Τρίτη 15 Απρίλη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Περί δικαίου...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Το δίκαιο του ισχυροτέρου ασφαλώς και δεν είναι δίκαιο». Αρκετοί το λένε τελευταία, αναφερόμενοι στην άδικη και βάρβαρη στρατιωτική εισβολή στο Ιράκ. Και δεν έχουν, βέβαια, άδικο. Ετσι είναι. Στη θεωρία, βέβαια, γιατί στην πράξη τα πράγματα ήταν και είναι πολύ διαφορετικά σε όλα τα κοινωνικά συστήματα, που θεμελιώνονται πάνω στην εκμετάλλευση ανθρώπου απ' άνθρωπο. Στην εποχή της δουλοκτησίας, οι δούλοι δε λογαριάζονταν καν ως άνθρωποι. Στη φεουδαρχία οι «ευγενείς» είχαν δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στους υποτελείς τους. Και στον καπιταλισμό, μια χούφτα «έχοντες και κατέχοντες» επιβάλλουν καθημερινά στους εργαζόμενους το «δίκιο» των συμφερόντων τους, είτε περιβάλλοντάς το με την κοινοβουλευτική - νομική ισχύ των πολιτικών τους εκπροσώπων, είτε με την εργοδοτική αυθαιρεσία και ασυδοσία τους.

Αυτή είναι η αλήθεια και δε θ' αλλάξει, παρά μόνον όταν η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός βάλουν ένα τέλος στην καπιταλιστικές ανισότητες και αδικίες και οικοδομήσουν το σοσιαλισμό, την κοινωνία της δικαιοσύνης και της ισότητας.

Σε τρίτο πρόσωπο...

Το άρθρο δημοσιευόταν στην «Αυριανή» του Σαββάτου και είχε τίτλο «Συνεχίζει με ορμή και απήχηση». Η υπογραφή του αρθρογράφου σημειωνόταν φαρδιά πλατιά και συνοδευόταν, μάλιστα και από τη σχετική φωτογραφία του. Το άρθρο - σύμφωνα με την εφημερίδα - ήταν του Γιώργου Πανταγιά και ξεκινούσε ως εξής: «Δυο μήνες πριν, ο Γιώργος Πανταγιάς συντάρασσε το πανελλήνιο με την παραίτηση του...». Με τον ίδιο τρόπο συνέχιζε και μέχρι το τέλος. Ο αρθρογράφος μιλούσε για τον εαυτό του, τις δραστηριότητές του, την απήχησή του, κλπ. κλπ., αλλά σε τρίτο πρόσωπο...

Προφανώς, ο Γ. Πανταγιάς συνεχίζει με... ορμή, έστω και με τη... βοήθεια της «Αυριανής».

Πέρα από τη διαπίστωση

Στην Ελλάδα της δημόσιας και δωρεάν Παιδείας και Υγείας, όπως ισχυρίζονται οι κυβερνώντες, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Για κάθε 100 ευρώ εισόδημα των λαϊκών οικογενειών, τα 7 πηγαίνουν για την υγειονομική περίθαλψη και άλλα 18 για την εκπαίδευση των παιδιών. Αυτό αποκάλυψε η έρευνα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής, που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα.

Το ένα στα τέσσερα ευρώ των λαϊκών προϋπολογισμών, δηλαδή, ξοδεύονται για όσα το κράτος έχει υποχρέωση να παρέχει και συγκεκριμένα για την Παιδεία και την Υγεία. Και να 'στε σίγουροι, ότι η κατάσταση θα χειροτερεύει συνεχώς, όσο οι πολιτικές των ευρω-μονοδρόμων και των νόμων της αγοράς - είτε της κυβέρνησης, είτε της ΝΔ, είτε των κάθε λογής ευρωοπαδών - θα είναι κυρίαρχες. Οσο θα κυβερνούν τη χώρα τα κόμματα και οι πολιτικές δυνάμεις, που ενστερνίζονται και εφαρμόζουν τις προαναφερόμενες πολιτικές. Αυτή είναι η ουσία κι ας την πάρουμε όλοι υπόψη μας.

