Τρίτη 15 Μάη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Μακριά από τις ανάγκες των φοιτητών...

Γρηγοριάδης Κώστας

Σε ένα ΔΑΠίτικης έμπνευσης δημοσίευμα για τις φοιτητικές εκλογές, το ιστολόγιο «fimotro» δίνει γραμμή ως εξής: «Ιπποκράτους και Κουμουνδούρου έχουν επιστρατεύσει κάθε πιθανό και απίθανο μέσο, προκειμένου να ματαιώσουν τις εκλογές στα Πανεπιστήμια, ενώ δεν αποκλείεται να επαληθευτούν και οι πληροφορίες μας ότι σε ορισμένες Σχολές ετοιμάζονται προβοκάτσιες... Θα τους περάσει;».

Τα κομματικά - παραταξιακά παιχνίδια στις φοιτητικές εκλογές δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Είναι φαινόμενο δεκαετιών, αυτών των δεκαετιών που κυριαρχούν στους συλλόγους η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ και συνεπικουρούνται άλλοτε από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ κι άλλοτε από το ΣΥΡΙΖΑ, στον εκφυλισμό των συλλόγων. Αυτά τα παιχνίδια και ο εκφυλισμός που έχουν φέρει, έχει οδηγήσει μεγάλη μάζα φοιτητών εκτός κινήματος. Αυτήν την κατάσταση την έχουν καταγγείλει και έμπρακτα προσπαθούν να την αλλάξουν οι δυνάμεις του ΜΑΣ, βάζοντας τους ίδιους τους φοιτητές στη μάχη, καλώντας τους να πάρουν την υπόθεση των συλλόγων τους στα δικά τους χέρια.

Παρά τη γνωστή κατάσταση στο φοιτητικό κίνημα, όμως, προκαλούν έντονα ερωτηματικά οι διοχετευμένες πληροφορίες για προβοκάτσιες και διάλυση των εκλογών, δυο μόλις μέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες. Ποιον εξυπηρετούν, σε ποιον δίνουν γραμμή, τι θέλουν να προλάβουν ή μάλλον... τι θέλουν να οργανώσουν;

Το σίγουρο είναι ότι όλη αυτή η σαπίλα είναι μίλια μακριά από τα συμφέροντα των φοιτητών.

Προσχήματα και αλήθειες

Τον υποκριτικό και προσχηματικό χαρακτήρα της αντιπαράθεσης, μεταξύ των αρχηγών των κομμάτων που στηρίζουν το μονόδρομο της ΕΕ, αναγκάστηκε να «στιγματίσει» ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ K. Μίχαλος, «αποκαλύπτοντας» ταυτόχρονα την έντονη αγωνία των επιχειρηματικών ομίλων για συγκρότηση «οικουμενικής κυβέρνησης» πάση θυσία. Σε δηλώσεις του στο BBC, o Κ. Μίχαλος δήλωσε ωμά ότι «οι δήθεν μεγάλες διαφορές που επικαλούνται ορισμένοι πολιτικοί αρχηγοί είναι προφάσεις εν αμαρτίαις». Οπως χαρακτηριστικά είπε «όλοι οι πολίτες γνωρίζουν ότι έχουν κοινές θέσεις» και, προκειμένου να μην αφήσει περιθώρια αμφιβολιών, συμπλήρωσε ότι «αυτές οι κοινές θέσεις αφορούν ζωτικά ζητήματα για την οικονομία και την κοινωνία». Στη βάση αυτή, κάλεσε τους πολιτικούς αρχηγούς των αστικών κομμάτων «να αφήσουν στην άκρη τα προσωπικά και μικροκομματικά τους συμφέροντα και να κάνουν το εθνικό τους καθήκον», δηλαδή «να μην αφήσουν τη χώρα ακυβέρνητη και όλοι μαζί να σχηματίσουν μια κυβέρνηση που θα προωθήσει λύσεις για την έξοδο από την κρίση». Είτε φτιάξουν είτε όχι οικουμενική κυβέρνηση συνεργασίας τα αστικά κόμματα, ο λαός πρέπει να γνωρίζει ότι αν δεν ηττηθεί η πολιτική τους και ανατραπεί η εξουσία της πλουτοκρατίας, «άσπρη μέρα» δε βλέπει. Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια που επιβεβαιώνεται ακόμα μια φορά από τις μετεκλογικές εξελίξεις.

