Περίπου 1,4 εκατομμύρια εργαζόμενοι στη Γερμανία αμείβονται με λιγότερα από πέντε ευρώ ωρομίσθιο, σύμφωνα με μελέτη του ινστιτούτου Εργασίας του πανεπιστημίου του Ντούισμπουργκ - Εσεν. Η ίδια μελέτη αναφέρει ότι μεταξύ 1995 και 2010, έχει αυξηθεί κατά 2,4 εκατομμύρια ο αριθμός των εργαζομένων που αμείβονται με λιγότερα χρήματα και ότι το 23% παίρνει περίπου το βασικό μισθό. Σύμφωνα με άλλη μελέτη του γερμανικού ινστιτούτου στατιστικών «Destatis», μεταξύ των γυναικών ηλικίας 20 ως 64 ετών που εργάζονται στη Γερμανία, το 45,6% εργάζεται με μερική απασχόληση. Ο αντίστοιχος ευρωπαϊκός μέσος όρος για τις γυναίκες είναι 30,8%. Σύμφωνα, τέλος, με τα τελευταία επίσημα στοιχεία για τη γερμανική αγορά εργασίας, πάνω από επτά εκατομμύρια εργαζόμενοι δουλεύουν με μισθό κάτω από 400 ευρώ (!) και μάλιστα δίχως δυνατότητες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και σύνταξης. Αυτή είναι η εικόνα της καπιταλιστικής «ατμομηχανής» της ΕΕ. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, την οποία ευαγγελίζονται και στην Ελλάδα όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Σ' αυτή την ανάπτυξη, η φτώχεια για το λαό περισσεύει, όπως και στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης. Η εικόνα που καταγράφει η αγορά εργασίας στη Γερμανία και η οποία θρέφει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της, είναι μονόδρομος για την ντόπια πλουτοκρατία και γι' αυτό δεν μπορεί να αποτελεί όραμα για τους εργαζόμενους και το λαό. Αυτοί έχουν κάθε λόγο να παλέψουν με το ΚΚΕ για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, με λαϊκή εξουσία και κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, για σταθερή και πλήρη εργασία για όλους και λαϊκή ευημερία.
Λάθος ή σκοπιμότητα της ΕΡΤ;
Πρόσφατα η ΕΡΤ στην ιστοσελίδα της ψηφοποίησε και παρουσιάζει την ταινία του Νίκου Καβουκίδη «Μαρτυρίες», ένα ντοκουμέντο αφιέρωμα στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβριο του 1973 και στις σημαντικότερες στιγμές που ακολούθησαν μετά την πτώση της χούντας. Ωστόσο, σε δύο σημεία, στο κείμενο που περιγράφει το περιεχόμενο, έχει κάνει ένα σοβαρό λάθος. Συγκεκριμένα, εκεί γράφεται πως στο ντοκιμαντέρ παρουσιάζεται η απεργία πείνας του δασκάλου ΝΑΣΟΥ ΒΑΓΕΝΑ, αντί του σωστού ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΓΕΝΑ, που έδωσε μάχη για την αποχουντοποίηση της Εκπαίδευσης κι έκανε γι' αυτό το σκοπό την πρώτη απεργία πείνας στην Ελλάδα, μετά τη χούντα και στη συνέχεια ήταν για πολλά χρόνια συνδικαλιστής και στέλεχος του ΚΚΕ, δημοτικός σύμβουλος κι αντιδήμαρχος Νίκαιας.
