«Αριστερή δύναμη που νιώθει ικανή να σηκώσει στις πλάτες της το πρωτοφανές βάρος της διακυβέρνησης μιας τόσο μικρής και αδύναμης χώρας στις σημερινές συνθήκες οφείλει, πέρα από τον πλουραλισμό, να υπολογίζει το πλέον σημαντικό, δηλαδή πώς και με ποιους θα δημιουργήσει κυβερνητική πλειοψηφία στην περίπτωση που δεν συμπληρώνουν τις 151 και βάλε έδρες». (Από την «Αυγή», 12/2/2014). Με βάση τα παραπάνω, δεν είναι καθόλου τυχαία η πολιτική συμμαχιών με πρόσωπα και δυνάμεις από τα αστικά κόμματα, επιλογές που εκφράστηκαν και στις υποψηφιότητες για τις Περιφέρειες. Κυβέρνηση αστικής διαχείρισης με «κοινωνική συναίνεση» θέλουν να κάνουν, και ας την ονομάζουν τώρα «κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας», για την οποία χρειάζεται ένα «ευρύ τόξο κυβερνητικών δυνάμεων αντιμνημονιακής κατεύθυνσης». Σκοπός η καπιταλιστική ανάκαμψη με την ενίσχυση των μεγαλοεπιχειρηματιών. Κοινός βηματισμός με τον ΣΕΒ για την αλλαγή μείγματος πολιτικής, με οδηγό την πολιτική Ομπάμα. Και αναζήτηση έξωθεν συμμάχων, όπως η κυβέρνηση της Ιταλίας, με την οποία συζήτησε πρόσφατα ο Αλ. Τσίπρας για άλλο μείγμα και στην ΕΕ. Ο λαός μας να βγάλει συμπεράσματα, να γυρίσει την πλάτη σε κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ, να οργανώσει τη δική του αντιπολίτευση με το δικό του κίνημα, τη Λαϊκή Συμμαχία, ενισχύοντας το ΚΚΕ.

«Στο ζήτημα της Ουκρανίας θα πρέπει να αποφευχθεί ο περαιτέρω πολιτικός διχασμός της χώρας (και το εφιαλτικό σενάριο της εδαφικής διχοτόμησης), μέσω της παροχής από την ΕΕ ουσιαστικής οικονομικής βοήθειας στην Ουκρανία και της εγκατάλειψης προσεγγίσεων τύπου "ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου", που μπορεί να οδηγήσουν στη στήριξη ακραίων, νεοφασιστικών ομάδων της αντιπολίτευσης. Μια πιθανή λύση στο αδιέξοδο θα ήταν μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με την τελωνειακή ένωση Ρωσίας, Λευκορωσίας και Καζαχστάν. Καθώς η Ρωσία δεν είναι ένας εύκολος γείτονας, αλλά μπορεί να αποτελέσει έναν δυνητικά σημαντικό εταίρο, θα πρέπει να αναζητηθούν τρόποι για την επανεκκίνηση των σχέσεων ΕΕ - Ρωσίας, με μια προσπάθεια σύνθεσης διαφορετικών θέσεων, και εδώ η Ελλάδα θα μπορούσε να διαδραματίσει χρήσιμο ρόλο» (από δημοσίευμα της «Καθημερινής»). Οι αστοί της Ελλάδας απαιτούν και πιέζουν την κυβέρνηση για την ολοένα και πιο βαθιά εμπλοκή στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, παίζοντας το χαρτί της «γεωστρατηγικής θέσης της Ελλάδας», προκειμένου να αποκομίσουν τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη για το κεφάλαιο. Μόνο που οι ανταγωνισμοί ενίοτε ρίχνουν τους λαούς στο λάκκο των πολεμικών φιδιών. Να, γιατί λέμε μονόδρομος η αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική πάλη.

«Ανεξάρτητα, όμως, από την τελική απόφαση για τη μείωση του χρέους, η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει να παράγει πρωτογενή πλεονάσματα, ώστε να αποπληρώνει τις ετήσιες δανειακές της υποχρεώσεις και ταυτόχρονα να χρηματοδοτεί την αναπτυξιακή διαδικασία. Γιατί χωρίς επενδύσεις και κερδοφόρες επιχειρήσεις, δεν θα αυξάνονται τα έσοδα του κράτους ούτε οι αποδοχές των εργαζομένων». (Από την «Ημερησία»). Οι αστοί λοιπόν επιμένουν ότι όλα τα αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα που έχουν ως τώρα εφαρμοστεί και οδήγησαν στο πλεόνασμα, θα εφαρμόζονται εσαεί, γιατί εσαεί χρειάζεται το κεφάλαιο πλεονάσματα ώστε να χρηματοδοτείται από το κράτος για επενδύσεις. Επιβεβαιώνουν το ΚΚΕ που έχει αυτή την εκτίμηση, επιμένοντας να προειδοποιεί ότι με την όποια ανάκαμψη της οικονομίας όχι μόνο δε θα ζει ο λαός στα προ κρίσης επίπεδα, αλλά θα μείνει ουσιαστικά στη σημερινή κατάσταση. Αντε να δοθούν ελάχιστα ψίχουλα στους εξαθλιωμένους. Οσο για την άνοδο των μισθών, είναι το «τυρί στη φάκα» για την αποδοχή από τους εργαζόμενους αυτής της πραγματικότητας και την παραίτηση από τη διεκδίκηση ικανοποίησης όλων των σύγχρονων αναγκών τους.

Πρώτη συνέντευξη της εμφανιζόμενης ως «ανεξάρτητης» υποψήφιας Περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου Αγλαΐας Κυρίτση σε τοπική εφημερίδα της Μυτιλήνης και η υποστηριζόμενη από τον ΣΥΡΙΖΑ υποψήφια έδωσε απτά δείγματα της... ανεξαρτησίας της.

Απατώντας σε ερώτηση σχετική με τα προβλήματα των αγροτών του Βορείου Αιγαίου -σε μια απάντηση που έπιασε όλο το χώρο μιας σελίδας Α4-, δεν ανέφερε ούτε μία φορά τη λέξη «Ευρωπαϊκή Ενωση» ή τη λέξη «Κοινή Αγροτική Πολιτική». Ούτε μία φορά. Στο απυρόβλητο, δηλαδή, η πολιτική που ξεκληρίζει τους μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους. Τέτοια απόλυτη προσαρμογή στις θέσεις του κόμματος που τη στηρίζει η «ανεξάρτητη»...