• Οι φοιτητές στον δρόμο του αγώνα κόντρα στον αντιλαϊκό προϋπολογισμό
• Εκτενές ρεπορτάζ από την εκδήλωση στο ΑΠΘ για την παρουσίαση της πρότασης του ΚΚΕ για το πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας
• Φάκελος «Φοιτητικές Εστίες»: Συζήτηση με οικότροφους φοιτητές στα Γιάννενα

Στο ψήφισμά τους μεταξύ άλλων αναφέρουν: «Σε λίγες μέρες η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ψηφίσει τον κρατικό προϋπολογισμό για το 2022, συνεχίζοντας την υποχρηματοδότηση των σχολών μας και τη φοροληστεία των οικογενειών μας! Για ακόμη μια χρονιά αρνούνται να καλύψουν τα 3.000 κενά σε πανεπιστημιακούς καθηγητές, τις ελλείψεις σε υποδομές και εστίες, να πάρουν ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας παρά την έξαρση της πανδημίας. Δεν προβλέπεται κανένας σχεδιασμός για έργα υποδομών, για την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Ολες οι κυβερνήσεις κρατάνε τις δαπάνες για την Παιδεία μειωμένες κατά 80%, επικαλούμενες πότε την "οικονομική κρίση" και πότε "τις θυσίες για να διατηρηθεί η ανάπτυξη". Σε κρίση και ανάπτυξη ο μεγάλος χαμένος είναι η Παιδεία!».

Να σημειωθεί ότι στον κρατικό προϋπολογισμό το κονδύλι συνολικά για την Παιδεία είναι μειωμένο κατά 4 εκατ. (από 4.895 εκατ. σε 4.891 εκατ.), ενώ μια αύξηση 240 εκατ. παρουσιάζει το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, η οποία στο μεγαλύτερο μέρος της αφορά στο Ταμείο Ανάκαμψης. Αυτή η εικόνα του «μια από τα ίδια» της υποχρηματοδότησης της Παιδείας έχει την έκφρασή της και ειδικότερα στην Ανώτατη Εκπαίδευση.

Συγκεκριμένα, όπως εξηγούν οι Φοιτητικοί Σύλλογοι:

«Η υποχρηματοδότηση των σχολών γίνεται θηλιά για να αποδεχτούμε την αντιεκπαιδευτική πολιτική! Ο εκβιασμός δεν θα περάσει!

Για πρώτη φορά από τη νέα χρονιά, το 20% της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων θα κατανέμεται με βάση την κυβερνητική "αξιολόγηση" και με τα κριτήρια της αγοράς που δεν έχουν καμία σχέση με επιστημονικά και κοινωνικά δεδομένα.

Μια ματιά στα κριτήρια του υπουργείου αρκεί:

• Τα κριτήρια "ρυθμός αποφοίτησης των φοιτητών" και "αναλογία φοιτητών - διδασκόντων" με δεδομένες τις μηδενικές προσλήψεις καθηγητών και τα ανύπαρκτα μέτρα διευκόλυνσης των εργαζόμενων φοιτητών σημαίνουν: Διαγραφές φοιτητών, επιβολή διδάκτρων για όσους ξεπερνούν τα κανονικά έτη σπουδών (ν), μείωση των εισακτέων και των μετεγγραφέντων.
• Τα κριτήρια "αριθμός πατέντων και spin-off εταιρειών" και "πώληση υπηρεσιών προς επιχειρήσεις" σημαίνουν μεγαλύτερη υποταγή της έρευνας στα μονοπώλια, απόρριψη ερευνητικών έργων που δεν έχουν άμεσο εμπορικό κέρδος, πανεπιστήμια που επενδύουν εκατομμύρια σε εταιρείες (και αναλαμβάνουν το επιχειρηματικό ρίσκο) αντί να επενδύουν στη γνώση και την εκπαίδευση των φοιτητών.
• Το κριτήριο "χρηματοδότηση από εταιρείες και χορηγούς" σημαίνει τα ΑΕΙ "να βγουν στην πιάτσα" για να μπορούν να λειτουργήσουν.
• Το κριτήριο "οργάνωση προγραμμάτων εκπαίδευσης μέσω των Κέντρων Επιμόρφωσης και Διά Βίου Μάθησης" σημαίνει αφαίρεση γνώσεων από το πτυχίο και πώλησή τους σε πανάκριβες και αμφιβόλου ποιότητας πιστοποιήσεις από τα ιδρύματα. Οι απόφοιτοι γίνονται πελάτες και τα ΑΕΙ υποβαθμίζονται σε κέντρα κατάρτισης τύπου "σκοϊλ ελικίκου".
• Το κριτήριο "πλήθος ξενόγλωσσων προγραμμάτων" σημαίνει τη γενίκευση των προπτυχιακών προγραμμάτων με δίδακτρα, σηματοδοτεί την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο με μοναδικό κριτήριο το πορτοφόλι και οδηγεί σε δυσανάλογο αριθμό φοιτητών σε σχέση με τις υποδομές και τους καθηγητές κάθε τμήματος.

Η σύνδεση της χρηματοδότησης με την αξιολόγηση θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη κατηγοριοποίηση των ιδρυμάτων. Αντί τα πιο "αδύναμα" ΑΕΙ να στηρίζονται ώστε να συμβαδίζουν με τα υπόλοιπα, "τιμωρούνται" με αποτέλεσμα να μένουν ακόμη πιο πίσω, η λειτουργία τους να εξαρτάται από χορηγούς και από την οικονομική επιβάρυνση των ίδιων των φοιτητών».

