Να θολώσει τα νερά, ακριβώς για να αποφύγει να δώσει σαφείς απαντήσεις στα αμείλικτα ερωτήματα που έχουν ανακύψει με αφορμή και την τελευταία τρομο-επιχείρηση, πασχίζει η κυβέρνηση και ο καθ' ύλην αρμόδιος υπουργός Προστασίας του Πολίτη. Αυτός είναι εξόφθαλμα ο στόχος των διαρροών, μέσω φιλικών εφημερίδων και «δημοσιογράφων», σύμφωνα με τις οποίες είχε σταματήσει επί δύο χρόνια, από το 2007, η παρακολούθηση του φερόμενου ως εγκεφάλου του «Επαναστατικού Αγώνα», Ν. Μαζιώτη. Με αυτή τη διαρροή πιστεύει ότι συσκοτίζει τα πράγματα και παρακάμπτει το κυρίαρχο ερώτημα, πώς γίνεται δηλαδή να δρουν ανενόχλητα οι διάφορες «τρομοκρατικές» ομάδες, ενώ βρίσκονταν κάτω από τη διαρκή παρακολούθηση των εντεταλμένων μηχανισμών του κράτους. Το ερώτημα βέβαια παραμένει και ενισχύεται, καθώς η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης επί κυβερνήσεων ΝΔ (Πρ. Παυλόπουλος, Χρ. Μαρκογιαννάκης) με χτεσινές δηλώσεις τους διαψεύδουν κατηγορηματικά ότι δόθηκε τέτοια εντολή, να σταματήσει δηλαδή η παρακολούθηση των γνωστών «αντιεξουσιαστών». Αντίθετα, όπως δήλωσε (στον «Ρίαλ») ο Χρ. Μαρκογιαννάκης «επί των ημερών μου γινόταν κανονικά η παρακολούθηση». Τα αμείλικτα ερωτήματα λοιπόν παραμένουν: Πώς γίνεται να χτυπούν ανενόχλητα οι «τρομοκράτες» ενώ παρακολουθούνται από τους διώκτες τους; Ποιον βολεύει και για ποιον «δουλεύει» τελικά η «τρομοκρατία»;
Αγέρωχα στον κόσμο τους...
Οσοι ανησυχούσαν για την ύπαρξη της πλειοψηφίας της ΟΤΟΕ, να σταματήσουν να ανησυχούν. Αποφάσισε να βγει από την πολύμηνη σιωπή της (ξεκίνησε, σχεδόν αμέσως μετά την εκλογή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Εντελώς συμπτωματικά...).
Εβγαλε ανακοίνωση για να πει στους φαρμακοποιούς να μην εφαρμόσουν και στους τραπεζοϋπάλληλους την απόφασή τους να σταματήσουν τη χορηγία φαρμάκων με πίστωση, «δεδομένου ότι τα Ταμεία των τραπεζών είναι πάντοτε συνεπή στις οικονομικές τους υποχρεώσεις». Το μόνο που κάνει, δηλαδή, είναι να προβάλλει ένα συντεχνιακό αίτημα για ένα πρόβλημα που έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να επιλυθεί αποσπασματικά, όπως επιχειρεί η πλειοψηφία. Επιπλέον, με τον τρόπο που προβάλλει το αίτημα, καλλιεργεί την αδιαφορία για το τι συμβαίνει σε άλλους κλάδους εργαζομένων.
Κατά τα άλλα φαίνεται ή ότι το έχει ρίξει στο διάβασμα - όπως κάποιοι άλλοι κάποτε - και δεν έχει πάρει χαμπάρι τι γίνεται ή είναι τόσο υπάκουη στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του που δεν επιθυμεί να υψώσει έστω μιαν αγωνιστική κορόνα, για δημαγωγικούς λόγους πάντα.
