Σάββατο 15 Απρίλη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πίσω από τις εκσυγχρονιστικές μπαρούφες

Αν και για γέλια, είναι εξόχως αποκαλυπτικό το χτεσινό πρωτοσέλιδο θέμα του «Βήματος». Αναφέρει ότι ο Κ. Σημίτης στην πρώτη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου είπε ότι «ο ελληνικός λαός έδωσε εντολή στην κυβέρνηση να προχωρήσει σε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, προκειμένου να ενισχυθούν το κοινωνικό κράτος και η κοινωνία συνοχής και αλληλεγγύης». Και αμέσως μετά σημειώνει: «Πρόσθεσε μάλιστα ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις, αλλά αυτές δε θα εμποδίσουν την κυβέρνηση να επιτελέσει το έργο της».

Μα, γιατί να υπάρξουν αντιδράσεις σε μια πολιτική, που έχει στόχο το κοινωνικό κράτος και την κοινωνία της αλληλεγγύης, θα διερωτηθεί αφελώς κάποιος. Ακριβώς γιατί οι έννοιες του κοινωνικού κράτους και της κοινωνίας συνοχής έχουν ανακαλυφθεί, για να καλύψουν την επερχόμενη αντιλαϊκή επίθεση για τη διάλυση του εναπομείναντος κράτους πρόνοιας και την παράδοση των πάντων στο μεγάλο κεφάλαιο. Και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία -προκύπτει, άλλωστε, αβίαστα από τα πρόσωπα που διάλεξε ο Κ. Σημίτης για υπουργούς στα αντίστοιχα υπουργεία- ότι η τετραετία του «κοινωνικού κράτους», που επαγγελλόταν προεκλογικά ο πρωθυπουργός, θα είναι τετραετία κατεδάφισης των κοινωνικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων.

Ούτε στο τηλέφωνο!

Δυο μέρες προσπαθούσε - λέει - ο Γερ. Αρσένης να επικοινωνήσει, τηλεφωνικά έστω, με τον πρωθυπουργό και δεν τα κατάφερε!

Σκληρή και απαράδεκτη συμπεριφορά, σίγουρα, σκέτο φτύσιμο, που λένε, αλλά μήπως θα έπρεπε να σκεφτεί, έστω τώρα, ο Γεράσιμος ότι οι μαθητές ακόμα περιμένουν να επικοινωνήσουν μαζί του;

Τελικά, και ο Αρσένης, αλλά και όλοι οι αποκεφαλισθέντες πρώην υπουργοί άκουσαν - λέει - την «απανταχούσα» από τα κανάλια...

Βλέπετε, η αλαζονεία είναι μια αρρώστια, που δε βγαίνει μόνο προς τα έξω, αλλά και προς τα μέσα...

Τίμησε, πράγματι, την ιστορία του...

Αλλού ξέρει και κάνει τον... ζόρικο ο Γιαννόπουλος! Σαν βρεγμένη γάτα εμφανίστηκε χτες στην πολυθρύλητη συνέντευξη Τύπου, όπου - υποτίθεται - θα «καταχέριαζε»... θεούς και δαίμονες για τον, παρ' ολίγον, αποκλεισμό του από τη Βουλή και τον αποκλεισμό του από το νέο Υπουργικό Συμβούλιο. Τελικά, ο Ευάγγελος ετίμησε πραγματικά την ιστορία του. Ξανάβαλε την ουρά στα σκέλια (όπως άλλωστε ξέρει να κάνει κάθε φορά που ζορίζουν τα πράγματα...), προτίμησε να περάσει γενεές δεκατέσσερις τους «αγράμματους» και «λωποδύτες» δημοσιογράφους, τους οποίους ανέλαβε να μορφώσει... αυτοπροσώπως, μη παραλείποντας ασφαλώς και το ΚΚΕ από το υβρεολόγιό του, για να καταλήξει υμνώντας τον Σημίτη και την κυβέρνησή του...

Πάντως, όσοι τον ξέρουν τίποτα διαφορετικό δεν περίμεναν. Ενας τύπος σαν και αυτόν, ξέρει καλά πότε να το γυρίζει στο «λεβέντικο» και πότε να αδράχνει το θυμιατήρι και να λιβανίζει...

Ατιτλο

Ακου να δεις! Και «περίοδο χάριτος» για τη νέα κυβέρνηση, έφτασαν να ζητάνε ορισμένα παπαγαλάκια της σε διάφορα ΜΜΕ!