Λογαριάζουν χωρίς τους εργάτες

Με πρόσχημα τη λήξη της μετενέργειας των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας στις 14 Μάη, υπουργείο Απασχόλησης και εργοδοτικοί φορείς, η κρατική τηλεόραση, άλλα αστικά ΜΜΕ έχουν επιδοθεί σε μια άνευ προηγουμένου τρομοκράτηση των εργαζομένων. Στην ίδια λογική και ο φορέας των μεγάλων σούπερ μάρκετ (ΣΕΛΠΕ) που κατήγγειλε τη σύμβαση και μαζί με τις συνδικαλιστικές δυνάμεις του συμβιβασμού στήνουν διαπραγμάτευση για να πετσοκόψουν τους εργαζόμενους του κλάδου.

Οπως από την αρχή της κρίσης επιχειρούν να εκβιάσουν, να τρομοκρατήσουν, να σπείρουν την απογοήτευση. Λογαριάζουν όμως χωρίς ...τους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι όσο και αν εκβιάζονται δε θα σκύψουν το κεφάλι. Δε θα δεχτούν να δουλεύουν σκλάβοι στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις και στα μεγάλα καταστήματα των κεφαλαιοκρατών και να γυρίζουν με άδεια χέρια στο σπίτι τους. Οσο και αν λυσσάνε τα αφεντικά και τα τσιράκια τους, οι εργάτες δε θα γονατίσουν. Το παράδειγμα αυτό δείχνει η υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασης στα Ποτά. Το δείχνουν σήμερα και χιλιάδες εργάτες στο Δέρμα και στην Κλωστοϋφαντουργία, στον Τύπο και στο Χαρτί, στο Γάλα και στα Τρόφιμα που κατεβαίνουν σε απεργιακή κινητοποίηση για τις κλαδικές Συμβάσεις. Το δρόμο αυτό θα ακολουθήσουν ακόμα περισσότεροι εργάτες αύριο. Ολα κρίνονται από το συσχετισμό δύναμης, από τους ταξικούς αγώνες. Και σε αυτό το μετερίζι, εκεί που στην πράξη κρίνεται το δίκιο του εργάτη, θα στραπατσαριστούν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι του κεφαλαίου. Σ' αυτό το μετερίζι οι ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ, έχει ταχθεί αδιαπραγμάτευτα.

Αλλαγή διαχείρισης ή πολιτικής;

Με μια ταχύτητα που εκπλήσσει και με μιας μορφής ομοφωνία - αυτή δεν εκπλήσσει - όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου μιλάνε σήμερα για την ανάγκη αλλαγής πολιτικής. Δεν μιλούν όμως με ειλικρίνεια. Κάτω από τα συνθήματα για δήθεν «αποτυχία της πολιτικής των μνημονίων», για «άλλο αέρα στην Ευρώπη», για «σεβασμό στην ετυμηγορία του λαού» κ.ο.κ. αυτό που εννοούν όλες οι άλλες δυνάμεις πέραν του ΚΚΕ, όταν μιλούν για αλλαγή πολιτικής, είναι απλώς μια διαφορετική διαχείριση στο πλαίσιο της ίδιας πολιτικής. Της ίδιας πολιτικής που, είτε φέρνει ανάπτυξη για το κεφάλαιο είτε βρίσκεται στη φάση της κρίσης, για το λαό πάντοτε επιφυλάσσει μέτρα που συμπιέζουν την τιμή της εργατικής του δύναμης, είτε με ευθείες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, είτε με χτύπημα σε κοινωνικές παροχές και δικαιώματα. Αυτή την πολιτική την έχουμε ζήσει διαχρονικά, με διαφορετικές παραλλαγές διαχείρισης, αλλά ίδια πάντα στην ουσία της, στο ποιον υπηρετεί.

Σε αυτή τη φάση, όποια παραλλαγή διαχείρισης κι αν προκρίνουν, στόχος όλων των άλλων δυνάμεων, από τη ΝΔ και το κόμμα του Καμμένου έως το ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, στόχος και των άλλων κομμάτων που έμειναν εκτός βουλής, είναι η ...«ανάπτυξη». Τι σημαίνει ανάπτυξη για όλους αυτούς; Σημαίνει ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να αποζητά μια τέτοια ανάπτυξη. Την έζησε, την ξέρει.