Ο σύντροφος Γιάννης Βαγενάς έφυγε πριν περίπου 3 μήνες από τη ζωή, ωστόσο η ΕΡΤ έχει ενημερωθεί εδώ και 10 μέρες με επιστολή και τηλεφωνικές επικοινωνίες από την οικογένεια του για το λάθος της, αλλά καθυστερεί αδικαιολόγητα να το διορθώσει. Γιατί;
Την ώρα που το όνομα του κ. Νάσου Βαγενά δημοσιεύτηκε πρόσφατα σε κείμενα στήριξης της ΕΕ και φιλοευρωπαϊκής «ομοψυχίας», που βέβαια, καμία σχέση δεν έχουν με τη στάση ζωής και τις θέσεις του Γιάννη Βαγενά, είναι ν' αναρωτιέται κανείς, πρόκειται για λάθος ή για σκοπιμότητα;
Συνένοχοι σε αντιλαϊκές πολιτικές
Ο Θ. Μαργαρίτης, μέλος της ΕΕ της ΔΗΜ.ΑΡ., δήλωσε στον «ΣΚΑΪ»: «Το ότι η ΔΗΜΑΡ ενδιαφέρεται να έχει έναν κυβερνητικό ρόλο, προκύπτει και από μια άλλη προσομοίωση διακυβέρνησης από το γεγονός δηλαδή ότι πριν ένα χρόνο συμμετείχαμε και διαμορφώσαμε ψηφοδέλτια συνεργασίας για τους μεγάλους δήμους της χώρας και καταφέραμε και είμαστε στην διοίκηση αυτών των δήμων και προσπαθούμε να λύσουμε τα προβλήματα των πολιτών»...
Εν ολίγοις ομολογούν ότι η πολιτική που θα ασκήσουν εάν και εφόσον συμμετάσχουν στη διακυβέρνηση της χώρας, θα είναι στην ίδια κατεύθυνση με αυτή που ασκούν οι δήμαρχοι τους οποίους στήριξε η ΔΗΜΑΡ μαζί με το ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για δημοτικές αρχές, με πρώτη και καλύτερη αυτή της Αθήνας, που πρωτοστατούν στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής - άλλωστε η ΔΗΜΑΡ έχει ξεκαθαρίσει ότι τα μνημόνια είναι δεσμευτικά και θα εφαρμοστούν σε κάθε περίπτωση - και μοχθούν για τη λήψη μέτρων καταστολής του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Που όχι μόνο δεν συμβάλλουν με κανένα τρόπο στην επίλυση των προβλημάτων του λαού αλλά βάζουν πλάτη στην πολιτική διαιώνισής τους.
Ο λαός να τους γυρίσει την πλάτη. Παράγει τον πλούτο, πρέπει να τον διεκδικήσει για την κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών του. Να βγάλει απ' τη μέση τα παράσιτα που τον καρπώνονται και τις πολιτικές δυνάμεις που τα εκπροσωπούν. Με οργάνωση και πάλη μέσα απ' τις γραμμές του ταξικού κινήματος, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ στους αγώνες και στην κάλπη.
Το κατασκεύασμα της «ασυλίας»
Ενορχηστρωμένα έπαιξαν πάλι χτες τα συγκροτήματα του Τύπου την άποψη περί «ασυλίας» που απολάμβανε δήθεν η «αριστερά» στη χώρα μας επί χρόνια και που αυτή τελείωσε ή πρέπει να τελειώσει. Και όταν λένε «αριστερά», εννοούν ΚΚΕ, ή το λένε και ανοιχτά. Παίρνοντας αφορμή από τις πρόσφατες επιθέσεις του προέδρου της ΝΔ, διάφοροι δημοσιολόγοι βγήκαν να υπερθεματίσουν για την επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ που δεν πρέπει να βλέπει στην αντιΚΚΕ επίθεσή τους «προβοκάτσιες» και «αντικομμουνισμό», αλλά να κοιτάξει να ενσωματωθεί και να κάνει δημιουργικές προτάσεις για το ξεπέρασμα της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου. Με έμφαση στο ένα ή το άλλο σημείο, πρόκειται για μια άποψη που έχει εκφραστεί και στο παρελθόν και φαίνεται ότι θα επαναληφθεί στην πορεία προς τις εκλογές. Εξάλλου το ΚΚΕ έχει προειδοποιήσει ότι σ' αυτήν την προεκλογική περίοδο η τρομοκρατία προς το λαό και ο αντικομμουνισμός, στοιχεία που πάντα αξιοποιούν οι αστοί στις προεκλογικές περιόδους, θα είναι πιο έντονα από ποτέ.