Ποια «νέα κυβέρνηση» βρε αθεόφοβοι, αφού και σεις - όπως και μεις - μπερδεύεστε και μιλάτε για «ανασχηματισμό», αντί για σχηματισμό κυβέρνησης!

Ιστορικών... διαστάσεων

«Ηγέτης ιστορικών διαστάσεων» χαρακτήρισε ο Δ. Ρέππας τον προϊστάμενό του Κ. Σημίτη. Και πράγματι, ο υπουργός Τύπου έχει δίκιο. Οποιος δεν το πιστεύει, ότι ο κ.Σημίτης είναι «ηγέτης ιστορικών διαστάσεων», ας ρίξει μια ματιά στη στάση, που επέδειξε σε μερικές κρίσιμες ιστορικές στιγμές. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις υποθέσεις Οτσαλάν και τους βομβαρδισμούς αμάχων στη Γιουγκοσλαβία...

Ακρότητες...

Συνέβη χτες το μεσημέρι στο σταθμό του μετρό στο Σύνταγμα.

Με το που αποβιβάστηκε ένας κύριος, άνοιξε το πακέτο του και έβγαλε ένα τσιγάρο, το οποίο κρατούσε στο χέρι του χωρίς να το ανάψει, οδεύοντας προς την έξοδο του σταθμού.

Η θέα του, σβηστού, τσιγάρου άναψε «φλασάκι» για τους σεκιουριτάδες, ένας εκ των οποίων άρχισε να φωνάζει: «Κύριε απαγορεύεται το κάπνισμα!». -«Μα δεν καπνίζω!», αντέτεινε απορημένος ο κύριος. «Σας είπα, πετάξτε αμέσως το τσιγάρο!», επέμενε ο σεκιουριτάς. «Κι εσένα τι σε πειράζει, αφού είναι σβηστό;», ανταπαντά απορημένος ο κύριος και κάπως έτσι συνεχίστηκε η σκηνή, μέχρι την τελευταία σκάλα της εξόδου!

Ερώτηση προς ΥΠΕΧΩΔΕ και υπευθύνους του μετρό: Μήπως θα έπρεπε να ψάχνουν και τις τσέπες των επιβατών στους σταθμούς επιβίβασης ή μήπως θα ήταν καλύτερα να εφεύρουν ένα σύστημα ανίχνευσης τσιγάρων σε τσέπες και τσάντες γενικώς, ώστε να είναι πιο σίγουροι..;

Κοινωνικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΑ, ΚΑΛΑ, δεν το κατάλαβαν όλοι ότι σε καιρούς ενίσχυσης του «κοινωνικού κράτους» και στροφής της κυβέρνησης προς τα προβλήματα του πολίτη δεν είναι δυνατό να πηγαίνει καλά και το Χρηματιστήριο;

Αλλαξε πρόσωπο, βρε παιδιά, ο Σημίτης, τέτοια θα κοιτάει τώρα;

Τώρα, βέβαια, το γεγονός ότι πλήρωσαν την πτώση οι ...απατημένοι που τον άκουσαν κι έβαλαν τις οικονομίες τους στη ...ρουλέτα της Σοφοκλέους, δεν απασχολεί τους κυβερνώντες.

Αφού ακόμα και σε περιπτώσεις πλήρους χρεοκοπίας υπάρχει στον προγραμματισμό η ...ενίσχυση της κοινωνικής πρόνοιας.

Εδώ που τα λέμε, τι «κοινωνικό κράτος» θα κάνουν οι εκσυγχρονιστές, αν πρώτα δε δημιουργήσουν ...κοινωνικά προβλήματα;

ΠΑΝΤΩΣ, δεν τα βλέπει έτσι τα πράγματα και η Νέα Δημοκρατία, που μάλλον το παράκανε με αυτό το στιλ της «λάιτ» αντιπολίτευσης!

Περιμένουμε, μας λέει, να δούμε το έργο της κυβέρνησης και να την κρίνουμε...

Μα, καλά, όλες αυτές οι θεωρίες περί διεφθαρμένου κράτους και καθεστωτικής αντίληψης πού πήγαν ξαφνικά, δηλαδή;

ΑΠΟ «μαντρόσκυλο» του εκσυγχρονισμού, τώρα σε έκδοση «ιστορικής συνείδησης του Κινήματος»!

