Ο ΟΟΣΑ κρίνει την «πράσινη» πολιτική της χώρας μας
Στα πλαίσια των παραπάνω, ήταν αναμενόμενο να υπάρξουν και παρεμβάσεις στα του περιβάλλοντος, μια και οι φυσικοί πόροι και το περιβάλλον γενικότερα είναι σήμερα στρατηγικής σημασίας, και η περιβαλλοντική πολιτική είναι εξίσου σημαντική και αλληλένδετη με την οικονομική. Γι' αυτό και το μεγάλο ενδιαφέρον τους. Δεν πάει πολύς καιρός, που ανακοινώθηκε η Εκθεση του ΟΟΣΑ ο οποίος, λίγο - πολύ, ανακαλύπτει έναv οικολογικό παράδεισο στην Ελλάδα, παρόμοιο μ' αυτόν που εμφανίζουν οι μακέτες του κ. Λαλιώτη. Ολα βαδίζουν τέλεια και μόνο μικροπαρεμβάσεις πρέπει να γίνουν! Ετσι αποφάνθηκαν οι εμπειρογνώμονες του οργανισμού. Οι αστειότητες που περιέχει η Εκθεση, ίσως, εξηγoύν το γιατί δε δόθηκε ευρεία δημοσιότητα κατά τη διάρκεια των εκλογών. Ομως, υπάρχει άλλη μια εξήγηση. Το δεύτερο μέρος της περιέχει υποδείξεις, η υλοποίηση των οποίων θα μας πάει ακόμα πιο πίσω.
Ο Ερνέστος Κάλεμπαχ έχει γράψει πριν δυο δεκαετίες, σαν απάντηση στο «1984» του Oργουελ, την Οικοτοπία, ένα μυθιστόρημα, στο οποίο περιγράφει μια κοινωνία που οι παραγωγικές σχέσεις, η διάρθρωση του κράτους και η ζωή των ανθρώπων βασίζονταν πάνω σε βασικές οικολογικές αξίες και αρχές. Κάπως έτσι περιγράφει και ο ΟΟΣΑ τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα του σοσιαλνεοφιλελευθερισμού. Εχουμε και λέμε:
Οχι, δεν πρόκειται για ανέκδοτο. Ο ΟΟΣΑ το γράφει. Εμείς απλά θα αναφέρουμε το έγκλημα στα Σπάτα, στην Πάρνηθα, στον Ελαιώνα, στο Σχοινιά, στο Ελληνικό, στο Φάληρο, μια και αν μπαίναμε στη διαδικασία περιγραφής της κατάστασης στην ελληνική περιφέρεια θα χρειαζόμαστε ολόκληρη την εφημερίδα.
Καλά, και οι «εμπειρογνώμονες» έχαψαν το χαπάκι για το κτηματολόγιο - φάντασμα; Μήπως βρήκαν και στοιχεία για τις βιομηχανίες που τηρούν τις προδιαγραφές για το σχέδιο Σεβέζο;
Οι άνθρωποι μάς κάνουν πλάκα. Στις ήπιες μορφές ενέργειας ανανεώσιμης και με συγκριτικά πλεονεκτήματα, λόγω κλίματος, πιάνουμε πάτο στην ΕΕ. Οσο για την έρευνα στον τομέα αυτόν, αναζητείται από την κ. Νικολούλη του «Αλφα».
Αλλο και τούτο. Οταν το σύνολο της κεντρικής διοίκησης βρίσκεται στην Αθήνα, όπως και το μεγαλύτερο ποσοστό του τριτογενή τομέα, όταν η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι εγκλωβισμένη από τους δοτούς περιφερειάρχες, πού διέγνωσαν την αποκέντρωση;
Εδώ τα μπράβο μάλλον αφορούν για το μοίρασμα της πίτας στο μετρό, το αεροδρόμιο και τα λοιπά έργα στις πολυεθνικές. Αν, όμως, κοιτούσαν την αναγκαιότητα της ύπαρξης σιδηροδρομικού δικτύου ή τραμ στην Αθήνα, μάλλον διαφορετική αξιολόγηση έπρεπε να κάνουν.
