν είναι σωστό. Κι αυτά είναι ζητήματα που πρέπει να τα λύσει το συνδικαλιστικό κίνημα, γι' αυτό σας είπα τι πρέπει να κάνουν τα πολιτικά κόμματα. Ας πούμε το ΚΚΕ λέει ότι πρέπει να παλέψουμε, γιατί οι εργαζόμενοι έχουν προβλήματα, θέλουν να συζητήσουν, θέλουν να αποφασίσουν την απεργία τους, το συλλαλητήριο, ή δεν ξέρω τι άλλο, τη μορφή πάλης, τα αιτήματά τους και πρέπει να διευκολύνονται. Αρα, αυτό το κάνουν οι αντιδραστικές, οι συντηρητικές, οι οπορτουνιστικές συνδικαλιστικές ηγεσίες. Αυτές πρέπει να αλλάξουν. Αρα, λοιπόν, οι διαδικασίες είναι στο κίνημα και η συμμετοχή.

Αν και βρισκόμαστε ήδη στα μέσα της περιόδου θερισμού - αλωνισμού των σιτηρών, οι παραγωγοί ακόμα δεν γνωρίζουν ούτε πόσο ούτε πότε θα πληρωθούν για τα προϊόντα που παραδίδουν στο εμπόριο.

Εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη των αγροτών να διαθέσουν αμέσως τη σοδειά τους - πάρα πολλοί αγρότες δεν έχουν τις υποδομές που χρειάζονται για την αποθήκευση της παραγωγής τους, αλλά ούτε και την «πολυτέλεια» να πουλήσουν αργότερα, καθώς αντιμετωπίζουν άμεσα οικονομικά προβλήματα - οι έμποροι τους εκβιάζουν αναγκάζοντάς τους να πουλήσουν σε «ανοιχτή τιμή» (δηλαδή «στα κουτουρού»), χωρίς, μάλιστα, να τους δίνουν ούτε καν προκαταβολή.

Την ίδια τακτική ακολουθούν και όσες Ενώσεις Γεωργικών Συνεταιρισμών παραλαμβάνουν σιτηρά, αφού κι αυτές είναι, επί της ουσίας, εμπορικές επιχειρήσεις που λειτουργούν με καθαρά κερδοσκοπικά κριτήρια και όχι, βεβαίως, προς όφελος των παραγωγών.

Ετσι κινδυνεύει να «πάει χαράμι» ο μεγάλος κόπος των αγροτών που, σε συνδυασμό με τις ευνοϊκές σχετικά καιρικές συνθήκες που επικράτησαν φέτος, είχε ως αποτέλεσμα η παραγωγή σιτηρών στη χώρα μας να είναι μεγαλύτερη από άλλες χρονιές, δημιουργώντας προϋποθέσεις για εξασφάλιση καλύτερου, συγκριτικά, εισοδήματος στους σιτοπαραγωγούς.

Ομως, για να γίνει αυτό, εκτός από μεγάλη παραγωγή χρειάζεται και καλή τιμή παραγωγού, πράγμα που καθόλου δεν συμφέρει τους εμποροβιομήχανους, οι οποίοι θέλουν να αγοράζουν φθηνά από τον παραγωγό και να πουλούν ακριβά στον καταναλωτή για ν' αυξάνουν τα κέρδη τους.

Για μια ακόμα φορά αναδεικνύεται καθαρά το δίκαιο αίτημα του οργανωμένου αγροτικού κινήματος να υπάρχει κατώτερη εγγυημένη τιμή για όλα τα αγροτικά προϊόντα, που να εξασφαλίζει ικανοποιητικό εισόδημα. Ενα αίτημα που ουδέποτε έχει ικανοποιηθεί, καθώς δεν συνάδει με την ύπαρξη και τη λειτουργία της «ελεύθερης» καπιταλιστικής αγοράς, που στηρίζουν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου.

Διαδηλώνουν ενάντια στη φοροληστεία, σήμερα, Τετάρτη, στις 7 μ.μ., στην Ομόνοια, σωματεία και ενώσεις αυτοαπασχολούμενων, μετά από κάλεσμα της Ομοσπονδίας Βιοτεχνικών Σωματείων Αθήνας (ΟΒΣΑ). Την πρωτοβουλία της ΟΒΣΑ στηρίζει η Παναττική Γραμματεία της ΠΑΣΕΒΕ. Στην ανακοίνωσή της αναφέρει, ανάμεσα σε άλλα: «Ολα τα δισ. ευρώ, που ακούμε καθημερινά, πάνε στα μονοπώλια και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Ευρωπαϊκά πακέτα, προκλητικοί φορολογικοί παράδεισοι, αθρόα κρατική επιχορήγηση γι' αυτούς. Φοροληστεία, κατασχέσεις, πλειστηριασμοί, χρέη για εμάς, τους μικρούς ΕΒΕ, τους εργαζόμενους, το λαό. Αυτήν την ανάπτυξη διαφημίζουν. Εκατομμύρια νέα κέρδη για τους ομίλους πάνω στις δικές μας στάχτες».