Κόντρα σε αυτό το τοπίο που διαμορφώνεται, οι Σύλλογοι απαιτούν: Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για τις ανάγκες των φοιτητών με επιπλέον κονδύλι για την ασφαλή λειτουργία των σχολών, ουσιαστική αναβάθμιση των σπουδών μας με το πτυχίο να είναι η μοναδική προϋπόθεση για μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα, κατάργηση όλων των αντιεκπαιδευτικών νόμων και καμία σκέψη για νέο νόμο πλαίσιο, για κατάργηση και συγχώνευση τμημάτων, για χτύπημα των φοιτητικών συλλόγων, της συνδικαλιστικής δράσης με ενιαία ψηφοδέλτια, ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, πειθαρχικές διώξεις.

Σήμερα Τετάρτη (8 π.μ. - 4 μ.μ.) και αύριο Πέμπτη (12 μ. - 8 μ.μ.) γίνονται οι εκλογές του Συλλόγου Υποψήφιων Διδακτόρων του ΕΜΠ. Οι υποψήφιοι με το ψηφοδέλτιο της «Πανεπιστημονικής ΚΣ» καλούν τους υποψήφιους διδάκτορες να τη στηρίξουν δυναμώνοντας τον Σύλλογό τους και οργανώνοντας τους αγώνες το επόμενο διάστημα.

Το προηγούμενο διάστημα οι δυνάμεις της ΠΚΣ μπήκαν μπροστά στη διεκδίκηση ασφάλισης των υποτρόφων του ΕΛΚΕ, αναγκάζοντας έτσι τον αρμόδιο αντιπρύτανη να θέσει το θέμα στα υπουργεία Παιδείας και Εργασίας για το κομμάτι της υγειονομικής περίθαλψης. Συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις ενάντια στην ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Οργάνωσαν τη δράση ανά σχολή, όπως στους Ναυπηγούς, όπου πέτυχαν οι υποψήφιοι διδάκτορες (ΥΔ) να υπογράφουν ετήσιες συμβάσεις επικουρικού διδακτικού έργου χωρίς απώλειες και περικοπές, ή όπως στους Τοπογράφους, όπου εμπόδισαν τις διαγραφές ΥΔ.

Με το αγωνιστικό τους πλαίσιο οι δυνάμεις της «Πανεπιστημονικής ΚΣ» διεκδικούν μεταξύ άλλων:

• Να αμείβονται όλοι οι ΥΔ επαρκώς και σταθερά, αποκλειστικά με ευθύνη του κράτους, για όσο διάστημα εκπονούν τη διατριβή τους.
• Πλήρη ασφαλιστική κάλυψη των ΥΔ με ευθύνη του κράτους, η οποία να επεκτείνεται και στα προστατευόμενα από αυτούς μέλη των οικογενειών τους. Τα χρόνια του διδακτορικού να θεωρούνται συντάξιμα και να προσμετρώνται στην προϋπηρεσία.
• Μέτρα για την προστασία της υγείας στο Ιδρυμα.
• Ο ΥΔ να μην εξωθείται σε εργασία εκτός αντικειμένου διατριβής. Οσοι εργάζονται σε ερευνητικά προγράμματα να προσλαμβάνονται από το ΕΜΠ με ΣΣΕ για όσο χρόνο εργάζονται σε αυτά.
• Κατάργηση του σημερινού «επικουρικού διδακτικού έργου» ΥΔ και μεταπτυχιακών φοιτητών, που έρχεται να καλύψει τα διδακτικά κενά της αντιλαϊκής πολιτικής, με στόχο να μη γίνουν προσλήψεις σε ειδικευμένο διδακτικό και εργαστηριακό προσωπικό.
• Να ανοίξουν άμεσα θέσεις ΔΕΠ και βοηθητικού προσωπικού για την κάλυψη των διδακτικών αναγκών του Ιδρύματος και να καταργηθεί ο θεσμός του «πανεπιστημιακού υποτρόφου». Μέχρι τότε, κανονικές πληρωμές κάθε ώρας επικουρικού με υπογραφή συμβάσεων εργασίας στην αρχή κάθε έτους.
• Κάλυψη από το Ιδρυμα των απαραίτητων εξόδων για συμμετοχή σε συνέδρια και άλλες δραστηριότητες πάνω στο ερευνητικό αντικείμενο.
• Αναβάθμιση των υποδομών και του εξοπλισμού ασφαλείας των εργαστηρίων, ειδική μέριμνα και ενημέρωση για την τήρηση των κανόνων ασφαλείας.
• Εξοπλισμό του γραφείου κάθε ΥΔ με σύγχρονο ηλεκτρονικό υπολογιστή και το απαραίτητο λογισμικό για την έρευνά του. Εξασφάλιση αποστάσεων ασφαλείας και καλού εξαερισμού.
• Καμία διαγραφή ΥΔ που θέλει να ολοκληρώσει τη διδακτορική διατριβή του.
• Σημαντική αύξηση της χρηματοδότησης για την Παιδεία και την Ερευνα. Οχι στο ξεπούλημα της περιουσίας των Ιδρυμάτων. Να καταργηθούν όλες οι μορφές εμπορευματοποίησης της έρευνας και των υποδομών των πανεπιστημίων. Κατάργηση του ΚΕΔΙΒΙΜ ΕΜΠ.

Γιώργος Μαργαρίτης

Τόνισε μεταξύ άλλων πως η Ερευνα «περιορίζεται σε ό,τι εξυπηρετεί την κρατούσα κατάσταση», δίνοντας το παράδειγμα του ΕΛΙΔΕΚ, που δημιουργήθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατόπιν εντολών και προτάσεων που υπαγορεύει η ΕΕ και «χρηματοδοτεί ακριβώς όλες τις έρευνες οι οποίες προάγουν αυτήν τη σύγχρονη μεταφυσική, τη σύγχρονη αν θέλετε συσκότιση του τι συμβαίνει στις ανθρώπινες κοινωνίες, με τρόπο ώστε να ξεχαστούν τα ουσιώδη. Και τα ουσιώδη είναι τι συμφέρει τους πολλούς και τι συμφέρει τους λίγους.

