Γράφει ο Ψυχάρης στο πρωτοσέλιδο σχόλιο του κυριακάτικου «Βήματος»: «...καθώς έχομε δημοκρατία, οι κυβερνήσεις θα αλλάζουν. Και καθώς ο δικομματισμός έχει επικρατήσει, οι εναλλαγές είναι προβλέψιμες (...) Και τα άλλα κόμματα; Εδώ το παιγνίδι είναι "σικέ". Η παραδοσιακή Αριστερά (δηλαδή το ΚΚΕ) που θα μπορούσε να εισφέρει πείρα και ιδέες και να παίζει ουσιώδη πολιτικό ρόλο έχει επιλέξει ακραίες θέσεις που την εγκλωβίζουν στα όρια της διαρκούς επανάστασης (...) Είναι ευτύχημα για όλους τους ότι δεν ζει ο Χαρίλαος Φλωράκης, που θα ψιθύριζε εκεί που κρεμούσαν οι κλέφτες τα άρματα, κρεμάνε οι γύφτοι τα νταούλια!». Τι λέει; Οτι η δικομματική εναλλαγή είναι δεδομένη, αναλλοίωτη. Κατά συνέπεια, καθήκον του ΚΚΕ είναι να συνδράμει με συναίνεση και «εποικοδομητικές» προτάσεις τα κόμματα του κεφαλαίου και το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης. Η πολιτική και η δράση του ΚΚΕ για την ανατροπή του συστήματος, τους δυσκολεύει. Το κάλεσμα στο λαό για οργανωμένη ανυπακοή στην αντιλαϊκή πολιτική και με δεδομένες τις δυσκολίες διαχείρισης της κρίσης τους είναι κίνδυνος για τους αστούς. Και πασχίζουν να περάσουν στις λαϊκές συνειδήσεις πως η πολιτική του και η δράση του θα ήταν χρήσιμη στο λαό, εάν συνέβαλλαν στη διαχείριση του αστικού συστήματος, δηλαδή αν έκανε δήλωση υποταγής. Ξέρουν, βεβαίως, ότι σε καμιά ιστορική περίοδο της 93χρονης ζωής και δράσης του, το Κόμμα δε συνθηκολόγησε με τον αντίπαλο, που είναι και αντίπαλος του λαού. Εκεί πάνω, ο Ψυχάρης πετάει και την ατιμία του, κόβοντας και ράβοντας τα λόγια του Χαρίλαου Φλωράκη στα μέτρα της άθλιας αστικής προπαγάνδας, για να συκοφαντήσει το ΚΚΕ και τον ίδιο τον Χαρίλαο. Είναι αδίστακτοι, γιατί φοβούνται το ΚΚΕ και το λαό. Να ξέρουν καλά, τους τα 'χουμε ξαναπεί: Το ΚΚΕ ποτέ δεν κρέμασε ούτε πρόκειται να κρεμάσει τα «άρματα» ενάντια στην πολιτική τους, όσο κι αν τα δικά τους νταούλια σκούζουν για να το πετύχουν.
Ο κύριος αντιΚΚΕ καθηγητής...
Θέλει ο Ρούσης να κρυφτεί για το αντιΚΚΕ μένος του και η χαρά δεν τον αφήνει. Εργολαβία έχει αναλάβει ο κύριος καθηγητής στην εφημερίδα που γράφει την αντιΚΚΕ προπαγάνδα.Ψύχωση; `Η απωθημένα ανικανοποίητου ως προς τη στόχευσή του;
Το τελευταίο του πόνημα στην «Ελευθεροτυπία» φέρει τον τίτλο «Πόλεμος στα λόγια, παράδοση άνευ όρων στην πράξη» και αναφέρεται στη στάση του ΚΚΕ απέναντι στις εξαγγελίες του υπουργείου Παιδείας για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Ανακάλυψε αδράνεια και «παράδοση άνευ όρων» του ΚΚΕ στην κυβέρνηση. Εδώ πλέον ξεπερνά και το ψέμα και τη γελοιότητα η εκτίμησή του. Μόνον αυτός θα μπορούσε να κάνει τέτοια ανακάλυψη, δηλαδή ότι το ΚΚΕ υποτάσσεται.