Προτάσεις... ευελιξίας

Το υφιστάμενο καθεστώς της υπερωριακής απασχόλησης έχουν θέσει στο στόχαστρό τους οι επιχειρηματίες και ζητούν την αλλαγή του, στα πλαίσια των γενικότερων ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις που συζητά αυτή την περίοδο η κυβέρνηση. Η τελευταία, σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού Εργασίας, δεν είναι αντίθετη στην αλλαγή του σημερινού καθεστώτος για τις υπερωρίες - αφού... κοστίζει πολλά στους επχειρηματίες - ενώ στο παιγνίδι έχουν μπει - πάντα με εποικοδομητικό πνεύμα - και οι κολαούζοι της ΓΣΕΕ. Η πλέον... ριζοσπαστική πρόταση όμως προέρχεται από το διοικητή της Τράπεζα της Ελλάδας. Σύμφωνα με πληροφορίες, στην έκθεση διοικητή, που θα δημοσιοποιηθεί τη Μεγάλη Τρίτη, υπάρχει πρόταση για... ευελιξία στο χρόνο υπερωριακής απασχόλησης. Τι εννοεί ο κ. διοικητής ευελιξία είναι εύκολο να το καταλάβει ο καθένας. Αν, π.χ., κάποιος εργαζόμενος κάνει 50 ώρες υπερωρία σε περίοδο αιχμής για την επιχείρηση, να επιτρέπεται στον επιχειρηματία να τις συμψηφίζει - σε περίοδο κάμψης - με ισοδύναμη αναγκαστική αργία για τον εργαζόμενο. Ποιος κερδίζει από ένα τέτοιο... ευέλικτο μέτρο είναι φανερό στον καθένα.

Συμπέρασμα: ο «ελληνικός» καπιταλισμός αναζητά διέξοδο από τη σημερινή δυσμενή οικονομική συγκυρία, μέσα από την ένταση της κεφαλαιοκρατικής εκμετάλλευσης των εργαζόμενων. Σε αυτό συμφωνούν όλοι. Από την κυβέρνηση, τη ΝΔ και την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, μέχρι την Τράπεζα της Ελλάδας και τους επιχειρηματίες.

Ερωτήματα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΡΑΓΜΑΤΙ, υπήρξε ένα τμήμα του κρατικού μηχανισμού, που αντέδρασε αστραπιαία μετά την τραγωδία στα Τέμπη: Το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης. Από την πρώτη στιγμή, έσπευσαν να μας πληροφορήσουν ότι ενδιαφέρθηκε προσωπικά ο πρωθυπουργός, ότι σπεύδουν επί τόπου υπουργοί και υφυπουργοί, ότι υπήρχε φωτισμός στο επίμαχο σημείο, ότι θα βγουν εγκύκλιοι για πένθος και όλα τα σχετικά...

Στα βασικά ερωτήματα και, κυρίως, γιατί υπάρχει ένα τέτοιο σημείο - παγίδα στην εθνική οδό Αθήνας - Θεσσαλονίκης της «Ελλάδας των Μεγάλων Εργων», όπου οι μακέτες του Λαλιώτη αποτέλεσαν ...όραμα για το μέλλον και ψήφους για το παρόν, ουδείς μπήκε στον κόπο να απαντήσει.

Οπως και σε πολλά ακόμη ανάλογα ερωτήματα. Για παράδειγμα, τι κάνουν οι αρμόδιες υπηρεσίες ελέγχου; Γιατί δεν εφαρμόζονται οι σχετικοί νόμοι και διατάξεις, κλπ., κλπ.;

ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ κάθε δημοκρατικής ευαισθησίας δηλώνει, διά του κυβερνητικού εκπροσώπου, η κυβέρνηση, ενόψει των αυριανών διαδηλώσεων. Ομως, «απαγορεύονται οι συναθροίσεις» στη ...«ζώνη» που έχουν ορίσει στο κέντρο της Αθήνας κι αυτό μόνο δημοκρατικό δεν ακούγεται.

Είναι προφανές ότι, τελικά, η κοινή γνώμη δε θα αποδειχθεί τόσο «ώριμη», όσο ζήτησε ο Τηλέμαχος Χυτήρης, ώστε να φερθεί, λες και ...δεν τρέχει τίποτε, όσο θα παίρνουν μέρος στις φιέστες ο Μπλερ, ο Αθνάρ και όλα τα υπόλοιπα «μπουμπούκια», που υποχρεωνόμαστε να ανεχθούμε.


Γρηγοριάδης Κώστας

Δε λέμε, έχουν κάνει τα πάντα από πλευράς οργάνωσης και χλιδής οι κυβερνώντες, ώστε να αποκομίσουν οι εν λόγω κύριοι τις καλύτερες εντυπώσεις. Δυστυχώς γι' αυτούς, όμως, θα νιώσουν κι εδώ, όπως και στις χώρες τους, πολύ ...άβολα.