Η στάση της πλειοψηφίας της ΟΤΟΕ είναι χαρακτηριστική των δυνάμεων που τη συγκροτούν στο σύνολο του συνδικαλιστικού κινήματος. Κάνουν ό,τι μπορούν με όποιο τρόπο (δημαγωγία, αδιαφορία, αδράνεια, απεργοσπασία, εκφοβισμός, νοθεία και άλλα) για να εμποδίσουν τους εργαζόμενους να αναπτύξουν και να κλιμακώσουν τους αγώνες ενάντια στην επίθεση που δέχονται. Είναι ξεκάθαρα ταξικοί αντίπαλοι των εργαζομένων.
Πλασιέ ιδιωτικού σχολείου
Διαφημιστικό έγγραφο ιδιωτικού σχολείου διακινείται από τη Διεύθυνση Προσωπικού του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, με αποδέκτες όλους τους εργαζόμενους στο υπουργείο στον Οργανισμό Αθήνας και Θεσσαλονίκης, τον Οργανισμό Κτηματογράφησης και το ΕΤΕΡΠΣ (υπηρεσίες εποπτευόμενες από το υπουργείο).
Το διαφημιστικό που προωθείται ανάμεσα στους εργαζόμενους είναι προφανές τι στόχο έχει. Να αλιεύσει πελάτες του ιδιωτικού σχολείου. Και αυτό γίνεται με τρόπο που δε χωρά καμία αμφιβολία. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο έγγραφο της Διεύθυνσης Προσωπικού του ΥΠΕΚΑ κοινοποιείται φωτοαντίγραφο (διαφημιστικό) του ιδιωτικού σχολείου με την επισήμανση: «Προκειμένου να λάβουν γνώση οι ενδιαφερόμενοι υπάλληλοι»... Δηλαδή, η συγκεκριμένη Διεύθυνση (σ.σ. που δεν είναι όποια κι όποια, αλλά εκείνη που έχει στην αρμοδιότητά της τα ζητήματα που αφορούν όλους τους εργαζόμενους) λειτουργεί σαν πλασιέ του επιχειρηματία και του σχολείου του. Δε γνωρίζουμε εάν το ίδιο συμβαίνει και στα υπόλοιπα υπουργεία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Δε θα έκανε όμως καμία εντύπωση κάτι τέτοιο, αφού είναι γνωστή η θέση για την Παιδεία...
Μητρώο μεγαλοαγροτών
H θέσπιση του Μητρώου Αγροτών «είναι βασική προϋπόθεση για να μπορέσουμε να προωθήσουμε τις εθνικές και κοινοτικές πολιτικές», δήλωσε η υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Κ. Μπατζελή, αμέσως μετά την ανακοίνωση του νομοσχεδίου που φέρει τον τίτλο «Καταγραφή Αγροτών και Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων - Ορισμός του Επαγγελματία Αγρότη». Πράγματι είναι έτσι, γιατί η σύσταση και κατάρτιση του Μητρώου Αγροτών δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά ένα ακόμη εργαλείο στα χέρια της κυβέρνησης για να κατευθύνει τις αγροτικές επιδοτήσεις στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών και επιχειρηματιών του αγροτικού χώρου. Η ουσία, άλλωστε, της κοινοτικής και κυβερνητικής πολιτικής είναι η συγκέντρωση του αγροτοκτηνοτροφικού κεφαλαίου και της παραγωγής από τους μονοπωλιακούς ομίλους. Πολιτική που περνάει μέσα από την εκδίωξη των φτωχομεσαίων αγροτών και αγροτοεργατών από τη γη τους, η οποία οριστικοποιείται όταν αυτοί εξαιρεθούν από την καταβολή των επιδοτήσεων, όχι άμεσα, αλλά πολύ σύντομα και μάλλον από το 2013 κι έπειτα.