Τι λέει ο κύριος καθηγητής για το ΚΚΕ; Οτι «στο επίπεδο των πανεπιστημίων, τόσο όσον αφορά τα εν λόγω μέτρα όσο και την πρόταση διαλόγου της υπουργού Παιδείας, οι αντιδράσεις του ΚΚΕ είναι τουλάχιστον μέχρι τώρα σχεδόν ανύπαρκτες κι ακόμη χειρότερα με τη στάση του κάνει ό,τι μπορεί για να παρεμποδίσει την όποια μαχητική αντίδραση».
... και ο παραλογισμός
Αλήθεια, ποια μαχητική αντίδραση παρεμποδίζει το ΚΚΕ; Κάποιων καθηγητών και των πρυτάνεων, που, με προμετωπίδα το αυτοδιοίκητο, αρθρώνουν τάχα αντικυβερνητικό λόγο για ιδιαίτερα δικά τους ζητήματα, συμφωνώντας επί της ουσίας με το νόμο;
`Η την αντίδραση ενός διαλυμένου, με ευθύνη των παρατάξεων του δικομματισμού, κινήματος, στο οποίο συνδράμουν με την τακτική τους και άλλες λεγόμενες αριστερές παρατάξεις που φαίνεται να υποστηρίζει ο κύριος καθηγητής, που επιτείνουν την ανυπαρξία οργανωμένων συλλόγων, με τα δικά τους εκλεγμένα όργανα, στηρίζοντας τη διαπαραταξιακή εκπροσώπηση στέλνοντας τους φοιτητές σπίτια τους;
Ε, μ' αυτά, το ΚΚΕ όχι μόνο δε συμφωνεί, αλλά είναι αντίθετο. Αλλωστε, οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, μαζί με άλλους φοιτητές και σπουδαστές που συσπειρώνονται στο ΜΑΣ, είναι οι μόνοι που δε σταμάτησαν ούτε ώρα να οργώνουν και τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, οργανώνοντας παράλληλα κινητοποιήσεις, με στόχους πάλης που θίγουν το νόμο και συνολική εναντίωση σ' αυτόν. Αλλά με πλαίσιο για σχολές σε όφελος του λαού και σε σύνδεση με το εργατικό κίνημα. Αντιπαραθέτουν στην παραταξικοποίηση του κινήματος την ανάγκη να οργανωθούν οι σύλλογοι, να μαζικοποιηθούν και όχι να θεωρείται κίνημα αυτό που στήνουν παρατάξεις, συμβάλλοντας και αυτές με τη δράση τους, την οποία φαίνεται να στηρίζει ο κύριος καθηγητής, στην αδράνεια του κινήματος. Κοινή δράση της αριστεράς θέλει ο κύριος καθηγητής, αλλά αυτό το έχει ξεπεράσει η ζωή. Γι' αυτό και ο φανατικός αντιΚΚΕ παραλογισμός του.