Η ιστορία της «ασυλίας» που επαναλαμβάνουν (της «ιδεολογικής ηγεμονίας» είχαν πει παλιότερα), είναι ένα κατασκεύασμα ανύπαρκτο. Η ταξική πάλη δε σταματάει ποτέ στον καπιταλισμό. Τα όπλα και οι μηχανισμοί που ενεργοποιεί σε κάθε ιστορική περίοδο η αστική εξουσία ενάντια στην εργατική τάξη και την οργανωμένη πρωτοπορία της είναι διαφορετικά, αλλά ποτέ δε σίγησαν. Από τους κατασταλτικούς και τους παρακρατικούς μηχανισμούς, μέχρι τη δικαιοσύνη τους και τους ιδεολογικούς μηχανισμούς διαμόρφωσης της συνείδησης, όλα τα βγάζουν από τη φαρέτρα τους διαχρονικά και διαρκώς προκειμένου να χτυπήσουν το ΚΚΕ. Τους ενοχλεί όμως όταν το ΚΚΕ αντιστέκεται και αποκαλύπτει αυτή τη διαρκή επίθεση. Και δεν κάνουν πολεμική στις θέσεις και την πολιτική του, αλλά διαμορφώνουν την αντιΚΚΕ προπαγάνδα τους με το ψέμα και τη διαστρέβλωση. Οπως π.χ. ότι το ΚΚΕ καταστρέφει επιχειρήσεις με τις απεργίες, ενώ ξέρουν καλά ότι το ΚΚΕ παλεύει για την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και όχι των επιχειρήσεων. 'Η ότι το ΚΚΕ διώχνει από την Ελλάδα επιχειρήσεις, όταν οι αστικές κυβερνήσεις τις επιδοτούν για να επενδύσουν στις γειτονικές χώρες που έχουν ληστρικούς όρους εκμετάλλευσης.
Χρεώνουν στο ΚΚΕ «τον κρατισμό» των κυβερνήσεων. Αλλά οι εκτεταμένες κρατικοποιήσεις που έγιναν σε προηγούμενες ιστορικές περιόδους, δεν ήταν κυριαρχία κανενός «σοβιετικού» μοντέλου, όπως λένε, αλλά επιλογές ενίσχυσης του κεφαλαίου και της καπιταλιστικής ανάπτυξης σ' εκείνες τις ιστορικές φάσεις. Οσο για τις εργατικές λαϊκές κατακτήσεις που υπήρξαν σε προηγούμενες περιόδους και εδώ και χρόνια τις ισοπεδώνουν, αυτές δεν είναι δείγμα καμιάς «ασυλίας» αλλά κατακτήσεις που αποσπάστηκαν από τους εργάτες με σκληρή ταξική πάλη και με διαφορετικό συσχετισμό δύναμης.
Ποτέ δεν υπήρξε, λοιπόν, «ασυλία» για το ΚΚΕ. Γιατί χρησιμοποιούν αυτό το κατασκεύασμα; Επειδή ακριβώς έχουν σκοπό να εντείνουν την αντικομμουνιστική επίθεση. Με τον ίδιο τρόπο θέλουν να δημιουργήσουν ενοχές στους εργάτες, στον ίδιο το λαό και να του πουν ότι όσα είχε κατακτήσει ήταν ένα ιδιότυπο καθεστώς που πρέπει να το ξεχάσει διά παντός. «Ασυλία» στον καπιταλισμό απολαμβάνουν μόνο οι αστοί και τα κόμματά τους. Η εργατική τάξη, ο λαός δέχονται ανελέητη επίθεση. Και πρέπει να οργανώσουν τη δική τους αντεπίθεση μέχρι να τους ανατρέψουν. Το ΚΚΕ είναι στην πρώτη γραμμή αυτής της πάλης.
Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ
Φορτώνουν τα βάρη της κρίσης στο λαό...
Γρηγοριάδης Κώστας
Ε, ΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ, και ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δημήτρης Δασκαλόπουλος δηλώνει ...κατά της πολιτικής της λιτότητας. Φυσικά και αυτός ζητάει εδώ και τώρα ανάπτυξη!
Είναι «αδιέξοδη», είπε, η συνεχιζόμενη πολιτική λιτότητας και «δεν μας βγάζει από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης»!