Για παράδειγμα, έχουμε μελέτες βαριά χρηματοδοτούμενες για τον "λαϊκισμό", όπου "λαϊκισμός" είναι ό,τι ενοχλεί την άρχουσα τάξη. Και εδώ χρηματοδοτείται στην ουσία το στήσιμο της θεωρίας των "δύο άκρων", καθότι ο λαϊκισμός μπορεί να περιλαμβάνει το οτιδήποτε, από την άκρα δεξιά έως και τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων. Πάρα πολύ οι δράσεις των ακροδεξιών - ρατσιστικών οργανώσεων ταυτίζονται μέσω της γενικής θεωρίας του λαϊκισμού με τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, τις απεργίες τους, τους αγώνες τους. Αυτή η θεωρία των "δύο άκρων", που τη λένε για επιστημονικούς λόγους "λαϊκισμό", χρηματοδοτείται».

Αννα - Μαρία Ηλιού

Απέναντι στο όπλο που διαθέτουμε, απέναντι στον διαλεκτικό υλισμό, απέναντι στον μαρξισμό, όλα αυτά τα μεταφυσικά και περίεργα δεν μπορούν να σταθούν. Αυτό πρέπει να μας γίνει συνείδηση και να πολεμήσουμε την ιδεολογία που προσπαθούν να χτίσουν πάνω σε σαθρά θεμέλια, στην άμμο, οι αστοί.

Να την πολεμήσουμε, όπως πάντα την πολεμούσαμε, από τότε που γεννήθηκε το εργατικό κίνημα, και να την κατεδαφίσουμε, για να ξεγυμνώσουμε αυτό που πραγματικά είναι ο καπιταλισμός. Ενα στυγνό, άδικο, εκμεταλλευτικό σύστημα. Αυτό είναι το καθήκον μας, γι' αυτό πρέπει να παλέψουμε και εμείς οι παλαιότεροι και εσείς οι νέοι που θα πάρετε τη σκυτάλη, οι φοιτητές».

Ο Ηλίας Κονδύλης, αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Ιατρικής του ΑΠΘ, αναφέρθηκε στις τρεις μεγάλες κατευθύνσεις στις οποίες κινούνται οι αλλαγές στο πανεπιστήμιο τις τελευταίες δεκαετίες, τις οποίες τροφοδοτεί η επιχειρηματική του λειτουργία, παρουσιάζοντας μάλιστα παραδείγματα από πανεπιστήμια του εξωτερικού.

Αντώνης Βεντούρης

Ο Ηλ. Κονδύλης πρόσθεσε πως το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο φέρνει αλλαγές ακόμα και στη διαδικασία της Εκπαίδευσης, «προβλέπει δηλαδή ανταγωνιστικές σχέσεις σε ατομικό, προσωπικό επίπεδο μέσα στο πανεπιστήμιο, αυτήν τη συνεχή και διαρκή υπερεπένδυση στην ατομική ευθύνη, στην ατομική σου προσπάθεια, στην ατομική σου διαδρομή μέσα στο πανεπιστήμιο. Επενδύει σε αυτήν την ατομική λογική της αριστείας και στην πειθαρχημένη σου διαδρομή μέσα στις σχολές».

«Οσοι από εμάς είχαμε την τύχη ή την ατυχία να δουλέψουμε σε πλήρως εμπορευματοποιημένα πανεπιστήμια - κατ' όνομα δημόσια - στο εξωτερικό», συνέχισε, «σε πιο ανεπτυγμένες καπιταλιστικά χώρες, όπου ανάλογες εξελίξεις είναι σχετικά πιο γρήγορες, ξέρουμε ότι τα παραπάνω δεν είναι θεωρητικά κατασκευάσματα αλλά η ωμή πραγματικότητα».

Ηλίας Κονδύλης

Καταλήγοντας τόνισε πως «ο αγώνας για ένα πανεπιστήμιο στην υπηρεσία των σύγχρονων αναγκών της νεολαίας και του λαού είναι αγώνας αναγκαίος και δίκαιος, σύνθετος, και απαιτεί πολυεπίπεδη δράση».

Ο Αντώνης Βεντούρης, επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ, με αφορμή τον νέο νόμο που προετοιμάζεται για τη λειτουργία των πανεπιστημίων στάθηκε στο «εργαλείο» της αξιολόγησης. Οπως είπε, η αξιολόγηση που αναφέρεται στο πανεπιστήμιο δεν αναδεικνύει προσανατολισμό στη βελτίωσή του, αλλά σκοπός της είναι η επιλογή και η απόρριψη Τμημάτων με τα κριτήρια της αγοράς, γενικότερα το πανεπιστήμιο να αντιμετωπίζεται ως επιχείρηση.

Γιάννης Κουρμούλης

«Μια παραγωγική αξιολόγηση στο πανεπιστήμιο θα πρέπει να έχει χαρακτήρα στήριξης πρώτα απ' όλα των μελών της κοινότητάς του, βάσει των αναγκών τους, και όχι τιμωρίας και ανταγωνισμού», είπε, συμπληρώνοντας ότι «θα πρέπει να αφορμάται από την ανάγκη βελτίωσης του πανεπιστημίου και των μελών του και όχι να αποσκοπεί στη βίαιη υποταγή στις επιδιώξεις των επιχειρηματιών. Θα πρέπει να έχει κοινωνικό πρόσημο και όχι να εξυπηρετεί τις πολιτικές επιδιώξεις του αστικού κόσμου. Διαφορετικά, κινδυνεύει να έχει τα ίδια αρνητικά αποτελέσματα με αυτά που παρατηρήθηκαν από τις αρχές του 1990 σε πλήθος πανεπιστημίων στα οποία εφαρμόστηκαν ανάλογες πρακτικές.