Αρκετοί μικροί και μεσαίοι αγρότες, που μέχρι σήμερα «άντεξαν» από τις συστηματικές επιθέσεις των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ίσως να θεωρήσουν ότι με το «Μητρώο Αγροτών» και την «ταυτότητα του επαγγελματία αγρότη» θα λυθεί ένα χρόνιο πρόβλημα: Αυτό, της είσπραξης των επιδοτήσεων από μη αγρότες ή από «αγρότες του Κολωνακίου», όπως αρέσκεται ο πρωθυπουργός της χώρας να τους αποκαλεί. Ομως με το παρόν νομοσχέδιο ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Οι «αγρότες του Κολωνακίου», βιομήχανοι, επιχειρήσεις της εκκλησίας - γιατί μην ξεχνάμε οι μονές ανά την Ελλάδα, είναι από τους μεγαλύτερους δικαιούχους αγροτικών επιδοτήσεων - κάθε λογής επενδυτικός όμιλος θα παίρνει πλέον «κομμάτι από την πίτα» των αγροτικών κονδυλίων, όχι από το «παράθυρο», αλλά από τις θύρες, που πλέον ανοίγει διάπλατα για χάρη τους η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Βάσει του νομοσχεδίου, αγρότης δε θεωρείται πια ο φτωχός κάτοικος της υπαίθρου που πραγματικά θα καλλιεργεί τη γη του και παράγει προϊόντα, αλλά επειδή ο μικρός του κλήρος δεν επαρκεί για ένα αξιοπρεπές εισόδημα δουλεύει και στο τοπικό εργοστάσιο μεταποίησης αγροτικών προϊόντων και επιλέγει να ασφαλίζεται στο ΙΚΑ, για να έχει δικαίωμα είσπραξης του επιδόματος ανεργίας.
Εκείνος όμως - φυσικό ή νομικό πρόσωπο - που σήμερα είτε αγοράζει αγροτική γη μιας και οι τιμές ανά την Ελλάδα καταρρέουν, είτε του παραχωρούνται δημόσιες εκτάσεις - με τους γνωστούς τρόπους και τα παραδείγματα είναι πολλά - για να «επενδύσει» στις «Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας» ή σε «αγροτουριστικές» μονάδες θα εγγράφεται στο Μητρώο και εκτός όλων των άλλων ...ευκολιών που θα του παρέχει το κράτος, θα εισπράττει και από τα κονδύλια των αγροτικών επιδοτήσεων. Σε ένα ακόμη «μετερίζι» δηλαδή, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποδεικνύει την ταξικότητα της πολιτικής της, σε όλο της το μεγαλείο. Καμία αυταπάτη δεν πρέπει να έχουν οι φτωχοί αγρότες και αγροτοεργάτες. Το μέλλον που τους ετοιμάζουν είναι αυτό της ελαστικής χωρίς δικαιώματα εργασίας, υπό το ζυγό των «επενδυτών», που σαν την ακρίδα θα πέφτουν πάνω στη γη, την οποία οι πρόγονοί τους και οι ίδιοι «πότισαν» με το αίμα και τον ιδρώτα τους. Στο χέρι τους είναι να το αλλάξουν.
Φώτης ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
Στη ρότα του ιμπεριαλισμού και των μονοπωλίων...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΧΤΕΣ τσακώθηκαν και δυο ωρίτσες αργότερα συμφώνησαν σε μια εθνική προσπάθεια για την οικονομία και μάλιστα χωρίς ...«πολλά λόγια» όπως είπαν.
Για τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Αντώνη Σαμαρά μιλάμε φυσικά, που πέραν πάσης αμφιβολίας μας δουλεύουν αγρίως.
Οχι πως δεν το ξέραμε, απλά μπήκαν στον κόπο να το επιβεβαιώσουν και συμβολικά, βάζοντας μάλιστα «πατριωτικό» μανδύα στα αντιλαϊκά μέτρα που έφεραν και θα φέρουν στο άμεσο μέλλον.
Αύριο - εννοείται - θα τσακωθούν εκ νέου και θα ανταλλάξουν μερικές μπηχτές, πλην όμως αυτά είναι μέσα στο ...σενάριο και τους μοιρασμένους ρόλους κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο σκηνοθέτης και ο παραγωγός πάντως παραμένουν οι ίδιοι: Τα συμφέροντα του κεφαλαίου, η Ευρωπαϊκή Ενωση και εσχάτως - με κάθε επισημότητα - το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
ΤΗΝ ΠΙΟ «ΑΓΡΙΑ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ» θα επιβάλει στην Ελλάδα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα. Και γι' αυτό φταίει η κυβέρνηση που το επέλεξε...