Αλλά τα λέει εκ των υστέρων. Δηλαδή, μετά το μνημόνιο και τη μείωση μισθών.
Να υποθέσουμε ότι και τα μέλη του ΣΕΒ έχουν την ίδια αντίληψη για το πράγμα καθότι τους εκφράζει ο πρόεδρός τους;
Είναι κατά της πολιτικής της λιτότητας, για παράδειγμα, ο Μάνεσης της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», που θέλει να κάνει τους μισθούς 500 ευρώ; Είναι μήπως κατά της λιτότητας ο Φιλίππου της «ΚΑΝΑΚΗΣ», που θέλει 4ήμερη εργασία και ανάλογες αποδοχές;
Ενάντια στη λιτότητα είναι τα σούπερ μάρκετ «Αρβανιτίδης» στη Θεσσαλονίκη που ζητούν τραγικές μειώσεις μισθών; Ο όμιλος Λεμονιά στο Βόλο, που θέλει μια από τα ίδια;
Προφανώς οι παραπάνω περιπτώσεις είναι ενδεικτικές μιας και η επίθεση των βιομηχάνων (και των εφοπλιστών και των τραπεζιτών) στα εργασιακά δικαιώματα είναι γενικευμένη με τα όπλα που τους πρόσφερε απλόχερα η κυβέρνηση σε αγαστή συνεργασία.
Οπότε ο πρόεδρος του ΣΕΒ καλό θα είναι να ...κόψει το δούλεμα. Η λιτότητα τους εξυπηρετεί γιατί διασφαλίζει την κερδοφορία τους και μεταφέρει τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στους εργάτες.
ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΙ Η Αλφα Μπανκ και η Γιούρομπανκ γιατί - λένε - θα χάσουν 4 δισ. ευρώ από τη ματαίωση της συμφωνίας για τη συγχώνευσή τους που τόσο μας είχαν διαφημίσει ως ...υγιές δείγμα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
Υποθέτουμε πως ο οδυρμός θα ευαισθητοποιήσει τα κατάλληλα κυβερνητικά αυτιά μιας και οι κυβερνώντες ευκολότατα συγκινούνται από το ...δράμα και τη δύσκολη θέση στην οποία έχουν βρεθεί οι μέτοχοι των ελληνικών τραπεζών.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Αλλωστε, για τις τράπεζες... «λεφτά υπάρχουν», όπως έλεγε κάποιος παλιά. Κι όχι μόνο υπάρχουν αλλά αν χρειαστεί βρίσκονται άλλα. Είναι αστείρευτες οι πηγές όταν πρόκειται γι' αυτές.
Ολα τα σφάζουν για την κερδοφορία
Γρηγοριάδης Κώστας
Το επίδομα της ανεργίας μειώθηκε στα 360 ευρώ (από τα 461 ευρώ) επειδή πρέπει να δοθεί ...«κίνητρο» στους ανέργους να πάνε να δουλέψουν! Κι όμως, αυτό ισχυρίστηκε με τον κυνισμό και το θράσος που χαρακτηρίζει τους εκπροσώπους της πλουτοκρατίας ο Φ. Σαχινίδης, επιβεβαιώνοντας περίτρανα ότι στρατηγικός στόχος όλων των άγριων μέτρων που προωθούνται είναι η θωράκιση της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Ερωτηθείς (από τον «Σκάι») γιατί η κυβέρνηση δεν αποσύνδεσε το επίδομα ανεργίας από τη μείωση του κατώτατου μισθού ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών δήλωσε ωμά: «Γιατί υπάρχουν αυτή τη στιγμή μια σειρά από προβλήματα που έχουν να κάνουν με τον τρόπο λειτουργίας της αγοράς εργασίας. Υπήρχε, δηλαδή, μια συγκεκριμένη σχέση ανάμεσα στο τι θα καταβάλλεται ως επίδομα ανεργίας και στο τι θα πάρει ο εργαζόμενος, ο οποίος είναι νεοεισερχόμενος στην αγορά εργασίας. Δε θα μπορούσαν αυτά τα δύο να είναι πάρα πολύ κοντά, διότι δε θα υπήρχε κανένα κίνητρο για να πάει να δουλέψει»(!). Λες και οι άνεργοι δε θέλουν να δουλέψουν. Λες και οι μαζικές απολύσεις, το κλείσιμο επιχειρήσεων, λόγω