Ούτε πρέπει να πιάσει τόπο ο ελιγμός και οι αυταπάτες που θέλουν να σπείρουν όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις στο λαό, ότι τάχα με «επαναδιαπραγμάτευση», «καταγγελία», «απαγκίστρωση» κλπ. του μνημονίου, θα ...ανακουφιστεί. Ψέμα: Αυτές οι «λύσεις» οδηγούν απλώς σε ένα νέο μνημόνιο. Δεν πρόκειται ούτε καν να γυρίσει ο λαός στην προ μνημονίου κατάσταση, δεν πρόκειται να του δώσουν πίσω όλα όσα του έχουν αφαιρέσει τα τελευταία τρία χρόνια. Στην καλύτερη περίπτωση αυτό που υπόσχονται όλοι τους στο λαό είναι να μην έχει νέες βαριές απώλειες τον επόμενο μήνα, να πάρουν μια παράταση ενός χρόνου και να συνεχίσουν μετά. Το ΠΑΣΟΚ π.χ. το λέει ξεκάθαρα: Τώρα μπορούμε, λέει, να πετύχουμε κάτι, αφού έχουμε κάνει όλα όσα κάναμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη διγλωσσία του, παραδέχτηκε το ίδιο, στη διάρκεια των διερευνητικών εντολών, καθώς δεν μιλάει για επιστροφή στο λαό όλων όσα του 'χουν κλέψει, αλλά παραπέμπει σ' ένα αόριστο μέλλον και μια ανέφικτη «πανευρωπαϊκή λύση» χωρίς σύγκρουση με τα μονοπώλια. Εφτασαν να κάνουν σημαία τη Ρουμανία, όπου αφού έφτασαν οι μισθοί στα 200 ευρώ(!) την έφερναν ως παράδειγμα ότι κατάφερε να δώσει 10% αύξηση! Τη φτώχεια μας την παίρνουν ως δεδομένο και τάζουν ανέξοδα ψίχουλα. Ποια αλλαγή πολιτικής, λοιπόν;

Αλλαγή πολιτικής μπορεί να γίνει μόνο με ισχυρό ΚΚΕ και το λαό οργανωμένο. Αλλαγή πολιτικής σημαίνει πολιτική που να υπηρετεί το λαό και όχι τα μονοπώλια. Ορος για μια τέτοια πολιτική είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ με μονομερή διαγραφή του χρέους και λαϊκή εξουσία. Αλλαγή πολιτικής σημαίνει πολιτική που την ασκεί ο ίδιος ο λαός έχοντας την οικονομία στα χέρια του.


Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

Εκβιάζουν τους λαούς...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΚΑΙ Ο ΞΕΝΟΣ ΤΥΠΟΣ - όπως διαβάζουμε - άρχισε να μετράει το κόστος. «Τόσο» θα κοστίσει το να μείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη, «τόσο» θα κοστίσει αν φύγει. Τα δισεκατομμύρια παρελαύνουν σε περιοδικά, εφημερίδες και τηλεοράσεις.

Μόνο που μετράνε αποκλειστικά και μόνο το κόστος που τους ενδιαφέρει. Το πόσα θα χάσουν ή θα κερδίσουν οι τράπεζες και οι πολυεθνικές. Γιατί αυτό μόνον τους απασχολεί.

Το πόσο κοστίζουν οι επιλογές και οι πολιτικές τους στους λαούς της Ευρώπης και ιδιαιτέρως στον ελληνικό λαό ούτε καν τους ενδιαφέρει. Οχι απλά δεν το αναφέρουν μα ούτε μπαίνουν στον κόπο να το υπολογίσουν.

Φυσικά, κάνουν μια ...εξαίρεση για τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων. Οχι, φυσικά, γιατί τους αγχώνει το ύψος των συντάξεων ή των παροχών Υγείας. Απλά είναι μία ...καλή πηγή κεφαλαίων. Κατευθείαν από την τσέπη του εργαζόμενου στα «επενδυτικά προϊόντα» τους.

ΠΟΛΛΑ ΑΡΘΡΑ στον Τύπο τις τελευταίες μέρες που ...κατηγορούν τον ελληνικό λαό ότι δεν αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα. Θέλει, λέει, ένα καλύτερο επίπεδο ζωής, αλλά αδυνατεί να κατανοήσει πως αυτό δεν είναι εφικτό. Δεν βγαίνουν τα νούμερα, βρε παιδί μου.