Ενώ αν για παράδειγμα επέλεγε την Ευρωπαϊκή Ενωση αποκλειστικά, τι κατά τη γνώμη του ΣΥΡΙΖΑ θα επέβαλλε; Μια «ήρεμη φιλολαϊκή πολιτική» ίσως;
Πολύ απλά αν το πάρει κανείς το πράγμα, και μόνο που συνεργάζονται αυτοί οι δύο οργανισμοί στην υπόθεση της Ελλάδας - όπως και σε πολλές άλλες - δείχνει ότι δεν έχουν διαφορετικές στοχεύσεις!
Αλλά, είπαμε, δεν πρέπει να λέγονται κακές κουβέντες για την Ευρωπαϊκή Ενωση εκεί στην Κουμουνδούρου. Για τα σύμφωνα σταθερότητας ίσως, για το ΔΝΤ μπορεί, για τους επιτρόπους της επίσης. Ποτέ όμως για την ίδια την ΕΕ...
Αυτό θα πει ...υπεύθυνη δύναμη με ευρωπαϊκό προσανατολισμό άλλωστε...
Γρηγοριάδης Κώστας
Στήριξη ή ρήξη;
Γρηγοριάδης Κώστας
Την επομένη κιόλας της «επιτυχίας» με το λεγόμενο μηχανισμό στήριξης, τόσο η κυβέρνηση όσο και τα αστικά ΜΜΕ σπεύδουν να προειδοποιήσουν ότι η βοήθεια συνοδεύεται από πακέτο πρόσθετων μέτρων, με αιχμή το Ασφαλιστικό, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις κ.ο.κ. Δεν αιφνιδιάζουν βέβαια κανέναν, τουλάχιστον όσους δε θέλουν να αιφνιδιαστούν. Το πράγμα φωνάζει από μόνο του. Ο μηχανισμός στήριξης, το πακέτο των διαρθρωτικών αλλαγών και όσα πακέτα προηγήθηκαν και έπονται, το Πρόγραμμα Σταθερότητας κ.ο.κ., ένα στόχο έχουν: Να διασώσουν την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων και τελικά το καπιταλιστικό σύστημα. Διάσωση βέβαια που πατάει πάνω στην ένταση της υπερεκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, στην ανεργία, τη φτώχεια, την πείνα... Οποιος συμφωνεί και πιστεύει ότι αυτός είναι ο μονόδρομος του λαού, ας τον ακολουθήσει. Οι «υπόλοιποι» όμως οφείλουν να οργανώσουν την αντίστασή τους και να περάσουν στην αντεπίθεση για να διεκδικήσουν με βάση τις ανάγκες τους. Εχει αποδειχτεί περίτρανα πως η οργάνωση του αγώνα δεν μπορεί να γίνει από τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτοί θέλουν να διασώσουν το σύστημα της μισθωτής σκλαβιάς, κόντρα στα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει πάντως καιρός για χάσιμο, πολύ περισσότερο που η αντιλαϊκή λαίλαπα δυναμώνει. Χρειάζεται λοιπόν να δυναμώσουν οι ταξικοί αγώνες σε ρήξη με την πλουτοκρατία και να ενισχυθεί η πολιτικοποίησή τους με στόχο τη λαϊκή εξουσία.