κρίσης, δηλαδή επειδή δε βγάζουν τα κέρδη που έβγαζαν οι επιχειρήσεις είναι σε άλλο πλανήτη. Οσο για τα κίνητρα αυτά είναι υπέρ των επιχειρηματιών που θα έχουν εργαζόμενους σχεδόν τζάμπα. Ομολογεί, λοιπόν, ότι ο πραγματικός στόχος είναι οι εργαζόμενοι να εργαστούν για ένα κομμάτι ψωμί στην κυριολεξία, αλλά και να υπάρχει στη διάθεση των καπιταλιστών ένας ατέλειωτος εφεδρικός στρατός εργασίας που θα πιέζει διαρκώς για τη μείωση των μισθών. Ομως, ακόμα και αν καταργήσουν παντελώς το επίδομα ανεργίας δεν πρόκειται βέβαια να αντιμετωπιστεί η ανεργία, ακριβώς γιατί είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό. Ο λαός πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι πάλη κατά της ανεργίας είναι μόνο η πάλη για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, για τη λαϊκή εξουσία - οικονομία, το μόνο δρόμο ανάπτυξης υπέρ του λαού και όχι των μονοπωλίων. Μέχρι τότε την προστασία των ανέργων πρέπει εδώ και τώρα να αναλάβει η οργανωμένη ταξική και λαϊκή συμμαχία.
Στόχος η «διαφθορά» των συνειδήσεων
Επειδή στα χέρια των συνταξιούχων φτάνουν οι άγρια πετσοκομένες συντάξεις -ντροπής και πείνας και επειδή ακόμα και αυτές θα εξαϋλωθούν τα επόμενα χρόνια όπως σαφώς αναφέρεται στα μνημόνια που έχουν αποφασίσει κυβέρνηση του μαύρου μετώπου και τρόικα, το σύστημα ρίχνει ξανά στην κυκλοφορία το παραμύθι της «διαφθοράς». Με αφορμή την σύλληψη «διεφθαρμένων» υπαλλήλων σε διάφορες υπηρεσίες του δημοσίου έχει οργιάσει η προπαγάνδα που εξόφθαλμο στόχο έχει να φορτώσει τα πάντα, ακόμα και την ίδια την κρίση, στην διαφθορά, ακριβώς για να βγάλει λάδι το σύστημα και τα κόμματα της πλουτοκρατίας που το υπηρετούν διαχρονικά και εφαρμόζουν τους αντιασφαλιστικούς νόμους. Εχουν ξελαρυγγιαστεί τα καλοταϊσμένα παπαγαλάκια των αστικών ΜΜΕ επιχειρώντας να πείσουν ότι για τη «λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων» ευθύνονται οι «συντάξεις και τα επιδόματα - μαϊμού» και οι «επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι». Στην πραγματικότητα επιδιώκουν να διαχυθούν παντού οι ευθύνες, να ενοχοποιήσουν συνολικά το λαό με γνώμονα την επαίσχυντη ρήση «όλοι μαζί τα φάγαμε», ακριβώς για να αθωώσουν τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που ευθύνονται εξολοκλήρου για τη λεηλασία της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων, δηλαδή των κόπων και του ιδρώτα των εργαζομένων. Τα καθεστωτικά παπαγαλάκια που ωρύονται για τη διαφθορά με τις συντάξεις - μαϊμού, -που είναι γέννημα θρέμμα του δικού τους συστήματος- είχαν καταπιεί τη γλώσσα τους όταν η κυβέρνηση κούρευε κατά 10-12 δισ. την περιουσία των Ταμείων, όταν την τζόγαραν στο χρηματιστήριο και στα δομημένα ομόλογα, όταν έκαναν ατέλειωτες χαριστικές ρυθμίσεις για τους μεγαλοοφειλέτες των Ταμείων, όταν μείωναν τις εργοδοτικές εισφορές, όταν τα πρόσφεραν στο βωμό της ανάπτυξης, δηλαδή της κερδοφορίας των μονοπωλίων... Ο λαός πρέπει να τσακίσει με την ψήφο και τους αγώνες του τα κόμματα της πλουτοκρατίας και να ανατρέψει την εξουσία τους σε σύμπλευση με το ΚΚΕ.