Αφού, λοιπόν, όλα πάνε κατ' ευχήν, ο ΟΟΣΑ παρατηρεί ότι η τιμή του νερού είναι χαμηλή και χρειάζεται ανακοστολόγηση. Φυσικά, δεν εννοεί τις βιομηχανικές μονάδες, αλλά μάλλον τους καταναλωτές (ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για την υπό ιδιωτικοποίηση ΕΥΔΑΠ}, ζητά κίνητρα και τέλη εκπομπών για το μέλλον (ο ρυπαίνων πληρώνει και καταστρέφει το περιβάλλον, όπως και όταν το γουστάρει και με τη βούλα πλέον) και ζητά επενδύσεις για το περιβάλλον και προγραμματισμό. Η απάτη στο απόγειό της. Η λέξη προγραμματισμός είναι ως γνωστό διαγραμμένη από το λεξιλόγιο των φιλελεύθερων του ΠΑΣΟΚ, όσο για τις επενδύσεις, αυτές γίνονται μόνο όταν πρόκειται για καταπάτηση δημοσίων δασικών εκτάσεων ή παραλιών. Εξάλλου είναι πολύ πρόσφατες οι απαξιωτικές δηλώσεις του κ. Λαλιώτη για το Πέμπτο Τμήμα του Συμβουλίου Επικρατείας και η διαδικασία που ακολουθήθηκε για τη νομιμοποίηση της καραμπινάτης παρανομίας με το Σχοινιά και το Ολυμπιακό Χωριό. Η επίθεση σε βάρος του περιβάλλοντος συνεχίζεται μετ' επαίνων. Αξιος ο μισθός τους.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που διερωτώνται τι μπορεί να περιμένουμε από τη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μετά τη νίκη(;) της προηγούμενης Κυριακής. Πιστεύουμε ότι μόνο αφελής πρέπει να είναι κάποιος που θα αναμένει μια διαφορετική πολιτική από τον κ. Σημίτη. Και στα θέματα περιβάλλοντος θα συνεχίσει στο δρόμο που έχει χαράξει, πιστός στο δόγμα, όλα για την αγορά και τους καπιταλιστές. Οσο για το περιβάλλον τσιμέντο (στην κυριολεξία) να γίνει. Το είπε εξάλλου σε μια από τις ομιλίες του φωτογραφίζοντας το Βάι στην Κρήτη που το ζητούν επιμόνως Αγγλοι επιχειρηματίες, οι οποίοι βρίσκουν την ένθερμη υποστήριξη των μοναχών που το κατέχουν. Το Ολυμπιακό χωριό θα γίνει κι ας απαγορεύεται από την κείμενη νομοθεσία. Τα οικοσαΐνια της «αλλαγής» θα βρουν τον τρόπο. Προεδρικό Διάταγμα στην ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας μια και το Πέμπτο Τμήμα δεν είναι δεδομένο. Το ίδιο ισχύει και με το Σχοινιά, τη Ριζάριο, τον Ελαιώνα, τον Ιππόδρομο, το Ελληνικό. Αυτή τη φορά θα έχει παρά τω πλευρώ του και μερικούς «οικολόγους» που βιάστηκαν να (ξανα)προσχωρήσουν στο Κίνημα, για να «πρασινίσουν » ακόμα περισσότερο το κυβερνητικό έργο του ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα ένας εξ αυτών διορίστηκε υφυπουργός! Για ένα, όμως, μπορεί να είναι βέβαιοι. Θα μας βρουν απέναντι, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό.
{ΟΙΚΟΑΛΙΕΥΜΑΤΑ}
Παραμονές εκλογών και οι υπεύθυνοι του υπουργείου Γεωργίας έδωσαν άδεια για κυνήγι στον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας. Για του λόγου το αληθές, σάς αναφέρουμε ότι η απόφαση έχει αριθμό πρωτοκόλλου 3638/99 και ημερομηνία 14-1-2000. Πάντως μην ανησυχείτε. Το επίσημο χρώμα του ΠΑΣΟΚ παραμένει το πράσινο!
Ομως το υπουργείο Γεωργίας δυο βδομάδες πριν τις εκλογές στα μουλωχτά διέπραξε και δεύτερο ατόπημα, ακόμα πιο σημαντικό. Ζήτησε με επιστολή του, όπως καταγγέλλει η οργάνωση «Γκρίνπις», από συναρμόδιο υπουργείο, να ανακαλέσει τον έλεγχο για σπόρο βαμβακιού από την Ισπανία που υπάρχει η υπόνοια ότι προέρχεται από γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς. Η μετάλλαξη της πολιτικής.
{ΚΑΙ ΟΙΚΟΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ}
Μεσούσης της προεκλογικής περιόδου κυκλοφόρησε η παραπάνω εργασία του πανεπιστημιακού κ. Νίκου Ράπτη από τις εκδόσεις «τυπωθήτω». Μια εργασία που είναι βέβαιο ότι θ' ανοίξει συζητήσεις στο χώρο της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης με τα θέματα που βάζει στο τραπέζι και τον τρόπο που τα θίγει. Για πρώτη φορά έρχονται στην επιφάνεια ορισμένες όψεις του πεδίου αυτού, χωρίς το συχνό μακιγιάζ που γίνεται. Δε συμφωνούμε με το σύνολο των απόψεων του συγγραφέα. Ομως ο Ν.Ρ. έχει το θάρρος της γνώμης του και εκτίθεται σ' ένα χώρο που συνηθίζει την τελευταία δεκαετία να αυτολιβανίζεται και να ευλογεί τα γένια του. Εμείς από την πλευρά μας υποσχόμαστε να επανέλθουμε στη συγκεκριμένη εργασία σύντομα, με ουσιαστικές παρατηρήσεις, στα πλαίσια ενός διαλόγου που ποτέ δεν έγινε επί της ουσίας για την περιβαλλοντική εκπαίδευση και αγωγή στην Ελλάδα και γενικότερα.