Αξιολόγηση με "soft mechanisms", που εξομοιώνουν διαφορετικές χώρες και διαφορετικούς οργανισμούς, με πολιτικούς και όχι ακαδημαϊκούς στόχους και χωρίς επιστημονική και λογική συνέπεια, δεν μπορεί να αποβεί καρποφόρα για τους ανθρώπους, το ίδιο το πανεπιστήμιο και εν τέλει την κοινωνία».

Στο ζήτημα των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων του πανεπιστημίου στάθηκε μεταξύ άλλων ο Γιάννης Κουρμούλης, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Διοικητικών Εργαζομένων του ΑΠΘ, περιγράφοντας το πώς το Αριστοτέλειο έχει αποτελέσει πεδίο «πειραματισμού νέων εργασιακών σχέσεων», που έχει οδηγήσει σε υποδιπλασιασμό των εργαζομένων με σταθερή σχέση εργασίας. «Πλευρά των εξελίξεων τα τελευταία 20-30 χρόνια στα πανεπιστήμια είναι και η σταδιακή αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων», σημείωσε, εξέλιξη που φέρει τη σφραγίδα όλων ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων.

Κλείνοντας τόνισε ότι οι εργαζόμενοι του πανεπιστημίου έχουν συμφέρον να παλέψουν στην κατεύθυνση που τους διασφαλίζει δικαιώματα και κατακτήσεις, που τα διευρύνει και τα αντιστοιχίζει στις σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες, στην κατεύθυνση δηλαδή της κατάργησης όλων των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, με μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, πράγμα που όχι μόνο δεν μπορεί να εξασφαλίσει το αστικό πανεπιστήμιο αλλά λειτουργεί προς την αντίστροφη τάση.

«Το πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας, όμως, μπορεί», υπογράμμισε. «Και είναι η μόνη απάντηση που δίνει προοπτική. Δουλειά μας είναι λοιπόν να διαδώσουμε, να εξηγήσουμε, να πείσουμε τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας, αυτούς με τους οποίους αντικειμενικά έχουμε κοινά συμφέροντα, που είναι και η μεγάλη πλειοψηφία, ότι αυτός είναι ο δρόμος για να παλέψουμε (...)

Ακόμα και η διεκδίκηση ενός μικρού - επιμέρους ζητήματος να χρησιμοποιείται, γονιμοποιείται και δυναμώνει όταν φωτίζεται από την προοπτική που περιγράφει η πρόταση του Κόμματος για τα πανεπιστήμια».

Η Αννα - Μαρία Ηλιού, Γραμματέας της Περιφερειακής Οργάνωσης Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ, σημείωσε ότι η πρόταση του ΚΚΕ αποτελεί αναντικατάστατο όπλο για την ανάπτυξη ενός φοιτητικού κινήματος που θα μπορεί να θέτει επιθετικό προσανατολισμό στις διεκδικήσεις του, να ξεπερνά αδυναμίες, να βάζει στο επίκεντρο των διεκδικήσεων την ανάγκη για σπουδές και δουλειά στο επιστημονικό αντικείμενο των φοιτητών με σύγχρονα δικαιώματα.

«Η πρότασή μας για το πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας μπορεί και πρέπει να τροφοδοτήσει τη δράση και τη στάση μας στους μαζικούς μας φορείς, τους φοιτητικούς μας συλλόγους. Θέτουμε φιλόδοξους στόχους για οργάνωση διεκδικήσεων, επεξεργασία αιτημάτων, πολύμορφη δραστηριότητα που βάζει στο επίκεντρο την αντιπαράθεση με τις σάπιες αξίες και τα ιδανικά που προβάλλει το σύστημα», είπε μεταξύ άλλων και κάλεσε κάθε νέο και νέα να παλέψει οργανωμένα μέσα από τις γραμμές της ΚΝΕ στον δρόμο του αγώνα για το πανεπιστήμιο και την κοινωνία που θα «ταιριάζει» στη δυνατότητα της εποχής, στις ανάγκες των εργαζομένων, της νεολαίας, του λαού σήμερα.

Την εκδήλωση οργάνωσαν η ΤΟ Πανεπιστημίων και Ερευνητικών Κέντρων του ΚΚΕ και η Περιφερειακή Οργάνωση Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ. Την κεντρική ομιλία έκανε ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ την παρακολούθησαν πλήθος φοιτητών, ερευνητών και καθηγητών από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα της Θεσσαλονίκης, στους οποίους μοιράστηκαν έντυπα τα αποτελέσματα από το σχετικό ερωτηματολόγιο που διαμόρφωσε η ΚΝΕ, όπου απάντησαν 1.000 και πλέον φοιτητές.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν η Θεανώ Καπέτη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ, και ο Δημήτρης Παπατολίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ παρεμβάσεις έκαναν ο Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, ο Ηλίας Κονδύλης, αναπλ. καθηγητής του Τμήματος Ιατρικής, ο Αντώνης Βεντούρης, επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ, ο Γιάννης Κουρμούλης, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Διοικητικών Εργαζομένων του ΑΠΘ, και η Αννα - Μαρία Ηλιού, Γραμματέας της Περιφερειακής Οργάνωσης Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ.