Προσβάλλουν τη νοημοσύνη των ψηφοφόρων τους
Καταναλωτές κουτόχορτου θεωρεί τους ψηφοφόρους της η ηγεσία της ΝΔ, όπως προκύπτει αβίαστα από τα «επιχειρήματα» που χρησιμοποιεί προεκλογικά. Χαρακτηριστικό είναι το φαιδρό επιχείρημα που επικαλούνται τα στελέχη της για τις μετεκλογικές συνεργασίες, ακριβώς για να θολώσουν τα νερά, ακριβώς γιατί ταυτόχρονα και από την «πίσω πόρτα» συζητούν να συνεχιστεί η μετεκλογική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Εθνική συνεννόηση τη λένε. «Δεν υπάρχει κάποιος με τον οποίο θα μπορούσε να συνεργαστεί μετεκλογικά η ΝΔ», ισχυρίστηκε στα σοβαρά χτες (στον «Real FM») ο εκπρόσωπος Τύπου, Γ. Μιχελάκης, ο οποίος επιχειρώντας να αποκλείσει τάχα το ΠΑΣΟΚ συμπλήρωσε ότι «το ΠΑΣΟΚ μάς έχει οδηγήσει εδώ που μας έχει οδηγήσει»... Πρόκειται βέβαια για φαιδρότητες, που επιβεβαιώνουν την αδυναμία τους να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Η ηγεσία της ΝΔ συνεργάστηκε άψογα με το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑ.Ο.Σ. στην κυβέρνηση του μαύρου μετώπου που σχηματίστηκε τον περασμένο Νοέμβρη, ενώ η πρόβα τζενεράλε είχε γίνει νωρίτερα, στις 15 Ιούνη του 2011. Ακόμα πιο πριν, μπορεί να μη συμμετείχε στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όμως στήριξε με όλες τις δυνάμεις της την πολιτική που εφαρμοζόταν, υπερψηφίζοντας τους περισσότερους νόμους που υλοποιούσαν το μνημόνιο, που υποκριτικά και ψηφοθηρικά είχε αρνηθεί να ψηφίσει επί της αρχής, ενώ διαβεβαίωνε ότι σεβόταν πλήρως την υπογραφή του μνημονίου και τις δεσμεύσεις απέναντι στους εταίρους και δανειστές. Ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση είναι να ισχυρίζονται τα στελέχη της ΝΔ ότι «δεν υπάρχει προγραμματική βάση» για μετεκλογική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, όταν, εκτός των άλλων, οι ηγεσίες των δύο κομμάτων έχουν αναλάβει έγγραφες δεσμεύσεις ότι το δεύτερο μνημόνιο αποτελεί το οικονομικό τους πρόγραμμα για την επόμενη τετραετία - δεκαετία...
Ωρα συσπείρωσης και μάχης
Η κοινή ανακοίνωση των 13 εργατικών κέντρων και 8 ομοσπονδιών που συσπειρώνονται στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει σήμερα ολόκληρη η εργατική τάξη, μπροστά στη νέα σαρωτική επίθεση κυβέρνησης και τρόικας που για λογαριασμό του κεφαλαίου, με το «μνημόνιο 2» και τους νόμους τους, επιχειρούν να συντρίψουν τους μισθούς, να χτυπήσουν ανεπανόρθωτα τις συμβάσεις, να πλήξουν θανατηφόρα τα εργατικά δικαιώματα. Και η επιλογή αυτή είναι μόνο μία: Δεν πρέπει να περάσει η σφαγή των μισθών και των συμβάσεων. Οι εργάτες δεν πρέπει να υποχωρήσουν ούτε ένα χιλιοστό πίσω από τις θέσεις τους. Ούτε ένα ευρώ μείωση σε μισθούς και μεροκάματα. Υπεράσπιση με κάθε μέσο, με κάθε κόστος των συλλογικών συμβάσεων. Γιατί η παραμικρή υποχώρηση σήμερα, μπροστά στη βάρβαρη επίθεση, θα σημάνει μια νέα βαρβαρότητα, χωρίς τέλος, για πολλά χρόνια στο μέλλον.