ΑΝΑΒΛΗΘΗΚΕ και πάλι η προγραμματισμένη για σήμερα σύσκεψη των Ιρακινών παραγόντων, που θα αναλάβουν το ρόλο των κουίσλιγκς. Ηταν η τρίτη φορά, που επιχείρησαν ο Τ. Φρανκς και ο Τζ. Γκάρνεϊ να οργανώσουν τη σύσκεψη, αλλά τζίφος. Προφανώς, έχουν σοβαρές δυσκολίες ανεύρεσης υποψηφίων...

«Η άλλη Αμερική»

«

Η άλλη Αμερική». Καθόλου τυχαία και καθόλου αθώα, η έκφραση έρχεται και ξανάρχεται στα τηλεοπτικά παράθυρα και στην αρθρογραφία, κάθε φορά που οι ΗΠΑ ξεπατώνουν κάποια χώρα και κατασφάζουν το λαό της. Ολοφάνερη η σκοπιμότητα εκείνων, που υπερβάλλουν στην προβολή της, ειδικά ετούτες τις εποχές. «Να κρατηθεί το ίσο», στους συνειρμούς, λες και μπαίνουν στη ζυγαριά τα εγκλήματα, που κάνει ο ιμπεριαλισμός από τη φύση του, με τις όποιες αξιόλογες ή ακόμα και αξιοθαύμαστες πλευρές, που εμφανίζονται στο εποικοδόμημά του.

Θα ήμασταν οι τελευταίοι, που θα αμφισβητούσαμε την ύπαρξη αυτής της «άλλης Αμερικής» στον πολιτισμό, στην επιστήμη, στον αθλητισμό, σε κομμάτια του λαού της, που σε δύσκολες συνθήκες επιχειρούν να στήσουν αντίσταση στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Οχι μόνο γιατί αναγκαστικά τα επιτεύγματα στη γνώση και τη δημιουργία δεν είναι μόνο δικά τους, αλλά και δικά μας. Είναι κομμάτια και της δικής μας συνείδησης και συνολικής κοινωνικοποίησης. Οχι μόνο γι' αυτό, αλλά και επειδή εμείς, περισσότερο ίσως απ' αυτούς, που εννοούν να μας νουθετούν και να μας θυμίζουν «την άλλη Αμερική», ακριβώς επειδή είμαστε και λενινιστές, δεν πρόκειται ποτέ να μας διαφύγει η πνευματική προσφορά στην ανθρωπότητα από οπουδήποτε και αν προέρχεται. Θεωρείται, αντικειμενικά, καθήκον μας και τα τηλεοπτικά «μαθήματα» αυτού του είδους, είναι μάλλον περιττά για κομμουνιστές.

Ομως, μιλάμε πάντα για πλευρές του εποικοδομήματος, που μέσα στη σχετική αυτοτέλειά τους από την κοινωνικοοικονομική βάση έχουν πράγματι καταφέρει να αγγίξουν σε διάφορους τομείς πολύ υψηλά επίπεδα. Σαν πλευρές, όμως, του εποικοδομήματος, δεν είναι μόνον άμεσα εξαρτημένες από την οικονομική βάση, αλλά είναι κάποτε και ιδιαίτερα ευάλωτες «να τα μαζέψουν» τόσο πολύ, που να λειτουργήσουν, και έχει γίνει πολλές φορές, σε τελευταία ανάλυση και σαν μηχανισμός διείσδυσης, ή ακόμα και επιβολής του ιμπεριαλισμού στις άλλες κοινωνίες.

Πριν βιαστούν οι καλοθελητές να πουν πως γινόμαστε «μίζεροι» ή μιλάμε με κάποια κλισέ, ας μιλήσουμε με κάποια παραδείγματα. Ο πολύ μεγάλος συγγραφέας του «Σταφύλια της οργής» στον πόλεμο του Βιετνάμ πήρε το πολυβόλο και συμβολικά ενθάρρυνε τους συμπατριώτες του για τη «νίκη». Ο πραγματικά μεγάλος σκηνοθέτης του «Λιμάνι της αγωνίας» δε δίστασε να καρφώσει τους συναδέλφους του την εποχή του μακαρθισμού. Πριν από λίγα χρόνια, δημοσιεύτηκαν οι λίστες της ΣΙΑ, που περιείχαν πραγματικά μεγάλους δημιουργούς, ακόμα και της ανατρεπτικής μπλουζ και τζαζ στο μισθολόγιό τους. Ο σχεδόν αήττητος καταπληκτικός αθλητής στα 400 μέτρα εμπόδια Ε. Μόσες ήταν εκείνος, που σκόπιμα ανακάτεψε τον Ολυμπιακό όρκο με το μήνυμα της «Κόκα - Κόλα» στην Ατλάντα. Ολοι, επίσης, ξέρουν πως οποιαδήποτε επιτυχία στον τομέα της επιστήμης μπορεί ταυτόχρονα να χρησιμοποιηθεί, τόσο για το καλό της ανθρωπότητας, όσο και για την εκμετάλλευση των ανθρώπων ή και για την εξόντωσή τους...