«Επιλέγουμε μαζί με την οργάνωση αντιστάσεων και αγώνων απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης, μαζί με τις αγωνιστικές διεργασίες που στα πανεπιστήμια βάζουν στο στόχαστρό τους τα συνεχόμενα μέτρα της κυβέρνησης, να ανοίξουμε τη συζήτηση πάνω στην πρότασή μας: Για το πανεπιστήμιο που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες της εποχής μας.

Το αστικό πολιτικό σύστημα εδώ και 20 χρόνια προωθεί αλλαγές στα πανεπιστήμια προσαρμόζοντας το περιεχόμενο, τις δομές, τις λειτουργίες τους με τις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας δουλεύοντας σταθερά με τις στρατηγικές επιλογές του.

Ο νέος νόμος - πλαίσιο θα είναι ένα ακόμα κομμάτι στο παζλ των αντιδραστικών αλλαγών που διαμορφώνεται χρόνια τώρα απ' όλες τις κυβερνήσεις προωθώντας τη στρατηγική της ΕΕ. Μία από τις αποδείξεις αυτής της συνέχειας των μέτρων είναι το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις άλλαζαν αλλά τα κεντρικά σημεία των νόμων (Διαμαντοπούλου το 2011 και Γαβρόγλου το 2018) όχι μόνο δεν καταργούνταν αλλά "ζουν και βασιλεύουν"».

Συνεχίζοντας επισήμανε για τα παραπάνω ότι κοινός στόχος κι επιδίωξη είναι η «εδραίωση αλλαγών στην κοινή στρατηγική τους, δηλαδή:

• Επιχειρηματική δράση των πανεπιστημίων μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων (μεταπτυχιακά - ξενόγλωσσα - πιστοποιήσεις), μέσω της έρευνας, μέσω της αξιοποίησης της μεγάλης ακίνητης περιουσίας.
• Αξιολόγηση των ιδρυμάτων με τα κριτήρια της καπιταλιστικής αγοράς.
• Σταθερά βήματα αποσύνδεσης πτυχίου από το επάγγελμα.
• Κατηγοριοποίηση πτυχίων - τμημάτων - διδασκόντων - ερευνητών.

Επιμένουμε σ' αυτό το συμπέρασμα. Αυτή η πολιτική δεν είναι πρόβλημα προχειρότητας - αποσπασματικότητας ή κακής διαχείρισης. Δεν προσωποποιείται στην εμμονή κάποιου υπουργού. Καθόλου τυχαία, ΣΥΡΙΖΑ - Βαρουφάκης, αλλά και ο ευρύτερος οπορτουνιστικός χώρος εστιάζουν σε μία τέτοια κριτική, κυνηγώντας την όποια Κεραμέως, αφήνοντας στην άκρη τη στρατηγική ταύτιση που απορρέει από τις δεσμεύσεις στο κεφάλαιο και την ΕΕ, τις δεσμεύσεις από το νέο "σούπερ μνημόνιο" του Ταμείου Ανάκαμψης και της "πράσινης μετάβασης".

Βάζουμε το ερώτημα: Τι καλό είδαν ο λαός και οι νέοι μας από αυτές τις αλλαγές τόσων κυβερνήσεων, που στο έδαφος που δημιούργησαν θα φέρει η κυβέρνηση άλλη μία; Το δήθεν σύγχρονο πανεπιστήμιό τους το έχουμε ζήσει, το ζούμε τώρα και στις συνθήκες της πανδημίας και της εγκληματικής πολιτικής διαχείρισής της.

Απομακρύνει ολοένα και πιο έντονα τη δυνατότητα άσκησης επαγγέλματος με βάση το πτυχίο. Αποσπώνται βασικά μαθήματα απ' τον προπτυχιακό κύκλο, μεταφέρονται στα μεταπτυχιακά ή σε άλλους κύκλους (σεμινάρια, πιστοποιήσεις) επί πληρωμή.

Αυτήν την κεντρική ιδέα, μαζί με την επέκταση της λογικής των δεξιοτήτων, υπηρετούν οι συνεχιζόμενες αλλαγές στα προγράμματα σπουδών στα τμήματα.

Υλοποιείται η στρατηγική της ΕΕ για τον Ενιαίο Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης με πτυχία και πανεπιστήμια πολλών ταχυτήτων, με βάση τα προσόντα. Η εξέλιξη αυτή έχει αρνητικές συνέπειες στην όσο το δυνατόν ολόπλευρη επιστημονική συγκρότηση των αποφοίτων, στην επαγγελματική τους πορεία».

«Η έκδοση της θέσης του Κόμματός μας για την Ανώτατη Εκπαίδευση στηρίζει το άνοιγμα της συζήτησης στο κύριο: Απέναντι στο σημερινό πανεπιστήμιο που συνεχώς προσαρμόζεται στις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας, που σταθερά λειτουργεί αναπαράγοντας την κυρίαρχη ιδεολογία, που ευθύνεται για την αβεβαιότητα της εργασιακής προοπτικής, η νεολαία μπορεί να διεκδικήσει τα δικαιώματά της, βλέποντας ποιοι και γιατί της τα στερούν, κατανοώντας το πώς και με ποιους μπορεί να τα κατακτήσει.

Γι' αυτόν τον σκοπό απευθυνόμαστε σε όλους εσάς τους νέους και τις νέες που ξεκινήσατε τις σπουδές σας, τους μεταπτυχιακούς φοιτητές, απευθυνόμαστε στους νέους ερευνητές, εκείνους που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην προσπάθεια ανάπτυξης της γνώσης, τους υποψήφιους διδάκτορες και μεταδιδακτορικούς ερευνητές που εκπονούν τις εργασίες τους αφοσιωμένοι στην επιστήμη τους, συχνά κάτω από άσχημες συνθήκες, χωρίς εξασφαλισμένους πόρους, με "ελαστικές" μορφές απασχόλησης και ανασφάλιστες υποτροφίες.