Δεν τους σώζουν οι χαφιεδοκάμερες
Θριαμβολογούν τα χτεσινά «Νέα» για την απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων να δώσει το «πράσινο φως» για τη γενικευμένη λειτουργία των χαφιεδοκαμερών. «Κάμερες παντού!», είναι ο εύληπτος πρωτοσέλιδος τίτλος της εφημερίδας - ημιεπίσημου ΦΕΚ της κυβέρνησης, η οποία στο άρθρο της υποστηρίζει θερμά τη χρήση των χαφιεδοκαμερών στο όνομα της «έξαρσης της εγκληματικότητας και της τρομοκρατίας». Παραβλέπει η εφημερίδα ότι οι χαφιεδοκάμερες, όπου έχουν εγκατασταθεί, ποτέ δεν απέτρεψαν ή περιόρισαν το οργανωμένο έγκλημα ή την «τρομοκρατία». Χαρακτηριστικό παράδειγμα βέβαια η Βρετανία, όπου εκατομμύρια κάμερες υπάρχουν σε κάθε σημείο των δρόμων. Η αλήθεια, που δεν μπορεί βέβαια να γράψει η εφημερίδα, είναι ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σε πείσμα των περί του αντιθέτου διακηρύξεων περί σεβασμού των ατομικών δικαιωμάτων και δημοκρατικών ελευθεριών, αναλαμβάνει να δώσει ώθηση στους μηχανισμούς παρακολούθησης και φακελώματος, ακριβώς γιατί δε θέλουν να βρεθούν μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις από την οργή «των από κάτω». Λαμβάνουν προληπτικά μέτρα για το λαϊκό σεισμό οργής και θυμού, που δημόσια πλέον ομολογούν ότι αναμένουν, μαζί βέβαια με τα μέτρα θωράκισης των μηχανισμών καταστολής. Δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, όμως γνωρίζουν ότι ματαιοπονούν. Η λαϊκή οργή θα σαρώσει σαν τραπουλόχαρτα τους σιδερόφρακτους μηχανισμούς του συστήματος. Αρκεί βέβαια να μην είναι ένα τυφλό ξέσπασμα, αλλά μια συνειδητή δράση του ενιαίου μετώπου πάλης των εργατών, φτωχών αγροτών και αυτοαπασχολούμενων που θα σημαδεύει κατευθείαν στην καρδιά: Ρήξη με τα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις τους με στόχο τη λαϊκή εξουσία.
Τα σιαμαία δεν κρύβονται
Κοινή και ενυπόγραφη ανακοίνωση κυκλοφόρησαν στο χώρο τους συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ από τον κλάδο της ιδιωτικής Υγείας, για να ευχαριστήσουν όσους τους ανέδειξαν πρόσφατα στη διοίκηση της ΓΣΕΕ. Σημειώνουν πόσο δικαιώνεται η «υπεύθυνη αγωνιστική στάση μας» και ότι «η συνέπεια και ο τεκμηριωμένος λόγος μας είναι αυτά που όλα αυτά τα χρόνια είχαν ως αποτέλεσμα την ανοδική συνδικαλιστική εξέλιξή μας στο τριτοβάθμιο όργανο».
Δε χάνουν ευκαιρία οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, για να επιβεβαιώσουν ότι το μόνο που τους χωρίζει είναι το μοίρασμα της πίτας της εξουσίας. Καταγράφουμε το περιστατικό, επειδή όχι μόνο βεβαιώνει ότι κανένα αγεφύρωτο χάσμα δε χωρίζει τα δυο κόμματα, αλλά και γιατί η περηφάνια για τους καρπούς της συνεργασίας και συμφωνίας τους τρέχει πραγματικά απ' τα μπατζάκια τους...
Αντίσταση στο «νέο» σχολείο
Η αρχή για την κατασκευή του «νέου» σχολείου είναι το πολυνομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις και τις διαδικασίες πρόσληψης των εκπαιδευτικών. Η κυβέρνηση έκανε το πρώτο βήμα, για να υλοποιήσει τα σχέδιά της για ένα σχολείο με διαφοροποιημένα προγράμματα και εξαρτημένο απ' τις χορηγίες των επιχειρήσεων. Οι εκπαιδευτικοί που χρειάζεται το νέο «σχολείο» της αγοράς, είναι «ευέλικτοι», χωρίς δικαιώματα και έτοιμοι να εφαρμόσουν τις οδηγίες που θα παίρνουν, είτε με την «απαραίτητη» επιμόρφωση, είτε υπό τη διαρκή εργασιακή ανασφάλεια. Το πολυνομοσχέδιο δεν αφορά ένα ακόμα δαιδαλώδες σύστημα πρόσληψης, αλλά ένα κομμάτι των νέων αναδιαρθρώσεων στην Παιδεία που, κυριολεκτικά, θα σαρώσει τα πάντα, αν δεν αντιδράσουμε άμεσα.