Βάζουν όρια στους αγώνες
Με αξιοσημείωτη συνέπεια, ο αστικός Τύπος συντηρεί με κλιμακούμενη ένταση και επιχειρήματα την προπαγάνδα περί «ανομίας». Χαρακτηριστικά είναι τα σχετικά δημοσιεύματα στο έντυπο «Βήμα της Κυριακής», όπου, μεταξύ άλλων, σημειώνεται: «Ως πολιτική ανυπακοή ορίζεται ένα σύνολο μη θεσμοποιημένων μορφών πολιτικής έκφρασης και μαζικής κινητοποίησης που στοχεύει κατ' αρχάς στην ανάδειξη ενός προβλήματος στη δημοσιότητα». Αλήθεια, ποιος είναι αυτός ο «θεσμός», που θα κρίνει τις μορφές πάλης, τις οποίες συλλογικά αποφασίζει το κίνημα; Και ποιος βάζει όρια στους αγώνες, να φτάνουν μέχρι τη δημοσιοποίηση ενός προβλήματος και όχι μέχρι τη λύση του, προς όφελος του λαού, μέσα από την αλλαγή των συσχετισμών σε βάρος της πολιτικής που σήμερα προκαλεί το πρόβλημα;
Είναι φανερή η διάθεση της εφημερίδας, με τον όρο «μη θεσμοποιημένη μορφή πάλης» να βάλει χαλινάρι στη ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων και να οδηγήσει στην απομόνωση όσους παλεύουν ενάντια στους άδικους για το λαό νόμους του αστικού κράτους. Στον αντίποδα, παρουσιάζει το κράτος σαν να ανέχεται τους αγώνες όταν αυτοί είναι εντός των «θεσμών». Αν όμως δε φοβόταν την οργανωμένη λαϊκή πάλη, σε όλες της τις εκφάνσεις, το αστικό πολιτικό σύστημα δε θα έβγαζε παράνομες 9 στις 10 απεργίες, μορφή η οποία, μάλιστα, θεωρείται δικαίωμα «θεσμικά» κατοχυρωμένο. Ο καημός τους είναι οι λαϊκοί αγώνες και κυρίως αυτοί που έχουν στρατηγική ενάντια στην εξουσία της αστικής τάξης. Αυτούς προσπαθούν να συκοφαντήσουν, για να αποτρέψουν τη συμμετοχή του λαού σε κινητοποιήσεις που διαπαιδαγωγούν στην οργανωμένη συλλογικά πολιτική ανυπακοή.
Σε άλλο σημείο γράφεται ότι «αν κύριο γνώρισμα της πολιτικής ανυπακοής είναι το στοιχείο της αυτοοργάνωσης των πολιτών, στην "οργανωμένη ανυπακοή" είναι το κόμμα που αναλαμβάνει να καθοδηγήσει τις μάζες (...) Το κομματικό σχέδιο μιας "οργανωμένης ανυπακοής" δημιουργεί ωστόσο προβλήματα και στρεβλώσεις σε μια αυτόνομη έκφραση ανυπακοής που αναδεικνύεται στην κοινωνία (...) Με απλά λόγια, τα άτομα επιδιώκουν να αλλάξουν την πραγματικότητα της καθημερινής τους ζωής και αναλαμβάνουν το ρίσκο της συμμετοχής σε πράξεις ανυπακοής, ενώ τα κόμματα επιδιώκουν τη δική τους επιβίωση στην πολιτική σκηνή (...) Με ένα τέτοιο σχέδιο υπονομεύονται μορφές συλλογικής δράσης της κοινωνίας πολιτών». Τι λέει εδώ το «Βήμα»; Οτι η ανυπακοή γίνεται επικίνδυνη, όταν μπολιάζεται με τη στρατηγική του ΚΚΕ. Προσπαθεί, μάλιστα, να φέρει σε αντιπαράθεση την πολιτική του Κόμματος, με την «αυθόρμητη» διάθεση μιας μερίδας εργαζομένων να εκφράζουν εντός των ορίων του συστήματος την ανυπακοή τους σε ένα συγκεκριμένο νόμο. Και γιατί το λέει; Γιατί η αυθόρμητη εντός του συστήματος έκφραση της ανυπακοής, όταν μπολιάζεται με την πολιτική του ΚΚΕ, γίνεται οργανωμένη δύναμη ανατροπής.