Απευθυνόμαστε στους πανεπιστημιακούς δασκάλους και ερευνητές που προβληματίζονται για το παρόν και το μέλλον της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, που αγαπούν το αντικείμενό τους και δεν δέχονται να καθορίζει η αγορά τα ενδιαφέροντά τους και τα επιστημονικά ερωτήματα που καλούνται να απαντήσουν με το ερευνητικό τους έργο.

Ολους εσάς, σας καλούμε να παρακολουθήσετε την πρόταση του ΚΚΕ. Αλλά πάνω απ' όλα να συμπορευτείτε με το Κόμμα στον αγώνα για να λάβει σάρκα και οστά το Πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας. Γι' αυτόν τον σκοπό επιδιώκουμε να συζητήσουμε ακόμα πιο πλατιά το επόμενο διάστημα τις προτάσεις μας, να διακινηθεί η μπροσούρα μας χέρι με χέρι, να ακούσουμε τις γνώμες και τις παρατηρήσεις.

Αυτή η οργανωμένη συζήτηση δεν αποσπάται στιγμή από τη δράση των φοιτητικών συλλόγων, των εργαζομένων στα ΑΕΙ, των πανεπιστημιακών απέναντι στις συνεχόμενες νομοθετικές επιλογές της κυβέρνησης, απέναντι στις προκλήσεις μέτρων που έχουν ψηφιστεί.

Για να μείνει στον "πάγο", που έχει ήδη μπει, η λειτουργία της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Για να πολλαπλασιαστούν οι εστίες αντίστασης στην επιχειρηματική λειτουργία των ΑΕΙ, να διεκδικηθεί η φοιτητική μέριμνα, να "ποινικοποιηθούν" στη συνείδηση των φοιτητών οι σχεδιασμένες αλλαγές υποβάθμισης πτυχίων, κατηγοριοποίησης σπουδών, εμπορευματοποίησης της Παιδείας.

Είναι δεδομένα η εμβέλεια, η πολυμορφία και το βάθος της ιδεολογικής κυριαρχίας της άρχουσας τάξης, των καπιταλιστών σήμερα, και στο αστικό πανεπιστήμιο. Ομως, υπάρχουν αντικειμενικά περιθώρια, έχουν εισχωρήσει και μπορούν να δυναμώσουν οι επαναστατικές μαρξιστικές ιδέες. Να συμπορευτούν ακόμα περισσότεροι επιστήμονες στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης, στην οποία η επιστήμη διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο.

Το Κάλεσμα συμπόρευσης με το ΚΚΕ που απευθύνουμε στο αγωνιστικό - ριζοσπαστικό τμήμα του λαού μας, εδώ στο πανεπιστήμιο έχει περιεχόμενο και την ανάδειξη σήμερα του κοινωνικού ρόλου που έχει η επιστήμη. Σε αυτήν την απαιτητική υπόθεση καλούμε να πάρουν μέρος οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, οι ερευνητές, τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, δημιουργώντας μαζί μας ένα διακριτό - δυναμικό ρεύμα που αντιπαρατίθεται στην κυρίαρχη ιδεολογία των εκμεταλλευτών.

• Δεν μπορεί το υπουργείο Παιδείας να διαφημίζει τα νέα προγράμματα σπουδών στα σχολεία που ενισχύουν τις ολέθριες συνέπειες στη μορφωτική συγκρότηση νέων γενιών με αντιεπιστημονικές και αντιπαιδαγωγικές αρχές και να μη δυναμώνει ο αντίλογος των πανεπιστημιακών από τις παιδαγωγικές σχολές που απορρίπτουν τον ρόλο μεσάζοντα του εκπαιδευτικού στη ροή γνώσεων - πληροφοριών για να οικοδομούν μόνοι τους οι μαθητές τη γνώση.
• Δεν πρέπει απέναντι στην κυρίαρχη τάση στις κοινωνικές επιστήμες να αναλύουν τα ατομικά βιώματα σαν σκαλοπάτι προς την επιστημονική γενίκευση να μη δυναμώνει η μαρξιστική ανάλυση που βλέπει τα βιώματα ενταγμένα στις σχέσεις κάθε ανθρώπου με την κοινωνία, μέσω της δραστηριότητάς του, την κοινωνική θέση.
• Στο μέτωπο ενάντια στις εξαρτήσεις πόσο σημαντική είναι η παρέμβαση πανεπιστημιακών απέναντι στην ιατρικοποίηση ειδικά της τοξικοεξάρτησης και η ανάδειξη ως πολυπαραγοντικών προβλημάτων - φαινομένων της καπιταλιστικής αποξένωσης που γεννά την απώλεια νοήματος στη ζωή, απώλεια ελέγχου, αναζήτηση φυγής από την πραγματικότητα.

Σε όλα τα επιστημονικά πεδία ο ιδεολογικός αγώνας για τον ρόλο της επιστήμης, τις ιεραρχήσεις και τις προτεραιότητες στην ανάπτυξή της, τη διαπάλη για το ποιος καρπώνεται τα αποτελέσματα και τις ωφέλειες αποκτά προτεραιότητα.

Εχουμε επίγνωση της ανάγκης αυτού του αγώνα, της άμεσης σχέσης που έχει για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης, του λαού μας από την ιδεολογική κυριαρχία του κεφαλαίου. Γνωρίζουμε επίσης ότι ο καθένας και η καθεμιά που θέλει να συμπορευτεί μαζί μας, που θέλει να "περπατήσει" πλάι μας, έχει τις δικές του σκέψεις - ενστάσεις - προβληματισμούς. Χρειάζεται εμείς να δείξουμε επιμονή, να ξεδιπλώσουμε πρωτοβουλίες - δράσεις - παρεμβάσεις για να καταθέσετε τη δική σας συμβολή σε μια "κοινή περπατησιά".