Ο λόγος για τον πρώην υπουργό Δικαιοσύνης, πρώην επίσημο χειροκροτητή του Σημίτη στα συνέδρια του ΠΑΣΟΚ, πρώην εκπομπάρχη στο κανάλι του Κουρή, πρώην..., πρώην... και νυν διαμαρτυρόμενο - σε χαμηλούς τόνους, όμως - Ευάγγελο Γιαννόπουλο.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Πάντως, μπορεί και να μην ...καθαρίσει τόσο εύκολα ο πρωθυπουργός μαζί του, αφού όταν χρησιμοποιείς τέτοια πολιτικά «όπλα» είναι βέβαιο ότι κάποτε θα στραφούν προς τα σένα.

Δεν έχουν διδαχθεί τίποτε εκεί στο ΠΑΣΟΚ από το παράδειγμα της «Αυριανής»;

Πάντως, να πούμε και κάτι για τα περίφημα ιστορικά στελέχη του Κινήματος, που γκρινιάζουν και χολώνονται, επειδή δεν εκλέχτηκαν: Δε γίνεται να πλασάρεις ως ...προεκλογικό σου προσόν τις «διαφωνίες» σου με την ηγεσία του κόμματός σου, όταν στις κρίσιμες στιγμές έχεις στηρίξει όλες τις επιλογές του.

«Παγκοσμιοποίηση» και λαϊκή πάλη

Γιατί μια διαδικασία που ξεκίνησε ταυτόχρονα με τη γέννηση του καπιταλισμού, οι διάφοροι θεωρητικοί, δημοσιολόγοι, πολιτικοί, τη σερβίρουν για ολόφρεσκο φρούτο που τάχα τώρα μαθαίνουν τις «γεύσεις του»; Η ένταση των φαινομένων του σε συνθήκες ανάπτυξης και επίθεσης του ιμπεριαλισμού ήταν δεδομένη και αναμενόμενη. Γιατί τότε όλοι παριστάνουν πως έπεσαν σε «καινούρια γη» και τάχα ψάχνουν τρόπους προσαρμογής σε «άγνωστο περιβάλλον»;

Γιατί της βρήκαν όνομα και τη βάφτισαν «παγκοσμιοποίηση» για να ξεχαστεί πως είναι φαινόμενο πασίγνωστο, που στα σπλάχνα του περιέχει ταυτόχρονα, όσο φουντώνει και δυναμώνει, τους νεκροθάφτες του ίδιου του εκμεταλλευτικού συστήματος; Ο πολύς Χ. Κίσινγκερ πριν από λίγα χρόνια τούς έστειλε να ξαναδιαβάσουν το Κομμουνιστικό Μανιφέστο και να δουν το τι ακριβώς εννοούν οι Μαρξ και Ενγκελς με εκείνη τη φράση που όλοι τάχα ξέρουν απ' έξω και ανακατωτά: «Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη...». Γιατί δεν έκαναν τον κόπο να ρίξουν μια ματιά να δουν, ποιο είναι αυτό το «φάντασμα» αντί να σπάνε τα καλοχτενισμένα κεφάλια τους, να ξαναορίσουν το τάχα πρωτοφανέρωτο φαινόμενο;

Ηαπάντηση είναι πως δεν είναι χαζοί ούτε αδιάβαστοι. Μάλλον ο Χ. Κίσινγκερ στον πανικό των ημερών (ήταν η εποχή της μεγάλης χρηματιστηριακής κρίσης) έκανε την γκάφα και κάρφωσε «το εμπάργκο» που όλοι ξέρουν αλλά κανένας δε θέλει να ομολογήσει. Δηλαδή το γεγονός πως η διεθνής ασύδοτη δράση του κεφαλαίου πρέπει να εμφανίζεται σαν αναπόφευκτος μοναδικός δρόμος και οι λαοί σαν σειρά αυτοκινήτων σε ώρες μεγάλης αιχμής, να είναι υποχρεωμένοι, να περάσουν μόνο από αυτόν και τους... «κανόνες του».