Το στίγμα της ολομέτωπης επίθεσης στα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα έδωσε ο αρμόδιος υπουργός, Γ. Κατρούγκαλος, όταν κλήθηκε στη Βουλή να απαντήσει σε Επίκαιρη Ερώτηση του βουλευτή του ΚΚΕ Χρήστου Κατσώτη, αν προτίθεται η κυβέρνηση να πάρει μέτρα για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας και των άλλων δικαιωμάτων στις πτηνοτροφικές εγκαταστάσεις «Ζούρα», όπου πλέον δραστηριοποιείται ως νέος εργοδότης η εταιρεία «Νιτσιάκος».

Ο υπουργός επανέλαβε κυνικά ότι «έχουμε πολλές φορές πει και για τα όρια των αρμοδιοτήτων τόσο του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, όσο και γενικότερα του υπουργείου Εργασίας σε ένα σύστημα της οικονομίας της αγοράς», παραδεχόμενος ευθέως ότι οι εργοδότες κάνουν ό,τι θέλουν.

Οπως κατήγγειλε ο βουλευτής του ΚΚΕ, ο Νιτσιάκος, αξιοποιώντας το αντεργατικό οπλοστάσιο των κυβερνήσεων, θέλει να διώξει τους μέχρι τώρα εργαζόμενους για να προσλάβει «νέους», «χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις, με ατομικές συμβάσεις εργασίας, με όρους εργασιακής ζούγκλας». Επισήμανε ότι για το λόγο αυτό ο εργοδότης «προσπαθεί να διασφαλίσει τη λειτουργία των πτηνοσφαγείων, χωρίς την υποχρέωση να διαδεχθεί τους εργαζόμενους που ήταν σε αυτό το χώρο».

Οπως τόνισε, «αυτά τα κόλπα τα κάνουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι σε συνεννόηση μεταξύ τους, για να απαλλαγούν και από υποχρεώσεις που έχουν προς το Δημόσιο, προς το ΙΚΑ, αλλά και προς τους εργαζόμενους». Πρόσθεσε μάλιστα ότι «είναι πάρα πολλές οι επιχειρήσεις που τώρα τελευταία de facto προσπαθούν να δημιουργήσουν νέα δεδομένα, ενόψει του νέου εργασιακού νόμου».

Επισήμανε, τέλος, ότι με τα περί «ορίων» που ανέφερε ο Γ. Κατρούγκαλος δίνει το σινιάλο στους εργοδότες ότι «τα όριά τους είναι ατελείωτα», προμηνύοντας «τη νομοθέτηση της εργασιακής ζούγκλας».

Ο υπουργός, επιβεβαιώνοντας τον Χρ. Κατσώτη, πήρε επί της ουσίας το μέρος του Νιτσιάκου, λέγοντας ότι «αν υπάρχει διαδοχή επιχειρήσεων, πράγματι υπάρχει υποχρέωση του εργοδότη να διατηρήσει τις υφιστάμενες σχέσεις εργασίας», όμως «κατά τους νομικούς ισχυρισμούς της εταιρείας αυτής δεν έχει καμία σχέση η παρούσα λειτουργία της επιχείρησης με τις προηγούμενες».

Από παλιότερη κινητοποίηση με αιχμή το Ασφαλιστικό

Ετσι, ο υπουργός Εργασίας όχι μόνο αποδέχτηκε το ρόλο του δεύτερου (επαγγελματικά ταμεία) και του τρίτου πυλώνα (ιδιωτική ασφάλιση), αλλά υπεραμύνθηκε του αντιασφαλιστικού νόμου που ο ίδιος εισήγαγε στη Βουλή, ισχυριζόμενος ότι οι άλλοι δύο πυλώνες μπορούν να έχουν συμπληρωματικό ρόλο.

Οπως χαρακτηριστικά είπε, «εγώ δεν είμαι αντίθετος στην λειτουργία του δεύτερου πυλώνα και του τρίτου, με την προϋπόθεση όμως ότι οι ασφαλιστικές παροχές που εξασφαλίζει το κράτος ανταποκρίνονται στα δυο χαρακτηριστικά που προανέφερα», δηλαδή, «οι συντάξεις της δημόσιας κύριας ασφάλισης είναι τέτοιες που να εξασφαλίζουν την αξιοπρεπή διαβίωση του συνταξιούχου» και «το εισόδημα που εξασφαλίζει η σύνταξη, θα πρέπει να είναι όσο το δυνατό εγγύτερα στο εισόδημα που υπήρχε κατά τη διάρκεια της εργασίας».