Βεβαίως, όλη η παραπάνω εμβριθής ανάλυση πασχίζει να αποτρέψει πλατιές λαϊκές μάζες να συμπορευτούν με το ΚΚΕ. Ξέρουν ότι η εντεινόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια, σε συνδυασμό με την αδυναμία τους να διαχειριστούν αποτελεσματικά την κρίση για λογαριασμό του κεφαλαίου, πυροδοτεί νέες μορφές λαϊκής πρωτοβουλίας. Δημιουργούνται έτσι ισχυρές προϋποθέσεις μαζικής χειραφέτησης από την κυρίαρχη πολιτική και συμπόρευσης με το ΚΚΕ. Αυτό είναι το καρφί που φοβούνται μην μπει βαθύτερα στο μάτι τους. Στη γιγάντωση της μαζικής, συλλογικά οργανωμένης ανυπακοής, που θα φτάνει μέχρι την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, πρέπει να στοχεύσει ο λαός, δυναμώνοντας κι άλλο το ταξικό κίνημα και το ΚΚΕ.
Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ
Δική τους η αντιλαϊκή πολιτική...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΑΠΟΚΑΜΩΜΕΝΗ η ελληνική κυβέρνηση μετά τις κολοσσιαίες μάχες του Σαββατοκύριακου με το ΔΝΤ, την ΕΕ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Υπουργοί, βουλευτές, στελέχη, ακόμη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός επιστρατεύτηκαν και με υπεράνθρωπες προσπάθειες ...υπερασπίστηκαν την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία.
Απίστευτο παρασκήνιο με διπλωματικές προσπάθειες που κρέμονταν από μία κλωστή, αποφασιστικές κινήσεις, σθεναρή στάση, κρίσιμες αποφάσεις. Πολέμησαν σκληρά, αλλά στο τέλος νίκησαν.
Ετσι, λοιπόν, μπορούμε τώρα ως χώρα με περισσή αίσθηση περηφάνιας να γνωρίζουμε τελεσίδικα το εξής: Από εδώ και πέρα, τα αντιλαϊκά μέτρα θα μας τα ...ανακοινώνει η κυβέρνηση και κανένας άλλος!
Κανείς δε θα διανοηθεί να μιλήσει για μειώσεις μισθών, συντάξεων, ξεπουλήματα, κατάργηση δικαιωμάτων, απολύσεις και «απελευθερώσεις» κάθε είδους, αν δεν το πει πρώτα ο Πεταλωτής!
ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟ ΡΕΥΜΑ ένας στους 10, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε ο διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ, χωρίς να μπει στον κόπο να μας εξηγήσει και το γιατί.
Να υποθέσουμε, μήπως, ότι αναπτύσσεται στη χώρα ένα ...κίνημα φυσιολατρίας; Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αποφάσισαν ότι ήρθε η ώρα για «επιστροφή στη φύση» και δε χρειάζονται το ηλεκτρικό ρεύμα;
Με δεδομένο ότι είναι μάλλον απίθανο να ...ψαρέψει κανείς στον Κηφισό, να βγει για κυνήγι μπεκάτσας στο Πεδίον του Αρεως ή να κόβει ξύλα στον Εθνικό Κήπο, μάλλον αλλού είναι το πρόβλημα...
Γρηγοριάδης Κώστας
Μάλλον δεν είναι υπερβολή - έτσι όπως πάει το πράγμα - να πούμε ότι η κυβερνητική πολιτική δεν γυρνάει ένα μέρος των εργαζομένων 50 χρόνια πίσω, αλλά πολύ περισσότερα.
Εκτός πια, αν το να ζεις χωρίς ρεύμα είναι κι αυτό κάποιου είδους «εκσυγχρονισμός», που εμείς δεν μπορούμε να κατανοήσουμε.