«Κανόνες» που γαρνιρισμένοι με διάφορα ανιστόρητα ιδεολογήματα όπως αυτό της τάχα «ελεύθερης αγοράς», στόχο έχουν να στεριώνουν την κυριαρχία των πολυεθνικών μονοπωλίων καταδικάζοντας το «85% των επιβατών να συνωστίζεται σε άθλιες συνθήκες» όπως τόνισε ο Φ. Κάστρο στη συνδιάσκεψη των 133 φτωχών χωρών που γίνεται αυτές τις μέρες στην Αβάνα.

Τα μεγάλα μονοπώλια και οι άνθρωποί τους όπου Γης καθώς και τα διαμορφωμένα εργαλεία τους παρέμβασης (π.χ. Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Παγκόσμια Τράπεζα κ.ά.) τη δουλιά τους κάνουν. Είτε αυτή που υπαγορεύεται από την αρπαχτική φύση τους (μονοπώλια), είτε αυτή που προκύπτει από τον ειδικό ρόλο τους (πολιτικοί αλλά και διαμορφωμένοι διεθνείς οργανισμοί που στόχο έχουν να προωθούν στην πράξη τις επιθυμίες - ορέξεις των μονοπωλίων).

Ομως η δουλιά των λαών βρίσκεται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση.

Βρίσκεται όχι μόνο στην ανυπακοή και στην αμφισβήτηση του «δρόμου» των μονοπωλίων, όπως και να ονομάζεται, για να παρουσιάζεται μοναδικός, αλλά και στην οικοδόμηση του πραγματικά καινούριου δρόμου με βάση τα συμφέροντα των λαών.

Πριν από λίγους μήνες στο Σιάτλ, οι μαζικές κινητοποιήσεις έδειξαν πως ακόμα και στην καρδιά του ιμπεριαλισμού ο λαός όχι μόνο δε θέλει να «φάει τη σούπα» αλλά ούτε να τους αφήσει να την ετοιμάσουν. Ανάλογες διαθέσεις δείχνει και τώρα στην Ουάσιγκτον παρά την αστυνομική τρομοκρατία. «Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει...».


Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Ο φόβος του Α. Ανδριανόπουλου

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Είναι αδύνατον να κατανοήσω πώς κάποιοι, όπως, λ.χ., το ΚΚΕ, κλείνουν τα μάτια μπροστά στην αλήθεια. Ενώ ο λαός τούς γυρίζει την πλάτη, αυτοί επιμένουν πως μοναχά αυτοί κατέχουν το μονοπώλιο της αλήθειας». Δε θα άξιζε να ασχοληθεί κανείς με τις απόψεις του «πούρου» νεοφιλελεύθερου Α. Ανδριανόπουλου, ο οποίος μετά τις εκλογές της περασμένης Κυριακής έχει αποθρασυνθεί πλήρως, γιατί πιστεύει, ότι ο λαός επιβράβευσε τη νεοβάρβαρη θεωρία του!

Ας μας απαντήσει, όμως: Γιατί σε κάθε δημόσια εμφάνισή του δεν παραλείπει να αναφέρεται στο ΚΚΕ τη στιγμή που πιστεύει ότι είναι απομονωμένο στο λαό; Μήπως, επειδή ακόμα και στην εποχή του δικού του θεού, την εποχή της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης, οι δικές του απόψεις συνεχίζουν να είναι θλιβερή μειοψηφία στο λαό; Αλήθεια, μήπως το μονοπώλιο της αλήθειας το κατέχει ο δογματικός νεοφιλελευθερισμός του; Ακριβώς, επειδή ο Α. Ανδριανόπουλος - ο οποίος ξαφνικά απέκτησε «κύρος» στις ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων και των ΜΜΕ - γνωρίζει ότι οι απόψεις του είναι άκρως αντιλαϊκές και φοβάται ότι οι ιδέες και τα ιδανικά του ΚΚΕ μπορεί να κατακτήσουν πλατιά τις λαϊκές μάζες, γι' αυτό ωρύεται καθημερινά εναντίον του.

Προδιαγεγραμμένη πορεία

Αυτά συμβαίνουν, όταν οι όποιες οικολογικές ευαισθησίες είναι αποκομμένες από την ταξική πάλη, από τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια. Οταν πιστεύεις, ότι τα όποια περιβαλλοντικά προβλήματα δεν αποτελούν, πρώτα και κύρια, συνέπειες του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος, αλλά ένα, λίγο-πολύ, τεχνοκρατικό πρόβλημα.