Η ενίσχυση των συνδυασμών και υποψηφίων μας στις εκλογές των συλλόγων ΔΕΠ, οι προσπάθειες οργάνωσης στο επιστημονικό και ερευνητικό δυναμικό που κακώς δεν καλύπτεται στους συλλόγους ΔΕΠ, η δυναμική ανάπτυξη της παρέμβασης της ΚΝΕ στους φοιτητικούς συλλόγους είναι τάσεις που δείχνουν τη δυναμική που αναπτύσσουμε, τις δυνατότητες που μεγαλώνουν».

Ομως για τα παιδιά των πιο φτωχών λαϊκών οικογενειών η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Το πρώτο «βουνό» που έχουν να διαβούν είναι η ανεύρεση στέγης σε μία πόλη που το μέσο ενοίκιο για μία γκαρσονιέρα ανέρχεται στα 250 με 300 ευρώ, πρακτικά μισός μισθός.

Το ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» για τη στέγαση των φοιτητών συνεχίζεται στα Γιάννενα, όπου επισκεφτήκαμε τις φοιτητικές κατοικίες στο χώρο της Πανεπιστημιούπολης καθώς και τα δωμάτια στις Εστίες στη Δόμπολη, χαρακτηριστικά παραδείγματα της γύμνιας της κρατικής μέριμνας για τη φοιτητική στέγη με ευθύνη όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων.

Βασικό πρόβλημα, που αναδεικνύεται και από τη συζήτηση, είναι ότι τα δωμάτια δεν επαρκούν για τη στέγαση όλων των φοιτητών που έχουν ανάγκη. Για τους πάνω από 24.000 προπτυχιακούς, μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς φοιτητές διατίθενται περίπου 1.100 δωμάτια στις δύο Εστίες της πόλης, 800 στην Πανεπιστημιούπολη και 400 στη Δόμπολη. Ομως, στην πραγματικότητα είναι λιγότερα, καθώς στις Εστίες της Πανεπιστημιούπολης σύμφωνα με πληροφορίες γύρω στα 100 δωμάτια είναι μη λειτουργικά, καθώς η συντήρηση και ανακατασκευή τους αντιμετωπίζεται ως «κόστος». Την ίδια ώρα, πάνω από 200 αιτήσεις φοιτητών απορρίπτονται κάθε χρόνο και αυτές αφορούν όσους δεν αποθαρρύνονται από τα εισοδηματικά κριτήρια.

«Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις φοιτητών που μπροστά στον κίνδυνο να μην παραλάβουν τα δωμάτια αναλαμβάνουν μόνοι τους, με δικά τους έξοδα, την ανακατασκευή και συντήρησή τους», τονίζει η Ελευθερία Μπασδραβάλα, οικότροφος των Εστιών της Πανεπιστημιούπολης και μέλος του ΔΣ του φοιτητικού συλλόγου Νηπιαγωγών. Καταθέτει τη δική της μαρτυρία: «Πριν τρία χρόνια ολόκληρο κομμάτι σοβά από το ταβάνι του δωματίου μου αποκολλήθηκε και έπεσε κάτω. Επρεπε να γίνει κινητοποίηση των φοιτητικών συλλόγων και παρέμβαση του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων για να αποκατασταθεί η ζημιά άμεσα». Επισημαίνει ακόμα ότι «οι κοινόχρηστες υποδομές είναι υπό διάλυση. Χαλασμένο φουρνάκι σε κάθε όροφο. Στο κεντρικό κτίριο για 300 παιδιά αναλογούν 3 πλυντήρια. Η καθαριότητα ελλιπής, η υγρασία μπάζει από παντού. Θέρμανση και ζεστό νερό υπάρχουν μόνο το βράδυ, για ελάχιστες ώρες, σε μία πόλη που τώρα τον χειμώνα η θερμοκρασία υπό του μηδενός είναι κανόνας, ενώ σύμφωνα με τον εσωτερικό κανονισμό απαγορεύεται η χρήση θερμαντικών σωμάτων».

Μεγάλο πρόβλημα είναι οι μετακινήσεις των εστιακών φοιτητών από την Πανεπιστημιούπολη στα Γιάννενα, αφού «τα δρομολόγια των αστικών λεωφορείων είναι λίγα, ιδιαίτερα τις βραδινές ώρες και τα Σαββατοκύριακα. Αποτέλεσμα, πολλοί να εγκλωβιζόμαστε στην πόλη και να αναγκαζόμαστε να πληρώσουμε 10 ευρώ ταξί για την επιστροφή μας», σχολιάζει η Γκουζάλ Τουλιαγκάνοβα, εστιακή φοιτήτρια και πρόεδρος του φοιτητικού Συλλόγου ΒΕΤ.

Στις διαμαρτυρίες και τις κινητοποιήσεις των εστιακών φοιτητών η πρυτανεία μονότονα επαναλαμβάνει ότι «λεφτά δεν υπάρχουν», αφήνοντας να εννοηθεί ότι είναι ανέφικτα τα αιτήματά τους.