Εξαπάτηση και εμπαιγμός
Γρηγοριάδης Κώστας
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο παραμύθι από αυτό που λανσάρουν οι κυβερνώντες και τα προπαγανδιστικά επιτελεία τους, ότι τάχα με την αξιοποίηση (διάβαζε ξεπούλημα) της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου θα μπορέσει η κυβέρνηση να πάρει λιγότερα αντιλαϊκά μέτρα και έτσι να ανακουφιστούν δήθεν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και «οι οικονομικά ασθενέστεροι». Πρώτα απ' όλα γιατί στο επικαιροποιημένο μνημόνιο το πακέτο για την εκποίηση της περιουσίας του Δημοσίου πάει μαζί με το πακέτο των νέων αντεργατικών αλλαγών ύψους περίπου 18,4 δισ. για την περίοδο 2012-15. Με άλλα λόγια, το πακέτο περιλαμβάνει τα 50 δισ. από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας συν τα περίπου 20 δισ. από την ασταμάτητη σφαγή των μισθών και των συντάξεων, των δαπανών για την Υγεία, την Παιδεία, τα κοινωνικά επιδόματα κ.ο.κ. Επίσης σύμφωνα με τη νομοθεσία, κοινοτική και εγχώρια, οι πόροι από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας πάνε απευθείας για την αντιμετώπιση του χρέους, δηλαδή στους διεθνείς τοκογλύφους, και απαγορεύεται να δοθούν για κοινωνικές δαπάνες, μισθούς, συντάξεις κ.ο.κ. Το κυριότερο όμως είναι ότι το χρέος δεν πρόκειται να μειωθεί ούτε αν καταφέρουν να «πιάσουν» τα 50 δισ. ευρώ, γιατί απλούστατα παραμένουν ανέπαφες οι αιτίες που το γεννούν και το διογκώνουν, όπως οι φοροαπαλλαγές των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, τα αναπτυξιακά κίνητρα, τα θαλασσοδάνεια κ.ο.κ. Τα περί ανακούφισης λοιπόν είναι μια απάτη και ένας ξετσίπωτος εμπαιγμός. Η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος μπορεί να υπάρξει μόνο από το σάρωμα της αντιλαϊκής πολιτικής και της εξουσίας του κεφαλαίου.
«Γαλάζια» συνενοχή
Κοροϊδεύει ξεδιάντροπα το λαό η ηγεσία της ΝΔ όταν δηλώνει ότι τάχα η δική της πρόταση για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου είναι διαφορετική από αυτή της κυβέρνησης επειδή τάχα η δική της προβλέπει την αξιοποίηση της περιουσίας, ενώ αυτή της κυβέρνησης είναι πρόταση για την εκποίησή της. Αστεία πράγματα. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για την ίδια ακριβώς πρόταση. Αλήθεια είναι επίσης ότι πρώτη παρουσίασε την πρόταση αυτή η ηγεσία της ΝΔ στο Ζάππειο τον περασμένο Ιούνη και μάλιστα ως φάρμακο «διά πάσαν νόσον», ως συμπλήρωμα του μνημονίου. Αλήθεια είναι επίσης ότι ο πρόεδρος και τα στελέχη της ΝΔ είχαν παραδώσει αναλυτικό φάκελο στους επικεφαλής του ΔΝΤ (Στρος Καν), Κομισιόν (Μπαρόζο), ΕΚΤ (Τρισέ) στις συναντήσεις που είχαν μαζί τους. Αλήθεια είναι ότι η πρόταση αυτή, που στηρίχθηκε σε μια μελέτη της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου, υιοθετήθηκε από την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, που επικαλούνταν τα ίδια ακριβώς νούμερα για την αξία των ακινήτων του Δημοσίου (270 δισ. ευρώ), όπως και την απόδοσή τους (50 δισ. μέσα σε δύο χρόνια). Είναι εξόφθαλμα γελοίο το «γαλάζιο» επιχείρημα ότι τάχα η διαφορά είναι ανάμεσα στην «αξιοποίηση» και την «εκποίηση». Γιατί απλούστατα και τα δύο σημαίνουν ξεπούλημα και μάλιστα για ένα κομμάτι ψωμί και σε κάθε περίπτωση καραμπινάτη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας από μια χούφτα διεθνών τοκογλύφων - μεγαλοκαρχαριών. Και στο ξεπούλημα αυτό, πέρα από κάθε αμφιβολία, έχουν συμφωνήσει κυβέρνηση και ΝΔ.