Τι συμβαίνει; Από διευθυντής της «Νέας Οικολογίας» στη δεκαετία του '80 και διευθυντής του ελληνικού γραφείου της «Γκρίνπις» στη δεκαετία του '90 βρίσκεσαι ξαφνικά υφυπουργός Περιβάλλοντος στη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Αντε, τώρα, να βάλεις την τζίφρα σου σε όσα προεκλογικά υποσχέθηκε ο Γ. Ανωμερίτης στους καταπατητές δασικών και άλλων δημόσιων εκτάσεων και στα πολλά ακόμη περιβαλλοντοκτόνα σχέδια της νέας κυβέρνησης...

Θέλουν τον άνθρωπό τους...

Τελικά, φαίνεται πως είναι ο άνθρωπος για όλες τις ...δουλιές. Για τον Θ. Πάγκαλο μιλάμε. Χρειάζεται στο υπουργείο Υγείας, «για να κάνει τα νοσοκομεία καλοκαιρινά»(!), αλλά χρειάζεται και στο Μεταφορών, «όπου επίσης χρειάζονται γερές ρήξεις», έλεγε λίγο πριν την ανακοίνωση της σύνθεσης του νέου Υπουργικού Συμβουλίου, γνωστός «ματσουκοφόρος», υμνητής του κυβερνώντος κόμματος, θεωρώντας, προφανώς, ότι μάλλον κολακεύει τον κ. Πάγκαλο με όλα αυτά...

Τελικά, γιατί τον έβαλε στο υπουργείο Πολιτισμού, ίσως αναρωτηθείτε. Ε, πώς ...Ολυμπιάδα έχουμε το 2004 και το συγκεκριμένο υπουργείο έχει άμεση ανάμειξη σε όλα τα σχετικά και με το υφυπουργείο Αθλητισμού και με τη διοργάνωση της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας και με διάφορα άλλα. Και για όλ' αυτά, όπως ξέρετε, ενδιαφέρονται σφόδρα οι διάφοροι «μεγαλόσχημοι».

Το ... μικρό σπίτι στο λιβάδι

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν ήταν μόνο τα προεκλογικά τηλεοπτικά σποτ του ΠΑΣΟΚ, που έδειχναν μια εξωπραγματική, αλλά ειδυλλιακή εικόνα της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας και υπόσχονταν λαγούς με πετραχήλια. Το ίδιο έκαναν και γραπτώς οι κυβερνώντες «εκσυγχρονιστές». Απόδειξη, η παραπλεύρως δημοσιευόμενη επιστολή του πρώην υφυπουργού Εσωτερικών και νυν υφυπουργού Πολιτισμού, Γ. Φλωρίδη, προς τους χιλιάδες ομογενείς από την πρώην ΕΣΣΔ και άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες, όπως δημοσιεύτηκε στον προχτεσινό «Αδέσμευτο Τύπο» του Δ. Ρίζου. Και τι δεν τους υπόσχεται ο κ. υφυπουργός... Και οικόπεδο, και σπίτι, και επαγγελματική κατάρτιση, και αγροτική αποκατάσταση, ακόμη και θέση στο δημόσιο... Ζωή χαρισάμενη, δηλαδή.

Πραγματικά, αυτό δεν ήταν προεκλογική υποσχεσιολογία, περισσότερο προς το «Μικρό σπίτι στο λιβάδι» έμοιαζε...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ταξική Πρωτομαγιά!

Το νέο κυβερνητικό σχήμα βρίσκεται στη θέση του, οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με ομοφωνία των ηγετών των κρατών-μελών στη Λισαβόνα, έχουν παρθεί, η Κομισιόν έχει δώσει προ πολλού τις τελευταίες, απαραίτητες, βελτιωτικές οδηγίες για την εφαρμογή τους και οι βιομήχανοι βρίσκονται, με τη σειρά τους, σε θέση αναμονής για την πραγματοποίηση των αξιώσεών τους. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον θα γιορταστεί και φέτος η Εργατική Πρωτομαγιά. Η πρωτοβουλία του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου για ταξικό και ενωτικό γιορτασμό της Πρωτομαγιάς ήρθε την κατάλληλη στιγμή - δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη δεν έχει εξετάσει η ΓΣΕΕ το θέμα - εκείνη τη στιγμή που οι νέοι υπουργοί ετοιμάζονται να επιταχύνουν στους αντεργατικούς και αντιλαϊκούς δρόμους που χαράχτηκαν την προηγούμενη τετραετία, τουλάχιστον. Το μετεκλογικό τοπίο δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το προεκλογικό. Στο στόχαστρο παραμένουν οι εργασιακές σχέσεις, το ασφαλιστικό, η υγεία και η παιδεία του λαού, η παραγωγική βάση, οι επιχειρήσεις του δημοσίου, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Η κυβέρνηση είναι έτοιμη να εκμεταλλευτεί το αποτέλεσμα των εκλογών για την υλοποίηση των επιδιώξεών της.