Γνωρίζουμε, παρατηρούμε, μελετούμε, πολλές φορές και θαυμάζουμε την «άλλη Αμερική». Ξέρουμε, όμως, πως και αυτή θα ελευθερωθεί, αν πάψει να είναι υποχρεωμένη να «ντύνει» το σύστημα της εκμετάλλευσης. Οταν είναι ειλικρινής, «ένας είναι ο εχθρός...».


Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Ελεος πια!

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Δεν μπορώ να απευθυνθώ στις Ηνωμένες Πολιτείες επειδή δεν υπάρχει Υπουργείο Πολιτισμού ομοσπονδιακού χαρακτήρα... αλλά υπάρχει μια άλλη χώρα, η Μεγάλη Βρετανία, που είναι κράτος -μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης... Απευθύνομαι στη Βρετανίδα συνάδελφό μου την κυρία Τέσα Τζόουελ, και της ζητώ η ίδια να μεριμνήσει, μέσω των συναδέλφων της Υπουργών Εξωτερικών και Εθνικής Αμυνας, τα βρετανικά στρατεύματα που βρίσκονται εκεί να φροντίσουν να προστατεύσουν τους πολιτιστικούς θησαυρούς...».

Αυτή είναι η «πρωτοβουλία» του ελληνικού υπουργείου Πολιτισμού, διά στόματος Ε. Βενιζέλου, για το πλιάτσικο του Αρχαιολογικού Μουσείου της Βαγδάτης από τις αμερικανικές δυνάμεις κατοχής! Πρόκειται για το απόσπασμα μιας δήλωσης που είναι λιγότερο καταγγελτική ακόμη και από το τηλεγράφημα του γενικού διευθυντή της «ΟΥΝΕΣΚΟ» που, έστω και εμμέσως, εγκαλούσε τους Αμερικανοβρετανούς εισβολείς για τις καταστροφές. Ούτε καν στα λόγια δε σώζει πλέον τα όποια «προοδευτικά» προσχήματά της αυτή η κυβέρνηση. Ο υπουργός μάλιστα φτάνει στο σημείο να λέει ότι «δεν μπορεί να απευθυνθεί στις ΗΠΑ»... γιατί δεν έχουν υπουργείο Πολιτισμού! Δηλαδή «θέλουμε να σας καταγγείλουμε... αλλά δεν έχουμε τη διεύθυνσή σας»! «Ξαφνικά», από εκεί που - σύμφωνα με τον υπουργό - η ουσία του πολιτισμού είναι η πολιτική, τώρα που καταστρέφεται η σημαντικότερη ίσως πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας, το θέμα «κολλάει» στα «γραφειοκρατικά». Ελεος πια!

Επιλεκτική μνήμη

Η τραγική κατάσταση του Ιράκ είναι σε όλους γνωστή. Το ίδιο και οι δραματικές στιγμές που ζει ο ιρακινός λαός, καθώς προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε συνθήκες ωμής στρατιωτικής κατοχής, χάους και καταστροφών, χωρίς νερό, τρόφιμα και ηλεκτρικό ρεύμα. Τις μέρες αυτές, λοιπόν, θεώρησαν μερικοί ως την πλέον κατάλληλη χρονική στιγμή, για να προβάλλουν τις δικτατορικές «επιδόσεις» του Σ. Χουσεΐν. Ορισμένοι, μάλιστα, το κάνουν συστηματικά.