Είναι, ίσως, αλήθεια ότι στο ...δικό τους σύστημα, το να ζήσουν οι εργαζόμενοι καλύτερα και ανάλογα με τις ανάγκες τους δεν είναι συμβατό. Ακριβώς γιατί το σύστημα βασίζεται στην εκμετάλλευσή τους για να βγάζουν κέρδη.

Ομως, όλοι αυτοί οι τόσο «λογικοί», «συνετοί», «τεκμηριωμένοι» και «ρεαλιστές» αρθρογράφοι ξεχνάνε μια μικρή λεπτομέρεια: Πως είναι οι λαοί που παράγουν όλο τον πλούτο και όταν αποφασίσουν να τον διεκδικήσουν, την ίδια ακριβώς στιγμή η ...πραγματικότητα μεταβάλλεται. Και μάλιστα για τα καλά.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Προτείνουν ό,τι και το ΔΝΤ για τη σωτηρία των τραπεζών

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Σταθάκης σε συνέντευξή του στο ραδιοφωνικό σταθμό «Κόκκινο» υποστήριξε ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τις τράπεζες είναι ίδια με του ΔΝΤ.

Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου στο «Κόκκινο» τι σημαίνει ο δημόσιος έλεγχος του τραπεζικού συστήματος που προτείνουν, είπε ότι υπάρχουν δύο σενάρια:

«Το σενάριο της έμμεσης κρατικοποίησης που είναι το ένα σενάριο που προτείνει και το ΔΝΤ μη σκεφτείτε ότι το προτείνει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ» και υπάρχει και η «δεύτερη εκδοχή του που είναι η διατήρηση του ελέγχου από τους ιδιώτες στην οποια περίπτωση θα περάσει υπό κρατικό έλεγχο η Τράπεζα της Ελλάδας». Ο Γιώργος Σταθάκης είπε ότι η έμμεση κρατικοποίηση είναι ο μόνος τρόπος για να εξασφαλιστεί η «βελτίωση της ρευστότητας στην αγορά».

  • Το κράτος πάντα παρεμβαίνει υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων. Οταν ανοίγονται πεδία κερδοφορίας, το κράτος δίνει κονδύλια και πολύμορφες ενισχύσεις για τη γιγάντωσή τους. Οταν μετά από έναν ξέφρενο ρυθμό κερδοφορίας συναντάνε δυσκολίες, πάλι παρεμβαίνει είτε με παχυλά πακέτα είτε και με διάφορες μορφές προσωρινού «δημόσιου» ελέγχου για να τους σώσει.
  • Τίποτα καλό δεν πρέπει να περιμένει ο λαός από τη λεγόμενη έμμεση κρατικοποίηση των τραπεζών. Θα είναι εξυγίανσή τους με τα λεφτά του ελληνικού λαού για να τις ξαναπουλήσουν σε ιδιώτες. Κάτι παρόμοιο κάνει και ο Ομπάμα, κοινωνικοποιώντας τα χρέη μεγάλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
  • Η «βελτίωση της ρευστότητας στην αγορά» σημαίνει νέα παχιά κονδύλια για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Αν τώρα λένε ότι θα εφαρμόσουν τα προγράμματα του ΔΝΤ για τις τράπεζες, φανταστείτε τι θα λένε και τι θα κάνουν αν θα είναι και κυβέρνηση.

Συντηρούν τις αυταπάτες

Δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αν είναι ικανό να συντηρήσει τις αυταπάτες με τις οποίες βομβαρδίζει το λαό. Η Ρ. Δούρου δήλωσε σχετικά με τα αποτελέσματα των εκλογών στο γερμανικό κρατίδιο της Β. Ρηνανίας - Βεστφαλίας ότι συνιστά «απόρριψη της πολιτικής σκληρής λιτότητας της καγκελαρίου Μέρκελ» και πως «αυτή η ήττα, ύστερα από εκείνη του προέδρου Νικολά Σαρκοζί στη Γαλλία, σηματοδοτεί τη σταδιακή αλλαγή του ευρωπαϊκού τοπίου: πλέον ο κυρίαρχος λόγος της λιτότητας ρηγματώνεται» (...) «είναι φανερό ότι η άνοιξη του 2012 έχει άρωμα ανατροπής και ελπίδας»...