Ηφετινή Πρωτομαγιά αποκτά από τα πράγματα τη δική της, ιδιαίτερη σημασία. Η αναγκαιότητα να γιορταστεί αγωνιστικά, ταξικά και ενωτικά απαντά στην όξυνση της επίθεσης στις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Θα αποτελέσει επίσης σημαντική ένδειξη για τις διαθέσεις των εργαζομένων, αλλά και του ευρύτερου λαϊκού κινήματος, απέναντι σε μια σκληρή πολιτική που απειλεί να επιβάλει τον εργασιακό μεσαίωνα. Και δε χωρά καμία αμφιβολία, ότι οι διαθέσεις αυτές θα εκφράσουν την αντίσταση στην πολιτική που εφαρμόζεται, θα είναι ανατρεπτικές, με βασικά στοιχεία τη συσπείρωση, την ενωτική, δυναμική, αποφασιστική και μαζική πάλη. Παράλληλη συνέπεια αυτής της πάλης θα είναι και το ξεπέρασμα των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, που χρησιμοποιούν κάθε μέσο, προκειμένου να μην υπάρξει ούτε μια υποψία αντίδρασης, αμφισβήτησης και αντίστασης. Τις επόμενες μέρες οι εργαζόμενοι μπαίνουν σε θέση μάχης. Χαράζουν σχέδια, συσκέπτονται και μιλάνε μεταξύ τους, ετοιμάζουν τις ταξικές πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα, σε μεγάλους και μικρούς χώρους δουλιάς. Παλεύουν με την ίδια ένταση, τόσο για την επιτυχία της κεντρικής συγκέντρωσης στις 7 του Μάη, όσο και για κάθε άλλη μορφή αγώνα που θα επιλέξουν.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η συγκρότηση και ισχυροποίηση του αγωνιστικού Μετώπου δείχνει κάτι παραπάνω από αναγκαία και επιβεβλημένη. Και τα συστατικά στοιχεία αυτού του Μετώπου είναι όλος ο λαός, ανεξάρτητα από την πρόσκαιρη επιλογή που έκανε στην κάλπη. Οι εργαζόμενοι, ενωμένοι αντικειμενικά από την κοινή εκμετάλλευση που βιώνουν και από τους κοινούς εκμεταλλευτές τους, αλλά και οι μικροί και μεσαίοι επαγγελματοβιοτέχνες, η αγροτιά, η νεολαία και οι γυναίκες, έχουν κάθε λόγο μα και άμεσο συμφέρον να ριχτούν στη μάχη γρήγορα και με σαφείς στόχους. Η Πρωτομαγιά είναι πάντα σημείο αναφοράς για τους αγώνες των εργαζομένων και όλου του λαού. Αυτή η Πρωτομαγιά πρέπει ταυτόχρονα να είναι η αρχή ενός αγώνα πιο δυνατού, αποφασιστικού και πολιτικοποιημένου, ενάντια στα συμφέροντα του κεφαλαίου, και να στείλει το πραγματικό μήνυμα του λαού, εκείνο της αντίστασης στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα και στις επιταγές της ΟΝΕ, όποιοι και αν την υπηρετούν.

Ερχονται!

- Σημίτη,

όσα μου 'ταξες

τα απαιτώ

τα θέλω...

- Μα, όλα αυτά

σου τα 'λεγα

μέχρι να μπει

«καπέλο»!

- Α, δηλαδή,

μου πούλαγες

απ' τα μπαλκόνια

μύθους...

- Εμ πώς αλλιώς

θα σου 'κλεβα,

κοσμάκη μου,

τους ψήφους!

- Εντέλει,

όσα έταξες

θα τα περάσεις

ντούκου;

- Αφού επιμένεις,

έργα μου

θα δεις

του ...Αϊ Κούκου!


Ο Οίστρος



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