Οσοι μάλιστα προπαγανδίζουν την άποψη να αποδεχτούν οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα να υπογράψουν συμβάσεις με μειώσεις μισθών, για να σωθεί δήθεν ο θεσμός και να περισωθεί ό,τι μπορεί, αν δεν είναι βαλτοί της εργοδοσίας, αντικειμενικά ρίχνουν νερό στο μύλο της. Στο όνομα του «μικρότερου κακού», ανοίγουν την Κερκόπορτα για να αλώσει το κεφάλαιο τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης, υπονομεύουν τα σημερινά αλλά και τα μακροπρόθεσμα ταξικά συμφέροντα της εργατικής τάξης. Ο «ρεαλισμός» που δήθεν επιδεικνύουν είναι ο ρεαλισμός της ηττοπάθειας που οδηγεί ακόμα πιο γρήγορα και τελεσίδικα σε ανεπανόρθωτες ήττες.
Εξάλλου οι εργάτες πρέπει να γνωρίζουν - και πολλοί το γνωρίζουν - όπως το ξέρουν καλά και οι κεφαλαιοκράτες, ότι η κυβέρνηση μπορεί να συνυπέγραψε το δεύτερο μνημόνιο, η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή να ψήφισε τους νόμους, αλλά τίποτα δεν έχει κριθεί. Αλλωστε, παρά τη βιομηχανία ψήφισης και έκδοσης αντεργατικών νόμων τις τελευταίες δεκαετίες, παρά την ύπαρξη στη διακυβέρνηση της χώρας κομμάτων με αντεργατική πολιτική, οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους, παρεμπόδισαν αντιλαϊκά μέτρα, καθυστέρησαν ανατροπές. Γι' αυτό οι δυνάμεις του κεφαλαίου επιχειρούν σήμερα σε συνθήκες κρίσης να επιταχύνουν την επίθεσή τους, να ξεμπερδέψουν με τα εργατικά δικαιώματα, που δεν κατάφεραν να χτυπήσουν τα προηγούμενα χρόνια.
Ολα τελικά θα κριθούν στο πεδίο των αγώνων ενάντια το κεφάλαιο και την πολιτική του. Ολα θα δοκιμαστούν μέσα στους χώρους δουλειάς, στα εργοστάσια, στους κλάδους. Αυτό δείχνει η ιστορία του εργατικού κινήματος της χώρας μας, πρόσφατη και παλιότερη, αλλά και η παγκόσμια. Από την οργάνωση, τη μαχητικότητα, τη συμμετοχή της ίδιας της εργατικής τάξης, την αποφασιστικότητά της και το αγωνιστικό της πνεύμα, απ' αυτά θα κριθεί πού θα γείρει η πλάστιγγα, σ' αυτή τη μεγάλη ταξική αναμέτρηση.
Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, όλες οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στις γραμμές του, δείχνουν το δρόμο του ανειρήνευτου αγώνα, κάνουν καθαρό ότι θα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή αυτής της πάλης. Οι ταξικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Ηδη σε μια σειρά χώρους δίνουν μικρές και μεγάλες μάχες. Ομοσπονδίες και συνδικάτα προκηρύσσουν απεργιακές κινητοποιήσεις. Μπαίνουν μπροστά, για την οργάνωση της πάλης σε κάθε εργοστάσιο, σε κάθε κλάδο. Σε αυτό το δύσκολο έργο απαιτείται συστράτευση όλων των εργαζομένων. Πρέπει να γίνει υπόθεση του κάθε εργάτη, του κάθε συνδικάτου. Τώρα είναι ώρα πανστρατιάς, ταξικής συσπείρωσης και μάχης.
Feeds