«Τζάμπα μάγκες» οι εργατοπατέρες
Τζάμπα μάγκες αποδεικνύονται για χιλιοστή φορά οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ με τη χτεσινή ανακοίνωσή τους με την οποία κηρύσσουν «ανεπιθύμητα πρόσωπα στη χώρα μας τους υπαλλήλους της τρόικας». Στην πραγματικότητα, όπως προκύπτει σαφώς και από την ανακοίνωση, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ θέλει «έξω τους υπαλλήλους της τρόικας», αλλά «μέσα» την πολιτική του μνημονίου που εφαρμόζουν από κοινού τρόικα και κυβέρνηση. Κραυγαλέα απόδειξη είναι ότι οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ δεν αναφέρουν ούτε μία λέξη για το «ψητό» του επικαιροποιημένου μνημονίου, δηλαδή για την ισοπέδωση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Μια απλή ματιά στο ενημερωτικό σημείωμα που μοίρασε η κυβέρνηση, αρκεί για να φανεί πεντακάθαρα ότι δύο είναι τα κυρίαρχα ζητήματα για το επόμενο τρίμηνο: Πρώτον, η «ολοκλήρωση μεταρρύθμισης της αγοράς εργασίας, παρακολούθηση εφαρμογής του νέου εργασιακού νόμου, θέσπιση διορθωτικών διατάξεων εφόσον κριθεί αναγκαίο (Ιούλιος 2011)». Με άλλα λόγια, η εφαρμογή του νόμου για τις επιχειρησιακές συμβάσεις και η ψήφιση νέου αντεργατικού νόμου που θα επιβάλει παντού τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις τον Ιούνη, αν παρατηρηθούν καθυστερήσεις. Δεύτερον, οι νέες παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό σύστημα, στις επικουρικές συντάξεις και τα βαρέα και ανθυγιεινά. Κι όμως γι' αυτά δεν αναφέρεται τίποτα στην ανακοίνωση των εργατοπατέρων. Ακριβώς γιατί από την πρώτη στιγμή ισχυρίζονταν ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική» στην πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικας, όπως έχει παραδεχθεί ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, που γι' αυτό ήταν και προνομιακός συνομιλητής των κατά τ' άλλα «ανεπιθύμητων υπαλλήλων» της τρόικας.
Αδίστακοι για το κέρδος
Η τακτική είναι γνωστή. Κυβέρνηση και αστικά ΜΜΕ σήκωσαν ντόρο για τον τρόπο που οι συνομιλητές τους στην τρόικα ανακοίνωσαν τα σχεδιαζόμενα αντιλαϊκά μέτρα για την επόμενη περίοδο, προσπαθώντας να ρίξουν σε δεύτερη μοίρα τα ίδια τα μέτρα και το τι αυτά σημαίνουν για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.
Βέβαια, η κωμικοτραγική ...αντίδραση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, στα όσα ειπώθηκαν στη συνέντευξη Τύπου των εκπροσώπων της τρόικας την Παρασκευή το απόγευμα, είναι ενταγμένη στην προπαγάνδα αποπροσανατολισμού του λαού από την ουσία των μέτρων. Oι εκπρόσωποι απλώς ανακοίνωσαν τα μέτρα, τα οποία είχαν συναποφασίσει με την κυβέρνηση. Να εκποιηθεί δηλαδή δημόσια περιουσία ύψους 50 δισ. ευρώ μέχρι το 2015, να λεηλατήσουν τον ελληνικό λαό με την επιβολή νέων μέτρων ύψους 20,5 δισ. ευρώ, να καταργήσουν τις κλαδικές συμβάσεις και να επιβάλουν τις επιχειρησιακές και τις ατομικές, να επιταχύνουν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις σε όλο το φάσμα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής.