Ενδεχομένως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αναμένει το «ρήγμα» να γίνει «χάσμα», παραλείπει όμως μια κρίσιμη λεπτομέρεια. Ο καπιταλισμός δεν είναι «παραμυθάκι» όπου οι «καλοί» πολεμούν τους «κακούς» και στο τέλος κερδίζουν και ζουν αυτοί καλά και οι λαοί καλύτερα. Η ίδια η εμπειρία των τελευταίων δεκαετιών, τουλάχιστον, δείχνει ότι στην πολιτική εξουσία αναδείχτηκαν πάμπολλες φορές δυνάμεις άλλοτε σοσιαλδημοκρατικές άλλοτε «δεξιές», άλλοτε «κεντροαριστερές», όμως όλες κινήθηκαν στην ίδια ρότα, εκπροσώπησαν πολιτικά τα συμφέροντα των μονοπωλίων σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων. Κυβερνήσεις ανεβοκατεβαίνουν, άλλες ανατρέπονται, νέες αναδεικνύονται, όμως η εξουσία των αστών παραμένει κυρίαρχη και γι' αυτό τίποτα δεν αλλάζει για τους λαούς παρά μόνο προς το χειρότερο. Αυτό βεβαίως έχει κάθε λόγο να το συσκοτίζει μια δύναμη, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει να διαχειριστεί την αστική εξουσία. Και που για να το κατορθώσει παίζει με την αγωνία του λαού, εμπορεύεται τις ελπίδες του.

ΣΚΑ(ε)Ϊ από λύσσα ενάντια στους αγώνες

Σαν τα κοράκια έπεσαν πάνω στους περήφανους απεργούς χαλυβουργούς χτες το πρωί οι τηλεοπτικοί σταθμοί των πλουτοκρατών που εμφανίστηκαν ξαφνικά στην πύλη του εργοστασίου για να στήσουν ρεπορτάζ για τους απεργοσπάστες που ...θέλουν να πιάσουν δουλειά. Ιδιαίτερα ... «ευαίσθητοι» μετά από 197 ημέρες απεργίας ακόνισαν τα νύχια τους και έστησαν τις κάμερες για να καταγράψουν σκηνές σύγκρουσης. Δεν τους βγήκε όμως, αφού απέναντι στη μαζική περιφρούρηση των απεργών είχαν στηθεί μόνο καμιά 20αριά από τη γνωστή ομάδα των επίδοξων απεργοσπαστών που σέρνονταν πίσω από τους διευθυντάδες. Μπροστά σε αυτή την εικόνα το συγκρότημα του ΣΚΑΪ φρόντισε να πρωτοστατήσει με ψέματα ώστε να παρουσιάσει όπως εκείνο ήθελε τη πραγματικότητα. Ετσι στην αρχή στο ραδιόφωνο μετέφερε ότι 100 εργαζόμενοι εμποδίστηκαν να μπουν στο εργοστάσιο για δουλειά από 35 απεργούς!!! Και επειδή αυτή η εικόνα δεν έστεκε, χρησιμοποίησαν στη συνέχεια ένα από τα γνωστά τσιράκια της εργοδοσίας που δήλωσε ότι «καταμέτρησε» 170 εργαζόμενους στους οποίους εμποδίζεται η είσοδός τους στο εργοστάσιο!!! Οσες προσπάθειες και να κάνουν για να προβοκάρουν τον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών τα κανάλια των κεφαλαιοκρατών για να στηρίξουν τον Μάνεση, δε θα τα καταφέρουν. Οσα ρεπορτάζ και να στήσουν βάζοντας τα τσιράκια του Μάνεση να κάνουν δηλώσεις πετώντας λάσπη, δε πρόκειται να το πετύχουν. Γιατί ο αγώνας των χαλυβουργών έχει τη στήριξη όλης της εργατικής τάξης και αποτελεί παράδειγμα και αυτό δεν μπορούν να χωνέψουν με τίποτα μεγαλοβιομήχανοι και πλουτοκράτες.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Μία η λαϊκή επιλογή

Είναι πολύ πιθανό πλέον να οδηγηθούμε ξανά σε κάλπες. Ο λαός πρέπει να βαδίσει σ' αυτές με καθαρό μυαλό, με ανοιχτά μάτια και αυτιά και περνώντας από «κρησάρα» όλα όσα λέγονται. Ενώπιόν του παίζεται ένα παιχνίδι που αποσκοπεί να τον ρίξει στο καναβάτσο, δίχως δυνατότητα αντίδρασης για πολύ καιρό. Η επιχείρηση αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, με τη συμμετοχή όλων των αστικών πολιτικών δυνάμεων και στην παρούσα φάση με πρωταγωνιστικό το ρόλο του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Ολα όσα το ΚΚΕ από χρόνια προειδοποιούσε εξελίσσονται μπροστά στα μάτια του. Να μη μείνει θεατής.