Δεν αμφισβητούμε τα όσα στοιχεία γράφουν ή λένε. Η μνήμη τους όμως είναι επιλεκτική. Οι περισσότεροι - αν όχι όλοι - που... ανακάλυψαν τώρα τις άγριες, δικτατορικές μεθόδους του Χουσεΐν και του καθεστώτος του, δεν έλεγαν τίποτε, στις δεκαετίες του '70 και '80, όταν το τελευταίο βασάνιζε και εκτελούσε τους Ιρακινούς κομμουνιστές. Δεν έλεγαν και, συνήθως, «ξεχνούν» να σημειώσουν, ακόμη και τώρα, ότι την ίδια περίοδο ο Σ. Χουσεΐν ήταν «προστατευόμενος» των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας. «Ξεχνούν» να σημειώσουν ότι οι ίδιες δυνάμεις, όπως και η Γαλλία και η Γερμανία, φρόντισαν για τον εξοπλισμό του Σ. Χουσεΐν, ακόμη και με χημικά και βιολογικά όπλα μαζικής καταστροφής. Δε «θυμούνται», για παράδειγμα, ότι ο πατέρας Μπους - ως αντιπρόεδρος του Ρ. Ρίγκαν και μετά ως Πρόεδρος των ΗΠΑ - έπαιξε καθοριστικό ρόλο γι' αυτό, όπως και ο νυν Αμερικανός υπουργός Αμυνας, Ντ. Ράμσφελντ, τότε μεγαλομέτοχος μεγάλης πολυεθνικής επιχείρησης.

Οι Ατταλοι...

«Ωστε λοιπόν στη Στοά του Αττάλου θα γίνει η λαμπρή τελετή διεύρυνσης (του διχασμού) της Ευρωπαϊκής Ενωσης! Πα μαλ, ότι έχει και η Στοά του Αττάλου το συμβολισμό της! Ηταν οι Ατταλίδες γένος λησταρχέων Μακεδόνων ευγενών, επιφανές. Τον παππού Ατταλο, στρατηγό του Φιλίππου, ξέκαμε ο Αλέξανδρος "προληπτικώς", τον υιό του, Ατταλο επίσης, στρατηγό του Αλεξάνδρου ξέκαμε ο Αντίγονος (317 π.Χ.). Το εγγόνι τους, ο Ατταλος ο Α΄, ανακηρύχθηκε βασιλιάς της Περγάμου, συνέτριψε τους Γαλάτες εν Μικρά Ασία, μόνιμος σύμμαχος των Ρωμαίων, έφθειρε όσο μπόρεσε τον Φίλιππο της "μάνας του" Μακεδονίας και ευτυχώς πέθανε έγκαιρως από αποπληξία. Φίλος των γραμμάτων, να λέγεται, αλλά πιο φίλος των Ρωμαίων. Οσο γίνεται! Την λαμπράν αυτήν παράδοσιν του Αττάλου του Α΄, ακολούθησαν οι επόμενοι Ατταλίδες, ώσπου ο τελευταίος εξ αυτών ο Ατταλος ο Γ΄ ο Φιλομήτωρ (τρομάρα του), "ασθενής τω πνεύμα, την κηπουρίαν μόνον ασχολούμενος" άφησε το κράτος του ο ερίφης... κληρονομιά(!) στους Ρωμαίους! Ναι! έχει συμβεί κι αυτό στην ιστορία, να αφήνει κανείς την πατρίδα του... κληρονομιά στον Ράμσφελντ!

Ξέρετε, τα περισσότερα απ' αυτά που στην εποχή μας εμφανίζονται ως καινοφανή, "εκσυγχρονισμός", "μεταμοντερνισμός" και άλλα, έχουν ξανασυμβεί ως λογικές και μηχανισμοί των γεγονότων στην ιστορία και γι' αυτό επαναλαμβάνονται ως φάρσες.

Το όνομα του φαρσέρ αλλάζει. Αλλά η τραγωδία μένει η ίδια...». Του Στάθη, από το «Ναυτίλο» της χτεσινής «Ελευθεροτυπίας».

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Εγκληματίες και φαρισαίοι

Την ώρα που ολόκληρος ο ελληνικός λαός θρηνεί για τα 21 δεκαεξάχρονα βλαστάρια που έχασαν τη ζωή τους στην Εθνική Οδό - λαιμητόμο, κάποιοι - όπως ο ίδιος ο πρωθυπουργός και άλλα μέλη της κυβέρνησης - φρόντισαν να τον εξοργίσουν με τις απροκάλυπτα υποκριτικές και φαρισαϊκές οιμωγές τους. Εσπευσε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο συρφετός των ανευθυνοϋπευθύνων να εκφράσει την...«οδύνη» του και να υποσχεθεί την...«έρευνα σε βάθος» για την αποκάλυψη των αιτιών του πολύνεκρου δυστυχήματος, όταν είναι γνωστό ότι αυτό είναι απόρροια της εγκληματικής πολιτικής που ακολουθούν και σ' αυτόν τον τομέα της οδικής ασφάλειας!