Θέλουν, πρώτα, να φτιάξουν τον εκπαιδευτικό της αγοράς, αποσυνδέοντας πλήρως το πτυχίο απ' το επάγγελμα και χτυπώντας τη μονιμότητα. Οι εκπαιδευτικοί δε θα μονιμοποιούνται ούτε μετά τη «διαδρομή» Πτυχίο - Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Κατάρτισης - ΑΣΕΠ - δύο χρόνια δοκιμασίας, αλλά θα αξιολογούνται. Αυτό σημαίνει ότι θα βρίσκονται υπό διαρκή επιτήρηση, θα κυνηγάνε μόρια, με την ελπίδα ότι μπορεί να διοριστούν. Παράλληλα, με τα μέτρα της κυβέρνησης, όχι μόνο δεν καταργείται η ωρομισθία, αλλά διευρύνεται με μια νέα ελαστική εργασιακή σχέση, αυτή του αναπληρωτή εκπαιδευτικού με μειωμένο ωράριο. Με λίγα λόγια, θέλουν έναν εκπαιδευτικό - όμηρο, για να εφαρμόσει τα σχέδιά τους για το νέο σχολείο, στην παιδαγωγική διαδικασία και στη διοίκηση του σχολείου.
Με τις αλλαγές που θα προκύψουν και απ' το σχέδιο «Καλλικράτης», για τη διοικητική δομή της χώρας, το σχολείο θα μετατραπεί σε μια αυτόνομη διοικητική μονάδα που, στην ουσία, θα ψάχνει τα έξοδα για τη λειτουργία του και θα διαμορφώνει το πρόγραμμά του σύμφωνα με τις «τοπικές ιδιαιτερότητες». Με το πολυνομοσχέδιο μπήκαν οι «βάσεις» γι' αυτή τη λειτουργία, με τη θεσμοθέτηση της αυτοαξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου και της σχολικής μονάδας. Με κανόνες «αγοράς» το σχολείο θα διαχειρίζεται τους πόρους του που, μεσοπρόθεσμα, θα προέρχονται είτε απ' την Αυτοδιοίκηση, είτε απ' τους πρόθυμους φορείς (μεταξύ αυτών και επιχειρήσεις) που θα ζητούν ανταλλάγματα για τις δωρεές τους, επηρεάζοντας την παιδαγωγική διαδικασία και το ίδιο το περιεχόμενο των μαθημάτων. Αυτό το σχολείο, επίσης, θα το πληρώνουν διπλά και τρίδιπλα οι ίδιοι οι γονείς.
Ενα μεγάλο μέρος των σχεδίων για το «νέο» σχολείο είναι αντιγραφές από αποτυχημένα «νέα» σχολεία στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αποτυχημένα για τη μόρφωση που παρέχεται στους μαθητές και απόλυτα επιτυχημένα για τους επίδοξους επενδυτές. Τα στοιχεία, απ' όπου εφαρμόστηκαν ανάλογα μέτρα, έδειξαν ότι εντάθηκαν οι ταξικοί φραγμοί, αφού οι μαθητές απ' τα λαϊκά στρώματα οδηγήθηκαν μαζικότερα στην κατάρτιση, ενώ σχολεία που δεν μπορούσαν να βρουν έσοδα, έκλεισαν. Οι εργαζόμενοι πρέπει να γνωρίζουν ότι οι αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση, πάντα, έχουν σχέση με τις αναδιαρθρώσεις στην εργασία. Αυτό κάνουν και τώρα. Ετοιμάζουν, από νωρίς, μια μεγάλη μάζα φθηνών και «ευέλικτων» εργαζομένων που θα γνωρίζουν ό,τι χρειάζεται η «αγορά». Τα σχέδια για το νέο σχολείο πρέπει να μείνουν στα χαρτιά και αυτό είναι υπόθεση όλων μας, για το σήμερα και το αύριο των παιδιών των εργαζομένων.
Feeds