Η άρχουσα τάξη, θορυβημένη από την έκταση και το βάθος της καπιταλιστικής κρίσης, που επιτάσσει λήψη πρόσθετων αντιλαϊκών μέτρων, απλώνει τα δίχτυα της ώστε να εγκλωβίσει την οργή του λαού που θα λάβει μεγαλύτερες ακόμα διαστάσεις. Μην μπορώντας να χειραγωγήσει όπως πριν το λαό αναδιατάσσει το πολιτικό της προσωπικό, αναθέτει νέους ρόλους σε πολιτικές δυνάμεις, που με τη σειρά τους καλλιεργούν μεθοδικά φρούδες ελπίδες και προσδοκίες στο λαό ότι κάτι μπορεί να αλλάξει προς όφελός του. Επιδίωξή τους να ανακόψουν το λαϊκό ριζοσπαστισμό, να μη συναντηθεί με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, να μη φτάσει στην αμφισβήτηση του συστήματος.

Διαπράττουν τεράστια απάτη σε βάρος του λαού. Οποια κυβέρνηση, όποτε κι αν προκύψει, δε θα καταργήσει ούτε τη δανειακή σύμβαση, ούτε το μνημόνιο, αφού καμία απ' τις πολιτικές δυνάμεις που διεκδικούν τους κυβερνητικούς θώκους δεν έχει προσανατολισμό σύγκρουσης με την αιτία που γέννησε και τα δύο. Απεναντίας, όλες τους πίνουν νερό στο όνομα της αστικής εξουσίας και της ευρωενωσιακής της συμμαχίας, της οποίας τη στρατηγική εξειδικεύουν τα μνημόνια. Ως προς αυτό είναι εξόχως αποκαλυπτικές οι τελευταίες δηλώσεις των στελεχών του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που αφού υφάρπαξε τις λαϊκές ψήφους με την υπόσχεση της άμεσης καταγγελίας της δανειακής σύμβασης και της απεμπλοκής απ' το μνημόνιο, τώρα σφυρίζει «κλέφτικα» και τάσσεται κατά των μονομερών ενεργειών.

Ο λαός να έχει τις κεραίες του τεντωμένες, να είναι σε εγρήγορση ώστε να αποτρέψει τον κίνδυνο η επόμενη κάλπη να καταπιεί την οργή του και να τη διοχετεύσει σε αυταπάτες. Πίσω απ' αυτές ελλοχεύει η απογοήτευση που θα τον οδηγήσει σε συμβιβασμό, υποχώρηση, ήττα. Καμία αναμονή. Να μην επιτρέψει να μπει στον «πάγο» την ώρα που το μεγάλο κεφάλαιο εντείνει την επιθετικότητά του εναντίον του. Εχει επιλογή: Ενα ισχυρό ΚΚΕ, για ένα ισχυρό κίνημα που μπορεί να μετουσιώσει την οργή σε δύναμη απόκρουσης νέων αντιλαϊκών μέτρων, απόσπασης μέτρων ανακούφισής του, σε δύναμη που θα ανοίξει το δρόμο σε ριζικές αλλαγές.

Αυτή τη φορά ας μην αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Να αναδείξει το ΚΚΕ πολύ πιο ισχυρό, να συναντηθεί μαζί του στους δρόμους του αγώνα, μαζί του κάτι να αποτρέψει, κάτι να διεκδικήσει, κάτι να βελτιώσει. Να μην ποντάρει στους παίκτες ενός στημένου αγώνα, με βέβαιο αποτέλεσμα εχθρικό προς τα συμφέροντά του. Να ποντάρει στο Κόμμα του, στη δύναμή του, στη δυνατότητά του να πάρει τη ζωή του στα χέρια του.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