Δεν υπάρχει πτυχή και σκοπιά της νέας αυτής τραγωδίας που να μην καταδεικνύει με τον πιο καταλυτικό τρόπο τις τεράστιες κυβερνητικές ευθύνες.

Ο δρόμος - καρμανιόλα. Επί είκοσι και πλέον χρόνια κατασκευάζεται η Εθνική Οδός και ενώ έχει στοιχίσει στον ελληνικό λαό πάνω από 1 τρισ. δρχ. παραμένει ακόμη μισή και ανέσωτη και κίνδυνος - θάνατος για τους διερχόμενους. Το συγκεκριμένο, μάλιστα, κομμάτι των Τεμπών, καθυστερεί εδώ και χρόνια επίτηδες - όπως και το περιβόητο «πέταλο του Μαλιακού» - προκειμένου να πέσει στα νύχια της ληστρικής «αυτοχρηματοδότησης», ώστε να θησαυρίσουν με τεράστια υπερκέρδη οι ελάχιστοι μεγαλοεργολάβοι και μεγαλοτραπεζίτες.

Οι νταλίκες - καρμανιόλες. Κυκλοφορούν κατά χιλιάδες σε όλους τους δρόμους, χωρίς κανέναν έλεγχο από το κράτος, και μετατρέπονται έτσι σε κινητές καρμανιόλες για τους υπόλοιπους οδηγούς. Ο λόγος; Πάλι η εξυπηρέτηση του κεφαλαίου, που επιδιώκει - με την αμέριστη ανοχή και συνενοχή των κυβερνώντων - φθηνές και γρήγορες μεταφορές μην υπολογίζοντας οποιοδήποτε τίμημα, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ανθρώπινες ζωές.

Φτάσαμε, λοιπόν, να συζητούμε για έναν ακήρυχτο πόλεμο που μαίνεται καθημερινά στους ελληνικούς εθνικούς δρόμους, ενώ η κυβέρνηση ξετσίπωτα βολεύεται να αναγάγει το θέμα στην προσωπική ευθύνη του καθενός. Υποκριτικά, ξεχνά όμως ότι είναι η ίδια που προβάλλει την ιδεολογία του κέρδους, την επιχειρηματικότητα, το ρίσκο και τον ατομισμό, απέναντι στην αλληλεγγύη, τη συλλογικότητα και το σεβασμό του συνανθρώπου. Ετσι προβάλλεται από τους κυβερνητικούς και κρατικούς παράγοντες κατά κόρον η ατομική ευθύνη του οδηγού, για να συγκαλυφθούν οι πραγματικές αιτίες των εγκλημάτων της ασφάλτου. Αλλά και όταν φαίνεται ότι υπάρχουν τέτοιες ποιος τις δημιουργεί; Ποιος εξαναγκάζει τον οδηγό μιας νταλίκας να φορτώνει στα γρήγορα, να οδηγεί άυπνος και κουρασμένος και να τρέχει για να προλάβει το δρομολόγιο αν όχι η μεταφορική επιχείρηση για μεγαλύτερο κέρδος;

Η τραγωδία των Τεμπών είναι συνέχεια αυτής των «Σωληνουργείων Κορίνθου», όπως και αυτή είναι συνέχεια της προηγούμενης και πάει λέγοντας. Ο κύριος φταίχτης είναι ο ίδιος: Το κέρδος του καπιταλιστή, μπροστά στο οποίο οι ανθρώπινες ζωές δεν έχουν καμιά αξία. Είναι το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και υπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο η πολιτική των κυβερνήσεων των επιχειρηματιών. Αυτό το σύστημα θέλει γκρέμισμα, για να σταματήσουμε να θρηνούμε αθώα θύματα στο δικό του βωμό.

Τραγωδία

Το έαρ

εβασίλεψε

μες στα γλυκά τους

μάτια,

το κάλλος τους πια

στόλισμα

στου άδη

τα παλάτια,

είκοσι χάθηκαν

ανθοί, βασιλικοί

και κρίνοι

και λέξεις

δεν υπάρχουνε

να εκφράσουν

την οδύνη!

* * *

Είκοσι αγγέλους

θέρισε

ένα «τρελό»

καμιόνι,

μα στην ουσία

ευθύνεται

το κράτος

που σκοτώνει,

αυτό

επήρε τα παιδιά

και όχι

η νταλίκα

τα θέρισε

η αδιάφορη

για τη ζωή μας

κλίκα!


Ο οίστρος



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