«Είναι λογικό στον 21ο αιώνα να διαπραγματευόμαστε τα αυτονόητα, είτε αυτό αφορά θέρμανση και ζεστό νερό, όταν μας διδάσκουν νέες τεχνολογίες και καινοτόμες τεχνικές ψύξης και θέρμανσης;», αναρωτιέται η Αφροδίτη Χριστοπάνου, φοιτήτρια Μαθηματικού και μέλος του ΔΣ του Συλλόγου εστιακών φοιτητών Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Τα λόγια της χείμαρρος, εκφράζοντας την οργή της: «Είναι λογικό να παζαρεύουμε φουρνάκια και πλυντήρια, όταν σήμερα η τεχνολογία σού επιτρέπει τον εξ αποστάσεως χειρισμό αυτών των ηλεκτρικών συσκευών; Είναι παράλογο να διεκδικούμε επαρκή φωτισμό, δηλαδή μερικές λάμπες παραπάνω; Παράλογο είναι να ζητάμε επινοικίαση σύγχρονων ξενοδοχείων για φοιτητές που έχουν τεράστια οικονομικά προβλήματα, την ώρα που στα Γιάννενα επιδοτούνται με δεκάδες εκατομμύρια οι ανακαινίσεις των ξενοδοχείων και η ανέγερση καινούργιων; Δεν υπάρχουν σήμερα οι απαιτούμενοι μηχανικοί και αρχιτέκτονες, οι οικοδόμοι για την ανακατασκευή των κατεστραμμένων δωματίων, την ώρα που δίνονται 12 εκατ. ευρώ σε ερευνητικά προγράμματα με σκοπό την αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων; Είναι παράλογο να ζητάμε την ανέγερση νέων εστιών όταν σήμερα δίνονται 25 εκατ. ευρώ για δεύτερο τεχνολογικό πάρκο έκτασης 15 χιλιάδων τ.μ. ακριβώς δίπλα στο πανεπιστήμιο για τη στέγαση γερμανικών εταιρειών πληροφορικής και υψηλής τεχνολογίας; Μόνο από αυτά τα χρήματα και αυτές τις υποδομές θα μπορούσε να προκύψουν πάνω από 1.000 δωμάτια εστιών. Ολα αυτά τα αιτήματα δεν είναι παράλογα. Και οι δυνατότητες υπάρχουν και τα χρήματα βρίσκονται, όταν είναι να στηριχθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα. Κράτος, πρυτανεία, Περιφέρεια Ηπείρου και δήμος Ιωαννιτών είναι αναποτελεσματικοί να καλύψουν τις δικές μας ανάγκες, την ίδια ώρα που για την εξυπηρέτηση των επιχειρήσεων είναι άκρως αποτελεσματικοί».

Η Γ. Τουλιαγκάνοβα για την πλειοψηφία του ΔΣ του Συλλόγου τονίζει ότι «δεν έχουν εμπιστοσύνη στη δύναμή μας. Προβάλλουν εμπόδια στον συντονισμένο αγώνα μας με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους, το Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων και τους άλλους φορείς της πόλης και ας είναι ο μόνος δρόμος που έχει φέρει μέχρι τώρα αποτελέσματα. Μόνο όταν όλοι μαζί διεκδικήσαμε τις δικές μας ανάγκες, επιβάλλαμε την επινοικίαση ξενοδοχείων ως μέτρο ανακούφισης, τη μειωμένη τιμή εισιτηρίων στα αστικά ΚΤΕΛ για όλους τους φοιτητές. Σήμερα είναι ανάγκη να παλέψουμε για σύγχρονες σπουδές, Πολιτισμό, Αθλητισμό, καθετί που αφορά τη ζωή μας».

Πολύ πιο οξυμένα είναι τα προβλήματα στις Εστίες στη Δόμπολη, σύμφωνα με την οικότροφο Αφροδίτη Τσιώλη, σπουδάστρια στη Νοσηλευτική, μέλος του ΔΣ του φοιτητικού Συλλόγου της ΣΕΥΠ Ιωαννίνων. «Κάθε χρόνο τα αποτελέσματα για τους δικαιούχους της Εστίας καθυστερούν μήνες να βγουν. Μέχρι τότε οι φοιτητές δεν έχουν πού να μείνουν. Ειδικά οι μετεγγραφέντες φοιτητές δεν προλαβαίνουν να κάνουν αίτηση και πρέπει να περιμένουν το επόμενο έτος. Οσοι καταφέρουν να πάρουν δωμάτιο, έρχονται αντιμέτωποι με μία σειρά προβλήματα. Ζεστό νερό και θέρμανση υπάρχουν για ελάχιστες ώρες. Στο μισό κτίριο οι τουαλέτες και σε όλο το κτίριο οι ντουζιέρες είναι κοινόχρηστες, χωρίς να διασφαλίζεται το απαραίτητο προσωπικό καθαριότητας ώστε να διατηρηθούν σε μία κατάσταση που δεν απειλεί την υγεία μας.

Αυτήν την περίοδο με την πανδημία δεν έχουν αυξηθεί καθόλου τα μέτρα υγιεινής, δεν υπάρχουν σαπούνια και αντισηπτικά στα μπάνια και στους κοινόχρηστους χώρους. Τα κοινόχρηστα πλυντήρια είναι μόνο 4 για πάνω από 400 διαθέσιμα δωμάτια, τα οποία μάλιστα είναι σε μη λειτουργική κατάσταση. Το νερό δεν είναι πόσιμο, ενώ συχνές είναι οι διακοπές ρεύματος λόγω πτώσης της τάσης του ρεύματος».

Ακόμα, αναφέρεται στην κακή ποιότητα του φαγητού. Το εστιατόριο και η κουζίνα είναι ακατάλληλα, αφού οι εργολάβοι κοιτάζουν το κέρδος και όχι την επίλυση των προβλημάτων. «Ολα τα παραπάνω αποτελούν επιτακτική ανάγκηοι εστιακοί φοιτητές στη Δόμπολη να κάνουν δική τους υπόθεση την επανασύσταση του συλλόγου μέσα από εκλογές και συντονισμό της δράσης τους με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους», καταλήγει.