Αυτά συναποφάσισαν κυβέρνηση και τρόικα και είναι ψέμα ότι η πρώτη ...υποτάχθηκε στις επιταγές των δεύτερων. Αλλωστε, και τα νέα μέτρα εντάσσονται και υπηρετούν τις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου και αποσκοπούν στην έξοδο του καπιταλισμού από τη βαθιά και παρατεταμένη κρίση σε όφελός του, πληρώνοντας τις βάρβαρες συνέπειες ο λαός. Πρόκειται για μέτρα οργανικά ενταγμένα στις νομοτέλειες της αύξησης της κεφαλαιοκρατικής ανταγωνιστικότητας, η επίτευξη των οποίων προϋποθέτει την άνοδο του βαθμού της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης της κοινωνικής εργασίας και κατά συνέπεια την ενίσχυση των μηχανισμών παραγωγής του κέρδους. Πρόκειται εντέλει για μέτρα ανάτασης του κεφαλαίου και, εκ τούτου, ως αναγκαία συνθήκη, για την τάξη των καπιταλιστών, προβάλλει το σάρωμα των λαϊκών κατακτήσεων ως το σημείο του εξανδροπισμού των εργαζόμενων τάξεων.
Αυτή είναι η ουσία της υπόθεσης. Η κυβέρνηση εμφανίστηκε τάχα θιγμένη από τις δηλώσεις των εκπροσώπων της τρόικας, όπως π.χ. «μην επιτρέπετε στους λίγους που κερδίζουν από το γεγονός ότι ελέγχουν τη δημόσια περιουσία να αποκλείσουν από τους καρπούς των ιδιωτικοποιήσεων τους πολλούς». Μόνο που τα γεγονότα που μεσολάβησαν, προδίδουν την κυβέρνηση. Το υπουργείο Οικονομικών δημοσιοποίησε άτυπα («non paper» το λένε) το περιεχόμενο της συμφωνίας με την τρόικα σχεδόν ταυτόχρονα με τη συνέντευξη Τύπου των εκπροσώπων του ΔΝΤ, την Παρασκευή το απόγευμα, ενώ η ...επίσημη αντίδραση της κυβέρνησης, για την απαράδεκτη συμπεριφορά της τρόικας, εκδηλώθηκε στη 1 μετά τα μεσάνυχτα. Ασε που ο υπουργός Οικονομικών συζητούσε μαζί τους από τις 4 Φλεβάρη και προφανώς αυτά που συζητούσαν ήταν τα νέα μέτρα, ενώ ο πρωθυπουργός την ίδια μέρα το μεσημέρι ανακοίνωνε στη Βουλή την ουσία των μέτρων.
Κεφάλαιο και αστικά κόμματα μπροστά την ολοένα αυξανόμενη κερδοφορία είναι αδίστακτοι. Ετσι παραδίδουν στο κεφάλαιο δημόσια γη, ενέργεια (π.χ. ΔΕΗ), τη διαχείριση σκουπιδιών, το νερό, άλλες υποδομές, όπως δρόμους και λιμάνια, και ταυτόχρονα πάμφθηνη εργατική δύναμη με συνθήκες άκρατης εκμετάλλευσης που ωθεί στην εξαθλίωση του λαού. Τα λαϊκά στρώματα να εγκαταλείψουν μαζικά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και να συμπορευτούν με το ΚΚΕ, να οργανώσουν τη δική τους συμμαχία για τη λαϊκή εξουσία. Η απελευθέρωση της εργατικής τάξης, του λαού, περνάει μέσα από την ανατροπή του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος και τη δημιουργία του νέου εργατικού σοσιαλιστικού κράτους.
Feeds