Οι προϋποθέσεις που θέτει ο υπουργός είναι, βέβαια, για τα μάτια του κόσμου και δεν έχουν το παραμικρό πρακτικό αντίκρισμα, καθώς η συρρίκνωση των ασφαλιστικών παροχών και η περικοπή των συντάξεων με το νέο σύστημα θα ωθήσουν ένα μέρος των ασφαλισμένων - όσους διαθέτουν εισόδημα - να καταφύγουν στον ιδιωτικό τομέα. Αλλωστε, ο ίδιος παραδέχτηκε ότι ήταν αυτός που πρότεινε στους επιστήμονες, νομικούς δικηγόρους, γιατρούς «να δημιουργήσουν ένα επαγγελματικό ταμείο το οποίο θα δίνει επικουρική σύνταξη και εφάπαξ, ούτως ώστε να μην είναι 38% η υποχρεωτική εισφορά στο δημόσιο σύστημα, αλλά 27%».

Μετά απ' αυτό, πάει πολύ να ισχυρίζεται ο Γ. Κατρούγκαλος ότι με το νόμο που ψήφισε έκανε «μια μεταρρύθμιση που κράτησε τα χαρακτηριστικά του αναδιανεμητικού συστήματος των προκαθορισμένων εισφορών και αντιστάθηκε στην εισαγωγή είτε κεφαλαιοποιητικού συστήματος είτε των λεγόμενων ατομικών μεριδίων...».

Ολοι οι ισχυρισμοί του υπουργού είναι «έπεα πτερόεντα»! Πρώτον, γιατί η διατήρηση του «αναδιανεμητικού συστήματος» είναι μόνο τυπική και αυτό που πραγματικά «διανέμει» η κυβέρνηση είναι η φτώχεια και η εξαθλίωση στη μεγάλη πλειοψηφία των συνταξιούχων. Η «αναδιανομή» που πετυχαίνει ο νέος νόμος είναι στον πάτο του βαρελιού, με πολύ χαμηλότερες συντάξεις από τις σημερινές, που και αυτές καρατομούνται με τις μειώσεις που επιβάλλονται, σε συνάρτηση με την κατάργηση των κατώτερων ορίων, του ΕΚΑΣ, τις ανατροπές στις συντάξεις χηρείας, στις συντάξεις αναπηρίας κ.λπ.

Δεύτερον, γιατί το σύστημα των ατομικών μερίδων, το οποίο δήθεν απέτρεψε, έχει ήδη εισαχθεί στο ΕΤΕΑ, εκεί όπου πλέον υπάγονται όλα τα επικουρικά ταμεία και μάλιστα με ακόμα χειρότερους όρους στον υπολογισμό των επικουρικών συντάξεων, που τείνουν πλέον προς εξαφάνιση. Μάλιστα, η δραστική περικοπή των επικουρικών είναι και ο καλύτερος όρος να αναπτυχθούν τα επαγγελματικά ταμεία, στα οποία προσβλέπουν οι ασφαλιστικές εταιρείες.

Τρίτον, η δήθεν αντίσταση στην εισαγωγή του «κεφαλαιοποιητικού συστήματος» δεν ισχύει στην περίπτωση του ΕΤΕΑ, αφού οι επικουρικές συντάξεις θα εξαρτώνται από τα διαθέσιμα του Ταμείου και τις αποδόσεις των κεφαλαίων του. Το ίδιο ισχύει από εδώ και πέρα και με τα μερίσματα των μετοχικών ταμείων του Δημοσίου και σε κάθε περίπτωση δεν προβλέπεται καμία εγγύηση του κράτους.

Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι ο Α. Σαρρηγεωργίου, ως πρόεδρος της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, δήλωσε ότι το κράτος «οφείλει να παρέχει ένα δίχτυ προστασίας σε όλους τους πολίτες, ανεξαρτήτως των εισφορών τους, μη αναλογικό αναδιανεμητικό», αλλά μετά «να θεμελιώσει και να ρυθμίσει ένα σύστημα στο δεύτερο πυλώνα, στα επαγγελματικά ταμεία, τα οποία (...) είναι κεφαλαιοποιητικά, όπως επίσης κεφαλαιοποιητικά είναι και τα συστήματα του τρίτου πυλώνα».

Ο υπαινιγμός είναι βέβαια για τα επικουρικά ταμεία, που δυσκολεύουν ακόμα τη διείσδυση των επαγγελματικών. Σε ό,τι αφορά τώρα τις προσδοκίες που μπορούν να έχουν οι ασφαλισμένοι από ένα τέτοιο σύστημα, ο ίδιος έδωσε μια εξόχως αποκαλυπτική απάντηση: «Εάν δώσουμε σε κάποιον οποιονδήποτε διαχειριστή κεφαλαίων 1.000 ευρώ σήμερα και του πούμε να μας εξασφαλίσει με βεβαιότητα πόσα θα είναι αυτά σε τριάντα χρόνια, η απάντηση είναι ότι κανείς δεν ξέρει»...